Twee dagen geleden checkten we op internet nog even de Sunset Campground in Bryce NP en komen er dan achter dat deze "under construction" is. Het is een basic campground midden in het Nationale Park waar we hoopten oo een mooie zonsondergang of zonsopkomst. We bellen voor de zekerheid nog even met de Nationale Parken service, maar helaas dat gaat het niet worden. Het is de enige plek die we op deze trip niet gereserveerd hebben, omdat hier het principe geldt "first come, first serve". Het valt nog niet mee om iets anders te vinden, bijna alles is volgeboekt. Uiteindelijk vinden we nog een campground aan Highway 12, 5 mijl voor Bryce, die we snel op internet boeken.
We rijden mooi op tijd weg uit Springdale, tanken eerst en gaan dan op Highway 9, die vanaf 8 uur open is, op weg. Het is een fantastische route naar Mt Carmel Junction! Het slingert omhoog met prachtige uitzichten. We hebben (verplicht voor grotere campers en bussen) een tunnel-permit gekocht en de ranger wacht ons voor de tunnel op om dit te controleren. Vervolgens wordt het (eventueel) tegemoet komende verkeer aan de andere kant van de tunnel tegen gehouden en mogen we door het midden van de tunnel verder rijden. Omdat we langzaam rijden kunnen we van al het moois foto's maken en filmen.
De route gaat verder over Hwy 89, waar het landschap totaal anders is met groene weiden, meertjes en koeien. We stoppen een paar keer onderweg, o.a. bij de rode rotsen van Dixie National Forest. De te rijden afstand is vandaag niet groot, zo'n 85 mijl en we zijn om elf uur bij de camping. We mogen er echter pas om 13.00 uur op en besluiten om dan eerst maar het Bryce National Park in te gaan. We parkeren de campers op een parkeerterrein van Ruby's Inn en stappen daar op de gratis shuttle bus. We komen langs de Sunset Campground die (gelukkig) echt dicht blijkt te zijn. Luuk vraagt zich af wat er zo bijzonder is aan Bryce NP, maar als we uitstappen bij het Bryce Point en aan de rand van het "amfitheater" staan, wordt het helemaal duidelijk. Wauw! Onvoorstelbaar dat dit door de natuur is ontstaan. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. Het is ongekend om naar te kijken. We lopen langs de rand van sunset-point naar sunrise-point, maar hebben een beetje last van de ruim 2500 meter hoogte waarop we staan. Rustig aan dus en lopend naar beneden vergeten we, want dan moet je ook weer omhoog.
We lunchen in de Lodge, waar we het idee hebben dat we schuin zitten (het zal de hoogte wel zijn?!), maar genieten van een heerlijke club sandwich in een prachtige omgeving.
Later in de middag zijn we op de camping en laten we al het moois op ons inwerken, wat een indrukken allemaal. De temperatuur is met 26 graden( gelukkig) iets lager hier. Tijd om een boek te lezen in de zon of een klein dutje te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten