Het lopen naar de opstapplaats van de Sequoia Shuttle bij de Comfort Inn, valt gelukkig mee. We zijn er ruim op tijd. Er staat een groepje mensen, die allemaal in het blauw/zwart gekleed zijn, de vrouwen met een kapje op, een aantal mannen met baard en allemaal met een hoed op. Het zijn Amish en ze zitten met z'n negenen ook bij ons in de bus. Het zijn gezellige mensen met veel humor en we hebben een leuk contact met ze. Pa (72) en Ma zijn met de kinderen op stap. Ze spreken Philadelphia Dutch doorspekt met Duits klinkende woorden. Het blijkt dat ze ons ook kunnen begrijpen, dus dat wordt oppassen.
De bus maakt nog een sanitaire stop bij het Foothills Visitor Center en dan begint de klim omhoog over de Generals Highway. Het is een schitterende weg met veel bochten en niet zo breed. Met een personenauto goed te doen en dan kan je onderweg ook nog even stoppen bij bijvoorbeeld de Tunnel Rock, waar vroeger de weg doorheen liep, of bij Hospital Rock waar in de rots Indianen tekeningen te zien zijn, of de prachtige uitkijkjes natuurlijk.
De bus brengt ons naar het Giant Forest Museum op 1954 meter. Het is er ondanks de zon wel een beetje frisjes en daar zijn we niet helemaal op voorbereid. Er rijden hiervandaan verschillende free shuttles door het park. Wij nemen eerst route 2 naar Morro Rock en klimmen daar tot bijna de top op 2050 meter. Wauw, wat een schitterend uitzicht! Besneeuwde bergen van de Sierra Nevada aan de ene kant en een wijds uitzicht o.a. over de slingerweg die we gereden hebben, aan de andere kant.
Een busstop verder, langs de Tunnel Log (een omgevallen Sequoia waar ze een doorgang in hebben gemaakt) lopen we een stukje trail langs Crescent Meadow in de hoop beren te stoppen. We zien de beren niet, maar wel mooie natuur.
Vanaf het museum stappen we op route 1 naar Lodgepole, waar we een hapje eten. Hier staan campers geparkeerd die vanuit het noorden het park in zijn gereden. We vragen ons toch af of het niet kan om er zelf helemaal doorheen te rijden. De vraag is alleen of je het ook wilt met al die bochten.
Als we weer in de bus zitten op weg naar de Sherman Tree, wordt er een beer gespot, maar de chauffeur stopt helaas niet. Jammer hoor.
We lopen de Sherman Trail naar beneden en zijn dan waar het allemaal om gaat hier, de General Sherman Tree, 's werelds grootste, levende boom. We maken natuurlijk foto's, maar vinden stiekem een paar andere bomen die er in de buurt staan, veel mooier.
We zijn tevreden en kunnen een uurtje eerder dan afgesproken met de bus terug naar de camping. We treffen een knotsgekke chauffeuse, die geluidjes maakt tijdens het rijden, vertelt dat ze bang is voor de afgronden in de bochten en nooit in de kleine shuttle rijdt (maar gelukkig wel in grote bussen), maar ze wijst ons nog wel op mooie plekjes langs de route.
We zijn lekker op tijd terug om nog even te genieten in en aan het zwembad. Het was weer een bijzondere dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten