We hebben genoten op de Wahweap Campground, waren alle campings maar zo goed georganiseerd. We werpen een laatste blik op Lake Powell, dat er met de strakblauwe lucht prachtig uitziet. Na een benzinestop in Page, waar het vullen van de tank van Syb en Agaath weer problemen geeft, rijden we over Highway 89 naar het zuiden. Na een paar mijl stoppen we alweer en wel bij Horseshoe Bend. Vanaf het parkeerterrein is het een korte, maar in de vroege ochtendhitte, pittige wandeling naar het uitkijkpunt op de bocht van de Colorado River. Deze gigantische bocht heeft zich een paar mijl ten zuiden van Lake Powell en de Glen Canyon Dam gevormd in miljoenen jaren oude lagen van Navajo Sandstone. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. Het is absoluut de moeite waard. We verbazen ons wel over de mensen die helemaal op de rand gaan staan om de beste foto's te maken. Wij verklaren ze voor gek en blijven liever op en veilige afstand. Hoog in de lucht zweeft een Condor met zijn grote vleugels, die wel een spanbreedte kunnen hebben van 3 meter.
Langs de Highway komen we allemaal stalletjes tegen, waar Indianen veelal sieraden verkopen en ook wij laten ons verleiden.
Bij Cameron slaan we af naar de Grand Canyon. In de verte zien we sneeuw op de bergen en ook wij klimmen behoorlijk. Het is schitterend om te rijden. Vanaf de ingang van het Nationale Park is het nog zo'n 20 mijl naar de Campground. Onderweg komen we uitzichtpunten tegen, die we gelijk maar even meepakken. Met de grootte van onze campers valt het parkeren niet altijd mee, maar het lukt. Wat we te zien krijgen bij Grand Viewpoint overtreft onze verwachtingen. Wat een immens groot gebied, wat een diepte, we worden er een beetje stil van. Het is een bijzonder natuurverschijnsel. Helemaal in de diepte kronkelt de Colorado River er doorheen.
We gaan back to basic wat de Campground betreft. In december konden we nog plaatsen reserveren op Mather Campground, een overheidscamping midden in de natuur, zonder voorzieningen. Het ruikt er heerlijk naar bos, dat een knisperend geluid maakt, veroorzaakt door insecten (Cicades).
Bij Cameron slaan we af naar de Grand Canyon. In de verte zien we sneeuw op de bergen en ook wij klimmen behoorlijk. Het is schitterend om te rijden. Vanaf de ingang van het Nationale Park is het nog zo'n 20 mijl naar de Campground. Onderweg komen we uitzichtpunten tegen, die we gelijk maar even meepakken. Met de grootte van onze campers valt het parkeren niet altijd mee, maar het lukt. Wat we te zien krijgen bij Grand Viewpoint overtreft onze verwachtingen. Wat een immens groot gebied, wat een diepte, we worden er een beetje stil van. Het is een bijzonder natuurverschijnsel. Helemaal in de diepte kronkelt de Colorado River er doorheen.
We gaan back to basic wat de Campground betreft. In december konden we nog plaatsen reserveren op Mather Campground, een overheidscamping midden in de natuur, zonder voorzieningen. Het ruikt er heerlijk naar bos, dat een knisperend geluid maakt, veroorzaakt door insecten (Cicades).
In het Visitor Center zien we een prachtige film hoe de Grand Canyon, biljoen jaar gelden, is ontstaan en door de loop van de tijd door weersinvloeden is veranderd. Powell heeft de rivier varend bedwongen en zo in kaart gebracht.
We lopen daarna naar het Mather viewpoint voor nog meer schitterend uitzicht. In het National Park lopen Elks en er zijn uiteraard eekhoorns en vogels, maar ook schorpioenen, ratelslangen, vossen en andere gevaarlijke beesten die we gelukkig niet zien. De kampvuren worden 's avonds weer flink opgestookt en we krijgen het een beetje benauwd van de rook.
De nacht is lekker fris, de temperatuur daalt tot 13 graden en we slapen als rozen in de stilte van het bos. Vandaag rijden we met de blauwe bus naar het begin van Bright Angel Trail, een wandeling die diep de Canyon ingaat (met een daling van 1320 meter) en waar je twee dagen over doet om hem helemaal te lopen. Over een stukje van 1,5 mijl (2,4 km) doe je al 2-4 uur. Het hoogteverschil is dan slechts 340 meter. Agaath, Syb en ik doen maar een heel klein stukje om toch het gevoel te krijgen hoe het is om de Canyon in te lopen. We houden wel de bordjes in gedachten die je overal ziet "what goes down, must go up". We treffen het dat het vandaag niet zo heet is, het is bewolkt en er is regen voorspeld. We stappen na een kopje koffie op de rode bus naar Hermits Rest. Onderweg stappen we uit voor het mooiste uitzicht over de Colorado River. De rivier is ruim 1400 mijl lang, is ontstaan in de Rocky's en stroomt door 7 staten om te eindigen in de Mexicaanse Golf.
De lucht trekt dicht en we gaan terug naar de Campground. Agaath en Syb doen nog een wandeling over de Rim Trail. 's Middags begint het inderdaad een beetje te regenen, maar het vocht verdampt onmiddellijk weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten