Gelukkig valt het allemaal reuze mee met het weer. Het regent de hele avond en nacht, maar we hebben er geen last van en als we wakker worden is het droog. De camper is gelijk een beetje schoon gespoeld. Het klinkt eentonig, maar we blijven de E6 volgen. Rondom Trondheim heeft de weg ineens drie rijstroken en is het drukker, maar dat is ook zo weer over en komen we "gewoon" weer op een enkelbaansweg. Vanaf nu komt er voor ons een nieuw traject, daar houden we van, vooral omdat het er prachtig groen en lieflijk uitziet. Bij Oppdal hebben we een plek uitgezocht, waarvandaan we op de fiets naar het plaatsje kunnen. De coordinaten brengen ons naar een blubberige plek, dus dat gaat het niet worden. Als we iets doorrijden komen we bij een Skytebane met een mooie parkeerruimte op grind en aan een stroompje. Dat bevalt ons beter en we vragen of we hier mogen blijven staan. We zitten midden in de natuur, vlakbij een toegang (met tol) naar een nationaal park en we kunnen lekker fietsen. Af en toe horen we dat er flink geschoten wordt in overdekte banen van 100 en 200 meter of de buitenbanen, maar 's avonds is het stil.
Oppdal, aan de voet van de Dovrefjell, is verrassend en doet ons heel erg aan Banff (Canada) denken. Het is 's winters een skicentrum, vanuit het centrum gaat een kabelbaan omhoog en 's zomers komen de mensen, wandelen, vissen, wildwatervaren en paardrijden. Het is er levendig, er zijn winkels en we strijken neer op een terrasje met life muziek. Is dat verrassend, of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten