Op het ANWB overzichtskaartje lijkt het alsof de E39 naar Trondheim een vrij rechte weg is, maar we komen er achter dat het niet zo is. Volgens ons is er niets recht in Noorwegen en dat maakt het ook zo verrassend. We kronkelen verder door het mooie landschap, langs fjorden, bergen en door tunnels. We vragen ons af waar de mensen hier van leven en waar ze werken. De visvangst zal er ongetwijfeld een groot deel van uitmaken. Voor Trondheim krijgen we te maken met automatische tolheffing. We hebben begrepen dat we hiervan de rekening vanzelf thuisgestuurd krijgen, dus we maken ons er niet druk over. We rijden de stad binnen en zien ineens weer grote bedrijven. Toch is het niet echt een hele grote stad, die 1000 jaar geleden de hoofdstad van Noorwegen was. Er is een officiële camperplaats, maar die blijkt helemaal vol te staan. Omdat we toch wel graag de stad willen bekijken parkeren we achter het Spektrum, al weten we niet of dat is toegestaan. Over een voetgangersbrug zitten we zo midden in het centrum, waar op het grote plein rondom het standbeeld van Olav Tryggvason diverse podia zijn opgesteld waar life muziek wordt gespeeld. Het is een gezellige drukte met muziek variërend van harde rock tot bedeesde volksliedjes. In de Onze-Lieve-Vrouwekerk is het open dag en wordt koffie geserveerd, een typisch Scandinavisch iets. Trondheim speelt een belangrijke rol in de wetenschap; de grootste stichting voor wetenschappelijk en industrieel onderzoek is hier gevestigd. We lopen langs de op één na grootste universiteit (NTNU) van het land en er zijn veel high-tech bedrijven gevestigd. Toch is de historie nog goed teug te vinden bij o.a. de oude stadsbrug, waar houten, kleurige pakhuizen op palen staan. De grote kathedraal kan ons aan de buitenkant niet bekoren, wat een saai, grijs gebouw. Omdat de "Nidarosdomen", zoals de kathedraal heet, was gesloten, hebben we de binnenkant niet kunnen zien.
We slenteren nog wat door het moderne winkelcentrum en keren dan terug naar de camper. Vlakbij waar we staan zien we een aantal baskets en komen er regelmatig joggende mensen die frisbees in die baskets proberen te gooien. Het is een heel parcours en kennelijk een populaire bezigheid hier.
's Avonds gaan we toch maar op de officiële CP staan, waar een paar plekjes zijn vrijgekomen. Er staan eigenlijk twee keer zoveel campers dan is toegestaan en we vragen ons af of het door het lange (Pinkster)weekend komt of dat het altijd druk is hier. Om 23.15 uur schijnt de zon nog in de camper. Het is ongelofelijk!
Ondanks de drukte op de CP is het 's nachts rustig en slapen we goed. We rijden maar een half uurtje om een plek te zoeken op camping Vikhammer om een rustdag te houden. De camping is eigenlijk te triest voor woorden, maar er zijn wasmachines en het is goed wasweer. Het onderhoud op de camping, aan de huisjes en het sanitair laat veel te wensen over, jammer hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten