Het is 11 november en volgens traditie Sint Maarten. Als kind liepen wij met een lampion langs de deuren, zongen een liedje en haalden daarmee allerlei lekkers op. Tussen het snoepgoed zat soms een plak worst van de slager en een appel van de groenteboer. Voordat wij aan onze tocht langs de deuren begonnen, aten we meestal snert. Zo had je een goede bodem voor het gure weer dat er op die dag kon zijn. Snert, brrrrr, ik vond het vreselijk en vies. Maar eten was nooit vies, dat werd ons wel ingeprent en ik moest mijn bord leeg eten.
Vandaag denk ik er zo maar aan, liggend in de zon met een temperatuur van boven de twintig graden en tientallen jaren verder. Vanwege corona lees ik dat er in Nederland een oproep is om geen Sint Maarten te vieren. Dit jaar zijn er helaas weinig festiviteiten die zo kenmerkend kunnen zijn in je jeugd en waarmee mooie herinneringen gemaakt worden.
Het is hier in Calpe rustig geworden. Het strand is ontmanteld en de boeitjes zijn vandaag uit zee gehaald. Voor ons maakt het niet uit. We voelen ons hier goed en zijn blij dat we af en toe lekker op een terras kunnen zitten. Afgelopen zondag hebben we heerlijk gegeten bij La Cena in Albir aan de boulevard. Frans en Joke vierden hun trouwdag en wij mochten daarvan meegenieten. Nu heb je tegenwoordig twee La Cena's in Albir en dat wisten wij nog niet. Wij stonden dus keurig op tijd bij het verkeerde restaurant. Oeps, niet goed opgelet, want het stond prima in de app van Frans. Een gênant gebeuren dus, maar gelukkig konden we snel naar de juiste locatie rijden en alsnog samen met onze vrienden genieten van een heerlijke middag.
Gisteren hebben we Jef en Yolande op de koffie gehad en ook dat was heel gezellig. Het klikt goed tussen ons en we hebben afspraken kunnen maken over het huren van hun appartement volgend jaar. We voelen ons hier thuis en zijn heel blij dat we over een jaar hier weer terecht kunnen.
Vandaag waren we even in Albir en zijn we voor een herhaalrecept langs de huisarts geweest. Het was een apart gevoel, want vorig jaar is er toch wel het een en ander gebeurd.
Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders en zijn we fluitend weer terug naar huis in Calpe gereden. Tja, het is inmiddels toch een beetje ons huis geworden, nu we weten dat we er weer terug gaan komen.
Een fijn gevoel, en oh ja, met de snert is het ook goed gekomen, want daar ben ik inmiddels dol op (al is het er nu niet bepaald weer voor).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten