Hoewel we de auto niet heel veel gebruiken is het toch makkelijk. We missen het niet dat we onze fietsen niet hebben, want vanuit Calpe is het gebied om te fietsen, voor ons, beperkt tot de plaats zelf. Er buiten gaat het al snel de bergen in of over de N332 en dat is absoluut onaantrekkelijk, zo niet gevaarlijk. Zo af en toe pakken we dus de auto om de omgeving te verkennen. Aan de schaduwkant van de berg ligt de wijk MaryVilla, we hebben er jaren geleden eens gekeken naar een huis dat daar te huur stond. Er wordt nog steeds gebouwd of verbouwd en we rijden tot onder het pad dat het laatste stukje naar de top gaat. Over de top kun je mooi wandelen naar de elektriciteitsmasten met een prachtig uitzicht over Mascarat en Altea. We rijden daarna naar beneden naar het haventje Puerto Blanco, dat we in een totaal vervallen toestand aantreffen. Het ziet er shabby uit. Overal hokjes met lege flessen en rotzooi en het voelt er niet fijn. Wegwezen dus! Op de terugweg stoppen we nog even bij de begraafplaats. Het blijft ons verbazen met hoeveel zorg en aandacht alles hier onderhouden wordt. Het is natuurlijk nog niet lang na Allerzielen, de dag waarop de overledenen herdacht worden en de Spanjaarden nieuwe bloemen bij de graven leggen.
Zaterdag zijn we, om drukte te vermijden, redelijk vroeg over de markt gelopen en daarna voorbij het busstation naar de HiperCalp, een grote Chinese winkel. Een lekkere wandeling met als doel een paar rode flessen te kopen voor sfeerverlichting. Je moet toch wat verzinnen als doel en het stemt tot tevredenheid als een doel gehaald wordt.
Vorige week zijn we bij Ans en Rein op de koffie geweest op camping La Colina. Er zijn bijna alleen maar Nederlanders en ook daar is het rustig op de camping. We praten gezellig weer even bij en spreken af dat ze een keer bij ons komen kijken.
Gisteren hebben we een aangename middag doorgebracht met Jef en Yolande, die nog een week in Calpe zijn. Na een aperitiefje, zijn we naar een nieuw restaurant gegaan op een voor ons zeer bekende en bijzondere plek, namelijk Les Bassetes. De plek waar we in 2012 zaten toen de makelaar ons belde dat ons appartement verkocht was. We gaan er altijd naar toe om even op het terras te zitten, maar nu zit er een nieuwe tent. Het was nog verrukkelijk weer om buiten te lunchen en het we hebben er dan ook de hele middag gezeten. Het is gemakkelijk babbelen met de belgen en we vinden het leuk dat er zo'n contact is ontstaan.
Vandaag zijn we naar Tárbena gereden om samen met Frans en Joke onze favoriete wandeling te maken. Gesterkt door de koffie met taart vooraf, hebben we het weer volbracht. Het lastigste is het eerste stukje omhoog, we begrijpen niet dat Frans tijdens het omhooglopen zo kan blijven doorpraten. Nou ja, wij zijn watjes natuurlijk, zeker in vergelijking met Frans en Joke die elke week een pittige wandeltocht maken. Helaas was het weer niet helder, maar het blijft genieten in de rust daar boven in de bergen tussen de amandelboomgaarden. Het ritje er naar toe is al een feest met een kronkelende weg en mooie uitzichten. Op de terugweg hebben we de lange route genomen over de Coll de Rates, via Parcent en Xaló. Normaal wordt hier heel veel gefietst en getoerd, maar nu was het bijzonder stil en konden we in alle rust genieten van het uitzicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten