woensdag 25 november 2020
Een drukke, maar gezellige week
Ans en Rein komen bij ons op bezoek om, na onze verhalen, met eigen ogen te zien hoe mooi we hier zitten in Calpe. Luuk haalt ze op uit Albir en we hebben een hele gezellige, zeer warme, middag op ons terras. Als de wind niet van zee komt en de zon schijnt, dan is het ook in november puffen op het terras. Wij vinden het niet erg, daarom komen we tenslotte in de winter naar Spanje.
Het weer verandert wel zo langzamerhand en we hebben voor de zekerheid de gaskachel opgehaald bij Frans en Joke. Er zit natuurlijk wel verwarming in ons appartement, maar niet op het beglaasde terras en daar eten we altijd. Tot nu toe hebben we de kachel nog niet aan gehad.
Afgelopen weekend werkte ineens de KPN app niet meer waarmee we naar de TV casten (streamen). Dat is balen, want we kijken 's avonds veel TV. Wat we ook proberen we krijgen het niet meer aan de praat. Het is irritant hoe je daar dan mee bezig blijft en uiteindelijk bellen we dan toch maar met de klantenservice van KPN. De medewerker doet zijn best, maar vindt ook geen oplossing. Uiteindelijk komt hij erachter dat er meer klanten zijn met dezelfde problemen en dat er een storing is die KPN moet oplossen.
Tot onze verrassing en opluchting hebben we maandag aan het eind van de middag weer beeld. Joepie!!!!!
Wij gaan ons langzamerhand voorbereid op de kerst en hebben bij de Merca China in Altea een paar dingetjes gekocht voor de sfeer. We rijden nog even door Albir en zien daar Ans en Rein op een terras zitten. We schuiven nog even gezellig aan. Voor hun zit het er op. Zij zijn inmiddels weer terug naar huis.
We hebben een heel leuk nieuw restaurant ontdekt in het centrum van Calpe. Jef en Yolande zijn er eerder geweest en we gaan er gezamenlijk naar toe. We zitten de hele middag in restaurant Kanaiia, dat een leuk en prima menu heeft met leuke kleine voorgerechten en een hoofdgerecht naar keuze, inclusief dessert en een glas wijn voor € 14,95. Het is heel gezellig met onze nieuwe Belgische vrienden. Onvoorstelbaar hoe dat zo klikt. Vanochtend komen ze de laatste keer bij ons langs, want ze vliegen terug naar huis. Ze zetten hun spullen in de schuur en na een kop koffie zwaaien we ze uit.
Frans en Joke komen vervolgens bij ons lunchen en daarna gaan we wandelen. Over de boulevard en een stukje smokkelaarsroute lopen we naar Les Bassetes, waar we aan zee neerstrijken voor een drankje. Goed om in de zon lekker even in beweging te zijn.
Het weer verandert wel zo langzamerhand en we hebben voor de zekerheid de gaskachel opgehaald bij Frans en Joke. Er zit natuurlijk wel verwarming in ons appartement, maar niet op het beglaasde terras en daar eten we altijd. Tot nu toe hebben we de kachel nog niet aan gehad.
Afgelopen weekend werkte ineens de KPN app niet meer waarmee we naar de TV casten (streamen). Dat is balen, want we kijken 's avonds veel TV. Wat we ook proberen we krijgen het niet meer aan de praat. Het is irritant hoe je daar dan mee bezig blijft en uiteindelijk bellen we dan toch maar met de klantenservice van KPN. De medewerker doet zijn best, maar vindt ook geen oplossing. Uiteindelijk komt hij erachter dat er meer klanten zijn met dezelfde problemen en dat er een storing is die KPN moet oplossen.
Tot onze verrassing en opluchting hebben we maandag aan het eind van de middag weer beeld. Joepie!!!!!
Wij gaan ons langzamerhand voorbereid op de kerst en hebben bij de Merca China in Altea een paar dingetjes gekocht voor de sfeer. We rijden nog even door Albir en zien daar Ans en Rein op een terras zitten. We schuiven nog even gezellig aan. Voor hun zit het er op. Zij zijn inmiddels weer terug naar huis.
We hebben een heel leuk nieuw restaurant ontdekt in het centrum van Calpe. Jef en Yolande zijn er eerder geweest en we gaan er gezamenlijk naar toe. We zitten de hele middag in restaurant Kanaiia, dat een leuk en prima menu heeft met leuke kleine voorgerechten en een hoofdgerecht naar keuze, inclusief dessert en een glas wijn voor € 14,95. Het is heel gezellig met onze nieuwe Belgische vrienden. Onvoorstelbaar hoe dat zo klikt. Vanochtend komen ze de laatste keer bij ons langs, want ze vliegen terug naar huis. Ze zetten hun spullen in de schuur en na een kop koffie zwaaien we ze uit.
Frans en Joke komen vervolgens bij ons lunchen en daarna gaan we wandelen. Over de boulevard en een stukje smokkelaarsroute lopen we naar Les Bassetes, waar we aan zee neerstrijken voor een drankje. Goed om in de zon lekker even in beweging te zijn.
woensdag 18 november 2020
Rondtoeren en genieten
Hoewel we de auto niet heel veel gebruiken is het toch makkelijk. We missen het niet dat we onze fietsen niet hebben, want vanuit Calpe is het gebied om te fietsen, voor ons, beperkt tot de plaats zelf. Er buiten gaat het al snel de bergen in of over de N332 en dat is absoluut onaantrekkelijk, zo niet gevaarlijk. Zo af en toe pakken we dus de auto om de omgeving te verkennen. Aan de schaduwkant van de berg ligt de wijk MaryVilla, we hebben er jaren geleden eens gekeken naar een huis dat daar te huur stond. Er wordt nog steeds gebouwd of verbouwd en we rijden tot onder het pad dat het laatste stukje naar de top gaat. Over de top kun je mooi wandelen naar de elektriciteitsmasten met een prachtig uitzicht over Mascarat en Altea. We rijden daarna naar beneden naar het haventje Puerto Blanco, dat we in een totaal vervallen toestand aantreffen. Het ziet er shabby uit. Overal hokjes met lege flessen en rotzooi en het voelt er niet fijn. Wegwezen dus! Op de terugweg stoppen we nog even bij de begraafplaats. Het blijft ons verbazen met hoeveel zorg en aandacht alles hier onderhouden wordt. Het is natuurlijk nog niet lang na Allerzielen, de dag waarop de overledenen herdacht worden en de Spanjaarden nieuwe bloemen bij de graven leggen.
Zaterdag zijn we, om drukte te vermijden, redelijk vroeg over de markt gelopen en daarna voorbij het busstation naar de HiperCalp, een grote Chinese winkel. Een lekkere wandeling met als doel een paar rode flessen te kopen voor sfeerverlichting. Je moet toch wat verzinnen als doel en het stemt tot tevredenheid als een doel gehaald wordt.
Vorige week zijn we bij Ans en Rein op de koffie geweest op camping La Colina. Er zijn bijna alleen maar Nederlanders en ook daar is het rustig op de camping. We praten gezellig weer even bij en spreken af dat ze een keer bij ons komen kijken.
Gisteren hebben we een aangename middag doorgebracht met Jef en Yolande, die nog een week in Calpe zijn. Na een aperitiefje, zijn we naar een nieuw restaurant gegaan op een voor ons zeer bekende en bijzondere plek, namelijk Les Bassetes. De plek waar we in 2012 zaten toen de makelaar ons belde dat ons appartement verkocht was. We gaan er altijd naar toe om even op het terras te zitten, maar nu zit er een nieuwe tent. Het was nog verrukkelijk weer om buiten te lunchen en het we hebben er dan ook de hele middag gezeten. Het is gemakkelijk babbelen met de belgen en we vinden het leuk dat er zo'n contact is ontstaan.
Vandaag zijn we naar Tárbena gereden om samen met Frans en Joke onze favoriete wandeling te maken. Gesterkt door de koffie met taart vooraf, hebben we het weer volbracht. Het lastigste is het eerste stukje omhoog, we begrijpen niet dat Frans tijdens het omhooglopen zo kan blijven doorpraten. Nou ja, wij zijn watjes natuurlijk, zeker in vergelijking met Frans en Joke die elke week een pittige wandeltocht maken. Helaas was het weer niet helder, maar het blijft genieten in de rust daar boven in de bergen tussen de amandelboomgaarden. Het ritje er naar toe is al een feest met een kronkelende weg en mooie uitzichten. Op de terugweg hebben we de lange route genomen over de Coll de Rates, via Parcent en Xaló. Normaal wordt hier heel veel gefietst en getoerd, maar nu was het bijzonder stil en konden we in alle rust genieten van het uitzicht.
Zaterdag zijn we, om drukte te vermijden, redelijk vroeg over de markt gelopen en daarna voorbij het busstation naar de HiperCalp, een grote Chinese winkel. Een lekkere wandeling met als doel een paar rode flessen te kopen voor sfeerverlichting. Je moet toch wat verzinnen als doel en het stemt tot tevredenheid als een doel gehaald wordt.
Vorige week zijn we bij Ans en Rein op de koffie geweest op camping La Colina. Er zijn bijna alleen maar Nederlanders en ook daar is het rustig op de camping. We praten gezellig weer even bij en spreken af dat ze een keer bij ons komen kijken.
Gisteren hebben we een aangename middag doorgebracht met Jef en Yolande, die nog een week in Calpe zijn. Na een aperitiefje, zijn we naar een nieuw restaurant gegaan op een voor ons zeer bekende en bijzondere plek, namelijk Les Bassetes. De plek waar we in 2012 zaten toen de makelaar ons belde dat ons appartement verkocht was. We gaan er altijd naar toe om even op het terras te zitten, maar nu zit er een nieuwe tent. Het was nog verrukkelijk weer om buiten te lunchen en het we hebben er dan ook de hele middag gezeten. Het is gemakkelijk babbelen met de belgen en we vinden het leuk dat er zo'n contact is ontstaan.
Vandaag zijn we naar Tárbena gereden om samen met Frans en Joke onze favoriete wandeling te maken. Gesterkt door de koffie met taart vooraf, hebben we het weer volbracht. Het lastigste is het eerste stukje omhoog, we begrijpen niet dat Frans tijdens het omhooglopen zo kan blijven doorpraten. Nou ja, wij zijn watjes natuurlijk, zeker in vergelijking met Frans en Joke die elke week een pittige wandeltocht maken. Helaas was het weer niet helder, maar het blijft genieten in de rust daar boven in de bergen tussen de amandelboomgaarden. Het ritje er naar toe is al een feest met een kronkelende weg en mooie uitzichten. Op de terugweg hebben we de lange route genomen over de Coll de Rates, via Parcent en Xaló. Normaal wordt hier heel veel gefietst en getoerd, maar nu was het bijzonder stil en konden we in alle rust genieten van het uitzicht.
woensdag 11 november 2020
Sint Maarten
Het is 11 november en volgens traditie Sint Maarten. Als kind liepen wij met een lampion langs de deuren, zongen een liedje en haalden daarmee allerlei lekkers op. Tussen het snoepgoed zat soms een plak worst van de slager en een appel van de groenteboer. Voordat wij aan onze tocht langs de deuren begonnen, aten we meestal snert. Zo had je een goede bodem voor het gure weer dat er op die dag kon zijn. Snert, brrrrr, ik vond het vreselijk en vies. Maar eten was nooit vies, dat werd ons wel ingeprent en ik moest mijn bord leeg eten.
Vandaag denk ik er zo maar aan, liggend in de zon met een temperatuur van boven de twintig graden en tientallen jaren verder. Vanwege corona lees ik dat er in Nederland een oproep is om geen Sint Maarten te vieren. Dit jaar zijn er helaas weinig festiviteiten die zo kenmerkend kunnen zijn in je jeugd en waarmee mooie herinneringen gemaakt worden.
Het is hier in Calpe rustig geworden. Het strand is ontmanteld en de boeitjes zijn vandaag uit zee gehaald. Voor ons maakt het niet uit. We voelen ons hier goed en zijn blij dat we af en toe lekker op een terras kunnen zitten. Afgelopen zondag hebben we heerlijk gegeten bij La Cena in Albir aan de boulevard. Frans en Joke vierden hun trouwdag en wij mochten daarvan meegenieten. Nu heb je tegenwoordig twee La Cena's in Albir en dat wisten wij nog niet. Wij stonden dus keurig op tijd bij het verkeerde restaurant. Oeps, niet goed opgelet, want het stond prima in de app van Frans. Een gênant gebeuren dus, maar gelukkig konden we snel naar de juiste locatie rijden en alsnog samen met onze vrienden genieten van een heerlijke middag.
Gisteren hebben we Jef en Yolande op de koffie gehad en ook dat was heel gezellig. Het klikt goed tussen ons en we hebben afspraken kunnen maken over het huren van hun appartement volgend jaar. We voelen ons hier thuis en zijn heel blij dat we over een jaar hier weer terecht kunnen.
Vandaag waren we even in Albir en zijn we voor een herhaalrecept langs de huisarts geweest. Het was een apart gevoel, want vorig jaar is er toch wel het een en ander gebeurd.
Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders en zijn we fluitend weer terug naar huis in Calpe gereden. Tja, het is inmiddels toch een beetje ons huis geworden, nu we weten dat we er weer terug gaan komen.
Een fijn gevoel, en oh ja, met de snert is het ook goed gekomen, want daar ben ik inmiddels dol op (al is het er nu niet bepaald weer voor).
Vandaag denk ik er zo maar aan, liggend in de zon met een temperatuur van boven de twintig graden en tientallen jaren verder. Vanwege corona lees ik dat er in Nederland een oproep is om geen Sint Maarten te vieren. Dit jaar zijn er helaas weinig festiviteiten die zo kenmerkend kunnen zijn in je jeugd en waarmee mooie herinneringen gemaakt worden.
Het is hier in Calpe rustig geworden. Het strand is ontmanteld en de boeitjes zijn vandaag uit zee gehaald. Voor ons maakt het niet uit. We voelen ons hier goed en zijn blij dat we af en toe lekker op een terras kunnen zitten. Afgelopen zondag hebben we heerlijk gegeten bij La Cena in Albir aan de boulevard. Frans en Joke vierden hun trouwdag en wij mochten daarvan meegenieten. Nu heb je tegenwoordig twee La Cena's in Albir en dat wisten wij nog niet. Wij stonden dus keurig op tijd bij het verkeerde restaurant. Oeps, niet goed opgelet, want het stond prima in de app van Frans. Een gênant gebeuren dus, maar gelukkig konden we snel naar de juiste locatie rijden en alsnog samen met onze vrienden genieten van een heerlijke middag.
Gisteren hebben we Jef en Yolande op de koffie gehad en ook dat was heel gezellig. Het klikt goed tussen ons en we hebben afspraken kunnen maken over het huren van hun appartement volgend jaar. We voelen ons hier thuis en zijn heel blij dat we over een jaar hier weer terecht kunnen.
Vandaag waren we even in Albir en zijn we voor een herhaalrecept langs de huisarts geweest. Het was een apart gevoel, want vorig jaar is er toch wel het een en ander gebeurd.
Gelukkig zijn de omstandigheden nu anders en zijn we fluitend weer terug naar huis in Calpe gereden. Tja, het is inmiddels toch een beetje ons huis geworden, nu we weten dat we er weer terug gaan komen.
Een fijn gevoel, en oh ja, met de snert is het ook goed gekomen, want daar ben ik inmiddels dol op (al is het er nu niet bepaald weer voor).
woensdag 4 november 2020
Stappentellen
Afgelopen zaterdag zijn we op zoek gegaan naar de wekelijkse groenten- en fruitmarkt. Vanwege corona is deze verplaatst en we hebben geen idee waar naartoe. We lopen omhoog naar de Plaza Mayor, maar daar is geen kraam te zien. Een vriendelijke straatveegster legt ons uit welke richting we op moeten. We steken de hoofdstraat over en lopen richting de Mercadona in het oude stadsgedeelte en dan nog een heel stuk omhoog naar links. Na nog een keer vragen komen we dan eindelijk bij de markt. Pfff, we hebben het gevonden, maar het nodigt niet uit om deze wandeling elke zaterdag te maken. Vooral niet omdat we het toch niet zo geslaagd vinden tussen de mensen. We kopen snel een emmertje heerlijke knoflookolijven en houden het voor gezien.
's Avonds rijden we naar Polop om een kaartje te leggen met Frans en Joke. Het is lang geleden dat we geklaverjast hebben en we moeten er weer even inkomen. Gezellig is het in ieder geval. Het is Haloween en als we Calpe, ruim voor de avondklok, weer binnen rijden zien we groepjes jongelui op brommers en bij elkaar klittend. Later rijden ze luid toeterend door de straten, maar het duurt gelukkig niet lang. De volgende ochtend zien we dat er met eieren is gegooid bij ons toegangshek en over de deurbellen. Bah, wat een vieze smurrie en akelig schoonmaakklusje voor Antonio de huismeester.
Het wordt steeds rustiger op het strand en door een frisse wind is pootje baden nog wel lekker, maar in de zon liggen wat minder. Op de ligbedden op ons "eigen" terras is het een stuk aantrekkelijker. Vanaf ons terras zien we de paragliders die langs komen vliegen en voor onze neus op het strand landen.
We eten voor het eerst eens bij Romantica, een restaurant pal naast ons pand, en dat is prima bevallen. Een lekker driegangenmenu inclusief pan, aioli en wijn, voor € 14,80. Jammer dat ze vanaf deze week alleen nog maar open zijn voor de lunch.
Omdat we een beetje achter lopen met onze stappen, doen we een rondje om de Oltá, een bosrijke berg in de achtertuin van Calpe. Een wandeling van goed 7 km, die we voor het eerst in 2011 hebben gedaan. Langs het station van Calpe, rijden we omhoog naar de parkeerplaats en lopen de route tegen de klok in. We herinneren ons dat er een stukje klimmen in zit, maar in mijn herinnering was dat minder heftig dan dat ik het nu vind. Klauterend over de stenen zoeken we onze weg langs de geel/witte markeringen. Het is even doorbijten, maar de wandeling is verder prachtig met uitzicht over de kloof van Mascarat, richting Altea, de Middellandse Zee en natuurlijk over Calpe. Het klimmetje naar de top laten we links liggen, we moeten niet overdrijven natuurlijk. Tot onze verrassing komen we moutainbikers tegen, een deel van de route is hier dus ook geschikt voor.
Vandaag is het weer anders dan de afgelopen maand. Er is regen voorspeld en er is veel wind. Geen stranddag dus, maar strijken en een boodschap doen. Nou ja, het is alweer november, waar hebben we het over?!
's Avonds rijden we naar Polop om een kaartje te leggen met Frans en Joke. Het is lang geleden dat we geklaverjast hebben en we moeten er weer even inkomen. Gezellig is het in ieder geval. Het is Haloween en als we Calpe, ruim voor de avondklok, weer binnen rijden zien we groepjes jongelui op brommers en bij elkaar klittend. Later rijden ze luid toeterend door de straten, maar het duurt gelukkig niet lang. De volgende ochtend zien we dat er met eieren is gegooid bij ons toegangshek en over de deurbellen. Bah, wat een vieze smurrie en akelig schoonmaakklusje voor Antonio de huismeester.
Het wordt steeds rustiger op het strand en door een frisse wind is pootje baden nog wel lekker, maar in de zon liggen wat minder. Op de ligbedden op ons "eigen" terras is het een stuk aantrekkelijker. Vanaf ons terras zien we de paragliders die langs komen vliegen en voor onze neus op het strand landen.
We eten voor het eerst eens bij Romantica, een restaurant pal naast ons pand, en dat is prima bevallen. Een lekker driegangenmenu inclusief pan, aioli en wijn, voor € 14,80. Jammer dat ze vanaf deze week alleen nog maar open zijn voor de lunch.
Omdat we een beetje achter lopen met onze stappen, doen we een rondje om de Oltá, een bosrijke berg in de achtertuin van Calpe. Een wandeling van goed 7 km, die we voor het eerst in 2011 hebben gedaan. Langs het station van Calpe, rijden we omhoog naar de parkeerplaats en lopen de route tegen de klok in. We herinneren ons dat er een stukje klimmen in zit, maar in mijn herinnering was dat minder heftig dan dat ik het nu vind. Klauterend over de stenen zoeken we onze weg langs de geel/witte markeringen. Het is even doorbijten, maar de wandeling is verder prachtig met uitzicht over de kloof van Mascarat, richting Altea, de Middellandse Zee en natuurlijk over Calpe. Het klimmetje naar de top laten we links liggen, we moeten niet overdrijven natuurlijk. Tot onze verrassing komen we moutainbikers tegen, een deel van de route is hier dus ook geschikt voor.
Vandaag is het weer anders dan de afgelopen maand. Er is regen voorspeld en er is veel wind. Geen stranddag dus, maar strijken en een boodschap doen. Nou ja, het is alweer november, waar hebben we het over?!
Abonneren op:
Posts (Atom)