Het is leuk om weer een nieuw stukje Frankrijk te ontdekken. Het valt ons op dat we vanaf Albi in een open, weids landschap rijden. Mooi en rustig, behalve als we bij Toulouse komen. De ring eromheen is erg druk, wat een verkeer! Net voor de stad komen we bij een tolpoortje dat niet reageert op onze tolbadge. Gelukkig werkt het nog steeds om op de knop te drukken en te melden dat we met een camper rijden. De klasse wordt bijgesteld naar 2 en het poortje gaat open. We laten Toulouse, waar de Airbus wordt gebouwd, voor wat het is. We hebben geen zin in de drukte van de stad en rijden door naar onze bestemming Rieux-de-Pelleport. Daar ligt op een eilandje Camping Mijeannes, met ruime plekken, veel privacy en veel bomen. We wilden een rustige plek, nou dat is gelukt. Het enige dat we horen is de muziek van een kampeerder en helaas is die muziek niet onze smaak. We vragen of we ergens anders mogen gaan staan, waar het ook meer open is. Daar houden we van, lekker in de zon. We lopen naar het dorpje waar we doorheen gereden zijn. Lekker even bewegen, maar in het dorp valt niets te beleven.
Het plannen van de route naar Andorra is niet eenvoudig. Onze Truus wil ons ruim 100 km laten omrijden. We kijken op internet, bestuderen papieren en digitale kaarten en komen er niet achter waarom dat is. We besluiten om maar gewoon, ouderwets, op de borden te rijden. De route is prachtig en voorbij Foix leidt een prachtige weg ons naar de Pyreneeën. 46 Km voor Andorra komen we erachter wat het probleem is als we bij tunneltje komen met een doorrijhoogte van 3.10 m. In ons navigatiesysteem staat de hoogte op 3.30 m (we zijn 3.20) en theoretisch kunnen we dus niet verder. Er rijden echter ook bussen en vrachtwagens, dus we nemen het middenstuk en kunnen zonder problemen verder. De weg is smal, kronkelt, stijgt, daalt en is prachtig. We passeren wintersportlocaties en genieten ervan. Het is jammer dat we nergens kunnen stoppen. Er is weer eens een ouderwetse, bemande, grensovergang, maar er wordt gezwaaid dat we door mogen rijden. We rijden niet helemaal over de col, maar nemen de (tol) tunnel d'Envilara naar Andorra la Vella, de hoofdstad van Andorra. De doorgaande weg (er zijn er niet zo veel) is redelijk druk. We hebben gelezen dat het in het weekend helemaal druk is omdat veel mensen dan even naar Andorra rijden om (belastingvrij) te shoppen. Ook de brandstofprijzen zijn heel aantrekkelijk. De bebouwing in de dorpjes is heel apart, maar het heeft wel iets. We krijgen een beetje het gevoel dat we in Madurodam rondrijden.
De inrit naar camping Valira is smal en steil, we nemen een aanloop en komen boven een camper tegen die naar beneden wil. De vrouw van de bestuurder gaat een beetje flippen, maar uiteindelijk rijden ze achteruit om ons er door te laten. Het is prachtig weer met een strakblauwe lucht en ruim 20 graden. We blijven niet te lang in de zon zitten, want we willen de stad verkennen. Vanaf de camping is dat lopend heel goed te doen. Voorbij het nationale voetbalstadion en het lyceum wijst een bordje ons de weg naar het historische deel. Een lift brengt ons op een hoger niveau met de winkelstraten waar vooral de parfumerieën en kledingzaken goed vertegenwoordigd zijn. Het lijkt vooral aantrekkelijk om sigaretten te kopen, dan krijg je er een flesje drank bij cadeau, maar die tijd is gelukkig voorbij. We lopen heel wat af en de sfeer in de stad is heel aangenaam. Moe, maar voldaan komen we weer wat bij met een lekker tapbiertje in La Birreria. Andorra was een bezoek meer dan waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten