Volgens 'Spanje Vandaag' zijn we op tijd uit Catalonië vertrokken. De Catalanen zijn niet blij met de uitspraak en gevangenisstraffen voor de 12 mensen die het referendum hebben georganiseerd. Er worden straten en snelwegen geblokkeerd, net als het vliegveld van Barcelona en er is veel onrust in Catalonië.
We hebben er gelukkig geen last van aan de Costa Azahar en ontdekken dat Alcossebre meer te bieden heeft dan we dachten. We zijn hier nu wat vroeger in het jaar dan de vorige keren en merken dat het dan veel levendiger is hier. De restaurantjes aan de boulevard zijn open en we zien ook ineens winkels die ons niet eerder waren opgevallen. We krijgen een beetje regen en doen een dagje weinig, maar daarna is er weer veel zon en fietsen we naar Torreblanca. Er is zelfs een avondmarkt, maar omdat er weinig licht is, moeten we raden wat er ligt. Het restaurant heeft een Menu del Día voor € 11,-. Het vlees valt een beetje tegen, maar bij de koffie krijgen we gezellig een rijstlikeurtje! De dagen vliegen voorbij.
Vanaf a.s. vrijdag hebben we gereserveerd in Calpe en we maken nog één tussenstop. Er is in Xeraco een nieuwe camperplaats die we wel willen ontdekken, dus vanochtend zijn we 200 km naar het zuiden afgezakt. De CP is prachtig en het staat er niet helemaal vol, zoals de afgelopen dagen. Dat komt waarschijnlijk door de prijs. Camperaars vinden € 12,- (incl. elektra) wel een goed bedrag om te betalen, maar hier is het € 17,- en dat vinden veel mensen te veel. Alles ziet er prachtig uit, de entree heeft een leuke uitstraling, er is een zwembad met heerlijke ligbanken, je kunt er wat drinken en eten en de douches zijn helemaal voortreffelijk. Met een muziekje op de achtergrond kan ik daar wel echt van genieten.
Het zandstrand is breed en heel rustig en de zee verrukkelijk. Er is alleen heel weinig te beleven in het plaatsje en bijna alle restaurants zijn gesloten. Nadat we van het strand afkomen, fietsen we nog wat rond tussen de boomgaarden. We komen een man tegen op een gemotoriseerde step en op de terugweg zien we hem weer, maar dan helemaal onder het bloed. Hij is duidelijk, flink tegen de grond gegaan. We stoppen en vragen of we iemand moeten bellen, maar hij zegt dat hij zelf een telefoon heeft. Zijn step doet het nog en hij gaat verder, maar we houden er wel een ongemakkelijk gevoel aan over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten