Nieuwe buren

We hebben een verrukkelijke plek, maar als de Nederlanders die naast ons staan vertrekken wordt het ineens wat minder leuk. De nieuwe Duitse buurman zet zijn camper zo neer dat we met de deuren naar elkaar toe staan en dat betekent .... weg privacy! Luuk vraagt voorzichtig of hij zo blijft staan en dat is het geval. Hij wil namelijk 's morgens in de zon ontbijten. Het grappige is alleen dat wij 's morgens direct in de zon zitten en zij niet. Het begin is dus al moeizaam, maar als we de volgende dag de natte zwemkleding in de laatste zonnestralen ophangen, escaleert het behoorlijk. De buurman vraagt of ik van plan ben de zwembroek van Luuk daar te laten hangen, want die neemt alle zon weg. Ik zeg dat hij daar hangt om te drogen en dat het wel meevalt met het wegnemen van de zon. Hij kan bovendien ook een klein stukje opzij gaan zitten. Wij zitten ook op de straat voor de laatste zon. Hij moppert en blijft voornamelijk in zichzelf praten. Als het donker wordt zal hij de waslijn wel doorsnijden en als we stress willen, kunnen we stress krijgen. Hij volgt alles wat we doen en we horen steeds een heel vervelend schamper lachje. Het bizarre is, dat de man ons aan iemand doet denken uit onze woonomgeving. We worden er niet blij van. Gelukkig zijn we veel aan het lopen of op het strand. 

We lopen over het wandelpad aan zee naar Les Bassetes. Het is een must als we hier zijn om daar een kopje koffie te drinken, want het is een speciale plek voor ons.

We wisselen de twee stranden van Calpe af en komen zowaar Elly tegen op het Playa de la Fosse. We hebben haar en Piet met de boot in Den Bommel ontmoet en door hun zijn we eerst in Benissa en later in Calpe beland.

We hebben hier weer genoten en ook nu was de zee nog heerlijk in oktober. De strandvakantie loopt echter ten einde. Morgen vertrekken we naar onze overwinter plek in Altea. Nu maar hopen dat we daar weer normale, aardige, buren treffen.