Nieuwe buren

We hebben een verrukkelijke plek, maar als de Nederlanders die naast ons staan vertrekken wordt het ineens wat minder leuk. De nieuwe Duitse buurman zet zijn camper zo neer dat we met de deuren naar elkaar toe staan en dat betekent .... weg privacy! Luuk vraagt voorzichtig of hij zo blijft staan en dat is het geval. Hij wil namelijk 's morgens in de zon ontbijten. Het grappige is alleen dat wij 's morgens direct in de zon zitten en zij niet. Het begin is dus al moeizaam, maar als we de volgende dag de natte zwemkleding in de laatste zonnestralen ophangen, escaleert het behoorlijk. De buurman vraagt of ik van plan ben de zwembroek van Luuk daar te laten hangen, want die neemt alle zon weg. Ik zeg dat hij daar hangt om te drogen en dat het wel meevalt met het wegnemen van de zon. Hij kan bovendien ook een klein stukje opzij gaan zitten. Wij zitten ook op de straat voor de laatste zon. Hij moppert en blijft voornamelijk in zichzelf praten. Als het donker wordt zal hij de waslijn wel doorsnijden en als we stress willen, kunnen we stress krijgen. Hij volgt alles wat we doen en we horen steeds een heel vervelend schamper lachje. Het bizarre is, dat de man ons aan iemand doet denken uit onze woonomgeving. We worden er niet blij van. Gelukkig zijn we veel aan het lopen of op het strand. 

We lopen over het wandelpad aan zee naar Les Bassetes. Het is een must als we hier zijn om daar een kopje koffie te drinken, want het is een speciale plek voor ons.

We wisselen de twee stranden van Calpe af en komen zowaar Elly tegen op het Playa de la Fosse. We hebben haar en Piet met de boot in Den Bommel ontmoet en door hun zijn we eerst in Benissa en later in Calpe beland.

We hebben hier weer genoten en ook nu was de zee nog heerlijk in oktober. De strandvakantie loopt echter ten einde. Morgen vertrekken we naar onze overwinter plek in Altea. Nu maar hopen dat we daar weer normale, aardige, buren treffen.

Carpe Diem

De weerdip heeft zich beperkt tot maandag en dinsdag. Er is veel water gevallen en de straten stonden blank, maar we hebben er niet veel last van gehad. Het bleek ook hard gewaaid te hebben, want ons windscherm stond niet meer zoals het moest. Luuk breekt in de stromende regen het scherm af, voordat er schade ontstaat aan scherm of de camper naast ons.
Woensdag klaar de lucht weer op, maar is het nog niet echt lekker om met onze vrienden Frans en Joke buiten koffie te drinken. Maar binnen is het ook gezellig om lekker bij te kletsen. We hebben elkaar maanden niet gezien, maar pakken de draad gewoon weer op. We lunchen gezellig in de camper en zullen elkaar de komende tijd vast en zeker vaker zien.
Als we 's avonds ons rondje om de Salinas (het zoutwatermeer inclusief Flamingo's) lopen, krijgen we een niet voorspelde onweersbui over ons heen. We schuilen, maar ontkomen er niet aan om door de flinke plassen met natte voeten thuis te komen.
De satellietproblemen zijn voorbij. Toen we 's avonds de sierverlichting bij ons bed aan wilden doen, bleek dat niet te werken. Luuk ging op onderzoek uit en kwam erachter dat er een zekering kapot was. Met een nieuwe zekering was dat probleem opgelost en ging er een belletje rinkelen. Het kastje van de satellietontvanger bleek op dezelfde zekering te zitten en ineens werkte alles weer. Probleem opgelost. Wat wel heel lief was, dat Ans ons vanuit Nederland aanbood om een nieuw kastje mee te nemen naar Albir, waar ze morgen naar toe komt. We hebben onze bestelling echter geannuleerd.
Luuk is ook bezig geweest om de losse schotelantenne aan te sluiten en kreeg daabij hulp van twee Oostenrijkse mannetjes die met meters de schotel goed konden uitrichten. Het duurde even en ze luisterden een beetje slecht naar onze opmerking dat wij Astra 3 willen ontvangen, maar uiteindelijk is het gelukt. De schotel op ons dak werkt prima, maar als het heel hard stormt durven we die niet omhoog te doen. Nu hebben we in ieder geval een alternatief.
We zitten 's avonds toch vaak binnen, want dan koelt het meestal behoorlijk af. Overdag is het nu nog verrukkelijk weer. We doen in de ochtend wat klusjes of boodschappen (op zaterdagochtend is er markt) en gaan 's middags een paar uur naar het strand. Het zeewater is nog te doen, maar koelt elke dag iets meer af.
Aan het strand, vlakbij het appartement dat we een aantal jaren terug huurden, is een nieuw appartementengebouw verrezen. We komen net van het strand als we mensen treffen die in het appartement van hun ouders zitten en we informeren hoe het hun bevalt. We worden heel vriendelijk uitgenodigd om boven even een kijkje te nemen. Het appartement ziet er prima uit en heeft een fantastisch terras. Met het telefoonnummer van de eigenaar op zak geeft het ons weer iets om in de toekomst over na te denken.
De afgelopen week hebben we het in ieder geval prima naar ons zin gehad in Calpe.
Met de dame die op de camping gevallen is, blijkt het niet zo goed te zijn afgelopen. Dus: Carpe Diem.

Satelliet- en weerproblemen

Het weekend was heerlijk warm, vooral op zaterdag is het genieten op het strand en in zee. Het is overal onvoorstelbaar druk. Misschien heeft het te maken met het jaarlijkse Moren en Christenen feest of is het gewoon veel drukker geworden.
We zien hier en daar een nieuw restaurantje, een opgeknapte parkeerlocatie en een nieuw verrezen appartementen gebouw. Het is elk jaar weer afwachten wat er veranderd is. De markt is nog steeds hetzelfde, maar daar is het nu eigenlijk te warm voor.
Luuk is erg druk met de TV en de satellietontvangst. Bij het uitproberen van de losse schotelantenne is er waarschijnlijk een kortsluitinkje geweest en doet onze receiver het niet meer. Dat is balen, want we hebben hier niet een-twee-drie een nieuwe. Gelukkig kan de CI-module ook rechtstreeks in de TV maar dan moet er nog wel een aparte kabel worden gemaakt. Op zich is dat geen probleem, want we hebben van alles bij ons, dus ook nog coax-kabel. Maar wat we ook proberen, er komt geen signaal van de schotel binnen. We kijken via internet naar het journaal, maar het blijft de gemoederen bezig houden. Gelukkig komen we erachter dat de kabel met een andere aansluiting in een ander gaatje moet en dan............doet ie het weer. We gaan wel proberen een nieuw kastje uit Nederland te laten opsturen, want voorlopig zijn we nog niet thuis.
Trudy en Ed staan weer op camping Calpemar en we gaan langs om even bij te praten. We laten de lange optocht van de Moren en Christenen dit jaar aan ons voorbij gaan. Wel horen we in de verte het geluid van de trommels en muziek vanuit het oude centrum door de hoofdstraat naar beneden komen. En ook het gevecht op het strand is met veel geknal duidelijk te horen.
Zondagmiddag veranderd het weer ineens. Het begint te waaien en op het strand liggend waait het zand tot in onze oren. Inpakken en wegwezen en lekker een wandeling gaan maken.
De Engelsen op de camping houden wel van een feestje. Ze zitten dan bij de een en dan weer bij de ander te borrelen. Gisteravond was het dus de beurt om bij onze achterburen te zitten. Als wij naar bed gaan horen we ze vrij aanwezig lachen en praten. Het houdt me wakker, maar op een gegeven moment lijkt het erop dat het wat rustiger wordt en hoor ik zeggen dat er iemand gevallen is. Dat komt door de drank denk ik nog en val in slaap. Later blijkt dat een vrouw stijl achterover is gevallen en door de ambulance is afgevoerd naar het ziekenhuis en dat het waarschijnlijk niets met drank te maken heeft gehad. De ambulance heeft met zwaailichten vlak achter ons gestaan en we hebben er niets van gemerkt. Heel bizar!
Vandaag en morgen zit het weer in een dipje met veel regen. Dat wordt dus binnenblijven, sokken aan en hopen dat het vanaf woensdag weer beter wordt.

Dikke rookpluimen

We vragen ons af of de buurman op het belendende perceel misschien een hekel heeft aan de camperplaats. Elke dag wordt er namelijk een vuur gestookt en trekt de stinkende walm langs de campers. Het is overigens wel een bekend probleem in Spanje. Onderweg zijn veel vuurplaatsen te zien en dikke walmen rook die vaak lang blijven hangen.
We gaan op de fiets naar Gandia en omdat we een stuk buiten de bebouwde kom moeten rijden, doen we voor de zekerheid onze helmpjes op. Dat blijkt een goede keuze, want net voor Gandia staat de politie te controleren. Dat scheelt in ieder geval een dikke boete.
Het is gezellig druk aan de boulevard. We fietsen langs de haven, tot de Aldi en keren dan weer om. 's Middags liggen we lekker aan het strand, want het is bloedheet. Het zeewater is verrukkelijk, maar als de wind opsteekt gaan we toch maar terug naar de camper. De warmte blijft toch wel lang hangen binnen en de nachttemperatuur blijft met 20 graden hoog.
Het is vandaag nog maar 60 km tot onze stop in Calpe. We rijden over de N332 om ook nog even gas te tanken iets voorbij Oliva. We zijn weer op bekend terrein!
We hebben een plaats gereserveerd op camping Sol de Calpe Boreal en dat is maar goed ook. Het staat er, in tegenstelling tot vorig jaar, helemaal vol. Gelukkig is er voor ons nog een mooie plek beschikbaar.
We installeren ons voor de komende twee weken. De Aldi zit tegenover de camping en om de hoek zit de Mercadona. We kunnen lopend naar het strand La Fossa en kijken nu eens van een andere kant tegen de Peñon de Ifach aan.
We verkennen een stukje boulevard en zijn helemaal tevreden als ook ons favoriete restaurantje Aquamarina er nog blijkt te zijn. Heerlijk, we zijn er weer!

Genieten aan de kust

Volgens 'Spanje Vandaag' zijn we op tijd uit Catalonië vertrokken. De Catalanen zijn niet blij met de uitspraak en gevangenisstraffen voor de 12 mensen die het referendum hebben georganiseerd. Er worden straten en snelwegen geblokkeerd, net als het vliegveld van Barcelona en er is veel onrust in Catalonië.
We hebben er gelukkig geen last van aan de Costa Azahar en ontdekken dat Alcossebre meer te bieden heeft dan we dachten. We zijn hier nu wat vroeger in het jaar dan de vorige keren en merken dat het dan veel levendiger is hier. De restaurantjes aan de boulevard zijn open en we zien ook ineens winkels die ons niet eerder waren opgevallen. We krijgen een beetje regen en doen een dagje weinig, maar daarna is er weer veel zon en fietsen we naar Torreblanca. Er is zelfs een avondmarkt, maar omdat er weinig licht is, moeten we raden wat er ligt. Het restaurant heeft een Menu del Día voor € 11,-. Het vlees valt een beetje tegen, maar bij de koffie krijgen we gezellig een rijstlikeurtje! De dagen vliegen voorbij.
Vanaf a.s. vrijdag hebben we gereserveerd in Calpe en we maken nog één tussenstop. Er is in Xeraco een nieuwe camperplaats die we wel willen ontdekken, dus vanochtend zijn we 200 km naar het zuiden afgezakt. De CP is prachtig en het staat er niet helemaal vol, zoals de afgelopen dagen. Dat komt waarschijnlijk door de prijs. Camperaars vinden € 12,- (incl. elektra) wel een goed bedrag om te betalen, maar hier is het € 17,- en dat vinden veel mensen te veel. Alles ziet er prachtig uit, de entree heeft een leuke uitstraling, er is een zwembad met heerlijke ligbanken, je kunt er wat drinken en eten en de douches zijn helemaal voortreffelijk. Met een muziekje op de achtergrond kan ik daar wel echt van genieten.
Het zandstrand is breed en heel rustig en de zee verrukkelijk. Er is alleen heel weinig te beleven in het plaatsje en bijna alle restaurants zijn gesloten. Nadat we van het strand afkomen, fietsen we nog wat rond tussen de boomgaarden. We komen een man tegen op een gemotoriseerde step en op de terugweg zien we hem weer, maar dan helemaal onder het bloed. Hij is duidelijk, flink tegen de grond gegaan. We stoppen en vragen of we iemand moeten bellen, maar hij zegt dat hij zelf een telefoon heeft. Zijn step doet het nog en hij gaat verder, maar we houden er wel een ongemakkelijk gevoel aan over.



Via Cervera naar Alcossebre aan de kust

Dat Andorra goedkoop is kunnen we niet bevestigen en al helemaal niet na het afrekenen op de camping. Vanwege de Nationale Spaanse feestdag moeten we ineens het hoogseizoentarief betalen, we worden er niet blij van.
Bij de grensovergang naar Spanje moeten we aan de kant en worden we gecontroleerd. De garage moet open en de douanier komt ook binnen in wat kastjes kijken. Het is voor het eerst dat we een controle krijgen, maar we blijven er heel relaxed onder omdat we niets teveel bij ons hebben.
De weg Andorra uit is veel minder bochtig en steil dan vanuit Frankrijk Andorra in. We verbazen ons wel over de gigantische hoeveelheid auto's en motoren die ons tegemoet komen. Het zal wel door de feestdag komen of misschien is het elk weekend wel zo.
In het eerste Spaanse dorpje (La Seu d'Urgell) stoppen we bij de Mercadona om wat verse producten te kopen. Het voelt weer heel vertrouwd!
De route naar Cervera is prachtig en de camperplaats bij het toeristenbureau en tegenover de Catalaanse politie (Mossas) is dik in orde. We lopen naar het oude centrum, maar omdat het zondag is, is het er erg rustig. De universiteit is wel open en we nemen een kijkje in het auditorium. Het gebouw ademt oudheid in de gangen en de waarschijnlijk ooit drukke binnenpleinen zijn nu helemaal leeg.
Cervera is overigens bekend omdat wereldkampioen motorrijden Marc Marquez hier vandaan komt. We komen zijn naam overal tegen en er schijnt ook een museum over hem te zijn. In het dorp hangen overal gele linten en het is duidelijk voor een zelfstandig Catalonië.
We vertrekken vanochtend vroeg naar de kust, want we willen voor maandag uit Catalonië zijn omdat dan een uitspraak komt over de 12 Catalaanse gevangenen. Er zijn bijna 2000 politiemensen gemobiliseerd en wij hebben geen zin om ergens in verzeild te raken.
We rijden over de A2 via Lleida (Lerida) en dan over de C12 een prachtige route die voor een groot deel langs de Ebre rivier gaat. Het is heerlijk rustig rijden. We waren even vergeten dat de winkels op zondag dicht zijn en een bakker komen we op de route niet tegen. Gelukkig kunnen we bij een tankstation een stokbroodje kopen. En dan zijn we weer aan de kust en is het bloedheet. De camperplaats in Alcossebre is overvol, maar we hebben gisteren telefonisch een plekje kunnen reserveren. We zijn hier voor de derde keer en hebben het nog nooit zo vol gezien. Het zwembad is nu klaar en er is nu ook een restaurantje. We komen gelijk bekenden tegen. Greet en Wim die we normaal in Benidorm of Albir zien, zijn hier gisteren aangekomen. We installeren ons snel, zoeken verkoeling in het zwembad, lopen even over de boulevard, genieten van het geluid van de zee en verwisselen snel het dekbed. Vannacht wordt het niet kouder dan 20 graden. We zijn weer terug aan de Spaanse kust.

Van Albi naar Andorra

Het is leuk om weer een nieuw stukje Frankrijk te ontdekken. Het valt ons op dat we vanaf Albi in een open, weids landschap rijden. Mooi en rustig, behalve als we bij Toulouse komen. De ring eromheen is erg druk, wat een verkeer! Net voor de stad komen we bij een tolpoortje dat niet reageert op onze tolbadge. Gelukkig werkt het nog steeds om op de knop te drukken en te melden dat we met een camper rijden. De klasse wordt bijgesteld naar 2 en het poortje gaat open. We laten Toulouse, waar de Airbus wordt gebouwd, voor wat het is. We hebben geen zin in de drukte van de stad en rijden door naar onze bestemming Rieux-de-Pelleport. Daar ligt op een eilandje Camping Mijeannes, met ruime plekken, veel privacy en veel bomen. We wilden een rustige plek, nou dat is gelukt. Het enige dat we horen is de muziek van een kampeerder en helaas is die muziek niet onze smaak. We vragen of we ergens anders mogen gaan staan, waar het ook meer open is. Daar houden we van, lekker in de zon. We lopen naar het dorpje waar we doorheen gereden zijn. Lekker even bewegen, maar in het dorp valt niets te beleven.
Het plannen van de route naar Andorra is niet eenvoudig. Onze Truus wil ons ruim 100 km laten omrijden. We kijken op internet, bestuderen papieren en digitale kaarten en komen er niet achter waarom dat is. We besluiten om maar gewoon, ouderwets, op de borden te rijden. De route is prachtig en voorbij Foix leidt een prachtige weg ons naar de Pyreneeën. 46 Km voor Andorra komen we erachter wat het probleem is als we bij tunneltje komen met een doorrijhoogte van 3.10 m. In ons navigatiesysteem staat de hoogte op 3.30 m (we zijn 3.20) en theoretisch kunnen we dus niet verder. Er rijden echter ook bussen en vrachtwagens, dus we nemen het middenstuk en kunnen zonder problemen verder. De weg is smal, kronkelt, stijgt, daalt en is prachtig. We passeren wintersportlocaties en genieten ervan. Het is jammer dat we nergens kunnen stoppen. Er is weer eens een ouderwetse, bemande, grensovergang, maar er wordt gezwaaid dat we door mogen rijden. We rijden niet helemaal over de col, maar nemen de (tol) tunnel d'Envilara naar Andorra la Vella, de hoofdstad van Andorra. De doorgaande weg (er zijn er niet zo veel) is redelijk druk. We hebben gelezen dat het in het weekend helemaal druk is omdat veel mensen dan even naar Andorra rijden om (belastingvrij) te shoppen. Ook de brandstofprijzen zijn heel aantrekkelijk. De bebouwing in de dorpjes is heel apart, maar het heeft wel iets. We krijgen een beetje het gevoel dat we in Madurodam rondrijden.
De inrit naar camping Valira is smal en steil, we nemen een aanloop en komen boven een camper tegen die naar beneden wil. De vrouw van de bestuurder gaat een beetje flippen, maar uiteindelijk rijden ze achteruit om ons er door te laten. Het is prachtig weer met een strakblauwe lucht en ruim 20 graden. We blijven niet te lang in de zon zitten, want we willen de stad verkennen. Vanaf de camping is dat lopend heel goed te doen. Voorbij het nationale voetbalstadion en het lyceum wijst een bordje ons de weg naar het historische deel. Een lift brengt ons op een hoger niveau met de winkelstraten waar vooral de parfumerieën en kledingzaken goed vertegenwoordigd zijn. Het lijkt vooral aantrekkelijk om sigaretten te kopen, dan krijg je er een flesje drank bij cadeau, maar die tijd is gelukkig voorbij. We lopen heel wat af en de sfeer in de stad is heel aangenaam. Moe, maar voldaan komen we weer wat bij met een lekker tapbiertje in La Birreria. Andorra was een bezoek meer dan waard.

Boerenprotest op de route

Om 9 uur ga ik afrekenen bij monsieur en madame, die nog in haar peignoir loopt. In een rommelige kamer mag ik even plaatsnemen totdat monsieur berekend heeft hoeveel elektriciteit we verbruikt hebben. Monsieur moet eerst op zoek naar een papiertje om de rekening op te stellen. Het gaat heel eerlijk naar verbruik en de 'schade' is € 1,00. Voor het lozen van de wc wordt € 0,50 berekend en samen met de toeristenbelasting moet ik € 1,90 afrekenen. Het wachten gaat gepaard met een gezellig praatje, waarbij wel een beroep wordt gedaan op mijn franse talenkennis. Ik krijg nog advies voor een goede camperstop in La Cavalerie, maar dat ligt dit jaar niet op onze route.
We vertrekken met 10 graden, maar gelukkig is het droog en komt de zon er ook nog bij. Nadat we brood hebben gekocht bij de Lidl (altijd handig om te parkeren) en 800 meter van de Camperplaats en het tanken, rijden we via de D2009 richting Clermont-Ferrand naar de A75. Er wordt flink gewerkt aan de weg, maar alles rijdt soepel. Als we een aire oprijden om even te wisselen zien we politie bij de afrit. Zodra ik de snelweg weer oprijd lopen we vast in een file. Omdat we iets naar beneden rijden, zien we de kop van de file voor ons en blauwe zwaailichten. Het duurt een poosje voordat het tot ons doordringt dat het geen ongeval betreft, maar dat er een actie gaande is. Het rijdt voor geen meter, we zitten te puffen in de zon en het duurt zeker anderhalf uur voordat we bij een afrit zijn, waar boeren hun tractoren hebben opgesteld om de snelweg af te sluiten. We moeten via een binnendoor weg naar Massiac waar het stikdruk is met al het verkeer dat omgeleid wordt. Onvoorstelbaar dat dit zomaar kan en we lezen later dat er overal in Frankrijk acties zijn gehouden en dat ook de grootste tolpoort van Europa afgesloten is geweest.
We komen even bij op de de aire de Lozere, waar we in alle rust wel even aan een broodje toe zijn.
Ons einddoel is een nieuwe CP in Sévérac le Château. We zijn al vaker langs dit plaatsje gereden en willen er nu ook wel eens kijken. Er blijkt echter niemand te staan op, de overigens keurige, CP en dat voelt niet goed. Gelukkig hebben we een alternatief achter de hand, een kleine camping vlakbij de N88 die we toch moeten volgen. Camping le Plô heeft prachtige ruime plekken, is heel rustig en heeft zelfs een zwembadje. Het blijkt ineens ook bloedheet te zijn met 27 graden en we doen snel wat luchtigers aan. Het temperatuurverschil met de ochtend is bizar. We genieten lekker in de zon en moeten zelfs weer een beetje wennen aan de warmte. Gelukkig is het zwembad!
De warmte was van korte duur, want vanochtend was het 12 graden en regent het. Jammer, we waren van plan nog een dagje te blijven, maar mer dit weer kunnen we beter een stukje gaan rijden. De omgeving is prachtig, maar met zon waarschijnlijk nog mooier. We passeren Rodez en Baraqueville, dat er ook heel leuk uitziet, op onze route naar Albi. Daar is een keurig nieuwe camperplaats, bij het kerkhof, langs de Tarn, niet ver van de oude stad. Er zijn meer campers die deze plek weten te vinden en dat is een goed teken.
Het is gelukkig droog geworden en we lopen in een goed kwartier over de Pont-Vieux naar de oude binnenstad. De gotische Kathedraal Sainte-Cécile is prominent aanwezig. Het is de enige kathedraal in Frankrijk die haar koor (de bouwkundige ruimte waarin zich het altaar bevindt) in originele staat heeft weten te behouden. We nemen een kijkje in het middenschip met prachtige plafondschilderingen. Naast de kathedraal ligt het Palais de la Berbie, waar sinds 1922 het werk van Toulouse-Lautrec (kunstschilder geboren in Albi) wordt tentoongesteld. Wij zijn meer geïnteresseerd in de prachtige tuinen op de oude wapenplaats van het paleis. We slenteren naar de winkelstraatjes naar het Grand Theatre, dat bedekt is met een koperkleurig net van aluminium en zijn blij dat we hier naar toe gereden zijn. Albi is mooi en er wordt veel georganiseerd.

We zijn vertrokken

Het is vies, druilerig weer als we vertrekken. Precies het weer waarom je naar Spanje zou willen. Tijd dus om de boel, de boel te laten, het huis af te sluiten, de camper te vullen en koers te zetten naar het zuiden. Onze eerste stop is in Geertruidenberg, dat schiet qua weer natuurlijk nog niets op. We wandelen in de regen naar Raamsdonksveer en schuilen bij AH om te voorkomen dat we helemaal doorweekt worden. De camperplaats bij de haven is heerlijk rustig en daar gaat het om.
Op zaterdag rijden we naar Bapaume. Er zijn vier gratis camperplaatsen voor de kerk. Voorgaande jaren reden we na het tanken in Bapaume iets verder door naar een camping in een dorpje aan de Loire, maar daar was nooit wat te beleven. Hier ook niet, maar we kunnen lopend naar de Lidl, Aldi en Intermarché en het is in ieder geval weer een lekker rustige plek om goed te slapen.
Volgens planning gaan we zondag richting Parijs en er vervolgens ruim om heen via La Francilienne. Deze route bevalt ons prima! We zijn ook heel blij met ons tolkastje op de voorruit. Nu kunnen we heel rustig door de tolpoortjes rijden, die na een piepje gewoon open gaan zonder een discussie over de klasse waarin we vallen. We hebben weer een nieuw plekje uitgezocht om te overnachten in Châtillon sur Loire. Een prachtige CP aan het jachthaventje met alle voorzieningen. Een goede plek om te wandelen of te fietsen en een oude sluis te bekijken. Het ligt aan een kanaal, want de Loire is behoorlijk verzand en dichtgeslibd.
Vandaag, maandag, is het dan eindelijk droog met een gezellig zonnetje erbij. We rijden binnendoor naar de A77 en verder over de N7 naar Moulins en Saint Pourçain sur Sioule naar Gannat. We willen nog even vers brood kopen, voordat we op de camperplaats zijn en rijden ons bijna vast in het centrum van Gannat. Truus stuurt ons eerst kilometers om en wil ons niet door het centrum hebben vanwege ons gewicht, terwijl dat over de D2009 makkelijk kan. Na wat omzwervingen komen we uiteindelijk op de camperplaats met vier plekjes en aardige beheerders die alles uitleggen. We kunnen er maar net staan met onze lengte. 's Middags lopen we naar het centrum van Gannat, langs de nieuwe Lidl en kijken we nog even naar de straatjes waar we gereden hebben.