dinsdag 19 december 2017
Op naar de Kerst!
De laatste dagen gaan met een sneltreinvaart voorbij. Frans komt ons op woensdag ophalen voor een alternatief kerstdiner bij hun thuis. We eten inmiddels al een paar jaar met kerst bij Frans en Joke, maar nu we naar huis gaan is het niet alleen voor ons anders, maar ook voor hen. We genieten nog even van de vertrouwde sfeer, het lekkere eten en elkaar in Polop.
Donderdag maken we de camper klaar voor vertrek. We rekenen ons verblijf vast af en ontdekken dat Laura met vakantie is. Dat is jammer voor ons, want we wilden graag afspraken proberen te maken voor volgend jaar. De koelkast is inmiddels bijna leeg en dat is maar goed ook, want hij doet het ineens niet meer op 230V. Gelukkig werkt het nog wel op gas. We bellen met Dometic, maar worden niet echt blij van de vage antwoorden die we krijgen. Het komt er op neer dat we het zelf maar moeten uitzoeken via een servicepunt in Spanje. Onze conclusie is dat het verwarmingselement stuk is.
Vrijdag rijden we naar El Campello om de laatste twee nachten op Campello Beach te staan. We hebben gemaild om een plaatsje te reserveren, maar als we aankomen blijkt dat de CP maar half vol staat. Het is heel vreemd, want dit is een zeer geliefde CP. Vrij dichtbij is er echter nog een CP bij gekomen, dus dat zou de oorzaak kunnen zijn. We fietsen snel naar de Dometic dealer die op nog geen 4 km afstand zit, dus dat is een gelukje. Helaas blijkt het onderdeel niet op voorraad en kan dat er pas woensdag zijn. Jammer, maar helaas, dan zijn wij weer teug in Nederland, dus dat moeten we nog op gaan lossen.
Henk komt ons ophalen voor een gezellige avond met eten bij Addy en Henk thuis. We worden maar verwend. En dan is het zaterdag en moet de camper spic en span klaar zijn, de handbagage worden gepakt en wij geestelijk voorbereid om de zon achter ons te laten voor een poosje.
Zondagochtend rijden we in alle rust door Alicante naar onze parking bij het vliegveld. Alles loopt gesmeerd en 's middags worden we warm onthaald op het vliegveld in Rotterdam door kinderen en kleindochters. Buiten is het grauw en grijs, maar de warmte zit van binnen. Op naar de Kerst!
Donderdag maken we de camper klaar voor vertrek. We rekenen ons verblijf vast af en ontdekken dat Laura met vakantie is. Dat is jammer voor ons, want we wilden graag afspraken proberen te maken voor volgend jaar. De koelkast is inmiddels bijna leeg en dat is maar goed ook, want hij doet het ineens niet meer op 230V. Gelukkig werkt het nog wel op gas. We bellen met Dometic, maar worden niet echt blij van de vage antwoorden die we krijgen. Het komt er op neer dat we het zelf maar moeten uitzoeken via een servicepunt in Spanje. Onze conclusie is dat het verwarmingselement stuk is.
Vrijdag rijden we naar El Campello om de laatste twee nachten op Campello Beach te staan. We hebben gemaild om een plaatsje te reserveren, maar als we aankomen blijkt dat de CP maar half vol staat. Het is heel vreemd, want dit is een zeer geliefde CP. Vrij dichtbij is er echter nog een CP bij gekomen, dus dat zou de oorzaak kunnen zijn. We fietsen snel naar de Dometic dealer die op nog geen 4 km afstand zit, dus dat is een gelukje. Helaas blijkt het onderdeel niet op voorraad en kan dat er pas woensdag zijn. Jammer, maar helaas, dan zijn wij weer teug in Nederland, dus dat moeten we nog op gaan lossen.
Henk komt ons ophalen voor een gezellige avond met eten bij Addy en Henk thuis. We worden maar verwend. En dan is het zaterdag en moet de camper spic en span klaar zijn, de handbagage worden gepakt en wij geestelijk voorbereid om de zon achter ons te laten voor een poosje.
Zondagochtend rijden we in alle rust door Alicante naar onze parking bij het vliegveld. Alles loopt gesmeerd en 's middags worden we warm onthaald op het vliegveld in Rotterdam door kinderen en kleindochters. Buiten is het grauw en grijs, maar de warmte zit van binnen. Op naar de Kerst!
dinsdag 12 december 2017
Weerperikelen
Voor Henk en Joke zit hun verblijf er voorlopig even op. We drinken bij hun op de camperplaats samen nog koffie met heerlijk appelgebak en nemen dan afscheid. Zij vliegen naar huis en naar de sneeuw en wij hebben nog een week voor de boeg.
De Noren naast ons zijn ook vertrokken, het wordt steeds rustiger om ons heen. Het geeft ons wel de mogelijkheid om de camper schuin neer te zetten, zodat we met onze kont onder de boom vandaan staan. We raken het schoonmaken een beetje zat. Officieel mogen we zo niet staan, maar Laura is met vakantie en niemand om ons heen heeft er verder last van, dus doen we het gewoon. We ruimen het windscherm op, want we hebben nu wel minder ruime voor de camper.
Zaterdag komen Addy en Henk uiteindelijk naar ons toe. Iedereen is gelukkig weer opgeknapt. We lunchen met z'n vieren en voor het donker gaan ze weer terug naar huis.
Het Spaanse weerbericht waarschuwt voor storm, regen en sneeuwval in de bergen. Ze hebben zelfs de naam Ana aan deze storm gegeven. We ruimen alles buiten op, zodat er niets onverwacht weg kan vliegen. Op zondag valt het allemaal reuze mee en ook de nacht naar maandag is niet spectaculair te noemen. De beelden die we van het weer in Nederland zien, zijn veel ernstiger. Hoewel het pak sneeuw prachtig om te zien is, kijken we er niet echt naar uit. De overlast voor het verkeer is gigantisch en we hopen dat alles volgende week weg is.
De camper wordt schoon gemaakt, zowel binnen als buiten gepoetst en alvast een beetje voorbereid op ons vertrek.
Vandaag is een heerlijke dag met veel zon. We gaan op de fiets nog even naar Benidorm om daar de kerstsfeer te proeven. Bij het gemeentehuis is een ijsbaan gemaakt en zijn er kraampjes. Het ziet er gezellig uit, maar er is nu nog niet veel te doen. Het is een stuk rustiger in de stad dan een paar weken geleden. Op het balkon (Plaza del Castell) klinkt prachtige gitaarmuziek, maar als we stoppen kijkt de gitarist zorgelijk naar de lucht en begint snel zijn spullen op te ruimen. We zien een gitzwarte, maar prachtige lucht en ook wij maken ons daar zorgen over. Het wordt geen terrasje, maar snel terug naar de camper. Halverwege stoppen we bij El Raco om onder het genot van een kop koffie de bui af te wachten. Helaas staan bij de camper onze stoelen buiten, maar dat is dan ook het enige wat nat wordt. Na drie kwartier fietsen wij droog, maar wel heel koud weer verder. De temperatuur is ineens gedaald naar 11 graden! Brrrr, dat is fris!
De Noren naast ons zijn ook vertrokken, het wordt steeds rustiger om ons heen. Het geeft ons wel de mogelijkheid om de camper schuin neer te zetten, zodat we met onze kont onder de boom vandaan staan. We raken het schoonmaken een beetje zat. Officieel mogen we zo niet staan, maar Laura is met vakantie en niemand om ons heen heeft er verder last van, dus doen we het gewoon. We ruimen het windscherm op, want we hebben nu wel minder ruime voor de camper.
Zaterdag komen Addy en Henk uiteindelijk naar ons toe. Iedereen is gelukkig weer opgeknapt. We lunchen met z'n vieren en voor het donker gaan ze weer terug naar huis.
Het Spaanse weerbericht waarschuwt voor storm, regen en sneeuwval in de bergen. Ze hebben zelfs de naam Ana aan deze storm gegeven. We ruimen alles buiten op, zodat er niets onverwacht weg kan vliegen. Op zondag valt het allemaal reuze mee en ook de nacht naar maandag is niet spectaculair te noemen. De beelden die we van het weer in Nederland zien, zijn veel ernstiger. Hoewel het pak sneeuw prachtig om te zien is, kijken we er niet echt naar uit. De overlast voor het verkeer is gigantisch en we hopen dat alles volgende week weg is.
De camper wordt schoon gemaakt, zowel binnen als buiten gepoetst en alvast een beetje voorbereid op ons vertrek.
Vandaag is een heerlijke dag met veel zon. We gaan op de fiets nog even naar Benidorm om daar de kerstsfeer te proeven. Bij het gemeentehuis is een ijsbaan gemaakt en zijn er kraampjes. Het ziet er gezellig uit, maar er is nu nog niet veel te doen. Het is een stuk rustiger in de stad dan een paar weken geleden. Op het balkon (Plaza del Castell) klinkt prachtige gitaarmuziek, maar als we stoppen kijkt de gitarist zorgelijk naar de lucht en begint snel zijn spullen op te ruimen. We zien een gitzwarte, maar prachtige lucht en ook wij maken ons daar zorgen over. Het wordt geen terrasje, maar snel terug naar de camper. Halverwege stoppen we bij El Raco om onder het genot van een kop koffie de bui af te wachten. Helaas staan bij de camper onze stoelen buiten, maar dat is dan ook het enige wat nat wordt. Na drie kwartier fietsen wij droog, maar wel heel koud weer verder. De temperatuur is ineens gedaald naar 11 graden! Brrrr, dat is fris!
woensdag 6 december 2017
Geen Sinterklaas, maar hars op het dak!
Als ik terugkom van de kapper, is het druk rondom onze camper. De boom boven onze camper wordt gesnoeid en dat trekt veel bekijks. Gelukkig worden de afgezaagde takken heel vakkundig opgevangen door het bakje van de hoogwerker en de hele operatie verloopt zonder problemen. Dat valt dus allemaal mee, maar als we daarna op het dak gaan kijken, schrikken we toch wel van de bende die op het dak ligt. De zonnepanelen gaan zó hun werk niet doen! Dat wordt dus weer het dak op en schoonmaken.
De volgende dag schrikken we helemaal als we naar de personenauto van onze buurman kijken. Deze zit namelijk helemaal onder de hars. De gesnoeide boom is in tranen uitgebarsten en dat zit ook op ons dak en op de achter- en zijkant van onze camper. We halen Juan en Laura erbij en snel worden de snoeiplekken ingesmeerd met een smeersel om tegen te gaan dat de hars-sap-stroom blijft lopen. Ineens worden alle bomen gecontroleerd en ingesmeerd!
Er zit niets anders op dan elke dag het dak te controleren en zo snel mogelijk de harsdruppels te verwijderen en om het werk te beperken leggen we een dekzeil achterop het dak.
Vrijdag gaan we met de fiets in de trein naar Calpe. Luuk denkt dat het na een paar dagen medicijnen slikken wel weer gaat om te fietsen, maar van en naar het station in Calpe zit een pittige helling. Het ritje met de trein is leuk met een mooi uitzicht naar de kust en Mascarrat. We fietsen eerst boven door het mooie, oude centrum van Calpe en dan door de winkelstraat naar beneden. Natuurlijk rijden we over (een rustige) boulevard en kijken we nog even bij Blue Marine of er leuke dingen zijn. We eten een zeer teleurstellend hapje bij Capri en besluiten daar niet meer naar toe te gaan. Daarna bezoeken we Trudy en Ed die op Calpemar staan en dan moeten we ons alweer haasten om op tijd de trein terug te nemen naar Albir. De lucht veranderd en dat is een voorbode voor de storm die op zaterdag over ons heen komt. We schudden in de camper en het ratelt op ons dak door rondvliegende takjes en ook het dekzeil dat we op het dak hadden gelegd tegen de hars en stront, vliegt er van af. De wind houdt de hele dag en avond aan en daarnaast hebben we een paar hele koude nachten.
De volgende dag zetten we de camper zo ver als mogelijk is naar voren en zo ver mogelijk van de boom vandaan. We worden het een beetje zat onder die boom.
Het weer herstelt zich snel en 's middags kunnen we heerlijk van de zon genieten. Maar vanaf vijf uur is het echt fris, vooral op de fiets en dat merken we als we 's avonds terugfietsen van een gezellig etentje met Joke en Henk.
We rijden ook nog even naar Wim en Greet op camping La Toretta en horen dat zij een bewogen jaar achter de rug hebben. Er kan heel veel gebeuren in een jaar!
Vandaag beleven we een fijne dag met onze vrienden Frans en Joke die ons meenemen naar Moraira, waar we gezellig even rondlopen. Daarna rijden we door naar Cumbre del Sol, een hoog gelegen urbanisatie met prachtige huizen en een prima restaurant La Cumbre. Met een schitterend uitzicht genieten we van een heerlijk menu met Spaanse gerechten en ervaar ik dat varkenswangetjes erg lekker zijn!
De volgende dag schrikken we helemaal als we naar de personenauto van onze buurman kijken. Deze zit namelijk helemaal onder de hars. De gesnoeide boom is in tranen uitgebarsten en dat zit ook op ons dak en op de achter- en zijkant van onze camper. We halen Juan en Laura erbij en snel worden de snoeiplekken ingesmeerd met een smeersel om tegen te gaan dat de hars-sap-stroom blijft lopen. Ineens worden alle bomen gecontroleerd en ingesmeerd!
Er zit niets anders op dan elke dag het dak te controleren en zo snel mogelijk de harsdruppels te verwijderen en om het werk te beperken leggen we een dekzeil achterop het dak.
Vrijdag gaan we met de fiets in de trein naar Calpe. Luuk denkt dat het na een paar dagen medicijnen slikken wel weer gaat om te fietsen, maar van en naar het station in Calpe zit een pittige helling. Het ritje met de trein is leuk met een mooi uitzicht naar de kust en Mascarrat. We fietsen eerst boven door het mooie, oude centrum van Calpe en dan door de winkelstraat naar beneden. Natuurlijk rijden we over (een rustige) boulevard en kijken we nog even bij Blue Marine of er leuke dingen zijn. We eten een zeer teleurstellend hapje bij Capri en besluiten daar niet meer naar toe te gaan. Daarna bezoeken we Trudy en Ed die op Calpemar staan en dan moeten we ons alweer haasten om op tijd de trein terug te nemen naar Albir. De lucht veranderd en dat is een voorbode voor de storm die op zaterdag over ons heen komt. We schudden in de camper en het ratelt op ons dak door rondvliegende takjes en ook het dekzeil dat we op het dak hadden gelegd tegen de hars en stront, vliegt er van af. De wind houdt de hele dag en avond aan en daarnaast hebben we een paar hele koude nachten.
De volgende dag zetten we de camper zo ver als mogelijk is naar voren en zo ver mogelijk van de boom vandaan. We worden het een beetje zat onder die boom.
Het weer herstelt zich snel en 's middags kunnen we heerlijk van de zon genieten. Maar vanaf vijf uur is het echt fris, vooral op de fiets en dat merken we als we 's avonds terugfietsen van een gezellig etentje met Joke en Henk.
We rijden ook nog even naar Wim en Greet op camping La Toretta en horen dat zij een bewogen jaar achter de rug hebben. Er kan heel veel gebeuren in een jaar!
Vandaag beleven we een fijne dag met onze vrienden Frans en Joke die ons meenemen naar Moraira, waar we gezellig even rondlopen. Daarna rijden we door naar Cumbre del Sol, een hoog gelegen urbanisatie met prachtige huizen en een prima restaurant La Cumbre. Met een schitterend uitzicht genieten we van een heerlijk menu met Spaanse gerechten en ervaar ik dat varkenswangetjes erg lekker zijn!
woensdag 29 november 2017
Dokter aan de Costa
Het is duidelijk dat de kerst nadert. De Noren om ons heen vertrekken een voor een naar huis (for a short holiday) en het wordt stil rond ons plekje. Wij zijn nog helemaal niet in kerstsfeer en het is ook nog geen december!
Vorige week zouden Addy en Henk naar ons toekomen, maar Addy was niet lekker en belde af. In plaats daarvan komen Frans en Joke ons bezoeken. Het is nog goed weer om buiten koffie te drinken en we lopen daarna naar de "stad" om gezellig bij de Chinees te lunchen. Niet ver bij ons vandaan worden prachtige vrijstaande huizen gebouwd, waar we nieuwsgierig een kijkje nemen. Wat een ruimte! Er zijn nog twee huizen te koop.
Op Black Friday fietsen we weer naar het shopping center La Marina. Het is maar 13 km bij ons vandaan en we weten de weg nu aardig te vinden. Optimistisch lopen we bij een modezaak naar binnen en al even snel er weer uit. Er is geen doorkomen aan, er staan rijen voor de kassa en het is moeilijk om bij de rekken te komen om iets te bekijken. Bij de schoenenzaken gaat het wel, maar we vinden niets leuks. Zonder aankopen fietsen we weer, langs het Poniente strand en door het centrum van Benidorm, terug naar de camping. 's Middags lopen we nog even door de winkelstraat van Albir en scoort Luuk een paar mooie Spaanse schoenen.
In de loop van het weekend kan Luuk moeilijk zitten, fietsen en lopen. Een beurse plek met pijnscheuten onder aan zijn bil voelt niet goed. Na een slapeloze nacht, zitten we maandagochtend als eerste bij de dokter aan de Costa, die een slijmbeursontsteking constateert. We halen diclofenac en paracetamol en hopen dat dit snel werkt. In ieder geval doet de eerste nacht een heleboel goed, want de pijn vermindert en hij slaapt weer eens lekker.
Ons plan om met de fiets in het treintje naar Calpe op bezoek bij Trudy en Ed te gaan, moeten we helaas uitstellen.
Afgelopen zondag was het de hele dag bewolkt en dat beviel ons helemaal niet. We zijn akelig verwend door de zon en mopperen al als deze een dag niet schijnt. Toch zullen ook wij er aan moeten wennen dat het weer hier verandert. Vandaag regent het de hele dag en dat is goed voor Spanje. Wij zoeken ons vertier binnen, spelen lekkere muziek af en vanmiddag ga ik een paar uur bij de kapper zitten.
Gisteren zijn ze op de camping begonnen met het snoeien van de bomen en dat werd door velen met gejuich ontvangen. In de winter wil iedereen zo veel mogelijk zon op zijn plek. We zijn benieuwd wat ze gaan doen met de boom die boven onze camper uitkomt. Het lijkt wel steeds erger te worden met de vuiligheid die op ons dak terecht komt. Gelukkig helpt het middel om de hars te verwijderen erg goed, maar het is gewoon niet leuk om steeds op het dak te moeten klimmen om schoon te maken. Nou ja, er zijn ergere dingen natuurlijk en dat realiseren we ons des te meer als we een telefoontje krijgen van een goede vriendin die ons vertelt dat ze borstkanker heeft. Waar hebben wij het dan nog over!
Vorige week zouden Addy en Henk naar ons toekomen, maar Addy was niet lekker en belde af. In plaats daarvan komen Frans en Joke ons bezoeken. Het is nog goed weer om buiten koffie te drinken en we lopen daarna naar de "stad" om gezellig bij de Chinees te lunchen. Niet ver bij ons vandaan worden prachtige vrijstaande huizen gebouwd, waar we nieuwsgierig een kijkje nemen. Wat een ruimte! Er zijn nog twee huizen te koop.
Op Black Friday fietsen we weer naar het shopping center La Marina. Het is maar 13 km bij ons vandaan en we weten de weg nu aardig te vinden. Optimistisch lopen we bij een modezaak naar binnen en al even snel er weer uit. Er is geen doorkomen aan, er staan rijen voor de kassa en het is moeilijk om bij de rekken te komen om iets te bekijken. Bij de schoenenzaken gaat het wel, maar we vinden niets leuks. Zonder aankopen fietsen we weer, langs het Poniente strand en door het centrum van Benidorm, terug naar de camping. 's Middags lopen we nog even door de winkelstraat van Albir en scoort Luuk een paar mooie Spaanse schoenen.
In de loop van het weekend kan Luuk moeilijk zitten, fietsen en lopen. Een beurse plek met pijnscheuten onder aan zijn bil voelt niet goed. Na een slapeloze nacht, zitten we maandagochtend als eerste bij de dokter aan de Costa, die een slijmbeursontsteking constateert. We halen diclofenac en paracetamol en hopen dat dit snel werkt. In ieder geval doet de eerste nacht een heleboel goed, want de pijn vermindert en hij slaapt weer eens lekker.
Ons plan om met de fiets in het treintje naar Calpe op bezoek bij Trudy en Ed te gaan, moeten we helaas uitstellen.
Afgelopen zondag was het de hele dag bewolkt en dat beviel ons helemaal niet. We zijn akelig verwend door de zon en mopperen al als deze een dag niet schijnt. Toch zullen ook wij er aan moeten wennen dat het weer hier verandert. Vandaag regent het de hele dag en dat is goed voor Spanje. Wij zoeken ons vertier binnen, spelen lekkere muziek af en vanmiddag ga ik een paar uur bij de kapper zitten.
Gisteren zijn ze op de camping begonnen met het snoeien van de bomen en dat werd door velen met gejuich ontvangen. In de winter wil iedereen zo veel mogelijk zon op zijn plek. We zijn benieuwd wat ze gaan doen met de boom die boven onze camper uitkomt. Het lijkt wel steeds erger te worden met de vuiligheid die op ons dak terecht komt. Gelukkig helpt het middel om de hars te verwijderen erg goed, maar het is gewoon niet leuk om steeds op het dak te moeten klimmen om schoon te maken. Nou ja, er zijn ergere dingen natuurlijk en dat realiseren we ons des te meer als we een telefoontje krijgen van een goede vriendin die ons vertelt dat ze borstkanker heeft. Waar hebben wij het dan nog over!
dinsdag 21 november 2017
De dagen glijden voorbij
Het projectje gasslang en koppeling voor de gasfilter is gelukt. Ook nu heeft de zaak in Benidorm precies wat we nodig hebben. De losse Spaanse gasfles staat nu niet meer op de buitenaansluiting, maar is aangesloten op de Truma filter. Dat is ook handig omdat we nu alarm krijgen als de fles leeg is, een bijkomend voordeeltje.
De laatste avond voordat Ans en Rein weer terug vliegen, gaan we gezellig samen uit eten bij de Chinees. Ze trakteren ons, wat natuurlijk niet de bedoeling is, maar wel heel erg lief! We vinden het jammer dat ze weer weg gaan, want het is altijd leuk om even een praatje te hebben en af en toe samen te gaan eten. We leren ook elke keer wat nieuws over de garnalenvisserij en alles wat daarmee samen hangt.
Tijdens het feest in Benidorm wordt er een Fancy Dress Party georganiseerd en dat willen we wel eens zien. Op de fiets zien we al snel veel verklede mensen lopen en als we ze volgen komen we in een voor het verkeer afgezette straat vol met Pubs, muziek en heel veel gek uitgedoste enthousiastelingen. Het zijn voornamelijk Engelsen, maar ook onze Noorse buren van de camping blijken er aan deel te nemen. Het is leuk om even naar te kijken, maar dan weer snel terug naar de rust. Wat een gekkenhuis!
We doen elke dag wel wat. Zo fietsen we ook naar het shoppingcenter La Marina. Het is even zoeken naar de juiste weg dwars door Benidorm, maar heel goed te doen. We missen het nog niet dat we geen auto hebben gehuurd. Bij Henk en Joke helpt Luuk om het afvoerkanaaltje van de koelkast schoon te maken, wat na de koffie en zelf gebakken appeltaart heel goed lukt. Daarna fietsen we samen even naar de boulevard van Altea voor een hamburger en is de dag ook zo weer voorbij.
Gisteren kwamen we Piet en Agnes tegen die we kennen van de wandelclub. Zij huren een appartement van hun schoonzoon en dochter en laten ons zien waar ze een aantal maanden per jaar wonen. Dat lijkt ons ook wel wat als we niet meer met de camper willen rondtrekken, maar dan moeten we eerst nog een goed gesprek hebben met onze schoonzoon (ha, ha). Het is overigens nog niet zo ver dat we met de camper klaar zijn, maar het is wel goed om te zien wat de mogelijkheden hier zijn.
In "Ik Vertrek" kijken we naar een camping die verkocht is in Luxemburg door Peter en Anja die hier ook al jaren in de winter op de camping staan. Grappig om bekenden op TV te zien.
Vandaag wordt er een BBQ georganiseerd op en door onze camping en klinkt er de hele middag gezellige live muziek uit de jaren zeventig en wordt er ook ge(line)danst. Bijna de hele camping doet er aan mee.
Zo glijden de dagen voorbij onder het genot van de zon en een heerlijke temperatuur. Het gaat ons veel te snel!
De laatste avond voordat Ans en Rein weer terug vliegen, gaan we gezellig samen uit eten bij de Chinees. Ze trakteren ons, wat natuurlijk niet de bedoeling is, maar wel heel erg lief! We vinden het jammer dat ze weer weg gaan, want het is altijd leuk om even een praatje te hebben en af en toe samen te gaan eten. We leren ook elke keer wat nieuws over de garnalenvisserij en alles wat daarmee samen hangt.
Tijdens het feest in Benidorm wordt er een Fancy Dress Party georganiseerd en dat willen we wel eens zien. Op de fiets zien we al snel veel verklede mensen lopen en als we ze volgen komen we in een voor het verkeer afgezette straat vol met Pubs, muziek en heel veel gek uitgedoste enthousiastelingen. Het zijn voornamelijk Engelsen, maar ook onze Noorse buren van de camping blijken er aan deel te nemen. Het is leuk om even naar te kijken, maar dan weer snel terug naar de rust. Wat een gekkenhuis!
We doen elke dag wel wat. Zo fietsen we ook naar het shoppingcenter La Marina. Het is even zoeken naar de juiste weg dwars door Benidorm, maar heel goed te doen. We missen het nog niet dat we geen auto hebben gehuurd. Bij Henk en Joke helpt Luuk om het afvoerkanaaltje van de koelkast schoon te maken, wat na de koffie en zelf gebakken appeltaart heel goed lukt. Daarna fietsen we samen even naar de boulevard van Altea voor een hamburger en is de dag ook zo weer voorbij.
Gisteren kwamen we Piet en Agnes tegen die we kennen van de wandelclub. Zij huren een appartement van hun schoonzoon en dochter en laten ons zien waar ze een aantal maanden per jaar wonen. Dat lijkt ons ook wel wat als we niet meer met de camper willen rondtrekken, maar dan moeten we eerst nog een goed gesprek hebben met onze schoonzoon (ha, ha). Het is overigens nog niet zo ver dat we met de camper klaar zijn, maar het is wel goed om te zien wat de mogelijkheden hier zijn.
In "Ik Vertrek" kijken we naar een camping die verkocht is in Luxemburg door Peter en Anja die hier ook al jaren in de winter op de camping staan. Grappig om bekenden op TV te zien.
Vandaag wordt er een BBQ georganiseerd op en door onze camping en klinkt er de hele middag gezellige live muziek uit de jaren zeventig en wordt er ook ge(line)danst. Bijna de hele camping doet er aan mee.
Zo glijden de dagen voorbij onder het genot van de zon en een heerlijke temperatuur. Het gaat ons veel te snel!
dinsdag 14 november 2017
Rust in de camper
Het kachelprobleem bij Ans heeft dagelijks Luuk zijn aandacht en inmiddels ook van Rein, die de plaats heeft ingenomen van de vriendinnen van Ans. Een reset, vervanging van het (met olie gevulde) filter en een Alde-monteur die nogmaals een reset heeft gedaan, het helpt allemaal niet. De nachttemperaturen zijn inmiddels flink gezakt, vanochtend was het 9 graden buiten en bij Ans en Rein ook binnen. Brrrrr, wat akelig. Het lijkt er nu op dat de thermostaat stuk is en vervanging is geen ingrijpende klus, maar de monteur heeft geen tijd!
De feesten in Alfas zijn donderdag afgesloten met een prachtig en langdurig siervuurwerk en nu is Benidorm aan de beurt. We horen op de camping het lawaai van (wat lijkt op) een 100.000 klapper en kunnen ons voorstellen hoe erg het is om er dichtbij te staan. Als we 's middags naar Benidorm fietsen zijn ze de restanten nog aan het opruimen. Op de boulevard is het zo mogelijk nog drukker dan een paar dagen eerder. Het zijn voornamelijk Engelsen en ze worden de restaurants ingelokt door fraaie, schaars geklede danseressen die op podia staan te bewegen. Wat opvalt zijn de blote bovenlijven en de hoeveelheid tattoo's die aan ons voorbij trekken. Al met al vinden wij het er allemaal niet zo smakelijk uitzien, maar ..... smaken verschillen.
Henk en Joke hebben ons op de fiets een prachtig (voor ons) nieuw stukje laten zien aan de kust. Van Altea naar Playa l'Olla tot aan hotel Villa Gadea. We drinken koffie (met appeltaart) op een terrasje aan het water met een schitterend uitzicht over zee. Het is een heel bijzonder stukje, waar we zeker naar terug zullen gaan. Na ons fietstochtje eten we in Albir gezamenlijk "fish and chips", waarna we geen pap meer kunnen zeggen.
Op de camping zien we tot onze grote verbazing dat het tuintje van de plaats waar we de eerste keer stonden, weer omgetoverd wordt tot een plaats. We vragen direct aan Laura of we kunnen wisselen, maar helaas..... het is een jaarplaats en de mensen komen in het weekend. Later blijkt dat die mensen al zeer geruime tijd op een andere plaats stonden en we begrijpen er niets meer van. Ze bouwen die prachtige plek helemaal vol met caravan en voortent en zijn dagen aan het timmeren. Ze houden geen plek over om in de zon te kunnen zitten en dat doen ze dan maar op het pad langs het sanitairgebouw. Wij begrijpen het allemaal niet zo.
Het feit dat er zoveel olie in het filter van Ans en Rein zat, houdt Luuk behoorlijk bezig. Op onze gasflessen die ingebouwd zijn, hebben we goede filters zitten, maar wij gebruiken hier een losse Spaanse gasfles met een slang op onze buitenaansluiting en daar zit geen filter op. We gaan op zoek naar een koppelstuk om de slang op de filter aan te sluiten, maar dat is nog niet zo simpel en dus een projectje voor de komende dagen.
Eindelijk slijt ook mijn verkoudheid en dat scheelt een hoop lawaai, zowel overdag als 's nachts. De rust is terug in de camper!
De feesten in Alfas zijn donderdag afgesloten met een prachtig en langdurig siervuurwerk en nu is Benidorm aan de beurt. We horen op de camping het lawaai van (wat lijkt op) een 100.000 klapper en kunnen ons voorstellen hoe erg het is om er dichtbij te staan. Als we 's middags naar Benidorm fietsen zijn ze de restanten nog aan het opruimen. Op de boulevard is het zo mogelijk nog drukker dan een paar dagen eerder. Het zijn voornamelijk Engelsen en ze worden de restaurants ingelokt door fraaie, schaars geklede danseressen die op podia staan te bewegen. Wat opvalt zijn de blote bovenlijven en de hoeveelheid tattoo's die aan ons voorbij trekken. Al met al vinden wij het er allemaal niet zo smakelijk uitzien, maar ..... smaken verschillen.
Henk en Joke hebben ons op de fiets een prachtig (voor ons) nieuw stukje laten zien aan de kust. Van Altea naar Playa l'Olla tot aan hotel Villa Gadea. We drinken koffie (met appeltaart) op een terrasje aan het water met een schitterend uitzicht over zee. Het is een heel bijzonder stukje, waar we zeker naar terug zullen gaan. Na ons fietstochtje eten we in Albir gezamenlijk "fish and chips", waarna we geen pap meer kunnen zeggen.
Op de camping zien we tot onze grote verbazing dat het tuintje van de plaats waar we de eerste keer stonden, weer omgetoverd wordt tot een plaats. We vragen direct aan Laura of we kunnen wisselen, maar helaas..... het is een jaarplaats en de mensen komen in het weekend. Later blijkt dat die mensen al zeer geruime tijd op een andere plaats stonden en we begrijpen er niets meer van. Ze bouwen die prachtige plek helemaal vol met caravan en voortent en zijn dagen aan het timmeren. Ze houden geen plek over om in de zon te kunnen zitten en dat doen ze dan maar op het pad langs het sanitairgebouw. Wij begrijpen het allemaal niet zo.
Het feit dat er zoveel olie in het filter van Ans en Rein zat, houdt Luuk behoorlijk bezig. Op onze gasflessen die ingebouwd zijn, hebben we goede filters zitten, maar wij gebruiken hier een losse Spaanse gasfles met een slang op onze buitenaansluiting en daar zit geen filter op. We gaan op zoek naar een koppelstuk om de slang op de filter aan te sluiten, maar dat is nog niet zo simpel en dus een projectje voor de komende dagen.
Eindelijk slijt ook mijn verkoudheid en dat scheelt een hoop lawaai, zowel overdag als 's nachts. De rust is terug in de camper!
donderdag 9 november 2017
In en rondom Albir
Een week is zomaar voorbij hier aan de Spaanse Costa. Het komt niet omdat we zo druk zijn, want dat valt reuze mee. We hebben niet veel meer te doen dan boodschappen, een of meerdere markten bezoeken, wat rondfietsen, een afspraak met vrienden plannen, lekker eten, terrasjes pakken, praatjes maken met gezellige mensen en vooral genieten van de zon. Het is wel ineens gedaan met zwemmen. De nachten worden plotseling kouder en de wind frisser. Het is nog heerlijk om in de zon te zitten en op het strand zijn ook de strandbedden bezet, maar zwemmen....... nee, daar wagen we ons niet meer aan. Met mijn verkoudheid is dat sowieso geen goed plan, wat een ellende en dat terwijl we hier zoveel vitamines opdoen. Ik heb niet heel veel energie om dingen te ondernemen en na een ontmoeting met Marinus en Saskia voor de Lidl, kom ik verkleumd en rillend terug. Nou ja, niet zeuren en gewoon door. Zo is het eens per week schoonmaken van ons camperdak geen overbodige luxe vanwege die mooie naaldboom waar we onder staan. We hebben inmiddels voor de zekerheid maar een middeltje gekocht om hars te verwijderen.
In het dorp komen we weer regelmatig bekenden tegen en dat is erg leuk. Bij de supermarkt, voor de supermarkt, op een terras of bij de Ferretaria, we horen regelmatig "hé, hoe gaat het met jullie?". Er is niet veel veranderd in Albir. Het appartementengebouw dat vorig jaar in aanbouw is gegaan tegenover de camping, is nog niet klaar. Het terrein naast de camping is opgehoogd met de grond uit die bouwput en inmiddels uitgevlakt. Wij denken dat de eigenaar van onze camping hier gaat uitbreiden, maar dat wordt in alle toonaarden ontkend.
Er is een stuk fietspad gekomen naar Benidorm en ook naar Alfas en dat is langs de drukke weg geen overbodige luxe. Het is in Benidorm overigens loeidruk, niet alleen aan de boulevard maar ook in de winkelstraten. We vinden het iets te!
Bij de Mercadona maken we mee, dat er iemand met een tas vol boodschappen zonder te betalen de winkel wil verlaten. De man wordt staande gehouden door een personeelslid en lijkt zich er niet druk over te maken, hij blijft onverstoorbaar met zijn mobiele telefoon bezig en zegt niets te begrijpen.
We wagen ons op de fiets voor het eerst naar Polop. Qua afstand goed te doen, maar het is wel allemaal bergop. Het is merkbaar dat ik niet helemaal fit ben, maar we arriveren op tijd voor de koffie met gebak en na de lunch bij Frans en Joke kunnen we weer helemaal fris en fruitig (bergaf) terug.
In Alfas zijn de Patroonsfeesten gaande met veel muziek en processies, maar we vinden het niets om daar 's avonds in het donker naar toe te fietsen.
Ans is deze week op de camping met twee vriendinnen. De vrouwen hebben het prima naar hun zin, maar helaas wil de kachel 's avonds niet aan en ook de satelliet antenne doet het niet helemaal goed. Luuk probeert de dames te helpen en de probleempjes op te lossen.
In het dorp komen we weer regelmatig bekenden tegen en dat is erg leuk. Bij de supermarkt, voor de supermarkt, op een terras of bij de Ferretaria, we horen regelmatig "hé, hoe gaat het met jullie?". Er is niet veel veranderd in Albir. Het appartementengebouw dat vorig jaar in aanbouw is gegaan tegenover de camping, is nog niet klaar. Het terrein naast de camping is opgehoogd met de grond uit die bouwput en inmiddels uitgevlakt. Wij denken dat de eigenaar van onze camping hier gaat uitbreiden, maar dat wordt in alle toonaarden ontkend.
Er is een stuk fietspad gekomen naar Benidorm en ook naar Alfas en dat is langs de drukke weg geen overbodige luxe. Het is in Benidorm overigens loeidruk, niet alleen aan de boulevard maar ook in de winkelstraten. We vinden het iets te!
Bij de Mercadona maken we mee, dat er iemand met een tas vol boodschappen zonder te betalen de winkel wil verlaten. De man wordt staande gehouden door een personeelslid en lijkt zich er niet druk over te maken, hij blijft onverstoorbaar met zijn mobiele telefoon bezig en zegt niets te begrijpen.
We wagen ons op de fiets voor het eerst naar Polop. Qua afstand goed te doen, maar het is wel allemaal bergop. Het is merkbaar dat ik niet helemaal fit ben, maar we arriveren op tijd voor de koffie met gebak en na de lunch bij Frans en Joke kunnen we weer helemaal fris en fruitig (bergaf) terug.
In Alfas zijn de Patroonsfeesten gaande met veel muziek en processies, maar we vinden het niets om daar 's avonds in het donker naar toe te fietsen.
Ans is deze week op de camping met twee vriendinnen. De vrouwen hebben het prima naar hun zin, maar helaas wil de kachel 's avonds niet aan en ook de satelliet antenne doet het niet helemaal goed. Luuk probeert de dames te helpen en de probleempjes op te lossen.
vrijdag 3 november 2017
Verhuizing naar Albir
De geboekte tweeënhalve week op de camping in Calpe is zo voorbij. Omdat er regen voorspeld wordt, ruimen we op tijd alles op. Het weerbericht zit er echter deze keer naast. We zien wel dreigende wolken in de verte, maar het is 'gewoon' zwembad-weer.
Van Halloween merken we niet veel. Twee jongelui van het animatieteam lopen verkleed rond en we gaan met ze op de foto die later op Facebook geplaatst zal worden. Helaas zitten wij niet op Facebook, dus weten we niet hoe 'eng' we er uit hebben gezien!
De nieuwste camperplek (van dezelfde eigenaar) is dinsdag ook geopend. Sol de Calpe Boreal heeft 80 plaatsen en is daarmee half zo groot als Sol de Calpe Austral, waar wij staan. Het ziet er echter identiek uit, maar met minder grote plaatsen.
Op woensdag verlaten we onze plek in Calpe, die we vast nog gaan missen. Het is een nationale feestdag en de meeste mensen zijn dus vrij. Op de weg is het rustig en we rijden op ons gemakje naar Albir. Het klepje van de externe stroomaansluiting doen we onderweg dicht met een elastiekje om te voorkomen dat het er af waait door de rijwind.
We zijn al vroeg op camping La Colina, maar onze plek is leeg en we kunnen er, nieuwsgierig aangestaard door de campinggasten, zo op rijden. Ja, alles wordt hier in de gaten gehouden. De Noren om ons heen ontvangen ons hartelijk met een handdruk, we staan in het Noorse straatje. Vanwege een dikke boom moet Luuk al zijn stuurmanskunst uit de kast halen om de camper op de juiste plek te krijgen. Dat lukt prima, maar dat we onder de boom staan vinden we niet zo prettig. Binnen een dag is het te zien wat voor vuiligheid dat geeft. Vanwege de zon, die we de komende weken echt wel nodig hebben, kunnen we niet anders staan. Als we bezig zijn om ons te installeren komen Henk en Joke op de fiets aan en dat geeft ons de mogelijkheid om in de warmte even uit te puffen met een kop koffie. Zij staan met de camper bij Antonio en het is gezellig om elkaar weer te zien en hun reisverhalen te horen door Spanje en Portugal. We herkennen er zeker een aantal plaatsen van.
Het opzetten van het windscherm gaat niet zonder slag of stoot. Er zit zoveel beton in de ondergrond dat het nauwelijks lukt om de pinnen er in te krijgen, maar ook dat lukt Luuk weer.
Ons eerste ritje op de fiets is naar Benidorm om in de kampeerwinkel te kijken of de CEE socket er is. We hebben hierover gemaild en inderdaad ........ vanonder de toonbank komt het juiste artikel te voorschijn! Wij zijn superblij met de communicatie en service van El Verger, daar kan Niesmann in Madrid nog een puntje aan zuigen.
Luuk heeft weer een klusje en ik doe......niets! Voor het eerst sinds jaren heeft een stevige verkoudheid mij te pakken. Met waterige ogen, hoestbuien, rillingen en een verstopte neus ben ik niet de gezelligste op dit moment. Nu maar hopen dat ook dit weer snel voorbij gaat!
Van Halloween merken we niet veel. Twee jongelui van het animatieteam lopen verkleed rond en we gaan met ze op de foto die later op Facebook geplaatst zal worden. Helaas zitten wij niet op Facebook, dus weten we niet hoe 'eng' we er uit hebben gezien!
De nieuwste camperplek (van dezelfde eigenaar) is dinsdag ook geopend. Sol de Calpe Boreal heeft 80 plaatsen en is daarmee half zo groot als Sol de Calpe Austral, waar wij staan. Het ziet er echter identiek uit, maar met minder grote plaatsen.
Op woensdag verlaten we onze plek in Calpe, die we vast nog gaan missen. Het is een nationale feestdag en de meeste mensen zijn dus vrij. Op de weg is het rustig en we rijden op ons gemakje naar Albir. Het klepje van de externe stroomaansluiting doen we onderweg dicht met een elastiekje om te voorkomen dat het er af waait door de rijwind.
We zijn al vroeg op camping La Colina, maar onze plek is leeg en we kunnen er, nieuwsgierig aangestaard door de campinggasten, zo op rijden. Ja, alles wordt hier in de gaten gehouden. De Noren om ons heen ontvangen ons hartelijk met een handdruk, we staan in het Noorse straatje. Vanwege een dikke boom moet Luuk al zijn stuurmanskunst uit de kast halen om de camper op de juiste plek te krijgen. Dat lukt prima, maar dat we onder de boom staan vinden we niet zo prettig. Binnen een dag is het te zien wat voor vuiligheid dat geeft. Vanwege de zon, die we de komende weken echt wel nodig hebben, kunnen we niet anders staan. Als we bezig zijn om ons te installeren komen Henk en Joke op de fiets aan en dat geeft ons de mogelijkheid om in de warmte even uit te puffen met een kop koffie. Zij staan met de camper bij Antonio en het is gezellig om elkaar weer te zien en hun reisverhalen te horen door Spanje en Portugal. We herkennen er zeker een aantal plaatsen van.
Het opzetten van het windscherm gaat niet zonder slag of stoot. Er zit zoveel beton in de ondergrond dat het nauwelijks lukt om de pinnen er in te krijgen, maar ook dat lukt Luuk weer.
Ons eerste ritje op de fiets is naar Benidorm om in de kampeerwinkel te kijken of de CEE socket er is. We hebben hierover gemaild en inderdaad ........ vanonder de toonbank komt het juiste artikel te voorschijn! Wij zijn superblij met de communicatie en service van El Verger, daar kan Niesmann in Madrid nog een puntje aan zuigen.
Luuk heeft weer een klusje en ik doe......niets! Voor het eerst sinds jaren heeft een stevige verkoudheid mij te pakken. Met waterige ogen, hoestbuien, rillingen en een verstopte neus ben ik niet de gezelligste op dit moment. Nu maar hopen dat ook dit weer snel voorbij gaat!
zondag 29 oktober 2017
Heerlijke ontmoetingen
Het is heerlijk om Frans en Joke hier in Calpe te ontmoeten. We hebben weer heel wat bij te praten en dat doen we lekker bij de camper in de zon. Na de koffie en de broodjes gaan we samen de boulevard nog even over om uit te waaien en nemen Frans en Joke ons mee naar boven in het nieuwe hotel Suitopia. Dit hotel heeft uitsluitend suites, vanaf 75 m2 en is een echte blikvanger in Calpe. Op de 29e verdieping heb je een schitterend uitzicht over zee, de kustlijn en de stad. De stevige wind voel je zo hoog alleen aan de rand van het terras. Eén stap terug is het bloedheet en met een heerlijk drankje is het volop genieten!
De afgelopen dagen zijn we nog elke dag een paar uurtjes op het strand en in zee. Het weer is nog heerlijk en het is er nog steeds druk. De nachten worden wel wat frisser en vochtiger. Als we de handdoeken 's nachts buiten laten hangen zijn die 's morgens kletsnat.
Donderdag komen Ad en José vanuit Jávea een biertje bij ons doen en gaan we samen een hapje eten bij Agua Marina. Zo gezellig allemaal en heerlijk om elkaar in Spanje te ontmoeten. We verplaatsen zo een stukje van ons sociale leven hiernaartoe.
In Calpe is het Oktoberfeest los gebarsten. We horen de muziek op de camping, maar hebben er niet echt last van. Onze Zweedse buren gaan er graag naar toe, maar het is niets voor ons.
Na de gebruikelijke zaterdagmarkt, gaan we op de fiets naar Moraira. Het is pittig, maar goed te doen. Voor de veiligheid doen we onze helmpjes op, want de kustweg is vrij druk. We komen natuurlijk op een heel verkeerd tijdstip in Moraira, de meeste winkels zijn dicht. Het is wel grappig om op de fiets door het plaatsje te gaan, zo zien we toch weer een paar andere straatjes en uitzichten. Op de terugweg stoppen we even bij Pepe le Sal (prima supermarkt) en iets verder bij Cala de Baladrar. Hier hebben we jaren geleden bijna iemand zien verdrinken. Nu zit er een Chiringuito met een heerlijk terras aan zee.
Vandaag wandelen we vanaf de camping naar Las Bassetes, een prachtige wandeling langs de kust die we altijd een keer doen als we in Calpe zijn. We lopen tot restaurant Timón waar we bijkomen met een kop koffie. Het is veel warmer dan we dachten en we voelen de straaltjes over onze rug lopen. Het blijft voor ons een bijzonder plekje hier, omdat we hier het telefoontje kregen dat ons appartement verkocht was. Vanuit het kleine haventje zien we een puntje van een heel leuk huisje dat we eens bekeken hebben om te huren. Er hangt nu een bord dat het te koop is en nieuwsgierig als we zijn, zoeken we thuis op wat de vraagprijs is. We schrikken ons een hoedje van het bedrag: € 2,1 miljoen! En er zit niet eens verwarming in!
We nemen nog ene lekkere duik in het zwembad en gaan daarna naar de Avenida Europa voor het evenement "Calpe zingt". Ik kreeg een beetje EO-gevoel bij de titel, maar het blijkt een zeer populair, vanuit Antwerpen overgewaaid, gezellig, gebeuren te zijn. Voor een aantal Belgische restaurants is een podium gemaakt en iedereen mag meezingen met bekende hits. Voor het gemak krijg je een boekje met de teksten en het gaat er heel gezellig aan toe. Het duurt uren en na het eten lopen we er nog een keer naar toe. We zijn net op tijd om Günther Neefs te zien en te horen met een afsluitend optreden.
De camping maakt zich op voor de komende Halloween, het is een en al feest hier in Calpe!
De afgelopen dagen zijn we nog elke dag een paar uurtjes op het strand en in zee. Het weer is nog heerlijk en het is er nog steeds druk. De nachten worden wel wat frisser en vochtiger. Als we de handdoeken 's nachts buiten laten hangen zijn die 's morgens kletsnat.
Donderdag komen Ad en José vanuit Jávea een biertje bij ons doen en gaan we samen een hapje eten bij Agua Marina. Zo gezellig allemaal en heerlijk om elkaar in Spanje te ontmoeten. We verplaatsen zo een stukje van ons sociale leven hiernaartoe.
In Calpe is het Oktoberfeest los gebarsten. We horen de muziek op de camping, maar hebben er niet echt last van. Onze Zweedse buren gaan er graag naar toe, maar het is niets voor ons.
Na de gebruikelijke zaterdagmarkt, gaan we op de fiets naar Moraira. Het is pittig, maar goed te doen. Voor de veiligheid doen we onze helmpjes op, want de kustweg is vrij druk. We komen natuurlijk op een heel verkeerd tijdstip in Moraira, de meeste winkels zijn dicht. Het is wel grappig om op de fiets door het plaatsje te gaan, zo zien we toch weer een paar andere straatjes en uitzichten. Op de terugweg stoppen we even bij Pepe le Sal (prima supermarkt) en iets verder bij Cala de Baladrar. Hier hebben we jaren geleden bijna iemand zien verdrinken. Nu zit er een Chiringuito met een heerlijk terras aan zee.
Vandaag wandelen we vanaf de camping naar Las Bassetes, een prachtige wandeling langs de kust die we altijd een keer doen als we in Calpe zijn. We lopen tot restaurant Timón waar we bijkomen met een kop koffie. Het is veel warmer dan we dachten en we voelen de straaltjes over onze rug lopen. Het blijft voor ons een bijzonder plekje hier, omdat we hier het telefoontje kregen dat ons appartement verkocht was. Vanuit het kleine haventje zien we een puntje van een heel leuk huisje dat we eens bekeken hebben om te huren. Er hangt nu een bord dat het te koop is en nieuwsgierig als we zijn, zoeken we thuis op wat de vraagprijs is. We schrikken ons een hoedje van het bedrag: € 2,1 miljoen! En er zit niet eens verwarming in!
We nemen nog ene lekkere duik in het zwembad en gaan daarna naar de Avenida Europa voor het evenement "Calpe zingt". Ik kreeg een beetje EO-gevoel bij de titel, maar het blijkt een zeer populair, vanuit Antwerpen overgewaaid, gezellig, gebeuren te zijn. Voor een aantal Belgische restaurants is een podium gemaakt en iedereen mag meezingen met bekende hits. Voor het gemak krijg je een boekje met de teksten en het gaat er heel gezellig aan toe. Het duurt uren en na het eten lopen we er nog een keer naar toe. We zijn net op tijd om Günther Neefs te zien en te horen met een afsluitend optreden.
De camping maakt zich op voor de komende Halloween, het is een en al feest hier in Calpe!
dinsdag 24 oktober 2017
Calpe op zijn best
Het is op de camping een gaan en komen van campers. In tegenstelling tot wat je zou denken bij een camping, mogen hier geen caravans staan. Heel vreemd! Iets verder tegenover de Aldi is nog een camperplaats in wording van dezelfde eigenaar, het AR Diamante Hotel. En of het nog niet genoeg is, zien we tegenover de Mercadona nog een ommuurd terrein. Er staan nog steeds campers "wild" in de straten en we vragen ons af of dit nog lang getolereerd zal worden.
Door het mooie weer en de herfstvakantie is het nog steeds druk op het strand en de boulevard. We zwemmen bijna elke dag nog in zee. Als er bewolking is gaan we lekker bij het zwembad liggen, maar het water is daar kouder.
We krijgen bezoek van Ad en José, die in Jávea verblijven. Ze zijn zo lief om onze vergeten plankjes in Daimús op te halen en naar ons toe te brengen. Als we samen wat zitten te drinken in het restaurant van de camping, komt er een heftig onweer over over ons heen met flink heftige bliksemschichten. Later horen we dat er dichtbij ons een palmboom in de fik is gevlogen. Op de camping is de stroom uitgevallen, maar verder is er gelukkig niets aan de hand.
We maken ook het Moren en Christenen feest weer mee, wat in Calpe aardig gevierd wordt met drie keer per dag vuurwerk, muziek, de grote optocht door de hoofdstraat en het gevecht op het strand. We hebben het al een paar keer gezien, maar gaan toch nog even kijken. Het is mooi om te zien hoe jong en oud hier in opgaan.
Het blijkt nog niet zo simpel om een nieuwe inbouwstekkerdoos te krijgen. De dealer in Spanje reageert pas na ruim een week op onze mail en ook vanuit Nederland wordt er slecht gereageerd. We hebben nu contact met een Spaanse winkel in Benidorm, dus het zal vast wel goed komen. Er worden nog meer klusjes gedaan, want Luuk ergert zich al een poosje aan een krakende vlonder en vloer. Bovendien is de afdichting van de kabeldoorvoer van ons levelsysteem niet goed, want we kunnen ineens naar buiten kijken. We weten onze weg inmiddels aardig te vinden naar de Brico of Ferretaria.
Vandaag hebben we een pakje uit Nederland ontvangen met een nieuwe antenne en router (zo moeilijk blijkt het toch niet te zijn om iets op te sturen). We zaten al een poosje te hannesen om verbinding te krijgen, waarschijnlijk omdat we altijd via de iPad werken en de updates van Apple regelmatig problemen geven.
In Alicante is afgelopen weekend de Volvo Ocean race weer van start gegaan en via de app volgen we de schepen die nu, via Madeira, op weg zijn naar Lissabon.
We vermaken ons prima hier en morgen komen Frans en Joke gezellig op de koffie.
Door het mooie weer en de herfstvakantie is het nog steeds druk op het strand en de boulevard. We zwemmen bijna elke dag nog in zee. Als er bewolking is gaan we lekker bij het zwembad liggen, maar het water is daar kouder.
We krijgen bezoek van Ad en José, die in Jávea verblijven. Ze zijn zo lief om onze vergeten plankjes in Daimús op te halen en naar ons toe te brengen. Als we samen wat zitten te drinken in het restaurant van de camping, komt er een heftig onweer over over ons heen met flink heftige bliksemschichten. Later horen we dat er dichtbij ons een palmboom in de fik is gevlogen. Op de camping is de stroom uitgevallen, maar verder is er gelukkig niets aan de hand.
We maken ook het Moren en Christenen feest weer mee, wat in Calpe aardig gevierd wordt met drie keer per dag vuurwerk, muziek, de grote optocht door de hoofdstraat en het gevecht op het strand. We hebben het al een paar keer gezien, maar gaan toch nog even kijken. Het is mooi om te zien hoe jong en oud hier in opgaan.
Het blijkt nog niet zo simpel om een nieuwe inbouwstekkerdoos te krijgen. De dealer in Spanje reageert pas na ruim een week op onze mail en ook vanuit Nederland wordt er slecht gereageerd. We hebben nu contact met een Spaanse winkel in Benidorm, dus het zal vast wel goed komen. Er worden nog meer klusjes gedaan, want Luuk ergert zich al een poosje aan een krakende vlonder en vloer. Bovendien is de afdichting van de kabeldoorvoer van ons levelsysteem niet goed, want we kunnen ineens naar buiten kijken. We weten onze weg inmiddels aardig te vinden naar de Brico of Ferretaria.
Vandaag hebben we een pakje uit Nederland ontvangen met een nieuwe antenne en router (zo moeilijk blijkt het toch niet te zijn om iets op te sturen). We zaten al een poosje te hannesen om verbinding te krijgen, waarschijnlijk omdat we altijd via de iPad werken en de updates van Apple regelmatig problemen geven.
In Alicante is afgelopen weekend de Volvo Ocean race weer van start gegaan en via de app volgen we de schepen die nu, via Madeira, op weg zijn naar Lissabon.
We vermaken ons prima hier en morgen komen Frans en Joke gezellig op de koffie.
maandag 16 oktober 2017
Sol de Calpe
De nieuwe camping/camperplaats is drukker bezet dan we verwacht hadden. Het zal wel komen door de aantrekkelijke korting die ze dit eerste jaar geven. We hebben een middelgrote plek gereserveerd, maar zijn niet zo blij als deze plek direct naast het sanitair gebouw ligt. Gelukkig kunnen we nog op een andere plek terecht. Het is markt op zaterdag en we horen het gezellige geroezemoes van de bezoekers, vergezeld van muziek van een van de kramen. We staan er pal naast. Wij vinden het vandaag te warm voor de markt en liggen liever lekker bij het zwembad van de camping. Er komen vast nog andere dagen om over de markt te slenteren.
We kijken onze ogen uit in Calpe. Inmiddels is er een giga-hoog hotel opgeleverd en de appartementen achter "ons" blauwe pand zijn ook klaar. Er staan nu weer kranen op andere locaties, dus er zijn nog grootse plannen. Achter de camping staat een kermis en het is overal druk, druk, druk. Het is natuurlijk een Spaans lang weekend en heel mooi weer, maar we hebben niet vaak gezien dat het zo vol was op het strand, waar de rieten parasols nog staan en waar we de (rondvaart) boten nog rond zien varen. Ons vertrouwde koffie-tentje Morena is er gelukkig ook nog en we kunnen nog net een plaatsje vinden op het terras.
Dat het druk is ervaren we vooral 's nachts. Als de markt weg is, is de weg weer open voor verkeer en dat raast pal naast onze camper over de rotonde. We slapen slecht en Luuk staat de volgende ochtend al vroeg bij de receptie om een andere plek te regelen. Als we de boel opgepakt en weer geïnstalleerd hebben, krijgen we het meer naar ons zin. We hebben de hele dag de zon en proberen deze zelfs een beetje af te schermen omdat het anders te heet is.
We hebben een klusje, want bij ons vertrek uit Jávea kregen we de stekker met geen mogelijkheid uit de buitenwand stekkerdoos. Omdat we niet met een bungelend snoer willen gaan rijden, hebben we de stekker er geforceerd uit gekregen. Nu hebben we dus een nieuwe inbouwdoos nodig, maar dat blijkt nog niet zo eenvoudig. We hebben contact gezocht met de Spaanse dealer van onze camper en hopen op een positieve reactie. Als het hier niet lukt kunnen we altijd nog een bestelling in Nederland doen en die op laten sturen.
We kijken onze ogen uit in Calpe. Inmiddels is er een giga-hoog hotel opgeleverd en de appartementen achter "ons" blauwe pand zijn ook klaar. Er staan nu weer kranen op andere locaties, dus er zijn nog grootse plannen. Achter de camping staat een kermis en het is overal druk, druk, druk. Het is natuurlijk een Spaans lang weekend en heel mooi weer, maar we hebben niet vaak gezien dat het zo vol was op het strand, waar de rieten parasols nog staan en waar we de (rondvaart) boten nog rond zien varen. Ons vertrouwde koffie-tentje Morena is er gelukkig ook nog en we kunnen nog net een plaatsje vinden op het terras.
Dat het druk is ervaren we vooral 's nachts. Als de markt weg is, is de weg weer open voor verkeer en dat raast pal naast onze camper over de rotonde. We slapen slecht en Luuk staat de volgende ochtend al vroeg bij de receptie om een andere plek te regelen. Als we de boel opgepakt en weer geïnstalleerd hebben, krijgen we het meer naar ons zin. We hebben de hele dag de zon en proberen deze zelfs een beetje af te schermen omdat het anders te heet is.
We hebben een klusje, want bij ons vertrek uit Jávea kregen we de stekker met geen mogelijkheid uit de buitenwand stekkerdoos. Omdat we niet met een bungelend snoer willen gaan rijden, hebben we de stekker er geforceerd uit gekregen. Nu hebben we dus een nieuwe inbouwdoos nodig, maar dat blijkt nog niet zo eenvoudig. We hebben contact gezocht met de Spaanse dealer van onze camper en hopen op een positieve reactie. Als het hier niet lukt kunnen we altijd nog een bestelling in Nederland doen en die op laten sturen.
vrijdag 13 oktober 2017
Paradijselijke dagen in Jávea
Gisteren was het weer een feestdag in Spanje en dat houdt in dat alle winkels gesloten zijn. We fietsen naar het oude centrum van Jávea, dat een beetje van de kust en een beetje omhoog ligt. We vinden moeiteloos het pleintje rond de kerk en een ons bekend leerwinkeltje. Tot onze grote verrassing is het leerwinkeltje open en we kunnen het niet laten om naar binnen te gaan. Ze hebben nog steeds mooie leren riemen! De winkel is open omdat er markt is en ook daar hadden we vanwege de feestdag niet op gerekend. Het geeft altijd een gezellige sfeer zo'n markt en we scharrelen uiteraard lekker even rond.
Daarna is het tijd voor verkoeling in het zwembad en bijkomen op een ligbed. We worden wel heel erg verwend met het schitterende weer. De zon schijnt de hele dag uitbundig en de wind zorgt er voor dat het goed te doen is.
's Avonds lopen we naar Scallops, een Engels restaurant waar we zes jaar geleden voor het eerst geweest zijn. Het drie-gangen menu is er nog steeds, maar inmiddels met € 2,- verhoogd naar €9,95 maar nog steeds inclusief een fles wijn per persoon. Het is er erg druk, maar we treffen nog een leeg tafeltje op het terras. Heerlijk! Na het eten lopen we met een fles wijn in de tas over de boulevard terug naar de camper.
Vandaag fietsen we naar de haven, zwemmen we weer (de temperatuur loopt op tot 30 graden), fietsen nog wat verder rond en komen bij een baai die we nog niet eerder gezien hebben. Er liggen zeilboten voor anker, er wordt gedoken en door de gaten in de rotsen zijn er prachtige doorkijkjes. Echt een paradijselijk plekje!
Na het eten lopen we nog een keer naar de boulevard en weten we niet wat we meemaken. Wat een drukte. De restaurants puilen uit, er lopen en spelen hordes kinderen en we vragen ons af wat er aan de hand is. We zien Jávea zo op een hele andere, overigens leuke, manier en zijn blij dat we hier een aantal dagen naar toe zijn gegaan.
We ruimen de buitenspullen weer op, want morgen gaan we naar een nieuwe camping/camperplaats in het ons verder zeer vertrouwde Calpe. We zijn reuze benieuwd!
Daarna is het tijd voor verkoeling in het zwembad en bijkomen op een ligbed. We worden wel heel erg verwend met het schitterende weer. De zon schijnt de hele dag uitbundig en de wind zorgt er voor dat het goed te doen is.
's Avonds lopen we naar Scallops, een Engels restaurant waar we zes jaar geleden voor het eerst geweest zijn. Het drie-gangen menu is er nog steeds, maar inmiddels met € 2,- verhoogd naar €9,95 maar nog steeds inclusief een fles wijn per persoon. Het is er erg druk, maar we treffen nog een leeg tafeltje op het terras. Heerlijk! Na het eten lopen we met een fles wijn in de tas over de boulevard terug naar de camper.
Vandaag fietsen we naar de haven, zwemmen we weer (de temperatuur loopt op tot 30 graden), fietsen nog wat verder rond en komen bij een baai die we nog niet eerder gezien hebben. Er liggen zeilboten voor anker, er wordt gedoken en door de gaten in de rotsen zijn er prachtige doorkijkjes. Echt een paradijselijk plekje!
Na het eten lopen we nog een keer naar de boulevard en weten we niet wat we meemaken. Wat een drukte. De restaurants puilen uit, er lopen en spelen hordes kinderen en we vragen ons af wat er aan de hand is. We zien Jávea zo op een hele andere, overigens leuke, manier en zijn blij dat we hier een aantal dagen naar toe zijn gegaan.
We ruimen de buitenspullen weer op, want morgen gaan we naar een nieuwe camping/camperplaats in het ons verder zeer vertrouwde Calpe. We zijn reuze benieuwd!
woensdag 11 oktober 2017
Feestweek aan de Costa
Vandaag zijn we neergestreken op camping El Naranjal in Jávea. De afgelopen dagen waren heerlijk in Daimús. Elke dag lekker naar het strand en veel fietsen. Zo hebben we een kijkje genomen op camping Azul bij Oliva, die pal aan het strand ligt. We worden er niet vrolijk van, wat een rommeltje. We wilden graag een paar dagen op camping Kikopark staan. Dat wil zeggen op het nieuwe gedeelte, maar alles is volgeboekt. Er is 1 plaats, pal naast het sanitairgebouw op het oude gedeelte, maar daar willen we niet staan. Het is druk deze week en dat komt door de feestdagen op 9 en 12 oktober. Veel Spanjaarden trekken er op uit en geef ze eens ongelijk. Afgelopen maandag werden we wakker met vuurwerk en klonk er muziek in de straat. In elk dorp klinkt er wel muziek of zie je een dansje. We horen (te laat) dat er in Gandía wel 150 meter gedekte tafels en stoelen staan en dat iedereen aan mag schuiven voor Paella, wijn en een dessert. En dat allemaal gratis.
Wij passen onze plannen iets aan en halen onze reservering in Calpe een paar dagen naar voren. Vervolgens vragen we na of we vanaf donderdag in Jávea terecht kunnen op één van de twee campings. En dat is moeilijk, moeilijk, moeilijk. Als we aangeven dat we ook op woensdag kunnen komen krijgen we een positief bericht terug.
Zo laten we Daimús en Gandía achter ons. De plaats Gandía hebben we maar vluchtig bekeken en is zeker de moeite waard om nog eens naar terug te keren. Zeker nu we een pad hebben ontdekt om tussen de sinaasappel boomgaarden er naar toe te fietsen.
Nu zitten we weer op vertrouwd terrein, want Jávea kennen we een beetje. We waren vergeten hoe de camping er uit zag, maar als we aan komen rijden via het smalle straatje herinneren we het ons direct weer. We hebben zelfs een keuze in waar we willen staan en we zoeken een lekkere plek uit. Als Luuk de poten laat zakken van ons levelsysteem komen we erachter dat we de houten plaatjes die we er vaak onder leggen zijn vergeten in Daimús. Is dat even jammer! We mailen naar de camperplaats, maar hebben nog niet gehoord dat iemand ze bij de receptie heeft gebracht. Waarschijnlijk is er iemand heel blij van geworden, want het waren mooie plankjes.
Na de rit vandaag van zeker 45 km, relaxen we bij het zwembad van de camping (waar het water kouder is dan het water van de zee) en fietsen we naar de boulevards. We hebben nog nooit zoveel mensen hier op het strand en de terrassen gezien. Is dat even gezellig! We horen dat de camping afgelopen zaterdag helemaal blank heeft gestaan. Dat hebben we gelukkig gemist en nu is het verrukkelijk mooi weer en dat blijft de komende dagen ook zo volgens El Tiempo.
Wij passen onze plannen iets aan en halen onze reservering in Calpe een paar dagen naar voren. Vervolgens vragen we na of we vanaf donderdag in Jávea terecht kunnen op één van de twee campings. En dat is moeilijk, moeilijk, moeilijk. Als we aangeven dat we ook op woensdag kunnen komen krijgen we een positief bericht terug.
Zo laten we Daimús en Gandía achter ons. De plaats Gandía hebben we maar vluchtig bekeken en is zeker de moeite waard om nog eens naar terug te keren. Zeker nu we een pad hebben ontdekt om tussen de sinaasappel boomgaarden er naar toe te fietsen.
Nu zitten we weer op vertrouwd terrein, want Jávea kennen we een beetje. We waren vergeten hoe de camping er uit zag, maar als we aan komen rijden via het smalle straatje herinneren we het ons direct weer. We hebben zelfs een keuze in waar we willen staan en we zoeken een lekkere plek uit. Als Luuk de poten laat zakken van ons levelsysteem komen we erachter dat we de houten plaatjes die we er vaak onder leggen zijn vergeten in Daimús. Is dat even jammer! We mailen naar de camperplaats, maar hebben nog niet gehoord dat iemand ze bij de receptie heeft gebracht. Waarschijnlijk is er iemand heel blij van geworden, want het waren mooie plankjes.
Na de rit vandaag van zeker 45 km, relaxen we bij het zwembad van de camping (waar het water kouder is dan het water van de zee) en fietsen we naar de boulevards. We hebben nog nooit zoveel mensen hier op het strand en de terrassen gezien. Is dat even gezellig! We horen dat de camping afgelopen zaterdag helemaal blank heeft gestaan. Dat hebben we gelukkig gemist en nu is het verrukkelijk mooi weer en dat blijft de komende dagen ook zo volgens El Tiempo.
zondag 8 oktober 2017
Gewichtige problemen
We zijn langer op La Finca gebleven dan we eerst van plan waren. Met dit geweldig mooie weer is het er heerlijk. Elke dag genieten we op het strand en we hebben de omgeving op de fiets ook heel anders leren kennen. Toch gaan we op zaterdag een klein stukje verder naar het zuiden, naar Daimús. We willen ervaren hoe het daar op de CP is. De laatste avond voor ons vertrek maken we nog iets heel bizars mee. We horen zeer opgewonden Fransen 112 bellen (als er geen paniek is, dan krijg je dat wel door het opgewonden geratel) en al snel blijkt dat hun Duitse buurvrouw, tegenover ons, een probleem heeft. Haar heup is uit de kom geschoten en ze is in de camper, een oud, niet al te groot, model van Hymer. Er verschijnt een politieauto en een ambulance. De mannen kijken naar binnen en schudden hun hoofd. Er komt nog een ambulance en binnen in de Hymer is het een drukte van belang. Het probleem is om de vrij omvangrijke mevrouw van circa 130 kilo de camper uit te krijgen. Na verloop van tijd verschijnt de brandweer. Mensen verzamelen zich bij de camper en na ruim anderhalf uur horen we een klein applaus als de mevrouw uiteindelijk op een plank door het achterraam naar buiten wordt geschoven en in de ambulance terecht komt. De rust keert terug op de camperplaats. Het geeft ons wel te denken. Misschien moeten we in de achterwand een raam aanbrengen, want hoe kom je als je. Iet kunt lopen de camper uit!
Nadat we zaterdag afscheid hebben genomen van twee aardige Ierse mensen, gaan we naar onze volgende camperplaats. Het is zwaar bewolkt en 's middags regent het een paar uurtjes. We doen eerst nog even boodschappen bij de Lidl, voordat we ons settelen in Daimús. Het strand is iets verder weg, maar lopend of op de fiets prima te doen en het leeft hier wat meer. Er is een mooie boulevard en op de fiets zitten we ook zo in Playa de Gandía, waar op zondagochtend markt is en waar heel veel hotels en restaurants zitten. Mogelijkheden genoeg dus om hier ook een paar heerlijke dagen door te brengen, want ook het weer is "gewoon" weer zonnig en 25 graden.
Nadat we zaterdag afscheid hebben genomen van twee aardige Ierse mensen, gaan we naar onze volgende camperplaats. Het is zwaar bewolkt en 's middags regent het een paar uurtjes. We doen eerst nog even boodschappen bij de Lidl, voordat we ons settelen in Daimús. Het strand is iets verder weg, maar lopend of op de fiets prima te doen en het leeft hier wat meer. Er is een mooie boulevard en op de fiets zitten we ook zo in Playa de Gandía, waar op zondagochtend markt is en waar heel veel hotels en restaurants zitten. Mogelijkheden genoeg dus om hier ook een paar heerlijke dagen door te brengen, want ook het weer is "gewoon" weer zonnig en 25 graden.
donderdag 5 oktober 2017
Het camperleven in en rondom Tavernes
Het is grappig dat we de camperplaats in Tavernes nu heel anders ervaren dan toen we er in maart 2016 waren. Het is in het dorp nog steeds heel stil, iedereen noemt het een spookstadje, maar we zien de afgelopen dagen toch hier en daar mensen op een terrasje zitten. Maandag was alles dicht en het lijkt wel alsof hier alleen toeristen komen in juli/augustus. Van de reuring buiten de camperplaats moet je het hier niet hebben, maar het strand is helemaal geweldig. We lopen de achterdeur uit, het duintje over en we liggen op een prachtig strand. Bovendien is het zeewater nog heerlijk, zodat we elke dag zwemmen. Op de fiets verkennen we de omgeving. Naar Puerto de Gandía is het 18 km fietsen en dat blijkt een erg leuke, levendige plaats te zijn. We fietsen nog even door naar Daimus om te kijken bij een andere camperplaats en hebben zo bijna 50 km op de teller staan. Zodra we terug zijn springen we de zee in voor verkoeling. Vervolgens komen we er achter dat het echte dorp Tavernes op 5 km landinwaarts ligt. Hier fietsen we ook naar toe en dan blijkt dat er een Mercadona is (wat wil een mens nog meer) en tal van andere winkels en restaurantjes.
Op donderdag is er markt in Cullera, een plaats 12 km noordwaarts. Een goede reden om weer op de fiets te stappen. Ook nu worden we aangenaam verrast door een prachtige boulevard langs de kust, een kasteel dat uitkijkt over de stad, de markthallen en een leuke markt. We zijn op tijd terug op de CP om aan te schuiven bij de Paella maaltijd. Samen met zo'n 80 andere camperaars hebben we onze eigen stoelen, borden, bestek en glazen meegenomen. Anderhalf uur voor aanvang werden de mensen al nerveus en werden er al stoelen neergezet voor de beste plek. Wij komen bijna als laatste en treffen nog net twee (prima) plekken aan. Het lijkt toch een beetje "we zijn er bijna" waar we aan deelnemen. Vanaf vanochtend is er hard gewerkt (en gezweet) door de beheerders om drie grote pannen Paella maken. Er is ruim voldoende eten, Sangria en zelfs een toetje. We zitten heerlijk in de schaduw en maken kennis met onze Duitse en Amsterdamse tafelgenoten. Het is een gezellig en lekker gebeuren.
Daarna ploffen we neer op het strand om uit te buiken. Het mag duidelijk zijn: het camperleven is afzien. Toch denken we dat we het zo nog wel even vol kunnen houden!
Op donderdag is er markt in Cullera, een plaats 12 km noordwaarts. Een goede reden om weer op de fiets te stappen. Ook nu worden we aangenaam verrast door een prachtige boulevard langs de kust, een kasteel dat uitkijkt over de stad, de markthallen en een leuke markt. We zijn op tijd terug op de CP om aan te schuiven bij de Paella maaltijd. Samen met zo'n 80 andere camperaars hebben we onze eigen stoelen, borden, bestek en glazen meegenomen. Anderhalf uur voor aanvang werden de mensen al nerveus en werden er al stoelen neergezet voor de beste plek. Wij komen bijna als laatste en treffen nog net twee (prima) plekken aan. Het lijkt toch een beetje "we zijn er bijna" waar we aan deelnemen. Vanaf vanochtend is er hard gewerkt (en gezweet) door de beheerders om drie grote pannen Paella maken. Er is ruim voldoende eten, Sangria en zelfs een toetje. We zitten heerlijk in de schaduw en maken kennis met onze Duitse en Amsterdamse tafelgenoten. Het is een gezellig en lekker gebeuren.
Daarna ploffen we neer op het strand om uit te buiken. Het mag duidelijk zijn: het camperleven is afzien. Toch denken we dat we het zo nog wel even vol kunnen houden!
maandag 2 oktober 2017
Bergafwaarts richting kust
Om 8.00 uur 's morgens klinkt hoorngeschal. Het is tijd om op te staan, maar we vragen ons af of dit geluid er elke ochtend is of alleen op zondag. We hebben een mooi ritje voor de boeg. Het eerste deel van de N330 vanaf Teruel is fantastisch en we zien rotsen in allerlei kleuren en vormen. Vooral die rood-bruine grillige rotsen zijn prachtig. Helaas heeft de weg nergens een inham om even te parkeren voor een foto of om met een kop koffie te genieten van het uitzicht. Het is hier ook een wijngebied en er wordt op zondag met familie en vrienden hard gewerkt om de blauwe trossen te oogsten. De wijnstruiken zien er soms dood en dor uit, maar er hangen toch stevige trossen aan. We vragen ons af hoe het kan groeien.
Het laatste stukje van ruim 20 km de bergen in, is het meest uitdagende over een weggetje dat nauwelijks ruimte biedt om elkaar te passeren. Gelukkig komen we er maar 1 auto tegen. De camperplaats ligt op zo'n 800 meter hoogte in het dorp Benagéber, dat wel 217 inwoners telt. Het is ongelofelijk dat hier een voorziening voor 70 campers is gemaakt met de mogelijkheid om te lozen en water te tanken en zelfs met toiletten en koude douches. Er staan nu maar 4 campers in deze oase van rust. Het enige dat op onze zenuwen werkt is het aantal vliegen. Binnen een mum van tijd kriebelen ze over onze armen, benen, gezicht en in onze oren. Jammer hoor. We pakken daarom maar de fiets om de omgeving te verkennen en gaan op zoek naar het stuwmeer. Onderweg passeren we een vakantiekamp met een klimattractie tussen de bomen en daarvandaan, ver beneden, zien we ook het meer liggen. Dat gaat het niet worden met de fiets, want beneden zijn we zo, maar terug .......? We keren om en richten onze aandacht op het dorp, dat zomaar een bar blijkt te hebben. Opvallend is ook dat met Europees subsidiegeld stoepen zijn aangebracht die naar een, eveneens gesubsidieerde "Ermita" (gedenkplaats) leiden. De stukjes asfaltwegen houden net zo plotseling op als de stoepen en leiden nergens naar toe. Het is een vreemd gebeuren in de "middle of no-where" maar je kunt hier wel tot rust komen.
Vandaag verlaten we de bergen, moeten we eerst het lastige stukje van 20 km weer terug, komen dan een vrachtwagen tegen en zijn blij als we over een mooie A3 richting Valencia kunnen rijden en daarna over de ons zeer vertrouwde N332 naar de kust. Op camperplaats La Finca in Tavernes de la Valldigna is nog een plaatsje vrij en installeren we ons voor een paar dagen. Na de lunch lopen we 50 meter en ploffen we neer op het strand. Heerlijk, de zee, het strand, mooi warm weer en onze eerst duik in zee! We zijn weer terug aan de Costa en het voelt een beetje als thuiskomen.
Het laatste stukje van ruim 20 km de bergen in, is het meest uitdagende over een weggetje dat nauwelijks ruimte biedt om elkaar te passeren. Gelukkig komen we er maar 1 auto tegen. De camperplaats ligt op zo'n 800 meter hoogte in het dorp Benagéber, dat wel 217 inwoners telt. Het is ongelofelijk dat hier een voorziening voor 70 campers is gemaakt met de mogelijkheid om te lozen en water te tanken en zelfs met toiletten en koude douches. Er staan nu maar 4 campers in deze oase van rust. Het enige dat op onze zenuwen werkt is het aantal vliegen. Binnen een mum van tijd kriebelen ze over onze armen, benen, gezicht en in onze oren. Jammer hoor. We pakken daarom maar de fiets om de omgeving te verkennen en gaan op zoek naar het stuwmeer. Onderweg passeren we een vakantiekamp met een klimattractie tussen de bomen en daarvandaan, ver beneden, zien we ook het meer liggen. Dat gaat het niet worden met de fiets, want beneden zijn we zo, maar terug .......? We keren om en richten onze aandacht op het dorp, dat zomaar een bar blijkt te hebben. Opvallend is ook dat met Europees subsidiegeld stoepen zijn aangebracht die naar een, eveneens gesubsidieerde "Ermita" (gedenkplaats) leiden. De stukjes asfaltwegen houden net zo plotseling op als de stoepen en leiden nergens naar toe. Het is een vreemd gebeuren in de "middle of no-where" maar je kunt hier wel tot rust komen.
Vandaag verlaten we de bergen, moeten we eerst het lastige stukje van 20 km weer terug, komen dan een vrachtwagen tegen en zijn blij als we over een mooie A3 richting Valencia kunnen rijden en daarna over de ons zeer vertrouwde N332 naar de kust. Op camperplaats La Finca in Tavernes de la Valldigna is nog een plaatsje vrij en installeren we ons voor een paar dagen. Na de lunch lopen we 50 meter en ploffen we neer op het strand. Heerlijk, de zee, het strand, mooi warm weer en onze eerst duik in zee! We zijn weer terug aan de Costa en het voelt een beetje als thuiskomen.
zaterdag 30 september 2017
Terug naar de Middeleeuwen in Teruel
Het is alweer druk met toeristen als we Albarracín verlaten. We nemen het roodbruine landschap nog eens goed in ons op. Het is hier prachtig! Toch zitten we al weer snel in de kale openheid op weg naar Teruel. We passeren een vliegveld, maar dat wordt uitsluitend gebruikt voor opslag van uitgerangeerde vliegtuigen en is dus meer een parkeerplaats. Er staan tientallen vliegtuigen en het ziet er toch een beetje vreemd uit.
De Mudejar torens die kenmerkend zijn voor Teruel doemen op. We rijden eerst een beetje om de stad heen, voordat we de camperplaats bij het politiebureau bereiken. Vanaf hier is het 2 km lopen naar het oude centrum. Het is bewolkt en goed wandelweer, dus ..... op naar de stad!
Over een brug komen we in het historische deel en zien we prachtige panden en leuke straten met heel veel terrassen. Bij de Kathedraal blijkt een Middeleeuwse markt te zijn en dat past helemaal bij de sfeer van de stad. Hier en daar hangen Spaanse vlaggen als protest tegen het referendum dat de Catalanen morgen willen houden. Het wordt morgen een spannende dag en we zijn blij dat we niet in de buurt van Barcelona zitten.
Rondom Teruel ligt een geliefd wintersportgebied, maar we kunnen ons vandaag daar niet veel bij voorstellen. We lopen te puffen omdat het toch 23 graden en een beetje benauwd is.
De Mercadona ligt om de hoek bij de CP en zo kunnen we heel gemakkelijk onze voorraad weer lekker aanvullen. Morgen gaan we naar een plek waar niet veel te krijgen zal zijn en dan willen we natuurlijk toch ons natje en droogje hebben.
De Mudejar torens die kenmerkend zijn voor Teruel doemen op. We rijden eerst een beetje om de stad heen, voordat we de camperplaats bij het politiebureau bereiken. Vanaf hier is het 2 km lopen naar het oude centrum. Het is bewolkt en goed wandelweer, dus ..... op naar de stad!
Over een brug komen we in het historische deel en zien we prachtige panden en leuke straten met heel veel terrassen. Bij de Kathedraal blijkt een Middeleeuwse markt te zijn en dat past helemaal bij de sfeer van de stad. Hier en daar hangen Spaanse vlaggen als protest tegen het referendum dat de Catalanen morgen willen houden. Het wordt morgen een spannende dag en we zijn blij dat we niet in de buurt van Barcelona zitten.
Rondom Teruel ligt een geliefd wintersportgebied, maar we kunnen ons vandaag daar niet veel bij voorstellen. We lopen te puffen omdat het toch 23 graden en een beetje benauwd is.
De Mercadona ligt om de hoek bij de CP en zo kunnen we heel gemakkelijk onze voorraad weer lekker aanvullen. Morgen gaan we naar een plek waar niet veel te krijgen zal zijn en dan willen we natuurlijk toch ons natje en droogje hebben.
vrijdag 29 september 2017
Sierra de Albarracín
Het gebied tussen Huesca en Zaragoza is niet spectaculair. Het is er droog en dor, maar de A23/E7 rijdt plezierig. Zaragoza is een grote stad met ruim 650.000 inwoners waar we met een boogje omheen rijden. We hebben geen zin in de grote stad. We rijden op een soort hoogvlakte, maar voor Teruel nemen we een afslag die ons naar een meer bergachtig gebied brengt. De weg slingert tussen de bomen door naar Albarracín, dat ook wel het mooiste dorp van Spanje wordt genoemd. We zijn zo druk om de goede weg naar de camping te vinden, dat we het oude monumentale dorp voorbij rijden zonder dat we het zien. Pas als we 's middags van de camping op zoek gaan naar het oude centrum zien we hoe mooi het ligt. Het is heel compact, met kleine, smalle, klinkerstraatjes en allemaal roodbruine (deels houten) huisjes. Er zijn torens, vestingmuren en een renaissance kathedraal en het geheel is heel bijzonder. We rijden met de fiets, kris-kras door de straatjes.
De camping is heerlijk met uitstekende sanitaire voorzieningen en de sfeer is gezellig met Engelse en Nederlandse buren. We blijven er lekker twee nachten staan.
Vandaag ontdekken we op de fiets een klein stukje van de Sierra de Albarracín. Berg-op rijden we naar Pinares de Rodeno. Ondanks onze elektrische ondersteuning is het doorbijten en dat met een temperatuur van 25 graden. De camping ligt op een hoogte van 1145 meter en wij klimmen er nog een paar honderd meter bij. De omgeving is schitterend met rood-bruine rotsen, heerlijk geurende dennenbossen en "hunebedden" waar ze bouldering aan het beoefenen zijn. Boulderen is een klimsport op wanden tot 4 meter hoog, zonder touw, klimgordel of andere hulpmiddelen, waar we met bewondering naar kijken. Het gebied zit verder vol met wandelroutes. Op het hoogste punt stoppen we en keren we om. Met een bloedgang rijden we zonder te trappen weer terug naar beneden.
Vanavond wordt het drukker op de camping. Het is bijna weekend en dat is te merken aan de hoeveelheid Spanjaarden die aankomen.
De camping is heerlijk met uitstekende sanitaire voorzieningen en de sfeer is gezellig met Engelse en Nederlandse buren. We blijven er lekker twee nachten staan.
Vandaag ontdekken we op de fiets een klein stukje van de Sierra de Albarracín. Berg-op rijden we naar Pinares de Rodeno. Ondanks onze elektrische ondersteuning is het doorbijten en dat met een temperatuur van 25 graden. De camping ligt op een hoogte van 1145 meter en wij klimmen er nog een paar honderd meter bij. De omgeving is schitterend met rood-bruine rotsen, heerlijk geurende dennenbossen en "hunebedden" waar ze bouldering aan het beoefenen zijn. Boulderen is een klimsport op wanden tot 4 meter hoog, zonder touw, klimgordel of andere hulpmiddelen, waar we met bewondering naar kijken. Het gebied zit verder vol met wandelroutes. Op het hoogste punt stoppen we en keren we om. Met een bloedgang rijden we zonder te trappen weer terug naar beneden.
Vanavond wordt het drukker op de camping. Het is bijna weekend en dat is te merken aan de hoeveelheid Spanjaarden die aankomen.
woensdag 27 september 2017
Huesca
Vanuit Jaca kunnen we twee routes kiezen naar Huesca. Er is zelfs een derde mogelijkheid, maar die weg lijkt ons iets te uitdagend. We kiezen de N240 en dan de A132. Het wegdek is een beetje versleten, maar het gebied waar we doorheen komen rijdt rustig en is prachtig. We stoppen onderweg om met een kopje koffie en een lekker pecan-slofje van de Mercadona te genieten van het uitzicht. Opeens komen we bij een stalen brug, waar maar 1 vrachtwagen tegelijk overheen mag, gevolgd door een klein stenen poortje. En even verderop hebben we een adembenemend uitzicht op Los Mallos, een schitterende rotsformatie. Deze zijn het mooist in het avondzonlicht, maar ook 's morgens is het heel bijzonder. Er gaat een weggetje naar het dorpje Riglos om er dichterbij te komen en rond te wandelen, maar dat durven we niet aan. Over de route van iets meer dan 90 km doen we meer dan twee uur, maar het was wel genieten.
In Huesca is een gratis camperplaats voor 10 campers met volop ruimte als we aankomen. We treffen er mensen die we gisteren op het terras in Jaca hebben gesproken. Zij vonden Huesca niet zo bijzonder, maar als wij er doorheen fietsen worden we aangenaam verrast door het oude centrum met prachtige panden, kathedraal en winkelstraatjes. Vooral 's avonds leeft het centrum en met een avondtemperatuur van 24 graden met de winkels open en de terrassen bezet, heeft het een heerlijke sfeer.
In Huesca is een gratis camperplaats voor 10 campers met volop ruimte als we aankomen. We treffen er mensen die we gisteren op het terras in Jaca hebben gesproken. Zij vonden Huesca niet zo bijzonder, maar als wij er doorheen fietsen worden we aangenaam verrast door het oude centrum met prachtige panden, kathedraal en winkelstraatjes. Vooral 's avonds leeft het centrum en met een avondtemperatuur van 24 graden met de winkels open en de terrassen bezet, heeft het een heerlijke sfeer.
dinsdag 26 september 2017
Spaans genieten in Jaca
De druppels vanaf de bomen klinken behoorlijk hard op ons dak, maar eigenlijk is het droog als we wakker worden. We rijden als eerste de camperplaats weer af voor het laatste stukje Frankrijk. De route is mooi en de laaghangende wolken en mistslierten maken het helemaal bijzonder. De weg is smal, maar toch ook geschikt voor vrachtverkeer. De lucht trekt helemaal open en we willen over de Col de Somport naar Spanje. Helaas hebben we de afslag net te laat in de gaten en zitten we gelijk in de ruim 8 km lange tunnel. Deze tunnel is breed, goed verlicht en niet te vergelijken met die in Noorwegen. Zo zitten we sneller dan gedacht in Spanje. Het is niet ver naar Jaca waar we bij het binnenrijden politiecontrole tegenkomen. We mogen doorrijden en parkeren op de camperplaats, onder aan het oude centrum dat op 820 meter hoogte ligt. Via een trap komen we in het "casco antigua" met een bijzondere (vrij lage) kathedraal waar binnen alleen het licht gaat branden als je geld in een automaat doet. De 16e eeuwse Ciudadela (de enige citadel van Spanje die, met slotgracht, nog in complete staat is), is helaas gesloten.
Op een terras genieten we in de zon van een heerlijk Menú del Día, met o.a. een specialiteit uit Aragón als voorgerecht en lekker vlees. Heerlijk, we zijn weer in Spanje waar uit eten betaalbaar is. We slenteren door de straatjes en het valt ons op hoe schoon het hier is. Daarna fietsen we nog even langs de buitenrand van de stad en zien veel chalet-appartementen die een typische wintersportuitstraling hebben. Jaca is dan ook een populaire uitvalsbasis om te skiën in Aragón.
's Avonds nemen we nog maar eens de trappen omhoog om in een zwoele avondlucht nog even sfeer (en een kop koffie) te proeven.
Op een terras genieten we in de zon van een heerlijk Menú del Día, met o.a. een specialiteit uit Aragón als voorgerecht en lekker vlees. Heerlijk, we zijn weer in Spanje waar uit eten betaalbaar is. We slenteren door de straatjes en het valt ons op hoe schoon het hier is. Daarna fietsen we nog even langs de buitenrand van de stad en zien veel chalet-appartementen die een typische wintersportuitstraling hebben. Jaca is dan ook een populaire uitvalsbasis om te skiën in Aragón.
's Avonds nemen we nog maar eens de trappen omhoog om in een zwoele avondlucht nog even sfeer (en een kop koffie) te proeven.
maandag 25 september 2017
Abonneren op:
Posts (Atom)