De rust is terug aan de kust

Ook maandag moeten we nog even door de regen heen bijten. In de nabije omgeving zijn drie doden gevallen door het slechte weer. Iedereen die we spreken heeft het nog nooit zo slecht meegemaakt. Maar dinsdag is de ellende voorbij en van het water is al snel niets meer te zien, al blijft de droge rivier nog wel even goed gevuld. Aan het strand staan er nog steeds flinke golven en er zijn hier en daar flinke stukken weg geslagen. Op de straten zie je het vuil, de blubber en de stenen die zijn achtergebleven. We gaan, samen met Addy, Henk, Frans en Joke lekker lunchen bij Sabor in Altea. Het is immers Luuk zijn verjaardag, dus dat moet gevierd worden. Frans en Joke zijn op maandag weer teruggekomen, hun zoon is gelukkig stabiel en gaat goed vooruit.
We krijgen een paar mooie dagen en met de zon, strakblauwe lucht en temperatuur van 17-18 graden is het nog nauwelijks voor te stellen hoe bar en boos het was. We rijden woensdag even langs bij Wim en Greet om te kijken of zij droge voeten hebben gehouden op camping La Torretta in Benidorm. Het blijkt dat zij, samen met nog zo'n 70 campers en caravans door de politie gesommeerd zijn om op een hogere plek te gaan staan. Wat een toestand, dan hebben wij het beter getroffen.
Laura heeft op de camping weer een grote stapel sinaasappels neergezet waarvan we mogen pakken, we worden verwend hier.
We kunnen weer lekker op de fiets even naar Altea en vandaag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt vanaf de camping naar het Parc Natural. Daarvandaan heb je een prachtig uitzicht over Albir, Alfas en Benidorm.
Gisteravond kregen we van de camping beheerder een waarschuwing dat we geen water mochten drinken omdat het vervuild is door de zware regenval. Vanochtend werd het zelfs nog gekker, want de douches, afwasplaatsen en wasmachines werden allemaal afgesloten (terwijl we gisteren nog hebben gewassen) en we mochten ook geen tanden poetsen. Dat is toch wel erg onhandig en we vragen ons af of het water dat we gisteren hebben getankt dan wel veilig is. Luuk bedenkt al oplossingen hoe we toch ons haar kunnen wassen, maar gelukkig is het water aan het eind van de dag weer veilig verklaard (behalve om te drinken). Ik dacht al, als we niet kunnen afwassen, moeten we ook maar niet koken, maar helaas......
Henk en Joke zijn inmiddels ook gearriveerd bij Paco en we rijden even bij ze langs. Henk was net van plan om een appeltaart te gaan bakken en we zijn net te vroeg. Jammer hoor.
We zijn al plannetjes aan het maken voor een volgende trip, die waarschijnlijk naar Noorwegen zal gaan. Met al die Noren om ons heen kunnen we in ieder geval al wat tips verzamelen.
Nog even en dan is het alweer Kerst en het jaar is zomaar weer voorbij. Voor ons ook dit jaar geen stress met kerstboodschappen en de vraag wat we zullen gaan eten. Er is maar 1 kerstdag in Spanje en we gaan lekker weer eten bij Frans en Joke, gezellig en relaxt. Feliz Navidad!

Storm en regen

We krijgen bericht dat het bestelde onderdeel bij Victron binnen is en de dag daarna rijden we met de camper naar Mutxamel. De avond voor vertrek hebben we de garage zo leeg mogelijk gemaakt, het windscherm voor een deel opzij geklapt en de afvoer losgekoppeld, zodat we om half negen op pad kunnen. Het is leuk om weer een stukje te rijden. Ruim op tijd zijn we bij Victron, waar Carlos de omvormer zo heeft uitgebouwd om op de werkbank testjes te doen. Uiteraard werkt alles als een tierelier. Er is geen storing te vinden. De omvormer wordt belast met van alles en alles doet het zoals het moet. Carlos begrijpt er niets van en controleert in de camper de accu's en de aansluiting van de externe stroom. De omvormer gaat er weer in en aan boord testen we de waterkoker, maar ook nu blijft alles werken. Het lijkt wel of we het ons verbeeld hebben, maar niets is minder waar. Uiteindelijk wordt de printplaat voor het aansturen van de stroom voor de zekerheid toch maar vervangen. Na een paar uur en na een prima service zonder kosten, rijden we weer terug naar de camping en installeren we ons. Het is alsof we niet zijn weggeweest.
Luuk is zich al aan het oriënteren op de terugreis in januari en struint het internet af naar routes en tolweg-kosten, afhankelijk van het weer. Het kan zo maar zijn dat we onderweg in de vrieskou terecht komen. We hebben afdekplaten voor de in- en uitlaat van de koelkast, maar er ontbreken twee speciale schroefjes. We rijden daarom naar Calpe om te kijken of we die bij Euronautic kunnen krijgen en gaan gelijk even bij Trudy en Ed langs.
Vanaf zaterdag wordt het binnenblijven. Het stormt en regent en er is niets aan om ergens naar toe te gaan. We staan gelukkig goed hier op de camping, het water loopt hier redelijk snel weer weg. Op de weg bij de Nederlandse supermarkt is dat wel anders. We rijden op goed geluk door een laag water heen en hopen maar dat ons huurautootje het blijft doen. Het tunneltje is zelfs afgesloten en de putten hebben moeite om het allemaal te verwerken. We gaan toch maar even bij het strand kijken, of wat daarvan over is. De golven beuken met een razend geweld op het strand en als we uitstappen proef je gelijk het zout en is mijn bril in no-time ondoorzichtig. Zelfs de droge rivier heeft een ongekend waterniveau, we hebben het nog niet eerder zo gezien hier. 's Avonds kan de schotelantenne niet omhoog, we zijn veel te bang dat hij er afwaait. Gelukkig hebben we internet en boeken. We hebben onze kerstkaart verstuurd en het is leuk om daar reacties op te ontvangen. Er komen ook app-jes met de vraag of alles goed gaat met ons in het stormachtige weer. Bij ons zijn er geen problemen, maar in Cala de Finestrat (hier niet ver vandaan) verdrinkt er een man die zijn auto veilig probeert te stellen, terwijl er een denderende stroom water door de straat zich een weg naar zee zoekt. Hij wordt meegesleurd en overleeft het niet. Op internet staat een filmpje, heel bizar om naar te kijken.
Ook zondag is het slecht weer. De wekelijkse markt is er niet en het is leeg en stil in de straten. We zijn blij dat we met de auto even een boodschap kunnen doen en rijden even naar het winkelcentrum La Marina in Finestrat. Overdekt parkeren is deze dagen wel zo prettig. We rijden voor een kop koffie naar het strand en herkennen dan ineens de straat van het filmpje waar de man verdronken is. Het is gewoon niet voor te stellen dat er zoveel water naar beneden kan komen.
Morgen voorspellen ze nog een regendag, het wordt nog even doorbijten. We kijken uit naar droge dagen en een beetje zon. Daar zijn we toch voor naar Spanje gegaan?

Het leven aan de Costa Blanca

De dagen op de camping aan de Costa Blanca kabbelen heel relaxt voort. Om ons heen pakken mensen de koffers om met de kerst naar hun thuisland te gaan. Anderen zijn druk in de weer met het weghalen van vaste vloeren, keukenblokken of schuurtjes, omdat die op de camping niet meer zijn toegestaan. De opwinding hierover lijkt inmiddels een beetje geluwd. Het weer is wisselend met prachtige zonnige dagen en dagen met regen, wind en bewolking. Ook de nachten zijn afwisselend zwoel en koud. Toch zijn we veel buiten en lopen we vaak even langs het strand naar ons koffietentje. Er is nog een adresje waar de koffie (met een glaasje slagroom) maar €1,- kost. We zijn er ook gaan eten met Frans en Joke en het dagmenu smaakte prima. Inmiddels hoeven we niet eens meer te bestellen en komen er twee café Americano op ons tafeltje.
We zijn met de auto naar de Victron dealer in Mutxamel gereden om eens te kijken en te vragen hoe het probleem met de omvormer opgelost kan worden. De monteur liet ons weten dat hij het apparaat er bij ons uit wilde halen, dan naar de dealer zou gaan voor reparatie of een nieuwe en dan weer terug zou komen om het apparaat weer te installeren. De reparatie valt onder garantie, maar de uren van de monteur niet. Het leek ons niet zo'n logische oplossing en we hebben nu voorgesteld dat we zelf met de camper naar de dealer rijden als het onderdeel binnen is. Dat bleek overigens nog niet vanuit Nederland verstuurd te zijn, dus het was maar goed dat we zelf gingen informeren. Nu is het even afwachten wanneer we daar naar toe kunnen gaan.
In Calpe hebben we heerlijk over de boulevard gewandeld en bleek de favoriete winkel van Luuk er gelukkig toch nog te zijn. Met twee nieuwe spijkerbroeken en een overhemd kan hij er weer even tegen. Er zijn ook dagen waarop gepoetst wordt, Luuk doet het buitenwerk en ik binnen. Het huishouden gaat natuurlijk gewoon door, het is tenslotte geen vakantie. Op het thuisfront gaat alles ook z'n gangetje al hebben onze kleinzoons wat pech, want de jongste loopt met krukken vanwege een gescheurde pees in zijn voet en de oudste is in het ziekenhuis geweest om zijn amandelen er uit te laten halen. Gelukkig zijn het bikkels en komt het allemaal weer goed. We hebben niet alleen het gevoel dat de tijd hier aan de Costa voorbij vliegt, maar ook dat de jaren in rap tempo voorbij gaan. Op 7 december is Marielle 45 jaar is geworden en dat voelt vreemd omdat we het gevoel hebben dat het nog niet zo lang geleden is dat we zelf 45 waren.
Inmiddels zijn we alweer voor de 3e keer naar de kerstmarkt bij senioren-complex Patricia geweest en hebben we onze eerste oliebol achter de kiezen. We rijden ook naar Altea voor de wekelijkse markt, maar doen dat op de verkeerde dag. Dom, dom, dom! In deze tijd van het jaar hebben de winkels overal kortingsacties, zoals een 2e paar schoenen voor 50%. We zoeken leuke schoenen uit, maar dan komt er een aapje uit de mouw dat de actie niet geldt voor het merk dat we hebben uitgezocht. Luuk bijt zich er in, maar helaas lukt het niet en kopen we uiteindelijk niets.
Zaterdagochtend kregen we een telefoontje van Frans en Joke dat ze hals over kop een vlucht naar Nederland hebben geboekt, omdat hun zoon onverwacht in het ziekenhuis is opgenomen. Erg heftig en we zijn blij dat we een klein beetje kunnen helpen door ze naar het vliegveld te brengen.
Op de terug weg rijden we bij Addy en Henk langs voor een kop koffie en blijven we eten. Het is weer een bijzondere middag/avond met waardevolle gesprekken.
Zoals elk jaar zijn in de omgeving van Albir weer fietsploegen neergestreken om te trainen. We zien de renners van Astana en Trek, vergezeld van een materiaalwagen, in groepjes trainen. Mijn fiets is inmiddels bij de fietsenmaker geweest voor nieuwe remblokjes zodat ik weer goed kan remmen. Bij ons rijdt er immers geen materiaalwagen mee. We bewonderen de fietsers die bergop naar Tárbena rijden (en in een razend tempo naar beneden). Wij doen het met de auto om daar onze favoriete wandeling door de bergen te maken. Het is een dag met weinig wind en boven is het mooi en stil. Een heerlijk punt voor overpeinzingen, terwijl we ons broodje opeten in de rust van de ons omringende prachtige natuur.

Weer-dipje

Dinsdagochtend staat de wekker aan, want we moeten op tijd op en klaar zijn om de huurauto op te gaan halen. We kunnen met Frans meerijden naar Alicante airport, omdat hij Sander en Bas wegbrengt naar het vliegveld. Het lijkt bijna wel gepland, maar het is (net als vorig jaar) ongelofelijk toevallig. Wij zijn er blij mee! De autorit is snel voorbij door het gezellige bijpraten met de mannen. Bij de balie van RecordGo loopt het gesmeerd en even later tuffen we in onze witte Nissan Micra de garage uit. We hebben, ondanks het lage tarief, zelfs een vijfdeurs auto gekregen, terwijl we de goedkoopste klasse hebben geboekt. Een meevaller!
Via Alicante rijden we langs de kust naar Campello en gaan we op de koffie bij Addy en Henk. Het is voor het eerst in de afgelopen jaren dat het te fris is om buiten op het terras te zitten, maar binnen is het warm en gezellig.
Gisteren zijn we naar Calpe gereden om Trudy en Ed op te zoeken, die op camping Calpemar staan. Ze zijn "thuis". Omdat ze niet helemaal fit waren, hebben ze de Spaanse les overgeslagen en dat is voor ons dan weer mazzel. Daarna rijden we nog even naar onze favoriete winkel aan de boulevard, maar die blijkt opgedoekt te zijn. Jammer hoor, want Luuk kocht hier graag broeken en shirts. We zien dat het appartementengebouw (achter het pand van Calpestabilli) inmiddels klaar is en er verrijst ook een gigantisch hotel vlakbij het strand. De aanblik hiervan vinden we niet fraai, veel te hoog.
Als we terug zijn in de camper doen we snel de kachel aan. We worden niet zo heel erg verwend met het weer deze winter. 's Avonds doet het (gratis) internet op de camping het ineens niet meer. We krijgen een inlogscherm waar we geen code voor hebben. Van het ene op het andere moment moeten we nu gaan betalen en €30,- per maand vinden we niet echt goedkoop. Het is het gesprek van de dag vandaag. Het was ook wat handiger geweest als ze ergens een berichtje hadden opgehangen, maar helaas. Qua communicatie kan het allemaal wel iets beter hier.
Vanmiddag rijden we naar Benidorm om wat te shoppen en aan het eind van de middag zien we dan toch eindelijk weer eens de zon.

Black Friday en gedonder in Albir

Afgelopen vrijdag was het Black Friday. We fietsen naar het centrum van Benidorm om te kijken of we leuke aanbiedingen zien. Het blijkt dat er meer mensen op dat idee zijn gekomen, want het is er ontzettend druk. De combinatie fiets en winkelen is niet zo'n goed plan. Het is lastig om met de fiets tussen het winkelend publiek te manoeuvreren en als we ergens naar binnen willen, is het goed opletten waar we de fietsen neerzetten. Er is 1 hele belangrijke winkel waar we naar binnen gaan voor een kerstverrassing, maar het is nog geen Kerst dus .........
Vanwege Black Friday checken we ook nog even de site van RecordGo. We hebben een paar weken geleden een auto geboekt, die we a.s. dinsdag gaan ophalen. Het leuke is dat er nu een lagere prijs op de site staat (voor dezelfde periode), maar ook dat er op de Total Comfort verzekering (waarmee je alle risico's afdekt) 50% korting wordt gegeven. De beslissing is snel genomen. Hup, een nieuwe reservering en € 140,- verdiend. De vorige reservering wordt kosteloos geannuleerd en klaar!
Om te kijken hoe de omvormer reageert, halen we de stekker uit de buitenaansluiting en wat blijkt? De omvormer start niet op. Dat is balen. We horen hem klikken, maar de lampjes op het paneel blijven niet aan. We schakelen hem uit en proberen het een paar keer. Gelukkig pakt hij op een gegeven moment wel, maar het is niet goed natuurlijk. We appen de monteur en hij beloofd een nieuwe te bestellen.
Voor het weekend was regen voorspeld, maar het blijft de hele zaterdag droog en we doen vlug een was in de machine. Klaar is maar klaar. In het restaurant op de camping wordt een bbq georganiseerd, maar we schrijven ons niet in. Zo gezellig vonden we dat vorig jaar nou ook weer niet. De Noren genieten er wel van en ook van de drankjes. Aansluitend gaan ze verder bij de caravan en horen we ze tot ver in de nacht. Jammer hoor.
Ook zondag valt het weer mee, een paar spatjes regen, maar het is niet koud. We lopen naar de markt en vinden eindelijk weer eens lekkere knoflook-olijven, jammie! 's Middags lopen we nog even een rondje naar het strand en kijken we naar een cricket wedstrijd. Een sport waar we helemaal niets van af weten. Na het eten begint het te bliksemen, eerst in de bergen, maar later ook boven zee. Het is een prachtig gezicht, maar als het ook begint te rommelen en het steeds dichterbij komt, draaien we de luifel in, halen we de hydraulische poten omhoog en klappen de schotel naar beneden. Het begint te waaien en te stortregenen en de donder dreunt door de camper. Het onweer is kort maar krachtig, maar de regen blijft gestaag vallen.

Wisselend weer aan de Costa

De regen viel dinsdag met bakken uit de lucht. Bah, wat saai. Met de regen kwam ook behoorlijk wat zand mee, dat we weer van het dak en zonnepanelen moesten halen. Gelukkig is het de volgende dag weer opgeklaard en kunnen we een stukje fietsen naar Benidorm. Op goed geluk nemen we een kijkje op camping La Torretta, waar vorig jaar bekenden stonden. En ja hoor, ook dit jaar zijn Wim en Greet er en we drinken gezellig een kop koffie met elkaar.
We hebben nogmaals contact gehad met Van Venrooy over de problemen met onze Victron omvormer. Op zijn advies hebben we gebeld met Victron in Spanje om het probleem voor te leggen. Tot onze grote verbazing kregen we een Nederlander aan de lijn die ons doorverwees naar Vincent (ook een Nederlander), een zelfstandige met een servicedienst. Vandaag is hij geweest, een ontzettend lange man die met zijn hoofd gebogen in de camper moest staan, maar een enthousiaste elektriciteitsgoeroe. We hadden de omvormer vanwege de storingen maar helemaal uitgedaan. Vincent zet hem aan en ........ het apparaat doet gewoon wat het moet doen. Dat zal je altijd zien. De waterkoker deed het prima en er gebeurde niets bijzonders. Je zou bijna aan jezelf gaan twijfelen. Hij heeft de omvormer aangesloten op de computer en verschillende metingen gedaan. Daaruit bleek dat de stroomvoorziening op de camping niet helemaal stabiel is en het apparaat is daar gevoelig voor. Hij heeft daarom de UPS functie uitgeschakeld en de weak-AC aangezet. Nu moeten we de komende tijd afwachten of alles stabiel blijft en anders krijgen we een nieuwe omvormer. We hoefden niets te betalen, omdat hij het onder garantie afrekent met Victron. Dat is in ieder geval een fijne gang van zaken en service.
Vandaag is het niet zo warm, al heb ik toch een uurtje in korte broek in de zon gezeten, en vanavond is het gewoon koud. Met de kachel aan is het binnen gelukkig heerlijk aangenaam.

Vertrouwde zaken en uitdagingen

De afgelopen dagen ontmoeten we weer bekenden van de afgelopen jaren. Van de wandelclub of op het terras bij Cappricio, het is leuk om elkaar weer te zien en te spreken. Ook het boodschappen doen is een vertrouwde bezigheid. We weten waar we lekker brood kunnen kopen en in de Mercadona of Mendoza vinden we moeiteloos onze weg. Het is echt een groot voordeel dat we lopend naar de winkels kunnen, maar soms pakken we ook de fiets. Bij de Chinese winkel zijn we ook al een paar keer geweest. We hebben o.a. een multimeter gekocht, want we hebben een elektrisch probleem. Zodra we water willen koken of stofzuigen, knalt onze omvormer eruit, terwijl we aangesloten zijn op de stroomvoorziening van de camping. Het is een vreemd gebeuren. Als noodoplossing heeft Luuk van buiten naar binnen een extra stopcontact gemaakt dat niet via de omvormer loopt. We hebben het probleem uiteraard gemaild naar de dealer, die ons hierover ook al teruggebeld heeft, maar een oplossing hebben we nog niet. Om stroom te besparen zetten we de koelkast overdag op gas. Frans en Joke zijn zo lief geweest om de gasfles te brengen die we (net als vorig jaar) van Kees en Tineke mogen lenen. Ook de verwarming doen we op gas. Zo hoeven we niet met de camper heen en weer te rijden om te tanken. Het is overdag elke dag heerlijk weer geweest, maar de afgelopen avonden en nachten waren fris. Vanavond is het om half elf nog 15 graden en er is een weersverandering op komst. Volgens El Tiempo krijgen we de komende dagen regen. Het is maar goed dat we de was weer schoon in de kast hebben liggen. Al was dat ook wel een uitdaging, want we mogen geen waslijn meer spannen tussen de boom en het hekwerk. Gelukkig is Luuk niet voor 1 gat te vangen en heeft hij met een uitschuifbare bezemsteel een lijn weten te spannen. Het dak van de camper heeft ook een poetsbeurt gekregen. Deze keer is Luuk zelf maar het dak opgegaan en heeft de klus geklaard. Zo kan de regen er in ieder geval makkelijk afspoelen!

Thuis in Albir

Gisteren zijn we naar Polop gereden, waar ik een afspraak heb met kapper Martin voordat we naar Frans en Joke gaan. We parkeren de camper voor de deur en even later ben ik weer toonbaar voor een paar weken. Hoe comfortabel is dat! We eten een broodje in de camper en rijden daarna een paar straten naar beneden naar Frans en Joke. Het is weer heel vertrouwd hier in Polop. Er zijn weer wat meer huizen gebouwd, maar verder is er niet veel veranderd., het is alsof we hier vorige maand nog waren. We praten gezellig bij met Frans en Joke, drinken koffie/thee en Joke verwend ons met een lekkere wok-schotel. Het is fijn om elkaar weer te zien!
Het is heel apart, maar net als vorig jaar waait het stevig. Toen stonden we te schudden op onze wielen, maar door onze hydraulische stelpoten is het nu een stuk minder heftig. Tussen de buien door zien we de supermaan, die sinds 68 jaar niet zo dicht bij de aarde heeft gestaan. Het regent de hele nacht en met 10 graden is het behoorlijk fris. Toch slapen we rustig voor de deur van onze vrienden. Vanochtend lijkt het wel herfst, veel wind, fris en regen. We rijden al vroeg naar Albir, want we hebben geen idee wat we op de camping zullen aantreffen na alle verhalen die we gehoord hebben. We gooien nog even de dieseltank vol (gas hebben we gisteren al gevuld) en rijden naar La Colina. Laura verwelkomt ons hartelijk met een fles wijn en we krijgen de plaats die we gereserveerd hebben. Er is inderdaad wel iets veranderd, want naast ons hebben we aan weerszijden een tuintje. Het maakt ons niet uit, wij zijn helemaal tevreden. Het is alleen even zoeken hoe we de camper neer moeten zetten om satelliet ontvangst te hebben vanwege de bomen. Maar ook dat lukt! Als er eindelijk ook weer een beetje zon komt na de regen en we deze tot het eind van de middag in de camper hebben, zijn wij blij! 's Avonds gaan we lekker eten bij de Griek, dat is het grote voordeel van hier, we lopen er zo naar toe.
We voelen ons weer thuis en dat is niet onbelangrijk, want we blijven hier twee maanden staan.

Imperium in Villajoyosa

Sinds juli 2016 is er in Villajoyosa een nieuwe camping met de naam Imperium en die gaan we eens uitproberen. Er blijken ruime plaatsen en het is er lekker open. Omdat het nieuw is ziet alles er nog heel mooi uit met ruime douches, een goede afwasplek en een fraai zwembad. Alle plekken hebben een eigen waterkraan en afvoer. Tot onze grote verbazing komen we hier vijf stellen tegen die vorig jaar op La Colina stonden. Er blijkt daar overduidelijk iets aan de hand te zijn. De een kon geen plaats meer krijgen voor 6 maanden, de ander vond de sfeer niet goed, er gaan een heleboel verhalen rond. Vanaf augustus mogen er kennelijk ook geen honden meer op de camping en er zijn 10 plaatsen minder, omdat er meer groenvoorziening moest komen. We zijn erg benieuwd wat we er dinsdag gaan aantreffen. In ieder geval weten we dat we in Villajoyosa een uitwijkmogelijkheid hebben, mochten we niet de plek krijgen die ons beloofd is. Het voordeel van camping Imperium is dat we de hele dag zon hebben omdat er alleen maar lage begroeiing is en daar genieten we bijzonder van. Vooral omdat er heel weinig wind is, voelt het heerlijk warm aan. De dag begint, na een frisse nacht, in lange broek, maar al gauw verruilen we die voor een korte broek en een bloter shirt. Het is heerlijk weer!
Vanaf de camping fietsen we zo naar het strand en de boulevard met de gekleurde huisjes. In het weekend is het er levendig en gezellig. Als we bij de haven zitten zien we een Drone overkomen. Aan de overkant staat een aantal mannen en we fietsen er even langs om te kijken waar ze mee bezig zijn. Het is geweldig om te zien hoe hoog (max. 400 ft) en hoe ver (5 miles) het bereik is van de Drone. Luuk raakt helemaal onder de indruk van de techniek. Het zijn Engelsen en onder de naam The Bucket List Boys gaan ze filmpjes op YouTube plaatsen. We zullen de komende weken eens kijken of we iets herkennen van de filmopnames en of we er mogelijk zelf ook nog opstaan, je weet maar nooit.

Pandora leed

Het joepie-gevoel over de markt in El Campello is snel verdwenen. Op zich was het een leuke markt met een hele grote versafdeling in de parkeergarage onder het gemeentehuis. Ik koop er groenten en aardappelen en daarna gaan we koffiedrinken op een terrasje. De fietsen hebben we voor de veiligheid onder het wakend oog van een politieman gestald. Het was 's morgens erg fris, maar op het terras kan het jasje wel uit. We fietsen daarna nog wat rond voor een paar andere boodschappen. Na de lunch gaat Luuk op zoek naar een stuk pvc-pijp voor in de garage en ik ga binnen schoonmaken. Dat geeft altijd een tevreden gevoel. Als ik koffie inschenk merk ik ineens dat ik mijn armband niet meer om heb. Paniek en schrik! Op een foto die Luuk op de markt gemaakt heeft, zie ik hem nog om mijn pols zitten, maar waar is hij nu! We keren de camper helemaal binnenste buiten, maar we vinden niets. Ik pieker me suf, is het bij het uittrekken van mijn jas gebeurd, of bij de Lidl? We fietsen terug naar het terras, maar daar is niets gevonden en ook bij de Lidl niet. We speuren langs de route die we gereden hebben, maar niets! Tenslotte gaan we maar naar het lokale politiebureau, waar we verwezen worden naar de Guardia Civil. Voor de zekerheid doen we aangifte van verlies. Luuk denkt dat hij gestolen is, maar hoe krijg je in godsnaam dat slotje open?! Wat een kater! Ik ben compleet van slag, want de armband was me zo dierbaar, ik kreeg hem toen ik 50 werd van Luuk en de kinderen. En dan alle bedels die we op zoveel verschillende plekken de afgelopen jaren hebben gekocht, tijdens de cruise in Amerika, in Spanje, in Denemarken, op Tenerife, in Griekenland. Het is een drama.
De dag erna gaan we nogmaals kijken en vragen. Pilar is zo lief om ook bij de politie nog een keer te informeren. Hij is weg en blijft weg.
Het bederft een beetje het plezier om op het strand te liggen, terwijl Campello een prachtig strand heeft. Vandaag maken we een lange wandeling over dat mooie strand en treffen we twee aardige Engelse dames. Hun echtgenoten zijn overleden en zij hebben net, volgens Engelse traditie op 11-11 en in de geest van hun echtgenoten, een ceremonie gehouden op het strand met een kruisje en een Poppy, om de gevallenen te herdenken. Het verlies van mijn armband is klein leed, daarmee vergeleken. Niet meer zeuren dus, zeg ik tegen mezelf!

De kou zit in de lucht in El Campello

Via de A7 en A70 komen we na een ritje van ruim 80 km aan op Camper Area Campello Beach. Pilar verwelkomt ons met drie kussen, ze is als altijd hartelijk en gastvrij. Zij is niets veranderd en ook op de CP is alles nog hetzelfde. De bakker komt om 9.00 uur langs en er staan mensen die we vorig seizoen ook hier ontmoet hebben. Eén van hen is een Duitser die zonder het te vragen zijn stoel bij ons neerzette om gezellig te babbelen. Wij hebben daar geen zin in en gaan hem een beetje uit de weg. Ook de Engelsen met de Arto staan er weer voor de hele winter, dat zijn leuke mensen waar we regelmatig een praatje mee maken. Het is jammer dat er alleen betaalde wifi is op de CP en daarom fietsen we aan het eind van de middag naar het centrum van San Joan om een prepaid-kaartje te kopen. Het weer is echt veranderd, de nachten zijn koud en op de terugweg zien we een spectaculaire lucht boven zee. Het voelt alsof de hagelstenen zo uit de lucht zouden kunnen komen, maar gelukkig is dat niet het geval. Helaas hebben we nu net geen fotocamera bij ons, dat zal je altijd zien. Terug bij de camper loop ik snel naar het strand, maar de felheid is uit de lucht. Wel is nog goed te zien dat er buien over zee trekken. 's Avonds hebben we de kachel aan, maar het wordt gelukkig niet zo koud als zondagnacht.
Vandaag is de lucht weer strakblauw, maar de wind maakt het fris. We lopen naar de Mercadona, doen een was en fietsen langs het strand. Bij de Akí (doe-het-zelfwinkel) komen we een bekende tegen, de jachtmakelaar uit Hellevoetsluis waar onze Dehler 37 te koop heeft gelegen. Het blijft een kleine wereld.
We blijven tot zaterdag hier staan. Addy en Henk zitten nog in Nederland, het is jammer daar we daar niet langs kunnen fietsen. Morgen is er markt in El Campello. Eindelijk een markt! Joepie!

Citroenen en cultuur in Murcia

De keuze voor de komende twee nachten is gevallen op Murcia, waar we 8 km van de stad (in Alquerias) een leuke camperplaats weten tussen de citroenboomgaarden. Als we uit Los Alcázares wegrijden zien we een grote markt. Is dat even jammer, kan ik weer niet even lekker over de markt slenteren. Straks in Albir en Alfaz komt dat gelukkig ook wel weer goed. Het is prachtig weer en de rit naar Alquerias gaat over een prima snelweg. We komen nu van een andere kant dan vorig jaar en vinden de camperplaats zonder problemen. Vorig jaar was dat wel anders, maar dat kwam ook door wegwerkzaamheden. Er staan maar een paar campers, maar binnen een paar weken staat het ook hier vol met overwinteraars. Het is ongelofelijk warm (27 graden) en we beperken ons tot een puffend wandelingetje naar het dorp en weer terug. Luuk gaat nog even de ladder op om het dak te inspecteren. Het is heel erg vies, ondanks onze geweldige actie met de hogedrukspuit. Met een paar bakken water en een dweiltje ziet het er na een uurtje weer spic en span uit.
Vannacht heeft het wat geregend en als we wakker worden waait het hard. De lucht is strak blauw, maar de temperatuur is flink lager en de wind maakt het nogal fris. Dus lange broek en trui aan en dan op de fiets naar Murcia. Er loopt een fantastisch fietspad langs de rivier Segura en na 8 km zit je in het hart van de stad. De bruggen zijn mooi en voorzien van leuke beelden. Bij het centrum komen we een wandelmars tegen met heel veel deelnemers, maar we weten de achtergrond daarvan niet. Murcia heeft een fraaie kathedraal, waar net een mis wordt opgedragen en waar Luuk geniet van een mooi gezang. We gaan namelijk niet samen naar binnen, want we durven de fietsen nergens neer te zetten. Even verderop komen we bij het casino, in 1847 oorspronkelijk geopend als herensociëteit. In 2009 is het helemaal gerenoveerd en het heeft een prachtige Moorse patio. Het is druk in de straten al zijn de winkels dicht op zondag. Er is wel een outlet-markt in vaste kraampjes met vooral kleding. We rijden behoorlijk rond, want we ontdekken weinig structuur in de stad. Uiteindelijk vinden we achter de kathedraal een restaurantje in de zon, uit de wind en met een menu. We denken dat we voor de eerste gang een keuze moeten maken uit salade, aardappelen of kroketjes, maar we krijgen alles, plus geroosterd brood. Als drankje hebben we een biertje gevraagd, maar er komt een fles van 1 liter bier op tafel die bij het menu blijkt te horen. Als tweede gang hebben we paella met kip en dan komt er ook nog een dessert. De ober zegt (vraagt niet!) dat we chocoladetaart willen en er komt een soort caramel-flan op tafel (?!). Alles gaat in rap tempo en als we aan het toetje zitten komen er twee glaasjes met zwarte koffie op tafel, maar dat blijkt een warm romeins drankje met anijs te zijn. Kortom, het was een enerverende en verrassende lunch. Voordat we ploffen, fietsen we terug naar de camper en komen daar weer een beetje bij. Het is afzien tijdens zo'n camperreis!
Trini steekt 's avonds de kaarsjes aan en de lucht kleurt mooi. Het beloofd een heldere, koude nacht te worden.

Met z'n zevenen keihard de lucht in

Na een ritje van ruim 30 km komen we over de ons zo vertrouwde N332 in Los Alcázares. De eerste aanblik is niet zo veelbelovend. Het ziet er allemaal wat kaal uit, al blijkt dat later reuze mee te vallen. De camperplaats is keurig met hele ruime plaatsen op asfalt. Veel mensen vinden zo'n ondergrond niks, maar wij vinden het wel prettig. Even geen stof naar binnen. Op de fiets verkennen we direct de omgeving. Het strand is vlakbij met een mooie wandelpromenade erlangs met restaurantjes. Het is er niet druk dus we wagen het om, in plaats van te wandelen, te fietsen. De politie die we tegen komen, laat ons ongestoord verder rijden. Dat zal in de zomer vast wel anders zijn. Los Alcázares ligt aan een binnenmeer 'Mar Menor'. Aan de overkant zien we vrij hoge bebouwing, maar het is te ver om naar toe te fietsen, vooral ook omdat er een militair gebied tussen zit. We worden getrakteerd op een vliegshow van zeven toestellen, die in formatie rondjes draaien en capriolen uit halen. Het zijn straaljagers van het Spaanse stuntteam 'Partulla Aguila'. Het team kan zelfs met z'n zevenen tegelijk landen! Het oorspronkelijk militaire vliegveld Murcia/San Javier ligt pal naast de camperplaats en later zien we de toestellen één voor één laag langs vliegen om te landen. Prachtig!
Het is vandaag helaas geen strandweer. Jammer, want het zand zag er heel aantrekkelijk uit. Halverwege de middag neemt de wind wat toe en wordt het koeler, zodat we na een fietstochtje de luwte van de camper opzoeken en ons beraden over de volgende stop op onze route. A.s. maandag moeten we in El Campello zijn, dus we moeten nog bedenken waar we de komende twee nachten willen staan.

Ontmoeting met de Koningin

Op de fiets verkennen we Bolnuevo, maar daar zijn we snel mee klaar. Het dorpje heeft een kleine Spar, die werkelijk volgepropt staat met alles wat je maar zoekt in een supermarkt inclusief verse producten. Onvoorstelbaar! En er zijn ook markante sculpturen van zandkalksteen, in miljoenen jaren door erosie ontstaan. In 2007 werden deze Las Gredas de Bolnuevo tot eerste natuurlijk monument van de regio Murcia uitgeroepen.
We eten vlug ons broodje op en strijken neer op het strand. Het is een leuk gezicht om de, meest bejaarde, stellen op stoeltjes gemoedelijk aan de waterlijn te zien zitten. Uiteraard nemen we een verfrissende duik in zee. Er is iets meer wind en er komt in de loop van de middag bewolking opzetten. Bij de camper relaxen we verder met wat lezen en Luuk discussieert met twee Duitse buurmannen over schoonmaakmiddelen voor de camper.
Na twee nachtjes hebben we wel genoeg van het kampeerdorp. Via een mooie route over de RM332 rijden we richting Cartagena. Onderweg komen we een pompstation tegen met een wasplaats, voorzien van een hoge druk reiniger en een stellage ernaast. Het lijkt een goed plan om het dak van de camper schoon te spuiten, maar later hebben we spijt dat we het gedaan hebben. Op de hele camper en vooral de ramen zitten allemaal witte stippen. Er zal wel heel veel kalk in het water hebben gezeten en dat brandt er door de zon gelijk in. Op de camperplaats, vlakbij Cartagena gaan we daarom gelijk aan de slag om alles weer toonbaar te krijgen.
De CP is ruim, heeft sanitaire voorzieningen en we hebben water, stroom en afvoer bij een extra grote plek en dat voor € 12,-. Op de fiets zitten we snel in het centrum van de stad, maar het is er heel erg druk met verkeer. Ik voel me bijna een provinciaal in de grote stad. De haven is leuk en er ligt een cruiseschip afgemeerd, de Queen Elisabeth. Het schip is gebouwd in 2010 en heeft een capaciteit van 2092 passagiers. De Engelsen die we spreken hebben het prima naar hun zin aan boord.
Het oude centrum van de stad is niet groot en we zijn op de juiste tijd terug bij de camper voor een biertje. Binnen is het 27 graden en we gooien snel alles open voor een beetje frisse lucht.

Wintertijd, maar ........

Op de camperplaats in Vera hebben we, net als vorig jaar, oud-klasgenoot Dikkie en haar man Arie weer ontmoet. Grappig hoor, om elkaar zo weer te zien. Zij blijven hier een aantal maanden staan, maar wij gaan weer verder. Er wordt flink gewerkt aan het tennispark en de voorzieningen, want er is binnenkort een belangrijk toernooi. Ze zijn kamertjes aan het bouwen en er werd tot middernacht hard gewerkt. Ook is er een verkeersremmende drempel in de toegangsweg aangebracht en daar zijn wij niet zo blij mee. We hoorden van Arie dat hij er op vast heeft gezeten, waarna ze er 10 cm afgeschraapt hebben. Uiterst voorzichtig en heel langzaam hobbelen we er overheen en het gaat gelukkig goed. Ons plan was om naar Totana te gaan, we weten daar een mooie rustige camperplaats in de bergen. Omdat het nog steeds zulk mooi weer is hebben we ons plan aangepast. Via Cuevas de Almanzora rijden we over een prachtige, slingerende weg richting Aguilas. Het is kennelijk ook een favoriete route voor motorrijders, die ons vrij hard door de vele bochten scheurend, tegemoet rijden. Link hoor!
Vlakbij Mazarrón, in het plaatsje Bolnuevo, komen we op Camping Playa de Mazarrón. Het is een hele grote camping met veel overwinteraars van allerlei nationaliteiten. Zweden, Duitsers, Fransen en Belgen, het is een gemêleerd gezelschap van caravans en camperaars. De plekken zijn ruim, op grind en zijn voorzien van palen en overkappingen. Het is maar goed dat ze bij de receptie vroegen naar onze hoogte. Het lukt echter maar net om tussen de draden de schotel open te klappen en te laten draaien. Als er door de omroepinstallatie mensen opgeroepen worden om naar de receptie te komen, krijgen we een beetje het Bella Italia gevoel. Maar er is wel een heel groot voordeel en dat is dat we de camping af lopen en dan gelijk op het fraaie zandstrand terecht komen. En dat is lekker! We spreiden onze handdoek en genieten. Het geluid van de zee lijkt wel dolby surround, links hoor je een golf aankomen en rechts hoor je hem weglopen over het zand. En dan de zee, zwemmen op 1 november.........!
We fietsen ook nog even naar Puerto de Mazarrón, een leuke, gezellige plaats met een mooie boulevard met fietspad, uiteraard een haven en tal van restaurantjes.

Allerlei soorten ballen vandaag

We beleven Vera toch weer anders dan vorig jaar. Kennelijk waren we toen op een verkeerd tijdstip in de stad, want we vonden er niet veel aan. Vanochtend echter, is het gezellig in de winkelstraten en lopen er heel wat meer mensen rond. Zelfs bij de Lidl is het druk, waarschijnlijk omdat het morgen een feestdag is en alle winkels dicht zullen zijn. We zorgen er dus voor dat we voor een paar dagen te eten hebben. Al komen we met minder thuis dan we in de boodschappenkar hadden gedaan. Dat komt omdat het op de lopende band bij de kassa niet helemaal goed ging. De automatische stop werkte niet en alles werd op een kluitje geduwd, waarbij de broccoli het niet gehaald heeft. Daar gaan de vitamientjes!
Vanmiddag willen we naar het strand, maar vanaf de camperplaats/tennispark, nemen we een verkeerde route en komen we uit op een gigantisch golf resort Desert Springs. We zien de zee in de verte liggen en we fietsen langs de prachtig aangelegde golf course en fraaie huizen in de hoop dat we via een achteruitgang richting strand kunnen gaan. Helaas, het resort is hermetisch afgesloten en we moeten weer terug naar de ingang. Heuvel op, heuvel af fietsen we richting Palomares en komen we uiteindelijk uit bij het strand. We zijn onze oriëntatie een beetje kwijt, maar als we aankomen bij het naturisten-dorp en -strand weten we dat we goed zitten. Er wordt weer vrolijk bloot jeu de boule gespeeld en ook op straat komen we een aantal naturisten tegen. We kunnen ons nog wel voorstellen dat je kiest voor een naturistenstrand, maar om op straat bloot te lopen blijft voor ons toch een beetje vreemd. Gelukkig vinden we het fietspad terug naar Vera, al blijkt het laatste stukje naar de camperplaats dan toch weer lastig. Met een goed gevoel ploffen we neer. We hebben 45 km gefietst vandaag en geen tijd gehad om op het strand te liggen, maar wel een mooie tocht gemaakt.

Natuurschoon, voorbij Vera en weer terug naar Vera

Na een prachtig avondlicht worden we getrakteerd op een schitterende sterrenhemel. Het is duidelijk dat hier weinig invloed is van vervuilend licht in de nacht. Hemels! We hebben vannacht een extra uurtje met als gevolg dat we ons heel relaxed kunnen klaarmaken voor vertrek. We zijn toch iets eerder wakker en nemen de tijd. We gaan niet direct terug naar de snelweg, maar rijden een stuk door het mooie ongerepte natuurpark Cabo de Gata. Het is 29.000 ha groot en in 1987 beschermd als natuurpark. Je vindt er grillige steile kusten, zandduinen, zoutvlakten en reusachtige kliffen van vulkanisch gesteente met kleine verborgen- en brede zandkleurige stranden. Achter de kust ligt een waar woestijn met vijgencactussen, agaven, yuccas's en olijfbomen. We hebben even het gevoel ergens in Mexico te zijn beland. De, overigens prima, weg brengt ons met 10% omhoog naar een prachtig uitzicht en ook weer met 10% helling naar beneden. Het komt natuurlijk ook door de strakblauwe lucht, dat we het hier zo mooi vinden, het is echt een cadeautje.
Via de A7 rijden we verder noordwaarts, langs Vera naar Huércal-Overa. Luuk heeft gelezen dat hier een camperplaats is met op maandag een markt in de straten er omheen. Dat is natuurlijk leuk voor mij! Als we bij de CP aankomen is het echter helemaal leeg en dat vinden we niet aantrekkelijk in een toch wat grotere plaats. Bovendien mag je er geen stoelen buiten zetten, wat met dit weer toch wel fijn is om te doen. We overleggen en zijn het al snel eens: we rijden terug naar Vera. Gelukkig weten we inmiddels hoe we op camperplaats AC Indalo moeten komen, vanaf de Lidl volgen we de bordjes. Hier staan we prima, het enige storende is de hoeveelheid vliegen die ons plagen. Aan het geluid van de schietbaan raak je zo gewend. Als ze maar niet op ons richten, vinden wij het best.

Natuurpark Cabo de Gata

De nacht is zeer rustig verlopen, zonder verkeer en zonder geiten, want die werden 's avonds al weer naar boven gebracht. Het is prachtig om te zien hoe de honden zo'n kudde sturen en precies blijven staan waar ze de weg moeten oversteken. De A348 is een schitterende weg door de Alpujarras. Wat een mooi gebied is dit en we zijn blij dat we hier een stukje van gezien hebben. De route brengt ons verder richting Almería, langs een prachtig maanlandschap. Het is zo jammer dat we nergens kunnen stoppen. Rustig rijdend genieten we er van. Uiteindelijk komen we weer uit bij het plastic kassengebied en gaan we het natuurpark Cabo de Gata in. Vorig jaar trok het ons niet zo aan, maar we willen toch eens kijken hoe het er is. De camperplaats vlakbij El Pozo de los Frailes is riant met goede voorzieningen, maar er staan weinig campers en dat maakt het wat ongezellig. Wel wordt er regelmatig gestopt om tegen een kleine vergoeding water te tanken en/of te lozen. Het weer is nog steeds heerlijk, het waait wel wat harder dan de afgelopen dagen, maar dat is dan weer goed om de was te laten drogen.
Vandaag fietsen we naar San José, een plaatsje in het natuurpark aan de kust. De weg is glooiend en gaat richting kust vooral naar beneden. 1 Km van de camperplaats vandaan komen we in een prachtig gebied terecht en San José is helemaal leuk met een heerlijk strandje in een baai, een haventje en mooie uitkijkjes als we langs schitterende huizen omhoog rijden. Er zijn, voornamelijk Italiaanse, restaurantjes en we maken een uitstekende keuze in een gezellig, gemoedelijk tentje met een prima menu del medio-día. Bij het afrekenen krijgen we een glaasje limoncello en zeer voldaan ploffen we neer op het strand om uit te buiken. We moeten weer energie opladen om de weg terug te fietsen. Met de turbo-aandrijving, die zit er niet voor niets op moeten we maar denken, lukt het zonder problemen. Het was weer een heerlijke dag!

Op avontuur in de Alpujarras

We zijn het niet gewend die warmte en vooral 's nachts is het afzien, want het komt niet beneden de 22 graden buiten. Binnen zetten we alle ramen tegen elkaar open, maar de wind die er overdag wel is, zakt 's avonds helemaal in. Het zwembad bij de camping is heerlijk en daar zoeken we dan ook verkoeling. De was wappert in een vloek en en zucht droog en ook de camper wordt gewassen en de watertanks gespoeld. We fietsen nog even naar het dorp waar we moeite hebben om een plekje uit de zon te vinden. Het is afzien!
Vandaag zoeken we de bergen op. Via El Ejido en Berja rijden we een prachtige route door de Alpujarras aan de zuidkant van de Sierra Nevada. Het is een gebied met waterbronnen en Bodega's en hier en daar zien we witte dorpjes die tegen de bergen geplakt lijken te zijn. Onze bestemming is een nieuwe camping bij Almócita. We volgen de bordjes, want ons navigatiemeisje stuurt ons anders door de wel hele smalle straatjes van het dorp. Een smal pad gaat over in een grindpad met bomen en er zitten bochten in die we niet in één keer kunnen nemen. Zelfs met een personenauto is het geen beste weg. Met het zweet op de rug (vooral van Luuk) komen we aan bij de camping, in het midden van niets en waar de beheerder heel verbaasd kijkt. De camping is bepaald niet geschikt voor grote campers en er is, op de beheerder na, ook geen levende ziel te bekennen. We puzzelen waar we eventueel kunnen gaan staan, maar als de prijs dan ook nog eens € 18,- (zonder elektra) blijkt te zijn, gaan we met gierende banden (maar wel heel voorzichtig) weer weg. We hobbelen terug en doen schietgebedjes dat we er weer zonder schade weg komen. Pffffffff, het lukt en we zetten ons volgende doel in het navigatiesysteem. Bijna 6 km verder is een camperplaats (met voorzieningen) vlakbij de doorgaande weg A348, waar we met een goed gevoel en ook nog gratis parkeren. Er is ook hier verder niemand, maar we hoeven in ieder niet wakker te liggen of we er weer weg kunnen komen. Het witte dorpje Canjáyar ligt in het dal en we hebben er een mooi uitzicht op. Omdat we geen bakker zijn tegen gekomen, bakken we zelf maar een broodje en komen we weer bij van ons avontuurlijke ritje.
Vlak langs de camper komt er ineens een kudde geiten de berg af, het is een prachtig gezicht maar de straat ligt in een klap vol geitenkeutels. We fietsen naar het dorpje en klimmen omhoog naar het kerkje dat op een top van de heuvel ligt. De huisjes zijn hier deels in de rotsen gebouwd. Het uitzicht op de bergen en de dorpjes is schitterend. Met 25 graden is het zelfs in de bergen niet fris, maar vannacht zal het beslist een stuk koeler zijn. We zijn benieuwd hoe laat morgen de geiten weer omhoog gebracht worden.

Broeierige nachten aan de Costa Tropical

Zondagavond zijn we met Ditty en Richard nog even het bruisende Nerja in gelopen. Het was er onvoorstelbaar druk, maar reuze gezellig en we genieten samen met zus en zwager van een heerlijke avond op een terrasje met een goed glas wijn! De nacht op de parking verloopt gelukkig rustig, het regent een klein beetje en we houden de zijramen altijd dicht op zo'n overnachtingsplek. Het gevolg is dus weer een wat broeierige nachtrust. We zijn vroeg wakker en gaan om half negen rijden. We kiezen voor de A7, een prachtige weg die helemaal doorloopt tot Barcelona. De kustweg van Nerja naar Salobreña is nog mooier, maar van vorig jaar weten we nog dat hij ook heel veel bochten heeft. Het is grijs weer met af en toe een beetje regen onderweg. We zien dat er iets goed is misgegaan met een vrachtwagen. Op onze weghelft staan rem- en slipsporen, hij is dwars door de middenvangrail gereden en staat in een ravijn aan de andere kant van de weg met zijn cabine tegen de rots aan. Het is kennelijk net gebeurd. Oeps!
We komen weer in het kassengebied met heel veel plastic. Het is niet mooi, maar wel belangrijk. De landbouw is vanwege de voordelen die het goede en stabiele klimaat bieden, de basis van de economie van deze streek. Groenten en fruit worden voornamelijk geëxporteerd binnen Europa en een groot gedeelte gaat naar Nederland, België en Duitsland. Bovendien zorgt het voor enorm veel werkgelegenheid. Via Adra komen we aan op camping Mar Azul bij Balerma en dat is een hele aangename verrassing. Er zijn plekken op grind, met haagjes, water en afvoer op de plek, prima sanitair met zelfs een hondendouche en een prachtig zwembad met ligbedden. De ontvangst is vriendelijk en de camping ligt vlakbij zee. De omgeving er omheen is wat minder, maar de supermarkt is niet ver en je kunt op de fiets (10km) naar Almerimar. Het is een warme dag en het zwembad geeft ons heerlijk verkoeling. We fietsen naar het dorp, dat overigens uitgestorven lijkt en gaan op zoek naar een stang om de luifel wat strakker te kunnen zetten. Wonderwel lukt dat ook nog bij een coöperatie net buiten het dorp (uiteraard berg op). De luifel staat daardoor beter en dat is maar goed ook. 's Nachts gaat het heel hard waaien en horen we overal mensen in de weer om schermen, tenten of luifels op te ruimen. Bij ons blijft alles goed staan. Het bijzondere is, dat de temperatuur in de nacht oploopt tot 24 graden en de wind voelt aan als een warme föhn.
Ditty en Richard rijden vandaag van Nerja naar ons toe en na de koffie gaan we in hun auto samen naar Almerimar, met de grootste jachthaven van het zuiden van Spanje met wel 1100 ligplaatsen. Het is een luxe en aantrekkelijk toeristenoord met een ruime keuze aan hotels, appartementen en restaurants. Vorig jaar hebben we er met de camper gestaan, maar nu valt het een beetje tegen. Het ziet er allemaal een beetje levenloos uit. Veel gebouwen rond de haven staan leeg of worden verbouwd. Gelukkig vinden we wel weer een prima terras, waar we ons vooral heel rustig houden. Het is benauwd, bewolkt en warm. Richard laat ons nog wat extra straatjes zien op zoek naar de kustweg terug naar de camping en nadat we nog een gezamenlijk drankje hebben genomen, gaan zij weer terug naar hun vakantie-adres. Gelukkig hebben ze nog even een paar dagen voordat de volgende familiebezoekjes beginnen, maar wij vonden het erg leuk en gezellig om hier in Spanje een aantal dagen met elkaar op te trekken.

Zomer in Nerja

Na een heerlijke week op El Rincón wordt het tijd om verder te gaan. We hebben de afgelopen week elke dag gefietst, al dan niet om boodschappen te doen en genoten van het rustige en warme weer. Langs de kust is het prima fietsen, maar de Lidl ligt bergop en niet zo'n beetje ook. Dat doen we dus maar 1 keer, anders krijgen we gezondheidsproblemen! Het valt op dat er zo weinig wind is en in de nachten koelt het ook niet echt af. Wij klagen er niet over.
Luuk heeft een op afstand te bedienen dimmer geplaatst op onze luifel-verlichting. Zo kunnen we wat meer sfeer creëren 's avonds en heeft niemand last van onze verlichting. Onze Belgische buurman gaf ons deze tip en had ook nog een apparaatje over, dat we van hem konden kopen. We zijn er helemaal blij mee. Gisteravond was er een klein waterprobleempje op de CP en dat net terwijl Luuk de toiletcassette aan het legen was. Gelukkig werd het snel opgelost door de eigenaar en kon er gespoeld worden en vanochtend konden we zonder problemen vers water innemen. Vannacht heeft het geregend en moesten de dakluiken op de kleine kier met als gevolg dat het een beetje benauwd en klef werd en we niet zo goed hebben geslapen.
Vandaag rijden we via de A340 naar Nerja, dat rijdt erg mooi langs de kust, maar duurt toch iets langer dan we dachten. We parkeren de camper op het grote parkeerterrein bij het Balcon de Europa en lopen over het strand naar het appartement waar Ditty en Richard verblijven en waar we rond koffietijd zouden zijn. Het weer is geweldig en van de voorspelde regen valt er niets, het is meer een stranddag en we puffen en zweten als we later door het leuke en gezellige centrum van de stad rondlopen. Er zijn veel leuke winkeltjes hier! We lunchen met z'n vieren bij een Italiaans restaurantje waar ze pizza's verkopen voor € 3,50 of als je een dure neemt voor € 4,00. Waar vind je dat nog? We drinken gezellig koffie met een piepklein ijsje erbij en het is een heerlijke dag. In de camper wordt het bloedheet en wij hebben gewoon een beetje last van de warmte en dat eind oktober. We besluiten om hier vannacht te blijven staan. Omdat er nog een paar campers naast ons staan, dat voelt altijd prettiger, durven we het hier wel aan. Tegen de regels in zetten we onze stoelen in de schaduw van de camper om weer een beetje op verhaal te komen. De lucht wordt donker, maar klaart ook weer op. Vanavond komen Ditty en Richard nog even gezellig bij ons buurten en nu maar hopen dat het niet zo'n kleffe nacht wordt als afgelopen nacht.

El Rincón, fietsen en naar Málaga

We staan heerlijk rustig op CP El Rincón. Af en toe blaft er een hond, maar verder hoor je hier helemaal niets. Je kunt hiervandaan lopend naar het strand, maar het is jammer dat het zand (?) er zo grauw uit ziet en dat er geen leuke boulevard is. Wij fietsen naar Rincón de la Victoria waar wat meer te beleven is, maar zo druk als het er zondag was, zo rustig is het er op maandag.
Op dinsdag fietsen we de andere kant op, 15 km naar Torre del Mar (en 15 km terug) wat echt een leuk plaatsje is met fietspaden, een boulevard en gezellige mensen. De campings in Torre del Mar vinden we jammer genoeg niet aantrekkelijk, wat dat betreft staan we nu een stuk leuker. Het is het een of het ander en we kiezen voor een goede plek, waar we lekker buiten kunnen zitten en waar we bovendien een leuk weerzien hebben met de voormalige (Belgische) eigenaar van Casa Azzurra in Obidos (Portugal). We stonden daar vorig jaar met heel veel plezier. Ronny en Catharina hebben de camperplaats inmiddels verkocht en reizen nu zelf rond met hun camper. We hebben een leuk contact en drinken gezellig wat met elkaar.
Het zijn heerlijke warme dagen aan de kust van Andalusia en de nachttemperatuur zakt niet onder de 18 graden, een heel verschil met de Spaanse hoogvlakte. Vandaag gaan we met de bus naar Málaga, een mooie stad met heel veel toeristen. Dat komt natuurlijk ook door de cruiseschepen die er aanleggen. We zien de Koningsdam van de HAL en horen regelmatig Nederlands om ons heen. In de straten met prachtige panden, winkels, kerken en opgravingen zien we allerlei levende "standbeelden". Er is ook een kunstenaar die met zijn vinger geweldige schilderijtjes op glasplaatjes maakt. We lopen heel wat af en strijken neer op het terras van El Pimpi. Het zijn eigenlijk meerdere terrassen en binnen is het restaurant ook heel bijzonder. We hebben nog nooit zo'n goed georganiseerd restaurant gezien. Het loopt er als een tierelier. De hamburger die geserveerd wordt is heel apart van gestoofd rundvlees, maar smaakt lekker. Moe gekuierd keren we terug op de camperplaats. Even bijkomen met een biertje!

Op naar de kust van Torre de Benagalbon

Ondanks de aan en uit knipperende straatlampen op de parking, slaap ik goed. Luuk heeft er wat meer last van, maar zo midden in de stad viel het beslist niet tegen om hier te overnachten. We gaan vandaag nog een keer vroeg op pad, want de kust lonkt. We hebben overwogen om eerst nog naar Antequera te gaan, maar daar zijn we vorig jaar geweest en we hebben zin in een lekkere plek om buiten te kunnen zitten. Het is mooi weer en daar willen we van genieten. Op naar de kust dus, via een prachtige route die gelukkig vandaag niet wordt versluierd door mist. Vanuit het noorden komend, zien we ferry's op zee richting Malaga varen en hebben we een mooi zicht op de stad. Iets verder ligt Rincón de la Victoria waar we de weg af gaan naar camperplaats El Rincón in Torre de Benagalbon. We zijn hier vorig jaar ook geweest en het is ons goed bevallen op deze mooie, rond aangelegde CP. Het is hier heerlijk. De stoelen gaan naar buiten en dan is er ...... rust en warmte. Het is gewoon weer wennen aan een temperatuur van 27 graden en volop zon. Voorlopig staan wij hier goed. Op de fiets rijden we langs het strand waar de Spanjaarden, zoals gebruikelijk op zondag, volop genieten van een uitgebreide lunch in een van de restaurantjes of onder een tent op het strand. Gezellig hoor, we zien en ruiken de visjes die in een soort bootje geroosterd worden. Niet alleen de Spanjaarden, maar ook wij genieten volop (maar dan wel zonder sardientjes)!

Twee werelden in Córdoba

We slapen verrukkelijk in de stilte en donkerte van de camperplaats. Vroeg wakker worden valt dan ook niet mee, vooral omdat het om acht uur nog niet helemaal licht is en nog maar 5 graden. We willen vroeg weg, omdat we dan meer tijd in Córdoba kunnen doorbrengen. Er hangt een prachtige ochtendnevel waar de zon mooi op reflecteert. Het is het begin van een prachtige dag, maar onderweg komen we in een potdichte mist terecht en dat rijdt niet echt ontspannen. We zien helaas niets van de mooie route. Het is bij de rondweg van Córdoba kennelijk veranderd, want ons navigatiemeisje mist de juiste afslag en we moeten een beetje heen en weer rijden om in het centrum te komen. De camperplaats ligt 300 meter van het Centro Historico op een mix-parking. Na een moeilijke, krappe, inrit hebben we drie pogingen nodig voordat we naar ons zin en een beetje recht staan. We gaan op naar de stad en worden aangenaam verrast. Leuke straatjes met keitjes, restaurantjes in panden in moorse sfeer met binnenpleintjes, kerkjes, de Koninklijke stallen, de prachtige oude brug, koetsjes en als topper de Moskee waarin een kerk staat. We moeten er wat voor over hebben om eerst in de rij een ticket te kopen en vervolgens in de rij voor de Moskee aan te sluiten, voordat we alle pracht en praal kunnen bewonderen, maar het is zeer de moeite waard. Eigenlijk is het onvoorstelbaar, wat heeft dit niet allemaal gekost en het is heel apart om te zien hoe het christendom en de islam hier samenkomen. We luisteren naar het orgelspel, zijn getuige van een trouwerij en zijn blij dat we deze Mesquito bezocht hebben. De stad heeft sfeer en we genieten er bijzonder van met een lekkere lunch inclusief gitaarmuziek op een terras. We lopen flink rond en laten de voeten even rusten als we ons broodje eten in de camper en maken 's avonds nog een rondje. Wat een gezellige straatjes en sfeer en dan ook nog een heerlijke zwoele avond met volle maan.

Rust in Peñarroya-Pueblonuevo

Het is nog maar net licht als we vertrekken en bij de receptie is het al een drukte van belang om af te rekenen. De meesten rijden via deze camping naar Portugal of terug naar het noorden. Het is fris buiten met 11 graden en onderweg zien we de zon opkomen, maar ook donkere wolken die niet veel goeds voorspellen. Het landschap is een beetje desolaat, hier en daar grazen wat koeien of schapen maar verder doet het leeg aan. Langzaamaan komt er wat meer groen in het landschap en oogt het wat gevarieerder. We stoppen in Almendralejo voor de broodnodige boodschappen en kunnen we bij supermarkt E.LeClerc gelijk goedkoop tanken. Bij het afrekenen van de boodschappen krijgen we een fiche voor een soort fruitautomaat, maar helaas......we winnen niets. Bij Zafra verlaten we de vierbaansweg en rijden we over de N432 richting Córdoba, waar we morgen naar toe gaan. Vandaag stoppen we bij Peñarroya-Pueblonuevo. De camperplaats ligt 4 km van de weg en de laatste 750 meter hobbelen we over een grindpad naar de toegangspoort. Deze is gesloten, maar we hadden al gelezen dat je de poort zelf kunt openen en dan toch gewoon de CP op kunt rijden. Dat doen we en al snel komt er een oud Spaans vrouwtje aanlopen die ons met drie kussen verwelkomt. In het Spaans krijgen we uitleg over de voorzieningen en ik word mee naar binnen genomen waar in haar huisje het laboratorium is, zoals ze zelf zegt. Er volgt een uitleg over zeep waar je een zachte huid van krijgt en ik zie een 2 liter fles zelfgemaakte zeep waar je wel een jaar mee kunt doen en die we kunnen kopen. Het vrouwtje is 79 en ziet er beslist niet slecht uit, maar ik bedank toch maar vriendelijk. We zijn de enige camper, maar de plek is super mooi gelegen aan een stuwmeer. We horen hier alleen maar vogels, koeienbellen en een balkende ezel. Tot onze verrassing klaart het weer helemaal op, we lopen een stukje en in de zon genieten we van de rust om ons heen. We maken ook kennis met Pepe, de baas van het gebeuren hier en we vragen ons af waar ze hier van leven.