Zand, zand en nog eens zand in El Rocío

Na een korte, klamme, nacht vertrekken we al vroeg om op een redelijke tijd in El Rocío aan te komen. We worden uitgezwaaid door de Nederlandse ex-politieman uit Heemskerk. Hij is ook al vroeg uit de veren. Na 10 kilometer steken we bij Ayamonte de rivier over en zijn dan in Spanje. De klok springt gelijk een uur vooruit. Af en toe krijgen we pittige buien over ons heen. Gelukkig zitten we droog, dat is dan het verschil met zeilen. Het landschap is dan groen en dan weer vlak en kaal. Via Almonte komen we in El Rocío, het "western" stadje met uitsluitend zandwegen in natuurpark Doñana. Gelukkig begint het zand pas bij de camping, maar zodra we het terrein oprijden zit de camper onder het gele zand. Dat wordt weer een schoonmaak klus voor Luuk. Camping La Aldea is verder prima in orde, het weer werkt alleen niet erg mee vandaag. We lopen naar het stadje, dat heel apart is. Er zijn 107 Hermandades, die elk een eigen gebouw hebben met de plaatsnaam erop. Hermandad is Spaans voor broederschap en vanaf de 12e eeuw was het de algemene naam voor een verbond van kerels die de gemeenschap (vooral de pelgrims naar Santiago de Compostela) beschermden. Regelmatig en ook dit weekend komen de verschillende Hermandades naar bedevaartsoord El Rocío, waar dan speciale missen worden opgedragen. Tijdens Pinksteren komen hier een miljoen pelgrims tezamen voor twee dagen feest, dan rijden ze in ossenwagens naar Ermita Nuestra Señora del Rocío, waar zich de heilige maagd (De Witte Duif) bevindt. We bekijken de kerk en de naastgelegen kapel waar alleen maar kaarsen branden. Heel bijzonder. Het schijnt dat hier ook westerns worden gefilmd, we kunnen ons wel voorstellen dat je je paard hier aan een paal knoopt. Vandaag is het soppen in het natte zand en als er een auto langs rijdt zit je er van boven tot beneden onder. Toch was het leuk om hier rond te kijken, maar het natuurgebied eromheen zal een andere keer aan de orde moeten komen.