Wat is het heerlijk dat er nog plekken bestaan waar je 's nachts helemaal niets hoort (behalve mijn gesnurk dan). Het is aan de temperatuur te merken dat we in de bergen staan, want het koelt behoorlijk af. De bakker rijdt om 10.00 uur de camping op en dat is geen overbodige luxe. Even een broodje in het dorp halen betekent dat je lopend minstens een uur onderweg bent en op de fiets de rest van de dag geen pap meer kunt zeggen.
We rommelen wat rond in en om de camper, vuilwatertank spoelen, ruiten reinigen, wasje doen, buitenkant schoonmaken, het hoort er allemaal bij. Bij de campingplaatsen zijn watertappunten en afvoerpunten, dus dat maakt het erg gemakkelijk.
's Middags stappen we toch weer op de fiets om een stukje Via Verde te rijden. Dat betekent eerst bergaf naar de weg, dan bergop naar het dorp en dan weer bergaf naar het vertrekpunt bij het Estacion de Olvera. Naast het station zien we een mooie camperplek (net als in Puerto Serrano), als we dat geweten hadden.... Hier is zelfs stroom en water beschikbaar. Bij het informatiepunt halen we een folder van de Via Verde de la Sierra en leren we dat er 30 tunnels in de route zitten, de langste is 990 meter. Wat we ook niet wisten, maar later zeker merken, is dat het traject van Olvera naar Puerto Serrano omlaag loopt. Er is een hoogteverschil van 300 meter en we racen dus vrolijk (omlaag) over de deels betonnen weg. Er zitten aan de kant van Olvera veel meer tunnels kort achter elkaar en daarin is het behoorlijk fris. We houden het na 12 km voor gezien, want de terugweg is een stuk pittiger. Vooral vanaf het station naar het dorp is een echte kuitenbijter en dan hebben we ook de weg naar de camping nog omhoog. Pfffffff.
We ontmoeten hele leuke Belgische mensen op de camping en we wisselen over en weer wat coordinaten en informatie uit. Dit soort ontmoetingen maakt zo'n reis ook zo bijzonder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten