Lüneburger Heide

De camperplaats in Wietzendorf is een geliefde tussenstop merken we. We komen er Zweden, Finnen, Denen en uiteraard veel Duitsers tegen. Gek genoeg zijn er bijna geen Nederlanders. We staan er prima en de faciliteiten op de camping zijn uitstekend. We komen er achter dat er 8 restaurants zijn, het is echt mega-groot, maar op de camperplaats voel je dat niet.
Het is prachtig weer en we fietsen naar een begraafplaats waar 16.000 Russische oorlogsslachtoffers, die gemarteld zijn door de Duitsers, zijn begrafen. De begraafplaats ligt op een groot militair terrein met allemaal barakken. Er zijn gelukkig geen (schiet)oefeningen, want het is er helemaal leeg. We fietsen als enigen over een geasfalteerde weg, maar vinden geen route naar een dorpje. Omdat we ons hier toch een beetje unheimisch voelen, keren we maar snel weer terug naar de bewoonde wereld.
's Avonds staat de camperplaats helemaal nokvol en ook op het parkeerterrein staan campers om te overnachten. Het betaalsysteem via een automaat met een kaart voor stroom en water werkt top. Het tegoed van de kaart wordt teruggestort bij het uitchecken en je betaalt voor wat je gebruikt.
Zaterdagochtend vertrekken we vroeg, want we willen naar Celle en daar is reserveren niet mogelijk. Wie het eerst komt, ………. Zo zijn we om 9.00 uur al op de volgende bestemming en komen we naast mensen te staan die we in Stade hebben ontmoet. Ze vragen gelijk naar onze versnellingsbak en wat er stuk was.
De stad Celle is erg fraai, met hele mooie vakwerkhuizen en een goede sfeer. We lopen gelijk maar even het centrum in en we worden er aangenaam door verrast.
Het is bloedheet en 's middags fietsen we naar het klooster van Wienhausen via een prachtige route. Als we terugkomen is het 32 graden in de camper. Te warm om te koken en we zoeken een terras op waar ze ook nog EK voetbal uitzenden. In de Biergarten in het park bij de camperplaats loopt het vol voor de wedstrijd van Duitsland en we horen het gejuich en na afloop uiteraard het uitbundige getoeter als Duitsland gewonnen heeft.
Helaas krijgen ook wij onweer met heel veel bliksem en heel veel regen over ons heen. Dat betekent ramen dicht en afzien. Het is benauwd in de camper, maar we staan veilig op een harde ondergrond en het water loopt goed weg.

Het dondert en het bliksemt bij Wietzendorf

Het was een aparte camperplaats in Bremervörde bij de Vörder See. Er lopen figuren van allerlei pluimage rond die veelal bij de camperplaats naar de wc gaan. De bemanning die de CP runt is er maar een paar uur, dus er is weinig toezicht. Die bemanning is overigens ook een apart stel, maar ze doen hun werk vol overgave.
Ook op de CP staan hele aparte mensen. We troffen gisteren een camperaar in Schotse kledij met een doedelzak bij het meer. Het klinkt mooi zo over het water, maar je verwacht het hier niet.
We worden weer van de stroom ontkoppeld en vertrekken redelijk vroeg. De route naar de volgende bestemming is weer binnendoor en de navigatie geeft alweer veel wegwerkzaamheden en afsluitingen aan.
De camper start zonder problemen en rijdt weer lekker door het mooie landschap. We passeren Seedorf, dat vroeger heel bekend was omdat hier veel Nederlandse militairen gelegerd waren.
Via Rotingen waar we even stoppen voor boodschappen rijden we richting de A7, maar we hebben gelukkig net op tijd in de gaten dat de afslag die we dan naar onze bestemming moeten hebben is afgesloten. Wat is er aan de hand met de wegen in Duitsland? Het is gelukkig maar een klein stukje omrijden en dan komen we op een mooie camperplaats tegenover camping Südsee bij Wietzendorf.
De mega-grote camping ligt aan de overkant van de weg prachtig aan een meertje met strandjes. Het is er vol, maar wat wil je met 32 graden. In de camper is het niet te doen en ook buiten bewegen we maar heel langzaam. Omdat het nog warm en mooi weer is doen we snel twee wassen die in een mum van tijd aan de lijn drogen. Het is extreem weer en er zijn waarschuwingen voor heftige onweersbuien met veel regen, windstoten en mogelijk hagel. We blijven daarom maar een beetje in de buurt en dat is maar goed ook. We kunnen net op tijd de luifel indraaien voordat er een flinke bui met windstoten komt.
Na een paar uur is de donder en bliksem voorbij en kunnen we weer naar buiten!

Natuur- en belevingspark in Bremervörde

Na een hele warme plaknacht staan we vrolijk op. We hebben er weer zin in. Eerst gaan we op de fiets naar de Fiat-garage om de rekening te betalen. Gisteren konden ze namelijk niet zo snel het artikelnummer van de remlicht-schakelaar vinden. De hele reparatie heeft € 145 gekost, wat we graag betalen. We zijn wel benieuwd naar de kosten van de berger, maar dat loopt via de verzekering.
Het is best druk met verkeer in Bremervörde en er zijn ook winkels. Daar kunnen we niet zomaar voorbij lopen natuurlijk, we hebben de winkels in Stade tenslotte ook al gemist.
Toch is het niet goed voor ons, ze hebben er veel te veel leuke dingen !
Het is eigenlijk veel te heet om kleding te passen, maar we komen toch met een paar shirts naar buiten.
We doen wat boodschappen, houden lekker even siesta in de schaduw bij de camper en fietsen 's middags langs het meer en door de natuur naar Nieder Ochtenhausen. Het is een mooi gebied hier met bos en groene velden.
Rondom het meer is het natuur- en belevingspark waarin een parcours voor Disc Golf, een speellandschap voor kinderen en er is veel te doen. Echt een leuke omgeving.
Het restaurant Haus am See is erg geliefd met dit weer, lekker buiten eten in het park. We zijn weer helemaal in vakantiestemming .

Stress en frustratie in Stade

Maandagochtend staan we vol verwachting op, maar er gebeurt niets. We bellen daarom zelf naar SOS Internationaal om te vragen wat er nu gaat gebeuren. Tja, dat is niet duidelijk, ze gaan het uitzoeken en zullen zelf terugbellen. Na een paar uur bellen we zelf maar weer op. Er is een lange wachttijd en we doen ons verhaal weer opnieuw. De chauffeur van de sleepauto zou zijn rapport doorgeven en er blijkt wel contact te zijn geweest, maar de mevrouw van SOS kon hem niet goed verstaan. We zullen weer teruggebeld worden. Na een paar uur bellen we zelf maar weer op. We krijgen een sms bericht (waar we niet op kunnen reageren) met de mededeling dat er een garage gevonden is die ons wil helpen. Jippie, maar hoe en wanneer we daar naar toegaan staat er niet bij. We bellen daarom maar weer eens even op. Uiteindelijk krijgen we weer een sms dat de berger vanochtend rond 9.00 uur ons op komt halen. He, he, een dag vol wachten en niets kunnen ondernemen is voorbij gegaan. Ondertussen heeft Luuk zelf de garage gebeld waar we naar toe zullen worden gebracht en zij zijn verbaasd dat het om een grote, zware camper gaat. Gelukkig moet het wel gaan lukken.
We staan vanochtend op tijd klaar, toilet geleegd, alles opgeruimd, maar……om 10.00 uur is er nog geen sleepwagen. We bellen daarom nog maar eens met SOS. Tja, ze hebben net bericht ontvangen dat de berger vandaag geen tijd heeft en of we akkoord gaan om nog een dag te blijven staan. Dat gaan we niet; we worden het wachten en niets weten zat!
Ze gaan proberen om een andere berger te vinden en zullen ons terugbellen. Om 12.00 uur hebben we nog niets gehoord en we gaan ons zorgen maken omdat de garage ons verwacht.
De dame van de receptie op de camperplaats is heel vriendelijk en we mogen gratis nog even blijven staan totdat we weten wat er gaat gebeuren. We eten een boterhammetje en wachten weer af. De ochtend is voorbij en we hebben de stad Stade alleen nog maar in de avonduren kunnen bekijken, omdat we alleen mar hebben zitten wachten.
Gelukkig komt er tegen drie uur eindelijk een berger die ook de verkeerde informatie heeft doorgekregen en om half tien al wist dat hij ons op moest halen, maar geen verdere info kreeg totdat hij zelf na uren daarom vroeg.
De giga-grote sleepauto brengt ons naar Bremervörde waar een Fiat Professional zit. Hij rijdt via een landweg omdat de 74 afgesloten is en met zweet in onze bilnaad zitten wij in de cabine van de sleepauto met ons huisje op wielen er achter. In een dorpje sluit een collega in een personenauto achter ons aan om te kijken of we de bochtjes kunnen nemen.
Uiteindelijk staan we bij de garage waar de dames van de receptie van niets weten en we moeten wachten op de werkstattmeister. Het is een lang verhaal, maar als de werkstattmeister er dan is, is het probleem snel opgelost. De remlichtschakelaar blijkt kapot en daardoor konden we niet meer schakelen. Hij haalt een nieuwe schakelaar uit een van de huurcampers en het probleem is verholpen. Na een proefritje kunnen we weer verder en dat wordt de camperplaats aan de Vördersee. Heerlijk in de natuur, kwetterende vogeltjes, schaduw (het is nl bloedheet), het stadje op loopafstand en een goed restaurant. We komen weer een beetje in de stemming, morgen blijven we hier en we maken een nieuw plan voor het vervolg. Rügen gaat het in ieder geval niet meer worden.

SOS in Stade

We manoeuvreren voorzichtig uit onze overnachtingsplek, het is een beetje krap maar het lukt. Het wordt een vroeg vertrek, want de volgende camperplaats is niet te te reserveren en het is zaterdag. Gelukkig is het niet zo ver, maar er is wel een wegafsluiting. De 74 is namelijk de hele zomer gestremd. We vertrouwen op de omleidingsborden, al komen we er al snel achter dat die niet zo heel duidelijk zijn. We rijden behoorlijk om via allerlei landwegen en zijn blij dat we eindelijk Stade in zicht hebben. Ineens krijgen we een alarm-melding "laat versnellingsbak controleren" en de camper wil niet meer schakelen. We kunnen nergens aan de kant en met een slakkengangetje proberen we het Shell station te bereiken dat we zien. Daar staan we in ieder geval veilig. We mogen gelukkig naast de wasstraat blijven staan en moeten even bijkomen van de schrik.
We bellen de SOS noodhulp en horen dat er iemand langs zal komen om vast te stellen wat het probleem is. Het duurt circa 1,5 uur voordat er een grote bergingswagen arriveert. Het uitlezen van de computer levert op dat het een mechanisch probleem is, een reset helpt helaas niet. De aardige hulpverlener stelt voor dat we naar de camperplaats rijden, omdat er in het weekend toch niets opgelost kan worden. Hij rijdt met knipperlichten achter ons aan, dat geeft wel een veiliger gevoel met in z'n eerste en tweede versnelling over een snelweg rijden is afschuwelijk langzaam. Als de weg iets omhoog gaat komen we bijna stil te staan. Het is maar 7 km, maar we slaken een zucht van verlichting als we op de camperplaats aankomen en er ook nog een plek vrij is. We zetten de camper zo neer dat we met de neus naar het pad zo weggesleept kunnen worden.
Het weekend kunnen we hier in ieder geval gewoon blijven en dan moeten we maandag afwachten wat er gaat gebeuren. Zou er ergens een fiat-garage zijn die ons kan/wil helpen of moet de camper op transport naar Nederland en wij met de auto naar huis.
We zitten een beetje in een dipje en nu komt net het mooie weer er aan.

We zijn het zat!

We halen nog wat Nederlandse producten bij de Appie en rijden van Winschoten naar Duitsland. Er zijn in verband met het EK veel grenscontroles, maar wij zien maar 1 controlerende politieauto staan en rijden zo de grens over. We hebben vlakbij Leer een camping met aparte (verharde) camperplaatsen uitgezocht op Campercontact. Voor de zekerheid hebben we deze ook voor 2 nachten gereserveerd (en betaald).
Bij het aankomen worden we ontvangen door een weinig behulpzame man. Er wordt verbouwd en het gebouw waarin de receptie zit en de kiosk zit staat in de steigers en is nauwelijks toegankelijk. Het restaurant is gesloten.
We staan op zich goed op de camperplaats en er is stroom, water en een automatische chemisch toiletreinigingsapparaat. We kunnen ook gebruik maken van het sanitair-gebouw op de camping. De camping is groot en ligt aan een meertje. Op internet zag het er prachtig uit, maar nu zijn er bijna geen mensen en is het er leeg en troosteloos.
We fietsen naar Leer, een lekker tochtje langs de Emsdijk in rustig en lekker fietsweer. Leer heeft een leuke winkelstraat met een modewinkel die net weer wat andere dingen heeft dan in Nederland. Een soort snoepwinkel dus!
Vandaag wordt er weer regen voorspeld en als we even naar het meertje lopen, vragen we ons af wat we hier verder moeten doen, maar ja…..we hebben al betaald. We besluiten toch om te vertrekken en leveren de sleutel en ons pasje in. Tot onze verrassing kunnen we toch de al betaalde overnachting terug krijgen. De weinig behulpzame man komt niet vriendelijk over maar werkt wel mee.
We willen morgen naar Stade en hebben nu een tussenstop gezocht en gevonden in Holste. Via Oldenburg en Brake rijden we door de Wesertunnel en komen we erachter dat de afslag die we moeten hebben is afgesloten. Gelukkig vinden we een alternatieve route en komen we terecht op een plek met drie camperplaatsen. We passen precies op het plekje dat voor ons is vrijgehouden. Het is een beetje kneuterig, maar we hebben wifi, de schotel kan omhoog en we zitten droog. Het is onvoorstelbaar, maar we hebben het volgende treintje aan regenbuien gevonden. En alsof dat niet genoeg is, ook nog met onweer! We zijn het helemaal zat!

Op naar Groningen en langzaamaan droger weer

Sinds wij van Texel zijn vertrokken, schijnt daar de zon! Dat is fijn voor iedereen op het eiland, maar het lijkt wel of wij de regen aantrekken en dat is minder leuk. De ochtend verloopt droog en we hebben een relaxed ritje langs Leeuwarden en Groningen naar Winschoten. Bij Groningen worden we om de stad geleid, daar zijn ze net als vorig jaar nog steeds aan het werk aan de weg.
De camperplaats in Winschoten ligt aan de jachthaven en is gelukkig verhard. Het valt ons op dat de kosten voor elektra stevig zijn verhoogd, ook hier. Bovendien moet ook voor water betaald worden.
We zijn in 2015 vanuit Blijham naar Winschoten gefietst en vonden het toen een beetje troosteloos. Als we door de stad lopen krijgen we nu een positievere indruk. Er zijn behoorlijk wat winkels en er is gelukkig niet zo veel leegstand meer.
Vlakbij de jachthaven zit een Appie, dus dat is ook heel praktisch. We blijven hier twee nachten, want woensdag beloven ze droog weer. Ik maak snel een afspraak bij de kapper op woensdagochtend en tref een hele aardige kapster uit Rotterdam. Haar opa en oma rijden rond in een Concorde camper.
's Middags fietsen we naar Blauwestad een project dat jaren heeft geduurd voordat het wat werd. Er staan mooie huizen op ruime grondstukken, er is veel ruimte en water, maar om er te wonen ……..
Via het park en het Rosarium fietsen we terug naar de camper en zitten we lekker in het zonnetje totdat Siert komt. Hij woont hier ruim 30 km vandaan en we hebben gevraagd of hij zin heeft om samen een hapje te eten in het Stadshuys.
Het is alweer een jaar geleden dat we elkaar zagen en de jaren gaan toch een beetje tellen merken we, het was fijn om elkaar weer te zien en even bij te praten.

Met een stevige zuidwester naar Friesland

Na een rustig zondags ontbijtje verlaten we camping Woud. Het was weer heerlijk om hier te staan, ondanks het mindere weer. Op ons gemak rijden we naar de veerboot, waar we tot onze verrassing als laatste voertuig direct de boot van 10.00 uur op kunnen rijden. Er staan nu meer golven dan op de heenweg, maar het is maar een korte oversteek.
We rijden naar Den Oever en op de Afsluitdijk merken we ook dat er een stevige wind staat. Er zijn geen zeilboten te zien, maar wel springende windsurfers bij Kornwerderzand.
Via Harlingen vinden we bij het dorpje Herbaijum (wie kent het niet) camperplaats Kiesterzijl. We worden verwelkomt door twee hanen die ons komen begroeten. De plekken zijn verhard en dat is voor ons een must met dit weer, want de regen komt weer met bakken uit de lucht. Tijdens de voetbalwedstrijd van NL moet de schotel naar beneden en kijken we verder op de iPad, we kunnen het commentaar nauwelijks verstaan door het lawaai van de regen.
We fietsen gelukkig in het avondzonnetje toch nog even naar Franeker, een stukje van 2,5 km. We kunnen ons niet herinneren of we eerder in Franeker zijn geweest. Het ziet er leuk uit met grachtjes en het is natuurlijk ook bekend van de Elfstedenroute.
Vandaag doen we eerst boodschappen in Franeker en 's middags fietsen we naar Harlingen. Tegen de wind in is het toch weer stevig trappen, maar het is de moeite waard. We kennen Harlingen natuurlijk omdat we er met de boot zijn geweest, maar het uitzicht over het Wad richting Vlieland en Terschelling blijft mooi. De bruine vloot vaart uit en een zeilboot wordt naar binnen gesleept door de KNRM. Er is altijd wel wat te zien hier.
Terug hebben we wind mee, dat is ook wel eens lekker.
Vandaag schijnt de zon en kunnen we eindelijk weer eens lekker buiten zitten onder het genot van een drankje en het geluid van een balkende ezel.

Het laatste rondje begint op Texel

We zijn weer onderweg! Een beetje laat in het seizoen, maar daar was een goede reden voor namelijk het huwelijk van Moos en Nathalie. 7 juni was een prachtige en bijzondere dag waar we naar hebben uitgekeken en heerlijk van hebben genoten.
De aanloop naar ons vertrek (en het huwelijk) was een beetje lastig omdat Luuk het zwaar te pakken kreeg met flinke hoestbuien en zich bepaald niet fit voelde. Maar goed, het is allemaal gelukt en wij en de camper zijn klaar voor een laatste seizoen on tour.

Afgelopen zondag gaat ons eerste ritje naar Hoorn. We passeren zonder problemen de brug bij Purmerend die voor vrachtwagens en bussen is afgesloten. Het weer is niet echt zomers te noemen met eerst veel wind en later regen. Bij de Grashaven staan we op asfalt met zicht op de bootjes in de haven. Tijdens ons wandelingetje naar het centrum zien we veel groepen die onder begeleiding een stadswandeling maken, maar het is koud en niet echt aantrekkelijk om op een terras te gaan zitten.
Maandagochtend vertrekken we rustig richting Den Helder. In Wieringerwerf stoppen we even bij de Aldi om brood te kopen en rond elf uur staan we in de veerhaven waar we in een discussie belanden over de lengte van onze camper. We hebben op onze e-ticket de officiële lengte van 8.04 m opgegeven, maar er wordt nu beweerd dat we 8.60 m zijn. Dat is natuurlijk niet zo, maar we worden nagemeten waarbij ze uitkomen op 8.20 m. Het is ons een raadsel, maar voor de prijs maakt het niets uit want die geldt tot 8.50 m.
Met de boot van 11.30 uur varen we rustig naar Texel. De regen komt met bakken uit de lucht!
We vinden met gemak camping Woud, zetten de camper neer, houden alles dicht, doen de kachel aan en laten de regen en de wind over ons heenkomen. Buiten is het 9 graden!
Onze enige beweging bestaat uit een heel klein loopje naar De Worsteltent om daar een pizza te eten en een Skuumkoppe te drinken. Brrrrr, slechter weer kan het niet worden (hopen we).

Als we maandagochtend wakker worden schijnt er een zonnestraal naar binnen, dat is lekker. Er zijn wel buien, maar af en toe schijnt de zon en we lopen een lekker rondje door het bos. Luuk haalt de fietsen uit de camper en regelt dat we deze bij het naastgelegen tenthuisje een paar dagen aan het houtwerk mogen stallen.
Tussen de buien door fietsen we naar het gezellige centrum van Den Burg waar we de fiets parkeren en door de winkelstraatjes slenteren. Terug naar de camping moeten we tegen de snerpende, koude wind in. Gelukkig is het maar een paar kilometer.

12 Juni is het een spannende dag, want kleinzoon Nick hoort of hij wel of niet geslaagd is. Helaas blijft het vandaag ook niet droog en is de wind weer stevig. We krijgen koffievisite van buren Stef en Monique die ook een paar dagen op Texel zitten. Buiten zitten lukt dus helaas niet, maar het is wel gezellig.
's Middags fietsen we naar De Koog, een leuk ritje maar zoooooo koud in de wind met 12 graden, het is om chagrijnig van te worden. Gelukkig krijgen we een positief bericht waar we blij van worden. Nick is geslaagd!!!!

Er is een prachtig fietspad aangelegd dat vlak langs de camping loopt. We gebruiken het pad ook voor een ochtend- of avondwandelingetje. Zo vermijden we de blubber en de drassigheid. Als we gaan fietsen naar paal 12 zien we dat het bos ook zo'n beetje in het water staat. Er is zoveel regen gevallen, niet normaal! Aan het strand in de koude wind houden we het al snel voor gezien en daarom fietsen we door naar Den Hoorn.
We worden helemaal vrolijk als we aan het eind van de middag de stoelen buiten kunnen neerzetten en even in de zon kunnen zitten.

Het is zo jammer dat het weer niet mee wil werken. We staan op een verrukkelijke plek, je kan volop lopen en fietsen, maar ja ….. het weer. We moeten al op buienradar kijken wanneer het een goed moment is om naar de douche te lopen zonder regenpak aan. Met heel veel geluk kunnen we droog naar Den Burg fietsen en dan snel de fietsen de garage in en weer naar binnen.
Gelukkig is de Worsteltent dichtbij!