Het zat er wel in met de oplopende corona-besmettingen. Voor ons is de situatie nu precies omgedraaid in vergelijking met maart. Toen moesten we hier weg, omdat alles in Spanje op slot ging en waren we blij dat we weer terug in Nederland waren. Nu zijn we (voorlopig) blij dat we hier zijn. Ook wij zaten voor de TV met de toespraak van premier Rutte en hebben ons blauw geërgerd aan het stomme gefluit op de achtergrond. Wat is dat toch, dat er mensen in Nederland zijn die zoveel moeite hebben met regels. Het zal vast zo zijn dan dergelijke groepen ook in andere landen bestaan, maar wij merken hier dat iedereen een mondkapje draagt, binnen in de winkels, restaurants èn ook buiten. Als iemand die het vergeet er op aangesproken wordt, loopt dat niet uit op een vecht- of scheldpartij. Hier geldt een avondklok tussen 00.00 en 06.00 uur en we merken er niets van. Calpe is natuurlijk geen grote stad, maar ook hier zie je allerlei leeftijden.
Toch gebeuren hier ook spannende dingen. Vorige week was er weer eens een reddingsactie op de Peñon de Ifach. Een 23-jarige vrouw brak tijdens de beklimming haar enkel en werd met de helikopter van de berg gehaald.
Vrijdag wilden we even rondlopen in Altea, maar we konden nergens een parkeerplek vinden, waarschijnlijk omdat er een groot terrein voor asfaltering afgesloten was. Na een paar rondjes rijden, dus maar onverrichter zake terug naar huis. Op de terugweg hebben we een kijkje genomen in Mascarat en Mascarat Hills View. Er staan daar prachtige huizen op de Hill, maar wat moet je er. Je hebt er verder helemaal niets en een wandelingetje is ook geen pretje. Beneden in de haven hebben we een kop koffie gedronken in een groezelige tent. Brrrrr, snel weg hier!
Vandaag zouden we met Frans en Joke gaan eten in Gata de Gorges om alvast Luuk zijn verjaardag te vieren. Helaas hebben we het moeten cancellen omdat Frans en Joke zaterdag tijdens hun wekelijkse wandeling met hun wandelclub gewandeld hebben met iemand die besmet bleek te zijn. Ze nemen het zekere voor het onzekere en blijven in thuisquarantaine. Het is heel jammer, maar zij en wij kunnen en willen het risico niet nemen. We gaan ervan uit dat er nog wel een andere keer gegeten kan worden bij Vall de Cavall.
Het is al veel gezegd, "het is een raar jaar" en het wordt ook raar afgesloten. Het is niet anders en we moeten even doorbijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten