Kerst en after-Kerst

We hebben een heerlijke en gezellige Kerst achter de rug. 's Morgens lekker buiten gelopen en op het gemak de voorbereidingen gedaan voor het Kerstmaal. Het is heerlijk weer, de wind staat noordelijk en dat is gunstig voor het omglaasde terras. Frans en Joke komen rond 4 uur en de mannen wagen zich nog even met een kop koffie op het terras. De dames genieten liever in het zonnetje achter de beglazing.
Na vele jaren bij Frans en Joke te gast te zijn geweest met Kerst, zijn we blij dat we het een keer terug kunnen doen. Er is nu meer gelegenheid om wat uitgebreider te koken dan in de camper en dat levert het volgende Kerstmenu op: Carpaccio, Courgettesoepje, Frambozenspoom, Visrolletjes van Heilbot en gerookte zalm met botersaus en groenten en aardappelkroketjes en als dessert Tiramisu. Het was best spannend, want ik had nog nooit frambozensorbet-ijs gemaakt en de Heilbot hebben we een week ervoor uitgeprobeerd. Maar ......... het is allemaal goed gelukt en we kijken terug op een hele gezellige avond!
Een tweede Kerstdag kennen ze niet in Spanje en wij passen ons daar graag op aan. De straten worden weer geveegd, de winkels zijn open en wij lopen lekker ons rondje.

Gisteren hebben we onze eerste google-meet ervaring. Onze kleindochter Elisa heeft het georganiseerd en we doen samen met Wilco, Marielle, Nick en Elisa een online quiz. Elisa heeft de vragen zelf bedacht en het is heel leuk om zo toch een beetje dicht bij elkaar te kunnen zijn. We babbelen en proosten en kijken uit naar weer eens een fysieke knuffel.
Vandaag is het een gewone zondag. Omdat de laatste paar zondagen de Lidl open was, lopen we er heen om een stokbroodje te kopen. De deur van de winkel is open, maar er is wel een alarm te horen. We lopen naar binnen, desinfecteren onze handen en pakken een winkelmandje. Het is er héél erg stil en na ons komen nog een paar mensen binnen. Ineens dringt het tot ons door ........ er is helemaal geen personeel en de koelvakken zijn afgeschermd. Dat is raar! Hier klopt iets niet en we lopen allemaal snel weer naar buiten. Een man belt een kennis op die bij de Lidl werkt en ook gelijk naar de politie. Het blijkt dat de Lidl vandaag helemaal niet open is. Toch komen er een heleboel potentiële klanten, die we allemaal waarschuwen niet naar binnen te gaan. Als de politie en Guardia Civil er zijn, vragen we of we weg mogen en dat mag. Wat een rare ervaring. We zijn blij dat we verder niets hebben aangeraakt, voordat je het weet woon je tijdelijk heel ergens anders ........

Luuk weer een jaartje ouder

Afgelopen zondag was het weer zover! We beginnen de dag rustig met koffie en appeltaart en Luuk wordt vanuit Nederland via whatsapp, facetime of telefoon gefeliciteerd door kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Het is altijd afwachten of het de kinderen lukt om op de goede datum te bellen, want een terugkerend "ritueel" is hun twijfel tussen 20 en 21 december. Het is toch wat!
Het is een mooie dag en we gaan op pad. Via de toeristische route, rijden we langs de kust, door Benitachell naar Jávia. Tot onze grote schrik is het daar behoorlijk druk op de boulevard. We zoeken snel een rustig plekje op aan de achterkant van een restaurantje, lekker in de zon en vooral ...... met heel weinig mensen. We nemen een drankje en een bocadillo (broodje) en lopen nog wat rond. We halen bij een Oostenrijkse bakker nog een lekker stukje taart, het is tenslotte een feestdag vandaag. Daarna rijden we binnendoor de berg op naar Cumbre del Sol. Je hebt er een prachtig uitzicht over zee, de kustlijn en Calpe. Bij restaurant La Cumbre strijken we nog even neer op het terras voor een kop koffie. Het is echt genieten! Daarna rijden we binnendoor weer terug naar huis waar we gewoon thuis eten en kijken we terug op een heerlijk (verjaar)dagje.
Omdat ik al een poosje last had van dichtgeslibde oren (en Luuk begon te klagen dat ik niet luisterde), zijn we even naar de huisarts in Albir geweest om het probleempje op te lossen. Ik zat lekker in de olie, dus het klusje was snel geklaard.
Eigenlijk wilden we een keer ervaring opdoen met een huisarts in Calpe, maar gezien het prijsverschil hebben we er toch maar voor gekozen om even naar Albir te rijden. Op de terugweg zijn we gestopt in Altea om even door de winkelstraat te lopen. Er stond een flinke rij bij de loterijverkoop, want de trekking van El Gordo (de dikke of de vette) is op 22 december. Ook wij hebben een (deel)lot, maar helaas ......... het blijft voorlopig bij een appartement huren en niet kopen.
Nu zijn de voorbereidingen op de Kerst in volle gang. Het menu staat vast, de boodschappen zijn zo goed als gedaan en we zijn helemaal klaar voor eerste (en enige) Kerstdag.

Nederland op slot

Het zat er wel in met de oplopende corona-besmettingen. Voor ons is de situatie nu precies omgedraaid in vergelijking met maart. Toen moesten we hier weg, omdat alles in Spanje op slot ging en waren we blij dat we weer terug in Nederland waren. Nu zijn we (voorlopig) blij dat we hier zijn. Ook wij zaten voor de TV met de toespraak van premier Rutte en hebben ons blauw geërgerd aan het stomme gefluit op de achtergrond. Wat is dat toch, dat er mensen in Nederland zijn die zoveel moeite hebben met regels. Het zal vast zo zijn dan dergelijke groepen ook in andere landen bestaan, maar wij merken hier dat iedereen een mondkapje draagt, binnen in de winkels, restaurants èn ook buiten. Als iemand die het vergeet er op aangesproken wordt, loopt dat niet uit op een vecht- of scheldpartij. Hier geldt een avondklok tussen 00.00 en 06.00 uur en we merken er niets van. Calpe is natuurlijk geen grote stad, maar ook hier zie je allerlei leeftijden.
Toch gebeuren hier ook spannende dingen. Vorige week was er weer eens een reddingsactie op de Peñon de Ifach. Een 23-jarige vrouw brak tijdens de beklimming haar enkel en werd met de helikopter van de berg gehaald.
Vrijdag wilden we even rondlopen in Altea, maar we konden nergens een parkeerplek vinden, waarschijnlijk omdat er een groot terrein voor asfaltering afgesloten was. Na een paar rondjes rijden, dus maar onverrichter zake terug naar huis. Op de terugweg hebben we een kijkje genomen in Mascarat en Mascarat Hills View. Er staan daar prachtige huizen op de Hill, maar wat moet je er. Je hebt er verder helemaal niets en een wandelingetje is ook geen pretje. Beneden in de haven hebben we een kop koffie gedronken in een groezelige tent. Brrrrr, snel weg hier!
Vandaag zouden we met Frans en Joke gaan eten in Gata de Gorges om alvast Luuk zijn verjaardag te vieren. Helaas hebben we het moeten cancellen omdat Frans en Joke zaterdag tijdens hun wekelijkse wandeling met hun wandelclub gewandeld hebben met iemand die besmet bleek te zijn. Ze nemen het zekere voor het onzekere en blijven in thuisquarantaine. Het is heel jammer, maar zij en wij kunnen en willen het risico niet nemen. We gaan ervan uit dat er nog wel een andere keer gegeten kan worden bij Vall de Cavall.
Het is al veel gezegd, "het is een raar jaar" en het wordt ook raar afgesloten. Het is niet anders en we moeten even doorbijten.

Wind, rust en prachtige luchten

We worden getrakteerd op veel wind. "Het waait hier altijd" hebben we al jaren geleden gehoord, maar nu is het een paar dagen toch wel heftig. De zee is wild en de golven spoelen tot ver over het strand. Af en toe rammelt de beglazing behoorlijk en zien we de panelen echt heen en weer wapperen. Gisteren is bij het naastgelegen appartementencomplex een top van een palmboom helemaal afgeknapt. Het is een stuk frisser met de koude wind en als de zon niet schijnt, moet de kachel aan. Het is een wereld van verschil als de zon er wél is, want dan liggen we met blote benen op het terras. We hebben inmiddels ook goed door wanneer we de tussendeur moeten sluiten om de warmte zoveel mogelijk binnen te houden.
We gaan op pad naar Benidorm, want daar zijn we nog niet geweest. De Av. del Mediterráneo lag vorig jaar op de schop, maar is nu klaar en heel mooi geworden. Het heeft wel consequenties voor het verkeer, dus dat is even wennen. We parkeren op een terrein, maar weten niet of we daar mogen staan. Gelukkig krijgen we geen prent! In de winkelstraten is het heerlijk rustig, maar dat past eigenlijk niet bij Benidorm. Op het uitzichtpunt "Balcon del Mediterráneo is geen kip te bekennen, maar we waaien er dan ook helemaal weg. We lopen langs het Levante strand terug naar de auto. Het heeft iets heel geks om het hier zo leeg te zien. Geen zingende en drinkende Engelsen bij de pubs, alles is leeg, veel is dicht en er loopt niemand! Bizar, we zullen het waarschijnlijk nooit meer zo zien.
We hebben een paar Spaanse feestdagen achter de rug en dat merk je normaal gesproken gelijk aan de hoeveelheid Spaanse families op de boulevard. Dit jaar is dat echter niet zo en wij zijn er eigenlijk wel blij mee. Als we horen hoe het in Nederland gaat met de toename van het aantal besmettingen en als we naar de beelden kijken van de volle winkelstraten, zijn we blij dat we hier zijn. Het klinkt misschien saai dat het hier rustig is, maar we kunnen elke dag lekker buiten lopen en op een terras zitten.
We worden iedere avond getrakteerd op weer een andere lucht als de zon achter de berg verdwijnt. De kleuren rood zijn steeds verschillend en als er wolken zijn, krijgen die rode randjes en we zien het rood zelfs reflecteren op de waterlijn. Het is prachtig!
Gisteren zijn we bij onze vrienden in Polop geweest en hebben we gezellig een kaartje gelegd en daarna lekker gegeten. Frans stond heel stoer in de wind buiten saté en friet te bakken en Joke maakte het diner compleet met satésaus, tuinboontjes, appelmoes en dessert. Wat hebben we het goed!

Binnen is het soms beter dan buiten

Ook in Spanje wordt het kouder en we hebben de kachel al een paar keer een paar uurtjes aangehad. Op dagen dat er geen zon is (ja, dat komt ook voor) merken we dat qua temperatuur binnen gelijk. De kunst is om op zonnige dagen de tussendeur naar het beglaasde terras op tijd dicht te doen en dan blijft het heel aangenaam in de zitkamer. We hebben een paar natte en grijze dagen gehad, met zelfs een windhoos in El Campello en dat is niet zo heel ver bij ons vandaan.
Gisteren hebben we een leuke stadswandeling gemaakt door het historische centrum van Calpe, dat bovenaan Av. de Gabriel de Miro begint. Over de trap in de kleuren van de Spaanse vlag, langs het kerkje en slenteren door de kleine straatjes met kleurige huisjes en mooie muurschilderingen.
Vorige week was er een uitzending van "Ik vertrek" met twee mannen die een B&B in Calpe begonnen. Vanuit ons appartement kijken we uit op die lokatie en we herkenden allerlei dingen in de TV-opnames. Leuk hoor!
De gekte van Black Friday en Cyber Monday is weer achter de rug. Hier viel het gelukkig wel mee, zeker als je het vergelijkt met de drukte in de winkels in Nederland. Wij waren vrijdag al vroeg in het winkelcentrum La Marina in Ondara en konden voor ons gevoel veilig winkelen. De paskamers waren in veel zaken gesloten en dat beperkt het shoppen natuurlijk wel, er waren nergens lange rijen. Toen het wat drukker leek te worden zijn we terug gegaan via Jávea, waar we (natuurlijk) naar het leerwinkeltje geweest zijn voor een nieuwe riem. Overigens zonder Black Friday korting.
Het is een periode waarin we 's morgens beginnen in lange broek en truitje, boodschappen doen met een vest aan, dan in een korte broek of zelfs in bikini, een uurtje in de zon op het terras liggen en dan in korte broek een stuk gaan lopen om vervolgens op tijd weer een lange broek en sokken aan te trekken, voordat het te koud wordt. Gisteren lagen we lekker op ons terras, maar wilden we de deur van de beglazing niet helemaal open laten staan. Om te voorkomen dat die deur dicht valt, terwijl wij buiten liggen, hadden we er een matje tussen gelegd. Nu lag dat matje niet helemaal goed en kon de deur aan de bovenkant toch in het slot vallen. Ik in paniek natuurlijk, want Yolande had ons verteld dat ze een keer de hele nacht buiten had gelegen omdat Jef in slaap was gevallen en haar niet hoorde roepen. Je kunt geen kant op als die deur dicht is, want die kan alleen van binnenuit geopend worden.
Doordat de onderkant nog wel los was, konden we gelukkig nog een glaspaneel een stuk opschuiven en met een arm naar binnen om de deur open te maken. Wat een gedoe! Ik moet er toch niet aan denken om in mijn bikini nu buiten te moeten blijven.
Vanmiddag zijn we met Frans en Joke lekker gaan eten bij Kanaiia. Heerlijk en zoals altijd weer heel gezellig!