Heerlijke ontmoetingen

Het is heerlijk om Frans en Joke hier in Calpe te ontmoeten. We hebben weer heel wat bij te praten en dat doen we lekker bij de camper in de zon. Na de koffie en de broodjes gaan we samen de boulevard nog even over om uit te waaien en nemen Frans en Joke ons mee naar boven in het nieuwe hotel Suitopia. Dit hotel heeft uitsluitend suites, vanaf 75 m2 en is een echte blikvanger in Calpe. Op de 29e verdieping heb je een schitterend uitzicht over zee, de kustlijn en de stad. De stevige wind voel je zo hoog alleen aan de rand van het terras. Eén stap terug is het bloedheet en met een heerlijk drankje is het volop genieten!
De afgelopen dagen zijn we nog elke dag een paar uurtjes op het strand en in zee. Het weer is nog heerlijk en het is er nog steeds druk. De nachten worden wel wat frisser en vochtiger. Als we de handdoeken 's nachts buiten laten hangen zijn die 's morgens kletsnat.
Donderdag komen Ad en José vanuit Jávea een biertje bij ons doen en gaan we samen een hapje eten bij Agua Marina. Zo gezellig allemaal en heerlijk om elkaar in Spanje te ontmoeten. We verplaatsen zo een stukje van ons sociale leven hiernaartoe.
In Calpe is het Oktoberfeest los gebarsten. We horen de muziek op de camping, maar hebben er niet echt last van. Onze Zweedse buren gaan er graag naar toe, maar het is niets voor ons.
Na de gebruikelijke zaterdagmarkt, gaan we op de fiets naar Moraira. Het is pittig, maar goed te doen. Voor de veiligheid doen we onze helmpjes op, want de kustweg is vrij druk. We komen natuurlijk op een heel verkeerd tijdstip in Moraira, de meeste winkels zijn dicht. Het is wel grappig om op de fiets door het plaatsje te gaan, zo zien we toch weer een paar andere straatjes en uitzichten. Op de terugweg stoppen we even bij Pepe le Sal (prima supermarkt) en iets verder bij Cala de Baladrar. Hier hebben we jaren geleden bijna iemand zien verdrinken. Nu zit er een Chiringuito met een heerlijk terras aan zee.
Vandaag wandelen we vanaf de camping naar Las Bassetes, een prachtige wandeling langs de kust die we altijd een keer doen als we in Calpe zijn. We lopen tot restaurant Timón waar we bijkomen met een kop koffie. Het is veel warmer dan we dachten en we voelen de straaltjes over onze rug lopen. Het blijft voor ons een bijzonder plekje hier, omdat we hier het telefoontje kregen dat ons appartement verkocht was. Vanuit het kleine haventje zien we een puntje van een heel leuk huisje dat we eens bekeken hebben om te huren. Er hangt nu een bord dat het te koop is en nieuwsgierig als we zijn, zoeken we thuis op wat de vraagprijs is. We schrikken ons een hoedje van het bedrag: € 2,1 miljoen! En er zit niet eens verwarming in!
We nemen nog ene lekkere duik in het zwembad en gaan daarna naar de Avenida Europa voor het evenement "Calpe zingt". Ik kreeg een beetje EO-gevoel bij de titel, maar het blijkt een zeer populair, vanuit Antwerpen overgewaaid, gezellig, gebeuren te zijn. Voor een aantal Belgische restaurants is een podium gemaakt en iedereen mag meezingen met bekende hits. Voor het gemak krijg je een boekje met de teksten en het gaat er heel gezellig aan toe. Het duurt uren en na het eten lopen we er nog een keer naar toe. We zijn net op tijd om Günther Neefs te zien en te horen met een afsluitend optreden.
De camping maakt zich op voor de komende Halloween, het is een en al feest hier in Calpe!

Calpe op zijn best

Het is op de camping een gaan en komen van campers. In tegenstelling tot wat je zou denken bij een camping, mogen hier geen caravans staan. Heel vreemd! Iets verder tegenover de Aldi is nog een camperplaats in wording van dezelfde eigenaar, het AR Diamante Hotel. En of het nog niet genoeg is, zien we tegenover de Mercadona nog een ommuurd terrein. Er staan nog steeds campers "wild" in de straten en we vragen ons af of dit nog lang getolereerd zal worden.
Door het mooie weer en de herfstvakantie is het nog steeds druk op het strand en de boulevard. We zwemmen bijna elke dag nog in zee. Als er bewolking is gaan we lekker bij het zwembad liggen, maar het water is daar kouder.
We krijgen bezoek van Ad en José, die in Jávea verblijven. Ze zijn zo lief om onze vergeten plankjes in Daimús op te halen en naar ons toe te brengen. Als we samen wat zitten te drinken in het restaurant van de camping, komt er een heftig onweer over over ons heen met flink heftige bliksemschichten. Later horen we dat er dichtbij ons een palmboom in de fik is gevlogen. Op de camping is de stroom uitgevallen, maar verder is er gelukkig niets aan de hand.
We maken ook het Moren en Christenen feest weer mee, wat in Calpe aardig gevierd wordt met drie keer per dag vuurwerk, muziek, de grote optocht door de hoofdstraat en het gevecht op het strand. We hebben het al een paar keer gezien, maar gaan toch nog even kijken. Het is mooi om te zien hoe jong en oud hier in opgaan.
Het blijkt nog niet zo simpel om een nieuwe inbouwstekkerdoos te krijgen. De dealer in Spanje reageert pas na ruim een week op onze mail en ook vanuit Nederland wordt er slecht gereageerd. We hebben nu contact met een Spaanse winkel in Benidorm, dus het zal vast wel goed komen. Er worden nog meer klusjes gedaan, want Luuk ergert zich al een poosje aan een krakende vlonder en vloer. Bovendien is de afdichting van de kabeldoorvoer van ons levelsysteem niet goed, want we kunnen ineens naar buiten kijken. We weten onze weg inmiddels aardig te vinden naar de Brico of Ferretaria.
Vandaag hebben we een pakje uit Nederland ontvangen met een nieuwe antenne en router (zo moeilijk blijkt het toch niet te zijn om iets op te sturen). We zaten al een poosje te hannesen om verbinding te krijgen, waarschijnlijk omdat we altijd via de iPad werken en de updates van Apple regelmatig problemen geven.
In Alicante is afgelopen weekend de Volvo Ocean race weer van start gegaan en via de app volgen we de schepen die nu, via Madeira, op weg zijn naar Lissabon.
We vermaken ons prima hier en morgen komen Frans en Joke gezellig op de koffie.

Sol de Calpe

De nieuwe camping/camperplaats is drukker bezet dan we verwacht hadden. Het zal wel komen door de aantrekkelijke korting die ze dit eerste jaar geven. We hebben een middelgrote plek gereserveerd, maar zijn niet zo blij als deze plek direct naast het sanitair gebouw ligt. Gelukkig kunnen we nog op een andere plek terecht. Het is markt op zaterdag en we horen het gezellige geroezemoes van de bezoekers, vergezeld van muziek van een van de kramen. We staan er pal naast. Wij vinden het vandaag te warm voor de markt en liggen liever lekker bij het zwembad van de camping. Er komen vast nog andere dagen om over de markt te slenteren.
We kijken onze ogen uit in Calpe. Inmiddels is er een giga-hoog hotel opgeleverd en de appartementen achter "ons" blauwe pand zijn ook klaar. Er staan nu weer kranen op andere locaties, dus er zijn nog grootse plannen. Achter de camping staat een kermis en het is overal druk, druk, druk. Het is natuurlijk een Spaans lang weekend en heel mooi weer, maar we hebben niet vaak gezien dat het zo vol was op het strand, waar de rieten parasols nog staan en waar we de (rondvaart) boten nog rond zien varen. Ons vertrouwde koffie-tentje Morena is er gelukkig ook nog en we kunnen nog net een plaatsje vinden op het terras.
Dat het druk is ervaren we vooral 's nachts. Als de markt weg is, is de weg weer open voor verkeer en dat raast pal naast onze camper over de rotonde. We slapen slecht en Luuk staat de volgende ochtend al vroeg bij de receptie om een andere plek te regelen. Als we de boel opgepakt en weer geïnstalleerd hebben, krijgen we het meer naar ons zin. We hebben de hele dag de zon en proberen deze zelfs een beetje af te schermen omdat het anders te heet is.
We hebben een klusje, want bij ons vertrek uit Jávea kregen we de stekker met geen mogelijkheid uit de buitenwand stekkerdoos. Omdat we niet met een bungelend snoer willen gaan rijden, hebben we de stekker er geforceerd uit gekregen. Nu hebben we dus een nieuwe inbouwdoos nodig, maar dat blijkt nog niet zo eenvoudig. We hebben contact gezocht met de Spaanse dealer van onze camper en hopen op een positieve reactie. Als het hier niet lukt kunnen we altijd nog een bestelling in Nederland doen en die op laten sturen.

Paradijselijke dagen in Jávea

Gisteren was het weer een feestdag in Spanje en dat houdt in dat alle winkels gesloten zijn. We fietsen naar het oude centrum van Jávea, dat een beetje van de kust en een beetje omhoog ligt. We vinden moeiteloos het pleintje rond de kerk en een ons bekend leerwinkeltje. Tot onze grote verrassing is het leerwinkeltje open en we kunnen het niet laten om naar binnen te gaan. Ze hebben nog steeds mooie leren riemen! De winkel is open omdat er markt is en ook daar hadden we vanwege de feestdag niet op gerekend. Het geeft altijd een gezellige sfeer zo'n markt en we scharrelen uiteraard lekker even rond.
Daarna is het tijd voor verkoeling in het zwembad en bijkomen op een ligbed. We worden wel heel erg verwend met het schitterende weer. De zon schijnt de hele dag uitbundig en de wind zorgt er voor dat het goed te doen is.
's Avonds lopen we naar Scallops, een Engels restaurant waar we zes jaar geleden voor het eerst geweest zijn. Het drie-gangen menu is er nog steeds, maar inmiddels met € 2,- verhoogd naar €9,95 maar nog steeds inclusief een fles wijn per persoon. Het is er erg druk, maar we treffen nog een leeg tafeltje op het terras. Heerlijk! Na het eten lopen we met een fles wijn in de tas over de boulevard terug naar de camper.
Vandaag fietsen we naar de haven, zwemmen we weer (de temperatuur loopt op tot 30 graden), fietsen nog wat verder rond en komen bij een baai die we nog niet eerder gezien hebben. Er liggen zeilboten voor anker, er wordt gedoken en door de gaten in de rotsen zijn er prachtige doorkijkjes. Echt een paradijselijk plekje!
Na het eten lopen we nog een keer naar de boulevard en weten we niet wat we meemaken. Wat een drukte. De restaurants puilen uit, er lopen en spelen hordes kinderen en we vragen ons af wat er aan de hand is. We zien Jávea zo op een hele andere, overigens leuke, manier en zijn blij dat we hier een aantal dagen naar toe zijn gegaan.
We ruimen de buitenspullen weer op, want morgen gaan we naar een nieuwe camping/camperplaats in het ons verder zeer vertrouwde Calpe. We zijn reuze benieuwd!

Feestweek aan de Costa

Vandaag zijn we neergestreken op camping El Naranjal in Jávea. De afgelopen dagen waren heerlijk in Daimús. Elke dag lekker naar het strand en veel fietsen. Zo hebben we een kijkje genomen op camping Azul bij Oliva, die pal aan het strand ligt. We worden er niet vrolijk van, wat een rommeltje. We wilden graag een paar dagen op camping Kikopark staan. Dat wil zeggen op het nieuwe gedeelte, maar alles is volgeboekt. Er is 1 plaats, pal naast het sanitairgebouw op het oude gedeelte, maar daar willen we niet staan. Het is druk deze week en dat komt door de feestdagen op 9 en 12 oktober. Veel Spanjaarden trekken er op uit en geef ze eens ongelijk. Afgelopen maandag werden we wakker met vuurwerk en klonk er muziek in de straat. In elk dorp klinkt er wel muziek of zie je een dansje. We horen (te laat) dat er in Gandía wel 150 meter gedekte tafels en stoelen staan en dat iedereen aan mag schuiven voor Paella, wijn en een dessert. En dat allemaal gratis.
Wij passen onze plannen iets aan en halen onze reservering in Calpe een paar dagen naar voren. Vervolgens vragen we na of we vanaf donderdag in Jávea terecht kunnen op één van de twee campings. En dat is moeilijk, moeilijk, moeilijk. Als we aangeven dat we ook op woensdag kunnen komen krijgen we een positief bericht terug.
Zo laten we Daimús en Gandía achter ons. De plaats Gandía hebben we maar vluchtig bekeken en is zeker de moeite waard om nog eens naar terug te keren. Zeker nu we een pad hebben ontdekt om tussen de sinaasappel boomgaarden er naar toe te fietsen.
Nu zitten we weer op vertrouwd terrein, want Jávea kennen we een beetje. We waren vergeten hoe de camping er uit zag, maar als we aan komen rijden via het smalle straatje herinneren we het ons direct weer. We hebben zelfs een keuze in waar we willen staan en we zoeken een lekkere plek uit. Als Luuk de poten laat zakken van ons levelsysteem komen we erachter dat we de houten plaatjes die we er vaak onder leggen zijn vergeten in Daimús. Is dat even jammer! We mailen naar de camperplaats, maar hebben nog niet gehoord dat iemand ze bij de receptie heeft gebracht. Waarschijnlijk is er iemand heel blij van geworden, want het waren mooie plankjes.
Na de rit vandaag van zeker 45 km, relaxen we bij het zwembad van de camping (waar het water kouder is dan het water van de zee) en fietsen we naar de boulevards. We hebben nog nooit zoveel mensen hier op het strand en de terrassen gezien. Is dat even gezellig! We horen dat de camping afgelopen zaterdag helemaal blank heeft gestaan. Dat hebben we gelukkig gemist en nu is het verrukkelijk mooi weer en dat blijft de komende dagen ook zo volgens El Tiempo.

Gewichtige problemen

We zijn langer op La Finca gebleven dan we eerst van plan waren. Met dit geweldig mooie weer is het er heerlijk. Elke dag genieten we op het strand en we hebben de omgeving op de fiets ook heel anders leren kennen. Toch gaan we op zaterdag een klein stukje verder naar het zuiden, naar Daimús. We willen ervaren hoe het daar op de CP is. De laatste avond voor ons vertrek maken we nog iets heel bizars mee. We horen zeer opgewonden Fransen 112 bellen (als er geen paniek is, dan krijg je dat wel door het opgewonden geratel) en al snel blijkt dat hun Duitse buurvrouw, tegenover ons, een probleem heeft. Haar heup is uit de kom geschoten en ze is in de camper, een oud, niet al te groot, model van Hymer. Er verschijnt een politieauto en een ambulance. De mannen kijken naar binnen en schudden hun hoofd. Er komt nog een ambulance en binnen in de Hymer is het een drukte van belang. Het probleem is om de vrij omvangrijke mevrouw van circa 130 kilo de camper uit te krijgen. Na verloop van tijd verschijnt de brandweer. Mensen verzamelen zich bij de camper en na ruim anderhalf uur horen we een klein applaus als de mevrouw uiteindelijk op een plank door het achterraam naar buiten wordt geschoven en in de ambulance terecht komt. De rust keert terug op de camperplaats. Het geeft ons wel te denken. Misschien moeten we in de achterwand een raam aanbrengen, want hoe kom je als je. Iet kunt lopen de camper uit!
Nadat we zaterdag afscheid hebben genomen van twee aardige Ierse mensen, gaan we naar onze volgende camperplaats. Het is zwaar bewolkt en 's middags regent het een paar uurtjes. We doen eerst nog even boodschappen bij de Lidl, voordat we ons settelen in Daimús. Het strand is iets verder weg, maar lopend of op de fiets prima te doen en het leeft hier wat meer. Er is een mooie boulevard en op de fiets zitten we ook zo in Playa de Gandía, waar op zondagochtend markt is en waar heel veel hotels en restaurants zitten. Mogelijkheden genoeg dus om hier ook een paar heerlijke dagen door te brengen, want ook het weer is "gewoon" weer zonnig en 25 graden.

Het camperleven in en rondom Tavernes

Het is grappig dat we de camperplaats in Tavernes nu heel anders ervaren dan toen we er in maart 2016 waren. Het is in het dorp nog steeds heel stil, iedereen noemt het een spookstadje, maar we zien de afgelopen dagen toch hier en daar mensen op een terrasje zitten. Maandag was alles dicht en het lijkt wel alsof hier alleen toeristen komen in juli/augustus. Van de reuring buiten de camperplaats moet je het hier niet hebben, maar het strand is helemaal geweldig. We lopen de achterdeur uit, het duintje over en we liggen op een prachtig strand. Bovendien is het zeewater nog heerlijk, zodat we elke dag zwemmen. Op de fiets verkennen we de omgeving. Naar Puerto de Gandía is het 18 km fietsen en dat blijkt een erg leuke, levendige plaats te zijn. We fietsen nog even door naar Daimus om te kijken bij een andere camperplaats en hebben zo bijna 50 km op de teller staan. Zodra we terug zijn springen we de zee in voor verkoeling. Vervolgens komen we er achter dat het echte dorp Tavernes op 5 km landinwaarts ligt. Hier fietsen we ook naar toe en dan blijkt dat er een Mercadona is (wat wil een mens nog meer) en tal van andere winkels en restaurantjes.
Op donderdag is er markt in Cullera, een plaats 12 km noordwaarts. Een goede reden om weer op de fiets te stappen. Ook nu worden we aangenaam verrast door een prachtige boulevard langs de kust, een kasteel dat uitkijkt over de stad, de markthallen en een leuke markt. We zijn op tijd terug op de CP om aan te schuiven bij de Paella maaltijd. Samen met zo'n 80 andere camperaars hebben we onze eigen stoelen, borden, bestek en glazen meegenomen. Anderhalf uur voor aanvang werden de mensen al nerveus en werden er al stoelen neergezet voor de beste plek. Wij komen bijna als laatste en treffen nog net twee (prima) plekken aan. Het lijkt toch een beetje "we zijn er bijna" waar we aan deelnemen. Vanaf vanochtend is er hard gewerkt (en gezweet) door de beheerders om drie grote pannen Paella maken. Er is ruim voldoende eten, Sangria en zelfs een toetje. We zitten heerlijk in de schaduw en maken kennis met onze Duitse en Amsterdamse tafelgenoten. Het is een gezellig en lekker gebeuren.
Daarna ploffen we neer op het strand om uit te buiken. Het mag duidelijk zijn: het camperleven is afzien. Toch denken we dat we het zo nog wel even vol kunnen houden!

Bergafwaarts richting kust

Om 8.00 uur 's morgens klinkt hoorngeschal. Het is tijd om op te staan, maar we vragen ons af of dit geluid er elke ochtend is of alleen op zondag. We hebben een mooi ritje voor de boeg. Het eerste deel van de N330 vanaf Teruel is fantastisch en we zien rotsen in allerlei kleuren en vormen. Vooral die rood-bruine grillige rotsen zijn prachtig. Helaas heeft de weg nergens een inham om even te parkeren voor een foto of om met een kop koffie te genieten van het uitzicht. Het is hier ook een wijngebied en er wordt op zondag met familie en vrienden hard gewerkt om de blauwe trossen te oogsten. De wijnstruiken zien er soms dood en dor uit, maar er hangen toch stevige trossen aan. We vragen ons af hoe het kan groeien.
Het laatste stukje van ruim 20 km de bergen in, is het meest uitdagende over een weggetje dat nauwelijks ruimte biedt om elkaar te passeren. Gelukkig komen we er maar 1 auto tegen. De camperplaats ligt op zo'n 800 meter hoogte in het dorp Benagéber, dat wel 217 inwoners telt. Het is ongelofelijk dat hier een voorziening voor 70 campers is gemaakt met de mogelijkheid om te lozen en water te tanken en zelfs met toiletten en koude douches. Er staan nu maar 4 campers in deze oase van rust. Het enige dat op onze zenuwen werkt is het aantal vliegen. Binnen een mum van tijd kriebelen ze over onze armen, benen, gezicht en in onze oren. Jammer hoor. We pakken daarom maar de fiets om de omgeving te verkennen en gaan op zoek naar het stuwmeer. Onderweg passeren we een vakantiekamp met een klimattractie tussen de bomen en daarvandaan, ver beneden, zien we ook het meer liggen. Dat gaat het niet worden met de fiets, want beneden zijn we zo, maar terug .......? We keren om en richten onze aandacht op het dorp, dat zomaar een bar blijkt te hebben. Opvallend is ook dat met Europees subsidiegeld stoepen zijn aangebracht die naar een, eveneens gesubsidieerde "Ermita" (gedenkplaats) leiden. De stukjes asfaltwegen houden net zo plotseling op als de stoepen en leiden nergens naar toe. Het is een vreemd gebeuren in de "middle of no-where" maar je kunt hier wel tot rust komen.
Vandaag verlaten we de bergen, moeten we eerst het lastige stukje van 20 km weer terug, komen dan een vrachtwagen tegen en zijn blij als we over een mooie A3 richting Valencia kunnen rijden en daarna over de ons zeer vertrouwde N332 naar de kust. Op camperplaats La Finca in Tavernes de la Valldigna is nog een plaatsje vrij en installeren we ons voor een paar dagen. Na de lunch lopen we 50 meter en ploffen we neer op het strand. Heerlijk, de zee, het strand, mooi warm weer en onze eerst duik in zee! We zijn weer terug aan de Costa en het voelt een beetje als thuiskomen.