Black Friday en gedonder in Albir

Afgelopen vrijdag was het Black Friday. We fietsen naar het centrum van Benidorm om te kijken of we leuke aanbiedingen zien. Het blijkt dat er meer mensen op dat idee zijn gekomen, want het is er ontzettend druk. De combinatie fiets en winkelen is niet zo'n goed plan. Het is lastig om met de fiets tussen het winkelend publiek te manoeuvreren en als we ergens naar binnen willen, is het goed opletten waar we de fietsen neerzetten. Er is 1 hele belangrijke winkel waar we naar binnen gaan voor een kerstverrassing, maar het is nog geen Kerst dus .........
Vanwege Black Friday checken we ook nog even de site van RecordGo. We hebben een paar weken geleden een auto geboekt, die we a.s. dinsdag gaan ophalen. Het leuke is dat er nu een lagere prijs op de site staat (voor dezelfde periode), maar ook dat er op de Total Comfort verzekering (waarmee je alle risico's afdekt) 50% korting wordt gegeven. De beslissing is snel genomen. Hup, een nieuwe reservering en € 140,- verdiend. De vorige reservering wordt kosteloos geannuleerd en klaar!
Om te kijken hoe de omvormer reageert, halen we de stekker uit de buitenaansluiting en wat blijkt? De omvormer start niet op. Dat is balen. We horen hem klikken, maar de lampjes op het paneel blijven niet aan. We schakelen hem uit en proberen het een paar keer. Gelukkig pakt hij op een gegeven moment wel, maar het is niet goed natuurlijk. We appen de monteur en hij beloofd een nieuwe te bestellen.
Voor het weekend was regen voorspeld, maar het blijft de hele zaterdag droog en we doen vlug een was in de machine. Klaar is maar klaar. In het restaurant op de camping wordt een bbq georganiseerd, maar we schrijven ons niet in. Zo gezellig vonden we dat vorig jaar nou ook weer niet. De Noren genieten er wel van en ook van de drankjes. Aansluitend gaan ze verder bij de caravan en horen we ze tot ver in de nacht. Jammer hoor.
Ook zondag valt het weer mee, een paar spatjes regen, maar het is niet koud. We lopen naar de markt en vinden eindelijk weer eens lekkere knoflook-olijven, jammie! 's Middags lopen we nog even een rondje naar het strand en kijken we naar een cricket wedstrijd. Een sport waar we helemaal niets van af weten. Na het eten begint het te bliksemen, eerst in de bergen, maar later ook boven zee. Het is een prachtig gezicht, maar als het ook begint te rommelen en het steeds dichterbij komt, draaien we de luifel in, halen we de hydraulische poten omhoog en klappen de schotel naar beneden. Het begint te waaien en te stortregenen en de donder dreunt door de camper. Het onweer is kort maar krachtig, maar de regen blijft gestaag vallen.

Wisselend weer aan de Costa

De regen viel dinsdag met bakken uit de lucht. Bah, wat saai. Met de regen kwam ook behoorlijk wat zand mee, dat we weer van het dak en zonnepanelen moesten halen. Gelukkig is het de volgende dag weer opgeklaard en kunnen we een stukje fietsen naar Benidorm. Op goed geluk nemen we een kijkje op camping La Torretta, waar vorig jaar bekenden stonden. En ja hoor, ook dit jaar zijn Wim en Greet er en we drinken gezellig een kop koffie met elkaar.
We hebben nogmaals contact gehad met Van Venrooy over de problemen met onze Victron omvormer. Op zijn advies hebben we gebeld met Victron in Spanje om het probleem voor te leggen. Tot onze grote verbazing kregen we een Nederlander aan de lijn die ons doorverwees naar Vincent (ook een Nederlander), een zelfstandige met een servicedienst. Vandaag is hij geweest, een ontzettend lange man die met zijn hoofd gebogen in de camper moest staan, maar een enthousiaste elektriciteitsgoeroe. We hadden de omvormer vanwege de storingen maar helemaal uitgedaan. Vincent zet hem aan en ........ het apparaat doet gewoon wat het moet doen. Dat zal je altijd zien. De waterkoker deed het prima en er gebeurde niets bijzonders. Je zou bijna aan jezelf gaan twijfelen. Hij heeft de omvormer aangesloten op de computer en verschillende metingen gedaan. Daaruit bleek dat de stroomvoorziening op de camping niet helemaal stabiel is en het apparaat is daar gevoelig voor. Hij heeft daarom de UPS functie uitgeschakeld en de weak-AC aangezet. Nu moeten we de komende tijd afwachten of alles stabiel blijft en anders krijgen we een nieuwe omvormer. We hoefden niets te betalen, omdat hij het onder garantie afrekent met Victron. Dat is in ieder geval een fijne gang van zaken en service.
Vandaag is het niet zo warm, al heb ik toch een uurtje in korte broek in de zon gezeten, en vanavond is het gewoon koud. Met de kachel aan is het binnen gelukkig heerlijk aangenaam.

Vertrouwde zaken en uitdagingen

De afgelopen dagen ontmoeten we weer bekenden van de afgelopen jaren. Van de wandelclub of op het terras bij Cappricio, het is leuk om elkaar weer te zien en te spreken. Ook het boodschappen doen is een vertrouwde bezigheid. We weten waar we lekker brood kunnen kopen en in de Mercadona of Mendoza vinden we moeiteloos onze weg. Het is echt een groot voordeel dat we lopend naar de winkels kunnen, maar soms pakken we ook de fiets. Bij de Chinese winkel zijn we ook al een paar keer geweest. We hebben o.a. een multimeter gekocht, want we hebben een elektrisch probleem. Zodra we water willen koken of stofzuigen, knalt onze omvormer eruit, terwijl we aangesloten zijn op de stroomvoorziening van de camping. Het is een vreemd gebeuren. Als noodoplossing heeft Luuk van buiten naar binnen een extra stopcontact gemaakt dat niet via de omvormer loopt. We hebben het probleem uiteraard gemaild naar de dealer, die ons hierover ook al teruggebeld heeft, maar een oplossing hebben we nog niet. Om stroom te besparen zetten we de koelkast overdag op gas. Frans en Joke zijn zo lief geweest om de gasfles te brengen die we (net als vorig jaar) van Kees en Tineke mogen lenen. Ook de verwarming doen we op gas. Zo hoeven we niet met de camper heen en weer te rijden om te tanken. Het is overdag elke dag heerlijk weer geweest, maar de afgelopen avonden en nachten waren fris. Vanavond is het om half elf nog 15 graden en er is een weersverandering op komst. Volgens El Tiempo krijgen we de komende dagen regen. Het is maar goed dat we de was weer schoon in de kast hebben liggen. Al was dat ook wel een uitdaging, want we mogen geen waslijn meer spannen tussen de boom en het hekwerk. Gelukkig is Luuk niet voor 1 gat te vangen en heeft hij met een uitschuifbare bezemsteel een lijn weten te spannen. Het dak van de camper heeft ook een poetsbeurt gekregen. Deze keer is Luuk zelf maar het dak opgegaan en heeft de klus geklaard. Zo kan de regen er in ieder geval makkelijk afspoelen!

Thuis in Albir

Gisteren zijn we naar Polop gereden, waar ik een afspraak heb met kapper Martin voordat we naar Frans en Joke gaan. We parkeren de camper voor de deur en even later ben ik weer toonbaar voor een paar weken. Hoe comfortabel is dat! We eten een broodje in de camper en rijden daarna een paar straten naar beneden naar Frans en Joke. Het is weer heel vertrouwd hier in Polop. Er zijn weer wat meer huizen gebouwd, maar verder is er niet veel veranderd., het is alsof we hier vorige maand nog waren. We praten gezellig bij met Frans en Joke, drinken koffie/thee en Joke verwend ons met een lekkere wok-schotel. Het is fijn om elkaar weer te zien!
Het is heel apart, maar net als vorig jaar waait het stevig. Toen stonden we te schudden op onze wielen, maar door onze hydraulische stelpoten is het nu een stuk minder heftig. Tussen de buien door zien we de supermaan, die sinds 68 jaar niet zo dicht bij de aarde heeft gestaan. Het regent de hele nacht en met 10 graden is het behoorlijk fris. Toch slapen we rustig voor de deur van onze vrienden. Vanochtend lijkt het wel herfst, veel wind, fris en regen. We rijden al vroeg naar Albir, want we hebben geen idee wat we op de camping zullen aantreffen na alle verhalen die we gehoord hebben. We gooien nog even de dieseltank vol (gas hebben we gisteren al gevuld) en rijden naar La Colina. Laura verwelkomt ons hartelijk met een fles wijn en we krijgen de plaats die we gereserveerd hebben. Er is inderdaad wel iets veranderd, want naast ons hebben we aan weerszijden een tuintje. Het maakt ons niet uit, wij zijn helemaal tevreden. Het is alleen even zoeken hoe we de camper neer moeten zetten om satelliet ontvangst te hebben vanwege de bomen. Maar ook dat lukt! Als er eindelijk ook weer een beetje zon komt na de regen en we deze tot het eind van de middag in de camper hebben, zijn wij blij! 's Avonds gaan we lekker eten bij de Griek, dat is het grote voordeel van hier, we lopen er zo naar toe.
We voelen ons weer thuis en dat is niet onbelangrijk, want we blijven hier twee maanden staan.

Imperium in Villajoyosa

Sinds juli 2016 is er in Villajoyosa een nieuwe camping met de naam Imperium en die gaan we eens uitproberen. Er blijken ruime plaatsen en het is er lekker open. Omdat het nieuw is ziet alles er nog heel mooi uit met ruime douches, een goede afwasplek en een fraai zwembad. Alle plekken hebben een eigen waterkraan en afvoer. Tot onze grote verbazing komen we hier vijf stellen tegen die vorig jaar op La Colina stonden. Er blijkt daar overduidelijk iets aan de hand te zijn. De een kon geen plaats meer krijgen voor 6 maanden, de ander vond de sfeer niet goed, er gaan een heleboel verhalen rond. Vanaf augustus mogen er kennelijk ook geen honden meer op de camping en er zijn 10 plaatsen minder, omdat er meer groenvoorziening moest komen. We zijn erg benieuwd wat we er dinsdag gaan aantreffen. In ieder geval weten we dat we in Villajoyosa een uitwijkmogelijkheid hebben, mochten we niet de plek krijgen die ons beloofd is. Het voordeel van camping Imperium is dat we de hele dag zon hebben omdat er alleen maar lage begroeiing is en daar genieten we bijzonder van. Vooral omdat er heel weinig wind is, voelt het heerlijk warm aan. De dag begint, na een frisse nacht, in lange broek, maar al gauw verruilen we die voor een korte broek en een bloter shirt. Het is heerlijk weer!
Vanaf de camping fietsen we zo naar het strand en de boulevard met de gekleurde huisjes. In het weekend is het er levendig en gezellig. Als we bij de haven zitten zien we een Drone overkomen. Aan de overkant staat een aantal mannen en we fietsen er even langs om te kijken waar ze mee bezig zijn. Het is geweldig om te zien hoe hoog (max. 400 ft) en hoe ver (5 miles) het bereik is van de Drone. Luuk raakt helemaal onder de indruk van de techniek. Het zijn Engelsen en onder de naam The Bucket List Boys gaan ze filmpjes op YouTube plaatsen. We zullen de komende weken eens kijken of we iets herkennen van de filmopnames en of we er mogelijk zelf ook nog opstaan, je weet maar nooit.

Pandora leed

Het joepie-gevoel over de markt in El Campello is snel verdwenen. Op zich was het een leuke markt met een hele grote versafdeling in de parkeergarage onder het gemeentehuis. Ik koop er groenten en aardappelen en daarna gaan we koffiedrinken op een terrasje. De fietsen hebben we voor de veiligheid onder het wakend oog van een politieman gestald. Het was 's morgens erg fris, maar op het terras kan het jasje wel uit. We fietsen daarna nog wat rond voor een paar andere boodschappen. Na de lunch gaat Luuk op zoek naar een stuk pvc-pijp voor in de garage en ik ga binnen schoonmaken. Dat geeft altijd een tevreden gevoel. Als ik koffie inschenk merk ik ineens dat ik mijn armband niet meer om heb. Paniek en schrik! Op een foto die Luuk op de markt gemaakt heeft, zie ik hem nog om mijn pols zitten, maar waar is hij nu! We keren de camper helemaal binnenste buiten, maar we vinden niets. Ik pieker me suf, is het bij het uittrekken van mijn jas gebeurd, of bij de Lidl? We fietsen terug naar het terras, maar daar is niets gevonden en ook bij de Lidl niet. We speuren langs de route die we gereden hebben, maar niets! Tenslotte gaan we maar naar het lokale politiebureau, waar we verwezen worden naar de Guardia Civil. Voor de zekerheid doen we aangifte van verlies. Luuk denkt dat hij gestolen is, maar hoe krijg je in godsnaam dat slotje open?! Wat een kater! Ik ben compleet van slag, want de armband was me zo dierbaar, ik kreeg hem toen ik 50 werd van Luuk en de kinderen. En dan alle bedels die we op zoveel verschillende plekken de afgelopen jaren hebben gekocht, tijdens de cruise in Amerika, in Spanje, in Denemarken, op Tenerife, in Griekenland. Het is een drama.
De dag erna gaan we nogmaals kijken en vragen. Pilar is zo lief om ook bij de politie nog een keer te informeren. Hij is weg en blijft weg.
Het bederft een beetje het plezier om op het strand te liggen, terwijl Campello een prachtig strand heeft. Vandaag maken we een lange wandeling over dat mooie strand en treffen we twee aardige Engelse dames. Hun echtgenoten zijn overleden en zij hebben net, volgens Engelse traditie op 11-11 en in de geest van hun echtgenoten, een ceremonie gehouden op het strand met een kruisje en een Poppy, om de gevallenen te herdenken. Het verlies van mijn armband is klein leed, daarmee vergeleken. Niet meer zeuren dus, zeg ik tegen mezelf!

De kou zit in de lucht in El Campello

Via de A7 en A70 komen we na een ritje van ruim 80 km aan op Camper Area Campello Beach. Pilar verwelkomt ons met drie kussen, ze is als altijd hartelijk en gastvrij. Zij is niets veranderd en ook op de CP is alles nog hetzelfde. De bakker komt om 9.00 uur langs en er staan mensen die we vorig seizoen ook hier ontmoet hebben. Eén van hen is een Duitser die zonder het te vragen zijn stoel bij ons neerzette om gezellig te babbelen. Wij hebben daar geen zin in en gaan hem een beetje uit de weg. Ook de Engelsen met de Arto staan er weer voor de hele winter, dat zijn leuke mensen waar we regelmatig een praatje mee maken. Het is jammer dat er alleen betaalde wifi is op de CP en daarom fietsen we aan het eind van de middag naar het centrum van San Joan om een prepaid-kaartje te kopen. Het weer is echt veranderd, de nachten zijn koud en op de terugweg zien we een spectaculaire lucht boven zee. Het voelt alsof de hagelstenen zo uit de lucht zouden kunnen komen, maar gelukkig is dat niet het geval. Helaas hebben we nu net geen fotocamera bij ons, dat zal je altijd zien. Terug bij de camper loop ik snel naar het strand, maar de felheid is uit de lucht. Wel is nog goed te zien dat er buien over zee trekken. 's Avonds hebben we de kachel aan, maar het wordt gelukkig niet zo koud als zondagnacht.
Vandaag is de lucht weer strakblauw, maar de wind maakt het fris. We lopen naar de Mercadona, doen een was en fietsen langs het strand. Bij de Akí (doe-het-zelfwinkel) komen we een bekende tegen, de jachtmakelaar uit Hellevoetsluis waar onze Dehler 37 te koop heeft gelegen. Het blijft een kleine wereld.
We blijven tot zaterdag hier staan. Addy en Henk zitten nog in Nederland, het is jammer daar we daar niet langs kunnen fietsen. Morgen is er markt in El Campello. Eindelijk een markt! Joepie!

Citroenen en cultuur in Murcia

De keuze voor de komende twee nachten is gevallen op Murcia, waar we 8 km van de stad (in Alquerias) een leuke camperplaats weten tussen de citroenboomgaarden. Als we uit Los Alcázares wegrijden zien we een grote markt. Is dat even jammer, kan ik weer niet even lekker over de markt slenteren. Straks in Albir en Alfaz komt dat gelukkig ook wel weer goed. Het is prachtig weer en de rit naar Alquerias gaat over een prima snelweg. We komen nu van een andere kant dan vorig jaar en vinden de camperplaats zonder problemen. Vorig jaar was dat wel anders, maar dat kwam ook door wegwerkzaamheden. Er staan maar een paar campers, maar binnen een paar weken staat het ook hier vol met overwinteraars. Het is ongelofelijk warm (27 graden) en we beperken ons tot een puffend wandelingetje naar het dorp en weer terug. Luuk gaat nog even de ladder op om het dak te inspecteren. Het is heel erg vies, ondanks onze geweldige actie met de hogedrukspuit. Met een paar bakken water en een dweiltje ziet het er na een uurtje weer spic en span uit.
Vannacht heeft het wat geregend en als we wakker worden waait het hard. De lucht is strak blauw, maar de temperatuur is flink lager en de wind maakt het nogal fris. Dus lange broek en trui aan en dan op de fiets naar Murcia. Er loopt een fantastisch fietspad langs de rivier Segura en na 8 km zit je in het hart van de stad. De bruggen zijn mooi en voorzien van leuke beelden. Bij het centrum komen we een wandelmars tegen met heel veel deelnemers, maar we weten de achtergrond daarvan niet. Murcia heeft een fraaie kathedraal, waar net een mis wordt opgedragen en waar Luuk geniet van een mooi gezang. We gaan namelijk niet samen naar binnen, want we durven de fietsen nergens neer te zetten. Even verderop komen we bij het casino, in 1847 oorspronkelijk geopend als herensociëteit. In 2009 is het helemaal gerenoveerd en het heeft een prachtige Moorse patio. Het is druk in de straten al zijn de winkels dicht op zondag. Er is wel een outlet-markt in vaste kraampjes met vooral kleding. We rijden behoorlijk rond, want we ontdekken weinig structuur in de stad. Uiteindelijk vinden we achter de kathedraal een restaurantje in de zon, uit de wind en met een menu. We denken dat we voor de eerste gang een keuze moeten maken uit salade, aardappelen of kroketjes, maar we krijgen alles, plus geroosterd brood. Als drankje hebben we een biertje gevraagd, maar er komt een fles van 1 liter bier op tafel die bij het menu blijkt te horen. Als tweede gang hebben we paella met kip en dan komt er ook nog een dessert. De ober zegt (vraagt niet!) dat we chocoladetaart willen en er komt een soort caramel-flan op tafel (?!). Alles gaat in rap tempo en als we aan het toetje zitten komen er twee glaasjes met zwarte koffie op tafel, maar dat blijkt een warm romeins drankje met anijs te zijn. Kortom, het was een enerverende en verrassende lunch. Voordat we ploffen, fietsen we terug naar de camper en komen daar weer een beetje bij. Het is afzien tijdens zo'n camperreis!
Trini steekt 's avonds de kaarsjes aan en de lucht kleurt mooi. Het beloofd een heldere, koude nacht te worden.

Met z'n zevenen keihard de lucht in

Na een ritje van ruim 30 km komen we over de ons zo vertrouwde N332 in Los Alcázares. De eerste aanblik is niet zo veelbelovend. Het ziet er allemaal wat kaal uit, al blijkt dat later reuze mee te vallen. De camperplaats is keurig met hele ruime plaatsen op asfalt. Veel mensen vinden zo'n ondergrond niks, maar wij vinden het wel prettig. Even geen stof naar binnen. Op de fiets verkennen we direct de omgeving. Het strand is vlakbij met een mooie wandelpromenade erlangs met restaurantjes. Het is er niet druk dus we wagen het om, in plaats van te wandelen, te fietsen. De politie die we tegen komen, laat ons ongestoord verder rijden. Dat zal in de zomer vast wel anders zijn. Los Alcázares ligt aan een binnenmeer 'Mar Menor'. Aan de overkant zien we vrij hoge bebouwing, maar het is te ver om naar toe te fietsen, vooral ook omdat er een militair gebied tussen zit. We worden getrakteerd op een vliegshow van zeven toestellen, die in formatie rondjes draaien en capriolen uit halen. Het zijn straaljagers van het Spaanse stuntteam 'Partulla Aguila'. Het team kan zelfs met z'n zevenen tegelijk landen! Het oorspronkelijk militaire vliegveld Murcia/San Javier ligt pal naast de camperplaats en later zien we de toestellen één voor één laag langs vliegen om te landen. Prachtig!
Het is vandaag helaas geen strandweer. Jammer, want het zand zag er heel aantrekkelijk uit. Halverwege de middag neemt de wind wat toe en wordt het koeler, zodat we na een fietstochtje de luwte van de camper opzoeken en ons beraden over de volgende stop op onze route. A.s. maandag moeten we in El Campello zijn, dus we moeten nog bedenken waar we de komende twee nachten willen staan.

Ontmoeting met de Koningin

Op de fiets verkennen we Bolnuevo, maar daar zijn we snel mee klaar. Het dorpje heeft een kleine Spar, die werkelijk volgepropt staat met alles wat je maar zoekt in een supermarkt inclusief verse producten. Onvoorstelbaar! En er zijn ook markante sculpturen van zandkalksteen, in miljoenen jaren door erosie ontstaan. In 2007 werden deze Las Gredas de Bolnuevo tot eerste natuurlijk monument van de regio Murcia uitgeroepen.
We eten vlug ons broodje op en strijken neer op het strand. Het is een leuk gezicht om de, meest bejaarde, stellen op stoeltjes gemoedelijk aan de waterlijn te zien zitten. Uiteraard nemen we een verfrissende duik in zee. Er is iets meer wind en er komt in de loop van de middag bewolking opzetten. Bij de camper relaxen we verder met wat lezen en Luuk discussieert met twee Duitse buurmannen over schoonmaakmiddelen voor de camper.
Na twee nachtjes hebben we wel genoeg van het kampeerdorp. Via een mooie route over de RM332 rijden we richting Cartagena. Onderweg komen we een pompstation tegen met een wasplaats, voorzien van een hoge druk reiniger en een stellage ernaast. Het lijkt een goed plan om het dak van de camper schoon te spuiten, maar later hebben we spijt dat we het gedaan hebben. Op de hele camper en vooral de ramen zitten allemaal witte stippen. Er zal wel heel veel kalk in het water hebben gezeten en dat brandt er door de zon gelijk in. Op de camperplaats, vlakbij Cartagena gaan we daarom gelijk aan de slag om alles weer toonbaar te krijgen.
De CP is ruim, heeft sanitaire voorzieningen en we hebben water, stroom en afvoer bij een extra grote plek en dat voor € 12,-. Op de fiets zitten we snel in het centrum van de stad, maar het is er heel erg druk met verkeer. Ik voel me bijna een provinciaal in de grote stad. De haven is leuk en er ligt een cruiseschip afgemeerd, de Queen Elisabeth. Het schip is gebouwd in 2010 en heeft een capaciteit van 2092 passagiers. De Engelsen die we spreken hebben het prima naar hun zin aan boord.
Het oude centrum van de stad is niet groot en we zijn op de juiste tijd terug bij de camper voor een biertje. Binnen is het 27 graden en we gooien snel alles open voor een beetje frisse lucht.

Wintertijd, maar ........

Op de camperplaats in Vera hebben we, net als vorig jaar, oud-klasgenoot Dikkie en haar man Arie weer ontmoet. Grappig hoor, om elkaar zo weer te zien. Zij blijven hier een aantal maanden staan, maar wij gaan weer verder. Er wordt flink gewerkt aan het tennispark en de voorzieningen, want er is binnenkort een belangrijk toernooi. Ze zijn kamertjes aan het bouwen en er werd tot middernacht hard gewerkt. Ook is er een verkeersremmende drempel in de toegangsweg aangebracht en daar zijn wij niet zo blij mee. We hoorden van Arie dat hij er op vast heeft gezeten, waarna ze er 10 cm afgeschraapt hebben. Uiterst voorzichtig en heel langzaam hobbelen we er overheen en het gaat gelukkig goed. Ons plan was om naar Totana te gaan, we weten daar een mooie rustige camperplaats in de bergen. Omdat het nog steeds zulk mooi weer is hebben we ons plan aangepast. Via Cuevas de Almanzora rijden we over een prachtige, slingerende weg richting Aguilas. Het is kennelijk ook een favoriete route voor motorrijders, die ons vrij hard door de vele bochten scheurend, tegemoet rijden. Link hoor!
Vlakbij Mazarrón, in het plaatsje Bolnuevo, komen we op Camping Playa de Mazarrón. Het is een hele grote camping met veel overwinteraars van allerlei nationaliteiten. Zweden, Duitsers, Fransen en Belgen, het is een gemêleerd gezelschap van caravans en camperaars. De plekken zijn ruim, op grind en zijn voorzien van palen en overkappingen. Het is maar goed dat ze bij de receptie vroegen naar onze hoogte. Het lukt echter maar net om tussen de draden de schotel open te klappen en te laten draaien. Als er door de omroepinstallatie mensen opgeroepen worden om naar de receptie te komen, krijgen we een beetje het Bella Italia gevoel. Maar er is wel een heel groot voordeel en dat is dat we de camping af lopen en dan gelijk op het fraaie zandstrand terecht komen. En dat is lekker! We spreiden onze handdoek en genieten. Het geluid van de zee lijkt wel dolby surround, links hoor je een golf aankomen en rechts hoor je hem weglopen over het zand. En dan de zee, zwemmen op 1 november.........!
We fietsen ook nog even naar Puerto de Mazarrón, een leuke, gezellige plaats met een mooie boulevard met fietspad, uiteraard een haven en tal van restaurantjes.