Kitzingen, windspiralen en Wetzlar

Gisteren hebben we een rustige dag gehad. Het is maar 60 km rijden naar Kitzingen en dat ligt aan de Main. We komen op een Top Platz camperplaats met hele ruime plaatsen, waar je lekker in het gras kunt zitten. Het wordt onverwacht heet en we kijken loom uit op de rivier. Af en toe komt er een schip voorbij. Het is jammer dat het verkeerslawaai en het treinverkeer de rust hier zo verstoren. In de bomen langs de oever hangen windspiralen, waar je oneindig naar kunt blijven kijken en waar je helemaal rustig van wordt. Er hangt een bordje bij van de maker.
We fietsen over de brug naar het stadje, bekijken wat winkels en rijden langs het water rond. Onze Duitse buurman geeft ons tips over Dillenburg en omgeving. Ons plan is om naar Willingen of Winterberg te rijden, maar de temperatuur is daar flink lager. In de camper is het heet, vooral omdat we alles dicht doen als we gaan fietsen. Na het avondeten besluiten we om de maker van de windspiralen op te bellen, de werkplaats zit maar drie kilometer hier vandaan in Mainstockheim, om informatie te vragen. We kunnen nog komen kijken als we opschieten. We halen dus snel de inmiddels opgeborgen fietsen weer tevoorschijn en sprinten er naar toe. We treffen een zeer bevlogen kunstenaar, die alles vertelt over het maken en het materiaal van de windspiralen. En zo fietsen we een half uur later met een groot pak achter op de bagagedrager weer terug naar de camper.
Vanochtend vertrekken we redelijk vroeg naar onze volgende bestemming en dat wordt, op aanraden van de Duitse buurman, Wetzlar. De route over de A3 is erg druk en dat komt ook door de wegwerkzaamheden en het transport van boog-brugdelen. Het tweede gedeelte richting Giessen is wat aangenamer om te rijden. De camperplaats in Wetzlar kost maar € 8,- inclusief stroom, water en verzorging en het is er heelijk rustig. We horen hier de vogels weer fluiten. Wetzlar is bekend van Goethe en heeft heel veel vakwerkhuizen en mooie panden. We fietsen en lopen er wat rond en vermaken ons verder vanmiddag met schoonmaakwerkzaamheden. Tja, dat hoort er ook bij. We hebben een goede keuze gemaakt wat het weer betreft, want het is een zeer aangename dag met wat zon en zo'n 22 graden.

Vroege Kerst in Rothenburg ob der Tauber

Nesselwang was een heerlijke rustige camperplaats, alleen de kerktoren was 's nachts goed te horen. Volgens Luuk dan, want ik heb er niets van gemerkt. We rijden vroeg weg omdat we vandaag 230 km in de planning hebben. Via Kempten komen we weer op de A7 en daar rijdt het weer zonder problemen goed door. Hier en daar zijn er wat wegwerkzaamheden en we treffen een zwaar transport, dat we goed kunnen passeren. Vandaag rijd ik ook weer eens een stuk. In de bergen vindt Luuk het veel te leuk om zelf te rijden. En de bergen laten we nu echt achter ons. Het wordt glooiend en het is ook mooi, maar toch wel heel anders dan de afgelopen weken.
In Rothenburg ob der Tauber is het mogelijk om met de camper te parkeren en overnachten op twee parkeerplaatsen, maar we kiezen voor de kleine camping Idyll, waar de beheerder iedereen precies vertelt hoe de camper of caravan neergezet moet worden. Helemaal prima, zo krijg je geen discussies. Het centrum van het romantische plaatsje Rothenburg is lopend te bereiken, maar de wandeling gaat heuvel-op en dan voelen we dat de wandeling van gisteren in onze benen zit. Rothenburg is een middeleeuws plaatsje dat veel toeristen trekt binnen de oude stadsmuren en poorten. Vooral op de Markt is het gezellig druk met mensen van allerlei internationaliteiten. Er is een Weihnachtsdorf met museum en winkel en ineens zitten we midden in de kerstsfeer. Ze hebben er ontzettend leuke originele dingen van hout of glas. Verder is er een prachtig raadhuis en zijn er mooie vakwerkhuizen en de St. Jakobskerk trekt ook veel bezoekers door het Heilig-Blut-Altar. Ook hier loopt een pelgrimsroute naar toe, we herkennen de jakobsschelpen die dat aangeven. De Ratstrinkstube heeft een beroemd uurwerk met poppen die op gezette tijden de Meesterdronk (een toneelstuk) uitbeelden.
Op de camping hebben we leuke gesprekken met twee dames uit Nieuw-Zeeland die met de camper rondtrekken en met twee mannen die met de fiets en een tent op pad zijn vanuit Breda.

Wasserfall wanderweg Nesselwang, een kuitenbijtertje

Gelukkig is het droog, maar we maken ons toch een beetje zorgen over de kuilen met water op onze campingplaats. Het starten geeft echter meer problemen, de "bus" heeft er geen zin in en er verschijnt een slotje op het display. Na een paar keer, slaat de motor gelukkig toch aan. Het heeft iets te maken met het verzenden van de sleutelcode.
Vanochtend zien we eindelijk iets van de omgeving rond de camping. Er hangen nog wel wolken, maar er zijn ook bergen te zien. Via Lermoos rijden we naar Reutte (boodschappenstop) en al snel zijn we door de grenstunnel bij Füssen (hoezo verscherpte controle?) en weer in Duitsland. Over de A7 (met 964 km de langste autobahn van Duitsland) rijden we soepeltjes naar onze bestemming Nesselwang, waar een TopPlatz camperplaats is onder aan de piste. De campers staan in een cirkel en moeten minstens 2 meter van elkaar staan. Sommigen markeren dit heel wat ruimer met flessen of potjes. Het is een prachtige plek voor maar € 10,- en vooral in de buitenring sta je er helemaal prima. We lopen even het dorpje in waar een bierbrouwerij zit en gaan 's middags in de stoeltjes van de Alpspitzbahn de berg op naar het middenstation. We horen en zien ook hier weer de koeien in de alpenweide en worden getrakteerd op een concert van koeienbellen. We gaan lopend terug naar beneden via de Wasserfall wanderweg, voor een groot deel door het bos. Het pad is hier en daar glibberig en er zijn heel wat natuurlijke treetjes en trappen en bruggetjes. We voelen onze kuiten, maar worden beloond met een fraaie waterval en een leuke wandeling.

Bibberen in Biberwier

We hebben er gisteren een rustige dag van gemaakt. Op de fiets even naar Prutz voor boodschappen en verder genoten van het mooie weer, dat er in de ochtend nog was. 's Middags nemen we de bus naar Serfaus om daar nog wat verder rond te kijken. Als we net in de bus zitten begint het een beetje te regenen en tegen de tijd dat we bij het Posthotel (dat Luuk nog van vroeger kent) uitstappen, komt de regen met bakken uit de lucht. We vluchten een terras op voor een kop koffie en om de bui af te wachten. Het is echt een après-ski terras met een ronde bar en een grote ronde luifel, waarin de heaters volop aan staan. Ondanks de regen en de flink gedaalde temperatuur, krijgen we het er behoorlijk warm. Het ziet er helaas niet naar uit dat het op zal klaren en daarom stappen we al vrij snel weer in de bus om terug te gaan naar de camping. Jammer, maar helaas!
Voor in de bus staat 20-C+M+B-16 en dat hebben we ook met krijt geschreven boven de deur op huizen zien staan. We vragen de buschauffeur wat het betekent en hij is verbaasd dat wij dat niet weten. Tijdens Driekoningen gaan de kinderen zingend en verkleed als de drie koningen, in de dorpen van deur naar deur om de huizen te zegenen met wierook en dat doen ze ook in de bus. De chauffeur stopt altijd als hij ze tegenkomt. De letters staan voor de drie koningen Caspar, Balthazar en Melchior en de cijfers voor het jaartal.
Als we weer beneden zijn is de regen gestopt en kunnen we toch nog lekker buiten zitten bij de camper. We maken alles weer een beetje klaar om morgen te vertrekken. In het dorp eten we een schnitzeltje en schuiven er twee mensen aan van de camping die graag tips willen hebben over de wandeling die we gemaakt hebben en de tocht naar de gletsjer.
Vanochtend rijden we over de Bundesstrasse (zonder tol of vignet) via Landeck en Imst naar de Fernpass. Het wordt weer een mooie rit met laaghangende bewolking tussen de bergen. Het valt ons op hoe druk het is op de weg, vooral op de pas. Door het weer hebben we niet veel uitzicht en als we op camping Biberhof in Biberwier uitstappen staan we gelijk te bibberen. Het is maar 12 graden en het regent. Brrrrrr, vlug lange broek en trui aan, wat een overgang! En wat jammer, want het is hier ook heel mooi in het wintersportgebied, de driehoek Lermoos, Ehrwald, Biberwier. Ondanks het weer gaan we toch even op de fiets naar Ehrwald, waar ik ooit voor het eerst op wintersportvakantie was. De miezerige regen gaat echter over in harde regen, zodat we maar een kort tochtje maken. De bergen zitten helemaal verstopt tussen de wolken en de pistes zijn niet te zien. Ook de machtige Zugspitze is aan het zicht onttrokken.
Aan de faciliteiten op de camping is te zien dat het helemaal ingericht is op wintersport. In het huis waar de receptie zit, is een droogruimte voor schoenen (ski's) en in de (warme) kelder heerlijk sanitair met douches met veel ruimte om je kleren op te hangen, een douchecabine met thermostaatkraan en geen muntjes. Heerlijk, want gisteren gooide ik een muntje in het kastje en kwam er geen water uit de kraan. Grrrrrr, om chagrijnig van te worden.
We vermaken ons verder binnen met plannetjes maken voor de komende dagen en voetbal op TV. Vannacht lekker slapen en morgen weer een grens over!

Gletscherstrasse Kaunertal

Vandaag wordt het weer zo'n geweldige "geniet-dag". Gisteren kwamen in Nederland de hagelstenen, als tennisballen zo groot, uit de lucht vallen, terwijl wij ons heel rustig moeten houden vanwege de warmte. Omdat het zo warm is gaan we vanochtend eerst zwemmen in Prutz. Met de Sommer Card kunnen we ook hier gratis terecht en we vinden het zwembad fijner dan het natuurbad. Het wordt 32 graden en het is in de zon bijna niet uit te houden. We zwemmen tussen de jongeren uit Prutz die zwemles hebben. Daarna parkeren we onze fietsen in het dorp en stappen we op de Postbus naar de gletsjer van Kaunertal. Een werkelijk schitterende rit van een uur en 15 minuten. We zitten alleen en helemaal blij voorin de bus. Zo kunnen we prachtig filmen en gelijk een praatje maken met de aardige chauffeur die heel relaxed de smalle weg omhoog rijdt. Hij zet zijn bus nog even aan de kant in een dorpje om zijn fles te vullen met vers bronwater. Ze hebben hier het beste drinkwater dat je overal vrij kunt tappen. Om ons heen zien we bergen, watervallen, een stuwmeer, koeien op de weg, houtsnijwerk, de Weisssee (gevuld met gletsjerijs), heel veel haarspeldbochten. Onderweg moeten we de bus uit om tol te betalen en dan is het nog 21 km naar het eindpunt. De chauffeur wijst ons op de gletsjer die nu grauw en grijs is, maar er ligt nog steeds sneeuw op de bergen er omheen. Tien dagen geleden heeft het nog gesneeuwd hier, maar nu is het met 15 graden veel te warm boven op de berg. En dat is op 2750 meter, waar het eindstation is van de bus. We kunnen met de gondel, de Karlsjochbahn, nog iets hoger naar 3108 meter. De pistebullies zijn hier nog druk aan het werk, maar er wordt vandaag niet geskied. Als we uit de gondel stappen is het wel wat kouder (10-15 graden) maar gelukkig hebben we een fleece meegenomen, zodat we lekker kunnen genieten van al het moois om ons heen. We staan op het drielandenpunt, Oostenrijk, Italië en Zwitserland en kijken uit naar hele hoge bergtoppen. Door de verrekijker zie je precies naar welke top van de berg je kijkt. Het is hier echt wauw! Zo schitterend!
Het begint te waaien, de lucht betrekt en het wordt ineens wel heel fris. We zijn blij als we de bus weer in kunnen voor de terugreis en ook het ritje naar beneden is weer geweldig.
Terug in het dal is het nog steeds boven de 30 graden en in de camper is het met 33 graden niet echt aangenaam. Halverwege de avond gaat het eerst waaien, dan regenen en komt er ook nog onweer. Het gaat veranderen met het weer.

Wintersportgebied Ladis-Fiss-Servaus in de zomer

Gisteren hebben we een heleboel tractoren van de berg af zien komen met vlaggetjes en vanochtend in het dorp zien we er weer een aantal vrolijk zwaaiend voorbij komen. Ze zijn op weg naar een internationale bijeenkomst van tractoren in zuid-Tirol en komen overal vandaan, rijdend over de oude bergwegen. Wij gaan met de bus via Ladis en Fiss naar Servaus. De busrit is al geweldig, we kronkelen omhoog en hebben voorin de bus een prachtig uitzicht. De lucht is vandaag echt strak blauw, zonder enig wolkje en het wordt een bloedhete dag. Luuk is vroeger in dit gebied op ski-vakantie geweest en herkent in Fiss al hotels en restaurants. In Servaus is wel het een en ander veranderd, want daar heb je nu zelfs een ondergrondse. Wij stappen uit bij de bergbanen en kopen (met seniorenkorting) een ticket voor de Komperdellbahn op 1980 meter hoogte. Zodra we van het bergstation weg zijn, hoor je helemaal niets meer. Prachtig! Boven in de weide lopen koeien te grazen en de koeienbellen zijn duidelijk aanwezig. Ze lopen gewoon over de paden waar ook de toeristen lopen. Er is bij het middenstation voor de kinderen een speelparadijs, maar wij zoeken de rust op van de Panorama Genussweg. En genieten wordt het, wat een prachtig uitzicht. Met de sneeuw nog op de bergen, lopen we in de zon, in korte broek, te branden en te zweten. We zijn blij als er af en toe wat bomen zijn. We zien en horen het water in stroompjes de berg af komen en er staan allemaal bankjes. Er zijn zelfs ligbanken (waar we onze billen op branden) en hangmatten. De ligbanken in de schaduw met uitzicht over het dal en muziek op de achtergrond zijn helaas allemaal bezet. Nou ja, we kunnen niet alles hebben. Het wandelpad gaat helemaal door naar Ladis, maar wij stoppen in Fiss. We passeren het bike-station waar ze met cross-fietsen over heuvels en bulten haar beneden sjezen en komen dan bij de Möseralmbahn. Ook hier is veel vermaak voor de kinderen en er is zelfs sneeuw. We moeten natuurlijk foto's maken en als Luuk op zijn billen in de sneeuw gaat zitten, heeft hij een natte kont. Met dit weer lekker verfrissend, want hierboven is het 30 graden! Het is de hoogste tijd voor een Oostenrijkse lekkernij, kaiser-schmarren. In de schaduw komen we een beetje bij en nemen we daarna de gondel, voor de afdaling naar Fiss. In de bus terug is het helemaal afzien door de warmte en in Ried krijgen we nauwelijks nog de ene voet voor de andere als we terug lopen naar de camping. Maar het was de moeite waard, wat een prachtige dag met een prachtige trip (met dank aan Marielle voor de tips). Het voelt en ruikt als wintersport, maar dan zonder ski's en in korte broek.

De Reschenpas over naar Ried

We kijken erg uit naar onze trip vandaag, over de Reschenpas naar Oostenrijk. Eerst stoppen we in Graun aan het Reschenmeer. Hier ligt het ondergelopen dorp, waarvan alleen de kerktoren nog boven water uitsteekt. Het is een stuwmeer en het dorp is bewust onder water gezet. Het is een bizar gezicht om een kerktoren in het water te zien. Er hangt een webcam en als je op een knop drukt kun je een foto maken. Natuurlijk moeten we dat uitproberen. We drukken en gaan vlug bij het hekje staan. En ja hoor, er wordt een foto gemaakt. Gelukkig kunnen we met ons Italiaanse prepaid kaartje nog inloggen op de webpagina en daar staan we! Hoe leuk is dat! Nog snel gaan er wat berichtjes over de WhatsApp naar familie en vrienden om het moment te delen.
We rijden verder, komen over de pas, zijn voor we er erg in hebben de grens over, komen langs Nauders en hebben het helemaal naar ons zin. Wat is het mooi hier en wat rijdt het geweldig. Het scheelt natuurlijk dat het prachtig weer is, dat geluk hebben we. De boeren zijn erg druk in de weer met zeis, hark en ander materieel om het hooi te wentelen en binnen te halen. En wij doen niets anders dan kijken naar de bergen, de weiden, de sneeuw, de stroompjes en de lieflijke huizen. We komen al snel aan in Ried op camping Dreiländereck, een kleine camping, maar met prima plaatsen. Na het inschrijven en verzamelen van informatie over de Sommer Card, bus, gondels en liften rollen we snel de luifel uit en zetten we alle ramen wijd open. Het is stikheet. Echt een dag om naar de kapper te gaan(?!). Gelukkig kan ik gelijk terecht en is het een heel stuk luchtiger op mijn hoofd geworden. We sjokken naar de Badesee, een natuurbad, waar we verkoeling zoeken in het water. We kopen toch nog maar een prepaid kaartje voor de mifi voor de komende dagen en maken plannen om morgen te gaan wandelen over de Panorama Genussweg tussen Serfaus en Fiss. Als om 20.00 uur de zon achter de bergen is verdwenen is het heerlijk om buiten te zitten. Dat zal morgen nog wat worden, want de temperatuur gaat dan over de 30 graden heen.

26 graden en sneeuw in Glurns / Vinschgau

We zijn vroeg onderweg, rond 8 uur, en we merken dat het al snel warm wordt. Voor Trento doen we boodschappen en dan nemen we de Autostrada richting Bolzano, waar we afbuigen naar Merano. Het stukje snelweg tot Bolzano kost maar € 3,90 dus daar hoef je niet voor te tobben. Het is echt genieten van het landschap, bij Bolzano beginnen de Dolomieten en we zien hier en daar hoge scherpe rotsen. Richting Merano komen we sneeuw op de bergen tegen, een schitterend gezicht. Vooral als de weg tweebaans wordt, rijdt het verkeer rustig en hebben we tijd om naar de mooie omgeving te kijken. De plaatsnamen worden in het Duits en Italiaans aangegeven en het lijkt hier echt meer op Oostenrijk dan op Italië. We passeren Latsch en zien een grote gondel naar beneden komen. Er is ook een camping en we hebben gehoord dat je hier ook erg mooi kunt staan. Wij rijden nog iets verder door naar Glorenza of (in het Duits) Glurns. Er is een camperplaats voor camping Gloria Vallis met ruime plaatsen en voorzien van elektra-aansluitingen en water. Je mag er maar één nacht staan van de gemeente en je mag geen gebruik maken van de voorzieningen op de camping. Dat is jammer, want daar is een zwembad en met de warmte van vandaag zou dat wel lekker zijn. Het is een keuze, want een plek op de camping is ruim het dubbele in prijs. We lopen door de boomgaarden naar het stadje Glurns. Er blijkt hier alleen maar Duits gesproken te worden en je hebt niet meer het gevoel in Italië te zijn. Glurns ligt op een hoogte van ruim 900 meter en is het kleinste stadje van de Zuidelijke Alpen. Het historische stadje aan de voet van de mystieke Tartscher Bühel in Obervinschgau heeft als enige stad in Europa nog zijn complete middeleeuwse vestingwerken. Vroeger was het stadje het regionale centrum van de zouthandel nu zien we in het centrum groepen fietsers en toeristen.
Het is te warm om ver te lopen, we houden ons rustig vandaag en kletsen wat met de buren, uitkijkend op een berg van ruim 4000 meter hoog met prachtige sneeuwtoppen. We horen we koeien lopen op de bergweide en de boeren zijn druk aan het werk op het land. Het heeft tot gisteren alleen maar geregend hier, maar nu is het warm en droog met een mooie, zwoele avond!

Valsugana aan de zuidkant van de Dolomieten

Het weerbericht is onbetrouwbaar. Als er zon en geen regen voorspeld wordt, gaat het regenen en als we regen verwachten blijkt het een hele aardige dag te worden. Het maakt niet uit, we passen onze kleding gewoon aan en fietsen over het prachtige fietspad langs de Brenta naar het plaatsje Borga, een tripje van 20 km enkele reis door een schitterend gebied. De rivier Brenta ontspringt in het meer van Caldonazzo, is 174 km lang en mondt uit in de Golf van Venetië. Op de heenweg hebben we wind mee en dat betekent dat we op de terugweg iets meer moeten aanzetten. We stoppen onderweg bij een landingsplaats voor paragliders om ons meegebrachte broodje op te eten. Er staat een groepje dat net is geland. Jammer dat we ze niet van de berg af hebben zien vliegen. Afgelopen nacht koelt het weer behoorlijk af, maar als we vanochtend opstaan gaat het al snel richting 20 graden. Goed weer dus om vandaag weer op de fiets te stappen. We gaan langs het meer van Caldonazzo naar het noorden en komen na 10 km in het plaatsje Pergine. Ook hier loopt nog steeds die mooie fietsroute. Het plaatsje is oud, maar erg leuk. We gaan op zoek naar een kapper, er zijn verschillende kapsalons maar op maandag blijken die helaas allemaal gesloten te zijn. In de verte zien we sneeuw op de bergen liggen, wat prachtig aftekent tegen de helder blauwe lucht. Morgen gaan we de bergen in, dus we zijn benieuwd wat we onderweg gaan tegenkomen. Eerst brengen we vanmiddag nog heerlijke uurtjes door aan het zwembad, want zodra de bewolking weg trekt is het heerlijk warm en de watertemperatuur is volgens het bord 28 graden.
We horen dat hier in de buurt ook prachtige wandelingen gemaakt kunnen worden, maar dan moet je wel eerst met de auto de bergen in. Er zijn mogelijkheden genoeg om je hier te vermaken in ieder geval en wij hebben hier heerlijke dagen gehad. Vooral het licht op de bergen maakt indruk op ons en de ontelbaar verschillende kleuren groen. Prachtig! We checken alvast uit, want morgen gaan we weer op tijd op pad.

Tussen de bergen in Süd-Tirol

We verlaten het Gardameer en rijden via Affi naar de Autostrada en dan richting Trento. Een mooie weg tussen de bergen door. Het landschap is prachtig! We komen nu in de provincie Trentino in Zuid-Tirol en dat is aan de bebouwing goed te zien. Het is weer een hele andere stijl. We slaan af bij Trento om naar het meer van Caldonazzo te gaan. Hier zit een mooie camping, waar Wilco en Marielle met de kinderen ook zijn geweest, camping Village Mario. Er is gelukkig nog plaats, al moeten we de eerste nacht op een duurdere plek staan, omdat alle voordelige ACSI-plekken bezet zijn. Er is een heerlijk zwembad met een watertemperatuur van 28 graden en daar maken we gelijk gebruik van. Aan het meer zien we een leuk strand en een aantal restaurantjes en ook een prachtige camperplaats. Deze is pal aan het meer, maar niet goedkoop. We maken er even een praatje met Belgen die er staan. Het meer ligt op een hoogte van ruim 400 meter, prachtig tussen de 2000 meter hoge bergen waar de Oostenrijkers in de Grote Oorlog forten hebben gebouwd en wegen hebben aangelegd om zo de Dolomieten en Oostenrijk te verdedigen. Het is historisch gezien een belangrijk gebied! Nu komen er heel veel Nederlanders naar toe om vakantie te vieren. Het dorp Caldonazzo ligt ongeveer 2 km van het meer en we kijken uit op Calceranica. In het gebied ligt ook een mooie fietsroute van 80 km lengte over prima fietspaden en in juli en augustus kan je makkelijk met de fiets op de trein ook weer terug. Helaas is dat in juni beperkter. We installeren ons voor een paar dagen, brengen wat huishoudelijke zaken op orde, verkennen de directe omgeving rondom de camping en denken dat we het hier wel een aantal dagen naar ons zin gaan hebben.
Er komt een Piaggio op de camping langs met eigen geteeld fruit, waaronder kruisbessen. Grappig, want ik dacht dat dit een typisch Hollands product was. De ene dag liggen we te puffen in het zwembad en de andere dag begint met lekker weer, maar dat veranderd halverwege in flinke regen en dan is het ineens 10 graden koeler. Brrr. vlug een lange broek aan en een trui en dan toch nog even op de fiets door de boomgaarden naar het Levico meer en het plaatsje Levico Terme. Dat is wel even wennen, maar om te slapen dan wel weer lekker.

Herinneringen in Garda en Bardolino

Het is maar 10 kilometer naar onze volgende stop aan het Gardameer. Tussen Garda en Bardolino liggen een paar campings en we kiezen voor camping La Rocca uit de ACSI-gids. De campings hier bestaan uit twee delen, links en rechts van de weg. Wij komen in het deel dat aan het meer ligt. Helaas is er nog maar één plek beschikbaar tegen het ACSI-tarief en die is te klein. Er is nog wel voldoende keuze uit de duurdere plekken en het wordt dus een prijzig dagje, maar de plek is prima en voorzien van 10 amp. stroom. Vanaf de camping loop je zo naar het meer en dan kun je rechtsaf 1 km naar Garda en linksaf 1,5 km naar Bardolino over een goede fiets- en wandelboulevard. We gaan eerst naar Garda en dat wordt voor mij echt een trip 'down memory lane'. De straatjes, terrasjes, bootjes en alles roept veel herinneringen op aan de vakantie met mijn ouders. Ik denk zelfs het restaurant te herkennen waar we 44 jaar geleden vaak cappuccino dronken. We kijken iets achter de leuke straatjes en tot mijn verrassing staan we ineens voor hotel La Perla, waar ik destijds verbleef. Is dat leuk! Het maakt me een beetje emotioneel en het is reuze jammer dat ik de belevenissen van nu niet meer met mijn ouders kan delen.
Het is vandaag een warme dag en als we op de camping het tunneltje doorgaan komen we in het andere gedeelte waar op een hoger niveau het zwembad ligt. Even afkoelen! Alhoewel ...... het water voelt als theewater, zo warm is het. Je koelt pas af als je er nat weer uit komt. Het zwembad ligt er prachtig, met allemaal huisjes er omheen en een fraai uitzicht over het meer.
Na het zwemmen gaan we naar Bardolino, waar we natuurlijk een ijsje eten. Dat kan hier gewoon niet anders! De twee plaatsen lijken wel wat op elkaar, maar in Bardolino zitten nog meer restaurantjes in hele mooie pandjes en ook een paar hele mooie kledingwinkels. Het is alleen maar genieten van de sfeer en alles om ons heen. Op de camping staat een grote Concorde met een partytent ervoor, die helemaal ingericht is om te loungen. Het geheel neemt twee grote plaatsen in beslag en is gewoon een bezienswaardigheid. 's Avonds speelt Duitsland in het EK en dat is goed te horen op de camping. Er zitten hier heel veel Duitsers en de wedstrijd is te volgen op een groot scherm.
Het blijft lang warm, vooral in de camper. Nu maar hopen dat het droog blijft, zodat we alles open kunnen laten. We sluiten ons verblijf aan het Gardameer af en hebben hele mooie nieuwe herinneringen erbij.

Donder en bliksem aan het Gardameer

De regen klettert op de camper als we om half twaalf naar bed gaan. Het is nog steeds warm, er is nauwelijks wind en het raam onder de luifel staat open. Nog geen twee uur later begint de camper te schudden en de luifel lawaai te maken. Het lijkt wel of het stormt en dat is ook zo! Luuk gaat naar buiten om de stoelen in de garage te zetten en de luifel in te draaien. Dat valt nog niet mee met die harde wind en regen, maar de klus wordt geklaard en we kunnen weer verder slapen. Het is duidelijk dat het behoorlijk kan spoken aan het Gardameer.
De volgende ochtend is de lucht blauw en is er niets meer te merken van het spektakel van de afgelopen nacht. Er is op woensdag markt in Lazise en eindelijk kunnen we daar nu een keer van genieten (!?). We gaan er lopend naar toe, dan hoeven we niet over de fietsen in te zitten. Het is een lekkere strandwandeling in de zon. De markt is groot en slingert helemaal door Lazise heen, we kijken, passen een shirtje, kijken en kopen ...... niets.
Het wordt een schitterende zomerse dag en na de lunch genieten we de hele middag van het zwembad. We kregen de afgelopen tijd steeds berichtjes over de koperen ploert in het zuiden van Portugal en vandaag kunnen ook wij ons daaraan laven. Toch is het heel raar met het weer. Rondom het Gardameer verzamelen zich zo maar ineens donkere wolken, maar soms drijven die weer over en soms heb je ineens een dikke onweersbui. We vinden het een heerlijke camping en we zijn blij dat we helemaal bovenaan staan al is het daardoor wel een flinke tippel naar het strand. We hebben nog niet gezwommen in het Gardameer, we vinden het zwembad veel te lekker en we zijn blij dat we niet met die gekke badmutsjes het water in hoeven. Om 20.00 uur kijken we naar de dansjes die het animatieteam met de kinderen doet. Gelukkig schalt hier niet de hele dag van alles door de luidsprekers. We hebben genoten van een paar prima dagen hier!

Lazise

We hebben wat mailtjes gestuurd om te checken wat de beschikbaarheid is op de campings in de buurt van Lazise. Het blijkt gelukkig mee te vallen, op één camping na is er nog plaats zonder reservering. We willen niets vastleggen zonder gezien te hebben en besluiten om op ons gemak een camping uit te gaan zoeken. We stoppen bij camping Lido, met een hele mooie laan die midden door de camping gaat en zien een aantal plaatsen waar we zouden kunnen gaan staan. We vinden het er echter niet zo sfeervol en rijden verder naar de (ACSI) camping die het dichtst bij het plaatsje Lazise ligt. Ook deze camping ligt direct aan het Gardameer en heeft een zandstrandje. Vanwege onze lengte kunnen we het beste achter op de camping staan, dicht bij het zwembad. We worden rondgereden in een golfkarretje om te kijken of er beneden bij het water nog plaats is, maar dat spreekt ons minder aan. De plaatsen achterin zijn groot en open en goed bereikbaar. Onze 'bus' is toch wel groot als we zo door de laantjes rijden. De sfeer hier bevalt ons wel. Ook hier zijn veel gezinnen met jonge kinderen en er is ook animatie, maar het is niet zo'n gekkenhuis. We staan hier goed! Het is 3 km naar Lazise en op de fiets ben je er zo. Het plaatsje is leuk, gezellig druk en erg sfeervol. Bij het inchecken is ons verteld dat er tot halverwege de middag geen stroom is op de camping en het zwembad is dus ook niet toegankelijk. Jammer, want het is warm. Luuk krijgt het bij de vriendelijke Vlaamse dame aan de receptie voor elkaar om ter compensatie een uur gratis internet te krijgen. Ze heeft gevoel voor service! Later blijkt het ook wel heel prettig, want onze mifi heeft nauwelijks tot geen signaal op onze plek. We fietsen langs en over het strand naar Lazise, maar dat is geen succes. Terug nemen we het fietspad langs de weg, dat bevalt een stuk beter. Daarna liggen we gelukkig toch nog even lekker aan en in het zwembad, maar 's avonds gaat het regenen en dat gaat de hele nacht door. Met de luifel uit kunnen we gelukkig een raampje open zetten.
Het wordt pas droog als we heel rustig aan opstaan. Het weerbericht voor de komende dagen is niet heel geweldig, de temperatuur is goed met 24-25 graden, maar er komen regelmatig buien in voor. Gelukkig is het droog als we naar de Lidl en het centrum fietsen, maar aan het begin van de middag klettert de regen weer op ons camperdak. Na de bui toch maar weer op de fiets, het is helaas geen zwembad weer. Jammer, want het zwembad is voorzien van goede ligstoelen en dik voor elkaar. We treffen onze Duitse buurvrouw bij de receptie van de camping, ze is tijdens het fietsen gevallen en heeft een dikke knie waar geen beweging meer in zit en ze moet naar het ziekenhuis voor een foto. We fietsen vanaf Lazise langs het water naar Cisano en zijn ons er zeer bewust van hoe snel je vakantie door een klein richeltje anders kan lopen. Cisano is heel klein en schuilend onder een boom treffen we hele aardige mensen uit Katwijk waar we een leuk praatje mee hebben. De lucht wordt steeds donkerder en alhoewel we Bardolino zien liggen, keren we toch maar om en gaan we langs de weg terug. Onderweg komen we een oliemuseum tegen, waar we nog even snel een kijkje nemen. Het is meer een verkooppunt waar we wat verschillende soorten olijfolie, balsamico en pesto proeven. Gelukkig komen we droog 'thuis' en spoelen we eerst onze fietsen schoon. Wat een bagger zit er op, het lijken wel cross-fietsen. De buren keren 's avonds terug uit het ziekenhuis en de buurvrouw heeft een gebroken knieschijf. Ze moet geopereerd worden, maar laat dat liever in Duitsland doen en morgenochtend vertrekken ze. Wat een pech.

Sirmione in de regen en pizza in de zon

Vandaag willen we op de fiets naar Sirmione en volgens het weerbericht gaat het vanmiddag regenen. Daarom kiezen we ervoor om 's morgens op pad te gaan. Het is 10 km over het fietspad, langs de weg. We zijn nog niet halverwege als het begint te rommelen in de lucht en we de eerste druppels voelen. We kunnen net op tijd schuilen voordat de onweersbui losbarst. Als het bijna droog is, gaan we weer verder naar het historische centrum op het schiereiland Sirmione. We komen met de fiets niet verder dan de poort van het kasteel. Fietsen worden niet toegelaten, dus die parkeren we met ferme sloten op de fietsenparking. Sirmione is heel erg toeristisch, maar ook heel erg leuk. De aanblik van het kasteel heeft vroeger veel indruk op me gemaakt, want het komt me heel bekend voor. Vooral de kantelen die op zwaluwstaarten lijken, zijn kenmerkend voor de familie Della Scala, die dit kasteel Rocca Scaligera in de 13e eeuw lieten bouwen. Rondom het Gardameer zie je deze kantelen overal terug en ik weet nog dat onze reisleider daar tijdens de excursie destijds steeds op terug kwam. Het is jammer dat er wel auto's worden toegelaten binnen de stadswallen, er is eigenlijk geen ruimte voor.
Het weerbericht bleek overigens onbetrouwbaar vandaag, want als we weer terug zijn op de camping komt de zon tevoorschijn. We fietsen in de buurt nog wat rond en strijken neer op een heerlijke lounge plek aan het meer met goede muziek en een lekkere kop koffie. Van Moos krijgen we een prima tip om een goede pizza te eten met een mooi uitzicht op het meer. Zij komen al een aantal jaren op deze camping in een huisje en zijn hier inmiddels goed bekend. Het is een uitstekende tip, in de zon genieten we van het eten en het uitzicht en daarna slenteren we nog even door het centrum. De sfeer is er heerlijk en we laten deze avond en de afgelopen dagen goed op ons inwerken. De omgeving bevalt ons goed, maar de drukte op de camping (en dan is het nog voorseizoen!) minder. Bij het zwembad is er geen vrije stoel te zien, er is een soort Kalverstraat in het midden van de camping bij de restaurantjes en de menigte komt erg op ons af. We hopen morgen een rustiger plekje te kunnen vinden aan het Gardameer, maar of dat gaat lukken..........

"Bella Italia" in Peschiera del Garda

Luuk is vroeg wakker en heeft zin om weer op pad te gaan. Hij trommelt mij uit bed, maakt de camper rij-klaar en na het ontbijtje rijden we nog even naar de keurige verzorgingsplaats. We zwaaien naar de vriendelijke oude baas die de CP hier zo goed beheert en rijden naar de Autostrada. We kiezen voor het gemak van de goede snelweg, lekker zonder kuilen en scheuren. In Montova, ongeveer halverwege de route, gaan we even de snelweg af voor boodschapjes en dan is het nog 50 km tot aan het Gardameer. Peschiera del Garda is vanuit het zuiden heel makkelijk aan te rijden en zodra we de snelweg af zijn, zitten we midden in de toeristische drukte. Camping Butterfly staat in onze navigatie, maar als we daar aankomen blijkt de camping vol te staan en worden we verwezen naar Bella Italia. Beide campings horen bij elkaar, dus het is logisch dat we het advies krijgen om het daar te proberen. Ook bij Bella Italia worden we opgevangen door een vriendelijke jongeman. Het goede nieuws is, dat er plaats is, het slechte nieuws Is dat we onze paspoorten moeten achterlaten. We hebben er een hele discussie hierover, maar het is slikken of stikken, oftewel blijven of weggaan. De camping ligt pal aan het Gardameer en we vinden een plek met een mooi uitzicht, maar met weinig privacy. De tweede plek is beter, al hebben we hier (net als op de vorige plek) geen satelliet ontvangst door de bomen. Als ik de paspoorten op ga halen bij de receptie, valt mijn mond open van verbazing. Er staat een flinke rij om in te checken en de camping blijkt gigantisch. Er is een zwemparadijs, verschillende restaurants, een supermarkt, fietsenverhuur en nog wat winkeltjes en naast de kampeerplaatsen heel veel huisjes en mobilhomes. We horen later van iemand dat het de grootste camping van Italië is (?!).
We lopen langs het meer het gezellige centrum van het vestingstadje in, met restaurants en winkels en heel veel Nederlanders en Duitsers. Het lijkt wel volop vakantie hier.
In de haven kijken we naar de aankomst van een bruidspaar en de huwelijksvoltrekking aan boord van de radarboot. Leuk om naar de uitgedoste Italiaanse gasten te kijken, die in hun nette kleding zitten te puffen op het voordek, maar vooral de bruidsmeisjes zijn schattig om te zien.
Voor mij is het heel apart om na meer dan 40 jaar weer terug te zijn aan het Gardameer. Tijdens een excursie rond het meer, ben ik ook in Peschiera geweest, maar herkennen doe ik het niet echt. Wel de aanblik en de sfeer van het meer met de bergen eromheen en de wolken die er zomaar zijn en dan weer oplossen. Geweldig!

Cultuur en snelle auto's

Modena heeft hele goede (op wat scheuren en kuilen na) fietspaden met een echte bewegwijzering. We komen zelfs een rotonde tegen op het fietspad. De weg naar het centrum van de oude universiteitsstad Modena vinden we zonder problemen en al snel staan we bij de Duomo aan het Piazza Grande. In de kathedraal is een dienst aan de gang in een heel mooi, sfeervol gedeelte van de kerk. We gaan om de beurt even kijken, want we vinden het niet aantrekkelijk om onze fietsen hier neer te zetten. We hebben gezien op wat voor fietsen ze hier rondrijden! Modena is een behoorlijke plaats met een prettige sfeer. Er zijn sjieke winkels en mooie panden die op de Unesco werelderfgoedlijst staan. Na een lekker kopje koffie op een terras, fietsen we de stad door naar het museum van Enzo Ferrari, net als Luciano Pavarotti geboren in Modena en bekend van het rode automerk dat we gisteren (deels vermomd) zagen rijden. Er zijn twee musea, een in de stad, naast de voormalige werkplaats van Alfredo Ferrari, Enzo's vader, en een 20 kilometer erbuiten in Maranello, waar ook de fabriek staat. In de werkplaats zijn voornamelijk motoren te zien. We lopen er wat rond, nemen foto's, kijken naar de simulator en zoeken onze weg weer terug via het Palazzo Ducale in het oude centrum. We kwamen makkelijker in de stad dan er weer uit, maar na wat rondvragen vinden we de bewegwijzering weer.
Op twee kilometer van de camperplaats zit een commercieel centrum met een hele grote supermarkt, dus de boodschappen zijn ook weer voor elkaar. Bij de receptie van de CP rekenen we vast af en vragen we waar we wijn kunnen proeven. Modena staat immers bekend om zijn Lambrusco. Uit een kast komt een stoffige doos tevoorschijn en we krijgen een fles mee om te proeven of we de wijn lekker vinden. Dat doen we natuurlijk gelijk. Er zit een kroonkurk op de fles en als ik die er met een grote knal afhaal, spuit een kwart van de inhoud van de fles over de tafel (in de camper). Wat zonde en wat een troep om op te dweilen! Ik heb het er al warm van, voordat ik een slok genomen heb. We besluiten om het maar bij deze ene fles te laten.