Na twee nachten in Sneek gaan we weer verder naar het noorden. Op weg naar Dokkum stoppen we in Mûnein (Molenend) om op de koffie te gaan bij Antoinette en Patrick. We nemen de oostelijke rondweg om Leeuwarden als op de N355 een vrachtwagentje ons passeert waar rook uit komt. Als hij net voor ons rijdt zien we vlammen en we zijn blij dat hij het kennelijk ook door heeft en de vluchtstrook op gaat om te stoppen. Het stinkt en de lucht blijft ook bij ons in de camper hangen. We slaan af op de N361 en niet veel later komt ons een brandweerauto met loeiende sirenes tegemoet. Het is niet moeilijk om te raden waar die naar toe gaat. Wij rijden gewoon op onze weghelft, maar de brandweerauto snijdt een flauwe bocht af en we horen een enorme knal. We zijn helemaal confuus en als we we naar buiten kijken zien we dat onze buitenspiegel naar binnen is geklapt tegen het bestuurdersraam aan en dat het onderste deel van de spiegel weg is. Even verderop stoppen we om te kijken en om aan een passant te vragen waar die brandweerauto vandaan kwam. We bellen gelijk op met de brandweercentrale in Burgum (waar Giekerk onder valt) om ons verhaal te doen en er wordt beloofd dat we teruggebeld worden. We zijn vlakbij Antoinette en Patrick waar we met een kop koffie over de schrik heen komen.
In Dokkum hebben we een plek gereserveerd op een camping Harddraverspark, de plek is verhard, maar onze neus staat richting een hoge, niet gesnoeide haag en als het gaat regenen ziet het er allemaal troosteloos uit. De stad Dokkum is wel leuk en we lopen rond op plekjes die we vroeger, toen we met de boot hier waren, niet gezien hebben. Voordat we op de camping waren zijn we even gestopt bij het politiebureau om advies te vragen hoe we moeten handelen met de aanrijding door de brandweer. Geadviseerd wordt om even af te wachten of de brandweer contact met ons opneemt en dat doen ze gelukkig. Het gesprek verloopt echter niet bevredigend omdat de brandweerauto chauffeur en bemanning zeggen dat ze niets gemerkt hebben en zelf ook geen schade hebben. Wij willen toch een schadeformulier dat ook door hen wordt ondertekend en beloofd wordt dat er later die dag weer contact met ons wordt opgenomen. Helaas horen we niets en bellen we vanochtend zelf weer. Het gesprek verloopt niet prettig, ze lijken aan te sturen dat wij de schade maar moeten verhalen op onze eigen verzekering, maar daar zijn we het niet mee eens. Na enige discussie wordt beloofd dat we later teruggebeld worden. Gelukkig neemt het clusterhoofd contact met ons op en spreken we af dat we het schadeformulier kunnen mailen en dat zij ons schadeloos zullen stellen. Jakkes, wat een gedoe en jammer van de tijd die het kost en het vervelende gevoel dat we er aan overhouden.
Tussendoor fietsen we nog even naar Birdaard, ons ook bekend van de vaarvakanties, even lekker met het hoofd in de friese wind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten