Stormachtig einde van een, in meerdere opzichten, bijzondere trip

We zakken weer een stukje af via Groningen waar de weg behoorlijk op de schop ligt. Het is even zoeken naar de goede richting om, na een tussenstop in Hoogeveen, in Zuidwolde aan te komen. Camping de Entekoele is bereikbaar via een bospad, een beetje een uitdaging die we niet voorzien hadden. Ook op de camping is het voorzichtig manoeuvreren, het paadje naar het veldje waar we moeten staan is niet al te breed.
Het is er heerlijk rustig en de dorpskern van Zuidwolde is op loopafstand. We maken onze fietsen goed schoon, want die gaan over een paar dagen van eigenaar wisselen en Luuk helpt een andere camperaar om wat krasjes weg te werken, nadat hij bij het parkeren een roestige vuurton had "meegenomen".
Na 1 nachtje rijden we naar IJsselstein, waar we langs gaan bij CamperTotaal in verband met de schade aan de buitenspiegel. Helaas zijn zij net op die dag gesloten.
We hebben een plaats gereserveerd op de Camperplaats bij Jachthaven Marnemoende, waar we Joost en Karin opzoeken, die met hun boot in de haven liggen. We eten gezellig bij hen op het achterdek van hun stoere schip waar ze voorlopig op wonen. Het waait behoorlijk en 's nachts gaat het hard regenen. Er komt een echte zomerstorm en we zijn blij dat we op grind staan, zonder bomen om ons heen en zonder het gevaar in de blubber weg te zakken. Het is woensdagochtend eerst even uitzitten, voordat het weer wat rustiger wordt en we het laatste stukje veilig naar huis kunnen rijden.
Het zit er na 2800 km weer even op voor een paar weken.

Winsum, het mooiste dorp van Nederland in 2020

We laten Dokkum achter ons, rijden nog iets noordelijker richting Lauwersoog en vervolgens de provincie Groningen in. Het is jammer dat het gedurende de hele rit regent. We stoppen even bij de haven van Lauwersoog, maar het ziet er een beetje troosteloos uit en met het zicht op de Waddenzee denken we gelijk terug aan onze zeiltochten op zee in weer, wind en regen. Nu zitten we comfortabel binnen ons bakkie koffie op te drinken en dat bevalt prima!
Even na Lauwersoog rijden we door een verrassend mooi stuk natuurgebied dat we nog niet eerder gezien hebben.
Camping Marenland in Winsum is al even verrassend. We hebben een plek aan het Winsumerdiep, lekker in de luwte van de stevige wind en met zicht op de bootjes en kano's. Er is een hotel, restaurant en de Kanoschuur is een hele leuke locatie om een feestje te vieren. Het terrein is behoorlijk groot en ook voor groepen in hele grote tenten heel geschikt.
Wim & Emmy uit Sneek staan ook een paar dagen op de camping (zij gaven ons deze tip) en het is fijn om elkaar weer te zien en te spreken. Er wordt als vanouds lekker gediscussieerd over van alles en nog wat.
Achter ons staan een paar tentjes. Een echtpaar is op de fiets bezig met de Pieterpad-route die er ook voor fietsers is. De start is in Pieterburen en in Winsum eindigt het eerste traject. Er is ook een man in een tentje die de wandelroute doet.
Vanochtend is Siert bij ons op de koffie geweest en ook dat was heel fijn om elkaar na een paar jaar weer te zien. Gelukkig is het goed weer en kunnen we buiten voor de camper lekker bijpraten.
Het dorp Winsum is, vooral op zaterdag, leuk met een gezellige sfeer. Hier kom je nog een leeratelier tegen, ouderwetse slagers, een goede kaaswinkel en er zijn twee molens. Maar ………. mooiste dorp van Nederland?

Pas op voor de brandweer

Na twee nachten in Sneek gaan we weer verder naar het noorden. Op weg naar Dokkum stoppen we in Mûnein (Molenend) om op de koffie te gaan bij Antoinette en Patrick. We nemen de oostelijke rondweg om Leeuwarden als op de N355 een vrachtwagentje ons passeert waar rook uit komt. Als hij net voor ons rijdt zien we vlammen en we zijn blij dat hij het kennelijk ook door heeft en de vluchtstrook op gaat om te stoppen. Het stinkt en de lucht blijft ook bij ons in de camper hangen. We slaan af op de N361 en niet veel later komt ons een brandweerauto met loeiende sirenes tegemoet. Het is niet moeilijk om te raden waar die naar toe gaat. Wij rijden gewoon op onze weghelft, maar de brandweerauto snijdt een flauwe bocht af en we horen een enorme knal. We zijn helemaal confuus en als we we naar buiten kijken zien we dat onze buitenspiegel naar binnen is geklapt tegen het bestuurdersraam aan en dat het onderste deel van de spiegel weg is. Even verderop stoppen we om te kijken en om aan een passant te vragen waar die brandweerauto vandaan kwam. We bellen gelijk op met de brandweercentrale in Burgum (waar Giekerk onder valt) om ons verhaal te doen en er wordt beloofd dat we teruggebeld worden. We zijn vlakbij Antoinette en Patrick waar we met een kop koffie over de schrik heen komen.
In Dokkum hebben we een plek gereserveerd op een camping Harddraverspark, de plek is verhard, maar onze neus staat richting een hoge, niet gesnoeide haag en als het gaat regenen ziet het er allemaal troosteloos uit. De stad Dokkum is wel leuk en we lopen rond op plekjes die we vroeger, toen we met de boot hier waren, niet gezien hebben. Voordat we op de camping waren zijn we even gestopt bij het politiebureau om advies te vragen hoe we moeten handelen met de aanrijding door de brandweer. Geadviseerd wordt om even af te wachten of de brandweer contact met ons opneemt en dat doen ze gelukkig. Het gesprek verloopt echter niet bevredigend omdat de brandweerauto chauffeur en bemanning zeggen dat ze niets gemerkt hebben en zelf ook geen schade hebben. Wij willen toch een schadeformulier dat ook door hen wordt ondertekend en beloofd wordt dat er later die dag weer contact met ons wordt opgenomen. Helaas horen we niets en bellen we vanochtend zelf weer. Het gesprek verloopt niet prettig, ze lijken aan te sturen dat wij de schade maar moeten verhalen op onze eigen verzekering, maar daar zijn we het niet mee eens. Na enige discussie wordt beloofd dat we later teruggebeld worden. Gelukkig neemt het clusterhoofd contact met ons op en spreken we af dat we het schadeformulier kunnen mailen en dat zij ons schadeloos zullen stellen. Jakkes, wat een gedoe en jammer van de tijd die het kost en het vervelende gevoel dat we er aan overhouden.
Tussendoor fietsen we nog even naar Birdaard, ons ook bekend van de vaarvakanties, even lekker met het hoofd in de friese wind.

Minder warm is ook weer wennen

Zondagnacht was echt verschrikkelijk warm, het wilde maar niet afkoelen en dat gebeurt niet heel vaak in de camper. Gisteren was het echter 10 graden koeler overdag en dat is ook weer wennen. Er staat een stevige wind, maar het is goed fietsweer en we doen een rondje over de Dwingeloosche Heide. Een paar jaar geleden konden we door het regenachtige weer niet zoveel van de omgeving zien en we zijn blij dat we dat nu kunnen goedmaken.
Vandaag rijden we, langs de Drentse Hoofdvaart, via de kop van Overijssel, Friesland in naar Sneek. We passeren het aquaduct (in de A7 tussen Joure en Sneek) dat een paar maanden geleden is gaan drijven. Er is één rijbaan beschikbaar en er staat een grote hoeveelheid aan betonblokken en zandzakken om het aquaduct op zijn plaats te houden. Het ziet er raar en niet echt vertrouwenwekkend uit.
Bij jachthaven De Domp hebben we een heerlijke camperplek gereserveerd. De gezellige binnenstad is dichtbij en we zitten tussen de bootjes. Bovendien heeft de haven een heel fijn restaurant. We appen en bellen met Emmy en Wim die in Sneek wonen, maar zij zijn zelf lekker met de camper op stap.
Vanavond hebben we voor het eerst in weken een lange broek aan, ook dat is weer even wennen.

Puffen en zweten

Het is prachtig fietsen in de omgeving van Ommen, zoals op heel veel plaatsen in Nederland. De route gaat naar De Lemelerberg, nadat we eerst met een elektrisch aangedreven pontje de Vecht zijn overgestoken. De Lemelerberg is een stuwwal die zo'n 150.000 jaar geleden is ontstaan toen gletsjers zand en grind voor zich uit duwden. Ze lieten een bult met een hoogte van 78 meter achter in een verder vlakke omgeving. Het is echt een beetje klimmen, maar dan heb je bovenop de berg een prachtig uitzicht als je op tijd stopt. Na de afdaling spreken we mensen die uit de buurt van Gorinchem komen en we maken een gezellig praatje over de ons bekende omgeving.
De dag verloopt verder rustig op de eveneens rustige camping. Het is te heet om in de zon te zitten en we houden ons daarom maar een beetje gedeisd.
Als we vanochtend de sepkey weer inleveren bij de receptie, vraagt de dame of we het verder toch wel naar ons zin hebben gehad, op het incident met de eigenaar na. De plek is mooi, maar zij kon zich wel voorstellen dat we niet te spreken waren over de behandeling. Het wordt me nu ook duidelijk dat het altijd verplicht is om de € 8,50 administratiekosten te betalen ook als je niet reserveert en spontaan aankomt. Hoe bizar, wat een waanzin!
Dan voelen we ons meer thuis op Camperplaats Stee in Lhee in Lhee, vlakbij Dwingeloo. We zijn er al eerder geweest en alles is hier echt goed voor elkaar! Inchecken gaat via een automaat en alles zit bij de prijs in. De plekken zijn goed en de omgeving is ook hier weer prachtig. Het is vandaag wel een beetje afzien met het weer, 31 graden is iets te veel van het goede. Op de fiets gaat het nog, vooral als we door het bos rijden, maar overal waar je in de zon zit of staat, is het niet te doen. We doen een rondje Dwingelderveld en verder is het puffen en zweten. Om 23.00 uur zitten we nog half naakt buiten met 25 graden. Het wordt vast een kleffe nacht!

Resort De Arendshorst krijgt minpunten

Het wordt een aparte camperreis met onderbrekingen, maar we kiezen er zelf voor om toch weer weg te gaan na de crematie plechtigheid van Rens. Het was in ieder geval goed om er te zijn en gevoelens te delen met zijn kinderen en andere familieleden. Afscheidnemen van eerst een zwager en dan een broer is niet zomaar iets en het helpt ons om toch de draad van het camperleven nog weer even op te pakken.
De rit gaat vanochtend naar Ommen waar camping De Arendshorst fraai is gelegen aan de Vecht. De camping, eigenlijk een Resort met ook huisjes, ligt heel rustig en iets verder van Ommen, maar de camperplaats bij de stad was helaas volgeboekt. Wij hebben hier telefonisch een plek gereserveerd voor twee nachten en moeten daarom € 8,50 administratiekosten betalen, terwijl dit aan de telefoon niet gemeld is. Wij gaan daarover op een nette manier in gesprek, maar de dames aan de receptie verschuilen zich achter het feit dat ze dat altijd in rekening brengen. Zij roepen de baas erbij, maar die heeft zijn dag niet vandaag. Op een vrij onbeschofte manier krijgen we de keus om te betalen of anders om te draaien en weg te rijden. Het gaat echt niet op een klantvriendelijke manier en dat is jammer. Stel dat je als camperaar, toerend door Nederland, elke twee dagen voor een reservering € 8,50 moet betalen, dat is toch niet te doen…..
We begrijpen nu wel dat er zoveel lege plekken op de camping zijn en reserveren was echt niet nodig geweest. Ook dat nog!
Het ritje op de fiets naar Ommen is door een mooi gebied gelukkig wel leuk. Ommen heeft een apart centrum waar geen structuur in zit, maar er zijn wel wat leuke winkels. We weten eigenlijk niet veel over de Overijsselse Vecht, maar dat is een ongeveer 180 km lange rivier die ontspringt in Duitsland en eindigt in het Zwarte Water bij Zwolle. De rivier stroomt ongeveer 60 km door Nederland. Het is een zgn. regenrivier die voornamelijk regenwater afvoert richting het IJsselmeer en we zien ook dat er hier veel gevist wordt.
De plek is fraai, de ooievaars met jongen vlakbij de camping ingang prachtig, maar de satellietontvangst is heel slecht en de stroom valt ook nog spontaan uit. Het is wel een verblijf met hindernissen.

Code geel en oranje

We hoeven geen haast te maken om de camping te verlaten, want op de gereserveerde camperplaats zijn we pas welkom vanaf 12.00 uur. Het heeft vannacht een beetje gespetterd, maar gelukkig is het kleed droog en we ruimen rustig alles op. Het is niet ver naar onze volgende bestemming, camperplaats De Doornekamp in Hierden. We vinden het een verademing om weer op een open plek te staan met lucht om ons heen en deze camperplaats is ook weer goed voor elkaar met plekken die zijn gescheiden door hegjes.
's Middags fietsen we naar Harderwijk. Het is een afstandje van 4,5 km en dan komen we langs de historische haven bij de boulevard. Het is heel erg lang geleden dat we hier geweest zijn, maar paling wordt er nog steeds verkocht. Het ziet er allemaal heel leuk uit met strandjes en terrassen en ook de binnenstad van Harderwijk is leuk.
We fietsen een mooi rondje door het bos en over de zandverstuiving het Beekhuizerzand terug naar de camper. Wat een prachtig gebied!
We herinneren ons dat John en Monique (die we tijdens een zeiltrip naar de Oostzee hebben leren kennen) in Harderwijk wonen en Luuk belt ze op om iets af te spreken. Helaas zijn ze niet thuis, want ze zeilen (met een nieuw schip) rond in Denemarken.
Vanochtend fietsen we nog een keer naar Harderwijk en kijken we rond in een leuk aangelegde nieuwbouwwijk Waterfront. Het ziet er heel gevarieerd en aantrekkelijk uit, zo pal bij het water.
We scharrelen nog wat rond in de binnenstad, maar het is eigenlijk te warm. Ook bij de camper is het puffen en zweten. De hele dag wordt er gewaarschuwd voor regen en onweersbuien en is het code geel of oranje in het hele land. We doen daarom nog maar een kort rondje op de fiets en zijn op tijd terug om de boel in de gaten te houden. Uiteindelijk valt het hier allemaal mee. We zagen beelden uit Zeeland met veel wateroverlast, maar hier gaat het rond zes uur regenen zonder dat het problematisch wordt. Het nadeel is alleen dat we alles even moeten sluiten en dat is met een temperatuur van 31 graden in de camper niet fijn. Gelukkig kunnen er al snel weer wat raampjes open en dat is wel zo lekker tijdens het koken.
Om negen uur horen we de vogeltjes alweer fluiten en is de buitentemperatuur gezakt naar 20 graden. Even weer ademhalen…….en morgen weer een ritje naar huis.

Het bos in

Met de voorspelde hete dagen leek het ons een goed plan om een camping te zoeken in het bos en met een zwembad. Na flink rondbellen vinden we een plek op camping De Wildhoeve, een echte boscamping. Rekening houdend met de grootte en zwaarte van de camper krijgen we een plaats toegewezen op het veld Vlinderhoek. Het is voorzichtig manoeuvreren over zo'n camping, maar het lukt Luuk om de camper goed op zijn plaats te krijgen met de opening naar het veld gericht. We zijn het niet zo gewend om op zulke campings te staan waar voornamelijk gezinnen met kleine kinderen staan, maar voor een paar dagen is het wel grappig. We treffen bovendien aardige buren en we hebben totaal geen last van het hete weer omdat we onder de bomen staan. We zwemmen in het binnen- en het buitenbad en alles gaat er heel relaxed aan toe.
's Avonds fietsen we naar Vaassen en drinken we een kop koffie op het terras bij Kasteel De Cannenburgh, dat in 1543 in het bezit kwam van Marten van Rossum, die de ruine tot een statig slot in Renaissancestijl liet verbouwen.
Vandaag komen Syb en Agaath op bezoek, we hebben heel wat te delen over de gebeurtenissen van de laatste tijd. We lunchen op de camping en als ze weer weg zijn, gaan wij aan het eind van de middag nog even de omgeving verkennen op de fiets. Het is schitterend hier en de paar regendruppels die vallen houden ons niet tegen om nog even te genieten van de rust, de heide en het bos.
Toch kijken we uit naar wat meer lucht om ons heen, dus morgen gaan we het bos weer uit.

Op z’n kop in Teuge

Gisteren hebben we heerlijk gefietst van Borculo naar Ruurlo. De achterhoek is niet alleen rustig, maar ook heel mooi. We fietsen een route volgens de fietsknooppunten, die overigens altijd langer is dan aangegeven. Met dit mooie weer is dat niet zo erg, maar wat wel jammer is dat we onverwacht op grind-, bospaden, of door rul zand moeten fietsen. Er zit een stuk in waar we echt moeten "klunen" want er is fietsend geen doorkomen aan. Onderweg hebben we gezellige praatjes met andere toeristen of bewoners, het is hier echt onthaasten.
De camperplaats is prima in orde met ruime plaatsen en goede douches en de aanwezigheid van de ijsboerderij is natuurlijk een kers op de taart, oftewel daar smikkelen we na het eten van een lekker ijstoetje.
Vandaag rijden we (op aanraden van onze Friese buurman in Gendt) naar camping 't Oegenbos in Teuge. De camping ligt aan de landingsplaats van parachutisten en we zien de ene na de andere parachutist naar beneden komen. Er wordt de hele dag door gevlogen en het is echt een hele bijzondere plek, met veel speelmogelijkheden voor kinderen en een meertje met een strandje. Twello is 4,5 km op de fiets en we treffen het, want er is markt. Het is te heet om lang in de zon te zitten of rond te lopen, maar op de fiets is het heerlijk. We nemen een kijkje bij de ingang van het vliegveld, een brandweerauto passeert ons met loeiende sirene en we worden bijna van de sokken gereden door een ambulance. Er staat nog een ambulance en ook de trauma-helicopter landt voor onze neus. Er is duidelijk iets gebeurd. Op een iets verderop gelegen terras horen we dat er een vliegtuigje met 2 personen niet op hoogte kon komen, over de kop is geslagen en in het weiland terecht is gekomen. Gelukkig zijn de inzittenden slechts licht gewond en lijkt het uitrukken van alle hulptroepen een beetje overdreven. We fietsen er heen, de politie heeft alles afgezet, maar we zien het vliegtuigje op z'n kop in het weiland.

Emotionele dagen

Er gebeurt teveel de laatste dagen. We waren na de begrafenis van Henk blij met onze keuze om toch weer op pad te gaan. Even bijkomen op een prima plek aan de Waal en verkoeling zoeken in het zwembad, want we hebben geen energie om een fietstochtje te maken. Bovendien hebben we een aardige, knotsgekke, Friese buurman die voor de nodige afleiding zorgt.
We krijgen een niet helemaal onverwacht bericht dat broer Rens de keuze heeft gemaakt om niet langer zoveel pijn te lijden en er volgen zeer emotionele telefoongesprekken met broers en zussen. We wisten dat het zover zou komen, maar dan toch…..
Moos en Nathalie komen, heel lief, 's avonds bij ons even wat drinken op de camping.
Gisteren, woensdag rijden we naar Borculo en zoeken we weer de rust van de Achterhoek op bij 't Dommerholt, zowel camperplaats als ijsboerderij.
Aan het eind van de middag krijgen we het telefoontje dat Rens is overleden. Wat een emotie in zo'n korte tijd.

Dweilen met de kraan open

We hebben twee nachten vlakbij huis gestaan. Het was een hele aparte ervaring om in onze vertrouwde woonomgeving in de camper te zijn. Het was een praktische oplossing en met het hete weer ook aangenaam om zoveel mogelijk buiten te kunnen zijn en op de fiets naar huis te kunnen gaan.
Zaterdag was een hele emotionele dag, maar toch ook mooi, warm en bijzonder. Afscheid nemen doet pijn en dat voelen we.

Het is onze keuze om toch nog weer even verder te gaan met het camperleven en we pakken vandaag de draad weer op met een rit naar Gendt, waar camping Waalstrand ligt. We zijn hier twee jaar geleden geweest en met dit weer is het heerlijk om een paar dagen aan het water te staan met een lekker windje erbij. En bootjes kijken blijft natuurlijk ook leuk.
Mede door de warmte hebben we niet heel veel energie, maar nadat ik even met de voeten in de Waal heb gestaan gaan we toch een stukje fietsen. Het is namelijk Bemmelse dweildag en dat nodigt uit om een kijkje te nemen. Het is een jaarlijks evenement waaraan 60 dweilorkesten deelnemen en er is een geweldige sfeer. Overal zijn podia en het ene orkest swingt nog meer dan het andere. Het hele centrum is vol met bezoekers, foodtrucks en barretjes. Een orkest uit Boxtel gaat om een vrouw heen staan en er wordt speciaal voor haar gespeeld. Het is heel emotioneel en de tranen vloeien rijkelijk. En niet alleen bij te tappunten van de talrijk aanwezige waterkranen gaat bij ons ook de kraan weer open.

De Vlinder heeft het allemaal

We zijn alweer snel de grens over richting Oldenzaal en dat merk je gelijk aan het asfalt. Het is een stuk minder druk met vrachtwagens dan de dag er voor en dat rijdt wel zo lekker. Onze coordinaten staan ingesteld op Zutphen, maar al voordat we bij de camperplaats zijn vinden we het gebied minder aantrekkelijk. Het industriegebied is wel goed om te tanken en na 1 km zijn we op de bestemming die toch wel in het groen ligt, maar waar we gelijk geen vrolijke indruk van krijgen. Het oogt rommelig, de buiten-afwasplek is rommelig en de ondergrond waar we de camper op parkeren is ook rommelig. Grote stukken grind onder de stelpoten, daar houden we niet van. Voor elektra wordt € 1,- per kW gerekend en als er dan ook nog op 20 meter afstand geheid wordt, zijn we er klaar mee. De mensen die gelijktijdig met ons aankwamen vinden het ook niets, maar willen graag naar het centrum van Zutphen en zij blijven staan. Ze geven ons de tip om 13 km verder te rijden naar Camperpark De Vlinder, vlakbij Hengelo (Gld) en dat doen we. We bellen eerst aan en op naar de eigenaar om te zeggen dat we weer weg gaan, maar we krijgen geen contact. Later sturen we een mail waar goed op gereageerd wordt met de vraag waarom het niet was wat we verwacht hadden. Uiteraard kunnen zij er niets aan doen dat er vlakbij heipalen de grond in moeten, maar het was gewoon niet onze plek.
Als we aankomen bij De Vlinder zijn we aangenaam verrast, wat een prachtig aangelegde camperplaats van nog geen jaar oud. Met rode of groene bordjes wordt aangegeven of de camper vooruit of achteruit geplaatst moet worden zodat je daar geen discussie over hebt. Het gras is keurig met verharde stroken waar de wielen op komen te staan, er zijn fleurige bloemen, het sanitair is keurig, er zijn douches en een wasmachine en een prima buiten-afwasplek. Een camperplaats waar met veel liefde en aandacht aan is gewerkt en door de creatieve vorm van een vlinder oogt het heel speels. We blijven hier met veel plezier twee nachten staan.
Hengelo is zo'n 4 km op de fiets en het rondje dat we vandaag naar Doetinchem en Zelhem fietsen 30 km. Het is heerlijk om hier in de Achterhoek rond te fietsen en vooral met dit weer.
We bereiden ons voor op de rit morgen naar huis. De komende dagen zullen minder aangenaam verlopen, maar ook dat is onderdeel van het pakketje.

Kunt u mij de weg naar …….

We zijn nog maar net onderweg naar Hameln als we het telefoontje krijgen dat onvermijdelijk was. Zwager Henk is, na een heel kort ziekbed, overleden. We zijn er stil van en we parkeren de camper zodra het kan om zus Addy nog even terug te bellen.
Wat een bizarre snelle ontwikkeling. We informeren de kinderen en de rest van de rit gaan er allerlei gedachten door ons hoofd. Het is in ieder geval goed geweest dat we onze route verlegd hebben zodat we op tijd terug kunnen zijn voor de begrafenis.
Het voelt heel tegenstrijdig als je zo onderweg bent met de camper, het is geen trip zoals anders omdat we er voortdurend in ons hoofd mee bezig waren.
Onze bestemming voor vandaag is Hameln, waar het verhaal van de rattenvanger zich in het sprookje afspeelt. Het stadje ligt aan de Wezer en onze camperplaats ligt op een industrieterreintje waar je voor € 9,- mag staan en waar vandaan je zo langs het water naar de Altstadt loopt. Het centrum heeft veel winkels, een mooi klokkenspel en allemaal koperen ratjes tussen de keitjes.
We lopen aardig wat stappen en op de terugweg naar de camper ploffen we neer op een terras aan het water en proosten we met een Warsteiner op Henk.
Vandaag rijden we verder richting Nederland. Onze laatste Duitse stop wordt Camping Haddorfer Seen. De naam zegt het al, de camping ligt aan een meer en wordt gerenoveerd. De camperplaatsen voor de slagboom, naast de receptie zijn prima in orde met alle voorzieningen. Het is behoorlijk warm, maar op de fiets is het lekker. We gaan door het Wald naar Ochturp, waar een outlet-centrum zit dat vergelijkbaar is met Batavia-stad. De juiste fietsroute is moeilijk te vinden en zowel heen als terug maken we wat extra kilometers. Kunt u mij de weg naar …….

Wolvencontact

We slapen slecht, maar dat ligt niet aan de rustige camperplaats in Erfurt. Het voordeel van wakker liggen is wel, dat je de vogeltjes hoort met heel veel verschillende fluitjes. We leveren onze kaart met teruggestort elektra-tegoed weer in en we zijn al rap weer op de snelweg. De route die we binnendoor wilden nemen gaf een stremming in twee richtingen aan, dus daar blijven we maar van weg. De route via de snelweg is iets langer, maar rijdt super. Via de A38, gaan we naar Braunlage en rijden we door het National Park Harz, onderdeel van de Harz, het noordelijkste middelgebergte van Duitsland. We komen op een hoogte van ruim 800 meter, de hoogste berg van de Harz is de Brocken met 1140 meter. Het is een prachtig gebied, maar het is opvallend hoeveel kale, dode bomen we zien. Op sommige stukken zijn de bomen gekapt en is het open en kaal, maar ook heel veel bomen staan er triest bij.
We passeren Bad Harzburg, op de grens van de voormalige DDR, waar kennelijk veel te doen is, want er staan heel veel auto's. Hier vandaan loopt de Teufelsstieg, een wandelpad naar de Brocken, maar er gaat ook een gondel. Ook is er een "Baumwimpfelpfad" van 1000 meter en een uitzicht-platform op 28 meter hoogte. Er is van alles te doen hier.
Wij rijden naar Camp Harz Goslar, een fraaie, behoorlijke nieuwe camping in Goslar en blijven hier twee nachten. De aankleding en afwerking met stoer hout doet een beetje aan Amerika denken. Dat geldt ook voor de eetgelegenheid in het hoofdgebouw waar je eten besteld aan de counter en het dan zelf op moet halen en je bord na het eten weer zelf in het afwasrek plaatst.
Via een bospaadje fietsen we naar Goslar dat een behoorlijk groot oud centrum heeft met heel veel vakwerkhuizen en winkels, die helaas op zondag allemaal gesloten zijn. Gelukkig zijn de terrassen wel open. We spreken een boswachter over het dode hout in het bos en leren dat dit komt door een kever die heel goed gedijt door de klimaatverandering. De meningen over wel of niet kappen van de dode bomen zijn kennelijk verdeeld. Er leven ook veel wilde dieren in het National Park, zoals de wilde kat en de wolf en laten we die nou tegen komen!

De “Tor zur Stad Erfurt” is moeilijk te vinden

Het is een behoorlijke uitdaging om weer van de camping af te komen. Op aanwijzingen van de beheerder rijden we eerst een stukje naar beneden om te keren en dan rustig, maar met voldoende snelheid terug omhoog. Het is maar goed dat het niet glad is door de regen. Daarna volgt nog een spannend stukje door het dorpje, waar we gelukkig geen bus of vrachtwagen tegenkomen. Het lukt om zonder problemen de snelweg weer te bereiken.
Bij Jena verlaten we de snelweg even om te tanken en boodschappen te doen. Achteraf blijkt het niet de meest voordelige stop, want in Erfurt is de diesel veel goedkoper. Onze route gaat namelijk dwars door Erfurt heen, wat eigenlijk niet de bedoeling was, maar zo krijgen we wel gelijk een indruk van de stad. Bij Erfurt moet ik gelijk denken aan schaatsen, want Gunda Niemann was een van de meest succesvolle Duitse schaatssters en zij komt hier vandaan. De ijsbaan in Erfurt is naar haar vernoemd.
De camperplaats "Tor zur Stadt Erfurt" ligt bij de Erfurter Messe, maar de ingang is heel lastig te vinden als je uit de stad komt. Na drie pogingen treffen we het aanmeld-kantoor aan en krijgen we een uitgebreide uitleg en een pasje waar we alles mee kunnen doen. Ook de automaat waar je de toiletcassette in kan zetten, die dan automatisch geleegd en gereinigd wordt, werkt met het pasje. Dat wil zeggen, het zou moeten werken, maar ons lukt het helaas niet.
De tram naar de Altstadt, stopt voor de deur bij de Messe en binnen 10 minuten zitten we in de binnenstad. We stappen uit bij de Fischmarkt en komen in een heel leuke straatje de "Krämerbrücke" met prachtige kleine pandjes. Het riviertje dat door de stad loopt gaat onder het straatje door. We lopen lekker rond en winkelen wat voordat we bij de Domplatz weer op de tram terug naar de camper stappen.
Morgen rijden we door naar de Härz.

Van west naar oost, maar eigenlijk noordwaarts

De Schnipp Schnapp was een succes en lekker snel. Na 10 minuten sta ik alweer buiten, maar zeker niet ontevreden!
We doen het rustig aan, lopen even naar de supermarkt en drinken in het zonnetje koffie voordat we weer opbreken, want op de volgende plek kunnen we niet voor 1 uur terecht. We rijden 10 km terug naar de snelweg, die er verrassend goed uitziet, zonder gaten en kuilen en herstelwerkzaamheden.
We passeren een bord dat aangeeft waar tussen 1945 en 1992 de grens tussen west en oost Duitsland liep en we rijden over een verbindingsbrug. Verder zie je hier niet dat er ooit een grens gelopen heeft. Tsjechië is hier overigens ook niet ver vandaan.
Het laatste stukje gaat binnendoor en behoorlijk steil omhoog en omlaag. Gelukkig rijden er vrachtwagens, zodat we weten dat het kan, maar het allerlaatste stukje naar de camping is bijna niet te doen.
De terrassencamping Am Trepplesfelsen in Harra is wel de moeite waard en ligt midden in de natuur, langs de Saale. We krijgen een prachtige plek. Bij het aanmeldhutje staat een bordje dat hier geen wifi is, maar "doe als in 1992: praat met elkaar". Het is er een oase van rust. Er liggen vier kano's die vrij te gebruiken zijn en het blijkt hier ook een favoriete visplaats te zijn. Vooral vandaag komen er (bijna) allemaal mannen met bootjes en een tentje om te vissen.
Onze kuiten krijgen het te verduren, want naar de douche, de afvalbak of de plek waar de toiletcassette geleegd moet worden, moeten we omhoog lopen.
We proberen met de fiets de omgeving te verkennen, maar daar zijn we snel klaar mee. Zelfs met de e-bike is het nauwelijks te doen en dat begint al bij het opstappen vanaf de camper. Het is hier overwegend een wandelgebied, maar ook dan is het klauteren en klimmen. Tegenover de camping klimmen we omhoog om van het uitzicht te genieten en we wagen het ook om een stukje te kanovaren. Met het schitterende weer hebben we het goed getroffen!

Deelstaat Bayern

Via de Romantische Strasse rijden we naar Rothenburg ob den Tauber, de weg is smal, maar het is leuk rijden. We zijn in 2015 in Rothenburg geweest met de permanente kerstwinkel in het oude centrum. Nu rijden we er voorbij en gaan we de snelweg op richting Nürnberg. Ook in dit deel wordt aan de weg gewerkt, Duitsland is één grote Baustelle. Wij hebben nog geluk, want als we naar de andere kant van de weg kijken zien we een kilometers lange file met allemaal vrachtwagens. Het is gewoon niet leuk meer!
Vanaf Nürnberg rijden we noordwaarts op de 9/E45, nog steeds in de deelstaat Bayern. We slaan vlakbij Pegnitz af naar Auerbach waar een gratis camperplaats met 8 plaatsen in het dorp ligt. We vragen ons af of we een vrije plek aan zullen treffen, we hebben namelijk gehoord dat Baden Württemberg en Bayern nu twee weken vakantie hebben. Tot onze verbazing staan er maar drie campers op deze mooie locatie. We staan lekker in de zon met ruimte om ons heen om lekker te zitten. Het dorp, de Aldi en Edeka zijn op loopafstand en de fietsen blijven vandaag in de garage. Ik maak voor morgenochtend een afspraak bij de kapper met de geweldige naam Schnipp Schnapp. Dat beloofd wat!

Romantische Straße

Het is in Duitsland fantastisch rijden op zondag. Er rijden geen vrachtwagens en ondanks alle wegversmallingen door werkzaamheden hebben we nergens een file. Er is alleen een afsluiting richting Frankfurt, die we op tijd door hebben zodat we de route kunnen aanpassen.
Vanaf Würzburg gaan we de snelweg af richting Bad Mergentheim en de Romantische Straße en komen we bij camping Schwabenmühle in Weikersheim/Laudenbach. We hebben geluk gehad dat we een plek konden reserveren omdat er iemand geannuleerd had en de plek die we krijgen is echt helemaal geweldig. De camping is heel fraai verzorgd met heerlijke douches en een goede wifi. We hebben geen sat. ontvangst, maar we kunnen op de tablet gewoon TV kijken. Het is hier heerlijk en we blijven twee nachten.
We worden wakker met klokgelui van het bergkerkje en het kerkje uit het dorp, het geluid komt van verschillende kanten.
Het is een prachtig gebied om te fietsen en de beheerder legt ons uit dat we gemakkelijk een route kunnen fietsen van 65 km en dan met de trein terug of de andere kant op eerst met de trein en dan 67 km terug fietsen. Het is iets te ambitieus voor ons, wij doen heen en weer op de fiets wat kortere stukjes. Het oude centrum van Weikersheim is leuk en ook Bad Mergentheim dat wat groter is, is zeer de moeite waard. We nemen vandaag iets lekkers op het terras, want Moos is jarig en dat moeten we toch een beetje vieren.
In de zon met een zwoele wind proberen we ons hoofd een beetje tot rust te laten komen. We hebben namelijk vreselijke berichten van thuis over de gezondheid van zwager Henk, zus Addy en broer Rens. Het is een beetje veel allemaal en we moeten het verwerken en onze plannen er op aanpassen.

Van de Moezel naar de Rijn

De camperplaats aan de Moezel is zeer geliefd, er rijden voortdurend campers langs met een verwachtingsvolle blik, maar helaas …… de camperplaats is vol. We fietsen nog wat in de buurt, o.a. naar het oude Piesport aan de overkant van de Moezel. Hier zijn restanten te zien van wijnkelders uit de Romeinse tijd.
We onderzoeken ook nog de mogelijkheid van een wijnproeverij, maar het Weingut Vehlert- ….. heeft weliswaar een mooi groot zonnig terras, maar ook grote prijzen voor een proeverij en eventuele aankoop van een lekker flesje. Dat wordt het niet voor ons.
Vanochtend, nadat we verse broodjes hebben gekocht bij de mobiele bakker op de CP, verlaten we dit zeer aanbevelingswaardige plekje en we zijn nog niet bij de waterloosplaats of er staat alweer een andere camper op die plek.
Richting Bernkastel gaat de rit nog langs de Moezel en dan volgen we de borden richting Mainz. Een mooie rit met haarspeldbochten, mooie uitzichten en een deel over de snelweg. We gaan qua drukte de goede kant op, want in tegenovergestelde richting zien we dat het verkeer opstroopt.
Net voorbij Bingen gaan we de snelweg af naar Gau-Algesheim, waar we een plaats hebben kunnen reserveren. We worden verwelkomt met een flesje witte wijn en heldere uitleg over hoe het hier werkt. Parkeren in het groene vak met de neus naar voren. De beheerder zit er strak in, maar daardoor ziet het er ook wel verzorgd uit.
Omdat we niet ver van de Rijn af zitten, pakken we de fietsen richting Bingen. Op een camping vinden we een terras aan de Rijn, waar we lekker even genieten van het geluid van het snel stromende water. Het is echt heet vandaag, in de camper is het 30 graden als we terug komen. Voor ons reden om ons diner bij het Schlemmer Haus te nuttigen.

Piesporter Goldtröpfchen

Na een ijskoude nacht, rijden we via België naar Duitsland om een plekje te zoeken aan de Moezel. Het is een rit van 165 km, deels binnendoor en deels over de snelweg. Het laatste stukje is het mooist, als we van boven aan komen rijden en zicht hebben op Piesport, de Moezel en de haarspeldbochten die ons naar het dal moeten brengen. Alleen die aanblik is al de moeite waard. In Piesport ligt een camperplaats met de naam Piesporter Goldtröpfchen, vernoemd naar het grootste wijngebied (410 ha) aan de Moezel. Er is gelukkig nog plaats en we kiezen een fraai plekje uit waar we de hele dag zon hebben en met zicht op het water. Prachtig, we zijn helemaal blij. Onze eerste camperreis ging in 2015 naar de Moezel en het is een beetje "back to memory lane".
Alle camperplaatsen zijn al snel bezet, het is een geliefd plekje tegen een klein prijsje van € 12,00 incl. elektra en een verzorgingsplek (voor de camper). Voor ons komen aardige mensen met een caravan te staan, maar die moeten na 1 nacht weer weg van de beheerder, het is uitsluitend voor campers hier.
Ons plan is om hier twee nachten te blijven, maar als we onderzoeken wat de volgende stop zou kunnen zijn, komen we er al snel achter dat we vanwege het lange Pinksterweekend bijna overal volle campings en camperplaatsen gaan aantreffen. We zijn uren bezig met kijken, bellen, mailen en uiteindelijk besluiten we om ons plan bij te stellen. We blijven lekker drie nachten hier en kunnen gelukkig voor zaterdagavond en vervolgens zondag t/m dinsdag een plek reserveren in de buurt van de Romantische Strasse. We passen de route op de mogelijkheden aan, het is niet anders.
Vandaag fietsen we naar Bernkastel-Kues, over de prachtige Mosel Radweg. We komen langs Wintrich waar we in 2015 hebben gestaan.
Het is een heerlijke zonnige dag en langzaamaan wordt het ook wat warmer. Op de druivenhellingen wordt flink gewerkt en we kijken met bewondering hoe ze zo steil naar beneden durven te gaan met de tractoren. Na 40 km fietsen ploffen we terug bij de camper, zeer tevreden neer en zijn we echt toe aan een drankje.

Hop, hop, bier en bus

Als we wakker worden is het Limburgs Heuvellandschap bedekt onder een laag mist. Dat is jammer, want dan zie je niet zoveel van het mooie landschap. We gaan toch maar op de fiets en dalen weer af richting Slenaken en vervolgens naar Gulpen, waar de bekende Gulpener bierbrouwerij staat. Het is een mooi rondje om te fietsen en we komen ook langs een gebied waar ze hop verbouwen, dat gebruikt wordt in de bierbrouwerij.
De bierbrouwer haalt zijn grondstoffen zoveel mogelijk uit de omgeving en heeft voor de hopteelt een samenwerkingsverband met het fruitteeltbedrijf van de familie Wouters in het nabijgelegen Reijmerstok. Die heeft een internationaal gezien kleine hopgaard, waarvan Gulpener de opbrengst gegarandeerd afneemt. Daarmee wil het bedrijf de landbouw in de omgeving verrijken en het landschap verfraaien.
Camping Welkom is van boerencamping gegroeid naar een minicamping en hebben daarvoor het boerenbedrijf met veeteelt op moeten geven. Oma is oorspronkelijk begonnen en loopt nog dagelijks rond, inmiddels runt de kleinzoon de camping en wordt er hard gewerkt aan een nieuw sanitairgebouw en een proeflokaal. Ze hebben sinds 2020 een eigen wijngaard (pal naast de camping) en er staan ook 21 verschillende proefstokken voor de toekomstige proeverij.
Vandaag zijn we met bus 57 naar Maastricht geweest, waar we lekker wat shoppen en rondlopen. In de wijk Wyck zijn leuke, aparte winkeltjes en het Vrijthof is natuurlijk altijd gezellig met de terrassen er om heen. Het busritje is ook de moeite waard en we hebben prima dagen gehad hier in het (helaas vandaag niet zo warme) zuiden.
Morgen is het weer tijd om verder te gaan.

Ambulance op camping Welkom

Het was een heerlijke en onvoorstelbaar rustige nacht bij de paardjes. Wij passen ons moeiteloos aan de omgeving aan. Rustig wakker worden, eitje koken, rustig ontbijten en rustig weer op pad naar de volgende bestemming die in het uiterste zuiden van Limburg ligt.
Omdat we gisteravond een alarm kregen dat de gastank leeg is, maken we een tussenstop in Geleen om LPG te tanken. Tot onze verbazing gaat er iets meer dan één liter gas in de tank en dan slaat de pomp af. Misschien hebben we alarm gekregen door een afkoeling in de tank, we weten het niet. We noteren altijd wanneer we tanken, maar deze keer ontbreken de gegevens in ons logboek.
Net voorbij Margraten, waar een heel groot en bekend oorlogsmonument is, slaan we af naar camping Welkom. De camping ligt boven op een heuvel bij Hoogcruts, ruim een kilometer vanaf Slenaken. Het landschap is prachtig en glooiend en het weer doet lekker mee om ons te laten genieten.
Als we na de middagpauze met de fiets op pad gaan, komen we er achter dat de camping goed op hoogte ligt, want we dalen een behoorlijk eind af naar Slenaken. Niet iets voor een gemakkelijke wandeling. We kijken even bij het Hof van Slenaken, waar Moos en Nathalie begin dit jaar een aantal dagen zijn geweest en daarna fietsen we de grens over naar Teuven-dorp, waar we op het terras van Moeder de Gans een kop koffie drinken.
Omdat we niet over Slenaken terug willen fietsen nemen we de route die ons op Google Maps wordt voorgeschoteld. Het is in km een prima route, maar we komen er al snel achter dat die route geschikt is voor mountainbikers of wandelaars, maar niet voor ons. Ik besluit een stukje te gaan lopen vanwege de stenen, maar Luuk rijdt om mij heen, zet aan en …… valt opzij met de fiets boven op hem. Dat is schrikken! Het loopt goed af, maar later op de camping zien we wel de ambulance aan komen. Gelukkig brengt die alleen lekker vers fruit!

Hoera, het is een meisje!

Ja, ja, we zijn nog maar net begonnen en we hebben al iets te vieren. Op onze eerste camperplaats in het Brabantse Maarheeze, worden we getrakteerd op beschuit met muisjes. Er is vannacht een veulentje geboren!
Het is een prima begin van wat een toertje in Duitsland moet gaan worden. De camper is weer gekeurd, getaxeerd en reis klaar gemaakt en door Wilco voorzien van heerlijke verse koekjes. We rijden nog even langs Moos en Nathalie en dan zijn we weer "on tour". Omdat er veel mensen op pad zijn in dit lange Hemelvaartsweekend, hebben we vooraf een plekje gereserveerd. Het is prachtig weer, op de camperplaats is het lekker rustig en het is hier mooi om een rondje te fietsen in de natuur door Sterksel en Maarheeze. Het veulentje van nog geen dag oud huppelt voor onze neus al door de wei, beschermt door zijn moeder en de zon gaat voor de camper mooi rood onder. Wat wil een mens nog meer. Nou ja, de kleding die we klaar hadden gehangen in de slaapkamer zou misschien wel handig zijn geweest. Gelukkig hebben we vast wel genoeg kleren mee, alleen niet dat jurkje en bloesje. En ineens gaat er een alarmpje, de gastank is leeg. Gelukkig hebben we nog een tweede tank, dus ook dat is geen probleem. We moeten er nog even inkomen na de lange winterstop.