Balen op De Baalse Hei, de reis is ten einde!

We hadden gisteren een behoorlijk lang tripje van 383 km. Dat lijkt op zich niet veel, maar het werd steeds drukker onderweg. Bij Rijsel (Lille) was het druk en rommelig en onze laatste tolpoort-horde was helemaal waardeloos! We konden niet betalen en de poort ging niet open met als gevolg allemaal toeterende vrachtwagens achter ons omdat de hulpdienst niet reageerde. Ook bij Antwerpen was het dramatisch. Borden met waarschuwingen dat de GPS niet gevolgd moest worden, maar dat we naar ring 1 moesten, wat later toch ring 2 bleek. Het was allemaal niet te volgen, maar gelukkig kwamen we op de juiste weg richting Eindhoven. Onze laatste stop is in Turnhout op camping De Baalse Hei. We zijn blij dat we er zijn en een beetje vermoeid van al het drukke verkeer en bovendien is het warm. Op het kampeerveldje is het even een stoelendansje met de plaatsen, maar als we staan en gegeten hebben gaan we vlug naar de zwemvijver. Het water is op zich niet heel erg aantrekkelijk maar toch wel lekker om even af te koelen. De camping is groot, met veel huisjes op vaste staanplaatsen, maar heel natuurlijk aangelegd met een visvijver, roeivijver en een zwemvijver. Bovendien heeft het een Taverne met een terrasje aan de zwemvijver waar we ons laatste gezamenlijke avondmaal nuttigen. Onder het genot van een lekkere hap en dito drankje, reflecteren we op de afgelopen 8 weken en de trip die nu ten einde is. We hebben ontzettend veel gezien en het moet allemaal nog bezinken. Syb en Agaath hebben veel ervaringen opgedaan en de ene beviel beter dan de andere. Het reizen met een camper in Europa is niet te vergelijken met Amerika en de bezienswaardigheden onderweg zijn natuurlijk ook verschillend. Er waren veel meer keuzes te maken en dat is onrustiger dan het bezoeken van diverse natuurparken.
We zitten nog lang buiten bij de camper en er is een mooie zonsondergang, voordat 's nachts het onweer losbarst en de regen op het camperdak klettert.
Vanochtend drinken we nog gezamenlijk koffie en dan nemen we afscheid van onze reisgenoten. Syb en Agaath gaan naar huis, want morgen moet hun camper voor 10.00 uur ingeleverd worden en er moet nog wat gekuist worden. Wij blijven nog een nachtje en willen nog graag wat fietsen. Zo worden wij uitgezwaaid als we op de fiets vertrekken voor een ritje naar het dorp. Helaas houden we het niet helemaal droog.
Het is mooi geweest, de Portugal-Spanje trip zit er op en wij zijn verrijkt met prachtige herinneringen. Na morgen is Dutch Lady even niet meer on tour!

Laatste Franse stop

De Boulanger in Sées, recht tegenover de camping, is al vanaf 6.30 uur open. Zo vroeg hoeven we nou ook weer niet weg, wij vertrekken om ….. 8.00 uur, maar wel voorzien van een heerlijke "pain" voor de lunch.
We vinden snel onze route vanaf de camping naar de D438 en vervolgens naar de A28, een prima weg om te rijden. Halverwege houden we een koffiestop met iets lekkers, dat Syb en Agaath hebben gekocht bij dezelfde Boulanger.
Bij Rouen is het druk. We passeren de stad, met als op de heenreis, aan de oostkant. Het is langzaam rijden door wegversmalling en stoplichten, maar we komen toch soepel langs de stad.
We genieten nog even van de graanvelden en het weidse uitzicht. Iets te vroeg komen we in Neufchâtel-en-Bray aan. In de bevestigingsmail over onze reservering lezen we dat de receptie pas om 13.00 uur open is en dat je je goed aan de regels moet houden, omdat je anders niet geholpen wordt aan de receptie. Het is duidelijk dat het hier strak aan toegaat. Het geeft ons de tijd om te tanken bij E.Leclerc en boodschappen te doen. Agaath kan eindelijk op haar gemak op zoek naar allerlei kruiden.
Ze hebben het goed voor elkaar op de camping. Na het inchecken moeten we de golfkar volgen naar onze gigantisch ruime plek op het prachtig verzorgde gras.
Het is "gewoon" weer warm en na het verorberen van onze pain, doen we heel even in de zon onze oogjes dicht en daarna gaan we op de fiets over het groene fietspad een stukje van de omgeving verkennen.
Het centrum van Neufchâtel is iets levendiger door de weeks dan op zondag. De winkels zijn open, maar we houden ons in (op een tros bananen na)!

“Franse slag” dorpjes, winkels en concerten

De laatste week is ingegaan, maar na een periode van ruim 7 weken op reis mogen we natuurlijk niet mopperen. Het is nog even volop genieten op camping La Grande Tortue, waar na het weekend alleen maar Nederlanders aankomen. Zo lijkt het in ieder geval. Het is na wat regen niet meer zo heet en bewolkt. We fietsen nog een keer richting Chaumont om te kijken of we het kasteel iets dichterbij kunnen bewonderen. Dat lukt niet. Je moet een ticket kopen om in de tuinen te komen, die zeer de moeite waard zijn volgens Syb en Agaath. Wij fietsen er omheen en gaan de brug over om het plaatsje aan de overkant te bekijken. We komen een Lidl tegen, maar dat blijkt de slechtste Lidl ooit te zijn. Wat een drama-winkel. Dan nog maar even naar de Casino (supermarkt) in op zoek naar Griekse yoghurt. We zijn blij dat we de yoghurt vinden, maar aan de kassa blijkt dat de 1 kg pot ruim € 8,00 kost. Dat dachten wij toch niet! De pot gaat retour.
Na de lunch in de camper fietsen we de andere kant op naar het plaatsje Valaire, een stukje fiets-wijnroute. We zien hier de druivenstruiken van de Touraine wijn. Omdat ik altijd graag een rondje rijd, komen we iets anders uit dan gedacht. Het is gelukkig toch geen zwembad-weer en we maken een leuk (iets langer dan gepland) tochtje.
Syb en Agaath zijn naar Amboise gefietst, enkele reis bijna 30 km en komen met de fiets aan de hand terug de camping op lopen. De laatste 3 km op de terugweg is de fiets van Syb kapot gegaan, dus dat was geen feest en einde fiets-oefening.
Vandaag rijden we naar Normandië. Het eerste deel via Blois en Vendôme naar Le Mans en dan de snelweg weer op. Het is jammer dat het mistig is en we de prachtige omgeving niet in het zonlicht zien. We stoppen even in Saint-Calais en komen om half een aan bij de camping in Sées waar we een gesloten receptie aantreffen. Het blijft onlogisch dat een camping niet toegankelijk is, maar gelukkig kunnen we na een uurtje een (ruim) plekje uitzoeken. Op onze app Campercontact staat dat er een zwembad is, maar daar is niets van waar. Het is maar goed dat het met max. 27 graden goed uit te houden is. We gaan daarom maar wandelen naar het dorp.
Sées is echt een Frans dorp, het ziet er allemaal oud en verveloos uit. Ook de kathedraal geeft een sombere indruk. Maar, vanavond is er muziek in het dorp. Wij nemen een kijkje bij een concertje van de muziekschool en Syb en Agaath gaan later op de avond naar een concert met als thema humor en muziek.

Vallei van de Loire

Van Avanton zijn we naar Tours gereden, waar we een afslag hebben genomen om langs de Loire te rijden naar Candé sur Beuvron. Het eerste stukje is een beetje moeizaam om op de A10 te komen en we zijn ineens onze "volgers" kwijt. Gelukkig lukt het Syb en Agaath om ook op de juiste route te komen. Vanaf Tours komen we langs Vouvray en zien we de kastelen van Amboise liggen, wat een enorme indruk maakt. Het is een prachtige route, maar we hebben niet overal zicht op de Loire en dat valt dan een beetje tegen. Camping La Grande Tortue is helemaal prima. We krijgen een grote plek met lekker wat schaduw en op spuugafstand van het zwembad. Wat wil een mens nog meer!
Het is bloedheet en we lummelen rond in het zwembad. De temperatuur in de camper is boven de 35 graden en dat is niet te doen. Om toch iets van beweging te hebben fietsen we een klein stukje langs de Loire naar Chaumont, waar ook een kasteel is, er zijn overigens 103 kastelen en uitzonderlijke tuinen en er zijn gemarkeerde fietsroutes om ze te bezoeken. Wij blijven aan de oever, lekker met de voetjes in het stromende water van de Loire. In een schaduwrijke tuin genieten we van een blond biertje van het mooie uitzicht.
Het is te warm om te koken, maar gelukkig kunnen we op de camping een pizza bestellen, waarna we snel weer een duik nemen om af te koelen.
Vannacht heeft het geregend en geonweerd en het is wel iets koeler geworden. We gaan daarom op de fiets naar Blois. Lekker langs de Loire heen, een mooi tochtje van circa 15 km. Blois is vrij groot, met 65.000 inwoners en is de hoofdstad van het departement Loir-et-Cher. Het heeft een Koninklijk kasteel waar 7 Koningen en 10 Koninginnen hebben gewoond. De eerste aanblik van het kasteel is niet bijzonder, maar op de binnenplaats krijg je een hele andere indruk van de vier vleugels uit vier verschillende tijdperken.
Tegenover de ingang ligt het Maison de la Magie, een eerbetoon aan boeienkoning Houdini die in Blois is geboren. We fietsen door de stad naar Kathedraal Saint Louis, waar de zondagsdienst net is afgelopen. We lopen een beetje tegen de stroom in om de glas-in-lood ramen van Jan Dibbets te kunnen zien. Naast de Kathedraal ligt het Stadhuis, waar de Fransen vandaag hun stem kunnen uitbrengen. Blois is een leuke stad, al is het vandaag zondag en zijn de winkels gesloten. Maar misschien is dat ook wel de charme op zo'n warme zomerdag.
Via de officiële fietsroute rijden we door een landelijke omgeving weer terug en op de camping plonsen we weer snel het zwembad in. Agaath en Syb hebben de tuinen bewonderd van kasteel Chaumont en inspiratie opgedaan.
Na het zwemmen drinken we met z'n vieren een lekker bubbeltje en eten we een samengestelde hap met pastasalade, sla en tartaartjes van het grill-plaatje. We zijn net op tijd klaar als het begint te onweren en te regenen. Het koelt iets af.

Van zwembad naar zwembad

Het was nog bloedheet in de camper toen we gingen slapen, maar halverwege de nacht koelde het gelukkig een klein beetje af. Als we vertrekken is het aangenaam buiten, maar gedurende de dag loopt de temperatuur op naar 35 graden. Het is iets teveel van het goede. Tijdens het rijden merken we het niet zo en we zijn blij dat we voor 12.00 uur mogen aankomen op camping du Futur in Avanton. De camping heeft namelijk een zwembad en dat is geen overbodige luxe met dit weer. De campers staan redelijk in de schaduw en na de lunch zoeken we verkoeling in het water. Het is te heet om de ene voet voor de andere te zetten, dus we doen verder niets!
We vermaken ons met kijken naar andere mensen, want eigenlijk mag je ook in dit zwembad uitsluitend in strakke zwemslip. Er is echter een gezin dat geen zwemkleding bij zich heeft en in ondergoed en bovenkleding zich in het zwembad begeeft. De controle is hier niet aanwezig en dat is toch een beetje jammer.
's Avonds slenteren we naar het centrum (!) van Avanton waar een crêperie zit. Het is ook zo ongeveer het enige dat Avanton te bieden heeft. Het biertje smaakt heerlijk en ook de galettes zijn prima, maar het is in de hitte gewoon een opgave om aan tafel te zitten. Zodra we weer terug zijn op de camping gaan Luuk en Agaath nog even zwemmen om af te koelen. Pfffffff, morgen op naar het volgende zwembad!

Tropische hitte in Frankrijk

Afgelopen nacht schijnt het weer raak te zijn geweest met onze Lupin, het zwijn. Midden in de nacht werd er geschreeuwd horen we van Syb en Agaath, maar wij hebben er niets van gemerkt. We hebben dus goed geslapen en geen last gehad van de warmte. Om 8.00 uur, onze min of meer gebruikelijke vertrektijd, is het al mooi weer, maar niet helemaal helder. Het is nog lastig om de goede route uit Mimizan op te pakken, want er is een wegopbreking en er staat geen omleiding aangegeven. Lekker handig. Het is nog een aardig stukje naar de A63 richting Bordeaux door een mooi gebied. Het eerste stuk rijdt rustig, maar rondom Bordeaux is het druk. Dat is altijd logisch rond de grote stad, maar prettig is het niet. Bij Ambarès, zo halverwege route, lassen we een boodschappen-/ koffiestop in. Als we uitstappen valt de hitte boven op ons. Pffffff, dat gaat wat worden vandaag.
Via de A10 rijden we verder naar onze camping Val de Boutonne in het plaatsje Saint Jean d'Angély, een camping met zwembad!
We zijn er iets na half een en we weten dat de incheck gevraagd wordt vanaf half drie, maar we hebben er niet op gerekend dat de receptie helemaal gesloten zou zijn. Gelukkig is er een bankje onder een boom aan het meertje, waar we onze lunch kunnen opeten. De camper staat in de zon te branden en al snel is het binnen niet meer uit te houden zo warm. Om twee uur mogen we eindelijk de camping op en kunnen we de campers een beetje in de schaduw van de bomen zetten. Wij sprinten (nou ja met een temperatuur van 35 graden) naar het zwembad, waar blijkt dat je uitsluitend mag zwemmen met een Speedo slip of boxer, een zwemshort is niet toegestaan. Helaas heeft Luuk alleen maar zwemshorts, dus dan maar een leuke blauwe onderbroek aan. De controle bij het zwembad is scherp, ook of je wel onder de douche gaat voor het zwemmen. Luuk plonst lekker rond in zijn alternatieve zwembroek, je moet er toch niet aan denken dat je niet mag zwemmen met deze temperatuur! De camping is verder keurig in orde, maar een parasolletje bij de ligbanken kon er niet meer vanaf. Zodra je uit het water komt en op de ligbank gaat zitten of liggen is het alweer veel te heet. We dompelen ons dus maar regelmatig onder om het uit te kunnen houden. We hebben weinig zin om te koken en eten iets makkelijks. Alle inspanning is vandaag te veel en morgen wordt het nog heter!

Wild zwijn op de camping

Het zijn verrukkelijke dagen hier in Mimizan Plage, maar dat kan ook niet anders met dit weer. Op de fiets komen we erachter dat het dorpje toch iets meer heeft dan we eerst dachten. Er zijn gezellige winkelstraatjes en restaurantjes. Alles staat in het teken van het surfen en dat kunnen we ons ook wel voorstellen met die geweldige golven hier. Om te zwemmen is de zee wat minder geschikt. Er is een afgebakend stukje met strandwachten die scherp in de gaten houden dat er buiten dat gebied geen mensen gaan zwemmen. De surfers mogen natuurlijk wel overal in zee. Als je in zee staat voel je de stroming aan je trekken en het is moeilijk om te blijven staan. Zodra je valt wordt je meegesleurd. Maar het is geweldig. Het strand lijkt eindeloos lang. De ingang naar het haventje is kennelijk verzand, want er wordt flink uitgegraven.
De omgeving is ook prachtig om te fietsen. Er zijn fietsroutes, al zijn die af en toe een beetje lastig te volgen. We rijden richting Mimizan Bourg, langs de papierfabriek. We hebben geluk dat het gisteren maar even oostenwind is geweest, want dan trekt de lucht van de papierfabriek over de camping en dat ruikt niet fris! Terug fietsen we door het bos, langs een militair terrein, een prachtig stuk natuur.
Gisteravond was er behoorlijk commotie op de camping. Terwijl we in het donker lekker buiten zaten te praten, zagen we ineens een groot beest. Het bleek een wild zwijn die appeltjes had gevonden bij een tentje. Het dier bleef een hele tijd tussen de campers en tenten door scharrelen op zoek naar lekkere hapjes en het liet zich niet verjagen. Het meisje in de tent heeft het beest de hele nacht gehoord.
De dagen vliegen om met zwemmen, op het strand liggen, fietsen en niet te veel inspanning verrichten, want daar is het veel te warm voor.
We zijn benieuwd of onze nachtelijke bezoeker straks weer langs komt.

Gecontroleerd naar Mimizan Plage

Op zondagochtend regent het af en toe en veel Spanjaarden breken de boel al op om weer naar huis te gaan. Wij wachten tot het droog is (en hopelijk blijft) voordat we met de fiets naar Zarautz gaan. Syb is niet helemaal fit en zij houden een dagje rust op de camping. Voor de tweede keer gaan we bergop tot Gran Camping Zarautz en dan weer bergaf aan de andere kant van de berg naar het plaatsje Zarautz. Het uitzicht over de golfbaan en zee is prachtig. Op de boulevard is het druk en we laveren tussen de wandelaars door tot het einde, waar je bij het oude centrum komt. We willen graag een hapje eten, maar dat valt nog niet mee. Overal wordt gedronken en er zijn ook wel hapjes te krijgen, maar geen fatsoenlijk menu. We nemen een biertje en tosti aan de boulevard. Niet goed voor de benen, maar wel lekker.
De terugtocht gaat gelukkig zonder problemen. Onze elektrische ondersteuning is goud waard! Terug op de camping is het een stuk leger geworden, nu het weekend ten einde raakt. We hebben nog een klusje te doen, want de in Frankrijk verplichte dode hoek stickers zitten nog niet op de camper en Luuk vindt het toch wat relaxter om ze op te plakken. Met behulp van de waterpas van Syb plakken we de lelijke dingen op onze mooie camper. Syb is gelukkig weer wat opgeknapt en trakteert op een glas Sangria aan zee. Daarna gaan we gezellig een hapje eten bij bar Anarri en dan zit Spanje er echt op. Jammer, maar helaas!
Vanochtend zijn we weer in Frankrijk aangekomen. Bij de grensovergang/tolpoort net voorbij Irun werden we door de Franse politie staande gehouden. Een politieman kwam even binnen kijken en daarna mochten we weer verder. Het zal wel om mensensmokkel gaan denken we, over de stickers konden ze gelukkig niets zeggen.
Na een boodschappen/koffiestop rijden we het gebied Les Landes in. Een totaal ander, vlak, landschap met veel naaldbomen. We komen uit aan de kust, in Mimizan Plage op camping Marina Landes. Een grote camping met behoorlijke plaatsen en veel voorzieningen zoals een binnen- en buitenzwembad. Het is behoorlijk warm geworden en al snel zoeken we verkoeling in het zwembad en aan zee. Het strand is 500 meter lopen en dan nog even een duintje over. Er wordt flink gesurfd, er is een grote groep Nederlandse jongeren en het lijkt op het surfcamp waar Elisa straks naar toe gaat. De zee en de golven zijn prachtig. De komende dagen wordt het rond de 30 graden en we denken dat we het hier wel een paar dagen uithouden.

Orio, laatste Spaanse stop

Na de grote stad, vinden we het heerlijk om weer naar een plekje aan de kust toe te gaan. We dalen daarom onder het geklingel van koeienbellen (ze lopen hier op de berg gewoon los in het park en op straat) weer af naar de A8. Het eerste stukje is druk rondom de stad, maar de route wordt al snel weer erg mooi richting de kust. We gaan toch naar camping Orio, in Orio. Na het bericht dat ze volgeboekt zijn, hebben we een aantal keren gebeld. Uiteindelijk kregen we contact met Sonia, die onze mail niet kon vinden, maar wel zei dat er plek was. Daarom snel nog een keer gemaild en tot onze verbazing kregen we een reserveringsbevestiging. Er was alleen nog wat onduidelijkheid over de prijs, maar bij het inchecken kwam dat ook helemaal goed. Vanaf de camping is het 100 meter naar het strand en het dorp is een km lopen. Onze reservering was voor twee dagen, maar we plakken er gelijk nog maar een dag aan vast. Lekker een paar dagen rust! Hoewel, het is best druk op de camping en er wordt heel veel gebarbecued. Het is natuurlijk weekend en de Spanjaarden trekken er met hun gezinnen op uit om te recreëren.
De planning van de NKC-route, die we als basis hebben gebruikt, eindigt in het naast Orio gelegen Zarautz. Het rondje is volbracht. Vanaf hier hebben we nog geen planning voor het laatste deel van de trip en we overleggen wat we nog willen zien in Frankrijk.
Vandaag zijn Agaath en Syb met de trein naar San Sebastian en wij fietsen langs de rivier Orioko Itsasadarra, het dorpje in omhoog, langs de vissersschepen naar de overkant van het water en een weggetje omhoog (onderdeel van de oude pelgrimsroute naar Santiago de Compostela - Camino Primitivo) dat uit blijkt te komen bij Gran Camping Zarautz. De lucht wordt echter ineens dreigend en de wind trekt aan. We gaan daarom maar snel weer bergaf naar Orio.

Bilbao, prachtige stad aan de Nervión

Gisteren was het grijs en regenachtig, maar na een buitje in de ochtend, krijgen we vandaag weer heerlijk weer. We gaan opnieuw naar de stad en zoeken op de plattegrond de winkelstraten op om te kunnen shoppen. Voordat we daar aan toekomen stap ik eerst bij een kapper naar binnen, want ik wil heel graag een wat kortere coupe. De eerste kapper heeft het te druk, maar bij de tweede (er zitten er genoeg) kan ik gelijk plaatsnemen. De kapster heeft er zin in en met een flink uitgedund koppie haar, sta ik na een half uur weer buiten.
De eerste winkelstraten vallen een beetje tegen, maar de panden zijn door de hele stad prachtig. Ook het Carlton Hotel zit in een schitterend pand. Gelukkig vinden we ook de mooie winkels van de bekende merken en El Corte Ingles. Als we bij Massimo Dutti binnen zijn horen we een hoop lawaai buiten en als we de winkel uit willen blijkt ineens het hek gesloten. Er is een demonstratie, onder politiebegeleiding, die kennelijk gericht is tegen de kledingindustrie. Een heleboel winkels zijn beplakt met stickers en voorzien van spandoeken en we zien dat de modewinkels allemaal hun deuren even hebben gesloten. Het is een rare gewaarwording en we zijn blij dat er geen gekke dingen gebeuren.
Na het shoppen steken we de rivier Nervión over en gaan we in het oude centrum (Casco Viejo) op het Plaza Nueva op zoek naar iets lekkers voor de lunch. Er zijn daar allemaal terrasjes en restaurantjes waar je Pintxos of een menu kunt eten. We bestellen een biertje, maar het menu dat we willen eten blijkt niet mogelijk. Op naar de volgende dus. Uiteindelijk komen we in de markthallen uit bij Arambarri, een heel goed tentje waar de Pintxos heerlijk zijn en waar we noodgedwongen nog maar een biertje nemen. We slenteren door de 7 Middeleeuwse straatjes terug naar de opstapplaats voor de bus. Het was een heerlijke dag in deze mooie stad.
In de zon komen we bij de camper weer een beetje bij van alle stappen en krijgen we bericht dat onze kleindochter Elisa vandaag is geslaagd. Goed gedaan hoor, we zijn trots!

Bilbao

We verlaten vroeg onze heerlijke plek op camping Oyambre. De geplande rit naar Bilbao is rond de 150 km, maar omdat er files of wegwerkzaamheden zijn op de route, geeft onze navigatie een hele lange rit aan. We nemen het zekere voor het onzekere, want de reservering is maar tot 12.00 uur gegarandeerd. Het is regenachtig weer en alles ziet er grijs uit. Dat is erg jammer, want zo is de mooie omgeving niet zo goed te zien. We stoppen even in Laredo voor boodschappen, want als we straks op de berg staan is er niet veel te krijgen.
We zijn er gelukkig op tijd! Het laatste stukje is echt even bergop en dan sta je gelijk voor de slagboom van de CP. Het overloop-gedeelte is niet meer toegankelijk voor campers. Het is al met al een beetje krappe bedoening zo, want je krijgt niet zomaar toegang. Dankzij onze reservering mogen de campers alvast naar de toegewezen plaatsen, maar ik moet blijven wachten bij de receptie om in te checken. De bazige dame is niet echt relaxed bezig, ik word er helemaal nerveus van.
Het weer is waardeloos met heel veel miezerregen en dat terwijl het uitzicht vanaf de camperplaats zo prachtig is. Het is niet anders!
's Middags gaan we met z'n vieren in bus 58 naar de stad om naar Museum Guggenheim te gaan. Lopend vanaf de busstop krijgen we gelijk een indruk van een deel van de stad. In het museum gaan we apart verder, zodat ieder op zijn eigen tempo de collecties kan bekijken. Er is een tijdelijke tentoonstelling Motion, Auto's, Art, Architecture met hele fraaie oude auto's met daartussen kunst, foto's en sculpturen. Er is ook een onderdeel over de toekomst waarin de TU Delft een plaats heeft. In andere zalen zijn tekeningen en schilderijen en er is kunst van Andy Warhal, Jef Koons, Mark Rothko en beneden is er een grote stalen sculptuur "The matter of Time". Je moet het beleven en het laat zich moeilijk beschrijven. Het pand op zich is overigens ook al bijzonder.
We lopen langs de rivier richting de oude stad voor de bus terug en drinken nog even wat in "Naked & Sated", waar de filosofie is om weer gezond te worden en lichaam en geest te resetten met echt, naakt, vers en seizoensgebonden eten dat helpt om voor jezelf te zorgen en te zorgen voor het milieu. Zo, daar kunnen we weer mee vooruit!

Playa Oyambre en uitzicht op de Picos

We vervolgen onze route langs de noordkust van Spanje en blijven ons verbazen hoe mooi het hier is. We passeren een aantal tunnels, maar daaromheen is het landschap heel mooi groen en afwisselen. Als kers op de taart doemt in de verte het Picos-gebergte op met zelfs nog sneeuw op de toppen. We nemen een afslagje eerder van de A8 af om via San Vicente aan te komen bij onze camping. San Vicente is namelijk een heel leuk dorp en we genieten allemaal van het mooie ritje. Het is jammer dat we in het dorp niet even kunnen stoppen, maar net voorbij het dorp lukt dat wel en kunnen we buiten de camper alles even in ons opnemen. In de verte horen we koeienbellen en het zicht op de Picos is prachtig.
Op Camping Oyambre krijgen we een zeer hartelijke ontvangst door een Spanjaard die perfect Nederlands spreekt. Hij legt alles geduldig uit en wijst waar we kunnen gaan staan met een goed uitzicht. Het is hier helemaal top. Het zwembad lonkt en daarna lopen we via de achteruitgang van de camping 1 km naar het strand. 's Avonds eten we heerlijk in het restaurant van de camping. Het is hier prima vertoeven. De overnachting voor morgen in Bilbao staat gereserveerd, maar helaas gaan onze plannen om vrijdag op de camping van Orio te staan, niet door, want die is volgeboekt. Dat wordt dus weer puzzelen!

Van Galicië naar Asturië

Gisteren hebben we heerlijk gefietst langs de kust en naar Figueras, op zoek naar een Farmácia voor hoestdrank. Het dorpje ligt aan de Ria del Eo, op de grens van Galicie en Asturië en er is niets te vinden. Je kijkt er over de rivier uit naar Castropol en het aan de overkant gelegen Ribadea. We twijfelen nog even of we de brug over de rivier zullen nemen, maar dan moeten we met de fiets over een smal wandelgedeelte dat bestemd is voor de pelgrims, die je hier op veel plekken tegenkomt. We fietsen langs de kust terug naar de camping. Het valt op hoeveel mooie plekjes je hier hebt om zomaar de camper neer te zetten en te genieten van de natuur om je heen. Het is een schitterend gebied.
Vandaag gaan we dus Asturië in door een heel mooi, groen gebied. Er zijn verschillende dalviaducten en het is steeds verrassend wat het uitzicht is.
Asturië neemt in de Spaanse geschiedenis een bijzondere plaats in, omdat het het enige christelijke gebied was toen de rest van het Iberisch Schiereiland Moors bezit was in de Middeleeuwen. Het kruis op de vlag van Asturië herinnert hier nog aan.
Asturië was ooit een prinsdom en de kroonprins van Spanje heeft om historische redenen de titel van "prins van Asturië".
We blijven een nachtje op camping Deva-Gijón, een grote camping die nu nog praktisch leeg is en veel te duur is, zeker gezien het feit dat het zwembad gesloten is. Qua sfeer vonden we het de afgelopen dagen veel leuker. Nou ja, je weet het allemaal niet vooruit en de omgeving is zeker mooi. We pakken de fiets op zoek naar een Farmácia, want die hoestdrank moet er echt komen! Gelukkig slagen we vandaag in deze missie. Onderweg zien we een kerk, maar die blijkt onderdeel van een heel groot universiteitscomplex. Het is met 270.000 m2 het grootste gebouw van Spanje, oorspronkelijk bedoeld voor wezen van ouders die in de mijnindustrie zijn omgekomen, maar het heeft u een multifunctionele waarde.
We plannen gezamenlijk de overnachting voor morgen want we doen de route iets anders dan zoals de NKC deze heeft opgezet.

Door de mist naar de Cantabrische kust

Helaas heeft de mooie plek met het rustgevende uitzicht over de stad niet geleid tot een goede nachtrust, maar dat had alles met een niet te stoppen hoestprikkel te maken. Luuk is de hele nacht in de weer, afwisselend in en uit bed, en niet bepaald uitgerust als we vertrekken. We hopen maar dat de buren er niet teveel last van hebben gehad.
Het eerste deel van de route is over de N634, door een prachtig groen gebied. Daarna pakken we de A8 op en rijden we tolvrij richting de Noord-Spaanse kust. Het is rustig weer met laaghangende wolken, met af en toe wat regen. Op een bepaalde hoogte komen we ineens in een hele dichte mist terecht. Er wordt goed voor gewaarschuwd en langs de weg staan speciale lampen. Kennelijk is het een bekend fenomeen in dit gebied. De vrachtwagen waar we achter rijden is niet te zien, maar met een aangepaste snelheid komen we gelukkig zonder problemen weer in normale omstandigheden terecht.
Aan de Cantabrische kust stoppen we bij Praia das Catedrais en wandelen we naar het prachtige strand. Met laag water zijn hier prachtige rotsformaties te zien die doen denken aan de Gotische bogen van een kathedraal. Helaas is het tij als wij er zijn niet gunstig om over het strand te lopen en moeten we het doen het uitzicht vanaf de vlonders, maar het is schitterend!
We rijden door naar Ribadeo, doen boodschappen en rijden daarna naar camping Playa Penarronda, zoals de naam al doet vermoeden, gelegen bij het strand, maar voordat we daar zijn, wordt het nog even spannend want onze Truus stuurt ons door een straatje waar we maar weer net kunnen rijden. Is dat nou nodig?
De ontvangst op de camping is hartelijk en de camping is helemaal top. Agaath en Syb verkennen op de fiets de omgeving en komen een bruiloft tegen met traditioneel geklede mensen in het groen met zwart en met puntmutsen. We hoorden ook al muziek en vuurwerk, waardoor er de hele middag gezocht werd naar een kleine bruine hond die na een harde knal de benen had genomen. Zelfs de Guardia Civil heeft actief meegezocht!
Wij lopen naar het strand en in de loop van de middag is het laag water en kunnen we ook hier genieten van de rotsen die dan toegankelijk zijn. Vanaf het strand bellen we naar Ditty en Richard om hem te feliciteren en laten we ze al het moois om ons heen zien. De zon breekt ook nog door en we worden helemaal blij van deze plek. Morgen lekker nog een dagje blijven dus, maar eerst hopelijk een goede nachtrust.

Santiago de Compostela

Het is nevelig, vooral boven het water. Als dat optrekt hebben we een prachtig uitzicht vanaf ons mooie plekje. De camping is keurig verzorgd met een zwembad en achter op het terrein een strandje met ligbedden. Bij de uitgang van de camping zit alleen een flinke kuil in de op-/afrit waar we ons een beetje zorgen over maken. De zoon van de eigenaar heeft er vertrouwen in dat het geen probleem is en kijkt toe, om zonodig hulp te bieden. Het is niet nodig, Luuk rijdt de camper er keurig uit, eerst rechtdoor om vervolgens bij de begraafplaats te keren en naar de weg te gaan.
Het ritje van 52 km is prachtig en we komen mooi op tijd op camperplaats Autocamper Compostela, zo'n 5 km van het centrum van Santiago de Compostela. Er is plaats genoeg op deze nieuwe camperplaats. Er wordt nog gewerkt en geïnvesteerd, maar sinds gisteren zijn de douches klaar en is er elektra en water en bovendien een vriendelijke eigenaar. Wij kiezen een plekje met een prachtig uitzicht over de stad en het culturele centrum van Galicië.
Agaath en Syb gaan als pelgrims via de Camino de Santiago te voet naar de kathedraal. Wij zijn nog niet zo fit en nemen de bus. In het centrum is het druk en we belanden midden in een demonstratie van de Correos, het Spaanse postbedrijf, met een hoop lawaai. Op het plein voor de kathedraal nemen we de tijd om naar de mensen te kijken. Het is zo leuk om te zien hoe blij mensen zijn als ze daar aankomen en hun tocht is volbracht. Ze zitten in groepjes op de grond te genieten van het moment, slaan elkaar op de schouders en vliegen elkaar in de armen. De kathedraal is uit de steigers en ziet er aan de buitenkant prachtig uit. We dwalen wat rond door de straatjes met leuke pleintjes, veel souvenirzaakjes en eettentjes met plaatselijke lekkernijen. We nemen een menu del día, dat we wel binnen, maar niet buiten op het terras mogen eten (??) en gaan na een paar uur weer terug naar de camper. Het is even genoeg geweest en dat komt met het weer niet slecht uit, want als we er zijn begint het te regenen.

Vilagarcía de Arousa

De regen komt met bakken uit de lucht als we wakker worden. We zijn blij dat we goed hebben kunnen slapen, maar na een plas duik ik er snel weer in. Ik voel me gammel. Het wordt een trage ochtend en we zijn blij dat we hier blijven staan. Het weer klaart gelukkig op en ik, in vergelijking met vanochtend, ook. We gaan op de fiets naar Vilagarcía, een stukje van ruim 5 km, op zoek naar een Mercadona en gelijk de omgeving verkennen. Over de boulevard fietsend, zien we overal vissers (veelal vrouwen) in het water staan, die met stokken en bakken schaaldieren naar boven weten te halen. Het lijkt een belangrijke bron van inkomsten hier.
We hebben een rustige dag vandaag en hebben met onszelf afgesproken dat we ons morgen weer beter moeten voelen. Ondertussen zijn we in de weer met paracetamol, hoestdrank en gorgelen we met zout water.
Misschien helpt het dat we morgen naar een bedevaartsoort gaan.

Via Braga naar Covas en de Spaanse grens weer over

Gelukkig kunnen we zonder problemen met de campers die achter ons staan, onze plek verlaten. De bewaker opent de poort en we slaan links af om te voorkomen dat we in de nauwe straatje van Vila Nova de Gaia terechtkomen. We rijden niet helemaal zoals we dat vooraf bedacht hadden, er is ook nog een omleiding, maar we komen uiteindelijk ongeschonden uit op de snelweg A3. Ook hier is een drukke ochtendspits en het duurt even voordat we weer rustig kunnen doorrijden.
We brengen een bezoek aan Braga, de derde grootste stad van Portugal. We zien er maar een heel klein stukje van, want ons doel is Bom Jesus do Monte, een barok bedevaartsoord op een heuvel net buiten Braga. Er is een gratis parkeerplaats onder Bom Jesus en gelukkig is er plaats genoeg om de campers neer te zetten.
Wij beklimmen de trappen met 600 treden niet (en zeker niet op de knieën), maar gaan met het kabeltrammetje naar boven om vervolgens na een bezoek aan de kerk en een blik op de diverse kapelletjes weer rustig naar beneden af te dalen.
Het valt ons op dat alles er ondanks de heel goed onderhouden perken, minder florissant uitziet dan ons eerste bezoek. Misschien dat er toen net geschilderd was en het weer speelt ook een rol. We zijn blij dat het droog is als we rondlopen, want 's middags wordt er wel wat regen verwacht.
Na het bezoek aan Bom Jesus gaan we op zoek naar een supermarkt en rijden we ons klem omdat er niet goed geparkeerd kan worden. Gelukkig zagen we een stukje terug ook een Aldi met een ruime parkeerplaats.
We gaan naar onze laatste camping In Portugal, camping Covas. Om deze camping te bereiken moeten we ongeveer 11 km het binnenland in over een redelijke smalle en slingerende weg. We zitten maar op 328 meter hoogte, maar het voelt als een bergrit.
We komen in de regen aan en dat is heel jammer. Het blijkt namelijk een hele leuke camping, maar met regen is alles een beetje troosteloos. Bovendien voelen we ons niet echt fit, we hoesten en proesten en hebben een schrale keel. Het is moeilijk communiceren met de Portugese eigenaar, hij spreekt geen woord engels, maar hij is wel aardig en behulpzaam. We eten 's avonds in het restaurantje en er wordt gekookt door de vrouw van de eigenaar. De tafel wordt volgezet met lekkere ham, olijven, tortilla, sla, gefrituurde kabeljauw en gefrituurde ballen met een vleesvulling en dat alles vergezeld van een eigengemaakte, fruitige rode wijn. Toen we dachten dat we alles gehad hadden kwam er nog een heerlijke schotel met aardappels, groenten en rund- en varkensvlees. Allemaal Portugese gerechten. Het was niet netjes, volgens Portugees gebruik, om niet alles op te eten, maar het was gewoon teveel!
Syb en Agaath hebben ons op dit rijke maal getrakteerd en het was erg jammer dat er twee niet echt fitte mensen aan tafel zaten, dan hadden we er nog meer van genoten
Na een heel rusteloze nacht, vertrekken we als het, na hevige regen en onweer, even droog is. We moeten het uitdagende weggetje ook weer terug naar de snelweg.
Al snel rijden we Spanje in. Net voor de grens zien we dat veel vrachtwagens even stoppen en iets moeten doen, waarschijnlijk aan de tachograaf, voor ze de grens over gaan.
Bij Vigo en Pontevedra zien we de zee weer en klaart het op. We komen met zon aan op camping Rio Ulla bij het plaatsje Vilagarcía de Arousa met uitzicht op het water. Even denken we dat we de enige passanten zijn, maar later hebben toch nog meer mensen dit mooie plekje gevonden. Het zwembad is morgen pas vol met water, maar dat deert ons niet, want zo warm is het niet meer met 20 graden.