Porto

Gistermiddag zijn we op de fiets richting zuiden gegaan, tot het einde van het fietspad, iets verder dan de Capela do Senhor da Preda (een kapelletje op het strand). Op de terugweg stoppen we bij loungebar Daikiri, waar we een kop koffie willen drinken. Echter…..als we een glas Sangria geserveerd zien worden, kijken we elkaar aan en bestellen we dat. Lekker om te proosten op de verjaardag van Moos. Na een poosje komt de vriendelijke jongen van de bediening vertellen dat er een vergissing is gemaakt en dat de barman een witte sangria heeft gemaakt, in plaats van een rode. Vooruit dan maar, we proberen het wel! Er zit citrusfruit in, een kaneelstokje en rozemarijn of zo. Het is …….. verrukkelijk! Pas als we terug gaan op de fiets, komen we erachter dat het alcoholpercentage behoorlijk hoog moet zijn geweest.
Vandaag staan we om 9 uur bij de receptie om nog een nachtje bij te boeken, maar de receptioniste slaapt kennelijk uit. We gaan met de bus naar Porto en zien het dan wel als we terugkomen. Syb merkt op dat er bij terugkomst wellicht een wielklem op de camper zal zitten, maar wegslepen zullen ze ons vast niet.
Het busritje is nog net zo'n uitdaging als jaren geleden, hard rijden in veel te nauwe straatjes. De eindhalte van bus 15 is voor de brug en we lopen samen met Agaath en Syb over de Ponte de Luis I (met een prachtig uitzicht over de Douro, Porto en Vila Nova de Gaia) het centrum in. We bezoeken een klein kerkje "Santa Clara" dat binnen rijkelijk is voorzien van bladgoud. Wat een overdaad, het is allemaal veel te veel!
We gaan apart verder de stad in, uiteraard naar het Sao Bente station met de fraaie tegelplateaus. Er zijn veel werkzaamheden, o.a. aan de metro. De politie leidt het verkeer, driftig fluitend over de kruispunten. We lopen langs het stadhuis, de universiteit, nog een kerk (Igreja dos Carmelitos) een beroemde boekhandel waar een lange rij bezoekers voor staat te wachten, een hele mooie McDonalds in een Art-Nouveau pand en tussendoor winkelen we wat. We lunchen bij Lagostim op het terras met echt Portugese gerechten en zijn blij dat het nog even droog blijft.
We hebben weer genoeg indrukken opgedaan in Porto en hobbelen en rammelen in de bus weer terug naar de camping waar we nog even moeten betalen. Er zijn wat administratieve handelingen voor nodig en we zijn ingebouwd met twee campers achter ons, maar we mogen blijven tot morgenochtend. Dan gaat de wekker weer op vroeg, voor het volgende traject.

Vila Nova de Gaia - Porto

Onze route gaat verder noordwaarts. We laten het mooie strand achter ons en rijden langs Figueira da Foz, aan de monding van de Mondego, naar de snelweg. We krijgen weer aardig wat toltarieven te zien onderweg en zijn benieuwd wat het eindresultaat straks zal zijn.
We verlaten bij Mira de snelweg om bij de Intermarche te tanken en boodschappen te doen. Als we het dorp weer verlaten zien we een markt. Het is zaterdag en best wel druk in het plaatsje. We gaan over de A29 richting Porto. In Vila Nova de Gaia hebben we een camping gereserveerd. Dat leek ons wel zo veilig in het weekend, met bovendien schitterend weer. Camping Orbitur Canidelo ligt aan het strand met de kustweg ertussen en op fietsafstand van de aan de zuidoever van de Douro gelegen kade tegenover de benedenstad van Porto.
Er is een prachtig fietspad langs het strand en via het oude gedeelte van Vila Nova de Gaia, waar ook de wasplaats is en de was nog steeds aan de ouderwetse drooglijnen wappert, komen we op de kade bij de Porthuizen. Agaath en Syb hebben uitgezocht in welk porthuis we port kunnen gaan proeven. Het is even zoeken naar Taylor's, maar dan heb je ook wat. Het is een echt Wow-pand. WOW staat hier voor World of Wine en is een cultureel district in Porto waar alles draait om portwijn, de Portugese keuken en interactieve musea. Het ziet er prachtig uit en Agaath trakteert ons op een heerlijk glas Taylor's Chip Dry met olijven.
We zijn gelukkig nog in staat om goed teug te fietsen. We kijken nog even bij de kabelbaan en laten dan het rumoer van de benedenstad achter ons. In de oude straatjes met betegelde huisjes van Vila Nova de Gaia wordt op straat gezongen en gedanst, dat klinkt beter dan het North Music Festival dat aan de overkant in Porto plaatsvindt.
Vandaag blijven wij op en in de buurt in de camping, terwijl Syb en Agaath op stap zijn in Porto. Wij zijn dat morgen van plan om te doen. Het weer is iets veranderd, de temperatuur is met 10 graden gezakt en dat is ook weer even wennen.
Onze eerste actie vandaag is om Moos te feliciteren met zijn verjaardag. Hij is verwend met een heerlijk weekend weg vorige week en is gisteren aan het F1 racen geweest op een simulator. Max mag dat vandaag in het echt doen in Monaco.

Genieten aan zee

Het is verrukkelijk aan de kust bij Figueira da Foz. Het weer is schitterend en we genieten van het zwembad op de heerlijke Orbitur camping en aan het strand van Praia Gala met een heerlijke branding. Het is relax-time!
We blijven twee nachten en de dag vliegt, ook met nietsdoen, zo voorbij. Nou ja, nietsdoen is ook niet helemaal waar. Het is weer tijd om het dak op te gaan. We hebben onder harsbomen gestaan en bovendien zit er nog een dikke laag sahara-zand op. We doen het klusje vroeg in de ochtend, anders brandt de zon te veel.
We zijn de hele dag lekker buiten. In Coimbra bereikt de temperatuur 34 graden, dus we zijn blij dat we hier zitten en verkoeling kunnen zoeken in het water.
Met borreltijd roosteren we een Portugees worstje en proosten we op de verjaardag van Edo. Het is veel te warm om te koken en het restaurant heeft een leuke menukaart met een heel betaalbare daghap. Al met al prima dagen hier!

Feestdag in Fatima

Op deze mooie Hemelvaartsdag bezoeken wij het pelgrimsoord Fatima. In 1917 zou Maria hier 6 keer verschenen zijn aan 3 (herders)kinderen en daarbij 3 geheime boodschappen hebben doorgegeven. 2 Kinderen zijn binnen 2 jaar overleden (wat Maria hun had verteld) en het 3e kind is pas in 2005 overleden. Fatima is na Lourdes de belangrijkste bedevaartplaats en daar moet je als rechtgeaarde (ex-)katholiek toch een keer in je leven zijn geweest. Met Agaath, Ina en Luuk is dat vandaag gelukt. We zijn even na negenen in een bijna verlaten Fatima aangekomen en na een anderhalf uur werd het behoorlijk druk. 

We hebben een mis met honderden jongeren even bijgewoond en zijn wat langer geweest in de basiliek die in de jaren 50 is neergezet (ontworpen door een Nederlander Gerard van Krieken). Een indrukwekkend interieur met prachtige glas in loodramen, marmeren ingelegde vloeren en mooie schilderingen en met heel strakke mooie grafstenen voor de 3 kinderen, waarvan er inmiddels 2 "heilig" zijn verklaard. Daarna nog even in de in 2007 ingewijde enorm grote Heilige Drie Eenheid basiliek met duizenden plaatsen geweest waar ook een mis werd opgediend. Kortom een wel bestede ochtend. 

Daarna zijn we doorgereden naar de kust, het plan was weliswaar om naar Coimbra te gaan om de stad te bekijken maar met zo'n 30 graden de komende dagen waren we het snel eens over een wijziging ten faveure van een paar dagen aan de kust met mogelijkheden voor een n strand, heerlijk.

Rustdag in Nazaré

We liggen nog in bed als de telefoon gaat. Moos belt, zoals vaak op woensdag, en is verbaasd dat wij nog niet op zijn. Tja, dat Portugese uur is soms verwarrend.
We doen het rustig aan vandaag, lekker een beetje in de zon zitten, even naar het zwembad, broodje eten, weer even naar het zwembad en daarna toch nog even actief op de fiets naar beneden om langs het strand te lopen en in de winkeltjes rond te neuzen.
Agaath is wat actiever, want die schaart zich in de rij bij de wasmachines en houdt de wacht zodat niemand stiekem voor-piept.
We staan hier best lekker, het is alleen jammer dat de sanitaire voorzieningen een beetje beperkt zijn. Een paar douches, kletsnatte vloeren en bovendien koud als ik er onder ga. Brrrrr, dat is niet fijn.
We hebben onze plannen voor de komende dagen een beetje gewijzigd. Morgen gaan we eerst, zoals gepland, naar Fatima. Daarna verleggen we de route weer naar de kust en slaan we Coimbra over. Het heeft te maken met het weerbericht. Nu is het nog niet warm, maar de komende dagen voorspellen ze rond de 30 graden.
Nu maar hopen dat het weerbericht klopt! Eerst gaan we naar Fatima en wordt het Syb zijn dag!

Via Obidos naar Nazaré

De route gaat vandaag over de tolweg. Dat wil zeggen, na de hobbel die we moeten nemen om over de brug naar Lissabon te komen. We staan natuurlijk 's morgens in de file. Het verkeer haalt ons zowel rechts (over een afslag) als links in. We doen over 2 km ongeveer drie kwartier. Wat een ellende als je dat elke dag zou moeten doen. We zijn blij als we op de brug rijden en een laatste blik op de grote stad werpen.
Zolang we in de stad zitten is het op de tolweg ook druk. Met op- en afritten naar de verschillende wijken rijdt het onrustig. Er is heel veel wind vandaag en ook dat merken we met rijden.
We stoppen in Obidos en zetten de campers op de camperplaats om het Middeleeuwse stadje te bezoeken. Het is een eenvoudige toegang, heel wat anders dan onze eerste ervaring (2015) toen we aan de andere kant van Obidos met de fiets omhoog gingen. Er is een mooie stadswal en er zijn veel (toeristische) winkeltjes in de straatjes. We gaan eerst aan de koffie met wat lekkers en lopen dan naar het einde waar het kerkje annex boekenzaakje zit. We snuffelen lekker rond en bij een Casa dos Azulejos koop ik een handgemaakt Portugees tegeltje. Als we weer teruglopen staan er een man en vrouw onder de poort te zingen. Het klinkt prachtig en het lied Santa Lucia is vandaag wel heel bijzonder en emotioneel, omdat het de verjaardag van onze overleden vriendin Ine is.
We vervolgen onze route naar Nazaré, waar we op camping Orbitur Valado moeite hebben om een geschikte plek te vinden. Er zijn heel veel dennenbomen en plekken op los zand en daar willen we niet staan.
Op de fiets doen we boodschappen, het is hier erg bergaf en bergop, maar dat wisten we al. 's Avonds fietsen we naar het strand met de fraaie boulevard en de (museum) vissersbootjes en rekken met gedroogde vis. We genieten nog even van de avondzon. We komen bij toeval de lift tegen die naar de oude stad gaat en die nemen we omhoog, zodat het terugfietsen wat makkelijker is. Het is een nog een heel gedoe om de fiets op het rek te krijgen en vooral als we boven zijn is het niet eenvoudig om ze van het rek en nog een trapje omhoog te moeten tillen. Het uitzicht boven is geweldig! Hier zien we het oude Nazaré met een oude, vervallen kerk. Het is boven in de wind fris en we gaan snel omlaag, een beetje omhoog en weer omlaag terug naar de camping.

Lissabon

Vandaag staat het stadsbezoek aan Lissabon op het programma. Agaath en Syb vertrekken vroeger dan wij, zij hebben meer wensen om te bekijken. Onze bedoeling is om een Uber-taxi te nemen, maar onze gegevens in de app kloppen niet meer en noodgedwongen nemen we een gewone taxi naar Cacilhas, waarvandaan de een ferry ons over de Taag naar de stad brengt. Er staat nog steeds een file richting brug (Ponte 25 de Abril) door de ochtendspits, maar de taxi kan daar voorbij rijden. Achteraf blijken we tot onze verrassing met de taxi goedkoper uit te zijn dan met de Uber, dat is grappig!
De ferry vanaf Cacilhas gaat heel frequent en al snel staan we in de drukte van de grote stad. We vragen de weg naar de Rua Augusta, een drukke gezellige voetgangersstraat in het winkelgebied. We lopen onder de Arco Triunfal door (ter herinnering aan de aardbeving van 1755) en dompelen ons onder in de drukte. Naast de gebruikelijk grote winkels zoals Zara, Stradivarius, etc. zijn er ook hele fraaie pandjes met overal Pastels, ze staan er voor in de rij. Wat we nog niet eerder gezien hebben is Pastel de Bacalhau, een soort bal gevuld met kabeljauw en kaas, vergezeld van een Portwijn voor de juiste Portugal-beleving.
In een zijstraat staat de Elevador de Santa Justa, een grote toeristische attractie, een klassieke lift met een stalen constructie van circa 30 meter hoog. Qua stijl lijkt de constructie een beetje op de Eiffeltoren en er wordt gezegd dat de Portugese architect van franse afkomst een leerling was van Gustave Eiffel, maar dit wordt betwijfeld.
Na de winkelstraat (en de koffie) stappen we op de tram E15 die ons naar de wijk. Belém brengt. Onderweg is er commotie omdat er een auto zonder bestuurder zo geparkeerd staat, dat de tram er niet langs kan. Bijna iedereen stapt uit, maar wij weten niet precies of dat handig is. De politie komt er bij en gelukkig komt de bestuurder uiteindelijk terug en kunnen we verder. We willen graag de kerk bekijken naast het klooster Mosteiro dos Jerónimos, maar helaas ….. zowel het klooster als de kerk zijn op maandag gesloten. Via het cultureel centrum gaan we richting Torre de Belém, maar eerst lunchen we lekker. We moeten onze energie natuurlijk wel op peil houden. Bij het monument ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten zien we het wisselen van de wacht en via Torre de Belém, de ceremoniële toegangsweg tot Lissabon, lopen we langs het water naar het Padrão dos Descobrimentos, een monument ter ere van de Portugese ontdekkingsreizigers zoals Vasco da Gama.
We zijn inmiddels moe van de stad, de drukte, de indrukken, de leuke trammetjes, de pleinen, de toch wel wat troosteloze panden, de Taag met tuimelaartjes, yellow bussen of boten en we pakken de ferry terug naar Trafaria. We moeten dan nog3 km lopen om terug op de camping te komen, waar we neerploffen en een douche nemen om weer bij te komen. De citytrip zit erop, morgen rijden we weer verder.

Costa da Caparica

Het heeft vannacht wat geregend en de camper zit onder het sahara-zand dat daarmee naar beneden kwam. Bah en jammer van de schoongemaakte voorruit. We rijden langs de kust richting Sines en daarna verder, door het gebied met de kurkeiken, tolvrij naar Setúbal, de vierde grote stad van Portugal. Bij de Intermarché kunnen we goedkoop tanken en gelijk boodschappen doen. Onderweg regent het af en toe en wordt het zelfs een beetje mistig. In Setúbal is het druk met veel rotondes en dat betekent voor Syb heel veel schakelen. Het lukt om bij elkaar te blijven en gezamenlijk komen we aan in Costa da Caparica, bij de gelijknamige Orbitur camping. Ook hier is het weer niet gelukt om te reserveren, maar we kunnen er terecht. Gelukkig maar, want van hieruit willen we Lissabon bezoeken en er is bijna geen alternatief qua campings. Deze camping ligt pal aan de weg en dat is goed te horen. Het sanitair is niet om over naar huis te schrijven, maar ja……
Via de achteruitgang lopen we naar het strand met een soort betonnen (kale) boulevard. Het is fris in de wind en aan zee, maar het is toch lekker om even naar het plaatsje te lopen. Het ziet er allemaal een beetje haveloos en onaantrekkelijk uit, maar het kan ook met het weer te maken hebben. Het is typisch een deel waar je het echte Portugal ziet en niet de toeristische versie.
Als we een restaurantje in lopen om koffie te drinken, zien we nog net de laatste 5 ronden van de Formule 1 in Barcelona en zien we Max winnen. De bediening juicht met ons mee!
Agaath en Syb zijn voor informatie naar Trafaria gelopen, waarvandaan een ferry over de Taag naar Lissabon gaat, maar deze gaat niet heel frequent. Het wordt dus puzzelen hoe we dat morgen gaan doen. Vanuit het verder gelegen Cacilhas gaat nog een ferry naar de overkant. Het is wel duidelijk dat we slechts een stukje Lissabon kunnen gaan zien, want na morgen willen we graag de drukte weer uit.

Port Covo

Camping Milfontes voelt niet helemaal lekker. De club Fransen vertrekt en ook wij zoeken een nieuwe overnachtingsplek. We vinden die 21 km verderop in Porto Covo. Ook hier zijn we al geweest, toen campers nog vrij mochten staan in het centrum van het plaatsje. Nu mag je met de camper die straatjes niet meer in, er is echt wel wat veranderd in de loop der jaren. Gelukkig is er wel een mooie camping, ook van de Yellow group, waar we kunnen uitzoeken welke plek we leuk vinden om te gaan staan. Met de ACSI-kaart krijgen we 10% korting en we zoeken een mooi plekje uit op gravel. Bij de receptie blijkt dat die plaats gereserveerd is en dat we op een ander nummer moeten gaan staan. Als we daar met de camper aankomen, blijkt die plek echter weer bezet. Uiteindelijk vinden we een vrije plek en staan we prima naar ons zin. Syb en Agaath staan op een ander deel van de camping, ieder maakt zijn eigen keuze.
We kunnen lopend naar het strand en Syb ontdekt al gauw het naturisten-gedeelte, waar zij erg van houden. We verkennen Porto Covo, een leuk badplaatsje met winkeltjes in een soort hoofdstraatje. Maar het allermooiste is hier de kust, met rotsen, inhammetjes en strandjes. We klauteren over de stenen die begroeid zijn met mooie vetplanten en ijsbloemetjes.
Het is op vrijdag broeierig heet, helaas zijn ze werkzaamheden bij het zwembad aan het doen en kunnen we daar geen verkoeling vinden. We houden ons na de wandeling voornamelijk koest onder de luifel.
We blijven lekker nog een dag staan, maar het weer is wel veranderd. Het is een beetje grijs, met een fris windje, maar altijd nog heerlijk om naar het dorp te lopen en om te fietsen. De zon komt er ook nog even bij, het zwembad is open en 's avond eten we lekker op een terras bij de plaatselijke Italiaan.



Sagres, Cabo de São Vicente, Carrateira en Vila Nova de Milfontes

Vandaag nemen we met weemoed afscheid van onze topcamping in de Algarve. We hebben veel stops vandaag. Eerst rijden we naar Sagres, voor het fort van Hendrik de Zeevaarder langs, parkeren even om foto's te maken en gaan door naar Cabo de São Vicente, het meest zuid-westelijke puntje van Europa. De poort is nog gesloten, we zijn vroeg. Zelfs de "laatste braadworst voor Amerika" is er nog niet. Het is fris in de zeewind en jammer genoeg is het niet helder, maar we krijgen toch een mooie blik op de rotsen en de oceaan.
We moeten dezelfde weg een stukje terug naar Vila do Bispo en stoppen daar bij de Lidl, we hebben weer verse producten nodig.
Het is een prachtige weg noordwaarts, maar het wegdek is af en toe heel erg slecht met flinke kuilen en bobbels.
In Carrapateira nemen we nog een afslagje naar de kust. Wij sliepen daar 7 jaar geleden aan het zand met duinen en de zee binnen handbereik. Campers mogen er nu niet meer staan, maar wij parkeren toch even om door het heerlijke zand nogmaals te genieten van deze geweldige plek. De zee beukt onvermoeibaar tegen de rotsen en ook het barretje staat er nog. Het is hier nog steeds fantastisch en het is leuk om er terug te komen.
De afstand vandaag is nog geen 150 km in totaal, maar het wordt toch een heel ritje omdat er niet snel gereden kan worden door de dorpjes en de bochten. Toch worden we hier en daar ingehaald op onvoorstelbare plekken. Gekkenwerk!
We steken de Rio Mira over en komen in Vila Nova de Milfontes, een geliefde badplaats voor de Portugezen met buiten het dorp een eigen vissershaven. Er zijn stranden aan de riviermonding en aan de zee. Vila Nova dankt zijn naam, "Milfontes"aan de talrijke fonteinen (maar we hebben zo nog niet ontdekt). Vrij vertaald betekent het de nieuwe stad van de duizend fonteinen. Camping Milfontes valt een beetje tegen, het is er rommelig, de plekken zijn rommelig en onduidelijk en bovendien komt er een groep Fransen, waarvan er één het nodig vind om heel dicht tegen ons aan te gaan staan, terwijl er best wel ruimte is.
Agaath en Syb gaan lekker naar het strand en wij lopen naar het dorp en langs de rivier en de zee. Lekker uitwaaien aan zee en in de luwte bij de rivier. Door het historische centrum lopen we weer terug en overleggen we of we morgen hier blijven of een stukje verder gaan.

Zon, zee, zwembad en nachtelijk gepiep

Midden in de nacht dringt er vaag een geluid tot mijn hersens door, waar ik op een gegeven moment klaar wakker van ben. Het is een indringende piep en die stopt niet. Omdat onze koelkast ook gaat piepen als die niet goed dicht zit, stap ik uit bed om dat te controleren. Het is een wonder dat ik wakker word en Luuk niet, maar die heeft oordoppen in. Helaas is het niet de koelkast en ik kruip weer in bed. Natuurlijk kan ik niet slapen van die akelige piep, misschien is het iets bij de buren op het hoger gelegen terras. Ik stap weer uit bed, trek een shirt aan van Luuk en ga op onderzoek uit. Bij het sanitair-gebouw kom ik een Engelsman tegen die ook niet kan slapen, maar hij belooft om naar de receptie te gaan om het te gepiep te melden. Ik ga weer terug naar de camper, de deur maakt midden in de nacht een behoorlijk kabaal. Luuk slaapt rustig door. Na nog een kwartier stopt het gepiep eindelijk en kan ik weer verder slapen. Als ik het de volgende ochtend vertel, kijkt Luuk me aan alsof ik het gedroomd heb. Ik, die midden in de nacht wakker word en buiten loop….het moet niet gekker worden.
Verder zijn het heerlijke dagen hier met veel zon, lekker zwemmen, relaxen en fietsen en echt vakantie vieren. We fietsen naar het 6,5 km verder gelegen Burgau en dalen via een steil straatje af naar het strandje om even lekker te genieten van de surfers die wachten op mooie golven. We lunchen heerlijk op het terras van Miam, voordat we de beklimming terug nemen en weer bijkomen bij het zwembad.
Het was verrukkelijk hier, waar we vast nog wel naar teug zullen verlangen en dan vooral ook naar de douches.

Mooie rit door de Algarve naar Luz (Espiche)

De Orbitur camping in Évora was matig. In het dichtstbijzijnde douchegebouw is de heet water voorziening kapot gegaan en in het weekend komt er niemand om te repareren. Het onderhoud laat (ook in het andere gebouw en de kampeerplaatsen) echt te wensen over.
Om 8 uur (heel verrassend) rijden we de camping af op naar onze volgende bestemming die aan de zuidkust ligt. De IP2 naar Beja rijdt heel relaxed, maar de IC1 gaat deels weer hortend en stotend. Bij de Intermarché vinden we goedkope diesel. Nou ja, € 1,85 per liter tikt toch behoorlijk door. We kopen vers brood en rijden weer verder. Het is een rit van 241 km en omdat we de tolweg vermijden, neemt dat minimaal 4 uur rijden in beslag.
We hebben overwogen om via het Monchique-gebergte te rijden, naar een hoogte van 902 meter, het hoogste punt van de Algarve. Die weg lijkt ons iets te uitdagend en we kiezen voor de route over Silves.
Het landschap is mooi en de witte dorpjes steken prachtig af. Het is lastig om dat al rijdend vast te leggen op foto of film.
Bij Silves, tijdens de Arabische bezetting de hoofdstad van de Algarve, steekt het kasteel prominent boven het stadje uit. Het rode kasteel stamt uit die tijd en werd door de Arabieren gebouwd, waarschijnlijk bovenop een Romeinse ruïne uit de 4e of 5e eeuw. Het wordt beschouwd als het mooiste islamitische militaire bouwwerk in Portugal en het is ook het grootste van de Algarve. De torens en de vestingmuren zijn gebouwd op een heuvel van de Serra de Monchique, om het grondgebied beter te kunnen verdedigen.
Voorbij Silves zien we de kust opdoemen en het laatste stukje rijden we via de kustweg over de Arade rivier door Portimão en Lagos naar onze camping. Wat een verschil treffen we hier aan. We wanen ons bij de receptie in een viersterren hotel, al is de receptioniste wat stug. We kunnen zelf een plek uitzoeken, er is gelukkig nog keuze en we boeken gelijk 3 nachten. De prijs is hoger, maar dan heb je ook wat. Een geweldig zwembad, prachtig en goed sanitair, alles keurig onderhouden, het voelt helemaal top! Het Glamping-gevoel dat we hier 7 jaar geleden hadden, krijgen we nog steeds. Het is met een temperatuur van 27 graden heerlijk om aan het zwembad te liggen, te relaxen, te lezen, te zwemmen, heerlijk!
Na het eten wil Syb de camper nog graag omdraaien, met als gevolg dat de buren op het terras eronder getrakteerd werden op wat grint op hun bord. Oeps, Agaath maakt het snel goed met ze. 's Avonds fietsen we 3 km naar Praia da Luz en verkennen we de boulevard en het strand. De elektrische ondersteuning is op de weg terug wel heel erg prettig.
Vandaag was het plan om een dag naar het strand te gaan, maar het is te heet, daarna kwam het plan om naar een ander dorpje te fietsen en vervolgens werd het gewoon op camping blijven en de dag doorbrengen aan het zwembad.
Morgen zullen we zien welk plan er dan op tafel komt en of dat uitgevoerd wordt, het is allemaal afhankelijk van de temperatuur.

Vrije dag in Évora

We hebben vandaag een vrije dag in Évora en de zondag begint natuurlijk met een gekookt eitje bij het ontbijt. Na de koffie lopen we even naar de Contente, een hele grote supermarkt, die om de hoek bij de camping zit. Ze hebben er heerlijke, verse, lokale producten. Het is alleen moeilijk om in het Portugees bij de vleeswaren-afdeling iets te bestellen. Gelukkig komt een aardige Portugese man, die perfect Engels spreekt, te hulp en leer ik dat beenham "fiam perna" heet.
's Middags fietsen we naar de stad voor een bezoekje aan Capela dos Ossos (bottenkapel). Boven de ingang staat een spreuk "Nos ossos que aqui estamos pelos vosso esperamos". De kapel is gebouwd in 1816 en er zijn circa 5000 schedels en beenderen van voormalige monniken gebruikt om deze kapel te maken.
Naast de kapel ligt de São Francisco-kerk, die we ook meteen bezoeken. De kerk is tussen 1471 en 1550 in 75 jaar gebouwd door Franciscaner monniken. Vernieuwend was dat de kerk gebouwd werd zonder losstaande zuilen. De muren zijn bekleed met Nederlandse tegels, want Portugal begon pas later zelf tegels te maken.
Het is vandaag een stuk stiller in de stad, want de winkels zijn op zondag gesloten. Gelukkig zijn de terrasjes wel open en kunnen we lekker genieten van een Abatanado met een Pastel nata. Ja, ja, we spreken al een woordje Portugees!
We gaan nog even lekker zonnen bij het zwembad en bespreken met een vino verde de route voor morgen. Naast ons zit een grote groep Fransen bij elkaar die georganiseerd op reis zijn. Er is er een jarig en er wordt een drankje gepresenteerd en wat zoutjes. We zijn er bijna, maar dan op z'n Frans!

Door het gebied van de kurkeiken naar Évora

De poort van de camping in Golegã gaat pas om 9.00 uur open. De mannen zijn teleurgesteld, maar ik vind het wel lekker om op mijn gemak de dag op te starten en alles klaar te maken voor vertrek. Het was een warme nacht, na een zwoele avond. Vandaag rijden we door het gebied van de kurkeiken, een belangrijk exportproduct van Portugal. De onderste delen van de stammen zijn geschild en zien er naakt uit. Er wordt een getal opgezet, want na het schillen duurt het 9 jaar voordat hij opnieuw geschild kan worden. De tweede en volgende lagen brengen meer geld op dan de eerste laag.
We rijden het grootste deel over de N-118 en N-114 en het gebied is prachtig. We passeren een aantal hele smalle bruggen die je zonder tegemoetkomend verkeer over moet. De Portugezen rijden als gekken, met hele vervelende inhaalacties en ze snijden je voortdurend. Vooral op de rotondes is het oppassen. Het lukt Syb en Agaath goed om achter ons te blijven en af en toe bellen we even om iets af te stemmen over een stop of wijziging in de route.
Het is ook een gebied met heel veel ooievaars, overal zien we nesten, in bomen, op bruggen en op dikke of dunne palen. In de nesten zien we de hongerige koppies van de jonge ooievaartjes.
We passeren een paar dorpjes en stoppen in Coruche om boodschappen te doen. Naast de Lidl zit ook een camperplaats, die behoorlijk vol staat. Het stadje zit in het hart van het stierenvechtersgebied en heeft ook een arena. We hebben de campers op een plek gezet waar we niet mogen staan, dus na de inkopen moeten we de koffiepauze overslaan om een bekeuring te voorkomen. We willen ook niet te laat op de camping in Évora aankomen, want per mail hebben ze laten weten dat ze volgeboekt zijn. Luuk heeft gebeld en toen werd gezegd dat we toch kunnen komen, maar je weet het maar nooit. Om de rijtijd te bekorten, nemen we een stukje snelweg.
Gelukkig krijgen we op de Orbitur camping een plaatsje en we zijn helemaal blij als we zien dat er een zwembad is en dat er ook nog water in zit. Met 31 graden hebben we dat nu wel een keer verdiend!
Na het zwemmen gaan we nog even op de fiets naar het centrum van de stad om lekker rond te lopen, een beetje te shoppen en de producten te bekijken die van kurk gemaakt worden.

Tomar

Vannacht was het behoorlijk fris, ik word er zelfs wakker van. Het is vreemd hoe het per dag wisselt en we zitten ook niet op grote hoogte.
De route vanaf de camping gaat gelukkig een stuk beter dan de weg er naar toe. We vinden al snel de grote weg richting Viseu. Er is een tankstation waar ze gas verkopen, maar, maar helaas……vandaag niet. Zou dat met een tekort te maken hebben?
Gelukkig hebben we nog genoeg in de tank, dus maken we ons er (nog) niet druk om.
Na Viseu pakken we de snelweg op naar Coimbra, waar we met een boog omheen gaan. Ook vandaag genieten we weer van het prachtige, gevarieerde landschap. We passeren een paar tolpoortjes zonder slagboom, waar je met een badge gewoon door mag rijden, althans daar gaan we vanuit. Misschien dat bij thuiskomst blijkt dat het niet zo is. Ook komen we veel elektronische tolpunten tegen. Het stelt ons gerust als we daar een piepje horen via de badge, dat geeft vertrouwen dat het werkt.
Voor Tomar gaan we de snelweg af, we willen het stadje bezoeken. Er is aan de noordkant een voormalige camping waar je nu gratis met de camper kunt parkeren en we hopen maar dat het allemaal meer mee zit dan gisteren. Gelukkig geen piepkleine straatjes al is het laatste stukje voor de camping-ingang ook niet echt riant te noemen. Er is nog plek en lopend gaan we op weg naar het Covento de Christo, het klooster van de Tempeliers, uiteraard op een heuvel gelegen. Het is ineens bloedheet geworden en met een temperatuur van 31 graden is het een beetje afzien. De 12e eeuwse Rotonda is het mooiste deel van het klooster, de kloostergangen zijn vrij kaal. De gangen met cellen (dormitorios) zijn indrukwekkend, maar de binnenplaatsen zijn niet zo heel erg mooi en het gebouw, dat Unesco erfgoed is, kan wel een opknapbeurt gebruiken.
Langzaam dalen we, zoveel mogelijk in de schaduw lopend, weer af naar de stad waar we op zoek gaan naar een restaurantje om een hapje te eten. We komen terecht in de Taverna Antigua met een middeleeuwse uitstraling, houten bankjes, bier en wijn in kelken en personeel in klederdracht. Het is er leuk en binnen in de gewelfde ruimte is het goed uit te houden. Het eten smaakt bovendien ook goed!
Na deze leuke stop rijden we nog een stukje door naar de gemeentecamping in Golegã, waar we voor €5,40 mogen overnachten met alle voorzieningen en een heerlijk grasveld voor de camper om tot 's avonds laat buiten te zitten. Het was een hete, maar prima dag vandaag!

Regen, teleurstellingen en kleine weggetjes

We worden wakker gemaakt door onweer en regen, wat is dat nou! Snel de bovenluikjes naar beneden en nog even verder knorren. Luuk maakt zich zorgen over het effect van de regen op onze kampeerplek en wil het liefst zo snel mogelijk weer op een harde ondergrond staan. Het wordt een rommelige start van een rommelige dag. Om 8 uur rijden we, voorzien van schoon drinkwater en lege afvalwatertanks de camping af. Het eerste deel over de IC5 is werkelijk prachtig. Een heel gevarieerd landschap met veel groen en bremstruiken tussen rotsen, vergezichten en dalbruggen.
Ons eerste doel vandaag is een bezoek aan het plaatsje Peso da Régua, een knooppunt van wegen en spoorlijnen en traditionele houten zeilschepen (Rabelos). De schepen vervoerden vroeger vaten Port maar Vila Nova da Gaia (waar we verder op de reis nog gaan komen). Tegen de heuvels zie je de terrassen met verschillende portstruiken en bijbehorende namen. We rijden naar de coordinaten waar een parking is om even rond te kijken. Maar ……. de hele parking is in gebruik voor een evenement en niet toegankelijk. Met grote moeite kunnen we er keren en zoeken we naar een andere mogelijkheid. Het enige dat we tegenkomen is het parkeerterrein van de Lidl, waar we boodschappen maar combineren met een koffiestop om vervolgens zo snel mogelijk het plaatsje weer te verlaten.
De tweede stop is gepland in het iets verder gelegen Lamego om een bezoek te brengen aan de kerk Nosse Senhora de Remédios, boven op een heuvel met dubbele trappen net als bij Bom Jesus in Braga. Ook nu rijden we naar de coordinaten van de opgegeven parkeerplaats. Het stadje is vol met toeristen en op de parkeerplaats …… is er een markt. We rijden wat rond, maar we kunnen niets vinden waar we onze campers kwijt kunnen. We vangen een glimp op van de kerk en dan zijn we het plaatsje weer uit. Wat een teleurstelling!
Er zit niets anders op dan doorrijden naar de geplande camping in Casfreires. Het is een redelijk kleine weg die nog kleiner wordt als we bij Vila Nova de Paiva verkeerd rijden. Onze Truus leidt ons door een dorpje met een straatje van 3 meter breed met uit-stekende balkonnetjes, waar we met gekruiste vingers ons doorheen wurmen om vervolgens na een vermoeiend tochtje aan te komen bij de camping. Ook hier presteren we het om naar de receptie te rijden via de verkeerde ingang en het regent ook nog eens. We worden hartelijk ontvangen door een perfect Nederlands sprekende Portugese mevrouw, die ons verteld hoe we wel hadden moeten rijden.
De camping is gelukkig prima in orde, de zon begint weer te schijnen, maar het zwembad is nog niet helemaal gevuld. We zijn allemaal een beetje teleurgesteld en een beetje moe en we verdrinken dat met een koel "tapje" op het terras.

Mogadouro

We blijven een dagje staan vandaag. Als we wakker worden is het al warm, 71 graden Fahrenheit. Bij het terugzetten van de klok heb ik per ongeluk iets versteld en we hebben geen idee hoeveel graden het is, maar het voelt warm.
In de ochtend gaan we er met de fiets op uit. Het is vanaf de camping een behoorlijk klimmetje en als je niet goed schakelt kom je hijgend als een oud postpaard boven bij het Kasteel. Vanaf het Kasteel is er een prachtig uitzicht over de omgeving. De bestrating bestaat uit keitjes en dat fietst niet echt lekker, maar wij vinden het wel prettig om met dit weer te fietsen in plaats van te lopen, zoals Agaath en Syb doen. We kijken even bij het kapelletje van Santa Ana en verkennen het centrum van Mogadouro. Er zijn verschillende modewinkeltjes. Daar kunnen we natuurlijk niet zomaar aan voorbij gaan en ik vind er zowaar een korte broek. De eigenaar is heel vriendelijk en geeft zelfs nog een euro korting om een kop koffie van te kunnen drinken. Vervolgens krijgen we een heel verhaal over dat hij zo bruin is van het werken op de tractor op zijn stukje grond met 7 ezels. Hij laat foto's zien en vertelt hoe we er kunnen komen en hij wil ons ook wel brengen met de auto. Het is moeilijk om er op een nette manier vanaf komen.
Portugal is bekend om zijn Pastel de Nata, een bladerdeeg gebakje met pudding. Nou, dat is niet zo moeilijk te vinden hier. Als wij op het terras ervan genieten, lopen Agaath en Syb voorbij en even later is dat andersom. Zo komen we elkaar steeds tegen.
De middag is om te luieren, lezen en de route voor morgen plannen. Dat laatste is nog een dingetje want onze Truus wil niet aangeven, wat wij willen. Het zal wel goed komen morgen. Eerst lekker slapen en dan (weer) vroeg op!

Prachtige rit naar Portugal

Het is (weer) vroeg op pad vandaag, om 8 uur worden de motoren gestart en verlaten we de camping voor een rit van 171 km. Over een mooie snelweg rijden we tussen de druivenstokken en vervolgens in bosrijker gebied richting Zamora. We gaan met een grote bocht om het plaatsje heen en gooien de dieseltanks nog vol voordat we in Portugal aankomen. In Spanje geldt immers de kortingsregeling!
Ineens wordt de weg kleiner en kronkeliger in een prachtig gebied. We steken via Barragem (stuwdam) de rivier de Douro over en komen in Miranda de Douro. Hier parkeren we de campers en lopen we het oude, door middeleeuwse muren omringde, stadje in. Het is nog vroeg, de winkels zijn nog niet open en de Sé (kathedraal) ook niet. Oh ja, het is een uur vroeger in Portugal!
Er is wel een heerlijk terrasje met een prachtig uitzicht en lekkere koffie en een Farmacia om een elastieke enkelkous voor Agaath te kopen, die nog steeds een dikke enkel heeft.
De rit gaat verder over een mooie route naar Mogadouro, waar een verrassend fraaie camping Parque de Campismo is. We worden gastvrij ontvangen door twee mannen en mogen zelf een plekje uitzoeken. Lekker met bomen en prachtig gras. Het is hier heerlijk en met een temperatuur van 31 graden brengen we de rest van de dag lekker buiten door. Er zijn even was wasperikelen, omdat de machine 'out of order' gaat als de was van Agaath nog niet helemaal klaar is. Ze spoelen de was met de hand, geen leuk klusje, voordat de campingbaas na zijn lunchpauze en wat telefoontjes het apparaat weer aan de praat krijgt.
Het is een klein minpuntje van deze verder verrukkelijke dag. Om 20.00 uur zitten we klaar voor het nieuws opTV, maar dat is raar……het Songfestival begint. Oh ja, dat uur! We zijn in Portugal!