Onrust

Storm Hortense is behoorlijk merkbaar geweest. De glaspanelen rammelden en kraakten, maar bleven gelukkig op hun plaats. Het lawaai van de stormachtige wind is in de serre niet echt rustgevend, al is het wel mooi om naar buiten te kijken en een gordijn van opwaaiend water op zee te zien. Een paar keer knallen de glaspanelen zo hard, dat ik opspring in de angst dat de handel naar binnen komt. Gelukkig is de rust weer terug, behalve in ons hoofd. De oplopende corona-besmettingen in de regio Valencia geven geen goed gevoel. Ook de cijfers in Calpe zijn omhoog geschoten en zitten bijna op 1.000 per 100.000 inwoners. In Spanje Vandaag lezen we dat de regels voor de regio Valencia worden aangescherpt. Je mag nu niet meer op bezoek gaan en met maximaal 2 personen samenkomen of buiten lopen (tenzij je uit één gezin komt). In de weekenden komt er een plaatselijke lockdown voor plaatsen met meer dan 50.000 inwoners (zoals Benidorm). Het meest zorgwekkende vinden we de capaciteit in de ziekenhuizen. We zijn elke dag bezig met het bekijken van de cijfers per regio en per plaats en dat maakt erg onrustig. Ook de berichten over het sluiten van grenzen helpt niet mee. Vanaf vandaag moet je een "verklaring op eer" hebben om door België te mogen reizen. Het geeft allemaal te veel onrust en dus hakken we de knoop door: we gaan naar huis. We vinden het prettig om in het weekend te rijden en willen zaterdag vertrekken. We boeken een hotel in Valence en informeren Jef en Yolande over onze gewijzigde plannen. Per dag lezen we nieuwe berichten over reisbeperkingen en het sluiten van grensovergangen tussen Spanje en Frankrijk en dus besluiten we om nog een dag eerder weg te gaan.
Afgelopen zaterdag wilden we nog even een ommetje maken en stappen we op 6 hoog de lift in. De deuren gaan dicht en boem.......de lift blijft steken. Geen een knopje werkt meer en op het display verschijnen twee ??. We drukken op de noodknop om contact te krijgen met het liftbedrijf. Na een paar keer horen we uiteindelijk dat de oproep op dit moment niet kan worden beantwoord en dat we het later nog maar eens moeten proberen. Echt fijn, als je opgesloten zit! Gelukkig staat er nog een ander telefoonnummer vermeld en hebben we onze telefoon bij ons. We krijgen gelukkig iemand aan de lijn die ons beloofd om een monteur te sturen. Voor de zekerheid bellen we ook naar Antonio (de huismeester) die er na een kwartier is, maar hij krijgt de deur niet open. Uiteindelijk duurt het bijna anderhalf uur voordat de monteur de deur openkrijgt en we op 6 hoog weer kunnen uitstappen. Poeh, poeh, dat viel niet mee! Het blijkt niet onze dag te zijn, want 's avonds hebben we ineens geen water. Dat duurt tot de volgende ochtend 9 uur, waarna we eindelijk het toilet weer kunnen doorspoelen.

Vanochtend hebben we de gaskachel en een box met spullen naar Frans en Joke gebracht en buiten in de tuin een kop koffie gedronken. En dat is eigenlijk al een illegale actie. Het is niet leuk om weer afscheid te moeten nemen van onze vrienden, we hadden graag wat meer tijd met ze doorgebracht. Door de corona omstandigheden hebben we elkaar minder gezien dan we wilden en konden we helaas niet meer gezellig met elkaar uiteten.
Als we terugkomen in Calpe, komt ons een hele lange stoet, toeterende auto's tegemoet. Het blijkt een luidruchtige protestactie (zonder rellen en vernielingen) tegen het sluiten van de horeca. De financiële steunmaatregelen door de overheid zijn niet te vergelijken met die in Nederland en we zijn dan ook benieuwd welke restaurants en winkels er na deze crisis nog bestaan.
Het meest positieve is het weer, want dat is ronduit super. Het is met 24 graden ongewoon warm. De mensen zitten weer op het strand en wij in korte broek op ons terras. Wat zullen we dat gaan missen!