Richting jaarwisseling

De eerste (en enige) Kerstdag is heerlijk ontspannen. 's Morgens rijden we nog even naar Calpe om te lopen en koffie te drinken aan de boulevard. Het is inmiddels bijna traditie dat we bij Frans en Joke met Kerst worden uitgenodigd en het kerstmaal nuttigen. We worden getrakteerd op een heerlijk voorgerecht van artisjok-harten gevuld met een door Joke zelf gemaakte zalmmousse. Het hoofdgerecht is een door Frans vakkundig gebraden entrecote, vergezeld van broccoli, tutti-frutti en patatas bravas en tot slot nog een stuk heerlijke ijstaart. Het is verrukkelijk allemaal en bovendien (zoals altijd) gezellig met elkaar. De avond vliegt voorbij, maar we zijn op tijd teug voordat Paco het hek sluit.
Omdat we nu toch een auto hebben kunnen we weer wat nieuws ontdekken. We rijden op advies van Paco richting Benissa en dan naar Jalon (Xaló) om vandaar naar boven te rijden, de Bernia op. Vlak voor Jalon zien we een fietser voor ons afdalen met een snelheid van 67 km en dat blijkt Bert te zijn. Zij staan op een camperplaats in Jalon en we rijden even achter hem aan om ook Marian te begroeten. Daarna rijden we een hele mooie, slingerende weg omhoog, stoppen even om koffie te drinken en rijden dan nog iets door naar een parkeerplaats vanwaaruit je heel mooi kan wandelen. Het is jammer dat we te laat zijn om de hele wandeling te maken die leidt naar een gat in de berg waar je een fantastisch uitzicht moet hebben. Het is een schitterend gebied en we nemen ons voor om daar in ieder geval naar terug te keren. Het zit er dit jaar niet meer in, de auto moet weer terug naar de verhuurder op de luchthaven van Alicante.
We hebben nog even een stress momentje als we na het tanken voor een spoorwegovergang moeten wachten. De bomen blijven maar dicht en na 10 minuten wachten keren we om op zoek naar een andere weg. De bus vertrekt namelijk een keer per uur, dus die willen we niet missen. Het lukt gelukkig om op tijd te zijn en de terugreis met de bus en tram verloopt soepel.
Onze terugrit naar huis komt nu wel heel snel dichterbij. Gisteren zijn we met de camper gas gaan tanken om met volle flessen te kunnen vertrekken. Ineens kregen we een melding dat de richtingaanwijzer links-voor het niet doet. Je vraagt je af hoe dat nu kan, na bijna twee maanden stil te hebben gestaan. Het is een puzzel en met deze dagen is er geen garage te bereiken. Het is helaas niet zo simpel dat je een lampje kan vervangen, het is een hele unit en het zit een stuk ingewikkelder in elkaar met verdeel-boxjes en zo. We verwachten het hier niet meer op te kunnen lossen, tenzij Luuk nog een list kan verzinnen.
Vanochtend kregen we een telefoontje van Moos, dat onze schoondochter in het ziekenhuis ligt, dus dat was schrikken. Het is nog niet helemaal duidelijk wat er precies aan de hand is en we hopen dat het allemaal mee gaat vallen.

Kerst aan de Costa

Er waart een virus over het camperpark. De een na de ander wordt verkouden en er klinkt steeds wel ergens gesnotter en geblaf. En dan hebben we het niet over de hondjes die al dan niet aan de lijn over het het terrein rondlopen. Het geeft ergernis dat er hondenbezitters zijn, die denken dat hun hond niet aan de lijn hoeft en dan ook nog te beroerd zijn om hun hond buiten het terrein te laten plassen en poepen. Paco mag wat ons betreft best wat strenger zijn om hiertegen op te treden.
Er waren steeds lege plekken op het camperpark, maar sinds gisteren staat het weer helemaal vol en zien we veel nieuwe gezichten. We gaan er af en toe met de auto op uit. Naar ons leerwinkeltje in Jávea voor een nieuwe riem, naar Alicante om te shoppen en naar Tárbena om onze favoriete wandeling te maken. Het is heerlijk warm boven in de bergen, zonder wind en stil, zo heerlijk stil! We nemen het goed in ons op, dit zijn van die momenten waar we straks thuis, als het grijs weer is, aan terug denken!!!
We hebben Luuk zijn 70e verjaardag gevierd met een fantastische lunch in restaurant Venta la Montaña in Benimantell. Samen met Frans en Joke en Henk en Joke konden we genieten van typisch Spaanse voorgerechtjes zoals een kroketje, plakjes pittige worst met honing, tomaat met gedroogde kabeljauw en ansjovis en gefrituurde artisjok. Als hoofdgerecht paella en lamskoteletjes en als dessert een keuze uit verschillende taartjes. Alles gezellig delend met elkaar en lekker bij de open haard. Echt een lunch om met plezier aan terug te denken.
Het is de afgelopen dagen wat drukker in de supermarkten, maar het blijft nog steeds een stuk relaxter dan in Nederland voor de Kerst. Het geeft ook een heel ander gevoel om voor de Kerst in korte broek in de zon te liggen, maar het bevalt ons wel. 's Avonds hebben we de kaarsen, lichtbollen en ons kersthuisje aan en komen zo toch wat in de stemming.
Vanochtend werd Luuk in de supermarkt aangesproken door een Duitse mevrouw. Ze herkende ons van vorig jaar op La Colina en vertelde dat La Colina nu toch echt verkocht is en dat ze morgen kennis maken met de nieuwe eigenaar. Laura is er sinds gisteren niet meer, we zijn benieuwd of het nu ook echt zo is.

Alles vliegt voorbij

Het is onvoorstelbaar, maar het komt er steeds niet van om een bericht op ons blog te zetten. We zijn voortdurend in de weer met van alles en niets. Het is voor december bijzonder mooi weer en we zijn elke dag lekker buiten. We fietsen van Altea naar La Nucia en via Alfas weer terug. Het is behoorlijk pittig, ondanks onze ondersteuning, maar het voelt wel goed om ons lekker in te spannen. In de omgeving zijn ook de prof-wielerploegen neergestreken. We zien de ploeg van Astana rijden en de mannen van Quickstep zitten lekker op een terras. Tom Dumoulin is ook gesignaleerd op de boulevard, maar die hebben we zelf niet gezien.
Luuk heeft wat problemen met zijn nieuwe fiets. Het achterwiel maakt lawaai en samen met Henk probeert hij het op te lossen. Helaas lukt dat niet helemaal en dat merkt hij pas goed als we naar de vuurtoren van Albir zijn geweest en bergaf weer terugrijden. De achterrem doet het niet en maakt een metaal op metaal schurend geluid. Voor de zekerheid gaan we toch maar even langs de fietsenmaker, die het probleem gelukkig oplost.
Afgelopen week hebben we het ISS ruimtestation kunnen zien. Op een hoogte van ruim 400 km was gedurende een minuut of tien een heel duidelijk, fel licht te zien. Het leek niet zo heel snel te gaan, maar een snelheid van 28.000 km /uur is nou niet bepaald langzaam te noemen. We vonden het heel bijzonder in elk geval!
Samen met Joke ben ik (op de meest regenachtige dag) in Albir naar de kapper geweest. Dus wij zijn klaar voor de feestdagen.
Vrijdag zijn we met de tram en bus naar het vliegveld van Alicante gegaan om onze huurauto op te halen, die we op black Friday tegen een gunstige prijs konden bestellen. Op de terugweg hebben we Addy en Henk nog net op tijd kunnen bezoeken, want zij vliegen de komende week terug naar huis. We zijn gelijk 's avonds maar even door gereden naar Calpe om te eten in ons tentje.
Gisteravond hebben we gekaart met Frans en Joke in Polop, met de auto is toch wel iets relaxter dan met de fiets en in het donker is dat al helemaal geen optie.
Verder zijn we heel erg druk met het reserveren van camperplaatsen in Amerika voor onze trip volgend jaar. Er gaat heel veel tijd in zitten en niet alle sites zijn duidelijk. Bovendien zijn we geschrokken, dat we niet alles meer kunnen boeken wat we wilden. Vooral de beschikbaarheid van de tour door Antelope Canyon was schrikken. We konden nog net 4 plaatsen krijgen om 8.00 uur 's morgens, terwijl we er graag rond 12.00 naar toe wilden, omdat dan de lichtval het mooist moet zijn.
Zo rollen de dagen voorbij en is het al bijna Kerst. In Nederland komt iedereen met de sneeuw vandaag al aardig in de stemming. We hebben hier zo'n 20 kerstmannen op motoren langs zien rijden. Lekker warm in he zonnetje!

Uitzonderlijk mooi weer aan de Costa

Op zich hebben we weinig te melden. Thuis schrijven we ook niet over onze wandelingen of onze dagelijkse bezigheden, maar op een of andere manier is het anders als we met de camper onderweg zijn. Misschien om tijdens de maanden dat we wel thuis zijn, nog eens terug te kunnen lezen waar we ons zoal mee bezig hielden aan de Costa. Dat is op zich niet veel, maar toch vliegen de dagen voorbij. Onze stappenteller laat mooie cijfers zien. We maken met Frans en Joke een heerlijke wandeling vanuit Altea. We fietsen dwars door Benidorm naar het winkelcentrum La Marina - Finestrat naar de Mediamarkt, waar Luuk een sporthorloge koopt om nog beter te kunnen zien, dat we goed bezig zijn. Het Is druk met wandelaars aan het Poniente strand, een mooi stukje Benidorm.
We staan hier nu precies een maand en elke keer als we op de fiets of lopend vanuit het centrum van Albir terugkomen aan de boulevard, genieten we van de aanblik van de zee. We voelen ons inmiddels thuis op de camperplaats en missen La Colina niet. Vooral het feit dat we de hele dag in de zon kunnen zitten, is verrukkelijk. De laatste week worden we flink verwend met uitzonderlijk warm weer. Als we 's middags buiten zitten, komt er een man langs met een boodschappenkar. Hij complimenteert ons met onze mooie camper en wij denken dat het ook een camperaar is. Het blijkt echter een Belgische colporteur te zijn die flessen poets verkoopt. Al snel is onze camper 'the place to be' om te kijken hoe goed de poets is. Na heel veel praatjes en gedoe, onderhandelt Luuk over de prijs voor twee flessen poets, want Henk heeft ook interesse. De man brengt een paar uur op de CP door en verkoopt nog meer flessen, waarna Luuk er nog een extra korting weet uit te slepen. Het is uiteindelijk een heel volksvermaak en zo is er zomaar weer een middag voorbij.
Inmiddels hebben we alle markten in de buurt wel een of meerdere keren bezocht. We hebben een opdracht voor een pot Aloë Vera crème, maar daar zijn we nog niet in geslaagd.
Gistermiddag zagen we een prachtig natuurfenomeen. Vanuit zee trokken er mistwolken het land binnen en konden we de vuurtoren en ook Calpe niet meer zien. Het werd in een klap koud en vochtig, maar het was prachtig om te zien. Vandaag zagen we op het RTL4 nieuws zelfs opnamen van de flatgebouwen die in Benidorm in de mist verdwenen.

Black Friday in Spanje

Het weer in Spanje is de afgelopen periode niet echt stabiel (lees zonnig en warm) te noemen. We zoeken daarom naar andere activiteiten en gaan met het treintje naar winkelcentrum La Marina in Finestrat. We weten nu hoe makkelijk het gaat met het overstappen in Benidorm en Luuk was er tenslotte nog niet geweest. We shoppen, kopen leuke bollen en kaarsen met led-verlichting, lunchen en keren tevreden weer terug naar Altea.
Op Black Friday gaan we met de bus naar het centrum van Benidorm en storten we ons nogmaals op de winkels. Er zijn interessante aanbiedingen als je iets nodig hebt, maar de wachtrijen voor de kassa's maken het wat minder leuk. Dan is shoppen via internet een stuk relaxter. We hebben al eens eerder een flinke korting gekregen bij het huren van een auto en ook nu kunnen we een auto boeken met 50% korting. Omdat we niet teveel verwend willen worden en ook lekker willen blijven lopen, nemen we de tweede helft van december een auto voor twee weken. We moeten alleen nog even uitpuzzelen hoe we het beste op het vliegveld in Alicante kunnen komen.
's Avonds proberen we regelmatig om Joke de fijne kneepjes van het klaverjassen bij te brengen. Kaarten blijft een leuk en gezellig tijdverdrijf.
Ondertussen vertrekken er campers en komen er weer nieuwe bij, maar het valt ons op dat er toch af en toe plekken onbezet blijven.
Er zijn ook dagen (en nachten) dat het hard waait. Af en toe vliegt het dakluikje met een rukwind compleet open en halen we opgelucht adem dat het heel blijft. De aanbouwtenten worden voor de zekerheid weggehaald en wij zijn daar wel blij mee. Onze buren hebben ook zo'n tent met het gevolg dat de mensen pal tegen onze camper aan zitten. Wij vinden het niets voor een camperplaats vanwege de geringe ruimte die er tussen de campers is.
Vandaag worden we getrakteerd op een heerlijke dag. Hè, hè, daar waren we aan toe. Samen met Joke, loop ik eerst naar de groentemarkt in Altea, kijken onderweg wat winkeltjes en ploffen nog even op een terrasje aan de boulevard. Luuk poetst ondertussen de camper. Het wordt al snel warm en samen genieten we van ons broodje in de zon en met de benen omhoog van een zeer aangename siësta.

Dames-uitje, dip-weer en vitrage

Achter ons staan Bert en Marian met hun nieuwe Niesmann camper, die uitvoerig wordt bekeken op nieuwigheidjes. Afgelopen winter stonden ze ook hier, toen nog in afwachting van hun nieuwe camper. We doen er weer nieuwe ideetjes op, die echter tot thuis moeten wachten op de uitvoering, want hier hebben we geen naaimachine. We gaan namelijk de vitrage van de decoratieflappen afhalen en Luuk wil ook de vitrage-rolgordijntjes weg hebben. Ook Henk en Joke hebben de smaak te pakken, zij verwijderen vandaag de rolgordijntjes, om het geheel er wat strakker uit te laten zien. Het is vandaag echt weer om binnen klusjes te doen. Het heeft de hele nacht geregend en dat doet het nog steeds. We zien woeste golven, met soms hoog opspattend water. De (weinige) voetgangers die zich buiten wagen, vluchten soms voor een zoute douche en kiezen er voor om aan de andere kant van de weg te lopen. Wat een dip-dag qua weer! Onze plek heeft helaas een beetje een kuil en die kuil zit pal voor onze deur. Zodra we naar buiten stappen, sta je tot je enkels in het water. Ons matje ligt onder water en heeft geen enkele zin. Gelukkig zakt het wel snel weg, maar dan moet het wel droog worden. Vorige week hadden we dit nog niet door. Luuk stapte toen, na een flinke bui, nietsvermoedend de camper uit om te gaan douchen en had gelijk natte voeten.
Om toch even een frisse neus te halen, gaan we met paraplu even naar Albir om een kop koffie te drinken. We zijn een beetje duf van het binnenzitten vandaag. Daar zien we dat de waterputten en het riool het niet aankunnen. De deksels worden omhoog gestuwd en het ruikt niet heel fris. Gelukkig hebben we het nog niet zo erg als de mensen vorige week in Oliva en Gandia. Daar moesten reddingwerkers aan de slag en stond er in de bus een halve meter water.
Afgelopen vrijdag ben ik met twee dames, Joke en Marianne, een dagje uit geweest. Met het treintje zijn we al snel in het winkelcentrum La Marina in Finestrat om te shoppen. We nemen uitgebreid de tijd om alle winkels te bekijken. Er wordt gepast en ook nog wat gekocht, we drinken koffie (met wat lekkers), we lunchen op het dak in de zon op een Italiaans terras en het is echt een hele gezellige vrouwendag. Als we aan het eind van de middag weer uit de trein stappen begint het te regenen. Geen nood, we hebben allemaal een opvouwbare paraplu bij ons. Het is alleen jammer dat die van mij niet open wil. Dat wordt dus een nieuwe kopen!
Terwijl ik deze belevenissen zit op te schrijven, heeft Luuk de vitrage rolgordijnen er af gehaald, maar de rest moet toch echt nog even wachten!

Even bijpraten

We staan alweer 10 dagen op onze camperplek in Altea en het bevalt ons hier goed. Als we 's morgens het voorluik open doen, straalt de zon naar binnen. We hebben ruim plek om voor, opzij of achter de camper te zitten en overal is zon! We wandelen heel veel over de boulevard, dat verveelt nooit. We zien aan het eind van de middag de vissersschepen de haven binnenlopen, of in het weekend een groot veld zeilbootjes die een wedstrijd houden. Op onze manier hebben we het druk, er is elke dag wel een boodschap te doen of een markt te bezoeken, al komt het ook voor dat we helemaal voor niets naar de markt in Alfas fietsen. Vanwege Patroonsfeesten zijn de meeste winkels dicht, de markt niet aanwezig en horen we op één dag van verschillende kanten vuurwerk, waarvan het meeste (om onbegrijpelijke redenen) overdag wordt afgestoken.
We zijn zondag op de koffie/lunch bij Frans en Joke geweest en dat betekende dus bergop fietsen naar Polop de la Marina. Het is te doen, maar er zitten wel een paar flinke puf-punten in. Eenmaal boven is het uitzicht prachtig en komen we in de rust van de inmiddels flink bebouwde woonwijk bij Frans en Joke weer snel op verhaal. De terugweg naar beneden is gelukkig een stuk gemakkelijker!
We spreken af met Ans en Rein die op camping La Colina staan en gaan gezellig samen eten. We zien elke dag wel bekenden, of op de boulevard, of tijdens het fietsen, of op een terras. Saskia en Marinus hebben ons al een paar keer zien fietsen en komen bij ons langs.
Afgelopen maandag is het sterretje in de voorruit gerepareerd. Vlakbij het camper park zit het bedrijf Glass Drive. We zijn er vorige week even gaan informeren en ze beloofden op maandag bij ons langs te komen. We waren helemaal verbaasd, dat ze inderdaad kwamen en zonder problemen het sterretje een beetje uitboorden en daarna met hars gevuld hebben. Ik vond het best spannend, vanwege het risico op knappen van de voorruit, maar de man die het repareerde, verblikte of verbloosde er niet van. Het maakt het wel nog lastiger om te begrijpen waarom we niet bij Carglass terecht konden.

Bestemming bereikt

De dagen in Calpe zijn voorbij gevlogen. Voordat we het weten, zijn we alweer op weg naar onze volgende (en voorlopig laatste) stop in Altea. We tanken nog even diesel en zijn halverwege de ochtend op onze bestemming, het is maar een klein stukje. Paco heeft ons een plek gegeven op de eerste rij met uitzicht op zee en de hele dag zon. Als die er is natuurlijk en dat is maandag niet echt het geval. Henk en Joke staan er al een paar dagen en we ontmoeten ook Wim en Emmy weer en andere bekenden die we wel van gezicht kennen, maar niet van naam. Het zijn trouwe campergasten hier.
's Middags lopen we naar Albir en zien we gelijk nog meer bekenden. Zo gaat dat als je ergens al een paar jaar komt. Leuk hoor!
Het sputtert een beetje als we gaan lopen, maar al snel regent het steviger en voordat we weer terug zijn in de camper, zijn we compleet doorweekt. Wat heb je nou aan regenjassen die niet waterdicht zijn. Bah, wat akelig nat en koud. Gelukkig hebben we genoeg kleren bij ons en al snel zijn we weer opgewarmd. Het is binnenweer en een potje klaverjassen past daar goed bij. Joke heeft het net geleerd en geeft, samen met Luuk, goed partij. Maar het eerste potje is voor Henk en mij.
Het weer is vanaf gisteren (dinsdag) helemaal lekker. Als we het rolluik open doen, zien we een prachtige zee, blauwe lucht en dus zon!! Daar zijn we voor gekomen. We lopen over de boulevard, fietsen even naar La Colina, waar alles gewoon bij het oude is (!) en treffen onze vrienden Frans en Joke in Albir, waar we met een kop koffie gezellig even bijpraten. We zullen elkaar vast snel wat uitgebreider zien en spreken. Voorlopig staan we hier en gaan we verder genieten van het relaxte leven aan de Costa.

Toch nog op het strand in Calpe

Het weer is onbestendig, de ene dag is het warm en zonnig en de andere dag miezerig en fris. We gaan daarom maar lekker veel wandelen. Over de boulevard de stad in omhoog door de hoofdstraat, tevens winkelstraat, doen we behoorlijk wat stappen. Op de terugweg gaan we even langs Mauro, de verhuurder van de mooie appartementen aan de boulevard om te horen wat de huurprijzen nu zijn. Mauro is niets veranderd, maar de huurprijzen helaas wel. Kennelijk doet hij nog steeds goede zaken en kan hij de inmiddels 20 appartementen die hij heeft, goed verhuren.
We kijken ook even bij de nieuwe camper-camping Boreal, van dezelfde eigenaar als waar we nu staan. Het is er iets rustiger, ligt wat verder van het strand, maar ook van de kermis die aan onze camping grenst.
Ook dit jaar verbazen we ons over de nieuwe (hoge) flatgebouwen, al dan niet op de eerste lijn. Ze waren er vorig jaar al aan begonnen, maar nu is het effect nog duidelijker zichtbaar. Het ene gebouw zet het andere compleet in de schaduw en ook op de camping zie je de schaduwwerking van een nieuw verrezen flatgebouw vlakbij. Verschillende camper eigenaren zijn inmiddels zelf de groene doeken aan het losknippen boven hun camper, waarschijnlijk bang dat ook bij hen de palen zullen omwaaien bij harde wind. Onze Spaanse buurman die thuis in Pamplona was toen op onze plek de frames instortten, is teruggekomen om de schade op te nemen. Zijn tent met buitenkeuken was een ravage en de luifel heeft ook een optater gekregen. Ze zijn er maar druk mee om alles op te ruimen en te herstellen.
Vandaag hebben we een "ouderwetse" zonnige, heerlijke, dag! Eerst bezoeken we de weekmarkt en komen we Elly, een oude bekende, tegen. Zij heeft ons jaren geleden aan het eerste huurhuis bij Benissa geholpen. We kennen haar en Piet (inmiddels overleden) van het zeilen en ze is niets veranderd. Gezellig en leuk om elkaar zo weer te treffen.
Het weer lokt ons naar het strand, maar de wind voelt toch iets te fris om er lang te blijven liggen. Bij de camper is het heerlijk en we moeten tenslotte ook genieten van onze grote plot. Luuk heeft kennelijk behoefte aan beweging en maakt de camper aan de schaduwkant schoon. Goed bezig en zo vangt hij twee vliegen in één klap!

Terug aan de Costa Blanca

De tweede nacht in Alcossebre klettert de regen met geweld tegen de camper. Gelukkig wordt het droog als we gaan rijden. We rijden over de CV 13 en A7 met een boog om Valencia heen, het is druk op de weg. Het komt op ons over dat het verkeer echt is toegenomen in Spanje, maar het kan ook komen omdat de Spanjaarden een lang weekend tegemoet gaan. We nemen een stukje tolweg waar het in ieder geval iets rustiger is. Ons doel is om naar de camperplaats in Daimús te rijden, maar op de N332 rijden we de afslag voorbij en zijn dan dicht bij Oliva en de camperplaats KMZero in l'Alqueria de la Comtessa. Hoewel niet helemaal onze favoriete CP, stoppen we en worden we hartelijk ontvangen door Paco. Er is ruim voldoende plek en het is tenslotte maar voor 1 nachtje. Het dorp is klein, maar er is een grote supermarkt op loopafstand. 's Middags fietsen we naar Oliva en nemen we een kijkje op camping Kikopark waar we ook eens hebben gestaan. Het ziet er nu minder aantrekkelijk uit, omdat het groen behoorlijk is gegroeid en het nu krapper lijkt. Er is wel een mooie grote Lidl gekomen vlakbij de camping. Omgeven door de sinaasappelbomen fietsen we weer terug.
Vandaag is het 1 november (Allerzielen) en is alles gesloten in Spanje. We wachten totdat Paco het brood heeft gebakken en rijden dan binnendoor in een uur naar Calpe. We hebben gereserveerd op camping Sol de Calpe Austral. Het is er behoorlijk vol, dus dat is geen overbodige luxe. We hebben hier vorig jaar twee weken met veel plezier gestaan. We kunnen kiezen uit een paar plaatsen, maar dat is nog niet zo simpel. De ene ligt langs de weg, de andere in de schaduw en een derde naast de afvoerplaats. Uiteindelijk parkeren we de camper op een grotere (lees duurdere) plek in een hoek die lekker open is. Er zijn namelijk overal aluminium frames geplaatst met groen doek overspannen tegen de zomerse zon. Wij houden er niet van en op de plek waar we nu staan, zijn die er niet. We horen later dat twee dagen geleden door een storm de frames zijn ingestort met heel veel schade voor de campers die er stonden. Je zal het meemaken!
Wij installeren ons lekker in de zon en lopen 's middags over de boulevard, waar het levendig en druk is. Er zwemt een enkeling in zee, maar er liggen best veel zon liefhebbers op het strand. Uit de wind is het verrukkelijk en dat merken we ook op het ons bekende terras van Morena. Hier en daar is een flatgebouw verrezen, een nieuw restaurant verschenen of een nieuw winkeltje geopend. Het komt toch allemaal weer heel vertrouwd over en het is nauwelijks voor te stellen dat we weer een jaar verder zijn. 's Avonds verwennen we onszelf bij Aquamarina, we zijn weer helemaal thuis aan de Costa Blanca!

Stormachtig ritje naar Alcossebre

Door het uur tijdsverschil zijn we vroeg wakker en verlaten we al om 8.00 uur camping Barcelona. Ondanks het slechte weer van de afgelopen dagen hebben we het hier naar onze zin gehad. We besluiten om over de tolweg AP7 ruim om Barcelona heen te rijden. We belanden midden in de ochtendspit in een file, dat hadden we hier niet verwacht. Het kost ons bijna een uur, voordat we er een beetje vaart in hebben. Het waait stevig en dat is goed te merken. Het is een stuk van 30 km lengte, voor de Ebre Delta, waar altijd veel wind staat, maar nu is het over een veel langer traject wel heel erg stormachtig. We schudden en hopen maar dat de vrachtwagens ook op hun wielen blijven staan.
We komen gelukkig zonder kleerscheuren aan op de camperplaats Las Moreras in Alcossebre, waar we Henk en Joke weer aantreffen. Zij zijn vanwege de harde wind een dagje blijven staan. Gezamenlijk waaien we 's middags uit aan de boulevard. Het is toch heerlijk om lekker buiten te lopen, al is het met de nodige kleding aan.
Na het eten lopen we nog een keer naar de boulevard om koffie te drinken en bij de schoenenzaak te kijken, waar we vorige keer mooie Geox sandalen hebben gekocht. Helaas vindt niemand iets geschikts, behalve ik dan. Er stond echt een paar schoenen die ik niet kon laten staan, zonder er spijt van te krijgen ;-)
De wind gaat 's avonds eindelijk liggen en de boompjes bij de camper veren weer terug in een normale stand.
We worden na een rustige nacht wakker met het zonnetje, maar de lucht betrekt en het is beslist nog geen zomerse dag. Toch mogen we niet klagen als we de foto's zien van sneeuwval in Frankrijk en Noord-Spanje. Nadat we boodschappen hebben gedaan, vertrekken Henk en Joke naar Altea. Wij blijven nog een dagje hier op deze prima camperplaats, waar het een gaan en komen is van campers in allerlei soorten en maten. Het zou ons niet verbazen als meer mensen deze CP ontdekt hebben en het er binnenkort helemaal vol staat.

Het weer vandaag in Noord-Spanje. Brrrrrrrrrr!

Barcelona

De regen komt met bakken uit de lucht. Bah, wat een akelig weer! Ze hadden het al voorspeld en het komt inderdaad uit. Nadat we bij de Esclat nog even stoppen voor diesel en brood, rijden we tolvrij verder naar de Costa de Maresma. Een prima weg, maar van de omgeving zien we niet veel door de regen. Onze bestemming is Mataró, een plaatsje 20 km boven Barcelona. We zijn er al eerder geweest en de camping is een prima uitvalbasis om Barcelona te bezoeken. Het kan nog net, want de camping is gesloten van 1 november tot 1 maart. Bij de ingang van de camping stroomt het water in volle vaart naar beneden en we twijfelen even of het wel zo'n goed plan is om hier te gaan staan. We wagen het er op! Bij de receptie worden we in het Nederlands heel vriendelijk geholpen en we boeken gelijk onze buskaartjes voor ons bezoek vandaag aan Barcelona. Het is een geweldige service om van de camping gratis met de bus naar hartje centrum gebracht en gehaald te worden!
We krijgen een plus plaats voor grote campers en als we goed en wel staan appen Henk en Joke dat ze bij de Spaanse grens zijn. Ze besluiten door te rijden naar de camping waar wij staan. Gezellig om elkaar zo onderweg spontaan te treffen. Door de blubber soppen we naar elkaar voor een kop koffie. Het restaurant bij de camping lijkt meer op een koude kantine en wij eten lekker in de camper. We komen de hele dag de deur niet uit (behalve om te douchen).
Als we wakker worden is het even droog, maar al snel gaat het weer regenen. Henk en Joke besluiten om verder te rijden, op zoek naar de zon. Wij gaan met de bus die ons naar Plaza de Cataluña brengt. Het miezert nog wat als we uitstappen, maar wat echt tegenvalt is de kou. Brrrrrr, we hadden wel winterkleding aan kunnen doen. We zien later een grote thermometer die 13 graden aangeeft. Tot onze verrassing (teleurstelling) zijn de winkels gesloten. Dat verwacht je toch niet in zo'n grote stad. We lopen naar de Kathedraal, waar we getrakteerd worden op iemand die er prachtig staat te zingen, maar ook op misvormde mensen die op blote voeten lopen te bedelen. Over La Rambla lopen we naar de haven (met kapitale jachten) om een hapje te eten. Daar zijn in het overdekte winkelcentrum alle winkels wel open en het is er erg druk. Zo staan er bij de restaurantjes ook lange rijen om een tafel te bemachtigen. We lopen maar weer naar buiten en vinden gelukkig een plek, waar we dan weer wel heel lang moeten wachten voordat het eten komt. Ondertussen is het opgeklaard en komt de zon zelfs nog tevoorschijn. We slenteren door nog wat straatjes en zijn blij als de bus ons om 17.00 uur weer terug brengt naar onze warme camper. Toch was het leuk om weer terug te zijn in de stad waar we op 1 januari 2002 onze eerste euros uit de flappentap haalden.

Costa Brava

Het is ons goed bevallen in Roses. Vanaf de camping kan je zo naar de boulevard lopen met een prachtig zandstrand. We wagen het zelfs om een paar uurtjes aan zee te liggen en te genieten van het geruis van de golven.
We fietsen naar de haven en door het oude centrum. Aan de baai zijn veel restaurantjes te vinden en 's middags lopen we nog een keer terug om winkeltjes te kijken. Qua beweging zijn we hier op de goede plek! De camping heeft prima voorzieningen met heerlijke hete douches. Het is alleen jammer dat er voor internet apart betaald moet worden. Per dag kunnen we 15 minuten gratis internetten. Het is op voordat je het weet, maar we hebben in ieder geval even informatie op kunnen zoeken over een Carglass vestiging in de buurt. Er blijkt in Figueres, op 14 km afstand, een vestiging te zitten en daar rijden we vanochtend eerst maar eens naar toe. Helaas hebben ze geen tijd om ons te helpen. Het enige wat ze voor ons kunnen doen is bellen naar een vestiging in Mataró, waar we morgen naar toe gaan. Maar ook daar kunnen we niet terecht.
Via een mooie route binnendoor, rijden we door naar de camperplaats in Palamós. We zijn hier in 2016 geweest, maar hebben geen idee meer hoe het er uit ziet. Pas als we de straat in rijden naar CP EmpordArea weten we het weer. We worden in het Nederlands ontvangen door Rosalie en kunnen nog een ruime plek uitzoeken. Het is hier prima voor elkaar met de Esclat supermarkt (goedkoop tanken) en de Lidl op loopafstand. Om het centrum te herontdekken pakken we de fiets en het duurt even voordat we het een en ander herkennen. Er ligt een cruiseschip van Tui in de haven en we fietsen buitenom naar de jachthaven en dan omhoog naar het oude centrum. Pas dan valt het kwartje als we bij het uitkijkje door een stenen oog staan. We maken precies dezelfde foto als 2,5 jaar geleden.
Waarschijnlijk genieten we vandaag van de voorlopig laatste dag mooi, warm weer. De vooruitzichten zijn namelijk niet zo best voor de komende dagen.

Van de herfst/winter naar de zomer

Het is niet alleen herfst in Frankrijk, het lijkt als we wakker worden wel winter! De thermometer vermeldt 2 graden. Brrrrrr, we zijn gelijk wakker. We hebben heerlijk rustig geslapen en daar hadden we gisteravond onze twijfels over, toen drie personenauto's achter elkaar de parking op raceten en met dezelfde noodgang er ook weer af.
We porren de kachel op en zetten koers verder naar het zuiden, ondertussen genietend van het mooie landschap. Al snel zien we in de verte de markante brug bij Millau opdoemen, met ernaast over het dal nevel. Het is een prachtig gezicht. Tegen een kleine vergoeding mogen we er over heen rijden, nadat we weer op de help knop hebben gedrukt. Het scheelt ons € 25,- dus dat is wel de moeite waard. Helaas wordt onze besparing teniet gedaan als we bij een tunnel waar we kennelijk maar 50 km mogen rijden, geflitst worden. Dat wordt geen leuke verrassing als we thuis komen.
We merken dat de wind toeneemt en af en toe hebben we moeite om tussen de lijntjes te blijven. Vooral op de A9 bij Beziers en Narbonne waait het stevig. Bovendien is het hier flink wat drukker. De zon schijnt heftig en we krijgen het een beetje warm met de kachel aan. Tot onze verrassing blijkt het buiten ineens meer dan 20 graden te zijn!
Bij Le Perthus betalen we de laatste Franse tol en dan zijn we in Spanje. Er wordt hier nog steeds aan de weg gewerkt en we moeten een stukje langzaam rijden. Gelukkig valt het mee. Net over de grens gaan we bij Figueres de snelweg af en rijden we richting kust. In Roses vinden we een Camping met ACSI-tarief waar we voor twee nachten neerstrijken. Als we uitstappen worden we helemaal blij, het is hier warm, zo niet heet! Het waait stevig, maar de wind voelt zwoel aan. Wat heerlijk, het lijkt wel vakantie.
De enige tegenvaller is dat we een ster in onze voorruit ontdekken, dus dat wordt bellen met de NKC waar we verzekerd zijn. Vervolgens gebeurt het volgende: NKC verwijst ons naar het hoofdkantoor van Carglass in Nederland, waar ze ons vertellen dat sinds kort er geen ruiten meer worden gerepareerd in Spanje en Portugal, vanwege het risico dat ze door de druk kapot gaan en ze vervangen ook geen ruiten meer. Terug naar NKC dus, die hiervan niet op de hoogte is. Ze bellen ons terug met de mededeling dat we naar SOS Internationaal moeten bellen om te vragen hoe we dat op gaan lossen. SOS Int. verwijst normaal gesproken naar Carglass, maar dat is dus geen optie. Ze maken een melding aan en delen ons mee dat we ergens maar een reparateur moet gaan zoeken. We hoeven niet bang te zijn dat de ruit helemaal aan gruzelementen gaat, omdat het gelaagd glas is. We moeten het dus maar zelf uitzoeken!
Het positieve nieuws van vandaag is dat er een brief naar de VvE-leden is gestuurd over de vaststellingsovereenkomst met betrekking tot de airco (die er dus niet gaat komen).
En nog positiever is dat we genieten van een heerlijke wandeling over de boulevard (in korte broek) en met prachtig weer neerstrijken op het eerste Spaanse terrasje.

Volop herfst in Midden-Frankrijk

De nachten zijn koud en dat zijn we niet gewend, maar we slapen helemaal prima. De dagen beginnen vaak mistig, maar in de loop van de ochtend verdwijnt de mist en rijden we onder een strakblauwe lucht door herfstig Frankrijk. De route midden door het land is prachtig. Af en toe zitten we op een toltraject, maar we treffen het dat we steeds klasse 2 moeten betalen. Eén keer staat de automaat op klasse 4, maar als we op de knop drukken geeft een hele aardige Nederlandse dame antwoord en wordt de prijs aangepast. Ze wenst ons vriendelijk een veilige reis en wij worden er gewoon een beetje blij van.
We hadden verwacht dat het op maandag wel drukker op de weg zou zijn, maar dat valt reuze mee. Over de A77 en N7 komen we aan in Moulins, een vrij grote plaats. Op het terrein van een voormalige camping is nu een camperplaats te vinden, achter een slagboom. We betalen er €0,10/uur, waar vind je dat nog! Er is ook stroom voorhanden, maar dat is dan wat duurder, namelijk €2,-/4 uur. Vanaf de CP lopen we over de brug naar het centrum van Moulins. Er zijn winkels, restaurantjes en een historisch gedeelte. Toch geeft het, ondanks het mooie weer, allemaal een grauwe indruk. Het leukst zijn nog de "kunst" koeien, langs de oever van de rivier.
Het uitchecken bij de automaat en de slagboom gaat langzaam, maar de boom gaat uiteindelijk voor ons open. Dat geldt niet voor de mensen achter ons, want de automaat is spontaan in storing gegaan. Gelukkig staat er een telefoonnummer vermeld om hulp in te roepen. We rijden eerst een fraai stuk route national en gaan bij Gannat de A71 op, richting Clermond Ferrand. Hier is het wat drukker, maar op de A75 rijdt het weer heerlijk. Het blijft lang fris met 8-10 graden, maar we komen dan ook op een colletje van 1100 meter. Gelukkig ligt onze eindbestemming vandaag iets lager. In La Canourgue parkeren we de camper op een gratis camperplaats met loosmogelijkheden. Het blijkt een heel leuk plaatsje te zijn, met veel waterstroompjes, ook onder de karakteristieke, oude, huizen door. De slager zit om de hoek en de bakker ietsje verder. Een heerlijke plek en mooi weer, wat wil een mens nog meer.

Gelukkig weer op pad

Het is zondagavond 21 oktober en we zitten lekker in de camper op een mooie plek aan de Loire. Er komt heerlijke muziek uit de radio en om ons heen is niets anders dan rust, we zijn omgeven door prachtige bomen in herfstkleuren. De zon die vandaag volop aanwezig was, is inmiddels onder gegaan. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken. We hoorden pas woensdag of we weg konden en toen dat kon hebben we snel de camper ingepakt. De afgelopen tijd was het om allerlei redenen hectisch en we dachten maar één ding: wegwezen!
Omdat vrijdagmiddag de herfstvakantie begon en we al aan het eind van de ochtend in de file stonden, zijn we in Geertruidenberg gestopt op een fraaie camperplaats aan de jachthaven. Lekker even rondlopen op de Historische Markt in het centrum. Er bleek toevallig markt en als ik bij de eerste kraam gelijk iets koop, houdt Luuk zijn hart vast. Dat belooft wat de komende weken. Het is heerlijk weer om te wandelen en we verkennen ook nog even de winkels in het aangrenzende Raamsdonksveer.
Zaterdag rijden we verder en treffen we het weer niet. Door wegwerkzaamheden bij Loenhout staan we net over de grens bijna een uur vast. Ook bij de grens met Frankrijk rijdt het langzaam. Bij de tolpoorten op de A1 staat het vol met agenten. Het is een goed punt om te controleren, je kunt geen kant op. We stoppen in Feuilleres op de camping waar we vorig jaar ook geweest zijn. Het is er rustig en we merken dat we daar behoefte aan hebben. We zijn moe en liggen al vroeg in bed.
Vandaag rijden we, na een koude nacht, via de Route Francilienne, ruim om Parijs heen. Voor de afslag naar het attractiepark Asterix staat op de tegengestelde richting een lange file. Vandaag hebben wij daar geen last van, het rijdt soepel over de A77 en we vinden na een goede rit dus deze prima camperplaats (net voorbij de camping) in Briare. We lunchen buiten in de zon, helaas zonder eitje, want die zijn waarschijnlijk achtergebleven in de koelkast thuis. Briare heeft een mooie bezienswaardigheid, namelijk de Pont Canal, een kanaalbrug over de Loire heen. Leuk om naar toe te lopen en te kijken. We treffen het dat er net een schip aan komt varen als we er staan, dat maakt het nog leuker. De maximale diepgang mag 1.80 zijn en de breedte 5 meter.
Dutch Lady is weer on tour!

Bijna thuis!

De camperplek in Ladenburg is er zeker een om naar terug te gaan. We horen van de buren dat het ook prachtig is om naar Heidelberg te fietsen, dus dat moeten we in gedachten houden voor een volgende keer. We hebben er nu voor gekozen om op zondag verder door Duitsland te rijden. Het is inderdaad lekker rustig op de weg van Mannheim over de A61 richting Koblenz en dan naar Venlo. In de buurt van Bedburg zien we een hele grote, diepe bouwput en komen we op een heel nieuw stuk weg terecht. Voordat we Nederland weer in rijden, gaan we nog even de snelweg af om in Kaldenkirchen te tanken. Dat komt ook goed uit omdat dit weekend de grensovergang Venlo gesloten blijkt te zijn. Zo rijden we via de oude grensovergang Nederland weer binnen en komen we in het centrum van Venlo terecht. We zijn al eerder op de camperplaats van WSV De Maas geweest en weten een beetje de weg. Dat is maar goed ook, want de route er naar toe blijkt iets gewijzigd te zijn.
Het is erg rustig aan de haven, veel bootjes zijn natuurlijk aan het varen in het weekend of met vakantie. Wij houden ons ook rustig, zitten lekker in de zon en fietsen naar Grubbenvorst om een ijsje te eten.
We hebben geen zin om twee nachten te blijven staan en Luuk komt op het idee om naar Geldermalsen te gaan. Bij de haven, aan de Linge, hebben ze een paar camperplaatsen gemaakt. En inderdaad, we staan naast de motorbootjes aan het gras en het is er een stuk levendiger dan in Venlo. Lekker kneuterig, de winkels dichtbij en in de mooie omgeving van de ons zo bekende Linge.
We fietsen een stukje over de Lingedijk en Appeldijk, over Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt en hebben het prima naar ons zin in de Betuwe. 's Middags shoppen we nog wat, Geldermalsen heeft best leuke winkels, doen we vast wat boodschappen voor thuis en eten we een hapje bij Prinsheerlijk.
Het is een mooie afsluiting van een geweldige trip van zo'n 4.000 km. We hebben weer heel veel mooie plaatsen gezien en we hopen dat de stukjes film die we gemaakt hebben ons zullen helpen om het allemaal weer een beetje terug te halen.
Morgen het laatste stukje naar huis, wat dingen regelen en vooral weer nieuwe reisplannetjes maken!

Regen in Bayern en hitte in Baden Württemberg

Gisteren was het echt een regendag. Het is ongelofelijk wat er in een paar uur uit de lucht kan vallen. We besluiten daarom maar een lekker stukje te rijden, zodat we voor het weekend München voorbij zijn. De vakanties beginnen dit weekend in heel veel gebieden en dat is direct te merken. De snelheid op de snelwegen is vanwege de regen op veel plaatsen aangepast naar 80 km. We hebben maar een keer een beetje oponthoud op de rondweg rond München, dus dat valt erg mee. Later horen we op de radio dat er 25 km file staat, dus wij mogen vooral niet mopperen.
In Irschenberg slagen we erin om bij de Shell onze Go Box in te leveren. Het restant van het prepaid tegoed wordt aan ons uitbetaald en wij zijn blij dat we ons verder geen zorgen meer hoeven te maken over de tol.
We nemen de afslag naar Fürstenfeldbrück, stoppen nog even bij een Aldi en zien dan een winkel van Berger met camping artikelen. Dat is mooi, want al onze haringen om de luifel met banden vast te zetten, zijn zo'n beetje kapot getimmerd door de harde stenige ondergrond van de afgelopen tijd.
De camperplaats is verhard, met dit weer is dat wel zo lekker, keurig ingedeeld, voorzien van stroomkasten (€ 2,) en alle andere voorzieningen (behalve sanitair/douches) en dat voor € 5,-/nacht. Het is wel de bedoeling dat je betaalt voor alles wat je gebruikt. Water kost bijvoorbeeld € 0,50/10 liter. Het geld moet in een envelop in een "faire dose" gedaan worden en men gaat uit van de eerlijkheid van de camperaar.
We staan er goed en als het 's middags droog is fietsen we nog even naar het nabij gelegen Klooster en het centrum van het stadje. Dat laatste valt een beetje tegen, er zit geen sfeer in en de winkels liggen allemaal aan de drukke doorgaande wegen.
Vandaag maken we weer een behoorlijke stap (voor ons doen dan). Het is prettig rijden in het weekend en we willen toch iets eerder thuis zijn. Het is droog, de zon schijnt weer en het wordt tijdens het rijden steeds warmer buiten. We rijden lekker vlot en hebben in tegenstelling tot het tegemoetkomend verkeer geen last van files. Via Stuttgart en Karlsruhe komen we in Ladenburg, vlakbij Mannheim en Heidelberg. De camperplaats hier is er een naar ons hart, prachtige plekken in een mooie landelijke omgeving en op loop/fietsafstand van het stadje dat er heel leuk uit ziet. Rond het middaguur kunnen we nog een plek uitkiezen, maar aan het eind van de middag staat het er vol. Het is duidelijk een favoriete plek voor een vriendelijke prijs en met vriendelijke uitbaters. Na het verdiende middagslaapje fietsen we op ons gemakje door het dorp, naar het Carl Benz museum en langs de Neckar. Als we een sluis tegenkomen, blijven we natuurlijk even kijken bij het binnenvaren van een vrachtschip. Het is er heerlijk fietsen in deze mooie omgeving met rollen hooi in het veld, paard en wagen op het pad en met prachtig weer.
's Avonds eten we een lekkere Duitse Schnitzel met Pommes bij "Zum Ochsen" (het stamcafé van Carl Benz) in het oude centrum van het stadje, waarna we lekker rustig buiten zitten bij de camper. Luuk kan sinds vanmiddag nauwelijks bukken, nu is het ook nog in zijn rug geschoten. Wat een pechvogel!