Mini-cruise door het Geirangerfjord

Als we wakker worden ligt de Mein Schiff 1 voor onze neus, het schip is een stuk kleiner dan de MSC Fantasia. Het wordt vandaag dan ook niet zo druk in het dorp en we kunnen iets meer op ons gemak snuffelen in de souvenir-winkeltjes, die voornamelijk trollen en truien verkopen. We maken een wandeling langs de waterval omhoog. Er is een mooie nieuwe trap-balustrade. Het waait een beetje en we voelen de nevel van het water op ons neerkomen. Het water is hier niet zo groen als bij Loen, daar voelde het ook heel ijzig aan als je erbij in de buurt kwam. We worden vandaag niet verwend met de temperatuur. Bij 12 graden houdt het wel op en in de loop van de middag steekt er ook nog een koude wind op.
We maken een rondvaart met de ms Geirangerfjord en zijn blij dat we onze winterjassen hebben aangetrokken. Er staan gewoon golven in het fjord, maar we blijven stoer buiten staan om niets te missen van de omgeving. We passeren mooie watervallen, zoals de Zeven Zusters (waarvan er maar vier te zien zijn omdat er afgelopen winter niet zoveel sneeuw is gevallen) en de Bruidssluier met ertegenover de Vrijer. Hier en daar staat er een boerderijtje of een hut tegen de bergwand geplakt en er kan flink geklommen worden. Sommige rotsen gaan loodrecht het fjord in en er zijn prachtige kloven en onverwachte rotsspleten. We stoppen onderweg om twee "hikers" op te pikken. Het is een indrukwekkend gevoel om tussen de miljoenen jaren oude bergen deze mini-cruise te maken.
Daarna gaan we vlug terug naar onze camper om de kachel warm te stoken. Brrrrr, wat was het koud op het water.

Spectaculaire rit naar Geiranger

Vandaag is het (weer) een topdag met een zeer verrassende en spectaculaire rit naar Geiranger. Het eerste deel van de route rijdt via weg 15 heel ontspannen. Zo kunnen we nog even onze frustraties delen over het gisteren ontvangen verslag van de VvE-vergadering. Het is ongelofelijk hoe het Bestuur zich in de ALV heeft opgesteld en over ons heeft uitgelaten. We moeten het snel vergeten en dat lukt goed omdat we onze aandacht nodig hebben voor de tunnels die op de route liggen. De campingbaas had ons al gewaarschuwd, dat we bij tegemoet komende vrachtwagens beter stil kunnen gaan staan en we begrijpen nu waarom. Sommige tunnels zijn heel smal en donker, zonder belijning en als je niet oppast zit je zo met het dak van de camper tegen de ronde tunnelwand. We prijzen ons gelukkig dat we voor de tunnel bussen tegenkomen, maar in de tunnel niet. Hier en daar staan stoplichten in de tunnelbuis maar die geven voor beide kanten groen aan en we snappen niet helemaal wat het nut daarvan is. We slingeren met 12 % helling omhoog en slaan af naar de beroemde weg 63 die naar Geiranger gaat. De weg is pas een paar dagen geleden open gegaan en we zijn erg blij dat we hem kunnen rijden. Ineens zitten we midden in de sneeuw, langs de weg hoge sneeuw-wallen en bevroren meren. We hebben het gevoel of we op het dak van Noorwegen rijden, wat is dit schitterend. We stoppen op 1033 meter hoogte om foto's te maken en te filmen. Vanaf hier gaat er nog een weg naar de top van de Djalsnibba op ruim 1400 meter, maar de wolken hangen laag en dat bewaren we maar voor een volgende keer. We dalen met 20 haarspeldbochten, langs kloven en waterstromen met een 8% hellingspercentage weer af en komen dan bij het uitzichtpunt Flydalsjuvet. We hebben er over gelezen en ons er een voorstelling van gemaakt, maar de werkelijkheid overtreft alles. We kijken in het Geirangerfjord en zien daar twee cruiseschepen liggen. Al is het zicht niet helder, het uitzicht is spectaculair.
Beneden in Geiranger ligt de camping en we staan pal aan het water met zicht op de MSC Fantasia, het zusterschip van de Fascinosa waar wij mee zijn weggeweest. Het schip vertrekt rond 17.00 uur met als afscheidsgroet drie kanonschoten. Het is in één keer rustig in het dorp.

Zuid Noorwegen is onbeschrijfelijk mooi

Gisteren hebben we een heerlijke rustdag genomen. Lekker uitslapen, zondags ontbijtje en alles op het gemakje. Er was door het Noorse weerbericht een mooie dag voorspeld, maar we worden wakker met regen. De meeste Noren zijn erg druk met inpakken en opruimen, voor hen zit het lange weekend erop. Al snel is de camping een stuk leger. Het wordt gelukkig 's middags droog en dat is goed voor de was en voor ons. Zo kunnen we lekker een stuk gaan lopen.
Ook vandaag begint met regen en laaghangende bewolking. Het wordt weer een verrassende route met wegwerkzaamheden, smalle stukjes weg, donkere en smalle tunnels, prachtige vergezichten, stroompjes en watervallen, sneeuw op de bergen en fjorden en dat alles gelardeerd met nevel en mistflarden. We stoppen bij Fjærland om naar een de gletsjertong Bøjabreen te kijken, onderdeel van het grote Jostedalsbreen gletsjerveld. Dit is het grootste gletsjerveld van Europa met 480 m2, een hoogte van bijna 2000 m boven zeeniveau en een ijsdikte van 500 meter. Waar wij staan is dat niet goed te zien, maar we geloven het graag.
We rijden verder en komen op een hoogte van 600 meter skiliften tegen. De hellingen zijn nu groen en kaal. Via een paar haarspeldbochten komen we aan bij het Nordfjord. Ook dit is weer een pareltje. Langs de oever rijden we naar Loen en vinden een prachtige plek op camping Tjugen, aan een fel stromend watertje. We verwachten elk moment springende zalmen te zien, maar die zijn hier niet. De eigenaar van de camping wijst ons op een mooie wandel- en fietsroute. En inderdaad, we fietsen 15 km over een rustige weg, die hier en daar wat klimt en daalt door een schitterend gebied. Onderweg zien we een indrukwekkend gedenkteken. Er zijn in 1905 en 1936 steenlawines geweest die in het Lo(en)vatn-meer enorme vloedgolven teweeg hebben gebracht, naar de dorpjes zowel links als rechts. Er zijn meer dan ruim 100 mensen bij omgekomen, waarvan een deel nooit is teruggevonden. Het laatste stukje komt via een tolweggetje weer uit op een gletsjertong, maar die laten we voor wat het is, we hebben nog een klimmetje terug te fietsen. Tijdens een koffiestop op de terugweg bellen we ook even met Moos, die vandaag jarig is en geniet van een lekkere vrije dag.
Terug op de camping maakt Luuk de bus schoon, het lijkt wel of we Dakar hebben gereden!

Als mollen (of trollen) onder de grond

Vanaf de camping duiken we gelijk de eerste tunnel van vandaag in. Gisteravond was de tunnel gesloten vanwege werkzaamheden, maar daar is nu niets meer van te merken. Als we de tunnel uitkomen zien we direct een fraaie camperplaats. Jammer, dat we die gisteren niet eerder tegen kwamen.
We stoppen in Flåm, een gezellig, levendig, toeristisch plaatsje aan het eind van het Sognefjord. Het fjord is meer dan 204 km lang en ligt in het hart van het Noorse fjordengebied. Het is de langste en diepste fjord van Noorwegen. Flåm is bekend van een spectaculair treinritje (een van de steilste ter wereld) van 20 km met een hoogteverschil van 865 meter door 20 tunnels naar Myrdal en een bekende halte voor cruiseschepen (maar kennelijk niet vandaag).
Na Flåm komen we in de 24,5 km lange Laerdalstunnel, de langste ter wereld, die pas in 2000 gereed is gekomen. De tunnel is onderdeel van de verbinding tussen Oslo en Bergen die zomer en winter gereden kan worden. Het is een hele ervaring en op drie plekken in de tunnel is het bijzonder fraai verlicht.
Daarna volgt nog een kleinere tunnel en dan staan we voor het veer bij Fodnes. Het is de eerste, maar zal zeker niet de laatste ferry zijn. We kunnen vlot oprijden en genieten van het tochtje over het water. In Kjørnes vinden we een mooie plek op de camping aan het water met alle voorzieningen. We fietsen naar Sogndal, genieten van een mooie heftige waterstroom, een mooie staafkerk en vooral van de zon. Het weer is bijzonder, we hadden niet verwacht in Noorwegen in korte broek rond te lopen en 's avonds last te hebben van branderige koppies. Dat is toch maar mooi meegenomen.

Watervallen, rotondes in tunnels en hele smalle wegen

Het pittoreske Odda was vroeger een plaats met metaalindustrie. De fabrieken werden van stroom voorzien door het natuurlijk vallende water. Er zijn nu nog wat gebouwen die daaraan herinneren. Aan de gevel van één van die gebouwen hangt een spreekbuis die we natuurlijk even uitproberen. Vanochtend maakt Odda zich op voor de wielerwedstrijd Tour des Fjords. De start of finish is in Odda en er worden overal hekken geplaatst voor de toeschouwers. Wij verlaten het plaatsje, voordat de weg wordt afgesloten. We rijden over de rechteroever (weg 13) noordwaarts en passeren bij Tyssedal de weg die leidt naar Trolltunga (de trollentong), een lange uitstekende rots die 700 meter boven het Ringedalsmeer uittorent. Het is ongeveer 4,5 uur wandelen (heen) om bij Trolltunga te komen en dat is iets te veel van het goede.
Er wordt flink aan de weg gewerkt, maar niet vandaag. De weg is al niet breed en bij de werkzaamheden is het nog smaller. Het passeren van een vrachtwagen gaat stapvoets en kan alleen met ingeklapte spiegels. Het is wel een mooie route met veel fruitbomen die nog volop in de bloesem staan. Bij Kinsarvik gaat de weg langs de oostelijke uitloper van het Hardangerfjord naar de mooie Hardangerbrug brug die praktisch helemaal in de wolken ligt. Het is een heel apart gezicht, ook als we er overheen rijden. Direct daarna gaan we een tunnel in van 7,5 km lengte waarin we rotondes tegenkomen. Dit hebben we nog nooit gezien!
We hebben een camperplaats uitgezocht in Granvin, direct na de tunnel, maar deze blijkt helaas helemaal opgebroken te zijn. Net voor Granvin hebben we diesel getankt en als we 10 minuten later er weer langs rijden zien we dat de prijs ineens verhoogd is. Het werkt hier in Noorwegen heel apart met de dieselprijzen, want op bepaalde dagen en tijdstippen is het voordeliger. Onze volgende stop is op een mix-parking in de buurt van Voss, een plaats die bekend staat om alle sportieve dingen die je er kunt doen en 's winters een ski-oord. We kijken het even aan op de parking, maar er rijden voortdurend auto's af en aan om even naar de kiosk te gaan of om foto's te maken. We rijden dus nog maar even door. Nadat we besloten hebben om onze route naar het noorden iets anders te rijden dan gepland, komen we uiteindelijk terecht op een kleine camping bij Gudvangen. Rondom ons zien we allemaal waterstroompjes de bergen af komen met een geluid dat voortdurend op de achtergrond aanwezig is. Op de camping is het prima voor elkaar met een uitstekende wifi. De huisjes zien er schattig uit, vooral die met de grasdaken.

Overweldigende indrukken richting Odda

Het is duidelijk te merken dat ook de Noren een lang weekend hebben. De camping is aardig vol gelopen met motorrijders die in een huisje zitten en met Noorse campers. Onze route gaat vandaag over de E134 richting de bakermat van de skisport Morgedal, daarna via Vinje, Haukeli, Røldal en Seljestad naar Odda. We krijgen overweldigende indrukken te verwerken, want eerst rijden we in een lente-achtig gebied waar de bomen net groen worden en de lammetjes nog klein zijn om vervolgens via hele smalle tunnels terecht te komen in een besneeuwd gebied met bevroren meren. Het is allemaal heel surrealistisch, maar prachtig. We stoppen bij een bordje Bakeri en ontdekken een houten bakkerijtje in het bos met een warme oven en heerlijk geurende broden. We leggen de benodigde kronen in een schaaltje en scoren twee overheerlijke broodjes voor de lunch.
De tunnels variëren van een paar honderd meter tot 6,5 km lengte en lijken niet op de tunnels die we kennen. De wanden zijn echt rotsig, er is geen belijning en ze zijn smal, heel smal. Het zicht is lastig, vooral als je eerst omringd wordt door sneeuw en dan ineens in het donker zit. Het passeren van grote vrachtwagens of bussen gaat heel langzaam, maar we mogen toch niet harder dan 70 km/uur. We kijken onze ogen uit, wat een natuurschoon. We komen op een hoogte van 1050 meter in slecht zicht met mist en regen. De Haukeliweg is een imposante weg die behoorlijk klimt en daalt. We passeren de Lårefoss, een dubbele waterval die van een hoogte van 165 m omlaag davert. Gelukkig kunnen we even stoppen om te filmen en foto's te nemen. Daarna is het nog een klein stukje naar Odda waar we op de camperplaats aan het water een plek zoeken. De plek is belachelijk duur voor een betonplaat met stroom, maar we staan er mooi aan het water en in de loop van de middag is er geen plek meer vrij. Op de achtergrond horen we het ruisen van een waterval, de laaghangende bewolking lost een beetje op, de zon breekt door en het de decor wordt vervolmaakt door een houten kerkje en de huisjes die tegen de bergen geplakt lijken. Wij zijn tevreden mensen!

Oversteek naar Noorwegen

Het was een kort nachtje en Luuk is er al uit voordat de wekker om 6.25 uur afgaat. Het is met boten ook altijd hetzelfde liedje, òf de stroom loopt vroeg, òf de boot vertrekt vroeg. We zijn ruim op tijd bij de terminal. Het inchecken verloopt vlot en dan is het wachten totdat de boot aankomt en alle auto's, campers, vrachtwagens en containers van boord zijn. De gasflessen moeten dicht en dat betekent dat ook de koelkast/vriezer uit moet. Gelukkig blijkt, dat je voor een €1,- een vriezer kunt huren op deck 6. We rijden via het achterdek de boot op en zijn verrast dat we met een bocht weer met de neus naar achter komen te staan. Dat betekent dat we gewoon vooruit weer via het achterdek er af gaan. De "Bergensfjord" is net een klein cruiseschip met een receptie, cabines, taxfree-shop, lounges en restaurantjes. Het is rustig weer en op onze navigatie-app zien we dat we met een snelheid van ruim 21 knopen op Noorwegen afstevenen.
Het is op het achterdek heerlijk in de zon en voor we het weten is ons zeereisje afgelopen en komen we aan bij Langesund. Het is een prachtig gezicht om het fjord in te varen. Het ontschepen gaat heel snel en we rijden als eerste camper de boot af. Op de kade staat politie, maar we mogen doorrijden. De navigatie geeft gelukkig goed aan hoe we moeten rijden. We komen ogen te kort, vanaf het eerste moment is het alsof we in een ansichtkaart rijden. Wauw, wat is het hier mooi! De route gaat richting Skien en gelijk de bergen in. We zitten in de regio Telemarken, beroemd om de vele meren. Bij Ulefoss zien we het Telemarkskanal met de acht sluizen. Het kanaal loopt 105 km het binnenland in. Tot onze grote verbazing zien we de temperatuur buiten oplopen naar 23 graden, dat hadden we niet verwacht. Het rijdt niet snel, de wegen zijn smal en Luuk komt er gelijk goed in met sturen. Na ruim 100 km zoeken we een plek op de camping bij Seljord, mooi aan het water en tussen de bergen. We strijken neer in de zon en verwerken met een kop koffie onze eerste (positieve) indrukken van Noorwegen. We lopen nog even naar het dorp om Noorse Kronen uit de muur te trekken en bekijken de route voor morgen.

Het laatste stukje Denemarken

We hebben geen wekker nodig om op tijd wakker te worden. Om 7.00 uur wordt de grote stalen grascontainer, die vlak achter de camperplaatsen staat, gewisseld. Wie verzint nou zoiets!
Zo zijn we weer op tijd onderweg voor het laatste stukje in Denemarken. Via Aarhus, waar we langs zee, de haven en door het centrum rijden, via de E45 richting Aalborg en dan door naar Hirtshals. Het wegennet in Denemarken is erg overzichtelijk, er zijn maar een paar snelwegen.
Bij het centrum van Hirtshals en de havens is een camperplaats te vinden waar je voor € 10,- achter een slagboom op een grasveld mag staan en waar je verder geen voorzieningen hebt. Tot vorig jaar was het hier gratis, maar nu dus niet meer. Het is te merken aan het geringe aantal campers dat er staat. Wij vinden het wel praktisch hier. We kunnen eerst nog even diesel tanken en wat boodschappen doen. Bovendien willen we even naar de haventerminals om te kijken hoe het daar reilt en zeilt. Er zijn twee maatschappijen: de ColorLine en de FjordLine en wij hebben een ticket voor de FjordLine naar Langesund. We komen er achter dat deze terminal een heel eind lopen is, omdat je helemaal om de haven heen moet. We zien het morgen wel met de camper en weten nu in ieder geval waar we moeten zijn. We lopen nog even naar het strand en door het dorp, zodat we ons portie stappen weer hebben gehaald vandaag. Vanuit de camper zien we de ferry's gaan en komen. Morgen wordt het weer op tijd op, want de ferry vertrekt om 8.30 uur en wacht niet!
Het blijkt dat we precies 1000 km hebben gereden tot hier. Als de rest van onze planning ook zo gaat kloppen, komt het helemaal goed.

Jutland

Het valt ons op, dat het nu al langer licht blijft 's avonds, terwijl we nog maar in Denemarken zitten. Misschien is het wel verbeelding. Het is een verrukkelijk stille nacht, maar wel koud. Dat wordt nog wat als we in het echt koude noorden zitten. Voor we vertrekken neem ik nog even een kijkje bij het pas geboren kalfje. Het ligt er heel tevreden bij, maar kijkt met twee hele grote, plastic oornummers in haar kleine oortjes, een beetje verwonderd om zich heen. Zou ik ook doen met zulke dingen in mijn oren.
We vinden het erg leuk om Denemarken nu met de auto te ontdekken. Het landschap is mooi, glooiend, groen, afgewisseld met gele velden en er blijken toch ook wat grotere plaatsen te zijn. We rijden door Horsens, waar supermarkten en veel bedrijven te vinden zijn, evenals veel stoplichten. We hebben weer een camperplaats bij een boer uitgezocht en zijn daarom het binnenland in gereden. Helaas komen we voor een hek met de mededeling dat de CP tijdelijk gesloten is. Wat een pech. Iets verder aan het strand vinden we echter een ACSI-camping. De receptie blijkt tussen 11.00 en 14.00 uur gesloten, maar na een telefoontje kunnen we een plek uitzoeken. Keuze genoeg, het is er nog erg rustig met campinggasten.
We fietsen langs het strand naar Norsminde met een leuk haventje in een mooi gebied. Het is weer een mooie dag, met een fris windje.

Nieuw leven op de boerderij

Voor het eerst sinds jaren zien we bij de grensovergang iemand staan die de passerende auto's controleert. Via 1 rijstrook rijden we langs een man die ons vriendelijk toeknikt en gebaart dat we door moeten rijden. We zijn in Denemarken! Het landschap is groen en weids, de rust straalt ons tegemoet. De afgelopen dagen hebben we prachtig gekleurde koolzaadvelden gezien, die fel afsteken tegen het groen. We hebben een camperplaats uitgezocht bij de boer en dat blijkt een hele goede keuze. Niet ver van de snelweg ligt Kristinegaarde, waar een aardige boer vijf camperplaatsen heeft ingericht, voorzien van stroom en alle andere voorzieningen. Er is net een kalfje geboren en we zien hoe het diertje nog nat en wankel op de pootjes, de tepels van de moeder opzoekt om voor het eerst te drinken. Prachtig!
De boer laat trots zijn stal zien die voorzien is van een melkrobot. De koeien kunnen zelf bepalen wanneer ze, volledig automatisch, gemolken worden. Sommige koeien worden wel 4 of 5 keer per dag gemolken en via chips houdt de boer in de gaten of elke koe wel voldoende bij de melkmachine komt. Het is een continue bedrijf en de boer hoeft niet om zes uur 's morgens zijn koeien aan te sluiten. Zo leren we weer wat.
Hij heeft het keurig voor elkaar. We genieten van een heerlijke hete douche en er is een kamer/keukentje waar je kunt afwassen, internetten of melk/frisdrank/bier uit de koelkast kunt kopen. De campings en camperplaatsen in Denemarken zijn niet goedkoop, maar hier betalen we maar € 10,- inclusief loeiende koeien.
We fietsen naar het plaatsje Aabenraa dat aan het Aabenraa-fjord in de Kleine Belt ligt. Onze eerste Deense zeiltocht "rondom Fünen" ging door dit gebied en we komen allemaal bekende plaatsnamen tegen. Bij de jachthaven zien we ook een camperplaats. We maken een praatje met Nederlanders die daar staan, volop in de wind en duurder. Tevreden fietsen wij terug naar onze plek om nog even lekker te genieten in de zon.

Een dag met teleurstellingen

Gisteren zijn we naar Rendsburg gereden. Een voor ons zeer bekend plaatsje aan het Nord-Ostsee-Kanal. We zijn er met de boot diverse keren geweest en als we op de heenweg naar de Oostzee hier aankwamen begon de vakantie pas echt. Nu hebben we geen last van Duitse Bocht stress en we zijn er een stuk sneller. Met de camper komen we via een hele andere kant binnen en ontdekken we een nieuw stukje Rendsburg. Het centrum is op zeer korte loopafstand van de camperplaats die gelegen is aan de Unter-Eider. We vinden onze weg hier moeiteloos.
Op de radio horen we dat het noodweer in Lubeck precies aan ons voorbij is gegaan. Tot gisteravond dan! Het regent pijpenstelen en pal boven ons barst er een gigantisch onweer los. We zitten te trillen bij de felle bliksemschichten en harde donderslagen.
Vandaag begint de dag goed, het weer is zonnig en we zijn zeer benieuwd naar wat de dag ons gaat brengen. Het is namelijk een bijzondere dag, want in de VvE-vergadering wordt vandaag gesproken en gestemd over onze airco-aanvraag. Enigszins gespannen fietsen we naar het zweefveer, om bij het schepen-begroetingspunt een hapje te gaan eten. De eerste teleurstelling is dat het zweefveer buiten gebruik is en niet meer onder de stalen brug hangt. Het begroetingspunt is er nog wel. Ook nu worden de passerende schepen weer met vlag en volkslied begroet en vertelt een vrijwilliger over de details van de schepen. Het restaurant is er ook nog, maar als we het middagmenu willen bestellen, blijkt dat niet te kunnen terwijl het wel op de kaart staat. Een discussie met de nieuwe eigenaar volgt, maar levert niets op. Als we willen afrekenen, blijkt dat er geen pinapparaat is en moeten we ons adres achterlaten, zodat ze de rekening kunnen opsturen. Heel apart! We bellen naar Pieter om te vragen naar het verloop van de VvE-vergadering. Hij heeft ons daar vertegenwoordigd, maar heeft slecht nieuws. De meerderheid van de leden was tegen plaatsing van een kleine airco-unit. De lobby (en arrogantie) van het bestuur heeft effect gehad en wij balen.
Als we 's middags ook nog bericht ontvangen over de te betalen belastingaanslag, hebben we het wel even gehad. Gauw vergeten allemaal en ons richten op de net begonnen trip naar het noorden. Morgen gaan we naar Denemarken en weer nieuwe dingen ontdekken!

IJs, schoenen en pizza

Met de ramen wijd tegen elkaar open waait er een heerlijk briesje door de camper en slapen we als rozen. Gisteravond hebben we lekker tot laat buiten gezeten en genoten van de rust om ons heen. Af en toe rijdt er een trein en moesten we gelijk terugdenken aan de CP langs het spoor in Spanje. Dat was echt een nachtmerrie, maar hier is gelukkig geen hoge snelheidslijn en worden we monter wakker als rond 7.00 uur de eerste druppels vallen. We doen snel de raampjes dicht, maar het valt allemaal wel mee. Ook onderweg hebben we eerst wat regen, maar klaart het ook weer op en het wordt toch nog 27 graden. We rijden over de A1 via Osnabruck en Bremen, waar er flink aan de weg wordt gewerkt. Door de wegversmallingen moeten we langzamer rijden, maar het geeft gelukkig weinig oponthoud. Tussen Bremen en Hamburg vinden we in Sittensen een prima gratis CP. Een fraaie plek voor 10 campers bij de watermolen en op loopafstand van het centrum, waar ze van alles (.......) verkopen. Vooral de ijssalon is een echte aanrader!
Er zijn voor de camper geen voorzieningen en we kunnen hier gelijk ons Three-simkaartje testen in de mifi. Het is een wonder: het werkt. Later blijkt ineens de iPhone spontaan uitgeschakeld te zijn en niet meer aan te krijgen. Na een harde reset doet ie't gelukkig weer. Pffffff, we krijgen het er warm van.

Een tropisch begin op weg naar Noorwegen

We kunnen het ons vandaag niet voorstellen, maar we zijn onderweg naar het koude Noorden. De kastjes zijn gevuld met mutsen, sjaals, handschoenen, truien en dikke jassen en het nodige proviand, want Noorwegen is niet alleen koud, maar ook een duur land. Vandaag merken we daar nog niets van, want we worden getrakteerd op een tropische dag. Zodra we onze camper hebben neergezet op camperplaats Lookerland in Holten, trekken we snel de korte broeken aan, zetten de stoelen op het heerlijke grasveld en het grote genieten kan beginnen. Hè, hè, nu zijn we echt weg. De laatste dagen voor vertrek zijn zoals gebruikelijk een beetje rommelig geweest. De grote vraag is altijd of we alles bij ons hebben en nu helemaal omdat boodschappen doen in Noorwegen toch wel iets anders schijnt te zijn dan bijvoorbeeld in Spanje. De kastjes zijn aardig gevuld, dus het zal wel!
Onze eerste CP ligt 4 km van de snelweg in het prachtige Sallandse heuvelland. Op de fiets verkennen we de omgeving en rijden we door de bossen van de Holterberg richting Hellendoorn. Het bekende Pieterpad loopt hier ook, maar ook het Marskramerpad, het is er prachtig. We stoppen op de schitterend onderhouden Canadese begraafplaats, met 1394 graven. Het is indrukwekkend al die graven van die veelal jonge soldaten die in de laatste dagen voor de bevrijding hier zijn gevallen.
Er is in de bossen en in de plaats Holten veel gedaan aan informatievoorziening. Overal zien we kubusjes met over elk jaar belangrijke informatie over de streek, Europa en de wereld. Het is hier prima voor elkaar en het is zeker een gebied om nog eens naar terug te gaan en verder te ontdekken.
Binnen in de camper is het 30 graden! Laten we maar niet klagen, want de komende weken zullen we er vast nog wel met verlangen aan terugdenken. Morgen gaan we de grens over.