Allerlei soorten ballen vandaag

We beleven Vera toch weer anders dan vorig jaar. Kennelijk waren we toen op een verkeerd tijdstip in de stad, want we vonden er niet veel aan. Vanochtend echter, is het gezellig in de winkelstraten en lopen er heel wat meer mensen rond. Zelfs bij de Lidl is het druk, waarschijnlijk omdat het morgen een feestdag is en alle winkels dicht zullen zijn. We zorgen er dus voor dat we voor een paar dagen te eten hebben. Al komen we met minder thuis dan we in de boodschappenkar hadden gedaan. Dat komt omdat het op de lopende band bij de kassa niet helemaal goed ging. De automatische stop werkte niet en alles werd op een kluitje geduwd, waarbij de broccoli het niet gehaald heeft. Daar gaan de vitamientjes!
Vanmiddag willen we naar het strand, maar vanaf de camperplaats/tennispark, nemen we een verkeerde route en komen we uit op een gigantisch golf resort Desert Springs. We zien de zee in de verte liggen en we fietsen langs de prachtig aangelegde golf course en fraaie huizen in de hoop dat we via een achteruitgang richting strand kunnen gaan. Helaas, het resort is hermetisch afgesloten en we moeten weer terug naar de ingang. Heuvel op, heuvel af fietsen we richting Palomares en komen we uiteindelijk uit bij het strand. We zijn onze oriëntatie een beetje kwijt, maar als we aankomen bij het naturisten-dorp en -strand weten we dat we goed zitten. Er wordt weer vrolijk bloot jeu de boule gespeeld en ook op straat komen we een aantal naturisten tegen. We kunnen ons nog wel voorstellen dat je kiest voor een naturistenstrand, maar om op straat bloot te lopen blijft voor ons toch een beetje vreemd. Gelukkig vinden we het fietspad terug naar Vera, al blijkt het laatste stukje naar de camperplaats dan toch weer lastig. Met een goed gevoel ploffen we neer. We hebben 45 km gefietst vandaag en geen tijd gehad om op het strand te liggen, maar wel een mooie tocht gemaakt.

Natuurschoon, voorbij Vera en weer terug naar Vera

Na een prachtig avondlicht worden we getrakteerd op een schitterende sterrenhemel. Het is duidelijk dat hier weinig invloed is van vervuilend licht in de nacht. Hemels! We hebben vannacht een extra uurtje met als gevolg dat we ons heel relaxed kunnen klaarmaken voor vertrek. We zijn toch iets eerder wakker en nemen de tijd. We gaan niet direct terug naar de snelweg, maar rijden een stuk door het mooie ongerepte natuurpark Cabo de Gata. Het is 29.000 ha groot en in 1987 beschermd als natuurpark. Je vindt er grillige steile kusten, zandduinen, zoutvlakten en reusachtige kliffen van vulkanisch gesteente met kleine verborgen- en brede zandkleurige stranden. Achter de kust ligt een waar woestijn met vijgencactussen, agaven, yuccas's en olijfbomen. We hebben even het gevoel ergens in Mexico te zijn beland. De, overigens prima, weg brengt ons met 10% omhoog naar een prachtig uitzicht en ook weer met 10% helling naar beneden. Het komt natuurlijk ook door de strakblauwe lucht, dat we het hier zo mooi vinden, het is echt een cadeautje.
Via de A7 rijden we verder noordwaarts, langs Vera naar Huércal-Overa. Luuk heeft gelezen dat hier een camperplaats is met op maandag een markt in de straten er omheen. Dat is natuurlijk leuk voor mij! Als we bij de CP aankomen is het echter helemaal leeg en dat vinden we niet aantrekkelijk in een toch wat grotere plaats. Bovendien mag je er geen stoelen buiten zetten, wat met dit weer toch wel fijn is om te doen. We overleggen en zijn het al snel eens: we rijden terug naar Vera. Gelukkig weten we inmiddels hoe we op camperplaats AC Indalo moeten komen, vanaf de Lidl volgen we de bordjes. Hier staan we prima, het enige storende is de hoeveelheid vliegen die ons plagen. Aan het geluid van de schietbaan raak je zo gewend. Als ze maar niet op ons richten, vinden wij het best.

Natuurpark Cabo de Gata

De nacht is zeer rustig verlopen, zonder verkeer en zonder geiten, want die werden 's avonds al weer naar boven gebracht. Het is prachtig om te zien hoe de honden zo'n kudde sturen en precies blijven staan waar ze de weg moeten oversteken. De A348 is een schitterende weg door de Alpujarras. Wat een mooi gebied is dit en we zijn blij dat we hier een stukje van gezien hebben. De route brengt ons verder richting Almería, langs een prachtig maanlandschap. Het is zo jammer dat we nergens kunnen stoppen. Rustig rijdend genieten we er van. Uiteindelijk komen we weer uit bij het plastic kassengebied en gaan we het natuurpark Cabo de Gata in. Vorig jaar trok het ons niet zo aan, maar we willen toch eens kijken hoe het er is. De camperplaats vlakbij El Pozo de los Frailes is riant met goede voorzieningen, maar er staan weinig campers en dat maakt het wat ongezellig. Wel wordt er regelmatig gestopt om tegen een kleine vergoeding water te tanken en/of te lozen. Het weer is nog steeds heerlijk, het waait wel wat harder dan de afgelopen dagen, maar dat is dan weer goed om de was te laten drogen.
Vandaag fietsen we naar San José, een plaatsje in het natuurpark aan de kust. De weg is glooiend en gaat richting kust vooral naar beneden. 1 Km van de camperplaats vandaan komen we in een prachtig gebied terecht en San José is helemaal leuk met een heerlijk strandje in een baai, een haventje en mooie uitkijkjes als we langs schitterende huizen omhoog rijden. Er zijn, voornamelijk Italiaanse, restaurantjes en we maken een uitstekende keuze in een gezellig, gemoedelijk tentje met een prima menu del medio-día. Bij het afrekenen krijgen we een glaasje limoncello en zeer voldaan ploffen we neer op het strand om uit te buiken. We moeten weer energie opladen om de weg terug te fietsen. Met de turbo-aandrijving, die zit er niet voor niets op moeten we maar denken, lukt het zonder problemen. Het was weer een heerlijke dag!

Op avontuur in de Alpujarras

We zijn het niet gewend die warmte en vooral 's nachts is het afzien, want het komt niet beneden de 22 graden buiten. Binnen zetten we alle ramen tegen elkaar open, maar de wind die er overdag wel is, zakt 's avonds helemaal in. Het zwembad bij de camping is heerlijk en daar zoeken we dan ook verkoeling. De was wappert in een vloek en en zucht droog en ook de camper wordt gewassen en de watertanks gespoeld. We fietsen nog even naar het dorp waar we moeite hebben om een plekje uit de zon te vinden. Het is afzien!
Vandaag zoeken we de bergen op. Via El Ejido en Berja rijden we een prachtige route door de Alpujarras aan de zuidkant van de Sierra Nevada. Het is een gebied met waterbronnen en Bodega's en hier en daar zien we witte dorpjes die tegen de bergen geplakt lijken te zijn. Onze bestemming is een nieuwe camping bij Almócita. We volgen de bordjes, want ons navigatiemeisje stuurt ons anders door de wel hele smalle straatjes van het dorp. Een smal pad gaat over in een grindpad met bomen en er zitten bochten in die we niet in één keer kunnen nemen. Zelfs met een personenauto is het geen beste weg. Met het zweet op de rug (vooral van Luuk) komen we aan bij de camping, in het midden van niets en waar de beheerder heel verbaasd kijkt. De camping is bepaald niet geschikt voor grote campers en er is, op de beheerder na, ook geen levende ziel te bekennen. We puzzelen waar we eventueel kunnen gaan staan, maar als de prijs dan ook nog eens € 18,- (zonder elektra) blijkt te zijn, gaan we met gierende banden (maar wel heel voorzichtig) weer weg. We hobbelen terug en doen schietgebedjes dat we er weer zonder schade weg komen. Pffffffff, het lukt en we zetten ons volgende doel in het navigatiesysteem. Bijna 6 km verder is een camperplaats (met voorzieningen) vlakbij de doorgaande weg A348, waar we met een goed gevoel en ook nog gratis parkeren. Er is ook hier verder niemand, maar we hoeven in ieder niet wakker te liggen of we er weer weg kunnen komen. Het witte dorpje Canjáyar ligt in het dal en we hebben er een mooi uitzicht op. Omdat we geen bakker zijn tegen gekomen, bakken we zelf maar een broodje en komen we weer bij van ons avontuurlijke ritje.
Vlak langs de camper komt er ineens een kudde geiten de berg af, het is een prachtig gezicht maar de straat ligt in een klap vol geitenkeutels. We fietsen naar het dorpje en klimmen omhoog naar het kerkje dat op een top van de heuvel ligt. De huisjes zijn hier deels in de rotsen gebouwd. Het uitzicht op de bergen en de dorpjes is schitterend. Met 25 graden is het zelfs in de bergen niet fris, maar vannacht zal het beslist een stuk koeler zijn. We zijn benieuwd hoe laat morgen de geiten weer omhoog gebracht worden.

Broeierige nachten aan de Costa Tropical

Zondagavond zijn we met Ditty en Richard nog even het bruisende Nerja in gelopen. Het was er onvoorstelbaar druk, maar reuze gezellig en we genieten samen met zus en zwager van een heerlijke avond op een terrasje met een goed glas wijn! De nacht op de parking verloopt gelukkig rustig, het regent een klein beetje en we houden de zijramen altijd dicht op zo'n overnachtingsplek. Het gevolg is dus weer een wat broeierige nachtrust. We zijn vroeg wakker en gaan om half negen rijden. We kiezen voor de A7, een prachtige weg die helemaal doorloopt tot Barcelona. De kustweg van Nerja naar Salobreña is nog mooier, maar van vorig jaar weten we nog dat hij ook heel veel bochten heeft. Het is grijs weer met af en toe een beetje regen onderweg. We zien dat er iets goed is misgegaan met een vrachtwagen. Op onze weghelft staan rem- en slipsporen, hij is dwars door de middenvangrail gereden en staat in een ravijn aan de andere kant van de weg met zijn cabine tegen de rots aan. Het is kennelijk net gebeurd. Oeps!
We komen weer in het kassengebied met heel veel plastic. Het is niet mooi, maar wel belangrijk. De landbouw is vanwege de voordelen die het goede en stabiele klimaat bieden, de basis van de economie van deze streek. Groenten en fruit worden voornamelijk geëxporteerd binnen Europa en een groot gedeelte gaat naar Nederland, België en Duitsland. Bovendien zorgt het voor enorm veel werkgelegenheid. Via Adra komen we aan op camping Mar Azul bij Balerma en dat is een hele aangename verrassing. Er zijn plekken op grind, met haagjes, water en afvoer op de plek, prima sanitair met zelfs een hondendouche en een prachtig zwembad met ligbedden. De ontvangst is vriendelijk en de camping ligt vlakbij zee. De omgeving er omheen is wat minder, maar de supermarkt is niet ver en je kunt op de fiets (10km) naar Almerimar. Het is een warme dag en het zwembad geeft ons heerlijk verkoeling. We fietsen naar het dorp, dat overigens uitgestorven lijkt en gaan op zoek naar een stang om de luifel wat strakker te kunnen zetten. Wonderwel lukt dat ook nog bij een coöperatie net buiten het dorp (uiteraard berg op). De luifel staat daardoor beter en dat is maar goed ook. 's Nachts gaat het heel hard waaien en horen we overal mensen in de weer om schermen, tenten of luifels op te ruimen. Bij ons blijft alles goed staan. Het bijzondere is, dat de temperatuur in de nacht oploopt tot 24 graden en de wind voelt aan als een warme föhn.
Ditty en Richard rijden vandaag van Nerja naar ons toe en na de koffie gaan we in hun auto samen naar Almerimar, met de grootste jachthaven van het zuiden van Spanje met wel 1100 ligplaatsen. Het is een luxe en aantrekkelijk toeristenoord met een ruime keuze aan hotels, appartementen en restaurants. Vorig jaar hebben we er met de camper gestaan, maar nu valt het een beetje tegen. Het ziet er allemaal een beetje levenloos uit. Veel gebouwen rond de haven staan leeg of worden verbouwd. Gelukkig vinden we wel weer een prima terras, waar we ons vooral heel rustig houden. Het is benauwd, bewolkt en warm. Richard laat ons nog wat extra straatjes zien op zoek naar de kustweg terug naar de camping en nadat we nog een gezamenlijk drankje hebben genomen, gaan zij weer terug naar hun vakantie-adres. Gelukkig hebben ze nog even een paar dagen voordat de volgende familiebezoekjes beginnen, maar wij vonden het erg leuk en gezellig om hier in Spanje een aantal dagen met elkaar op te trekken.

Zomer in Nerja

Na een heerlijke week op El Rincón wordt het tijd om verder te gaan. We hebben de afgelopen week elke dag gefietst, al dan niet om boodschappen te doen en genoten van het rustige en warme weer. Langs de kust is het prima fietsen, maar de Lidl ligt bergop en niet zo'n beetje ook. Dat doen we dus maar 1 keer, anders krijgen we gezondheidsproblemen! Het valt op dat er zo weinig wind is en in de nachten koelt het ook niet echt af. Wij klagen er niet over.
Luuk heeft een op afstand te bedienen dimmer geplaatst op onze luifel-verlichting. Zo kunnen we wat meer sfeer creëren 's avonds en heeft niemand last van onze verlichting. Onze Belgische buurman gaf ons deze tip en had ook nog een apparaatje over, dat we van hem konden kopen. We zijn er helemaal blij mee. Gisteravond was er een klein waterprobleempje op de CP en dat net terwijl Luuk de toiletcassette aan het legen was. Gelukkig werd het snel opgelost door de eigenaar en kon er gespoeld worden en vanochtend konden we zonder problemen vers water innemen. Vannacht heeft het geregend en moesten de dakluiken op de kleine kier met als gevolg dat het een beetje benauwd en klef werd en we niet zo goed hebben geslapen.
Vandaag rijden we via de A340 naar Nerja, dat rijdt erg mooi langs de kust, maar duurt toch iets langer dan we dachten. We parkeren de camper op het grote parkeerterrein bij het Balcon de Europa en lopen over het strand naar het appartement waar Ditty en Richard verblijven en waar we rond koffietijd zouden zijn. Het weer is geweldig en van de voorspelde regen valt er niets, het is meer een stranddag en we puffen en zweten als we later door het leuke en gezellige centrum van de stad rondlopen. Er zijn veel leuke winkeltjes hier! We lunchen met z'n vieren bij een Italiaans restaurantje waar ze pizza's verkopen voor € 3,50 of als je een dure neemt voor € 4,00. Waar vind je dat nog? We drinken gezellig koffie met een piepklein ijsje erbij en het is een heerlijke dag. In de camper wordt het bloedheet en wij hebben gewoon een beetje last van de warmte en dat eind oktober. We besluiten om hier vannacht te blijven staan. Omdat er nog een paar campers naast ons staan, dat voelt altijd prettiger, durven we het hier wel aan. Tegen de regels in zetten we onze stoelen in de schaduw van de camper om weer een beetje op verhaal te komen. De lucht wordt donker, maar klaart ook weer op. Vanavond komen Ditty en Richard nog even gezellig bij ons buurten en nu maar hopen dat het niet zo'n kleffe nacht wordt als afgelopen nacht.

El Rincón, fietsen en naar Málaga

We staan heerlijk rustig op CP El Rincón. Af en toe blaft er een hond, maar verder hoor je hier helemaal niets. Je kunt hiervandaan lopend naar het strand, maar het is jammer dat het zand (?) er zo grauw uit ziet en dat er geen leuke boulevard is. Wij fietsen naar Rincón de la Victoria waar wat meer te beleven is, maar zo druk als het er zondag was, zo rustig is het er op maandag.
Op dinsdag fietsen we de andere kant op, 15 km naar Torre del Mar (en 15 km terug) wat echt een leuk plaatsje is met fietspaden, een boulevard en gezellige mensen. De campings in Torre del Mar vinden we jammer genoeg niet aantrekkelijk, wat dat betreft staan we nu een stuk leuker. Het is het een of het ander en we kiezen voor een goede plek, waar we lekker buiten kunnen zitten en waar we bovendien een leuk weerzien hebben met de voormalige (Belgische) eigenaar van Casa Azzurra in Obidos (Portugal). We stonden daar vorig jaar met heel veel plezier. Ronny en Catharina hebben de camperplaats inmiddels verkocht en reizen nu zelf rond met hun camper. We hebben een leuk contact en drinken gezellig wat met elkaar.
Het zijn heerlijke warme dagen aan de kust van Andalusia en de nachttemperatuur zakt niet onder de 18 graden, een heel verschil met de Spaanse hoogvlakte. Vandaag gaan we met de bus naar Málaga, een mooie stad met heel veel toeristen. Dat komt natuurlijk ook door de cruiseschepen die er aanleggen. We zien de Koningsdam van de HAL en horen regelmatig Nederlands om ons heen. In de straten met prachtige panden, winkels, kerken en opgravingen zien we allerlei levende "standbeelden". Er is ook een kunstenaar die met zijn vinger geweldige schilderijtjes op glasplaatjes maakt. We lopen heel wat af en strijken neer op het terras van El Pimpi. Het zijn eigenlijk meerdere terrassen en binnen is het restaurant ook heel bijzonder. We hebben nog nooit zo'n goed georganiseerd restaurant gezien. Het loopt er als een tierelier. De hamburger die geserveerd wordt is heel apart van gestoofd rundvlees, maar smaakt lekker. Moe gekuierd keren we terug op de camperplaats. Even bijkomen met een biertje!

Op naar de kust van Torre de Benagalbon

Ondanks de aan en uit knipperende straatlampen op de parking, slaap ik goed. Luuk heeft er wat meer last van, maar zo midden in de stad viel het beslist niet tegen om hier te overnachten. We gaan vandaag nog een keer vroeg op pad, want de kust lonkt. We hebben overwogen om eerst nog naar Antequera te gaan, maar daar zijn we vorig jaar geweest en we hebben zin in een lekkere plek om buiten te kunnen zitten. Het is mooi weer en daar willen we van genieten. Op naar de kust dus, via een prachtige route die gelukkig vandaag niet wordt versluierd door mist. Vanuit het noorden komend, zien we ferry's op zee richting Malaga varen en hebben we een mooi zicht op de stad. Iets verder ligt Rincón de la Victoria waar we de weg af gaan naar camperplaats El Rincón in Torre de Benagalbon. We zijn hier vorig jaar ook geweest en het is ons goed bevallen op deze mooie, rond aangelegde CP. Het is hier heerlijk. De stoelen gaan naar buiten en dan is er ...... rust en warmte. Het is gewoon weer wennen aan een temperatuur van 27 graden en volop zon. Voorlopig staan wij hier goed. Op de fiets rijden we langs het strand waar de Spanjaarden, zoals gebruikelijk op zondag, volop genieten van een uitgebreide lunch in een van de restaurantjes of onder een tent op het strand. Gezellig hoor, we zien en ruiken de visjes die in een soort bootje geroosterd worden. Niet alleen de Spanjaarden, maar ook wij genieten volop (maar dan wel zonder sardientjes)!

Twee werelden in Córdoba

We slapen verrukkelijk in de stilte en donkerte van de camperplaats. Vroeg wakker worden valt dan ook niet mee, vooral omdat het om acht uur nog niet helemaal licht is en nog maar 5 graden. We willen vroeg weg, omdat we dan meer tijd in Córdoba kunnen doorbrengen. Er hangt een prachtige ochtendnevel waar de zon mooi op reflecteert. Het is het begin van een prachtige dag, maar onderweg komen we in een potdichte mist terecht en dat rijdt niet echt ontspannen. We zien helaas niets van de mooie route. Het is bij de rondweg van Córdoba kennelijk veranderd, want ons navigatiemeisje mist de juiste afslag en we moeten een beetje heen en weer rijden om in het centrum te komen. De camperplaats ligt 300 meter van het Centro Historico op een mix-parking. Na een moeilijke, krappe, inrit hebben we drie pogingen nodig voordat we naar ons zin en een beetje recht staan. We gaan op naar de stad en worden aangenaam verrast. Leuke straatjes met keitjes, restaurantjes in panden in moorse sfeer met binnenpleintjes, kerkjes, de Koninklijke stallen, de prachtige oude brug, koetsjes en als topper de Moskee waarin een kerk staat. We moeten er wat voor over hebben om eerst in de rij een ticket te kopen en vervolgens in de rij voor de Moskee aan te sluiten, voordat we alle pracht en praal kunnen bewonderen, maar het is zeer de moeite waard. Eigenlijk is het onvoorstelbaar, wat heeft dit niet allemaal gekost en het is heel apart om te zien hoe het christendom en de islam hier samenkomen. We luisteren naar het orgelspel, zijn getuige van een trouwerij en zijn blij dat we deze Mesquito bezocht hebben. De stad heeft sfeer en we genieten er bijzonder van met een lekkere lunch inclusief gitaarmuziek op een terras. We lopen flink rond en laten de voeten even rusten als we ons broodje eten in de camper en maken 's avonds nog een rondje. Wat een gezellige straatjes en sfeer en dan ook nog een heerlijke zwoele avond met volle maan.

Rust in Peñarroya-Pueblonuevo

Het is nog maar net licht als we vertrekken en bij de receptie is het al een drukte van belang om af te rekenen. De meesten rijden via deze camping naar Portugal of terug naar het noorden. Het is fris buiten met 11 graden en onderweg zien we de zon opkomen, maar ook donkere wolken die niet veel goeds voorspellen. Het landschap is een beetje desolaat, hier en daar grazen wat koeien of schapen maar verder doet het leeg aan. Langzaamaan komt er wat meer groen in het landschap en oogt het wat gevarieerder. We stoppen in Almendralejo voor de broodnodige boodschappen en kunnen we bij supermarkt E.LeClerc gelijk goedkoop tanken. Bij het afrekenen van de boodschappen krijgen we een fiche voor een soort fruitautomaat, maar helaas......we winnen niets. Bij Zafra verlaten we de vierbaansweg en rijden we over de N432 richting Córdoba, waar we morgen naar toe gaan. Vandaag stoppen we bij Peñarroya-Pueblonuevo. De camperplaats ligt 4 km van de weg en de laatste 750 meter hobbelen we over een grindpad naar de toegangspoort. Deze is gesloten, maar we hadden al gelezen dat je de poort zelf kunt openen en dan toch gewoon de CP op kunt rijden. Dat doen we en al snel komt er een oud Spaans vrouwtje aanlopen die ons met drie kussen verwelkomt. In het Spaans krijgen we uitleg over de voorzieningen en ik word mee naar binnen genomen waar in haar huisje het laboratorium is, zoals ze zelf zegt. Er volgt een uitleg over zeep waar je een zachte huid van krijgt en ik zie een 2 liter fles zelfgemaakte zeep waar je wel een jaar mee kunt doen en die we kunnen kopen. Het vrouwtje is 79 en ziet er beslist niet slecht uit, maar ik bedank toch maar vriendelijk. We zijn de enige camper, maar de plek is super mooi gelegen aan een stuwmeer. We horen hier alleen maar vogels, koeienbellen en een balkende ezel. Tot onze verrassing klaart het weer helemaal op, we lopen een stukje en in de zon genieten we van de rust om ons heen. We maken ook kennis met Pepe, de baas van het gebeuren hier en we vragen ons af waar ze hier van leven.

Teug in de tijd in Cáceres

Gelukkig is het weer vandaag een stuk beter, al duurt het wel de hele ochtend voordat de temperatuur een beetje op wil lopen. We rommelen wat rond, Luuk maakt hier en daar een praatje en we ruimen vast het grondkleed op. De camping ligt bij een industrieterrein en in de buurt is er geen supermarkt te vinden, maar gelukkig verkopen ze bij de receptie brood. Na de lunch gaan we met bus 5, samen met heel veel kwetterende scholieren, naar het centrum van Cáceres. De stad is groter dan we dachten, maar de oude kern is redelijk beknopt met veel oude, bruine panden. Via de trappen en de poort Ermita de la Paz bij het Plaza Mayor kom je in het ommuurde gedeelte, een overblijfsel van een Romeinse stad en zit je gelijk in een hele andere sfeer. Het is een en al oudheid hier met kerkjes, musea, een toren uit de 12e eeuw, straatjes, doorkijkjes en pleintjes. Het is niet voor niets dat de stad sinds 1985 op de werelderfgoedlijst van Unesco staat.
Terug op de camping genieten we van onze privé badkamer. Wat een luxe! En we zijn net op tijd terug voordat er een flinke bui losbarst. Planning is alles, zullen we maar zeggen.

Weerdipje in Cáceres

De weerberichten waren er al duidelijk over, zwaar bewolkt, regen en onweer. Het lukt nog net om de 200 km naar Cáceres grotendeels droog af te leggen. Onderweg zien we prachtige laaghangende wolken en mooie luchten. We passeren de afslag naar La Alberca, een bergdorpje waar we graag naar toe wilden, maar het is goed dat we besloten hebben het niet te doen. Het is koud en je ziet niets van de prachtige omgeving door de lage wolken en als het regent heb je er helemaal niets aan. Het hoogste punt van de rit ligt op 1176 meter en de weg lijkt wel vlak maar er zitten ook flinke hellingen in. Vandaag is het een nationale feestdag in Spanje, de Día de la Hispanidad oftewel Fiesta Nacional de España, waarmee wordt gevierd dat de Spaanse Columbus voor het eerst stappen zette op het ontdekte Amerika. Maar daar hadden wij niet op gerekend. We staan voor een dichte deur van de supermarkt, terwijl we brood nodig hebben. Bovendien is het afbakbrood ook op en komt het dus niet goed uit dat de Spanjaarden vandaag feest vieren. Gelukkig kunnen we onderweg bij een tankstation vers stokbrood kopen en komt het toch nog goed met onze lunch.
Aan de rand van Cáceres ligt onze camping, vlak bij een voetbalstadion. Er begint net een wedstrijd en het is er druk met voetbalsupporters. We horen het gejuich als er gescoord wordt en de teleurstelling als het net niet lukt. De kampeerplekken hebben allemaal een eigen sanitair-huisje met douche, wastafel en toilet en het ziet er keurig uit. Heel apart. Het is een dag om verder niets te doen en binnen een boek te lezen. De regen valt, het onweert af en toe en de satelliet ontvangst hapert (waarschijnlijk door het weer). We doen 's avonds het kacheltje aan en met de benen op de bank blijven we lekker binnen om een boek te lezen.

Salamanca, een prachtige stad

Ze zijn er met tientallen en ze kriebelen over je benen, je armen, je gezicht en ze vliegen met een razende vaart langs of in je oren. Spaanse vliegen, we houden er niet van! Op de camping in Santa Marta de Tormes zijn ze ook en hebben we er vooral last van als we tussen de middag ons broodje buiten willen opeten en in de zon willen liggen. Nou ja, we hebben heerlijk weer, dus we mogen niet mopperen. Gisterochtend zijn we hier naar toe gereden over een prachtige snelweg waarover heel veel mensen naar Portugal rijden. Maar daar gaan wij niet naar toe dit jaar. Door de vlakke weg heb je niet in de gaten dat je op circa 700-800 meter hoogte rijd en dat is heel apart. Het landschap is weer goudgeel en we zien heel veel opgestapelde strobalen liggen. We vragen ons af wat ze er hier mee doen, want de oude balen van vorig jaar liggen er af en toe nog naast. De gemakkelijke route leidt ons om Salamanca heen naar de camping die achter een hotel ligt. We checken in bij de receptie van het hotel en zoeken een fijne plek uit. De zon schijnt en op de fiets rijden we door Santa Marta de Tormes, langs de Lidl en daarna langs de rivier Tormes naar Salamanca. Het is een prachtige stad, met een oude en een nieuwe Kathedraal, een Art Deco museum in het fraaie 19e eeuwse Casa Lis met glas in lood ramen, een van de mooiste en meest harmonieuze pleinen van Spanje, het prachtige Plaza Mayor, waar het gemeentehuis zit en veel restaurants, café's en winkeltjes en een schitterende universiteit, die de oudste van Spanje is. We komen langs het Casa de Conchas waarvan de muren van dit 16e eeuwse herenhuis bedekt zijn met schelpen, symbool van de pelgrimstocht naar Santiago. Twee dagen laveren we tussen de groepjes toeristen van allerlei nationaliteiten door, die al dan niet met een gids door de stad trekken. Salamanca is beslist een van de hoogtepunten van onze trip. In het hotel serveren ze voor de kampeerders een maaltijd tegen een speciaal tarief, dus daar maken we graag gebruik van. Kortom, het is helemaal prima hier.

Gekmakende Spaanse vliegen in Valladolid

Vandaag wordt de marathon van Burgos gelopen. We zagen gisteren al de voorbereidingen in het park en nu ook op de weg. We worden omgeleid en moeten door de stad heen om op de snelweg te komen. Een stad op zondag is altijd heel apart. Er is nauwelijks verkeer en soepel vinden we onze weg. Zodra we de stad uit zijn, zien we een goudgele kale vlakte om ons heen. De schrale wind is hier goed voelbaar. De windmolens op het land kunnen hier goed hun werk doen. Ons doel vandaag is een bezoek aan Valladolid, de hoofdstad van de provincie Castilla y Léon met ruim 300.000 inwoners. Niet ver van het centrum is een gratis camperplaats waar we kunnen parkeren en overnachten. We verkennen lopend het oude centrum met een fraai Plaza Mayor. De winkels zijn gesloten, maar toch is de stad levendig genoeg. De panden zijn groot en statig en doen een beetje aan Madrid denken. We genieten op het plein van de zon en het is leuk om naar de goedgeklede Spanjaarden te kijken.
Op de camperplaats ontmoeten we Cathy en Peter. Zij rijden met een VW camper en hun buitenspiegel is beschadigd omdat er iemand tegen aan (en door) is gereden. Luuk helpt om met ducktape de spiegel goed te bevestigen en probeert met zijn gereedschap een en ander nog wat rechter te krijgen. Het is jammer dat we op de plek de stoelen niet buiten mogen zetten, maar door de talrijke vliegen is het ook weer niet zo erg. Het is om gek van te worden.

Frisse nachten en Burgos

Brrrrr, de nachten worden flink kouder. Met 11 graden vertrekken we uit Zarautz en rijden we eerst een stukje terug richting San Sebastián om daar de N1 op te gaan naar het zuiden. Het zit niet mee, want de toerit is afgesloten en het is even zoeken om op de goede weg te komen. Een vrachtwagen voor ons heeft hetzelfde probleem en het geeft ons ook een beetje richting als we achter hem aan rijden. Het is een mooie vierbaansweg, maar een stukje verderop komen we in de file terecht door wegwerkzaamheden. Dat is pech hebben. De temperatuur wil niet echt oplopen door de laaghangende bewolking en mistlaag. Bij de koffiestop staan we te bibberen buiten en dus rijden we maar vlug weer verder. Het is ruim 225 km naar Burgos en even na 12 uur rijden we camping Fuentes Blancas op. We kunnen zelf een plek uitzoeken en omdat we èn een waslijn willen kunnen vastmaken èn satellietontvangst willen hebben (oranje speelt op vrijdagavond), valt dat nog niet mee. Er staan heel veel bomen op deze camping en dat is zomers natuurlijk heerlijk, maar nu willen we graag zon op onze plek. Via de receptie regelen we vlug dat de was in de machine zit en al snel zitten we heerlijk in het zonnetje en hangt de was te wapperen. Op de fiets rijden we naar het centrum van de stad over een fantastisch fietspad door het park en langs de rivier. Bij de VVV halen we wat informatie op over de bezienswaardigheden. De Kathedraal is zeer prominent in het compacte centrum te vinden. We blijven twee nachten staan, zodat we nog een dag hebben om de stad verder te verkennen. Met de fiets is het prima te doen. Rondom de stad is er veel groen met mooie parken waar de Spanjaarden gezellig zitten te picknicken en in de stad is er een prettige sfeer en wordt er volop genoten van lekkere tapas en drankjes. We fietsen omhoog naar het kasteel en kijken daarvandaan uit over de stad. De dag is erg fris gestart, maar het is vandaag stralend weer met een strakblauwe lucht. De temperaturen gaan de komende dagen omlaag, dus morgen gaan we weer iets verder naar het zuiden.

Menu del día in Zarautz

Omdat we ons Orange prepaid-simkaartje willen opwaarderen hebben we gisteren onderzocht waar dat zou kunnen. Aan de andere kant van de berg ligt Zarautz en daar blijkt een Orange winkel te zijn. We rijden daarom vandaag 10 km berg af en berg op naar Gran Camping Zarautz, hoog gelegen bovenop de berg met een prachtig uitzicht over zee en de kustlijn. De receptionist vindt het kennelijk nog wat te vroeg als we aankomen, want hij wil onze paspoorten hebben en niet slechts een fotokopie daarvan. Op onze vraag waarom, verwijst hij naar de politie en wordt hij op slag chagrijnig. Het zijn altijd die Hollanders die hier moeilijk over doen, maar hij heeft geen antwoord op onze waarom vraag. Gelukkig wijst hij ons nog wel een prachtige plaats aan met een fantastisch uitzicht. We gaan op de fiets weer berg af naar het centrum van de stad waar het lukt met het opwaarderen van de simkaart. De stad is levendig en gezellig en aan het strand zitten leuke restaurantjes. We gaan hier lekker eten en zoeken een terras in de zon met het geluid van de zee op de achtergrond. We kiezen een menu del día met hamkroketjes vooraf en varkenskoteletjes als hoofdgerecht met natuurlijk een lekker biertje erbij. Tot onze verbazing komt er een bord met 5 kroketten, tegelijk met een bord koteletjes en patat. Dit zal toch niet voor twee personen zijn? We verdelen het eten, dat overigens prima smaakt en als de dame van de bediening de borden weer op komt halen, vragen we of dit voor twee personen was. Het antwoord is nee! Dit is maar 1 menu del día. Hoe verzin je het als je met twee mensen toevallig hetzelfde wilt eten. Het toetje delen we ook en met een extra kopje koffie erbij hebben we toch lekker gegeten. Uiteraard hoeven we ook maar voor 1 persoon te betalen, maar het werkt wel op onze lachspieren. Toch voldaan, klimmen we weer bergop naar de camping en dat is best pittig. Onderweg spreken we pelgrims uit Letland, die onderweg zijn naar Santiago de Compostela. De oude route loopt langs de noordkust van Spanje en we zien weer regelmatig moedige mensen met rugzakken en wandelstokken. Op de camping komen we mensen tegen, die we vorig jaar aan de oostkust hebben getroffen (Los Vagabondes). Hoe toevallig is dat. Vanaf de camping, die overigens heel geliefd is onder surfers, loopt een mooi wandelpad naar zee en zien we de restanten van een overslagplaats 'Malla Harria' van ijzererts. Deze plaats was in gebruik van 1923 - 1927 voor ijzererts dat gewonnen werd in het achterland en via kabelbanen in schepen werd geladen. Het is een heerlijke dag vandaag met zon op een prachtige lokatie!

Orio aan de Bizkaiko Golkoa

Het was gisteren een hele andere dag dan maandag. Geen zon, het blijft de hele dag grijs en er is meer wind van zee. Vol verwachting lopen we het duin op om te kijken naar de surfers, want de golven zullen nu wel hoger zijn aan het geluid te horen. Tot onze verbazing zien we geen één board in het water. De branding klinkt wel steviger, maar kennelijk is het geen goed surfweer. Omdat het helaas ook geen strandweer is, pakken we de fietsen om het dorpje en de haven te ontdekken. Er zijn leuke winkeltjes en de haven is groot. De vers aangevoerde vis wordt verkocht in kraampjes en Luuk fietst er met zijn neus dicht vlug voorbij. 's Middags fietsen we over een mooi fietspad door het bos de andere kant op naar Labenne Ocean. Hier probeerden we vorig jaar een lunchstop aan zee te maken, maar met de camper kom je niet bij het strand. Met de fiets is het geen enkel probleem en je hebt hier een mooi uitzicht op de golven.
Vandaag willen we naar onze laatste stop in Frankrijk, naar het leuke plaatsje St. Jean de Luz. We rijden dwars door Bayonne en herinneren ons dat ineens ook van vorig jaar. Er moet toch vast een slimmere route zijn! Vlakbij camping International Erromardie stuurt ons navigatiemeisje ons over een eng smal weggetje met een bruggetje waar we maar net over heen kunnen wat de breedte betreft. Pffffff, dat is weer gelukt! Bij de camping wacht echter een teleurstelling, want op woensdag is de receptie gesloten en komen we er met de camper niet op. We lopen een rondje en besluiten om verder te rijden. En zo zitten we dan ineens in Spanje. We zien weer bergen en de weg slingert door het mooie en groene País Vasco. Het eerste pompstation gooien we de tank vol, want de prijs van de diesel is hier heel gunstig. Net voorbij San Sebastian en vlak voor Zarautz komen we op camping Orio, die gelukkig open is en waar we goed kunnen staan. Het weer kan alleen iets beter, want af en toe zitten we in de miezerige regen en dat is jammer. Toch maar even op de fiets om het plaatsje te verkennen en voor dos Americanos. Bienvenido!

Een cadeautje in Capbreton

Het was op het terrein bij de wijnboer aardedonker en stil, oorverdovend stil. Toch wel een beetje apart om zo alleen op zo'n stille plek te staan. Toen we wakker werden bleken er toch al auto's van de werknemers vlak bij ons te staan, maar we hebben er niets van gehoord. We rijden eerst naar de Lidl voor boodschappen en daarvandaan richting Langon. Het eerste stuk komen we door veel dorpjes, over de route du vin Graves et Sauternes, maar zodra we op de N524 zitten rijdt het heel prettig door een mooi bosrijk gebied en is er geen wijnrank meer te zien. Het laatste deel van de route hebben we vorig jaar ook gereden, het is een prima vierbaansweg. Na ruim 200 km komen we in Capbreton op een camperplaats achter de duinen. Het is er redelijk druk, maar nu is het geen probleem om een plek te vinden, dit in tegenstelling tot de zomermaanden. Het is een zeer geliefde plek voor campers en surfers en als we naar zee lopen zien we een prachtig strand. De surfers liggen in zee te wachten op perfecte golven, maar vandaag zijn ze niet zo hoog omdat de wind meer van het land komt. Het is schitterend weer en we maken een heerlijke strandwandeling. Het fotograferen van de surfers valt niet mee. Voordat ik scherp kan stellen liggen ze alweer in het water. Op de camperplaats zien we de surfers rennend met hun board naar zee sprinten. Het lijkt wel of ze bang zijn dat ze te laat komen. De temperatuur in de camper loopt op naar 27 graden en we hebben een heerlijke zwoele avond met een mooie Zonsondergang en live muziek bij het strand. Wat wil een mens nog meer, dit is toch echt een cadeautje!

En retraite in La Brède

Er wordt volop ingepakt op de camping, want iedereen moet vanavond echt weg zijn. Jammer hoor, vooral omdat het de komende week erg mooi weer wordt. Het is niet anders. Op ons gemakje gaan we na het zondagse ontbijt afrekenen en krijgen we van de campingbaas nog een top om naar Dune du Pilat te gaan bij Arcachon, maar dat bewaren we voor een volgende keer. We verlaten het eiland en rijden naar Royan met het idee om daar even te stoppen bij de haven. Door het praatje ben ik vergeten om brood te kopen in de campingwinkel, dus dat kunnen we dan mooi in Royan doen. We rijden enthousiast het centrum in van deze leuke plaats, waar een hele drukke markt blijkt te zijn, op zoek naar een parkeerplaats. Een vriendelijke agent vertelt ons dat het niet gaat lukken in het centrum en dus zit er niets anders op dan maar weer verder te rijden. Gelukkig vinden we wel een bakker en lunchen we op een rustige Aire langs de weg. Bij Bordeaux nemen we de oostelijke kant naar de A62. Het rijdt heel prettig zo zonder vrachtwagens op de weg, dat is het voordeel van op zondag rijden. We kiezen bewust voor een camperplaats beneden Bordeaux, zodat we niet (zoals vorig jaar) op maandag in de file belanden op de rondweg. In het plaatsje La Brède, nog geen 20 km vanaf de rondweg, ligt een France Passion camperplaats bij het wijndomein Chateau Méric. We staan er helemaal alleen op het gras bij de wijnstruiken. De oogst is hier praktisch klaar, er zit geen druif meer aan. Er heerst hier volkomen rust, er wordt vandaag niet gewerkt en we zien pas aan het eind van de middag een paar mensen, van wie het bedrijf is. 's Avonds komt er nog iemand een praatje maken, we schatten in dat het de vader is. Op het bord staat dat hier al 7 generaties wijn wordt gemaakt. Hij vraagt of we op vakantie zijn, maar nee. Wij zijn en retraite!

Waddengevoel op Île de Ré

We zoeken de kust weer op en gaan door de departementen Vendée en Charentes richting La Rochelle. Onderweg regent het en als we in een dorpje even een koffiestop houden zien we dat de weg wordt afgezet voor een bijzonder transport. Even later komt er een vrachtwagen met een ontzettend brede vracht voorbij. We zijn blij dat we veilig aan de kant staan. Bij La Rochelle gaan we de grote tolbrug over naar Île de Ré en komen we weer in een heel ander gebied terecht. Het lijkt wel of we op een van de Waddeneilanden rijden. Er zijn prachtige stranden en kleine, leuke dorpjes met een hele andere bebouwing dan in Bretagne. We hebben gekozen voor camping La Grainetière, vlakbij het idyllische dorpje La Flotte. Het kan nog net om van deze heerlijke camping te genieten want op zondag eindigt het seizoen en gaat de camping op slot. We kunnen dus maar twee nachten hier blijven. Tot vorige week was de camping compleet volgeboekt, maar nu kunnen we een mooie plek uitzoeken waar we een beetje lucht hebben, want er staan heel veel bomen. De voorzieningen zijn prima in orde met verwarmd sanitair, heerlijke douches, goede afwasplaatsen, wasmachines, drogers en een verwarmd, overdekt, zwembad. We fietsen naar La Flotte en raken op de terugweg verstrikt in de kleine straatjes, die allemaal op elkaar lijken. Er wordt veel gefietst hier en dat kan ook goed, want het is er vlak. Het haventje is leuk en helemaal als al het water weg is. Er is elke ochtend een marktje met lekkere worsten, kazen, groenten en wat folklore kramen. Vandaag is het lekker zonnig en warm, met veel wind en in de namiddag een paar buien. Hier en daar zien we luifels flink op en neer zwiepen en bij de Spaanse buren die op pad zijn, valt de poot er onder uit. Gelukkig heeft iemand eenzelfde systeem en kan de luifel veilig ingedraaid worden voordat hij helemaal aan gort gaat. We fietsen de andere kant op naar het dorpje St. Martin waar ook weer een leuke haven is en zien een Nederlands zeilschip binnenkomen. Het was volgens de schipper best pittig op zee. We slenteren door de straatjes en kopen een zakje Sel de Ré, want er wordt hier veel aan zoutwinning gedaan. Voordat het gaat regenen zijn we weer terug op de camping en gaan we lekker zwemmen en bubbelen in het warme water. Het zijn heerlijke dagen hier en het is jammer dat we morgen hier weer weg moeten.