Door de Apennijnen naar de Adriatische kust

De dag begint met hindernissen. Als we weg willen rijden, gaan onze nieuwe stelpoten niet naar binnen. Wat we ook proberen, we horen alleen maar piepjes en er zit geen beweging in. We hebben in de handleiding opgeschreven, hoe we het systeem kunnen resetten, maar ook dat werkt niet. Er zit niets anders op dan te bellen naar de dealer, maar die neemt (even na acht uur) niet op. Gelukkig krijgen we bij de leverancier wel iemand aan de lijn. Er is inderdaad een reset nodig en dat moet op de hoofdbediening en niet op de afstandbediening, zoals wij hebben geprobeerd. Probleem opgelost, we kunnen vertrekken!
We rijden richting Assisi en hebben even moeite om de juiste weg te vinden, maar uiteindelijk zitten we op de weg richting Foligno en vandaar gaan we de bergen in. Er wordt flink gebouwd aan een nieuwe weg en die zien we al liggen, inclusief tunnels, maar de weg is nog niet open. Wij rijden over de oude weg, slingerend, omhoog. Het rijdt prachtig en we zien leuke dorpen tegen de bergen liggen en diepe, groene, dalen. We komen op een hoogte van 833 meter en daarboven waait het en is het frisser. Het laatste stuk tot aan de kust is het vlakker en breder. Zo komen we bij Civitanova aan de Adriatische Zee en in een heel ander gebied. De bebouwing is minder fraai, met hier en daar wat hoogbouw. Het strand ziet er mooi uit en camping Bellamare (vlakbij Porto Recanati) heeft, behalve een zwembad, winkel, animatie en restaurant, zelfs een eigen strand. We worden met een golfkarretje (met een speciaal nummerbord) rondgereden om een plek uit te zoeken op een prachtig grasveld. Er is keuze genoeg! We zitten bij de Riviera del Conero en dat gaan we de komende dagen ontdekken.

Na de rust van het Trasimeno-meer op bedevaart in Assisi

Onze prachtige plek, direct aan het meer, heeft ook zijn minpuntjes. Omdat het zo warm is, hebben we alle ramen en luiken open staan en die zijn allemaal voorzien van horren. Toch krijgen we onvoorstelbaar veel beestjes binnen en dat merken we als we naar bed gaan. Het is gewoon een slagveld in de camper. Nou ja, we moeten er iets voor over hebben. We gaan naar het dorp om brood te halen en de markt te bezoeken, zwemmen, luieren en fietsen 's middags langs de andere kant van het meer naar San Feliciano. Op de camping staat een groep Nederlanders die met elkaar naar Sicilië zijn geweest en al een paar weken met elkaar optrekken. We kijken het zo aan en hebben toch onze twijfels over zo'n groepsreis.
Vandaag rijden we zo'n 40 km verder, want we willen Assisi bezoeken. Het is altijd lastig om keuzes te moeten maken, want we kunnen (en willen) gewoon niet alles zien. We passeren o.a. Perugia en ook Gubbio schijnt prachtig te zijn. Er is een camping ruim 3 km voor Assisi met een shuttle-service naar de stad. De camping heeft genoeg plaatsen om uit te kiezen, maar onder de bomen is het zo donker en op de stop/go camperplaats betaal je net zo veel, maar heb je minder amp. stroom en minder ruimte. Gelukkig is er nog net een open plek aan de rand. Vandaag regent het af en toe, maar de temperatuur is met 24 graden nog heerlijk. Voordat we naar de stad vertrekken halen we eerst een stofzuiger door de camper om de restanten van de beestjes weg te halen.
Vanaf de weg zien we het bedevaartsoort Assisi prachtig tegen de heuvel liggen. In 1997 is er een aardbeving geweest, maar de stad is in twee jaar tijd grotendeels weer gerestaureerd. Vanaf het parkeerterrein lopen we eerst naar boven om de Basilica di San Francesco te bezoeken. Iedereen wordt gecontroleerd, tassen moeten open en met onze armen wijd worden we door zwaarbewapende militairen gescand. Gelukkig treffen we een korte rij en zijn we snel binnen. De Basiliek bestaat uit twee delen, een beneden- en een bovenkerk. Via de benedenkerk komen we bij het graf van Sint Franciscus en we worden getroffen door de warme uitstraling van de Basiliek. De plafonds zijn prachtig gewelfd, er zijn schitterende fresco's en gotische lijnen. De binnenkant is prachtig, maar de voorgevel vinden we niet bijzonder. Als we buiten komen staat er een hele lange rij bezoekers die nog door de controle moeten. We lopen door de leuke straatjes, langs (alweer) prachtige pandjes en steegjes, bekijken de Basilica di Santa Chiara en de Duomo, komen veel nonnen tegen en horen flarden van gezangen en een gebed. We hebben een goede keuze gemaakt om hier naar toe te gaan. Op een terrasje proosten we op de (40e) verjaardag van Moos.

Na een topdag in Toscane door naar Umbrië

Het is half tien als Siert aan komt lopen op de camping om ons op te halen en dat is het begin van een topdag. We rijden naar hun huis op de heuvel in het Chianti-gebied. In een klein dorpje hebben ze een appartement in het kasteel met een uitzicht dat onvoorstelbaar mooi is. De kasteelheer heeft er wijnranken op de glooiende heuvels van Toscane. Het is in een woord prachtig. Iedereen kent elkaar in het dorpje en tijdens de rondleiding maken we kennis met een aantal bewoners van allerlei nationaliteiten (Engels, Amerikaans, Australisch en Italiaans). Er is een gezamenlijk zwembad dat uitkijkt over de vallei en het water lijkt zo over de rand het dal in te stromen. Onvoorstelbaar mooi! Het wordt een dag met superlatieven. Na een heerlijke Italiaanse lunch onder de bomen, door Ine klaargemaakt, vertrekken we voor een rondtour in de omgeving. Ine is een voortreffelijke gids. Zij kennen het gebied hier inmiddels op hun duimpje door de vele wandelingen en we komen via kleine weggetjes in Castello di Brolio en San Gusme. We ontmoeten een stokoude kleermaker van het dorp, slenteren rond en rijden op plekken waar wij normaal nooit zouden komen door Villa Arceno en Crete Senesi. Het landschap varieert van wijnbouw tot graanvelden, tufsteen en prachtige lanen met cipressen. Monteriggioni is ook weer zo'n prachtig, oud dorp met muren er omheen en schitterende panden. We strijken neer op een terras voor een glas Toscaanse wijn en biertje. Het is een warme dag en op de terugweg kunnen we nog lekker buiten eten op het terras bij Angela in Ponte Bozzone. Het eten is heerlijk en de wijn en limoncello ook en we zijn helemaal voldaan als we weer terugkeren op de camping. Wat een heerlijke dag met onze vrienden, met leuke ontmoetingen, goede gesprekken en een prachtige rondtour om nooit te vergeten.
Na een warme nacht met weinig slaap, rijden we vandaag Umbrië in naar het Lago Trasimeno. We zitten sinds gisteren in het warmste gebied van Italië en dat is goed te merken. Tijdens het rijden doet de airco zijn werk, maar als we aankomen op camping Kursaal in Passignano sul Trasimeno is het puffen. De camping ligt bij een tot hotel omgebouwde villa. We krijgen een plek, direct aan het meer en we worden met jaloerse blikken bekeken. Wij kunnen het ook niet helpen, we hebben echt geluk! Er is ook een zwembad waar we graag gebruik van maken en om niet de hele dag in de zon te liggen, fietsen we 's middags langs het meer richting Castiglione, maar bij Borghetto houden we het voor gezien. Het fietspad is een grindpad vol kuilen en het is toch iets verder dan we dachten. Onderweg komen we langs Tuoro, waar aan het meer een driedaags "singles Village" evenement plaatsvindt. We stoppen er even, maar de muziek is keihard en er loopt veel politie rond. Niets voor ons oude, getrouwde, mensen!
Het meer heeft drie eilanden en rondom het meer zijn leuke oude dorpjes. 's Avonds zien we een groepje beverratten langs zwemmen. We zijn benieuwd of Umbrië net zo mooi is als Toscane.

Mooie 'oude stenen' in Castiglione en Siena

We worden verwend met het weer. In de nacht koelt het goed af en slapen we goed, maar wakker worden met een blauwe lucht en een snel oplopende temperatuur blijft een feest. We fietsen 's morgens even naar Marina di Grosseto en 's middags door het bos naar Castiglione della Pescaia. Over de brug van het kanaal rijden we een fraai oud stadje binnen. De stadsmuren gaan als een lint omhoog en dat willen wij ook. Via poortjes zien we oude muren en steile straatjes. Schitterend! Luuk durft het aan om een steil straatje omhoog te fietsen, maar ik blijf staan om het te filmen. Zelfs naar beneden rijden is eng over de keitjes. Ik zoek een iets lager gelegen gedeelte van de stadsmuur op en wordt getrakteerd op een prachtig uitzicht over de Maremma. Hiervandaan is de moerasvlakte goed te zien en ook de mooie kustlijn.
Vandaag rijden we via Grosseto naar Siena. De weg is voor een groot deel vierbaans en het wegdek is goed. Er wordt hier flink aan de weg getimmerd, want we zien een nieuwe brug, een nieuwe tunnel, overkappingen over de weg en wegverbredingen. Het rijdt vandaag soepel door, maar de afslag Siena West is door asfaltering afgesloten. Gelukkig vindt ons navigatiemeisje via een andere route camping Colleverde. Er is maar één camping in Siena en dat is aan de prijs gelijk te merken. We kunnen nog uitzoeken waar we gaan staan en kiezen voor het tweede terras om niet teveel naar beneden te hoeven rijden, want het ziet er vrij steil uit. Er is een mooi zwembad, waar we even een korte siësta houden en dan gaan we op de fiets Siena verkennen. Ook het oude centrum van Siena ligt weer op een heuvel. Wat is dat toch met die plaatsen? Onze fietsen zijn echter top (we hebben er weer veel bekijks mee) en al fietsend zien we de basiliek, de prachtige Duomo en in het hart van de stad het Piazzo del Campo met het Palazzo Pubblico. Op dit bijzondere, schelpvormige, plein vindt twee keer per jaar de Palio (paardenrace) plaats. De straatjes gaan omhoog en omlaag en Siena heeft weer een heel andere sfeer dan we tot nu toe gezien hebben. Het ademt hier oud. Het verbaast ons dat er in het oude centrum auto's (met vergunning) mogen rijden en wij crossen dus ook tussen de toeristen door. Er zijn wel heel veel eenrichtingsweggetjes en dat maakt het lastig om de uitgang weer te vinden. Gelukkig vinden we de juiste weg weer terug naar de camping, die alweer aardig volloopt. Morgen hebben we een date met Ine en Siert die hier vlakbij een huis hebben.

Parapludennen in la Marrema

Het is maar goed dat we gisteravond alles opgeruimd hebben, want als we wakker worden begint het te regenen. Goed weer om te rijden (als het tenminste bij af en toe een bui blijft). We gaan eerst nog even langs de Lidl, want we komen er praktisch langs en dan nemen we de SS1. Het wegdek laat echt te wensen over, niet normaal hoe slecht het af en toe is, en dan noemen ze het Autostrada! De SS-wegen zijn tolvrij en dit gedeelte is zelfs vierbaans. Vanwege het slechte wegdek besluiten we toch om de route bij Follonica langs de kust te nemen. En inderdaad, het is een kleinere weg, het rijdt minder snel, maar wel beter. Het landschap is prachtig met overal van die mooie parapludennen. We hadden niet verwacht om door zo'n bosrijk gebied te rijden en hoewel we langs de kust rijden is de zee maar heel af en toe te zien. We komen in het gebied La Maremma, een natuurgebied met pijnboombos, weiden, moerassen en duinen en heel veel fauna en flora. Het everzwijn is de 'ereburger' van het gebied en het symbool van de Maremma. We rijden langs Punta Ala, een mondain, nieuw en luxueus vakantieoord met een grote jachthaven waar de Luna Rossa ligt, het Italiaanse zeilschip dat deelnam aan de America's Cup. We komen uiteindelijk op camperplaats Oasi di Maremma bij Marina di Grosseto, waar het erg rustig is. De plekken zijn goed, maar als je het vergelijkt met de afgelopen dagen is het vreemd dat we hier €1,- duurder uit zijn per nacht voor veel minder. Als we 's middags rondfietsen blijkt het echter wel de beste plek te zijn in dit gebied. Het weer valt gelukkig mee en het is hier vandaag droger en warmer dan in het noorden. We kunnen daarom lekker op de fiets een beetje rondtoeren en de fraaie haven van Marina di Grosseto bekijken. We crossen ook nog wat door het bos met de prachtige paraplubomen en genieten van de heerlijke dennengeur.

Zonnen, zwemmen en relaxen

Tsjonge, tsjonge, wat is het genieten hier op camping Valle Gaia. We brengen de dagen door met fietsen en zwemmen en blijven wat langer staan dan gedacht. Het landschap is prachtig en op de fiets gaan we via Casale Marritimo naar Bibbona en Bolgheri. Ongemerkt trappen we heel wat af, want het is best heuvelig en we zijn blij met onze trapondersteuning! Bij Bolgheri komen we bij een (beroemde) oude Etruskische laan, die daarvandaan 5 km recht naar zee loopt. Het dorpje is schattig met een paar artistieke winkeltjes en het schijnt dat ze hier hele dure wijn verkopen. Onderweg hebben we de wijnranken gezien, het is overigens een behoorlijk agrarische omgeving, met ook B&B's en Agricamping-plaatsen. We zien de kenmerkende cipressen en paraplubomen en het weer is in een woord schitterend. 's Middags liggen we heerlijk aan het zwembad en durf ook ik het aan om het water in te gaan. Een beetje verkoeling kan geen kwaad.
Vandaag fietsen we weer, maar nu naar Cécina, waar we boodschappen doen, en naar Cécina Marina, wat een leuke badplaats blijkt te zijn. Er is vanuit Cécina een mooi fietspad dat er naar toe leidt. Het is zondag en er staat weer een hele groep wielrenners klaar voor een wedstrijd. We nemen een kijkje aan zee, waar het vanmiddag waarschijnlijk wel druk zal worden, want het is met 26 graden weer een warme dag. Na de lunch vleien wij onze handdoeken daarom weer neer aan het zwembad. Zonnen, zwemmen en relaxen, wie wil dat nou niet. Over een paar dagen hebben we afgesproken met Ine en Siert in Siena, dus morgen gaan we weer verder.

Via Volterra naar Casale Marritimo

Vanaf Pisa durven we het aan om een route binnendoor te nemen over de Strada Regionale en Strada Provinciale. Het valt mee, vooral het eerste stuk is goed te rijden. Het weer heeft een kleine dip vandaag met veel wind en regenbuien. We willen Volterra bekijken, een oud stadje op een heuvel waar we in alle reisverhalen wel iets over lezen. We zien het stadje al van ver liggen en het is duidelijk dat de weg omhoog gaat. We slingeren en klimmen en de weg wordt steeds smaller. We zijn blij als we de parkeerplaats voor campers bereiken. Een dagticket kost € 10,- en dan mag je ook nog blijven slapen, maar dat willen we niet. Het is met 12 graden buiten niet echt lekker, maar we moeten een trap met circa 250 treden op lopen om in het stadje te komen en dat is goed om warm te worden. Er zijn leuke oude straatjes met veel kleine winkeltjes en er is uiteraard het Piazza dei Priori, met het Palazzo dei Priori, zetel van het gemeentebestuur en het oudste Palazzo Comunale van Toscane. Op de gevel zie je allemaal terracotta's en blazoenen ter nagedachtenis aan de magistraten die de stad bestuurden.
We waaien bijna uit onze jassen en het uitzicht over Toscane is minder helder, bovendien begint het te gieten. Het landschap hier is prachtig, dus dat is erg jammer. We maken er een kort bezoek van en Luuk verkoopt onze parkeerkaart voor € 5,- aan een Duitser (echt win-win). Daarna rijden we verder richting Cécine. Het eerste stukje, heuvel-af met heel veel haarspeldbochten, maar gelukkig is de weg hier iets breder. Van een Belgische buurman hebben we gehoord dat er tussen Casale Marritimo en Cécine een prachtige camping ligt en dat is inderdaad waar. We hebben een riante (comfort) plaats, het sanitair is schitterend, er zijn meerdere zwembaden, er is een supermarkt, pizzeria, restaurant, barretjes en verder heel veel rust in een prachtig landschap. We besluiten hier een paar dagen te blijven, want het weer wordt de komende dagen steeds mooier.
We installeren ons en hebben even moeite om de camper zo neer te zetten dat we satelliet ontvangst hebben, maar ook dat lukt. Naast ons treffen we aardige Nederlanders. We maken een rondje over de camping en moeten schuilen. Boven ons zit een flinke onweersbui.
Vandaag fietsen we naar het plaatsje Casale Marritimo, eerst heuvel-op om vervolgens in het dorp helemaal een klim te hebben om in de kern te komen. Wat een schitterend plaatsje en niet toeristisch. We zien het eiland Elba liggen, kijken prachtig uit over het dal en de huizen zien er heel fraai uit. We treffen twee zussen die een paar dagen op vakantie zijn met elkaar en hebben een gezellig praatje. Dit is weer zo'n leuke spontane ontmoeting en ze trakteren ons zelfs op een kop koffie op een terrasje. Uit het gemeentehuis komt een Nederlander die hier sinds een aantal jaren woont. Hij moest belasting betalen en hij vertelt hoe dat eerst ging, namelijk contant geld halen en dat afgeven op het postkantoor en dan was het een paar dagen later geregeld. Nu kan hij het doen met een bankoverschrijving, maar moet toch nog naar het gemeentehuis.
De weg terug naar de camping gaat omlaag en dus met twee vingers in de neus. 's Middags luieren we aan het zwembad. Luuk gaat zelfs zwemmen, maar het water is nog wel aan de koude kant. Tussendoor maken we ook nog de camper schoon en doen we de was, dus het is niet alleen maar vakantievieren.

Pisa, drukte en een momentje van rust

Het is niet ver rijden naar Pisa, maar toch zijn we wel even onderweg. In Lucca tanken we eerst nog even bij een self-service pomp en merken we dat het toch lastig is als je geen Italiaans kent. Gelukkig worden we geholpen. Het is druk met verkeer in de stad, maar al snel wordt het buiten de bebouwde kom rustiger. De route binnendoor is mooi, vooral als we van boven een mooi uitzicht hebben op Pisa en de scheve toren al van ver te zien is. Vlakbij de stad zien we een bord van een Carrefour-winkel en wijken we van de route af. De bewegwijzering is niet helemaal goed en voor we het weten komen we voor een poort van de stadsmuur van Pisa. De poort heeft een doorrij hoogte van 3.20 en dat is precies de hoogte van onze camper. We durven het niet aan en keren om. Gelukkig komen we wel een Lidl tegen, zodat we in ieder geval boodschappen kunnen doen. Om veiligheidsredenen hebben we er voor gekozen om op camping Torre Pendente te gaan staan. We hebben een aantal verhalen gelezen over inbraken op parkeerplaatsen en met die wetenschap loop je dan niet rustig te sight-see-en. Bovendien hebben we een kortingsvoucher en ligt de camping op loopafstand van het centrum. Voordat we aan de wandel gaan, genieten we eerst in de zon van de ligbedden aan het zwembad. Het lijkt wel vakantie!
Buiten de poorten van de stadsmuur zijn er heel veel stalletjes met souvenirs en veel Afrikaanse verkopers van rolexen. Zodra we de poort door zijn, zien we het Veld van de Wonderen met de Duomo, de scheve toren (Torre Pendente) en het baptisterium. De toren heeft een vreemde bouw. Na de bouw van de derde verdieping begon de toren te hellen, maar heeft de bouw 100 jaar stil gelegen. In de volgende fase werd er weer loodrecht gebouwd, zodat er een kromming in zit en ook de bovenste verdieping werd later weer loodrecht gebouwd. De toren staat 4 meter uit het lood en dat is een heel apart gezicht. De voorgevel van de Kathedraal is mooi en ook het Baptisterium ziet er fraai uit, gebouwd in romaanse en gotische stijl. We vinden het wel jammer dat je overal toegangskaarten voor moet kopen. We slenteren door de oude stad, eten een heerlijk ijsje, zien de rivier de Arno die door de stad heen loopt en treffen bij een universiteit een paar afgestudeerden, getooid met krans en bloemen. Ze worden toegezongen door vrienden en de champagnekurken knallen.
In een kerk steken we een kaarsje aan, want vandaag is de as van mijn moeder uitgestrooid op het veld Eikenblad van Den en Rust.

Verrassend Lucca zeer de moeite waard

We verlaten de kust en gaan via de A12 en A11 op weg naar Lucca. We hebben in bijna alle reisverhalen gelezen dat een bezoek aan Lucca niet mag ontbreken. Het is een fraai stadje met een rechthoekig stratenpatroon, dat nog bijna gelijk is aan de voormalige Romeinse nederzetting. Er Is een aantal parkings om de stad te bezoeken, maar wij kiezen voor camperplaats Il Serchio, die alles te bieden heeft wat we nodig zouden kunnen hebben. De plekken zijn door heggetjes van elkaar gescheiden en er zijn drie plaatsen voor grote campers, waarvan wij er een krijgen. Later blijken alleen de douches niet echt aantrekkelijk te zijn en dan druk ik me vrij mild uit.
Lucca is heel goed op de fiets te verkennen en de stad is maar een kilometer van de CP/camping verwijderd. We halen snel een plattegrond bij de VVV en fietsen eerst een rondje van ruim 4 km over de stadsmuur, een imposante borstwering uit de 16e en 17e eeuw. Aan de buitenkant van de muur is er veel groen en binnen de muur zien we de oude panden. Hoe mooi het binnen de muur is, zien we pas als we daar doorheen fietsen en lopen. Wat een verrassing, elke keer om de hoek een leuk plein, straatje, kerk, museum of andere bezienswaardigheid. We zien het huis waar de componist Puccini in 1858 geboren is en de kerk San Michele, gebouwd op de plaats van het oude Romeinse forum met zijn combinatie van gedraaide marmeren zuilen en ingelegd marmer. Het Anfiteatro Romano is totaal anders dan we verwachten, want het is nu een groot rond plein met allemaal terrasjes. Alleen de lage poorten geven nog een indruk van de doorgangen waar dieren en gladiatoren ooit het strijdperk betraden. Naast de leuke winkelstraten met o.a. aparte leren schoenen, zijn er torens die beklommen kunnen worden en veel kerken. Tot slot komen we bij de Duomo San Martino met fraaie voorportalen (die overigens asymmetrisch zijn), maar waarvan de toren (campanile) in de steigers staat en door doek aan het zicht wordt onttrokken. Het was verrassend en met een leuke sfeer zeker de moeite waard om Lucca te bezoeken.

Op de fiets naar Massa

We fietsen naar het centrum van Massa, dat samen met Carrara de hoofdstad is van de provincie Carrara-Massa en dat gelegen is aan de voet van de Apuaanse Alpen. Het is zo'n 7 km van de camping. Het fietsen op de weg is vrij link. Omdat je zoveel mogelijk rechts houd, loop je het risico om in de grootste kuilen en putten te denderen. Het is dus goed opletten om mens en fiets heel te houden.
In het centrum van Massa zie je duidelijk de invloeden van het dichtbij gelegen marmergebied. Rondom perkjes zie je banden van marmer en er zijn veel marmeren bankjes en versierselen. Ook de Duomo (Kathedraal) is rijk versierd met marmeren bogen en er is ook een Madonna.
We weten nu ook hoe het werkt met de 'Bagno's'. Elk restaurant, snackbar of club heeft een stuk strand met stoelen en parasollen. Voor € 10,- kan je daar de hele dag zitten en een weekkaart is goedkoper. Er wordt op dit moment niet veel verdiend, want we zien voornamelijk lege stoelen. Op het publieke strand liggen wel hier en daar mensen te zonnen, het is weer een mooie dag vandaag!

Tussen Marina di Carrara en Marina di Massa

Vannacht zijn we geplaagd door een mug en vanochtend zien we hele kleine, miezerige mieren door de camper lopen. Jakkes, we weten niet waar ze vandaan komen, maar wat belangrijker is: hoe krijgen we ze weer weg.
We waren eerst van plan om hier twee nachten te blijven, maar de plek is niet zo aantrekkelijk en daarom gaan we weer een stukje verder. Over de A15 en A12 rijden we Toscane in en wordt het landschap wat opener. Lekker, daar houden we wel van. Bij het tolpoortje probeert de dame ons het tarief voor klasse 3 in rekening te brengen, maar daar zijn we het niet mee eens en Luuk krijgt het voor elkaar om voor klasse B te betalen. Als we aan de kust bij de door ons uitgezochte camperplaats in Marinella di Sarzano aankomen, blijkt deze nog niet open te zijn. We keren daarom en kijken wat we op de route zuidwaarts langs de kust tegenkomen. Al snel vinden we ACSI camping Partaccia waar we terecht kunnen. De beheerder rijdt op zijn fiets voor ons uit om een plek aan te wijzen. Helemaal prima. Het is een van de talrijke campings tussen Marina di Carrara en Marina di Massa.
We fietsen langs de kust en zien in de haven van Marina di Carrara grote blokken marmer liggen, klaar voor verscheping. In de Apuaanse Alpen, ten oosten van Carrara zijn ongeveer 300 marmergroeven, die bijna vlekkeloos marmer voortbrengen. De marmergroeven stammen al uit de tijd van de Romeinen en zijn daarmee de oudste industrieterreinen ter wereld die nog in bedrijf zijn. Dat marmer werd onder anderen gebruikt door Michelangelo voor zijn 'David'. We zien tijdens het fietsen dat zelfs de stoepranden van marmer zijn.
We belanden midden in een internationale wielerwedstrijd voor onder 23 jaar. Een heel spektakel met veel begeleidende auto's en motoren die langs ons denderen. Ze rijden een aantal ronden en de politie regelt het verkeer steeds met strakke hand.
Het strand hier langs de kust is overigens heel apart. Er zijn maar een paar stukjes vrij, verder zijn er 'Bagno's' bij restaurantjes die niet vrij toegankelijk zijn. Het is een heerlijke dag met veel zon, maar we horen het in de verte toch ook onweren en het ziet er af en toe dreigend uit. In korte broek en met maar één buitje, zijn wij super tevreden vandaag.

Zon in de "Golfo dei Poeti"

We worden eindelijk weer eens wakker met zonneschijn, wat is dat heerlijk. Als we ons (schoon)waterpeil controleren, springt de meter ineens op 10%, kennelijk is de vlotter blijven hangen. Gelukkig kunnen we hier goed water tanken en gaan we met vers water weer op pad. We krijgen bij het afrekenen een boekje mee van "we love camping" waarin campings staan waar we korting kunnen krijgen. Camping Valdeiva is ons goed bevallen en het personeel was erg aardig en behulpzaam. Bovendien was de shuttle-service perfect!
Het wordt vandaag naar La Spezia weer een route over de Autostrada, dat rijdt in dit gedeelte van Italië wel zo prettig. Het is niet ver en na de nodige tunnels komen we in La Spezia, waar vandaan het ook mogelijk is om per trein of zelfs met de boot de Cinque Terre te bezoeken. La Spezia heeft een behoorlijke haven en in het buitengebied, vlakbij de haven, is er een camperplaats op een terrein waar ook de ambulances staan. Het is niet bijzonder, maar we staan er rustig en veilig. We verkennen de stad op de fiets en nemen uiteraard eerst een kijkje in de haven waar de MSC Fantasia ligt aangemeerd. We denken gelijk terug aan de heerlijk cruise die we een paar jaar geleden met de kinderen en kleinkinderen hebben gemaakt. Wat ook bijzonder is, is dat hier een aantal Damen Tugs ligt. Een van de grootste en belangrijkste klanten van Damen zit hier en in een kort moment van nostalgie denk ik terug aan mijn werkzame periode bij Damen met talrijke opleveringen van ASD Tugs en Stan Tugs. De Lerici die hier ligt komt me niet onbekend voor.
De Golf van La Spezia wordt ook wel de Golf van de Poëzie genoemd, omdat schrijvers en dichters hier in vroeger tijden en zelfs nu nog geïnspireerd worden. Het is een fraaie baai met ook heel veel jachten en ziet er inderdaad prachtig uit.
In de stad is het druk, vooral als na half vier de winkels open zijn. Het lijkt de Kalverstraat wel en Luuk scoort in een klein winkeltje een leuke polo. La Spezia heeft ook een kasteel, bereikbaar met heel veel trappen en dat is met de fiets niet te doen. Het is heerlijk om weer eens met blote armen te kunnen fietsen en het is een heerlijke middag aan de "Golfo dei Poeti".

Op excursie naar Cinque Terre

Via de autostrada rijden we richting Deiva Marina. Vanaf de snelweg gaat het weer slingerend naar beneden. We komen in een natuurpark, erg groen met veel bomen en heel heel wandelroutes. We hebben in de ACSI-gids camping Valdeiva uitgezocht omdat de campers daar op het plaatje in een open stukje staan. En inderdaad, het is een goede keuze. De camping is over een nieuwe brug prima aan te rijden en de ontvangst is hartelijk. We krijgen een mooie plek op grind en heel veel uitleg over de Cinque Terre. Geadviseerd wordt om op het treinstation van Deiva Marina een kaartje te kopen voor de dag erna. Met de gratis shuttle van de camping zijn we in een paar minuten op het station. Deiva Marina is verder niet groot, maar heeft wel een strand. De wind staat op de kust en we waaien lekker uit aan de boulevard.
Vandaag gaan we dus met de trein, van Deiva Marina eerst naar Levante en dan stappen we over naar Vernazza, één van de vijf dorpjes van de Cinque Terre. Het is het een na grootste dorp met 1060 inwoners en het meest pittoreske. Als we uitstappen zitten we gelijk in de drukte. We zien bordjes van o.a. de Holland America Lina, heel veel groepen worden er rondgeleid. Het is inderdaad de moeite waard. Het dorp ligt aan een baai met een paar rotsstranden en een vissershaven en er zijn veel, heel veel trappen. We doorkruizen het dorp van links naar rechts en beneden naar boven. Prachtig! Het is mogelijk om van het ene naar het ander dorp te lopen, maar dat valt nog niet mee met al die hoogteverschillen en gladde paden. De terrasjes zitten vol en we eten onze pizza en focaccia op de stoep op. De trein terug naar Levante is overvol, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat deze vertraagd is. Je weet nooit of de trein hier op tijd rijdt en als we in de trein een bordje zien van Anseldo Breda, vragen we ons af of het wel slim is om deze trip te doen. Als je op het perron staat te wachten en je treft het dat de internationale trein voorbij raast, weet je overigens niet wat je meemaakt!
Hoewel erg toeristisch, was het zeker de moeite waard om een indruk te krijgen van dit bijzondere gebied, dat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Gelukkig begint het pas aan het eind van de middag weer te regenen.

Regen en nog meer regen op weg naar Genua en aan de kust

De regen komt met bakken uit de lucht. Getverderrie, wat een vies weer vandaag. Gisteravond laat kwam er nog een camper naast ons staan en waren we niet meer alleen. We hebben hier een prima nacht gestaan. Het dorpje biedt echter niet veel, dus we gaan toch maar verder vandaag. We nemen eerst de Provinciale weg, via Alessandria naar Novi Ligure. Omdat het wegdek echt slecht is, nemen we ook een stuk Autostrada, de A7. Net voor we bij de tolpoort zijn stoppen we nog bij de Iper la Grande voor ons dagelijks brood. Het is een gigantische supermarkt, met een heel groot aanbod. Ik moet echt mijn best doen om er een beetje snel doorheen te gaan, zonder dat het kwijl uit mijn mond loopt. Kaasjes, worsten, broodsoorten, vleeswaren, anti-pasti, het ziet er allemaal heerlijk uit.
De Autostrada valt ons tegen, er ligt ontzettend veel water op de weg en het risico van aquaplaning is erg groot. Het gaat zo mogelijk nog harder regenen en het is vermoeiend rijden. We zitten in een prachtig gebied, maar we zien er niet veel van helaas. Af en toe sproeit het water over de weg heen en dat gebeurt ook op een stuk weg iets boven ons. Er komt een gigantische bulk water op onze voorruit en ik schrik me te pletter. We zijn blij als er af en toe een tunnel komt, dan rijden we een stuk droger en dus prettiger. Het laatste stuk voor Genua is een aaneenschakeling van tunnels en dan ineens zien we beneden ons de stad en de Middellandse Zee. Het is gelijk bijna droog, wat een verassing. Als we de Autostrada afdraaien, rijden we over een soort balkon naar beneden en dat is heel erg mooi om te zien, maar wel een beetje eng. We hebben een camping vlakbij Genua (Bogliasco) in de navigatie staan. Vanuit Genua-stad (beneden) gaat er een smalle weg, kronkelend, omhoog die uitkomt bij een hele kleine camping met een paar camperplaatsen. Vanwege onze grootte mogen we helemaal achterin, onder de bomen staan. Omdat het er allemaal niet aantrekkelijk uit ziet, keert Luuk met veel moeite de camper en rijden we de smalle weg weer terug naar beneden. We zetten een andere plek in het systeem, maar het wordt een moeizame dag. We komen weggetjes tegen waar auto's groter dan 6 meter niet in mogen of de weg is te smal of wij zijn te zwaar. Het uitzicht is wel prachtig hier. In Camogli vinden we eindelijk een mooie parkeerplaats, zodat we even kunnen eten, want onderweg kunnen we nergens stoppen. Campers en bussen mogen voor € 15,- hier ook blijven overnachten, maar je kunt weinig kanten op lopen. Nadat ons broodje op is, gaan we dus nog even verder met weer een andere stop in ons navigatiesysteem. We komen in St. Margherita, vlakbij Portofino en zien prachtige jachthavens. De straatjes worden steeds kleiner en we durven het niet aan om hier verder te rijden. Zo komen we op een camping in Rapallo, maar de beheerder kijkt niet blij naar onze camper en adviseert een andere camping in de buurt. We mogen haar telefoon even lenen om te bellen of er plaats is en ze helpt ons ook om weer van de camping af te konen. Uiteindelijk komen we op camping Miraflores en zijn we het helemaal zat voor vandaag. Het is zo jammer dat we al die mooie plekjes niet konden bekijken.
We zijn toe aan frisse lucht en lopen door de stad naar de zee. Rapallo heeft leuke straatjes en winkels, maar het is er erg druk met verkeer en of de lucht die we inademen echt fris is, vragen we ons af. We staan om de hoek bij de toegang tot de snelweg en morgen hopen we ergens terecht te komen waar vandaan we op excursie kunnen in het prachtige gebied van Liguria. 's Avonds gaan de sluizen boven ons weer open en komt de regen, vergezeld van onweer, met bakken naar beneden.

Van de bergen naar de rijstvelden in Piemonte

We gaan weer een stukje verder langs het Lago Maggiore en komen via Baveno in Stresa. We willen onderweg stoppen om de Borromeo eilanden de bekijken, maar dat valt nog niet mee. Langs de kustweg zie je maar weinig parkeerplaatsen. We stoppen even bij een prachtig hotel om te filmen en foto's te maken. Het is erg jammer dat het weer zo donker is, af en toe miezert het en de foto's worden niet zo mooi als de werkelijkheid. In Stresa rijden we naar het vertrekpunt van de bootjes die de toeristen naar de eilanden brengen. We mogen er niet staan, maar we krijgen toch een minuutje om te fotograferen. Het Isola Bella ligt hier praktisch voor de deur en ziet er schitterend uit. Langs de route staan overigens bijzonder mooie, romantische, villa's en we lezen dat ooit koningin Victoria haar zomerverblijf hield in Villa Branca.
We rijden door Arona naar Dormeletto aan de zuidkant van het meer naar ACSI camping Lago Maggiore. Er is plaats in overvloed, de grote camping is namelijk helemaal uitgestorven. We kiezen een plek vlakbij het sanitairgebouw en fietsen naar Arona, waar een fietsenmaker zit. We zijn te vroeg, ook hier gaan de winkels pas om half drie of half vier open. We treffen een aardige fietsenmaker, die ook nog tijd heeft. Allereerst checkt hij de olie in de remleiding, maar dat blijkt niet het probleem te zijn. Er is een ringetje kapot en dat kost meer tijd om te vervangen. We verkennen ondertussen het centrum van Arona. Er zitten veel schoenenzaken en behoorlijk trendy boetiekjes met ook behoorlijke prijskaartjes. Arona heeft ook een station, waarvandaan je met de trein makkelijk naar Milaan zou kunnen. Na een uurtje halen we de gerepareerde fiets weer op en zijn we helemaal blij dat het gelukt is om de rem te maken.
's Avonds begint het te regenen en dat gaat de hele nacht door. Omdat we onder een boom staan klinken de druppels nog veel harder. Het ziet er allemaal troosteloos uit en na het ontbijt besluiten we dat we maar beter kunnen gaan rijden. Eerst doen we nog wat boodschappen bij de Gigante, wat inderdaad een gigantische supermarkt is met heerlijke broodjes. We nemen een route langs Navaro richting Vercelli en komen in een heel ander gebied. Het is er vlak, er zijn heel veel rijstvelden en hier en daar ook wat industrie. Het is gelukkig droog en het rijdt prima al zijn de wegen wel aan onderhoud toe. In Casale Monferrato stoppen we, want daar is een grote parking met camperplaatsen bij een dorpje. Op dinsdag is er een grote markt en we moeten wachten totdat deze afgelopen en opgeruimd is. Rond drie uur zetten we de camper op het plein, naast het kasteel neer, maar het is niet duidelijk waar we precies moeten gaan staan. Dat wordt dus afwachten of we hier mogen blijven. Het is overigens leuk om te zien hoe snel het terrein van alle marktrestanten wordt ontdaan, schoongespoten en vervolgens snel weer volloopt met auto's. We merken bij het uitstappen dat we op een plek van de viskraam staan, wat een lucht! We lopen het oude centrum in en bezoeken de Kathedraal van Sant d'Evasio. Het Romaanse voorportaal is indrukwekkend en er zijn verschillende fraaie kapellen. Het kruisbeeld bij het hoofdaltaar uit de 12e eeuw is het belangrijkste kunstwerk. Omdat er een groep leerlingen wordt rondgeleid kunnen wij ook de sacristie, de klokkenkamer en de kooromgang bezoeken. We zijn onder de indruk.
Teruglopend naar de camper besluiten we om toch een andere overnachtingsplek te zoeken, er lopen wat eigenaardige figuren rond hier en dat voelt niet prettig. Zo komen we 9 km verder in Occimiano terecht waar een keurige officiële CP (Baden Powell) is met vijf plaatsen. In een bar in de hoofdstraat moeten we € 5,- betalen en dan hebben we een verzorgingsplek, water en stroom. Het wordt een beetje klamme avond en de weersverwachting voor morgen ziet er niet goed uit.

Ontspannen dagen op camping Conca d'Oro

Nederland is deze dagen de warmste plek in Europa! Vorige week was het er nog te koud voor de tijd van het jaar en wilden we snel naar het zuiden, omdat de kans op warmer weer daar normaal gesproken groter is. Nu zitten we in het zuiden en worden we wakker van regendruppels op het dak. Gelukkig is het maar een buitje, maar de bewolking blijft wel aanwezig en lijkt wel tegen de bergen te blijven hangen.
We fietsen naar Verbania met een missie, want we hebben geld nodig, een sim-kaart en een fietsenmaker. Eén handrem van Luuk zijn fiets doet het namelijk niet en dat is niet zo veilig hier. Het fietsen is hier zo wie zo een uitdaging op de hele drukke verkeersweg. We slagen in twee doelen, maar de fietsenmaker heeft absoluut geen tijd. Helaas, dat wordt de komende dagen verder zoeken. Het lukt wel om een prepaid sim-kaartje te kopen voor onze mifi. Dat gaat gepaard met handen en voeten, want de verkoper spreekt uitsluitend Italiaans. Omdat wij een beetje dom blijven kijken, activeert hij het kaartje voor ons, zodat we niets meer hoeven te doen. Er is een markt met allemaal typisch Italiaanse producten (worsten en kaasjes) en het ziet er allemaal heerlijk uit.
Vandaag vertrekken er veel mensen van de camping, het is de laatste dag van het lange weekend, c.q. de mei-vakantie. Er wordt om ons heen driftig ingepakt, maar wij blijven nog een dagje en fietsen naar het dorpje Mergozza, gelegen aan het Lago di Mergozzo. Via een bospad langs de rivier komen we in het schattige kleine plaatsje, met nauwe straatjes en overal trappetjes. We denken dat een Italiaans dorp er zo uit hoort te zien. We stoppen onderweg bij een marmer-afgraving. Er ontstaat een vreemde, vlakken structuur op de berg. Aan de ruwe steen zie je niet zo goed dat het marmer is, maar er liggen ook mooie gepolijste platen bij de fabriek. Het marmer wordt overwegend gebruikt voor restauratie werkzaamheden.
Het is een heerlijke rustige dag en na het fietsen rommelen wat rond de camper. Om de dag ontspannen af te sluiten halen we in het restaurant bij de camping twee voortreffelijke pizza's en zien we tijdens het eten hoe PSV (terecht) de competitie wint.

Op de fiets naar Verbania

Italië in via de westkant van het Lago Maggiore

Het is genieten aan het Lago Maggiore en op camping Rivabella en wij zijn niet de enigen die dat ontdekt hebben. Gedurende de dag loopt de camping aardig vol met campers, backpackers en auto's met tenten. Het is leuk om te zien hoe ieder zijn plek inricht en wat er allemaal uitgestald wordt. Er zijn ook wat jongeren die op last van de politie hun spullen weer kunnen inpakken. Zij hebben zich niet goed gedragen afgelopen nacht en de beheerder heeft na een waarschuwing de politie ingeschakeld. Korte metten, inpakken en weg wezen! We fietsen langs het meer naar Locarno waar het erg druk is. We hadden ons niet gerealiseerd dat 5 mei ook Hemelvaartsdag is. Dat schijnt deze eeuw overigens maar één keer voor te komen. Veel mensen hebben een lang weekend om er op uit te trekken en alle winkels zijn vandaag dus dicht. Er is wel een markt met leuke kleding, maar ook de jurkjes zijn (net als een kop koffie) niet te betalen. Zwitserland is een duur land!
Vandaag rijden we langs de westkant van het meer Italië in. De weg is op de kaart rood en dat is meestal goed te doen. Toch vinden we het hier en daar aan de krappe kant en af en toe gaan we rakelings langs de rotswand. Het is helemaal spannend als er een wegversmalling is die geregeld wordt met een stoplicht. Aan de andere kant staan een camper, bus en vrachtwagen, waar we met moeite langs kunnen komen omdat ze in een bocht stil staan. In Verbania stoppen we om wat boodschappen te doen en ook in de supermarkt is alles krap. We moeten er even aan wennen. Bij het plaatsje Leriolo is een zgn. glamping camping met een ACSI-tarief en gelukkig is er nog plaats. De plekken zijn riant en we installeren ons snel om daarna lekker in de zon te kunnen zitten. We zien nog steeds sneeuw op de bergen en de wolken blijven hier ook een beetje hangen, maar als de zon er doorbreekt is het gewoon heet. We fietsen naar Leriolo, een heel klein plaatsje aan het meer en genieten weer van een betaalbaar kopje koffie op een terrasje aan het water.

Zonovergoten aan het Lago Maggiore

Wat een verrassing als we wakker worden. Door het dakluik zien we een blauwe lucht en dat nodigt uit om op tijd op te staan. Het is nog wel wat frisjes met 4 graden buiten en het stro bij de zwijntjes ligt te dampen. Tussen de bergen hangen wolkenslierten, maar de besneeuwde bergen zijn prachtig om te zien. We rijden dezelfde weg terug naar beneden en zien al snel op een bord langs de weg dat de Gotthard-pas gesloten is. Wat jammer! Waarschijnlijk is er gisteren een dik pak sneeuw gevallen toen wij in de regen zaten. Zo hoeven we geen keuze te maken, want nu kunnen we niet anders dan door de 17 km lange Gotthard tunnel. Om de doorstroom in de tunnel te bevorderen, wordt de toegang geregeld met stoplichten. Het duurt ongeveer een half uur voordat we door kunnen rijden en dat valt eigenlijk niet tegen. Binnen in de tunnel loopt de temperatuur op tot 32 graden en gelukkig rijdt het soepel door. Hoe eerder we er doorheen zijn, hoe beter. We zijn tenslotte geen mollen!
Aan de andere kant van de tunnel is er geen wolk meer te bekennen. De plaatsnamen doen Italiaans aan en alle teksten onderweg zijn ook al Italiaans. We stoppen op de parkeerplaats om wat frisse lucht in te ademen en ook nog even te genieten van de prachtig besneeuwde bergtoppen. Daarna rijden we door richting Bellinzona waar we afslaan richting Locarno. In Tenero informeren we bij een camping naar de prijs en schrikken ons een hoedje. Ze hebben nog maar voor 1 nacht plek voor het lieve sommetje van circa € 55,-. Dat vinden we toch wel wat te gortig. We lopen 50 meter verder naar camping Rivabella waar het een stukje goedkoper is. De plekken zijn wel wat moeilijk, maar we staan en ook nog vlak aan het Lago Maggiore. Het weer is schitterend en we zetten de stoelen op het strandje om te genieten van de zon en het prachtige uitzicht op het meer en de bergen. 's Middags lopen we een flink stuk en komen we een heerlijk Italiaans ijsje tegen. We hebben niets te klagen vandaag.