Kou en regen in Pont-a-Mousson

We nemen afscheid van Trudy en Ed. Waarschijnlijk zullen we elkaar op de route naar huis niet meer tegenkomen, want ieder heeft zo zijn wensen en/of verplichtingen onderweg. Wij puzzelen over de te volgen weg, want er gaan vele wegen naar huis. Vandaag eerst naar Pont-a-Mousson, waar een fraaie camperplaats is aan de Moezel. We rijden door een mooi heuvelig landschap, waar de nevel laag hangt en het zicht af en toe erg beperkt is. Onderweg doen we boodschappen. Je komt altijd wel ergens een supermarkt tegen en bakkers zijn er in Frankrijk in overvloed. Dat is een van de voordelen als je niet over de tolwegen rijdt. We vinden het rijden binnendoor erg leuk en de wegen vallen ons beslist niet tegen. Soms komen we wel voor een verrassing als we de weg afgaan naar een aangegeven parkeerplaats, die er dan niet echt lijkt te zijn. We komen op een smal pad en terugkeren kan niet. We rijden dus voorzichtig verder en komen dan een auto tegen, terwijl we niet kunnen uitwijken, omdat het naast het pad nat en drassig is. Het gaat net goed. Uiteindelijk komen we in een dorpje uit, waarvandaan we in een omtrekkende beweging weer terug kunnen komen op de oorspronkelijke weg. Pfffff, dat is gelukkig weer goed gegaan. Via Neufchateau en Toul komen we aan bij de camperplaats en hebben we nog keuze genoeg om een plek uit te zoeken. Voor € 9,50 hebben we hier stroom, water, kunnen we lozen en hebben we ook nog wifi. Helemaal compleet dus en we staan op asfalt en dat heeft in deze tijd van het jaar beslist voordelen! We lopen de brug over naar het centrum en zijn blij dat het droog blijft tot halverwege de avond. Buiten is het koud met een dagtemperatuur van 10 graden en met de regen erbij lijkt het zomerse gevoel wel erg ver weg.

Campagnac-St.Pourcain s.Sioule-Langres-Bannes

Het enige geluid in Campagnac komt van de vogels die vrolijk zingen. Verder is het er muisstil, heerlijk! De camperplaats is 's avonds helemaal vol, maar er zijn ook maar vijf plaatsen. We slapen er heerlijk ondanks de koude nacht. Als we wakker worden is het buiten vijf graden, maar de kachel heeft het binnen zeer aangenaam gehouden. We rijden de 6 km terug naar de snelweg. De A75 is echt een prachtige weg om te rijden. De bewolking hangt laag tussen de bergen en af en toe zitten we in de grijze massa. Maar we zien ook mooie bloesem en leuke dorpjes. De maximale hoogte onderweg is 1140 meter, we dalen en klimmen en dalen. Bij Clermond Ferrand krijgen we regen en slaan we af om via Gannat (waar we bij de Aldi stoppen) aan te komen in St. Pourcain sur Sioule. We hebben van een aantal mensen gehoord dat hier een goede CP is. En inderdaad komen we op een fraaie plek aan een snelstromend riviertje en staan we (alweer) een nacht gratis. Onderweg hebben we contact gehad met Trudy en Ed, zij stonden gisteren op een goede CP in La Carnougue en komen ook naar deze plek toe. Zo staan we 's middags gezellig naast elkaar en lopen we gezamenlijk naar het plaatsje, dat heel wat meer te bieden heeft dan het dorp van gisteren. Bij een traiteur kopen we wat lekkers voor een makkelijk diner. Langzaamaan voelen we het warmer worden buiten.
Vandaag hebben we, voor ons doen, een vrij lange route voor de boeg van zo'n 280 km. Dat is op zich niet veel, maar het gaat allemaal over D- en N- (dus secundaire) wegen. We stoppen eerst nog even bij LeClerc voor diesel en brood. De lucht is prachtig en we proberen al rijdend hiervan een plaatje te maken. Het is al snel warm in de camper met de zon er in, maar dat blijft helaas niet de hele dag zo. We komen op een route pal langs het Canal du Centre en dat roept bij ons herinneringen op uit de tijd van het motorboot varen over de franse kanalen met veel sluisjes en achter de spitsen op smal vaarwater. We zien een heel leuk camperplaatsje bij St. Lezèr, goed om te onthouden voor een volgende keer. Om ons heen zien we verder heel veel wijnranken en chateaus. We zitten midden in de Bourgogne en de route des Grands Crus. In Beaune begint het te regenen en is het vrij druk, maar we rijden dan ook bijna door het centrum heen. Gelukkig is er rond Dijon een grote ringweg, die ook we druk is, maar goed doorrijdt. Bij het inrijden van Langres parkeren we naast de MacDonalds om op Trudy en Ed te wachten. Zij zitten 40 km achter ons en weten hier in de buurt een Chinees restaurant met een lopend buffet. Het blijkt dat we er een 100 meter vanaf staan. Zo zitten we even na twee uur aan het warme buffet en daar zijn we na de rit wel aan toe. Daarna rijden we naar een camping in Langres, maar als we er aan komen zit er een camper vast in het natte gras. Wij kunnen met onze automaat weinig doen, maar het lukt Ed om ze los te trekken. Het is voor ons duidelijk dat we hier niet willen staan, dus gaan we nog een klein stukje verder naar de camping bij Bannes. Ze hebben hier harde plaatsen, maar die zijn allemaal bezet en plaatsen met gedeeltelijk matten. Ed parkeert hierop en als hij nog een stukje naar voren wil rijden zit hij vast. Dat wordt dus duwen in de blubber. Gelukkig komt hij los en zetten we de campers achter elkaar neer op een stukje doodlopende straat bij het sanitairgebouw dat nu nog niet in gebruik is. Later helpen Luuk en Ed andere Nederlanders, die zich ook vastrijden. Wat en gedoe allemaal vandaag. Luuk onderhandelt met de vriendelijke eigenaar en weet er een korting voor beide campers uit te slepen! Dat is toch maar mooi meegenomen. Gelukkig laat de zon zich aan het eind van de dag nog even zien en verkennen we de faciliteiten op de camping. Er zijn heerlijke douches en je kunt hier ook maaltijden bestellen die dan door de vrouw van de eigenaar gekookt worden en als een soort roomservice naar de camper worden gebracht. Leuk toch en goed om te weten voor een volgende keer!

Van de Middellandse Zee door het dal van Millau

Het is een warme avond en nacht in Elne, warmer dan we de laatste dagen gewend zijn. De kachel hoeft niet niet eens aan. Om de een of andere reden komen we moeilijk in slaap, misschien zijn we onrustig omdat we vannacht een uur gaan missen vanwege de zomertijd die weer ingaat. Om even na negen uur zijn we klaar voor vertrek. We moeten nog afrekenen, maar er is niemand bij de receptie. Na een telefoontje komen de dames gelukkig aan en kunnen we, tegen een geringe vergoeding, ons ACSI kaartje weer terug krijgen. Na een stop bij de Intermarché, die zelfs op Paaszondag open is, zijn we dan eindelijk op weg. We rijden door een heel apart gebied met rechts van ons de Middellandse zee en links hele grote zoutmeren. In de loop van de ochtend gaat het flink waaien en tijdens een koffiestop, wapperen we bijna uit onze fleece. Wat een verschil met gisteren, het scheelt wel 10 graden. De route door de wijnstreek Languedoc rijdt niet snel door de vele rotondes, maar is de moeite waard. Bij Narbonne stoppen we ook nog even en kunnen we een lekkere bakker niet weerstaan, er staat een hele rij om gebakjes en prachtige taartjes te kopen. Ons einddoel is een camperplaats in Gruissan bij de haven. Er is niet één haven hier maar er zijn meerdere, hele grote havens met heel veel zeilboten. Er ligt een nieuwe Beneteau 48, maar we vinden haar niet mooi (gelukkig maar). We vragen ons regelmatig af of we het zeilen nog missen, maar dat is (alweer gelukkig maar) niet het geval!
Op de camperplaats kunnen 120 campers staan en 's avonds staat de plaats goed vol met bijna allemaal Fransen. We lopen naar het oude centrum met ruïnes van een kasteel en eten 's avonds gezellig met Trudy en Ed een hapje vlakbij onze haven. De wind zakt gelukkig af 's avonds, maar de kachel kan weer aan.
Vandaag doen we weer eens een wat langere trip en daarom vertrekken we rond half negen. Trudy en Ed vertrekken iets later en zwaaien ons, vanuit hun bed, uit. Op advies van Ed gaan we bij Narbonne de tolweg A9 op. Het stukje tot de A75 kost ons voor klasse 4 €6,90 dus dat valt wel mee. De A75 is een prachtige weg die bij Millau over de grote brug gaat. We klimmen naar een hoogte van zo'n 1000 meter en besluiten op het laatst om toch de afslag te nemen, beneden langs en door Millau heen. Het mag eigenlijk niet met vrachtwagens boven de 3,5 ton. Het is een schitterend stukje en met 6% helling omlaag, heel bijzonder om te rijden. Helaas regent het een beetje, maar we hebben een mooi uitzicht op de brug. Beneden in Millau stoppen we even om te tanken en dan pakken we de A75 weer op.
Het plan was om naar een camping in Séverec le Chateau te gaan, maar we twijfelen er aan of deze al open is. Er is ook een camperplaats, maar daar sta je op een grasveld en dat is met regen iets minder. We rijden daarom nog een stukje verder en vinden een keurige, gratis, camperplaats, achter de gendarmerie van Campagnac. Het dorp ademt uitsluitend rust, er is verder helemaal niets. De zon laat zich ook nog even zien en Luuk vindt in de buurt een vrije wifi, zodat we ons verhaal op het blog kunnen zetten. Wij zijn helemaal tevreden en willen natuurlijk ook onze fans (waaronder zeker Moos) niet teleurstellen!

La douce France

Vlakbij de camperplaats is er een grote Esclat supermarkt met een tankstation waar je goedkoop kunt tanken. Dat is onze eerste taak vandaag. Terwijl we aan de pomp staan kan ik gelijk ons laatste Spaanse Barra (stokbrood) halen. Het weer is vandaag echt fantastisch en we rijden lekker ontspannen door een prachtig (groen) landschap. We komen langs Figueres aan bij de Franse grens en in de verte zien we weer de mooie besneeuwde bergtoppen. Net voor de grens zijn heel, veel grote winkels, waar de Fransen goedkoop boodschappen komen doen. Spanje is heel aantrekkelijk om te shoppen, we weten het inmiddels uit ervaring.
Net voorbij de grens (in Frankrijk dus) komen we door het dorpje Le Perthus, waar het een hele drukte is en de weg behoorlijk smal. Twee campers kunnen elkaar maar net passeren. Het is kennelijk een toeristische trekpleister denken we. Later lezen we dat Le Perthus zijn bekendheid vooral dankt aan de taxfree regeling die in de plaats geldt. Zowel onder de lokale bevolking als onder de toeristen is het stadje aan de grens erg in trek. Het plaatsje ligt met 290 meter op de laagst gelegen col van de oostelijke Pyreneeën.
Wij rijden nog even door over een kronkelige, maar schitterende weg door de bergen en voor we het weten zijn we weer in het vlakkere land.
We gaan naar camping Le Florida tussen Elne en Latour-bas-Elne, waar Ed en Trudy ook staan. Zij zijn begin van de week uit Calpe vertrokken en we ontmoeten elkaar hier weer gezellig. De camping is prima in orde en in de omschrijving staat met "leuk" sanitair. Wat moet je je daar bij voorstellen? Het blijkt inderdaad leuk te zijn, want het sanitair gebouw is een soort kasteeltje met ridders. De staanplaatsen zijn meer dan riant en we hebben alle ruimte bij de camper voor een zonnebad en een gezellige borrel met elkaar.

Costa Brava - Palamós

Zo langzamerhand komen we bij het laatste stukje Costa Brava aan. Via een prachtige route over afwisselend de NII en C31 komen we aan in Palamós. De groene grasvelden onderweg zijn opvallend, dat hebben we lang niet zo gezien in Spanje. En in de verte menen we ook sneeuw op de bergen te zien. We willen nog helemaal niet aan kou denken, zeker niet op zo'n stralende dag als vandaag. We zijn al vroeg in de ochtend op camperplaats EmpordArea, waar we zelf een plek kunnen kiezen. We zetten de camper keurig neer tussen een Deen en een Duitser, maar voor we goed en wel geïnstalleerd zijn, hebben we al ruzie met de Duitse buurman. Hij begint te tieren dat we geen voet op "zijn" grond mogen zetten en dan wordt het moeilijk om ons luikje van de toiletcassette te openen. Luuk denkt eerst nog dat hij een grapje maakt, maar hij gaat ernstig tekeer. We besluiten ons er niets van aan te trekken en gaan lekker buiten koffie drinken. Hij zet dan de radio zo hard aan, dat we ons toch wel gaan irriteren en we hebben geen zin in negatieve energie. We zetten daarom de camper op een andere plek, waar we zelfs meer ruimte hebben en in ieder geval gezellige Spaanse buren. Wat een draak van een vent, die Duitser!
In de buurt van de camperplaats zijn wel vier supermarkten en een benzinestation waar je goedkoop kunt tanken. We fietsen naar de winkels, komen onderweg een kudde schapen tegen en naar het strand, waar een frisse wind staat. Zo lig je in bikini en zo heb je een trui aan. Palamós heeft nog steeds een belangrijke haven met een van de laatste vissersvloten in dit deel van de Middellandse Zee, beroemd vanwege de delicatesse "Gamba de Palamós". We zien heel veel restaurantjes. Morgen gaan we de plaats verder verkennen, we kunnen hier vast en zeker wel ergens een lekker hapje eten.

Met een grote boog om Barcelona heen

We zetten altijd de avond voor vertrek de route in ons navigatiesysteem. Zo ook gisteren. Als we wegrijden weigert ons navigatiemeisje te praten, maar dat wordt gauw opgelost via het menu. Ze wijst ons de weg over de A7, rond Tarragona en daarna over de N340 door leuke dorpjes heen. Het rijdt niet snel, maar wel door een mooi gebied. We raken achter een dieplader met een hele sliert auto's, want passeren lukt niet vanwege de kronkelingen in de smalle weg. Zo hebben we volop de tijd om te genieten van het landschap. Het is de bedoeling dat we de kustweg nemen, langs het strand van Barcelona, maar om een of andere duistere reden komen we op de AP7/E15 en worden we voor Barcelona over een brug weer min of meer terug gestuurd. We rijden in een hele grote boog, ruim om Barcelona heen. Sterker nog, we zien helemaal niets van Barcelona. Nou ja, we komen in ieder geval op onze eindbestemming Mataró aan en vinden camping Barcelona zonder problemen. Het is een grote camping, gescheiden door een drukke weg en spoorlijn van het strand, maar het is er prima voor elkaar. We krijgen uitgebreide Nederlandse informatie en er zijn gratis shuttles naar zowel Mataró als Barcelona. Wij stappen in het busje naar Mataró, maar daar is niet veel te beleven. We overwegen naar Barcelona te gaan, maar de grote drukke stad trekt ons op dit moment niet zo aan. Zeker niet, na de gruwelijke aanslagen in Brussel van gisteren.
We blijven lekker rustig op de camping en genieten van een mooie, zonnige dag met een fietstochtje langs het strand. Het dorpje Caldes d'Estrac ziet er leuk uit en we vinden een Lidl richting Arenys.
Het plan was om morgen naar Blanes te gaan, maar vanwege de de te verwachten paasdrukte sturen we een mail naar de camping om te informeren of we er terecht kunnen en dan blijkt dat de prijs een keer zo hoog is dan normaal. De drukte op de campings rond Pasen is te vergelijken met de drukte in augustus, horen we. En de prijzen kennelijk ook! We maken een ander plan en zetten de route op Palamós. Nu maar hopen dat ons navigatiemeisje er zin in heeft morgen.

Oude bekenden in Catalunya

De lente wordt ingeluid met bakken regen. Gelukkig valt de regen 's avonds en 's nachts en hebben we er dus weinig last van. Als we 's morgens vertrekken is het droog en zonnig. We vervolgen onze weg over de N340 en komen op een nieuw stuk weg, waarvan ons navigatiemeisje helemaal in de war raakt. Het rijdt lekker door en de weg is veel leuker dan de (tolweg) AP7. We steken de rivier Ebre over en hebben een mooi uitzicht over de weidse Ebre Delta. Als we stoppen om te tanken, treffen we mensen die een staanplaats hebben op camping La Colina in Albir. Ze herkennen ons niet, dus we hebben in ieder geval geen (slechte) indruk gemaakt daar.
Het valt ons op dat er meer tegemoetkomend verkeer is dan op onze weghelft. Later horen we dat er een ernstig busongeluk is gebeurd op de AP7, waar 13 studenten bij omkomen. Het ongeval is vlakbij onze eindbestemming Cambrils, dat in Comunidad Catalunya ligt. We vinden een fraaie plek op (ACSI) camping La Llossa, vlakbij het strand en op loopafstand van het stadje, dat op zondagmiddag gezellig druk is. De Spanjaarden genieten weer met het hele gezin van lange lunches in de talrijke restaurantjes. We vinden Cambrils een leuke plaats en het ziet er allemaal heel netjes uit hier. Op nog geen 10 km afstand ligt Salou en daar fietsen we, over een mooi fietspad langs de kust, naar toe. We kunnen ons nu al voorstellen wat voor kermis het hier in de zomermaanden is. Voor elk restaurant staat iemand die je in het Nederlands probeert naar binnen te praten en we zien waterpijpen voor wijn, installaties op tafel waar je zelf je bier uit kunt halen en nu al veel jongeren. Leuk om een keer gezien te hebben.
Op de camping helpen we een echtpaar dat al twee weken probeert om Astra3 aan de praat te krijgen en zelfs een nieuwe decoder hebben laten opsturen uit Nederland. We kunnen ons de frustratie voorstellen en proberen te helpen. Het lukt niet helemaal, maar een uurtje later komt de blije mevrouw vertellen dat de TV-zenders het doen en of we alleen nog even de zenderlijst op een rijtje willen zetten. Helaas, daar hebben we geen verstand van......
We komen ook mensen tegen die we maanden geleden in Portugal ontmoet hebben, grappig hoor. Hier en daar worden linten aangebracht op de camping voor de Spanjaarden die de komende dagen kennelijk massaal gaan genieten van de vrije dagen voor Pasen. Nu maar hopen dat er morgen nog een plekje vrij is voor ons op onze volgende bestemming.

Benicàssim-Peniscola

Over de N340 rijden we naar het plaatsje Benicàssim, een route die sneller rijdt dan we dachten. Het is niet warm en tijdens het rijden proberen we de kachel uit die de hele camper lekker warm maakt. Net van de N340 af ligt een verzorgingsplaats, waar een paar campers staan en waar je kunt lozen en water tanken. Wij kiezen echter voor de 100 meter verder gelegen parking voor campers voor een gratis nachtje. Hiervandaan loop je onder de weg door zo het centrum in en omdat we vroeg zijn, treffen we de winkels nog open aan. Het is een gezellige winkelstraat met tal van restaurantjes en een poelier voor lekkere verse kip. 's Middags lopen we naar het strand van de Costa Azahar. Benisàssim is van oorsprong een geliefd "deftig" vakantieoord voor de Spanjaarden. Er staan een paar mooie villa's aan het strand uit eind 19e eeuw van de rijke mensen uit Valencia. Nu kan een aantal van die villa's wel een goede opknapbeurt gebruiken.
Je kunt hier ook mooi fietsen in de omgeving, want er is ook weer zo'n "via Verde" over een voormalige spoorlijn. Helaas is het niet het weer om te gaan fietsen. Nadat we een beetje zon hebben gehad, begint het te spetteren.
's Avonds laat probeert een Spaanse camper nog naast ons te parkeren en dat gaat maar net goed, hij kan z'n deur niet openen en besluit dan toch maar een ander plekje te zoeken. Met kloppend hart, zie ik hem vlak langs onze camper achteruit rijden, pfffff!
Vandaag weer een stukje verder over dezelfde N340 en ook nu weer gaat het vlot. De wolken hangen heel laag tussen de bergen en het is één grote grijze massa. We komen terecht op camping Los Pinos bij Peniscola, een kleinschalige, vriendelijke camping met een uitstekende wifi.

We pakken de fietsen om de omgeving te verkennen en de oude stad, de thuisbasis van tegenpaus Benedictus XIII die hier in 1411 zetelde. Hij is een van de drie pausen geweest die hun zetel hadden buiten Vaticaanstad. Op de rots, met een top van 64 meter boven zeeniveau, staat een 14e-eeuwse burcht. Het kasteel, strategisch gelegen op een schiereiland en gebouwd tussen 1294 en 1307, staat op de ruïnes van een oude Arabische citadel. Bezienswaardigheden rondom het Castello de Papa Luna omvatten onder meer tuinen, een arsenaal en een basiliek en de kleine straatjes verrassen ons. We hebben een prachtig uitzicht naar o.a. Benicarlo. We houden het gelukkig droog totdat we terug zijn op de camping.

Fallas-feesten in Valencia

We hebben de wekker gezet om op tijd te kunnen vertrekken en we staan om half negen voor de poort, zodat we direct weg kunnen als de beheerster komt. Het rijdt allemaal vlot richting Valencia over de N332, V31, V30 en A7, langs de zuidkant van Valencia naar het westkant en dan eraf naar Bétera. Hier is Camperpark Valencia en dat blijkt een zeer geliefde camperplaats. We hebben niet gereserveerd en moeten buiten de poort even wachten. Het is hier vooral druk omdat er allemaal reserveringen zijn van mensen die naar de Fallas feesten gaan, die van 15 tot 19 maart plaatsvinden. We krijgen uiteindelijk een prachtige plek binnen de poort met stroom. Het is maar goed dat we op tijd zijn vertrokken, want de campers rijden bijna in colonne hier naar binnen. We fietsen naar Bétera en zien daar ook grote beelden (Fallas). Er zijn straten voor het verkeer afgesloten, omdat er ook grote feesttenten staan. Het is leuk fietsen naar Bétera en onderweg stoppen we bij een sinaasappelboomgaard waar ze aan het plukken zijn, om sinaasappels te kopen. We krijgen een grote zak sinaasappels gratis mee.
Vandaag gaan we met de metro naar Valencia. Lijn 1 is op loopafstand van het camperpark en brengt ons in een half uurtje naar hartje centrum. De metro is afgeladen vol en we weten niet wat we zien als we in de stad aankomen. Het is één grote mensenmassa, met ontelbare muziekkapellen en mannen, vrouwen en kinderen in prachtige, traditionele Valenciaanse klederdracht. De straten in het centrum zijn grotendeels afgesloten voor het verkeer en dat is maar goed ook. Op het Plaza de Ayuntamiento wordt elke dag om 14.00 uur een groot vuurwerk afgestoken en dat is een oorverdovend gebeuren. Wij ontlopen de massa daar en zoeken een lekker "rustig" plekje voor een drankje en een hapje. Daarna lopen we naar het Plaza de la Virgen, waar vandaag de Virgen de los Desamparados met bloemen versierd wordt. Alle groepen komen hier naartoe! Het is een beetje teveel voor ons. We lopen verder door de stad en pakken de metro terug naar de camperplaats. Het Fallas-feest was een bijzondere ervaring en we hebben prachtige sculpturen gezien, die overigens overmorgen allemaal verbrand worden, als een soort reinigend vuur om al het negatieve achter te laten. Wat ons betreft kan de lente beginnen.

Tavernes de la Valldigna

Oliva is een lang gerekt plaatsje met weinig uitstraling. De gebouwen en straten zien er vervallen uit. We fietsen er doorheen, maar het kan ons weinig bekoren. Misschien zijn we teveel verwend door de omgeving van Albir. Het is wel handig dat we er een Aldi en een Mercadona vinden, zodat we boodschappen kunnen doen. We genieten echter volop van de prima plek op de camping met alle voorzieningen. In het oudere gedeelte hebben ze het sanitair verbouwd, dat er heel gelikt uitziet, maar wij gebruiken de faciliteiten (met heerlijk hete douches) op 10 meter afstand van de camper.
De wind komt van zee en vooral boven op de duinen hoor je het heerlijke geluid van de zee goed. We staan met de camper precies goed om lekker uit de wind te kunnen zitten. 's Avonds begint het te regenen, maar dat is niet erg. Het maakt het binnen extra knus.
Nadat we vanochtend brood gehaald hebben bij het supermarktje van de camping, vertrekken we. Uitgezwaaid door Roelof en Hanneke, die hier bijzonder genieten met hun camper. Het is krap manoeuvreren en de Duitsers om ons heen beginnen te schreeuwen, maar het gaat goed.
De route over de N332 heeft veel stoplichten voor Gandia, maar de weg om de stad heen rijdt verder vlot. Bij Tavernes rijden we weer richting zee, waar aan het strand Camperplaats La Finca ligt. Achter ons stopt een Duitse camper. Er blijken nog twee plaatsen beschikbaar en de Duitse mevrouw van de camper wijst aan waar wij moeten gaan staan, maar daar trappen we niet in. Als we de camper op de door ons gekozen plek zetten, blijven zij op het voorterrein staan. De andere plek vonden ze kennelijk niet aantrekkelijk. De CP is netjes, met gratis wifi bij de receptie, afwasmogelijkheid en douches. Jammer, dat het met 14 graden geen strandweer is.
Het is hier opvallend druk met campers, terwijl het plaatsje verder helemaal niets te bieden heeft. Het is er uitgestorven, kaal en leeg, met nauwelijks een mogelijkheid om ergens een kop koffie te drinken. In de zomer zal het vast een bruisend gebeuren zijn, maar voor ons is 1 nacht voldoende.

Comfortabel genieten in Oliva

Javea heeft een hele leuke oude kern boven in de stad. We fietsen er naar toe en door de karakteristieke straatjes rondom de oude kerk. Het leerwinkeltje, waar Luuk een paar jaar geleden om mooie leren riem heeft gekocht, zit er nog. Bij de kerk is er een leuke overdekte markthal voor vlees en groente. 's Middags fietsen we naar Scallops, waar je nog steeds 3 gangen kunt eten voor € 7,95 inclusief een fles wijn per persoon of het iets duurdere menu van €9,50 waarbij je dan ook nog een ontbijtvoucher cadeau krijgt. De prijzen zijn al jaren hetzelfde. Op hun nieuwe lokatie hebben ze een mooie Rose Garden, waar je lekker in de zon kunt zitten.
Vandaag rijden we naar Oliva en vinden we een meer dan fantastische plek op camping Kikopark. De Gran Confort plaatsen zijn pas een week klaar en zijn niet goedkoop, maar we staan pal achter de duintjes bij het prachtige witte zandstrand en vlakbij de haven. We blijven hier lekker twee nachtjes. Het is een heerlijke, zonnige dag en op onze plek kunnen we er, uit de wind, volop van genieten.
De Spanjaarden maken zich vanaf vandaag op voor de Fallasfeesten en steken misschien daarom nu al wat vuurwerk af, waar je in de zon overigens niets van ziet en alleen maar hoort. Misschien zien we de komende dagen nog ergens iets van de grote beelden (Fallas) die gebouwd worden ter afsluiting van de winter.

Stormachtig weer in Calpe, rust in Javea

We worden niet echt verwend met het weer, terwijl het een week geleden zo goed begon. Het regent sinds tijden weer eens hier. De Spanjaarden zullen er blij mee zijn, maar wij zijn dat niet. De wind is stevig en af en toe stormachtig. Soms begint het zo hard te waaien, dat we de satellietschotel inklappen omdat we bang zijn dat die anders aan de andere kant van de camping terecht zal komen. Dan maar een avondje zonder TV en met een goed boek.
We fietsen naar de winkels en lopen ons rondje over de boulevard. Uit de wind en in de zon zitten mensen half bloot op het strand en 100 meter verder zien we iemand in een bontjas. Het zijn extreme verschillen. Het komt door de koude wind die maar niet wil gaan liggen.
Nou ja, zo kunnen we ons overgeven aan wat huishoudelijke klussen en het voordeel is dat de was binnen 2 uur droog is en weer schoon in de kast ligt.
Na 4 nachten in Calpe wordt het tijd om weer een andere stek op te zoeken. Trudy en Ed zullen blij zijn dat we weer weg gaan, want het weer is gelijk een stuk mooier. Met een stralende zon rijden we over de N332 door Benissa, voor ons nog steeds bekend gebied. Bij Teulada stuurt ons navigatiemeisje ons binnendoor over smalle wegen naar Javea. Camping El Naranjal ligt heel rustig, een beetje aan de buitenkant en heeft gelukkig nog vrije plaatsen. We zoeken een mooi plaatsje uit en installeren ons in korte broek in de zon. Dit is precies wat we willen, lekker genieten in de zon met weinig wind. Als Luuk even rondloopt krijg ik bezoek van Klaus, die de camper komt bewonderen. Binnen 5 minuten hoor ik over zijn zieke en inmiddels overleden vrouw, de ruzie met zijn dochter en gaat hij zelfs op zijn knieën om mijn armband te bewonderen. Het verbaast me dan ook niet meer dat hij op zoek is naar een vrouw, die hij in Polen hoopt te vinden. Waar blijft Luuk, denk ik benauwd. Gelukkig druipt hij af.
We fietsen naar het strand, waar een mooie branding te zien is en naar de jachthaven, waar we heerlijk genieten van een bakkie bij de bootjes. We blijven hier twee nachten staan en gaan zondag weer verder naar Oliva.

Weerdipje

Onze volgende stop in Calpe is niet ver. Zonder navigatie vinden we de weg in het ons zeer vertrouwde gebied. Onderweg stoppen we even bij de Mas-y-mas en raken we aan de praat met een Duitser die al 15 jaar in Altea Hills woont. Hij bewondert onze camper en het wordt weer een bijzonder gesprek over o.a. politie, Russen en Duitsers. Het is zo grappig dat je met wildvreemden zomaar aan de praat raakt over allerlei onderwerpen.
In Calpe moeten we even wachten voordat onze plek beschikbaar is op camping Calpemar. Trudy en Ed hebben voor ons gereserveerd en we zijn erg blij dat we in deze drukke tijd hier terecht kunnen. In de straten rondom de camping staat het vol met campers. 's Middags begint het te regenen en de temperatuur zakt behoorlijk. We doen zelfs de kachel aan om het behaaglijk te houden binnen. Het is in tijden niet zo fris geweest horen we, is dat even jammer voor ons. Zelfs op het terras bij Morena zit niemand, maar ze zijn open en binnen is het warm.
Vandaag schijnt gelukkig de zon weer, maar de wind is koud. Met trui en jas aan fietsen we wat rond. Gelukkig kunnen we bij de camper toch in korte broek ook even in de zon zitten. Zo ben je steeds van kleding aan het wisselen. 's Avonds gaan we met Trudy en Ed bij Agua Marina eten. Voor € 9,00 per persoon een lekker menuutje inclusief wijn, wat wil je nog meer. Op de fiets terug is het echt fris met 7 graden. Gauw naar binnen en de kachel weer aan dus.

De wereld is klein

Het was een stormachtig nachtje in Polop. Toen we naar bed gingen was het heerlijk rustig, maar midden in de nacht staan we te schudden van de harde wind. Behalve dat we wakker worden, gebeurt er gelukkig verder niets. 's Morgens zwaaien we Frans en Joke 's uit die met de club gaan wandelen in Sella en wij rijden naar beneden, richting kust. Eerst kopen we nog even lekker brood bij de Hollandse winkel (we blijven Hollanders) en daarna rijden we naar camperplaats San Antonio bij Altea. We krijgen een plaats op de eerste rang met de camperneus naar zee. We hebben een prachtig uitzicht op de mooie blauwe zee en de bootjes en voelen ons echt bofkonten.
Er staan hier veel Nederlanders (en veel Niesmanns), o.a. de ouders van Robert die we bij onze camperdealer ontmoet hebben. Later blijkt dat we deze aardige mensen ook in Dusseldorf en Polch gezien hebben.
We wandelen over de boulevard naar Cap Blanch om Marinus en Saskia op te zoeken en drinken daar gezellig wat. Ze hebben het nog helemaal naar hun zin hier en gaan voorlopig nog niet terug naar huis.
Vandaag gaan we natuurlijk naar de zondagmarkt in Albir en het voelt allemaal heel vertrouwd aan. Toch ziet het er anders uit omdat er veel meer restaurantjes open zijn, met hier en daar een nieuwe eigenaar. Het is nog levendiger allemaal dan in januari. De zon staat hoger en voelt ook al sterker aan. In de zon (uit de wind) is het af en toe gewoon heet. Maar daar klagen we niet over, het zijn heerlijke dagen zo.
Vanmiddag lopen we naar Altea waar we de vorderingen van het strand in aanbouw bekijken. Als we voor een bord staan waarop de nieuwe (geplande) situatie te zien is, raken we aan de praat met Nederlanders die hier wonen. Als we het over Polop hebben, blijkt dat zij vrienden zijn van Kees en Tineke. Heel bijzonder allemaal, het is zo'n kleine wereld!

El Campello - Polop

Wat een feest om weer wakker te worden met een strakblauwe lucht en het zonnetje dat lekker de camper in schijnt. We fietsen naar het oude centrum van Campello, op zoek naar een winkel waar we onze prepaid simkaart kunnen uploaden. We willen natuurlijk wel berichtjes kunnen sturen en de digitale krant lezen. Het lukt uiteindelijk bij een winkel van Expert waar we vriendelijk worden geholpen (in tegenstelling tot de verkoper van de Orange shop). Luuk maakt de camper weer lekker schoon. Het viel ons overigens niet tegen hoe deze er uitzag, we hadden het veel erger verwacht. Verder klussen we nog wat aan de stangetjes die we als beveiliging voor de ramen hebben aangebracht, zodat die beter blijven zitten en tijdens het rijden niet meer rammelen. De dag vliegt zo voorbij.
Vanochtend nemen we ook lekker de tijd en na een kopje koffie, in de zon aan het strand, rijden we rond het middaguur richting Polop. Het tankstation voor gas en diesel ligt op de route, zodat we ons daar voorlopig ook geen zorgen meer over hoeven te maken. In de loop van de middag zijn we in Polop, waar we de camper voor de deur bij Frans en Joke parkeren. Het is weer een heel gezellig weerzien met onze vrienden en we worden verwend met koffie, thee, bier en wijn en 's avonds met een heerlijke maaltijd, maar eerst heb ik nog een afspraak bij de kapper waar ik hiervandaan lopend naar toe kan. Het voelt goed om weer met een fatsoenlijk koppie haar rond te lopen! Ondertussen regelen we een plek voor de komende dagen op de camperplaats bij Altea en voor de dagen daarna in Calpe. We blijven dus nog even rondhangen hier aan de Costa Blanca.

Goed om weer terug te zijn in Spanje

Na een onderbreking van 7 weken, pakken we vandaag de (camper)draad weer op. Het was een aparte tijd in Nederland, met het overlijden van mijn moeder op 2 februari. Ongelofelijk, maar erg fijn, dat we net die periode thuis waren.
Het is een hele overgang van de kou en regen naar de zon en warmte in Spanje. Wat voelt het verrukkelijk aan als we de vliegtuigtrap af lopen. De lucht is strakblauw en we hebben het al gauw warm in onze lange broek en trui. Buiten de terminal bellen we naar de parking om ons op te laten halen. De auto blijkt er al te staan en en no-time staan we weer bij ons huisje op wielen. Gelukkig ziet alles er prima uit en blijkt er niet aan de draden te zijn geknaagd tijdens onze afwezigheid. We trekken snel de korte broeken uit de kast, zetten de koelkast aan en rijden naar de camperplaats in El Campello. We weten de weg inmiddels wel. Het is maar goed dat we een plaats gereserveerd hebben, want de camperplaats is helemaal vol. Nadat we water getankt hebben, zetten we de camper op zijn plek, pakken snel de koffertjes uit en zetten de stoelen buiten. Mmmmmm, dat is lekker zo in de zon! Maar eerst moeten we boodschappen doen, want er is niets te eten. Dus pakken we de fietsen om weer wat voorraad te halen en de koelkast te vullen. We zijn er weer en 's avonds genieten we van de rust op de camperplaats en de wedstrijd van FC Utrecht op TV. Het voelt goed om weer terug te zijn in Spanje!