We vielen gisteren als blokken in slaap door de vermoeiende dag, maar na een goede nachtrust worden we weer fris en fruitig wakker. De afrit van de camping vinden we wel een beetje zorgelijk, maar de beheerder zegt dat er nooit problemen zijn om weg te komen. Wij willen niet nog een keer met de stalen balk over straat schuren en gelukkig gebeurt dat ook niet.
De weg van Granada naar de kust is mooi met zicht op de Sierra Nevada en de bergen om ons heen, maar halverwege begint het ineens keihard te waaien. De camper schudt en we zitten net in een gebied bij stuwmeren en grote dalbruggen. We krijgen elke keer een zwieper en Luuk heeft al zijn aandacht en stuurmanskunst nodig om goed op de weg te blijven. Het is niet leuk en relaxed, maar stoppen kunnen we niet.
Gelukkig hebben we er bij de kust minder last van, al waait het daar ook hard. We waren van plan om in Motril een vrije plek aan het strand te zoeken en die zijn er ook, maar het geeft ons geen goed gevoel met die storm. Het wordt dus camping Playa de Poniente, waar we prima beschut staan. We lopen later over de boulevard en zien dat het strand voor een groot deel onder water begint te staan door de vloed en de storm. Er zijn restaurants op het strand waar je helemaal niet meer bij kunt komen. Voor de kust liggen een paar vrachtschepen flink te deinen in de golven en in de jachthaven van Motril gaat het helemaal te keer. Af en toe horen we geluiden, waarvan je denkt dat de schepen totaal gekraakt worden en de masten van de zeilschepen zwaaien kris kras langs elkaar. Lekker hoor, dan maar een beetje schudden in de camper onderweg. Nu staan we weer goed stevig op de wielen. 's Avonds staat het water tot aan de muur van de boulevard en is er geen strand meer te zien, een heel raar gezicht. Het is om 20.30 uur nog 21 graden buiten, dus dat wordt een kleffe nacht, want straks gaat het regenen volgens het weerbericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten