Never a dull moment

Afgelopen maandag hebben we ons windscherm opgezet en 's middags ging het gelijk behoorlijk waaien. Het scherm bleef keurig staan en nu hebben we een lekker hoekje waar we in de zon en uit de wind kunnen zitten. De plaats waar we nu staan bevalt een stuk beter. Als er zon is staat hij lekker de hele dag op de camper te schijnen en warmt het lekker op. Dat is echt nodig want de nachten zijn koud. We hebben de verwarming 's avonds dan ook echt nodig. Zeker als we nat geregend terug komen van een wandelingetje naar het dorp.
Luuk heeft een led-lichtstrip gemonteerd in de hoge kast naast het aanrecht, omdat je 's avonds niets kan zien in die kast. Het was even een klusje om de draden te zoeken en te monteren, maar ..... klus geklaard en een succes! Gisteravond hebben we gezellig met de buren iets gedronken bij ons in de camper. Leuk om de verhalen te horen van garnalenvisser Rein en garnalenkrokettenmaakster Ans. Hun dochter werkt bij Delta Llloyd en kent onze vriend Ad, dat is dan ook weer toevallig. Jammer genoeg gaan ze morgen weer terug naar huis.
Frans en Joke komen vanmiddag gezellig even langs wippen op de camping en daarna zijn we op de fiets gestapt voor een ritje langs de sinaasappelboomgaarden naar Benidorm. Het was onverwacht een prachtige en warme dag. Lekker hoor, daarom zijn we hier tenslotte.
Inmiddels hebben we ons plan gewijzigd en vliegen we half januari terug naar huis voor een aantal weken. Eind februari komen we dan weer terug in Spanje en rijden we op ons gemakje naar het noorden. "Never a dull moment"!

Op verzoek van Moos

Na zeven dagen op de camping (en in het bijzonder voor Moos) is het de hoogste tijd om een update te maken van ons wel en wee in de afgelopen week. De eerste dagen waren we niet helemaal blij. Het weer was heerlijk zonnig, maar op onze campingplaats was het koud. De zon is natuurlijk laag in deze tijd van het jaar en kwam pas later in de ochtend boven de bomen uit. De camper warmt daarom niet op en wij konden alleen tussen 12.00 en 14.30 uur lekker van de zon genieten. Daar werden we niet gelukkig van, dus de tweede dag hebben we gelijk gevraagd of er een andere plaats beschikbaar was. We moesten even geduld hebben, maar vandaag zijn we verhuisd en hebben we een stuk beter gevoel omdat nu 's morgens de zon lekker naar binnen schijnt en we eerder buiten kunnen gaan zitten. We hadden wel heel aardige Duitse buren, maar die gaan over een week weer weg. Er is toch wel regelmatig verloop op de camping, maar er zijn ook veel nederlanders die hier een jaarplaats hebben. Er wordt door vaste groepjes flink jeu de boules gespeeld en als we zin zouden hebben kunnen we ook naar de bingo, klaverjassen of bridgen. Ik schat in, dat de kans klein is dat we daar aan mee gaan doen, maar je weet maar nooit. Voorlopig vliegen de dagen voorbij. We zijn op de fiets naar Benidorm geweest, waar het echt nog volop zomer was. Het strand lag vol met zonaanbidders en er werd zelfs nog in zee gezwommen, onvoorstelbaar zo in de tweede helft van november. We hebben een windscherm gekocht (maar nog niet opgezet) om een lekker hoekje te creëren op onze nieuwe plek.
Frans en Joke zijn een paar dagen geleden gezellig op de koffie geweest en vandaag hebben we heerlijk geluncht in Albir met hen en met Kees en Tineke.
We zijn ook eindelijk weer eens op een markt geweest, want de afgelopen maanden liepen we die telkens mis in de plaatsen waar we waren. Luuk vond dat overigens niet zo heel erg, maar smikkelt wel lekker mee van de olijven met knoflook die weer heerlijk smaken! Het is ook grappig dat we hier in Albir bekenden tegenkomen van de wandelclub van vorig jaar. En we hebben Marinus en Saskia weer ontmoet die hier vorig jaar ook stonden met hun Arto.
We hebben nog geen tijd gehad om de camper te poetsen, maar dat zal nog wel komen en een boek lezen is ook nog niet gelukt. De komende paar dagen wordt het kouder, dus misschien dat we daar dan aan toe komen.

Thuiskomen in Albir

De bakker rijdt om 9.00 uur de camperplaats op, dus we kunnen vers brood kopen en daarna vertrekken. De Nederlanders die op onze plek willen staan, houden ons nauwlettend in de gaten. Met een heerlijk zonnetje rijden we over de ons welbekende N332 richting Benidorm en ook nu weer genieten we van de fraaie skyline. We slaan bij Benidorm af om over de CV70 eerst naar Polop te rijden. De grote rotondes met mooie fonteinen hebben we vaak genoeg gezien, maar om nu hier met de camper te rijden vinden we heel bijzonder. Onderweg vullen we de gastanks, zodat we voorlopig niet hoeven te tanken als we in Albir staan.
Bij Frans en Joke drinken we gezellig koffie op hun terras. Ons buurtje in Polop ziet er goed uit en het voelt heel vertrouwd. We stoppen ook even bij Kees en Tineke om ze te begroeten en we spreken af om elkaar binnenkort weer te zien. Maar nu gaan we eerst naar camping La Colina in Albir, want we zijn benieuwd of het allemaal klopt met de reservering. En gelukkig, Laura ontvangt ons met water, wijn en mandarijnen en er is een mooie plek voor ons vrij. De plaatsen zijn groter dan we ons konden herinneren. We staan er riant en we installeren ons met stoelen, stelpoten en kleed. We hebben een eigen afvoer voor grijs water, een eigen watertappunt en de elektriciteit betalen we per kW. We kopen voor 10 euro 33,33333 kW aan stroom en als dat op is, kopen we weer bij. Om ons heen staan Engelsen, Noren en Nederlanders en de camping is vol bezet.
We lopen Albir in om koffie te drinken bij een ons bekend tentje en vooral Luuk wordt door de Engelse eigenares hartelijk begroet. We voelen ons weer thuis en om dat te vieren eten we 's avonds buiten de deur. Om de hoek van de camping zit een Grieks restaurant waar we heerlijk smikkelen! Tot onze verrassing hebben we ook nog gratis internet op de camping. We zullen het de komende weken vast wel uit kunnen houden hier. De maand december hebben we een auto gehuurd, zodat we er op uit kunnen trekken en op de fiets zit je vanaf hier ook zo in Benidorm. Daar schijnt een camperartikelen shop te zitten en daar willen we in ieder geval even kijken. Bovendien wordt het ook de hoogste tijd om eens een markt te bezoeken!
Vanaf nu zullen we niet elke dag onze belevenissen op het blog zetten, het wordt een periode van 'rust'. Dutch Lady is na 5000 km even niet on tour, maar bezig om alle indrukken van de afgelopen maanden te verwerken.

Parijs zo ver weg, maar zo dichtbij!

In wat voor wereld leven we toch. De berichten over de terreuraanslagen in Parijs gisteravond, lijken heel onwerkelijk, maar zijn helaas maar al te waar. Het is angstig, je kunt zomaar op de verkeerde tijd op de verkeerde plek zijn. Onze Franse buren kijken de hele dag naar het nieuws en zijn verder niet zo aanspreekbaar. Het is uiteraard het gesprek van de dag tussen de camperaars, van welke nationaliteit dan ook.
We spreken Nederlanders hier, die we in juni in Zell zijn tegengekomen. Het contact en de praatjes met anderen is een van de leuke dingen tijdens onze reis. En Luuk wisselt graag wat technische informatie uit. Een Engelsman, ook met een Arto, komt weer even buurten over de gasfilters die in zijn camper niet aanwezig zijn. Hij heeft een foto gemaakt van onze (vernieuwde) filters en gelijk een mail gestuurd naar zijn dealer.
De CP is vol en buiten het hek staan campers geparkeerd om te wachten tot er iemand weg gaat. Morgen komt onze plaats in ieder geval vrij, maar daar willen andere Nederlanders naar toe 'verhuizen', omdat zij naast de verzorgingsplaats staan en dat ruikt zo nu en dan een beetje.
Pilar, die hier alles regelt en verzorgt heeft het druk met alle reserveringen en vooral in december is het een hele toer om iedereen een plaatsje te geven. Het is een hele hartelijke vrouw en als ik ga afrekenen en haar bedank voor de goede zorgen en de fijne CP krijg ik drie zoenen. Wie weet tot een volgende keer! Wij maken ons op voor de rit morgen naar Albir. La Colina 'here we come'!

El Campello, bekend terrein

We waren van plan om vandaag naar La Marina of Santa Pola te rijden, in ieder geval naar de kust van de Costa Blanca. Nadat we de route hebben bekeken, besluiten we in plaats daarvan naar El Campello te rijden en daar twee dagen te blijven staan.
Via de A7 rijdt het soepel langs Elche en Alicante., maar we vinden het behoorlijk druk op de weg. Vanaf Alicante komen we op bekend terrein al kijken we er gek genoeg toch iets anders tegenaan. Misschien komt het omdat we wat hoger zitten in onze bus, geen idee.
We vinden camperplaats Campello Beach op 300 meter van het strand en volgens de gegevens ligt deze CP in El Campello. Naar ons idee valt het meer onder Sant Joan, maar misschien is dat in de loop van de jaren veranderd (?!). We hebben geluk dat we er terecht kunnen, want er wordt veel gereserveerd en vanaf december staat het ook hier weer vol. Het voelt goed op deze CP, de ontvangst is vriendelijk, het ziet er keurig uit en alles is aanwezig. Jammer dat je voor internet moet betalen, maar we hebben gelukkig onze mifi! We kunnen lopend naar de Mercadona en dat vinden we toch wel lekker. We fietsen uiteraard eerst naar de haven van El Campello om op een voor ons zeer vertrouwde plek een kop koffie te drinken. Het is jammer dat Addy en Henk nog niet in Spanje zijn, anders hadden we zo langs kunnen fietsen. Hoe apart is dat! Wie had ooit gedacht dat we hier met de camper zouden komen. Luuk kent dit gebied al zoveel jaren, omdat zijn ouders er een flat hadden, en we zijn dichtbij het gebied waar we de laatste jaren een aantal maanden in de winter hebben doorgebracht.
Na het eten lopen we nog even lekker over de boulevard, die hier prima in orde is en waarop flink wordt gewandeld of hard gelopen. El Campello heeft een kustlijn van 23 km met fraaie stranden, het blijft mooi hier, maar misschien zijn we een beetje bevooroordeeld.

Romantiek tussen de citroenen in Huerta de Murcia

De temperatuur is vannacht echt goed gedaald, want als we wakker worden is het buiten 10 graden en zien we niets door de mist. Brrrrr, lange broek en sokken aan om te beginnen. Gelukkig hebben we tijdens het rijden geen last van mist, maar blijft het wel bewolkt. We gaan over de A7 richting Murcia en maken een klein ommetje via Alhama de Murcia om brood te kopen. Het is altijd spannend om zomaar een plaats in te rijden. Je weet nooit of de straten breed genoeg zijn, waar je kunt stoppen en hoe je er weer uit komt. We "parkeren" even bij de bushalte en ik loop snel naar de bakker. Pffff, gelukt!
Via de zuidkant van Murcia rijden we naar de camperplaats en we hebben het idee dat ons navigatiemeisje het vandaag niet helemaal begrijpt. Via kleine weggetjes en een omleiding bereiken we uiteindelijk de fraaie camperplaats Huerta de Murcia die mooi tussen de citroenplantages ligt. Trini heet ons van harte welkom en we kunnen uitzoeken waar we willen gaan staan. Nu kan dat nog, maar vanaf december is het hier helemaal vol met overwinteraars. Er is een vast aantal dat hier elk jaar terug komt van allerlei nationaliteiten. Onze Engelse buurvrouw is bezig met een "Christmas cake", die uit lagen wordt opgebouwd met veel brandy. Het duurt een maand voordat de cake op smaak is. Jammer, we kunnen dus niet proeven. Vanaf de CP is het mogelijk om via een fietspad naar Murcia te fietsen (8 km), maar we hebben geen zin in de grote stad. Vandaag gaan we eens een stukje lopen naar het dichterbij gelegen plaatsje Alquerias. De zon laat zich vandaag helaas maar een paar uurtjes zien, dat is even wennen!
Als het donker wordt steekt Trini de waxinelichtjes aan in de lampjes die over de CP verspreid staan, leuk hoor, het ziet er heel romantisch uit!

Totana, Sierra Espuna

Vanochtend hebben we bij het afrekenen een leermomentje. Gisteren werd verteld dat de prijs inclusief 4 kW stroom was en dat drong verder niet tot ons door. Bij het uitchecken werd echter de meterstand opgenomen en bleek dat we 5,9 kW verbruikt hadden, zodat we € 0,86 moesten bijbetalen. Nou is dat geen bedrag om je zorgen over te maken, maar het het maakte ons wel alert om dan in het vervolg de beginstand te controleren. Het was voor ons de eerste keer dat we dit meemaakten.
We rijden via de RM11 weer de bergen in en passeren Lorca met een groot kasteel boven op de top. Onderweg zien we heel veel landbouw en er wordt druk gewerkt op de akkers. Het lijken velden vol kool, maar we weten het niet zeker. De route over de A7 is mooi en we zijn al snel in Totana, waar we buiten de stad camperplaats Sierra Espuna vinden. De CP ligt prachtig met een geweldig uitzicht op de bergen van de Sierra Espuna (vandaar de naam van de CP) en ziet er heel verzorgd uit. We kiezen een plaats uit op de 1e verdieping en staan daar eerst alleen. Later komt er nog een camper bij en op het lagere gedeelte staan 4 campers, waaronder mensen die we in Manta Rota hebben ontmoet. Voor € 10,- (incl. stroom) staan we hier leuker dan gisteren op de camping en hebben we er ook nog een fantastisch goede (gratis) internetverbinding bij. De temperatuur is met 24 graden (al)weer heerlijk en in bikini is het genieten in de zon. Het is toch niet te geloven op 11 november. Vroeger aten we op die dag erwtensoep om 's avonds met een goed gevulde maag tegen de kou te kunnen, als we tijdens Sint Maarten met een lampion langs de deuren gingen om snoep op te halen!
We fietsen naar Totana, een oude stad met een paar kerken en smalle straatjes. Er is op woensdagochtend een markt, die we dus (helaas) net zijn misgelopen. Als de zon ondergaat daalt de temperatuur snel, maar nu is het nog 15 graden buiten en er is geen wind. Het blijft genieten!

Aguilas, camping Bella Vista

In de woestijn om ons heen horen we regelmatig schieten en vanochtend is het een waar salvo aan schoten. We hebben echter geen idee waarop geschoten wordt!
We worden uitgezwaaid door Dikkie, de oud-klasgenote van Luuk, zij blijven nog een poosje op de camperplaats staan. We rijden heel voorzichtig de CP af, want er zitten wat flinke kuilen hier en daar. Gelukkig lukt het om ongeschonden op de weg te komen. Inmiddels weten we waar de Lidl is en als we zijn er aankomen, gaat de winkel net open. De Lidl is het beste punt om op te navigeren als je naar camperplaats AC Indalo wilt, want vanaf daar staan er bordjes. Op de navigatie is de weg anders niet te vinden!
Na een omweggetje vinden we de A352 en A332 richting Aguilas. Het is een mooie route en de zon schijnt weer volop, we worden nog steeds verwend. Het landschap is een beetje ruig en dan weer wat groener. Vlakbij Aguilas zien we campers staan in een mooie baai, aan het strand, maar wij hebben camping Bella Vista uitgekozen. Nadat ons navigatiemeisje ons eerst naar de achterkant van de camping brengt, vinden we de ingang om de hoek. Er is volop plek, maar het is toch even zoeken om een goede plaats te vinden. Omdat er overkappingen zijn boven de plaatsen, is het echt uitkijken met manoeuvreren. Voor je het weet zit je tegen het stalen frame aan en dat willen we uiteraard niet! Een Duitse buurman vraagt Luuk om hulp bij het monteren van een zijreflector op zijn camper. De man heeft maar één arm, dus boren en schroeven is een probleem. Luuk helpt graag en heeft gelijk een klus, want het blijkt dat er zes reflectoren gemonteerd moeten worden.
We fietsen naar Aguilas en nemen een kijkje op een camperplaats bij Calabardina, maar die ligt wat hogerop. Als we er wegfietsen, hangt er bijna een hond aan mijn kuiten. We fietsen ook nog even naar de baai bij Playa de Higueras. De campers staan er leuk, maar het pad er naar toe is onverhard, hobbelig met veel losse stenen. Bovendien zit je hier weer met het verboden camping-gedrag, geen blokken, geen schotel omhoog, etc. Wij staan goed op de ACSI camping!

Vera Playas

Gelukkig hebben we afgelopen nacht geen schaapjes hoeven tellen en dat is maar goed ook, want het was een kudde geiten die we gisteren zagen! Het is onvoorstelbaar stil hier, echt een plek om tot rust te komen. De bakker komt in een auto langs op de camperplaats, dus voor boodschappen hoeven we ook niet op pad. Om toch wat beweging te hebben, fietsen we 's middags naar Vera Playas. Vandaag mèt helm op, want we hebben gehoord dat er gecontroleerd wordt door de politie en we hebben geen zin in een boete.
Er is een behoorlijk groot naturisten gedeelte aan het strand. We zijn blij dat ze vandaag niet aan het jeu de boulen zijn, zoals onze buren gisteren meemaakten. Van ons hoeft het allemaal niet zo. Het zal vast en zeker prettig zijn om in je blootje rond te huppelen, maar wij vinden het vaak niet zo aangenaam om naar te kijken. Gelukkig zit er een restaurant waar je met kleren aan gewoon koffie kunt drinken. We fietsen langs de salina's en zien flamingo's, maar verder vinden we het gebied erg kaal en sfeerloos. Op de terugweg komen we langs een bricolage, waar we een stuk isolatiepijp (of buis) kopen dat we kunnen gebruiken om de poten van de ladder, zodat de camper niet beschadigd. Weer een puntje opgelost.
Luuk kan wel een handeltje in mifi's beginnen, want hij vertelt iedereen wat voor geweldig apparaatje het is. Orange zal er blij mee zijn!

Woestijngebied rond Vera

Gisterochtend zoeken we eerst de camperplaats aan de andere kant van de haven op, dichtbij de Torre, het havenkantoor. Het waait nogal en we denken daar beter te staan. Het is een gezellige plek met meer campers en zicht op zee, zowel als op de haven. Het wordt een rustige dag met wat fietsen en genieten van de zon. 's Avonds ontmoeten we bij Mario's Bar mensen uit Sommelsdijk en dan gaat het natuurlijk over Goeree en onze familie op het eiland. We laten de karaoke later op de avond aan ons voorbij gaan. Het is zaterdagavond en in een ander restaurant is life muziek en dan hebben we ook de disco nog vlakbij. Het is net of we in Middelharnis liggen in het weekend, want de muziek houdt ons aardig uit de slaap. Het duurt zelfs tot 6 uur in de ochtend!!!
Vandaag zoeken we de rust op van Vera. Via de A7, langs Almeria, passeren we natuurpark Cabo de Gata. We wilden hier eerst naar toe gaan, maar je hebt daar verder niets, behalve veel plastic van de kassen en we horen later dat het een goede beslissing is geweest om dat over te slaan. Het is even zoeken naar camperplaats AC Indalo, de coordinaten kloppen niet en het adres komt niet in ons systeem voor. Gelukkig zien we bordjes en komt het goed. Het is een fraaie camperplaats met heerlijke (ruime) douches, wasmachines en mooie plaatsen. Er is een groot tennispark en zelfs een kleine strip voor vliegtuigjes, er staat alleen een helikopter geparkeerd. We treffen hier mensen die we even geleden in Rincon hebben gezien, andere mensen die gisteren ook in Almerimar stonden en we treffen zelfs een oud-klasgenote van Luuk uit Leerdam. Dat wordt natuurlijk even terug in de tijd en bijpraten over Leerdam en omgeving. Ze heeft zelfs een klassenfoto bij zich. Grappig hoor!
In het restaurant bij de camping is er op zondagmiddag altijd paella eten en we reserveren snel een plek, zodat we om 14.00 uur lekker zitten te smullen op het terras. Na de lunch proberen we weer wat calorieën weg te fietsen en bekijken we Vera, maar op zondag zit er niet veel levendigheid in het plaatsje. We kijken uit naar een rustige nacht in deze woestijnachtige omgeving. Er rijdt geen kip rond, maar er liepen wel veel schapen op de weg. Die kunnen we altijd nog gaan tellen vannacht!

Bootjes kijken in Almerimar

Via de nooduitgang verlaten we na wat gemanoeuvreer camping El Pino weer. Doordat de knorrige dame bij de receptie het te druk had met een gezellig gesprek, konden we drie keer bellen en uiteindelijk naar de receptie lopen om te vragen of ze op het knopje wilde drukken om de poort te openen. Nou ja, we hebben de tijd!
We pakken de A7, passeren Nerja en Almunecar en bij Motril raakt ons navigatiemeisje helemaal over haar toeren. Het blijkt namelijk dat de A7 vanaf hier sinds een paar maanden helemaal is doorgetrokken en dat staat nog niet in het systeem. Bij El Ejido slaan we af naar Almerimar. Het is een gebied met heel veel kassenbouw en dus heel veel plastic. We vragen ons af of het wel zo'n goed plan was om hier heen te gaan. Tot onze verrassing doemt er ineens een leuke plaats op met werkelijk een fantastische jachthaven! Het voelt gelijk goed. We stoppen op de opgegeven coordinaten, maar moeten ons melden bij het havenkantoor. Enthousiast ga ik op pad, gezellig langs de boten lopen in de haven, maar er zijn verschillende havenkommen en het duurt bijna een uur voordat ik terug ben bij de camper. Er zijn twee mogelijkheden voor campers, namelijk waar wij staan (rustig en bij het strand) of bij het havenkantoor (veel campers en bij een disco).
Het is heerlijk weer en na een uurtje lekker zonnen op het strand, fietsen we wat rond de haven. Dit is echt een leuke haven vinden we. Er omheen zijn veel restaurantjes en het ziet er gewoon heel gezellig uit.
We hebben de afgelopen dagen contact gehad met Wilco en sinds vanmiddag hebben we weer alle zenders van Canal Digitaal. Joepie, het is uiteindelijk gelukt met het contract en de her-activatie. We zijn helemaal blij in Almerimar.
Nu dit ook opgelost is, hebben we volgens ons alle vragen van Evert in de afgelopen blog-berichten beantwoord.
Rest ons nog een reactie op de verkoop van de Barca. Wat nu? Dat moeten we nog verder onderzoeken.

Torrox-Costa - Nerja (vice verca)

We worden verwend met het weer, vandaag hebben we weer een strakblauwe lucht en heerlijk warm weer. De ochtend brengen we rustig door met wat klusjes rondom de camper en we drinken lekker koffie in het zonnetje. Ditty en Richard halen ons aan het begin van de middag op voor een middagje Torrox-Costa. Gelukkig hebben ze vanochtend in Nerja een goede winkel gevonden om het dongle/simkaart probleem op te lossen. De simkaart bleek in orde, maar het lijkt erop dat de dongle niet simlock-vrij is en daarom niet aan de praat te krijgen is. Ze waren het zat en hebben nu een andere oplossing om te kunnen internetten en dat is met een mifi, een prachtig, klein, apparaatje waar je met 5 devices op kunt inloggen. Ze zijn helemaal enthousiast en blij en wij ook. Wij hebben zo'n apparaatje ook in Portugal gezien en Luuk was toen ook al zo enthousiast. Het laat zich raden wat wij vanmiddag hebben gedaan!
We rijden eerst naar Torrox-Costa waar een schitterende boulevard is met allemaal restaurantjes. Het is heerlijk om hier te lopen met dit weer. Er is geen wind en de zee is helemaal vlak, wat een verschil met een paar dagen geleden. We eten bockwurst und pommes bij een Duits restaurant, drinken nog ergens koffie en dan gaan we op naar Nerja voor het aanschaffen van de mifi. Gelukkig krijgen we die zonder problemen aan de praat met ons al eerder aangeschafte simkaartje en zitten we niet zo te worstelen als gisteravond. Het is een wonder!
Ditty en Richard drinken nog wat bij ons en dan nemen we afscheid van elkaar. We hebben weer een paar reuze gezellige dagen gehad met elkaar. Ze kunnen nu eindelijk relaxen (totdat de volgende logees komen, ha, ha) en wij rijden morgen een stuk verder langs de Spaanse kust.

Torrox Costa en Nerja

Het is maar een klein stukje van Almayate naar Torrox Costa, vooral omdat we over de A7 rijden. Vroeg in de ochtend zijn we op camping El Pino waar we een mooie open plek vinden die goed aan te rijden is via de nooduitgang van de camping. De receptioniste is een beetje knorrig als we naar de prijs vragen, maar we willen dit graag vooraf maar duidelijk hebben.
Ditty en Richard komen aan het eind van de ochtend en na de koffie rijden we met hun auto naar Nerja. We lopen rond in het centrum en bekijken nu het Balcon de Europa met een prachtig uitzicht op de rotsen en op zee. Het eerste doel in een simkaart kopen voor hen, want zij hebben ook een router en dongle, net als wij. Daarna lunchen we lekker aan het strand en eten we voor het eerst in Spanje weer eens Paella met als drank Sangría erbij. Heerlijk!
Het appartement waar ze verblijven ligt vlakbij de boulevard met een mooi uitzicht en een heerlijk groot balkon. We proberen de simkaart in de dongle via de router te verbinden, maar het lukt niet, dus nemen we de hele handel mee naar de camper om de settings te vergelijken met die van ons. Eerst kuieren we nog even door het centrum. Nerja is echt ontzettend leuk en gezellig met veel restaurantjes, winkels, pleintjes, baaitjes en het ziet er allemaal fraai uit. We kunnen ons wel voorstellen dat ze hier een aantal weken willen doorbrengen.
We eten samen een broodje in de camper en dan begint de uitdaging om de router aan de praat te krijgen. Na heel veel pogingen met verschillende instellingen en telefoontjes naar de leverancier in Nederland is het aan het eind van de avond helaas nog niet gelukt. We worden er moedeloos van. Bovendien lukt het ineens niet meer om in ons eigen netwerk te komen, maar dat wordt, na een reset, gelukkig snel opgelost door Luuk.
Morgen een nieuwe dag, met nieuwe kansen!

Kronkelend langs de Costa del Sol

We hebben ons navigatiemeisje opdracht gegeven om de snelweg te vermijden, omdat we vandaag langs de kust willen rijden. Het eerste plaatsje dat we tegenkomen is Salobreña, het witte dorp tekent al gelijk prachtig af tegen de berg. Helaas regent het en dat is heel erg jammer, want de route is fantastisch mooi. De weg kronkelt, we gaan berg op en af, door een paar tunnels en hebben regelmatig een mooi uitzicht op zee. De N340 brengt ons via Almuñécar naar Nerja waar we even een kijkje willen nemen op het Balcon d'Europa. Er is een groot parkeerterrein waar we even stoppen, maar vanwege de regen rijden we na een kop koffie weer verder. Waarschijnlijk komen we een van de komende dagen nog wel in Nerja.
We passeren Torre del Mar en zien onderweg nog wel mogelijkheden om te overnachten. Door de regen van de afgelopen dagen staan veel plekken echter nog blank en dat is niet aantrekkelijk. Bij Almayate Bajo is een camperplaats bij een opslagbedrijf voor caravans en campers en daar blijven we vannacht staan. Er is stroom en een keurige verzorgingsplaats bij. De beheerder is heel serieus en we moeten zelfs een formulier ondertekenen met de regels voor het verblijf hier. We mogen o.a. de auto niet wassen, geen was ophangen, geen kleed voor de deur leggen, niet douchen buiten de camper (?) en nog wat dingen.
Gelukkig is het 's middags droog en zonnig en we lopen naar het dorp. Het gebied hier is weer heel anders met veel landbouw. Almayate is niet groot, dus gaan we op de fiets nog even naar Torre del Mar. Daar is een grote (ACSI?) camping die niet in ons boek stond. We zagen wel een FKK camping, maar dat is niets voor ons, ha, ha! Torre del Mar is leuk met fietspaden en een leuke boulevard. Vlakbij de stad loopt een grote kudde geiten, het is een heel apart gezicht. Als we terug komen bij de camper belt Richard, het blijkt dat ze al in Nerja zijn aangekomen, terwijl wij dachten dat ze morgen pas zouden komen. Als we dat geweten hadden waren we gestopt in Torrox Costa. Nu zijn we bijna weer bij Torre de Benagalbón (dichtbij Malaga), waar we precies een week geleden hebben gestaan.

De rust is terug aan de kust

De regen kwam inderdaad gisteravond, en hoe ........ vergezeld van onweer en veel bliksem. De temperatuur daalde in 'no time' 7 graden. Als we wakker worden merken we gelukkig dat de caravans en campers niet over de camping drijven. We horen later dat twee weken geleden de camping met storm en regen helemaal blank heeft gestaan, dus het valt allemaal reuze mee. Omdat er gisteren een filmploeg aan het strand opnamen aan het maken was, dachten wij dat het allemaal heel extreem was. Het kan altijd nog veel erger. Dat blijkt ook uit de berichten die we van Gerard ontvangen uit Albufeira in Portugal. Het is bijna niet te beschrijven wat er daar gebeurd is, modderstromen door de stad, overstromingen, straten weggespoeld, winkels met een verloren inventaris, parkeergarages vol met water tot boven het plafond. Het is één grote blubber-bende en het centrum zit vrijwel zonder stroom. Wat een ellende, verschrikkelijk!
Hier is het vandaag alweer vriendelijk weer. We lopen langs de boulevard en zien dat het water nog niet overal weg is van het strand, maar de zee is weer rustig en er wordt flink gejogd en gewandeld. We verkennen de omgeving ook op de fiets. Het centrum van Motril ligt iets meer landinwaarts. Het is rustig in de stad, want vandaag is het een vrije dag voor de Spanjaarden. Er zijn een paar winkels open, maar we vinden het er niet echt gezellig.
Twee drukke, grote Spaanse gezinnen ruimen hun caravans op en ook op de camping keert de rust terug.
Morgen gaan we weer op zoek naar een andere locatie. De komende dagen blijven we ergens in de buurt van Nerja, want Ditty en Richard komen daar deze week naar toe.

Storm onderweg naar Motril

We vielen gisteren als blokken in slaap door de vermoeiende dag, maar na een goede nachtrust worden we weer fris en fruitig wakker. De afrit van de camping vinden we wel een beetje zorgelijk, maar de beheerder zegt dat er nooit problemen zijn om weg te komen. Wij willen niet nog een keer met de stalen balk over straat schuren en gelukkig gebeurt dat ook niet.
De weg van Granada naar de kust is mooi met zicht op de Sierra Nevada en de bergen om ons heen, maar halverwege begint het ineens keihard te waaien. De camper schudt en we zitten net in een gebied bij stuwmeren en grote dalbruggen. We krijgen elke keer een zwieper en Luuk heeft al zijn aandacht en stuurmanskunst nodig om goed op de weg te blijven. Het is niet leuk en relaxed, maar stoppen kunnen we niet.
Gelukkig hebben we er bij de kust minder last van, al waait het daar ook hard. We waren van plan om in Motril een vrije plek aan het strand te zoeken en die zijn er ook, maar het geeft ons geen goed gevoel met die storm. Het wordt dus camping Playa de Poniente, waar we prima beschut staan. We lopen later over de boulevard en zien dat het strand voor een groot deel onder water begint te staan door de vloed en de storm. Er zijn restaurants op het strand waar je helemaal niet meer bij kunt komen. Voor de kust liggen een paar vrachtschepen flink te deinen in de golven en in de jachthaven van Motril gaat het helemaal te keer. Af en toe horen we geluiden, waarvan je denkt dat de schepen totaal gekraakt worden en de masten van de zeilschepen zwaaien kris kras langs elkaar. Lekker hoor, dan maar een beetje schudden in de camper onderweg. Nu staan we weer goed stevig op de wielen. 's Avonds staat het water tot aan de muur van de boulevard en is er geen strand meer te zien, een heel raar gezicht. Het is om 20.30 uur nog 21 graden buiten, dus dat wordt een kleffe nacht, want straks gaat het regenen volgens het weerbericht.