Sinds gisteren zijn we weer thuis, na een zeer voorspoedige rit. Zaterdag rijden we verder door Frankrijk. Het is grijs om ons heen en de lucht is vochtig, maar we zijn blij dat de sneeuwbuien net aan ons voorbij gaan. In de Alpen valt een meter sneeuw en ook in Frankrijk schampt het neerslaggebied onze route. Het is opvallend hoeveel Nederlandse auto's ons passeren, allemaal op de terugweg na de kerstvakantie. Gelukkig is er minder vrachtverkeer en treffen we ook geen wegwerkzaamheden. Bij Nancy betalen we de laatste tol op ons traject. We hebben deze rit overigens geen enkele discussie gehad over de klasse waarin we afgerekend werden. Alles stond automatisch op klasse 2 en we vragen ons af of er inmiddels nieuw beleid is doorgevoerd voor campers. De hele rit heeft ons € 118,50 gekost in Frankrijk en € 64,65 in Spanje.
In Luxemburg stoppen we bij het eerste tankstation om goedkoop diesel te tanken en daar hebben we de meeste oponthoud. Wat een drukte! Er zijn drie pompen achter elkaar en een aantal rijen. Wij treffen een camper voor ons die bij de achterste pomp blijft treuzelen, zodat er steeds andere auto's voordringen, terwijl wij er met de camper niet langs kunnen. Nou ja, we moeten er iets voor over hebben om voor een € 1,00 per liter te kunnen tanken.
We rijden voor het eerst over Luik en de camping die we uitgezocht hebben ligt er zo'n 30 km onder. Als we bijna bij onze bestemming zijn in het dal van hartje Ardennen en het weggetje zien dat naar de camping gaat, besluiten we om toch nog maar een stukje door te rijden. De camperplaats van Maastricht heeft alle faciliteiten en is een stuk opener. Dat spreekt ons meer aan! We staan er met nog 10 campers, achter een slagboom, op grind, er is stroom en we kunnen hier goed onze tanks lozen. Eigenlijk hadden we ook door kunnen rijden naar huis, maar het leeghalen van de camper in het donker vinden we niets. Dat doen we zondag, na een korte rit van 180 km, lekker op ons gemak.
En zo is er weer een einde gekomen aan een heerlijk verblijf in de camper in Spanje. We zijn heerlijk bij gekomen, helemaal ontspannen en klaar voor de nieuwe uitdagingen in 2019. Wat zullen we de blauwe lucht, de zon, de koffietjes aan de boulevard, onze vrienden en het goede Spaanse leven missen!
maandag 7 januari 2019
vrijdag 4 januari 2019
Brrrr, het wordt steeds kouder
Brrrr, wat is het koud buiten als we opstaan. Gelukkig is het binnen heerlijk aangenaam, want de kachel heeft het goed op temperatuur gehouden. Op wat gebalk na, was het heerlijk rustig en heel erg donker hier. Op het boerenbedrijf is de hele nacht doorgewerkt, maar dat hebben wij niet gemerkt.
Het is nog donker als we weg rijden, maar we zien het al prachtig rood worden achter de bergen.
We pakken de AP7 weer op en gaan bij La Jonquera nog even de snelweg af om goedkoop te kunnen tanken. Er zijn nog steeds wegwerkzaamheden bij de grens, maar gelukkig hebben we geen oponthoud. Het is prima weer om te rijden, zonnig en droog. De meestal harde wind bij Narbonne valt mee, maar verderop in het Rhône-dal blaast het behoorlijk. Als we stoppen om te tanken, schrikken we van de koude wind. Brrrrrrr, vlug weer terug in de warme camper en verder. We wisselen af met rijden, stoppen even om een vers stokbroodje te eten leggen zo bijna 700 km af naar Givry. Bij Lyon rijdt het ietsje langzamer bij de tunnel. Naast het vrachtverkeer is er behoorlijk wat vakantieverkeer aan de volgepakte auto's te zien (al dan niet voorzien van ski's).
We tanken nog een keer in Vhalon-sur-Saone/Lux en zien bij de rotonde een soort kampje van de "gele hesjes", compleet met tenten, kampvuur en spandoeken. Er wordt als flink geclaxonneerd, maar er staat een bord met het verzoek om dat 's nachts niet te doen. Om half vijf rijden we, na even zoeken, de camperplaats van Givry op. Er is plaats genoeg. We kunnen nog net voordat het donker is een stukje lopen. Lekker even de benen strekken en een frisse neus halen in onze winterjassen. Morgen willen we op een camping staan in België en we bellen voor de zekerheid of ze open zijn. We kunnen er terecht, maar het restaurant is helaas dicht. We hadden juist in de planning om een hapje te gaan eten, maar dat kan morgen dus niet. Flexibel als we zijn, passen we ons snel aan. De bruine bonen van vandaag worden verschoven naar morgen en we zoeken snel een restaurantje in het centrum van Givry. Er is niet veel, maar wel een heel goed restaurant. Het eten is heerlijk, maar een glas wijn van € 7,50 vinden we toch wel belachelijk duur. Tja, het is in één klap weer duidelijk waarom het zo leuk is om in Spanje uit eten te gaan. Als aandenken scoren we wel een leuke waterfles voor op tafel.
Het is nog donker als we weg rijden, maar we zien het al prachtig rood worden achter de bergen.
We pakken de AP7 weer op en gaan bij La Jonquera nog even de snelweg af om goedkoop te kunnen tanken. Er zijn nog steeds wegwerkzaamheden bij de grens, maar gelukkig hebben we geen oponthoud. Het is prima weer om te rijden, zonnig en droog. De meestal harde wind bij Narbonne valt mee, maar verderop in het Rhône-dal blaast het behoorlijk. Als we stoppen om te tanken, schrikken we van de koude wind. Brrrrrrr, vlug weer terug in de warme camper en verder. We wisselen af met rijden, stoppen even om een vers stokbroodje te eten leggen zo bijna 700 km af naar Givry. Bij Lyon rijdt het ietsje langzamer bij de tunnel. Naast het vrachtverkeer is er behoorlijk wat vakantieverkeer aan de volgepakte auto's te zien (al dan niet voorzien van ski's).
We tanken nog een keer in Vhalon-sur-Saone/Lux en zien bij de rotonde een soort kampje van de "gele hesjes", compleet met tenten, kampvuur en spandoeken. Er wordt als flink geclaxonneerd, maar er staat een bord met het verzoek om dat 's nachts niet te doen. Om half vijf rijden we, na even zoeken, de camperplaats van Givry op. Er is plaats genoeg. We kunnen nog net voordat het donker is een stukje lopen. Lekker even de benen strekken en een frisse neus halen in onze winterjassen. Morgen willen we op een camping staan in België en we bellen voor de zekerheid of ze open zijn. We kunnen er terecht, maar het restaurant is helaas dicht. We hadden juist in de planning om een hapje te gaan eten, maar dat kan morgen dus niet. Flexibel als we zijn, passen we ons snel aan. De bruine bonen van vandaag worden verschoven naar morgen en we zoeken snel een restaurantje in het centrum van Givry. Er is niet veel, maar wel een heel goed restaurant. Het eten is heerlijk, maar een glas wijn van € 7,50 vinden we toch wel belachelijk duur. Tja, het is in één klap weer duidelijk waarom het zo leuk is om in Spanje uit eten te gaan. Als aandenken scoren we wel een leuke waterfles voor op tafel.
donderdag 3 januari 2019
Weer terug naar huis
Gisteren hebben we alles rustig op kunnen ruimen, nog even kunnen relaxen in de zon en genoten van een heerlijke lunch op het terras van Sabor. Daarna hebben we wat mensen gedag gezegd (zijn er ook nog een paar vergeten) en ons geestelijk voorbereid op vandaag.
Voor het eerst sinds lange tijd wordt de wekker gezet. Het is nog donker als we opstaan en naar de stortplaats rijden. Met een lege afvaltank en voorzien van vers water stoppen we eerst nog even bij de receptie om de laatste rekening aan Paco te betalen. Henk en Joke staan ons op dit vroege tijdstip op te wachten om gedag te zeggen. Wat een bikkels!
Via de tolweg AP7 rijden we naar het noorden. De zon komt langzaam op, maar het is met 7-10 graden erg fris onderweg. We stoken de kachel op en worden af en toe overvallen door een vochtige lucht die de ramen helemaal doet beslaan (aan de buitenkant). Het is een heel apart fenomeen. We zien alle bekende plaatsen aan ons voorbij gaan en we genieten nog even van het mooie uitzicht op zee en de bergen.
Ons verblijf aan de Costa zit er echt op, hoe jammer ook! Nu nog een ritje van zo'n 2000 km naar huis, dat we in vier dagen willen doen. Vandaag is het een prima dag en we vinden vlakbij het vliegveld van Girona een prima camperplaats bij een boerderij. Het is even lastig om te vinden, omdat de coordinaten ons naar de buren wijzen, maar met hulp van een paar aardige buurtbewoners komen we op onze bestemming terecht. De boerderij blijkt een groot bedrijf met 1200 koeien en een ezel, die regelmatig luidkeels van zich laat horen. Op het boerenbedrijf worden rondleidingen gegeven, er is een museumpje en een winkel waar eigen producten worden verkocht. Wij kopen hier ons toetje van verse kaas (kwarktaart) om zo ook een kleine bijdrage te leveren. De CP is gratis met alle voorzieningen, inclusief stroom. Geweldig toch, dat er nog zoiets te vinden is.
Dat we midden in het boerenleven zitten merken we helemaal goed als aan het eind van de middag de mest over het land verspreid wordt. Pfffff, het riekt behoorlijk!
De zon verdwijnt mooi rood achter de bergen en de temperatuur zakt snel. Vlug de kachel dus maar aan en een extra dekentje erbij.
Voor het eerst sinds lange tijd wordt de wekker gezet. Het is nog donker als we opstaan en naar de stortplaats rijden. Met een lege afvaltank en voorzien van vers water stoppen we eerst nog even bij de receptie om de laatste rekening aan Paco te betalen. Henk en Joke staan ons op dit vroege tijdstip op te wachten om gedag te zeggen. Wat een bikkels!
Via de tolweg AP7 rijden we naar het noorden. De zon komt langzaam op, maar het is met 7-10 graden erg fris onderweg. We stoken de kachel op en worden af en toe overvallen door een vochtige lucht die de ramen helemaal doet beslaan (aan de buitenkant). Het is een heel apart fenomeen. We zien alle bekende plaatsen aan ons voorbij gaan en we genieten nog even van het mooie uitzicht op zee en de bergen.
Ons verblijf aan de Costa zit er echt op, hoe jammer ook! Nu nog een ritje van zo'n 2000 km naar huis, dat we in vier dagen willen doen. Vandaag is het een prima dag en we vinden vlakbij het vliegveld van Girona een prima camperplaats bij een boerderij. Het is even lastig om te vinden, omdat de coordinaten ons naar de buren wijzen, maar met hulp van een paar aardige buurtbewoners komen we op onze bestemming terecht. De boerderij blijkt een groot bedrijf met 1200 koeien en een ezel, die regelmatig luidkeels van zich laat horen. Op het boerenbedrijf worden rondleidingen gegeven, er is een museumpje en een winkel waar eigen producten worden verkocht. Wij kopen hier ons toetje van verse kaas (kwarktaart) om zo ook een kleine bijdrage te leveren. De CP is gratis met alle voorzieningen, inclusief stroom. Geweldig toch, dat er nog zoiets te vinden is.
Dat we midden in het boerenleven zitten merken we helemaal goed als aan het eind van de middag de mest over het land verspreid wordt. Pfffff, het riekt behoorlijk!
De zon verdwijnt mooi rood achter de bergen en de temperatuur zakt snel. Vlug de kachel dus maar aan en een extra dekentje erbij.
dinsdag 1 januari 2019
Feliz año nuevo!
De laatste dag van de jaar verloopt heerlijk rustig. Het is prachtig weer met een strakblauwe lucht en we doen op ons gemak wat boodschappen en lopen 's middags nog even Albir in om een oliebol te kopen bij Don Panchito. Tot onze verbazing horen we onderweg een vuurwerk-knal. Er zijn vast Hollanders in de buurt, want dat is niet Spaans. We merken het verschil met Nederland helemaal goed als we een vriend aan de telefoon hebben, het lijkt daar wel oorlog met al die knallen. Wij houden meer van de rust hier aan de Costa.
Gelukkig kan Moos met zijn complete gezin de jaarwisseling in, maar onze schoondochter mag zich op 2 januari weer in het ziekenhuis melden voor verder onderzoek.
Wij kijken uiteraard naar de oudejaarsconference op TV, met een hapje en drankje en gaan dan samen met Henk, Joke, Jan en Tineke op weg om de jaarwisseling boven in Altea te vieren. Het is even een tippel, met de trappen omhoog, maar eenmaal op het pleintje vergeten we dat weer snel. We krijgen druiven (om bij elke klokslag een druif te eten voor een voorspoedig nieuwjaar) en we versieren ons met masker, hoedje en slingers die aan iedereen worden uitgedeeld. We treffen Frans en Joke, die met de broer van Frans en zijn vrouw hier ook naar toe zijn gekomen. En zo is het dan weer zover, het nieuwe jaar wordt met een prachtig vuurwerk ingeluid. We proosten, genieten van de muziek en de gezellige sfeer en zijn blij dat we hier naar toe zijn gegaan.
Na een paar uurtjes krijgen we het toch wel koud en lopen we terug naar de camping, waar iedereen in diepe rust is.
Het is een korte nacht, maar wakker worden met een stralende zon in de camper helpt tegen een eventuele kater (waar wij natuurlijk geen last van hebben). We gaan eerst maar een stukje lopen over de boulevard van Albir en merken dat de mensen een stuk later op gang komen vandaag. Zelfs onze koffietent is nog niet op dreef. We helpen om de stoelen en tafeltjes buiten te zetten, zodat we in ieder geval koffie kunnen drinken.
Vanaf 12.00 uur is er bij eigenaar Paco en Amparo een nieuwjaarsbijeenkomst en knallen de champagnekurken volop. We genieten met alle campinggasten van (alweer) een drankje, vergezeld van ham, amandelen en een typisch Valenciaans hapje. We zijn blij, dat we in de zon even onze oogjes dicht kunnen doen en gaan dan nog een lekker stukje wandelen. Uiteraard zijn er groepjes gasten die de rest van de middag blijven borrelen met elkaar, maar als de zon onder gaat keert de rust terug. Het nieuwe jaar is begonnen!
Gelukkig kan Moos met zijn complete gezin de jaarwisseling in, maar onze schoondochter mag zich op 2 januari weer in het ziekenhuis melden voor verder onderzoek.
Wij kijken uiteraard naar de oudejaarsconference op TV, met een hapje en drankje en gaan dan samen met Henk, Joke, Jan en Tineke op weg om de jaarwisseling boven in Altea te vieren. Het is even een tippel, met de trappen omhoog, maar eenmaal op het pleintje vergeten we dat weer snel. We krijgen druiven (om bij elke klokslag een druif te eten voor een voorspoedig nieuwjaar) en we versieren ons met masker, hoedje en slingers die aan iedereen worden uitgedeeld. We treffen Frans en Joke, die met de broer van Frans en zijn vrouw hier ook naar toe zijn gekomen. En zo is het dan weer zover, het nieuwe jaar wordt met een prachtig vuurwerk ingeluid. We proosten, genieten van de muziek en de gezellige sfeer en zijn blij dat we hier naar toe zijn gegaan.
Na een paar uurtjes krijgen we het toch wel koud en lopen we terug naar de camping, waar iedereen in diepe rust is.
Het is een korte nacht, maar wakker worden met een stralende zon in de camper helpt tegen een eventuele kater (waar wij natuurlijk geen last van hebben). We gaan eerst maar een stukje lopen over de boulevard van Albir en merken dat de mensen een stuk later op gang komen vandaag. Zelfs onze koffietent is nog niet op dreef. We helpen om de stoelen en tafeltjes buiten te zetten, zodat we in ieder geval koffie kunnen drinken.
Vanaf 12.00 uur is er bij eigenaar Paco en Amparo een nieuwjaarsbijeenkomst en knallen de champagnekurken volop. We genieten met alle campinggasten van (alweer) een drankje, vergezeld van ham, amandelen en een typisch Valenciaans hapje. We zijn blij, dat we in de zon even onze oogjes dicht kunnen doen en gaan dan nog een lekker stukje wandelen. Uiteraard zijn er groepjes gasten die de rest van de middag blijven borrelen met elkaar, maar als de zon onder gaat keert de rust terug. Het nieuwe jaar is begonnen!
Abonneren op:
Posts (Atom)