Stormachtig ritje naar Alcossebre

Door het uur tijdsverschil zijn we vroeg wakker en verlaten we al om 8.00 uur camping Barcelona. Ondanks het slechte weer van de afgelopen dagen hebben we het hier naar onze zin gehad. We besluiten om over de tolweg AP7 ruim om Barcelona heen te rijden. We belanden midden in de ochtendspit in een file, dat hadden we hier niet verwacht. Het kost ons bijna een uur, voordat we er een beetje vaart in hebben. Het waait stevig en dat is goed te merken. Het is een stuk van 30 km lengte, voor de Ebre Delta, waar altijd veel wind staat, maar nu is het over een veel langer traject wel heel erg stormachtig. We schudden en hopen maar dat de vrachtwagens ook op hun wielen blijven staan.
We komen gelukkig zonder kleerscheuren aan op de camperplaats Las Moreras in Alcossebre, waar we Henk en Joke weer aantreffen. Zij zijn vanwege de harde wind een dagje blijven staan. Gezamenlijk waaien we 's middags uit aan de boulevard. Het is toch heerlijk om lekker buiten te lopen, al is het met de nodige kleding aan.
Na het eten lopen we nog een keer naar de boulevard om koffie te drinken en bij de schoenenzaak te kijken, waar we vorige keer mooie Geox sandalen hebben gekocht. Helaas vindt niemand iets geschikts, behalve ik dan. Er stond echt een paar schoenen die ik niet kon laten staan, zonder er spijt van te krijgen ;-)
De wind gaat 's avonds eindelijk liggen en de boompjes bij de camper veren weer terug in een normale stand.
We worden na een rustige nacht wakker met het zonnetje, maar de lucht betrekt en het is beslist nog geen zomerse dag. Toch mogen we niet klagen als we de foto's zien van sneeuwval in Frankrijk en Noord-Spanje. Nadat we boodschappen hebben gedaan, vertrekken Henk en Joke naar Altea. Wij blijven nog een dagje hier op deze prima camperplaats, waar het een gaan en komen is van campers in allerlei soorten en maten. Het zou ons niet verbazen als meer mensen deze CP ontdekt hebben en het er binnenkort helemaal vol staat.

Het weer vandaag in Noord-Spanje. Brrrrrrrrrr!

Barcelona

De regen komt met bakken uit de lucht. Bah, wat een akelig weer! Ze hadden het al voorspeld en het komt inderdaad uit. Nadat we bij de Esclat nog even stoppen voor diesel en brood, rijden we tolvrij verder naar de Costa de Maresma. Een prima weg, maar van de omgeving zien we niet veel door de regen. Onze bestemming is Mataró, een plaatsje 20 km boven Barcelona. We zijn er al eerder geweest en de camping is een prima uitvalbasis om Barcelona te bezoeken. Het kan nog net, want de camping is gesloten van 1 november tot 1 maart. Bij de ingang van de camping stroomt het water in volle vaart naar beneden en we twijfelen even of het wel zo'n goed plan is om hier te gaan staan. We wagen het er op! Bij de receptie worden we in het Nederlands heel vriendelijk geholpen en we boeken gelijk onze buskaartjes voor ons bezoek vandaag aan Barcelona. Het is een geweldige service om van de camping gratis met de bus naar hartje centrum gebracht en gehaald te worden!
We krijgen een plus plaats voor grote campers en als we goed en wel staan appen Henk en Joke dat ze bij de Spaanse grens zijn. Ze besluiten door te rijden naar de camping waar wij staan. Gezellig om elkaar zo onderweg spontaan te treffen. Door de blubber soppen we naar elkaar voor een kop koffie. Het restaurant bij de camping lijkt meer op een koude kantine en wij eten lekker in de camper. We komen de hele dag de deur niet uit (behalve om te douchen).
Als we wakker worden is het even droog, maar al snel gaat het weer regenen. Henk en Joke besluiten om verder te rijden, op zoek naar de zon. Wij gaan met de bus die ons naar Plaza de Cataluña brengt. Het miezert nog wat als we uitstappen, maar wat echt tegenvalt is de kou. Brrrrrr, we hadden wel winterkleding aan kunnen doen. We zien later een grote thermometer die 13 graden aangeeft. Tot onze verrassing (teleurstelling) zijn de winkels gesloten. Dat verwacht je toch niet in zo'n grote stad. We lopen naar de Kathedraal, waar we getrakteerd worden op iemand die er prachtig staat te zingen, maar ook op misvormde mensen die op blote voeten lopen te bedelen. Over La Rambla lopen we naar de haven (met kapitale jachten) om een hapje te eten. Daar zijn in het overdekte winkelcentrum alle winkels wel open en het is er erg druk. Zo staan er bij de restaurantjes ook lange rijen om een tafel te bemachtigen. We lopen maar weer naar buiten en vinden gelukkig een plek, waar we dan weer wel heel lang moeten wachten voordat het eten komt. Ondertussen is het opgeklaard en komt de zon zelfs nog tevoorschijn. We slenteren door nog wat straatjes en zijn blij als de bus ons om 17.00 uur weer terug brengt naar onze warme camper. Toch was het leuk om weer terug te zijn in de stad waar we op 1 januari 2002 onze eerste euros uit de flappentap haalden.

Costa Brava

Het is ons goed bevallen in Roses. Vanaf de camping kan je zo naar de boulevard lopen met een prachtig zandstrand. We wagen het zelfs om een paar uurtjes aan zee te liggen en te genieten van het geruis van de golven.
We fietsen naar de haven en door het oude centrum. Aan de baai zijn veel restaurantjes te vinden en 's middags lopen we nog een keer terug om winkeltjes te kijken. Qua beweging zijn we hier op de goede plek! De camping heeft prima voorzieningen met heerlijke hete douches. Het is alleen jammer dat er voor internet apart betaald moet worden. Per dag kunnen we 15 minuten gratis internetten. Het is op voordat je het weet, maar we hebben in ieder geval even informatie op kunnen zoeken over een Carglass vestiging in de buurt. Er blijkt in Figueres, op 14 km afstand, een vestiging te zitten en daar rijden we vanochtend eerst maar eens naar toe. Helaas hebben ze geen tijd om ons te helpen. Het enige wat ze voor ons kunnen doen is bellen naar een vestiging in Mataró, waar we morgen naar toe gaan. Maar ook daar kunnen we niet terecht.
Via een mooie route binnendoor, rijden we door naar de camperplaats in Palamós. We zijn hier in 2016 geweest, maar hebben geen idee meer hoe het er uit ziet. Pas als we de straat in rijden naar CP EmpordArea weten we het weer. We worden in het Nederlands ontvangen door Rosalie en kunnen nog een ruime plek uitzoeken. Het is hier prima voor elkaar met de Esclat supermarkt (goedkoop tanken) en de Lidl op loopafstand. Om het centrum te herontdekken pakken we de fiets en het duurt even voordat we het een en ander herkennen. Er ligt een cruiseschip van Tui in de haven en we fietsen buitenom naar de jachthaven en dan omhoog naar het oude centrum. Pas dan valt het kwartje als we bij het uitkijkje door een stenen oog staan. We maken precies dezelfde foto als 2,5 jaar geleden.
Waarschijnlijk genieten we vandaag van de voorlopig laatste dag mooi, warm weer. De vooruitzichten zijn namelijk niet zo best voor de komende dagen.

Van de herfst/winter naar de zomer

Het is niet alleen herfst in Frankrijk, het lijkt als we wakker worden wel winter! De thermometer vermeldt 2 graden. Brrrrrr, we zijn gelijk wakker. We hebben heerlijk rustig geslapen en daar hadden we gisteravond onze twijfels over, toen drie personenauto's achter elkaar de parking op raceten en met dezelfde noodgang er ook weer af.
We porren de kachel op en zetten koers verder naar het zuiden, ondertussen genietend van het mooie landschap. Al snel zien we in de verte de markante brug bij Millau opdoemen, met ernaast over het dal nevel. Het is een prachtig gezicht. Tegen een kleine vergoeding mogen we er over heen rijden, nadat we weer op de help knop hebben gedrukt. Het scheelt ons € 25,- dus dat is wel de moeite waard. Helaas wordt onze besparing teniet gedaan als we bij een tunnel waar we kennelijk maar 50 km mogen rijden, geflitst worden. Dat wordt geen leuke verrassing als we thuis komen.
We merken dat de wind toeneemt en af en toe hebben we moeite om tussen de lijntjes te blijven. Vooral op de A9 bij Beziers en Narbonne waait het stevig. Bovendien is het hier flink wat drukker. De zon schijnt heftig en we krijgen het een beetje warm met de kachel aan. Tot onze verrassing blijkt het buiten ineens meer dan 20 graden te zijn!
Bij Le Perthus betalen we de laatste Franse tol en dan zijn we in Spanje. Er wordt hier nog steeds aan de weg gewerkt en we moeten een stukje langzaam rijden. Gelukkig valt het mee. Net over de grens gaan we bij Figueres de snelweg af en rijden we richting kust. In Roses vinden we een Camping met ACSI-tarief waar we voor twee nachten neerstrijken. Als we uitstappen worden we helemaal blij, het is hier warm, zo niet heet! Het waait stevig, maar de wind voelt zwoel aan. Wat heerlijk, het lijkt wel vakantie.
De enige tegenvaller is dat we een ster in onze voorruit ontdekken, dus dat wordt bellen met de NKC waar we verzekerd zijn. Vervolgens gebeurt het volgende: NKC verwijst ons naar het hoofdkantoor van Carglass in Nederland, waar ze ons vertellen dat sinds kort er geen ruiten meer worden gerepareerd in Spanje en Portugal, vanwege het risico dat ze door de druk kapot gaan en ze vervangen ook geen ruiten meer. Terug naar NKC dus, die hiervan niet op de hoogte is. Ze bellen ons terug met de mededeling dat we naar SOS Internationaal moeten bellen om te vragen hoe we dat op gaan lossen. SOS Int. verwijst normaal gesproken naar Carglass, maar dat is dus geen optie. Ze maken een melding aan en delen ons mee dat we ergens maar een reparateur moet gaan zoeken. We hoeven niet bang te zijn dat de ruit helemaal aan gruzelementen gaat, omdat het gelaagd glas is. We moeten het dus maar zelf uitzoeken!
Het positieve nieuws van vandaag is dat er een brief naar de VvE-leden is gestuurd over de vaststellingsovereenkomst met betrekking tot de airco (die er dus niet gaat komen).
En nog positiever is dat we genieten van een heerlijke wandeling over de boulevard (in korte broek) en met prachtig weer neerstrijken op het eerste Spaanse terrasje.

Volop herfst in Midden-Frankrijk

De nachten zijn koud en dat zijn we niet gewend, maar we slapen helemaal prima. De dagen beginnen vaak mistig, maar in de loop van de ochtend verdwijnt de mist en rijden we onder een strakblauwe lucht door herfstig Frankrijk. De route midden door het land is prachtig. Af en toe zitten we op een toltraject, maar we treffen het dat we steeds klasse 2 moeten betalen. Eén keer staat de automaat op klasse 4, maar als we op de knop drukken geeft een hele aardige Nederlandse dame antwoord en wordt de prijs aangepast. Ze wenst ons vriendelijk een veilige reis en wij worden er gewoon een beetje blij van.
We hadden verwacht dat het op maandag wel drukker op de weg zou zijn, maar dat valt reuze mee. Over de A77 en N7 komen we aan in Moulins, een vrij grote plaats. Op het terrein van een voormalige camping is nu een camperplaats te vinden, achter een slagboom. We betalen er €0,10/uur, waar vind je dat nog! Er is ook stroom voorhanden, maar dat is dan wat duurder, namelijk €2,-/4 uur. Vanaf de CP lopen we over de brug naar het centrum van Moulins. Er zijn winkels, restaurantjes en een historisch gedeelte. Toch geeft het, ondanks het mooie weer, allemaal een grauwe indruk. Het leukst zijn nog de "kunst" koeien, langs de oever van de rivier.
Het uitchecken bij de automaat en de slagboom gaat langzaam, maar de boom gaat uiteindelijk voor ons open. Dat geldt niet voor de mensen achter ons, want de automaat is spontaan in storing gegaan. Gelukkig staat er een telefoonnummer vermeld om hulp in te roepen. We rijden eerst een fraai stuk route national en gaan bij Gannat de A71 op, richting Clermond Ferrand. Hier is het wat drukker, maar op de A75 rijdt het weer heerlijk. Het blijft lang fris met 8-10 graden, maar we komen dan ook op een colletje van 1100 meter. Gelukkig ligt onze eindbestemming vandaag iets lager. In La Canourgue parkeren we de camper op een gratis camperplaats met loosmogelijkheden. Het blijkt een heel leuk plaatsje te zijn, met veel waterstroompjes, ook onder de karakteristieke, oude, huizen door. De slager zit om de hoek en de bakker ietsje verder. Een heerlijke plek en mooi weer, wat wil een mens nog meer.

Gelukkig weer op pad

Het is zondagavond 21 oktober en we zitten lekker in de camper op een mooie plek aan de Loire. Er komt heerlijke muziek uit de radio en om ons heen is niets anders dan rust, we zijn omgeven door prachtige bomen in herfstkleuren. De zon die vandaag volop aanwezig was, is inmiddels onder gegaan. Afgelopen vrijdag zijn we vertrokken. We hoorden pas woensdag of we weg konden en toen dat kon hebben we snel de camper ingepakt. De afgelopen tijd was het om allerlei redenen hectisch en we dachten maar één ding: wegwezen!
Omdat vrijdagmiddag de herfstvakantie begon en we al aan het eind van de ochtend in de file stonden, zijn we in Geertruidenberg gestopt op een fraaie camperplaats aan de jachthaven. Lekker even rondlopen op de Historische Markt in het centrum. Er bleek toevallig markt en als ik bij de eerste kraam gelijk iets koop, houdt Luuk zijn hart vast. Dat belooft wat de komende weken. Het is heerlijk weer om te wandelen en we verkennen ook nog even de winkels in het aangrenzende Raamsdonksveer.
Zaterdag rijden we verder en treffen we het weer niet. Door wegwerkzaamheden bij Loenhout staan we net over de grens bijna een uur vast. Ook bij de grens met Frankrijk rijdt het langzaam. Bij de tolpoorten op de A1 staat het vol met agenten. Het is een goed punt om te controleren, je kunt geen kant op. We stoppen in Feuilleres op de camping waar we vorig jaar ook geweest zijn. Het is er rustig en we merken dat we daar behoefte aan hebben. We zijn moe en liggen al vroeg in bed.
Vandaag rijden we, na een koude nacht, via de Route Francilienne, ruim om Parijs heen. Voor de afslag naar het attractiepark Asterix staat op de tegengestelde richting een lange file. Vandaag hebben wij daar geen last van, het rijdt soepel over de A77 en we vinden na een goede rit dus deze prima camperplaats (net voorbij de camping) in Briare. We lunchen buiten in de zon, helaas zonder eitje, want die zijn waarschijnlijk achtergebleven in de koelkast thuis. Briare heeft een mooie bezienswaardigheid, namelijk de Pont Canal, een kanaalbrug over de Loire heen. Leuk om naar toe te lopen en te kijken. We treffen het dat er net een schip aan komt varen als we er staan, dat maakt het nog leuker. De maximale diepgang mag 1.80 zijn en de breedte 5 meter.
Dutch Lady is weer on tour!