maandag 9 juli 2018
Bijna thuis!
De camperplek in Ladenburg is er zeker een om naar terug te gaan. We horen van de buren dat het ook prachtig is om naar Heidelberg te fietsen, dus dat moeten we in gedachten houden voor een volgende keer. We hebben er nu voor gekozen om op zondag verder door Duitsland te rijden. Het is inderdaad lekker rustig op de weg van Mannheim over de A61 richting Koblenz en dan naar Venlo. In de buurt van Bedburg zien we een hele grote, diepe bouwput en komen we op een heel nieuw stuk weg terecht. Voordat we Nederland weer in rijden, gaan we nog even de snelweg af om in Kaldenkirchen te tanken. Dat komt ook goed uit omdat dit weekend de grensovergang Venlo gesloten blijkt te zijn. Zo rijden we via de oude grensovergang Nederland weer binnen en komen we in het centrum van Venlo terecht. We zijn al eerder op de camperplaats van WSV De Maas geweest en weten een beetje de weg. Dat is maar goed ook, want de route er naar toe blijkt iets gewijzigd te zijn.
Het is erg rustig aan de haven, veel bootjes zijn natuurlijk aan het varen in het weekend of met vakantie. Wij houden ons ook rustig, zitten lekker in de zon en fietsen naar Grubbenvorst om een ijsje te eten.
We hebben geen zin om twee nachten te blijven staan en Luuk komt op het idee om naar Geldermalsen te gaan. Bij de haven, aan de Linge, hebben ze een paar camperplaatsen gemaakt. En inderdaad, we staan naast de motorbootjes aan het gras en het is er een stuk levendiger dan in Venlo. Lekker kneuterig, de winkels dichtbij en in de mooie omgeving van de ons zo bekende Linge.
We fietsen een stukje over de Lingedijk en Appeldijk, over Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt en hebben het prima naar ons zin in de Betuwe. 's Middags shoppen we nog wat, Geldermalsen heeft best leuke winkels, doen we vast wat boodschappen voor thuis en eten we een hapje bij Prinsheerlijk.
Het is een mooie afsluiting van een geweldige trip van zo'n 4.000 km. We hebben weer heel veel mooie plaatsen gezien en we hopen dat de stukjes film die we gemaakt hebben ons zullen helpen om het allemaal weer een beetje terug te halen.
Morgen het laatste stukje naar huis, wat dingen regelen en vooral weer nieuwe reisplannetjes maken!
Het is erg rustig aan de haven, veel bootjes zijn natuurlijk aan het varen in het weekend of met vakantie. Wij houden ons ook rustig, zitten lekker in de zon en fietsen naar Grubbenvorst om een ijsje te eten.
We hebben geen zin om twee nachten te blijven staan en Luuk komt op het idee om naar Geldermalsen te gaan. Bij de haven, aan de Linge, hebben ze een paar camperplaatsen gemaakt. En inderdaad, we staan naast de motorbootjes aan het gras en het is er een stuk levendiger dan in Venlo. Lekker kneuterig, de winkels dichtbij en in de mooie omgeving van de ons zo bekende Linge.
We fietsen een stukje over de Lingedijk en Appeldijk, over Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt en hebben het prima naar ons zin in de Betuwe. 's Middags shoppen we nog wat, Geldermalsen heeft best leuke winkels, doen we vast wat boodschappen voor thuis en eten we een hapje bij Prinsheerlijk.
Het is een mooie afsluiting van een geweldige trip van zo'n 4.000 km. We hebben weer heel veel mooie plaatsen gezien en we hopen dat de stukjes film die we gemaakt hebben ons zullen helpen om het allemaal weer een beetje terug te halen.
Morgen het laatste stukje naar huis, wat dingen regelen en vooral weer nieuwe reisplannetjes maken!
zaterdag 7 juli 2018
Regen in Bayern en hitte in Baden Württemberg
Gisteren was het echt een regendag. Het is ongelofelijk wat er in een paar uur uit de lucht kan vallen. We besluiten daarom maar een lekker stukje te rijden, zodat we voor het weekend München voorbij zijn. De vakanties beginnen dit weekend in heel veel gebieden en dat is direct te merken. De snelheid op de snelwegen is vanwege de regen op veel plaatsen aangepast naar 80 km. We hebben maar een keer een beetje oponthoud op de rondweg rond München, dus dat valt erg mee. Later horen we op de radio dat er 25 km file staat, dus wij mogen vooral niet mopperen.
In Irschenberg slagen we erin om bij de Shell onze Go Box in te leveren. Het restant van het prepaid tegoed wordt aan ons uitbetaald en wij zijn blij dat we ons verder geen zorgen meer hoeven te maken over de tol.
We nemen de afslag naar Fürstenfeldbrück, stoppen nog even bij een Aldi en zien dan een winkel van Berger met camping artikelen. Dat is mooi, want al onze haringen om de luifel met banden vast te zetten, zijn zo'n beetje kapot getimmerd door de harde stenige ondergrond van de afgelopen tijd.
De camperplaats is verhard, met dit weer is dat wel zo lekker, keurig ingedeeld, voorzien van stroomkasten (€ 2,) en alle andere voorzieningen (behalve sanitair/douches) en dat voor € 5,-/nacht. Het is wel de bedoeling dat je betaalt voor alles wat je gebruikt. Water kost bijvoorbeeld € 0,50/10 liter. Het geld moet in een envelop in een "faire dose" gedaan worden en men gaat uit van de eerlijkheid van de camperaar.
We staan er goed en als het 's middags droog is fietsen we nog even naar het nabij gelegen Klooster en het centrum van het stadje. Dat laatste valt een beetje tegen, er zit geen sfeer in en de winkels liggen allemaal aan de drukke doorgaande wegen.
Vandaag maken we weer een behoorlijke stap (voor ons doen dan). Het is prettig rijden in het weekend en we willen toch iets eerder thuis zijn. Het is droog, de zon schijnt weer en het wordt tijdens het rijden steeds warmer buiten. We rijden lekker vlot en hebben in tegenstelling tot het tegemoetkomend verkeer geen last van files. Via Stuttgart en Karlsruhe komen we in Ladenburg, vlakbij Mannheim en Heidelberg. De camperplaats hier is er een naar ons hart, prachtige plekken in een mooie landelijke omgeving en op loop/fietsafstand van het stadje dat er heel leuk uit ziet. Rond het middaguur kunnen we nog een plek uitkiezen, maar aan het eind van de middag staat het er vol. Het is duidelijk een favoriete plek voor een vriendelijke prijs en met vriendelijke uitbaters. Na het verdiende middagslaapje fietsen we op ons gemakje door het dorp, naar het Carl Benz museum en langs de Neckar. Als we een sluis tegenkomen, blijven we natuurlijk even kijken bij het binnenvaren van een vrachtschip. Het is er heerlijk fietsen in deze mooie omgeving met rollen hooi in het veld, paard en wagen op het pad en met prachtig weer.
's Avonds eten we een lekkere Duitse Schnitzel met Pommes bij "Zum Ochsen" (het stamcafé van Carl Benz) in het oude centrum van het stadje, waarna we lekker rustig buiten zitten bij de camper. Luuk kan sinds vanmiddag nauwelijks bukken, nu is het ook nog in zijn rug geschoten. Wat een pechvogel!
In Irschenberg slagen we erin om bij de Shell onze Go Box in te leveren. Het restant van het prepaid tegoed wordt aan ons uitbetaald en wij zijn blij dat we ons verder geen zorgen meer hoeven te maken over de tol.
We nemen de afslag naar Fürstenfeldbrück, stoppen nog even bij een Aldi en zien dan een winkel van Berger met camping artikelen. Dat is mooi, want al onze haringen om de luifel met banden vast te zetten, zijn zo'n beetje kapot getimmerd door de harde stenige ondergrond van de afgelopen tijd.
De camperplaats is verhard, met dit weer is dat wel zo lekker, keurig ingedeeld, voorzien van stroomkasten (€ 2,) en alle andere voorzieningen (behalve sanitair/douches) en dat voor € 5,-/nacht. Het is wel de bedoeling dat je betaalt voor alles wat je gebruikt. Water kost bijvoorbeeld € 0,50/10 liter. Het geld moet in een envelop in een "faire dose" gedaan worden en men gaat uit van de eerlijkheid van de camperaar.
We staan er goed en als het 's middags droog is fietsen we nog even naar het nabij gelegen Klooster en het centrum van het stadje. Dat laatste valt een beetje tegen, er zit geen sfeer in en de winkels liggen allemaal aan de drukke doorgaande wegen.
Vandaag maken we weer een behoorlijke stap (voor ons doen dan). Het is prettig rijden in het weekend en we willen toch iets eerder thuis zijn. Het is droog, de zon schijnt weer en het wordt tijdens het rijden steeds warmer buiten. We rijden lekker vlot en hebben in tegenstelling tot het tegemoetkomend verkeer geen last van files. Via Stuttgart en Karlsruhe komen we in Ladenburg, vlakbij Mannheim en Heidelberg. De camperplaats hier is er een naar ons hart, prachtige plekken in een mooie landelijke omgeving en op loop/fietsafstand van het stadje dat er heel leuk uit ziet. Rond het middaguur kunnen we nog een plek uitkiezen, maar aan het eind van de middag staat het er vol. Het is duidelijk een favoriete plek voor een vriendelijke prijs en met vriendelijke uitbaters. Na het verdiende middagslaapje fietsen we op ons gemakje door het dorp, naar het Carl Benz museum en langs de Neckar. Als we een sluis tegenkomen, blijven we natuurlijk even kijken bij het binnenvaren van een vrachtschip. Het is er heerlijk fietsen in deze mooie omgeving met rollen hooi in het veld, paard en wagen op het pad en met prachtig weer.
's Avonds eten we een lekkere Duitse Schnitzel met Pommes bij "Zum Ochsen" (het stamcafé van Carl Benz) in het oude centrum van het stadje, waarna we lekker rustig buiten zitten bij de camper. Luuk kan sinds vanmiddag nauwelijks bukken, nu is het ook nog in zijn rug geschoten. Wat een pechvogel!
donderdag 5 juli 2018
Thermen en Koninklijk kuren
Het was aardedonker op de camperplaats, erg stil en we hebben prima geslapen. Als we wakker worden is het 12 graden en is er geen berg meer te zien. Het is alsof ze de afgelopen nacht zomaar zijn opgelost. We trekken voor het eerst sinds weken een lange broek aan, maar als we onderweg zijn wordt het al snel warmer. We stoppen even in Hallein, waar net van de snelweg af een Lidl zit en rijden dan naar de grens bij Salzburg. De volgende stop is bij de Shell op de grens met Duitsland om de Go Box in te leveren, maar daarvoor moeten we aan de anderen kant van de weg zijn en we besluiten door te rijden. Stapvoets passeren we de grensovergang, zien we hele speciale apparatuur staan, maar worden we niet gecontroleerd dus dat valt ook hier weer mee.
Onze eindbestemming vandaag ligt net over de grens in Bad Reichenhall. De CP bij de Thermen is prima in orde en bij het tankstation van de Aral kunnen we tegen een borg van € 20,- de sleutel halen voor de elektriciteitsaansluiting.
Het is inmiddels een beetje broeierig warm en we fietsen een klein stukje door het Wald langs de Saalach, waar het frisser is. We nemen een kijkje bij de Predigtstuhlbahn, de oudste in originele staat, nog werkende gondellift (uit 1928) in de wereld. We zien hoe de mensen opgepropt in de gondel (en dat met deze warmte) in 9 minuten naar een hoogte gaan van 1614 meter, maar wij blijven met de beentjes op de grond vandaag. Het is wel een mooi gezicht.
Het centrum van het stadje blijkt ook erg leuk te zijn, echt een Kurort, met een Königliches Kurhaus en Kurgarten. Deze week vieren ze het 150-jarig bestaan ervan en vanavond zijn er diverse muziekvoorstellingen in het park. We lopen met de fiets aan de hand door het park, maar worden dan "berispend" toegesproken door een oude man. Even later voegt een "opzichtster" bij het gesprek en dan blijkt dat we niet met de fiets door het park mogen lopen!!!? We zijn in Duitsland!
Het park is wel bijzonder. Rondom een fontein zitten (liggen) mensen in ligstoelen in alle rust om zich heen te kijken. Er was vandaag een rondleiding door het Gradierhaus, het grootste open lucht "Inhalatorium". Waarschijnlijk liggen ze daarvan bij te komen. Het heeft een helend effect als je elke dag een half uur langs een hele speciale wand loopt, inademend door je neus. Het laat zich moeilijk omschrijven, maar er zit een hele techniek achter. De wand scharniert, afhankelijk van de windrichting en aan één kant druppelt er allemaal vocht langs de wand die van twijgen is gemaakt. Het is in ieder geval heel apart.
We slenteren nog even door de winkelstraat en gaan dan snel terug naar de camper. Er komt onweer en regen. Jammer, het wordt door de regen niets met het openlucht concert vanavond en we blijven lekker rustig binnen!
Onze eindbestemming vandaag ligt net over de grens in Bad Reichenhall. De CP bij de Thermen is prima in orde en bij het tankstation van de Aral kunnen we tegen een borg van € 20,- de sleutel halen voor de elektriciteitsaansluiting.
Het is inmiddels een beetje broeierig warm en we fietsen een klein stukje door het Wald langs de Saalach, waar het frisser is. We nemen een kijkje bij de Predigtstuhlbahn, de oudste in originele staat, nog werkende gondellift (uit 1928) in de wereld. We zien hoe de mensen opgepropt in de gondel (en dat met deze warmte) in 9 minuten naar een hoogte gaan van 1614 meter, maar wij blijven met de beentjes op de grond vandaag. Het is wel een mooi gezicht.
Het centrum van het stadje blijkt ook erg leuk te zijn, echt een Kurort, met een Königliches Kurhaus en Kurgarten. Deze week vieren ze het 150-jarig bestaan ervan en vanavond zijn er diverse muziekvoorstellingen in het park. We lopen met de fiets aan de hand door het park, maar worden dan "berispend" toegesproken door een oude man. Even later voegt een "opzichtster" bij het gesprek en dan blijkt dat we niet met de fiets door het park mogen lopen!!!? We zijn in Duitsland!
Het park is wel bijzonder. Rondom een fontein zitten (liggen) mensen in ligstoelen in alle rust om zich heen te kijken. Er was vandaag een rondleiding door het Gradierhaus, het grootste open lucht "Inhalatorium". Waarschijnlijk liggen ze daarvan bij te komen. Het heeft een helend effect als je elke dag een half uur langs een hele speciale wand loopt, inademend door je neus. Het laat zich moeilijk omschrijven, maar er zit een hele techniek achter. De wand scharniert, afhankelijk van de windrichting en aan één kant druppelt er allemaal vocht langs de wand die van twijgen is gemaakt. Het is in ieder geval heel apart.
We slenteren nog even door de winkelstraat en gaan dan snel terug naar de camper. Er komt onweer en regen. Jammer, het wordt door de regen niets met het openlucht concert vanavond en we blijven lekker rustig binnen!
woensdag 4 juli 2018
Hypertensie in de Alpen
We rijden langs de Millstättersee naar Seeboden waar we boodschappen doen en dan de snelweg weer op gaan. We horen direct al vier piepjes uit onze box klinken en dat is niet goed. Bij het eerste de beste tankstation vragen we of we de perikelen met de Go Maut box kunnen oplossen. We worden doorverwezen naar een Asfinag gebouw 20 km verderop. En inderdaad, nèt voor de Tauerntunnel zien we he gebouw liggen. We worden uitermate vriendelijk behandeld en alles wordt gecontroleerd. Er moet saldo worden opgeladen (min. € 75,-) en we moeten gelijk een nabetaling doen over het traject dat we net gereden hebben. In het systeem is overigens niets te zien van de gemiste betaling in de Karawankentunnel en er wordt ook nog even over gebeld. We hopen er het beste maar van. We rijden iets geruster verder en slaan net voorbij Flachau af naar de camperplaats in Altenmarkt im Pongau. De CP is prima en het stadje is erg leuk. We zitten hier midden in een wintersportgebied. Als we gaan fietsen naar Radstadt zien we overal skiliften en mooie alpenweiden. Het is er prachtig!
Vanuit Altenmarkt, dat op 842 meter hoogte ligt, gaat er in de zomer een (wandel)bus naar de Zauchensee en daar kan je met de Gamskogelbahn van 1370 naar 1892 meter hoogte. Echter als we wakker worden besluiten we eerst maar eens een arts op te zoeken, want Luuk voelt zich al een paar dagen erg wiebelig en maakt zich zorgen. In het dorp zit een soort mini-hospitaal waar we terecht kunnen. Zo ligt Luuk niet op een alpenwei, maar met plakkers op zijn borst op een bank voor een hartfilmpje. Er wordt bloed geprikt en bloeddruk gemeten en daar schrikken we wel van. Die is namelijk veel te hoog! De arts beoordeeld de waarden, spuit iets onder zijn tong en de volgende stap is een infuus. Tussendoor worden er vier metingen gedaan. Het is wachten, liggen, weer praten met de arts en uiteindelijk verlaten we na drie uur de kliniek met een recept voor pillen die de bloeddruk moeten verlagen. Zo is het een hele andere dag geworden dan oorspronkelijk gepland, maar we zijn in ieder geval gerustgesteld dat op de ECG niets geks te zien was en dat maakt dat Luuk zich gelijk al wat beter voelt. We blijven lekker rustig bij de camper. 's Avonds is er onweer en regen en koelt het goed af.
Vanuit Altenmarkt, dat op 842 meter hoogte ligt, gaat er in de zomer een (wandel)bus naar de Zauchensee en daar kan je met de Gamskogelbahn van 1370 naar 1892 meter hoogte. Echter als we wakker worden besluiten we eerst maar eens een arts op te zoeken, want Luuk voelt zich al een paar dagen erg wiebelig en maakt zich zorgen. In het dorp zit een soort mini-hospitaal waar we terecht kunnen. Zo ligt Luuk niet op een alpenwei, maar met plakkers op zijn borst op een bank voor een hartfilmpje. Er wordt bloed geprikt en bloeddruk gemeten en daar schrikken we wel van. Die is namelijk veel te hoog! De arts beoordeeld de waarden, spuit iets onder zijn tong en de volgende stap is een infuus. Tussendoor worden er vier metingen gedaan. Het is wachten, liggen, weer praten met de arts en uiteindelijk verlaten we na drie uur de kliniek met een recept voor pillen die de bloeddruk moeten verlagen. Zo is het een hele andere dag geworden dan oorspronkelijk gepland, maar we zijn in ieder geval gerustgesteld dat op de ECG niets geks te zien was en dat maakt dat Luuk zich gelijk al wat beter voelt. We blijven lekker rustig bij de camper. 's Avonds is er onweer en regen en koelt het goed af.
maandag 2 juli 2018
Happy Camping aan de Millstättersee
Op maandagochtend komt het Meer van Bled eigenlijk beter tot zijn recht dan op de drukke zondag. De toeristen laten nog even op zich wachten als wij op weg gaan naar de grens met Oostenrijk. Aan de Sloveense kant moeten we betalen voor de Karawankentunnel en vragen we bij de tolpoort gelijk even wat er aan tol geregistreerd is op onze route door Slovenië. Het is niet te zien in het systeem en met de hand wordt ingevoerd hoe we gereden zijn en wat dan de kosten zijn. We krijgen nog wat geld terug van ons prepaid-tegoed. Duidelijk is wel dat het elektronische systeem nog niet goed werkt, maar het personeel is heel vriendelijk en bereidwillig!
In de tunnel passeren we de Oostenrijkse grens en begint onze Go Maut box weer te piepen. Er is ook nog een grenscontrolepost, maar we mogen zonder enig oponthoud doorrijden. We stoppen bij het eerste tankstation, maar daar kunnen we niets laten controleren en worden we doorverwezen naar het volgende tankstation. Bij Villach-West verlaten we de snelweg zonder dat we tankstation zijn tegengekomen. We rijden door naar Millstättersee en tot onze verrassing gaat de weg flink omhoog en slingeren we over een vrij smalle bosweg ook weer omlaag naar het meer. We hebben weer een Noorwegen momentje zo met het uitzicht op het meer.
Happy Camping Golser heeft nog voldoende plaats. Het is er lekker rustig, met ruime plekken op gras en een eigen toegang tot het meer om te zwemmen. Alles is er piekfijn in orde, echt op z'n Oostenrijks. Rondom ons zien we bergen, het weer is heerlijk en we fietsen een stuk door het bos langs het meer. Later horen we dat er ook een bootje vaart waar je met je fiets op kunt, zodat je niet het hele meer rond hoeft te fietsen.
Er is van alles te doen in de omgeving, vooral met een Kärnten-kaart, maar dat is met een auto een stuk makkelijker.
We bellen met Asfinag nog even over de piepjes van onze Maut box en nu blijkt dat we binnen 5 uur naar een station moeten om de niet afgeboekte tol van de Karawankentunnel te betalen. Er stond niet genoeg saldo op voor de tunnel, wel voor de rest van het traject dat we vandaag gereden hebben. Het is geen optie om terug te rijden naar Villach, we kunnen het niet via internet regelen en morgen betalen kan niet. We lopen nu het risico dat we een boete thuis gestuurd krijgen. Wat een gedoe! Het is wel Happy Camping, maar niet happy rijden op de Oostenrijkse tolwegen!
In de tunnel passeren we de Oostenrijkse grens en begint onze Go Maut box weer te piepen. Er is ook nog een grenscontrolepost, maar we mogen zonder enig oponthoud doorrijden. We stoppen bij het eerste tankstation, maar daar kunnen we niets laten controleren en worden we doorverwezen naar het volgende tankstation. Bij Villach-West verlaten we de snelweg zonder dat we tankstation zijn tegengekomen. We rijden door naar Millstättersee en tot onze verrassing gaat de weg flink omhoog en slingeren we over een vrij smalle bosweg ook weer omlaag naar het meer. We hebben weer een Noorwegen momentje zo met het uitzicht op het meer.
Happy Camping Golser heeft nog voldoende plaats. Het is er lekker rustig, met ruime plekken op gras en een eigen toegang tot het meer om te zwemmen. Alles is er piekfijn in orde, echt op z'n Oostenrijks. Rondom ons zien we bergen, het weer is heerlijk en we fietsen een stuk door het bos langs het meer. Later horen we dat er ook een bootje vaart waar je met je fiets op kunt, zodat je niet het hele meer rond hoeft te fietsen.
Er is van alles te doen in de omgeving, vooral met een Kärnten-kaart, maar dat is met een auto een stuk makkelijker.
We bellen met Asfinag nog even over de piepjes van onze Maut box en nu blijkt dat we binnen 5 uur naar een station moeten om de niet afgeboekte tol van de Karawankentunnel te betalen. Er stond niet genoeg saldo op voor de tunnel, wel voor de rest van het traject dat we vandaag gereden hebben. Het is geen optie om terug te rijden naar Villach, we kunnen het niet via internet regelen en morgen betalen kan niet. We lopen nu het risico dat we een boete thuis gestuurd krijgen. Wat een gedoe! Het is wel Happy Camping, maar niet happy rijden op de Oostenrijkse tolwegen!
zondag 1 juli 2018
Camping Bled
Het is na een regenbui behoorlijk opgefrist vannacht, met maar 13 graden buiten moeten de blote benen wel even wennen. De camperplaats was echt een verademing qua rust, vooral na het geblèr in Izola.
We rijden terug naar Postonja en dan om Ljubljana heen via de A2 naar het noorden. Hier en daar wordt an de weg gewerkt, maar we hebben er weinig last van. Het valt ons wel op dat er ontzettend veel caravans en campers richting het zuiden rijden. Hoewel het ons was aangeraden om naar Ljubljana te gaan, laten we een bezoek aan de Romeinse stad aan ons voorbij gaan. Wellicht een volgende keer, maar we hebben nu geen zin in de stad.
Slovenië heeft maar één eiland en dat ligt onder de pieken van de Julische Alpen in het Meer van Bled. Het is een belangrijke toeristische attractie, maar als we bij het meer aankomen worden we toch geraakt door het uitzicht op het eiland met de kerkklok die volgens een legende symbool staat voor vervulde wensen. Ook het kasteel, hoog op een rots gelegen ziet er prachtig uit.
Camping Bled ligt dicht bij het meer en het is er druk. Als we bij de receptie staan, zien we Paul en Ellen weer terug, het lijkt bijna wel afgesproken. We krijgen een prachtige plek, lekker op grind met gras voor de deur. Wij schrikken van de tarieven vanaf vandaag (1 juli), zelfs de toeristenbelasting is hoger. We hebben ook nu weer discussie over de prijs, omdat ze gisteren aan de telefoon een ander bedrag genoemd hebben, dan wat we nu moeten betalen. Uiteindelijk komt ook dat weer goed.
Wij fietsen rondom het meer, maar er wordt ook veel gewandeld, het is net een mooi rondje van ongeveer 7 kilometer. Op het meer kan je inschepen op een bootje, een zogenaamde Pletnja, waarmee je naar het eiland kan. De bootjes worden voort bewogen door een gondelier met twee spanen. Ook koetsjes ontbreken niet in het toeristische geheel.
We vonden het de moeite waard, maar houden het toch maar op één ovenachting.
We rijden terug naar Postonja en dan om Ljubljana heen via de A2 naar het noorden. Hier en daar wordt an de weg gewerkt, maar we hebben er weinig last van. Het valt ons wel op dat er ontzettend veel caravans en campers richting het zuiden rijden. Hoewel het ons was aangeraden om naar Ljubljana te gaan, laten we een bezoek aan de Romeinse stad aan ons voorbij gaan. Wellicht een volgende keer, maar we hebben nu geen zin in de stad.
Slovenië heeft maar één eiland en dat ligt onder de pieken van de Julische Alpen in het Meer van Bled. Het is een belangrijke toeristische attractie, maar als we bij het meer aankomen worden we toch geraakt door het uitzicht op het eiland met de kerkklok die volgens een legende symbool staat voor vervulde wensen. Ook het kasteel, hoog op een rots gelegen ziet er prachtig uit.
Camping Bled ligt dicht bij het meer en het is er druk. Als we bij de receptie staan, zien we Paul en Ellen weer terug, het lijkt bijna wel afgesproken. We krijgen een prachtige plek, lekker op grind met gras voor de deur. Wij schrikken van de tarieven vanaf vandaag (1 juli), zelfs de toeristenbelasting is hoger. We hebben ook nu weer discussie over de prijs, omdat ze gisteren aan de telefoon een ander bedrag genoemd hebben, dan wat we nu moeten betalen. Uiteindelijk komt ook dat weer goed.
Wij fietsen rondom het meer, maar er wordt ook veel gewandeld, het is net een mooi rondje van ongeveer 7 kilometer. Op het meer kan je inschepen op een bootje, een zogenaamde Pletnja, waarmee je naar het eiland kan. De bootjes worden voort bewogen door een gondelier met twee spanen. Ook koetsjes ontbreken niet in het toeristische geheel.
We vonden het de moeite waard, maar houden het toch maar op één ovenachting.
Abonneren op:
Posts (Atom)