Super vakantie-gevoel aan de Kroatische kust

De weg die ons van de Plitvice meren naar de volgende bestemming leidt is levensgevaarlijk. We worden op de meest onoverzichtelijke stukken ingehaald en dat terwijl we een normale snelheid hebben. Sterker nog, ons navigatiemeisje zegt de hele tijd 'u rijdt te hard'. We zijn dus blij als we na Udbina weer op de snelweg A1 komen. Het landschap is prachtig en afwisselend. Af en toe is er laaghangende mist, maar de temperatuur loopt al snel op richting 30 graden. We passeren een soort moeras, komen door tunnels en bij Posedarje zien we prachtige meren. Helaas kunnen we daar door onze lengte niet op de camping komen en rijden we verder tot Lozovac, waar we terecht kunnen op Camp Marina. We zitten dichtbij de entree van het Nationale Park Krka. We krijgen door Marina (die alles scherp in de gaten houdt) een heerlijke, rustige plek en er is een zwembadje waar we dankbaar gebruik van maken. Het is bloedheet in de zon en we zijn blij dat er een beetje wind is en schaduw van de bomen. Voor ons is dat een nieuwe ervaring, want meestal zoeken we juist de open plekken op.
Vanuit de camping wordt een dagexcursie georganiseerd met o.a. een bezoek aan het Nationale Park met de watervallen, bezoek aan een klooster en een bbq-lunch. We vinden het nogal prijzig met €54,- pp. We kunnen ook op eigen gelegenheid naar het park, want het is dichtbij, maar we twijfelen wat we zullen doen. We horen dat een deel is afgesloten vanwege hoog water en zwemmen onder de watervallen mag daarom nu ook niet en dat maakt het nu juist zo apart. Een alternatief is om vandaag met de bus naar het plaatsje Sibenik te gaan, maar die schijnt maar 1x per dag te gaan (als het meezit) en gaat er dan ook nog een bus terug? We kunnen de juiste informatie niet vinden. Fietsen is hier echt geen optie, want ook hier rijden ze als gekken. Het is even puzzelen en zoeken en als we een in het boek een camping zien aan de kust, vlakbij Sibenik, besluiten we de hele afstand van 18 km in één keer met de camper te overbruggen. Zo staan we al vroeg bij de incheck-balie van het camping resort Solaris, waar de prijzen in het hoog seizoen niet leuk zijn, maar met het ACSI-tarief goed te doen. We mogen zelf een plek uitzoeken en die zijn giga groot. Door de bomen is het wel even zoeken naar satelliet ontvangst. We willen hier een paar dagen blijven staan en zondag is het slot van De Twaalf van Oldenheim, dat moeten we natuurlijk wel zien!
We lopen een paar passen en zitten dan op het strand, met eilandjes voor de kust en verrukkelijk zeewater om in te zwemmen. We ploffen neer op onze stretcher en luchtbed. Dit is het helemaal, het super vakantie-gevoel aan de Kroatische kust.

‘Droomvlucht’ door prachtig Plitvice

Gisteren zijn we aangekomen op camping Bear, zo'n 6 km voor de Plitvice meren. Eerst over de snelweg en daarna over een soort provinciale (tweebaans) weg. Het rijdt niet snel, maar wel door een prachtig landschap. Af en toe zien we hier inhaal manoeuvres en vragen we ons af of die mensen een doodswens hebben. Het is onoverzichtelijk en levensgevaarlijk. Gelukkig komen we veilig aan op een kleine camping met 30 plaatsen bij een boer. Omdat we vroeg zijn, slagen we er in om een goede plek te krijgen. De kleine camping heeft alles en vooral een vriendelijke ontvangst. Er is een wasmachine die gratis te gebruiken is en waarvan we gelijk gebruik maken. We vinden het bloedheet en drukkend weer en het verbaast ons niet dat het later op de dag gaat regenen en onweren. Gelukkig ligt de schone was dan al weer in de kast. Het sanitair op de camping is een beetje bedroevend, overal is het nat. Het lijkt wel of we in een vochtige grot zitten, brrrrrr.
Nadat we gebeld hebben met Moos, die jarig is vandaag, gaan we met de eerste shuttle service van de camping op excursie in het nationale park (met een grootte van bijna 300 km2) Plitvice meren. We zijn om 9.00 uur binnen en net voor de massatoeristen die hier met busladingen worden aangevoerd. We volgen route C die ons door het hele park brengt. Nou ja brengt, we moeten wel zelf lopen over bospaadjes, vlonders en trappetjes. Vanaf het eerste moment is het adembenemend mooi. De kleur en helderheid van het water, de talrijke watervallen, bossen, beekjes, vogels, insecten en vissen. Als we met een bootje het meer oversteken en even op adem komen van het eerste deel, krijgen we het gevoel alsof we in 'droomvlucht' (Efteling) zijn. We lopen helemaal naar boven en gaan dan met het bus-treintje een halte naar beneden om vervolgens langs het water weer verder te lopen. In totaal geeft onze stappenteller aan dat we 12,5 km en 33 verdiepingen (bijna 20.000 stappen) hebben gelopen. Om half vier brengt de shuttle ons weer terug en laten we moe, maar voldaan de voeten weer tot rust komen. Het was zeer de moeite waard en echt een hoogtepunt!

De grens over Kroatië in

We hebben een heerlijke dag in en rond Ptuj. Het is prachtig weer en te heet om in de zon te zitten. Gelukkig is het op de fiets goed te doen en we maken een lekker tochtje. Het plan is om rond het meer te fietsen, maar dat lukt niet omdat we niet over de stuw kunnen om over te steken. Terug dus maar naar het centrum van Ptuj waar we omhoog klimmen naar het kasteel om even te genieten van het mooie uitzicht. Zaterdag is echt een dag om te trouwen, want we komen een aantal bruidsparen tegen. Alles ziet er een stuk leuker uit met mooi weer en vanwege het weekend is het ook drukker in de stad.
We gaan eten in het restaurant bij de Termen, de prijzen in Slovenië zijn een stuk leuker dan in Oostenrijk. Lekker zo'n rust/verwendagje.
Vanochtend rijden we weer verder en al snel komen we bij de grens van Kroatië. We realiseren ons dat we hier onze paspoorten moeten laten zien en dus moeten we die eerst uit de opbergplek tevoorschijn halen. Zowel aan de Sloveense kant als aan die van Kroatië zit inderdaad iemand van de douane in een hokje. Als we onze paspoorten voor het raam omhoog houden houden, mogen we gelijk verder rijden. We wisselen gelijk wat geld, want in Kroatië hebben ze de Kuna. En ook hier moeten we weer tol betalen, maar dat gaat ouderwets met een kaartje trekken en het afgelegde traject met creditkaart betalen. Komend vanuit het noorden leidt de route naar de (mini)camping ons helemaal aan de zuidkant om Zagreb heen. Het is een prima weg, maar net voor de camping gaat het laatste stukje heel steil omhoog en ook weer steil omlaag. Het is even een oeps-momentje, maar alles gaat goed. De camping is van een Nederlandse eigenaar, die ons zeer gastvrij ontvangt met brood, worst en kaas. Hij is begonnen als camper-verhuurder en heeft sinds een paar jaar ook campingplaatsen. In een houten chaletje is er van alles voorhanden in de koelkast om vrij te pakken, net als een kop koffie of een glaasje slivovitsj. Er lopen kippen, er kraait een haan en het ligt in een heel rustig, landelijk gebied. De schoonvader van de eigenaar heeft met zijn taxi een shuttle service naar het centrum van Zagreb, dat toch nog 17 km hiervandaan lig. Wij gaan, vanwege de warmte, een stukje te gaan fietsen en onderweg besluiten we naar de Mirogoj begraafplaats te gaan, die bekend staat als een van de mooiste rustplaatsen van Europa. De afstand valt behoorlijk tegen en het fietsen in Zagreb is niet echt veilig, maar we zetten door en komen er. Bij de ingang van de begraafplaats is een begrafenis gaande en we hebben medelijden met de in zwart geklede mensen die in de brandende zon staat. Gelukkig blijkt het om filmopnames te gaan, maar voor de acteurs en figuranten blijft het afzien. De begraafplaats is giga-groot met vier verschillende gedeelten: joods, protestants, katholiek en moslims. Er zijn mooie arcaden en koepels, maar de kerk kunnen we niet in vanwege de filmopnames, die we zelf niet mogen filmen.
We zijn blij als we de weg weer terug kunnen vinden naar ons plekje op de mini camping waar we met een biertje een leuk gesprek hebben met de eigenaar en zo wat leren over Kroatië. Zo horen we dat in Kroatië mensen geen hypotheek hebben, maar eerst wat geld moeten sparen voordat ze het aan hun huis kunnen uitgeven. We begrijpen nu waarom zoveel huizen er onaf uitzien en vooral het afpleisteren er als vaak laatste klus er bij in lijkt te schieten.

Eerste kennismaking met Slovenië

Vanaf de CP stoppen we eerst nog even bij de Lidl en zitten daarna heel snel weer op de Autobahn richting Slovenië. Omdat onze Go Box nog steeds twee piepjes geeft (ipv één), stoppen we bij een tankstation, maar ze kunnen ons er niet helpen. We rijden dus maar gewoon door naar de grens met Slovenië. Net over de grens stoppen we bij de Petrol voor ons volgende tolsysteem, want hier wordt DarsGo gebruikt. Luuk blijft bij de camper op de drukke parkeerplaats en ik sluit aan in de rij tussen de, voornamelijk, vrachtwagenchauffeurs. Het gaat niet erg snel, maar uiteindelijk krijg ik een ingevuld formulier waarmee ik vervolgens naar een busje moet. Daarin zit een medewerker van DarsGo die ons uitlegt dat de boxjes zijn uitverkocht en pas na 11 juni weer geleverd worden. Hij noteert onze gegevens in de computer en het schijnt dat ons kenteken dan toch gewoon "gezien"wordt en de tol van ons prepaid-tegoed wordt afgeschreven. We hebben € 50,- betaald, wat genoeg zou moeten zijn voor de heen- en terugreis. Tjonge, tjonge, wat een gedoe. Waarom bestaat er in Europa niet één systeem, in plaats van al die verschillende. In veel vrachtwagens zien we op het voorruit een hele rits aan boxjes geplakt zitten, niet normaal!
Onze eerste indruk van Slovenië is dat het er groen is en heuvelachtig. Het laatste stuk in Oostenrijk vonden we een beetje saai en vlak. De snelwegen A1 en A4 zijn prima en al snel zijn we bij onze bestemming Ptuj, waar een camping is naast de Termen van Ptuj en bij het Grand Hotel. We moeten ons bij de receptie van het hotel inschrijven en mogen zelf een plaats uitzoeken. De plekken zijn ruim en alle voorzieningen zijn aanwezig. Er is een deel afgezet voor een groep van de ANWB en inderdaad de eerste caravans arriveren in de loop van de middag. De ANWB vlag wordt geplant en al snel horen we een mondharmonica. Het laat zich raden waar wij al gauw aan moeten denken!
De oudste stad van Slovenië, met een prominente kasteel op een heuvel aan de rivier de Drava, ligt op loopafstand en (met paraplu) verkennen we het oude centrum, met o.a. klinkerstraatjes, cafeetjes met muziek, een klooster en een 13e eeuwse kerk.
Morgen blijven we lekker een dag staan om op de fiets de omgeving nog wat verder te verkennen.

Met de Go Box naar Graz

Gisteravond hoorden we boven ons bed een tikkend geluidje en speuren we alles af, waar dat vandaan kon komen. We komen er helaas niet achter, maar gelukkig verstoord het onze nachtrust niet. Als we wakker worden is het stil om ons heen. Alleen de boer/campingbeheerder is al weer druk bezig met z'n trekker. We lozen, tanken vers water en rijden vervolgens naar Liezen om een Go Box te kopen. Zonder deze box mogen we namelijk niet op de Autobahn, omdat we boven de 3500 kg zijn en alle snelwegen in Oostenrijk tolplichtig zijn. Bij een benzinepomp treffen we een niet zo heel snelle verkoper, die onze gegevens in het systeem in moet voeren. Omdat we met onze creditcard voor het prepaid tegoed willen betalen, schijnt het er allemaal niet makkelijker op te worden om de transactie af te sluiten. We hopen maar dat het bedrag niet een aantal keren van onze rekening wordt afgeschreven.
Met de Go Box op het voorruit geplakt gaan we met een goed gevoel de snelweg op. We horen regelmatig een piepje, dus het systeem werkt! De Gleinalmtunnel van ruim 8 km is een zgn. Sondermautstrecke, waar auto's die wel met een tolvignet mogen rijden apart voor moeten betalen. Wij kunnen met onze Go Box zonder te stoppen doorrijden, het bedrag wordt automatisch afgeschreven. Daarna horen we bij het passeren van de tolsensoren telkens twee piepjes en dat betekent dat de registratie wel goed gaat, maar dat we toch naar een servicepunt moeten. Het kan bijvoorbeeld met het saldo te maken hebben, maar we kunnen ons niet voorstellen dat €75,- na anderhalf uur rijden al opgebruikt zal zijn.
We stoppen in Graz, na Wenen de tweede stad van Oostenrijk. Er is een grote CP (naast een heel groot zwembad) waarvandaan je makkelijk met de bus naar het centrum reist. Fietsen kan ook, maar er worden (onweers)buien voorspeld, dus dat is geen goed plan. We nemen dus twee dagkaarten en laten ons rijden door de drukte van de stad. We raken niet echt onder de indruk van wat we onderweg zien. Het is allemaal een beetje smoezelig en lelijk. Het oude centrum staat op internet omschreven als de grootste nog bestaande middeleeuwse binnenstad van Europa met veel culturele bezienswaardigheden. Langs de winkelstraat met leuke kleine passages naar verrassende pleintjes staan prachtige panden, zoals het Landhaus en het Landeszeughaus (met een grote verzameling historische wapens en ridderharnassen). Glockenspielplatz is een leuk pleintje waar je op bepaalde tijden een klokkenspel kunt zien. Wij lopen door naar de Bergbahn die ons naar de belangrijkste bezienswaardigheid van Graz brengt, namelijk de Schloßberg. Dit is een 123 meter hoge heuvel net ten noorden van de binnenstad met o.a. de 28 meter hoge Uhrturm uit 1560 en een prachtig uitzicht over de stad. We lopen de 260 treden naar beneden en hebben genoeg gezien. Het begint een beetje te miezeren en we gaan terug naar de camper. We hebben een leuke middag gehad, maar als citytrip zouden we Graz niet echt aanbevelen.

Binnendoor Oostenrijk in

Het is duidelijk dat de vrije dagen voorbij zijn. Het verkeer en vooral vrachtverkeer raast langs ons heen als we de CP verlaten. We rijden binnendoor naar Schärding, dat net over de Oostenrijkse grens ligt. De diesel is hier een stuk goedkoper en er is een Lidl voor lekkere verse broodjes. We willen over de provinciale weg 137 verder rijden, maar ons navigatiemeisje blijft maar vertellen dat we er van af moeten. Kennelijk is het niet toegestaan om met auto's boven de 3500 kg hier te rijden. We besluiten om het te negeren, maar moeten dan toch van de route afwijken omdat deze is afgesloten. Zo wordt het wel heel erg binnendoor, maar gelukkig vinden we al snel weer een weggetje om op de 137 te komen.
In Bad Schallerbach vinden we een camperplaats bij een turnvereniging/tennisclub met alle voorzieningen. Er zijn maar 7 plekjes, waarvan er één bezet is. Het is hier een self-service gebeuren, maar alles is prima aangegeven en in een houten huisje treffen we allerlei informatie aan waaronder een kaart met fiets- en wandelroutes.
Nadat we onze verse broodjes lekker in de zon hebben opgegeten en in de schaduw even onze oogjes hebben dichtgedaan, pakken we de fietsen om de omgeving te verkennen. Het is weer even wennen, want af en toe gaat de weg toch wel wat omhoog en met deze temperatuur is het gelijk puffen. We fietsen een deel van de Panoramaroute, met prachtig uitzicht over het glooiende landschap en maken een mooi rondje van zo'n 20 km door kleine dorpjes.
Terug op de CP trekt de lucht dicht, steekt de wind op en voelen we een paar spatjes.
De goederentreinen die over het spoor achter de CP met grote regelmaat en flink hoorbaar langs kwamen, baarden ons wat zorgen voor een goede nachtrust. Gelukkig valt het mee en slapen we goed. We laten geld achter in de box in het hutje en rijden eerst naar Wels om brood te kopen. We blijven op de Bundesstrasse, die verrassend rustig is. Al snel zien we de bergen opdoemen met nog wat besneeuwde toppen. Het rijdt heel mooi en na de Pyhrnpas op 945 meter hoogte stoppen we even om het landschap goed in ons op te nemen en om koffie te drinken. In Liezen is het ineens een stuk drukker. Vandaar is het (richting Schladming) ongeveer 10 km naar Aigen im Ennstal, waar we neerstrijken op camping Putterersee. De camping ligt mooi aan het warmste veenmeer van Steiermark. Omdat de ondergrond wat week is, krijgen we een plek op grind aangewezen. Er wordt namelijk, helaas, regen verwacht. 's Middags valt er inderdaad af en toe wat regen en jammer genoeg net als wij een rondje om het meer lopen. We drogen gelukkig al weer snel op, zodra de bui voorbij is. Het is hier heerlijk rustig tussen het boerenleven, de bergen, leuke huisjes en de koeien en de voorzieningen op de camping zijn prima in orde!

An der Schöne (blauen?) Donau

Tijdens de Pinksterdagen is het prima rijden op de A3 richting zuiden. Er zijn veel wegversmallingen daar waar ze de weg aan het verbreden zijn, maar omdat er nauwelijks vrachtverkeer rijdt, schieten we lekker op. Onze tweede stop wordt Herzogenaurach, een paar km van de snelweg af. Bij een tropisch zwembad (met glijbanen) is een camperplaats voor 12 campers en omdat we aan het begin van de middag aankomen, treffen we nog een paar lege plekken aan. We kiezen een mooi plekje met uitzicht op het bos en genieten van de fluitende vogels en de rust om ons heen. Betalen moet in het zwembad en dan krijg je een voucher van € 2,- die je kan gebruiken om te gaan zwemmen of in het restaurant. Wij kiezen voor het laatste en nemen een kop koffie op het terras, waar het in de zon bloedheet is. We wandelen naar het centrum, waar we midden in het stadje, boven op een dak een ooievaarsnest aantreffen.
Vandaag vervolgen we over de A3 onze route richting Oostenrijk en stoppen we in Passau. Er is een CP, heel dicht bij het centrum en ook nu hebben we het geluk om er een vrije plek aan te treffen. Gedurende de dag zien we veel campers tevergeefs aankomen, maar gelukkig zijn er nog andere mogelijkheden iets verder van het centrum af. Passau ligt prachtig aan de Donau op een drierivieren-punt, de Donau, Inn en Ilz. Er is een lange kade voor riviercruise schepen en rondvaartboten. Ondanks dat de winkels gesloten zijn vanwege 2e Pinksterdag is het druk in de stad. Hoog boven de Donau ligt de vesting Oberhaus (een museum) en midden in de stad prominent de Dom. We nemen een kijkje binnen en zijn onder de indruk van de rijkdom, maar het is echt prachtig.
Op het drierivieren-punt is het druk met groepen toeristen en op een bankje ligt een fototoestel. We kijken om ons heen, maar niemand komt er op af. We blijven even zitten en besluiten dan om het maar mee te nemen. Maar wat doen we er nu mee, het idee dat iemand zijn vakantiefoto's mist vinden we niet leuk. Uit de foto's die er op staan worden we ook niet veel wijzer, waarschijnlijk is het toestel van oudere mensen, maar de foto's dateren van een paar jaar terug en niet van vandaag of de afgelopen dagen. We vinden het een raadsel.
Het was vandaag weer een heerlijk warme dag met veel zon. Als we terug komen in de camper is het 30 graden binnen. We zetten vlug alles open en gaan zelf lekker met onze stoel in het gras zitten om plannetjes te maken voor het vervolg van de trip door Oostenrijk.

Op naar Kroatië

Vandaag beginnen we weer aan een nieuw camper-avontuur met als reisdoel Kroatië. We hebben in grote lijnen een route uitgestippeld en als we wegrijden weten we nog niet wat onze eerste stop zal zijn. Na onze heerlijke vakantie met de kinderen en kleinkinderen naar Kreta in de meivakantie, hebben we rustig de camper kunnen bevoorraden en zijn we helemaal klaar voor een nieuwe reis. Het klinkt alsof we erg druk zijn met reizen, en dat is ook wel een beetje zo. Er is nog zoveel te ontdekken met de camper voor ons.
De ochtend begint erg fris, maar hoe oostelijker we komen, hoe meer het opklaart en hoe warmer het wordt. Het is wel erg druk op de A12 richting Oberhausen. Door het Pinksterweekend is er veel recreatieverkeer, maar gelukkig staan de files de andere kant op, richting Nederland. We zetten de coordinaten op een camperplaats in Idstein, een stadje (richting Wiesbaden) net van de snelweg af. Bij een tennispark treffen we 12 keurige camperplekken aan en binnen 10 minuten loop je in de Altstadt met mooie vakwerkhuizen. De zon schijnt, het is er heerlijk rustig en de stoelen kunnen naar buiten. Langzaam kicken we wat af van de vervelende toestanden in ons pand met het Bestuuur van de VvE. Die negativiteit kunnen we missen als kiespijn en parkeren we voorlopig.
We zijn weer onderweg en heel benieuwd naar alles wat komen gaat.