Het venijn zit in de staart

In Givry worden we wakker met een dun laagje sneeuw. Het was een koude nacht en dat hadden we eigenlijk niet verwacht in deze periode. Toch is de camperplaats volgestroomd en zijn we zeker niet de enigen die op pad zijn. Het is jammer dat we door het weer het dorpje niet hebben kunnen verkennen, maar dat moet dan maar een volgende keer. De gratis CP is de moeite waard om naar terug te keren. Emmy en Wim rijden net iets voor ons weg en onderweg komen we elkaar nog een keer tegen bij de pomp in Luxemburg.
Bij Toul moeten we weer tol betalen en dat is gelijk de laatste keer, omdat we verder via Nancy en Metz geen tolweg meer hebben. Deze route is goedkoper dan via Reims en Arras. In totaal zijn we nu in Frankrijk € 118,50 kwijt en de route is prima als je met winters weer via de tolweg naar huis wilt rijden. Het voordeel is ook dat we via Thionville in Luxemburg kunnen tanken voor € 1,01 per liter diesel. Achter ons stoppen Emmy en Wim om ook te tanken en op de parkeerplaats komen ze nog even bij ons binnen tijdens de lunchstop. Zij rijden door richting Luik en wij gaan richting Namen. Onze laatste overnachting is in Han-sur-Lesse bij de grotten van Han. Er is daar een mooie CP met stroom, water, loos-voorzieningen en zelfs wifi en dat alles voor € 7,50.
Helaas zijn de grotten op maandag gesloten en dus ook alle winkeltjes en restaurantjes in het dorp. Hierdoor is het er erg rustig.
De laatste 280 km naar huis op dinsdag zijn eigenlijk het vervelends om te rijden. Het vriest en onderweg krijgen we een flinke sneeuwbui, waardoor de linker weghelft moeilijker berijdbaar wordt. Bovendien is het loei-druk met vrachtverkeer en wordt er erg hard gereden onder deze omstandigheden. Er zijn veel aanrijdingen en we raken in de file. Gelukkig klaart het in de loop van de ochtend op en hebben we op de rondweg bij Brussel en Antwerpen verder geen problemen meer.
En zo zijn we weer thuis en kan de camper leeggeruimd worden. Door de pekel en neerslag hebben we wel een flinke schoonmaak klus te doen, maar dat is voor later zorg. We hebben een prima reis gehad en in september/oktober leuke en mooie plaatsen bezocht. Het is heerlijk om in de wintermaanden aan de Costa Blanca te zijn, maar het weer viel in februari/maart dit jaar een beetje tegen. Niet alleen in Nederland was het ijzig koud, zelfs in Barcelona lag gisteren 10 cm sneeuw.
Van ons mag de lente nu wel beginnen. Na 4700 km mag de camper even "op stal" en gaan wij ons weer voorbereiden op een volgende trip.

Winter in Frankrijk

We doen de terugreis in grote stappen. In Spanje is het weer op zaterdag nog redelijk, maar in Frankrijk staat ons kou en mogelijk sneeuw te wachten. De tweede stop doen we in Cabanes, dat net voor de Spaans-Franse grens ligt. We rijden over de tolweg en arriveren aan het begin van de middag. De camperplaats, die niet ver van de snelweg ligt, is prima aan te rijden en bestaat uit een groot veld bij een nog niet afgebouwd, rommelig, huis. De eigenaresse is er als de kippen bij om aan te wijzen waar we moeten gaan staan en direct € 10,- te innen, waar we ook nog stroom en wifi voor krijgen. Het dorpje stelt niet veel voor, maar op de fiets zit je na 6 km in Figueres, waar je het Dalí-museum kunt bezoeken. Helaas begint het in de loop van de middag een beetje te regenen en is het te fris om buiten te zitten.
Na een heerlijke, rustige, maar koele nacht, zijn we al weer vroeg op. Vandaag staat er een langer traject op het programma. We rijden eerst binnendoor naar Jonquera, waar we de tolweg opgaan en waar na 100 meter de tol weer eindigt, zodat we 85 eurocent moeten afrekenen! Nou ja, alle beetjes helpen waarschijnlijk.
De besneeuwde toppen van de Pyreneeën zijn prachtig in het vroege zonlicht. Richting Narbonne hebben we veel last van de wind en we zien dat we niet echt zuinig rijden. We tanken daarom, tegen onze gewoonte in, aan de snelweg en realiseren ons later dat er bij Vienna een prima afslag naar de pomp van Leclerc was. Jammer, maar helaas.
Bij de tolpoort in Vienna moet het traject vanaf de grens betaald worden en worden we natuurlijk weer in klasse 4 berekend. We weten inmiddels hoe het werkt, op de knop drukken en zeggen dat dit niet klopt. De vriendelijke dame zet de knop om naar klasse 3, maar dat vinden we nog niet goed. We drukken nog maar een keer op de knop en ja hoor ..... we besparen uiteindelijk € 60,- en dat is toch de moeite waard.
We rijden door over de A6 naar Chalon sur Saône, waar we na ruim 600 km de weg verlaten, toch nog een pomp bij Leclerc vinden in Lux en daarna de camperplaats in Givry opzoeken. Emmy en Wim staan er ook, zij zijn ons vanochtend vroeg al voorbij gereden. Ze nodigen ons uit om gezellig wat te komen drinken. De kachel kan aan, want het is hier 3 graden en later valt er ook nog natte sneeuw. Brrrrrrr! Na de borrel maken we een winters gerecht met bruine bonen. Spanje en het lekkere weer lijken alweer heel ver weg.

Relaxed onderweg naar het noorden

We genieten op onze laatste dag, samen met Ans en Rein, van een heerlijke lunch in restaurant Transilvania. Het is te fris om op het terras te zitten, maar binnen is het wel erg warm. Ook dit restaurant is, zoals de meeste in Albir, niet Spaans. Het is Roemeens, dat is weer eens wat anders. Het eten is in ieder geval goed. We hebben gelijk een lekkere wandeling naar en van het restaurant. Terug op de camperplaats nemen we vast afscheid van Rob en Emmy, Wim en Cecile en van neef Jean Marie en Annemarie. De rekening wordt door Juan opgemaakt en het valt op dat we heel weinig stroom verbruikt hebben. De zonnepanelen hebben hun werk goed gedaan!
Paco is al vroeg aanwezig en tegen 8 uur zijn we onderweg. Het is jammer dat we Frans en Joke niet meer hebben gezien, omdat Frans griep kreeg, maar we gaan er van uit dat we zeker weer terug komen aan de Costa Blanca, zodat we elkaar later dit jaar weer gaan zien.
De route gaat vandaag over de tolweg AP-7, het rijdt niet zo leuk als over de N332, maar wel sneller. Bij Valencia kiezen we de Autovía A7, geen tol, maar wel snelweg. Het rijdt vlot en het is droog en zonnig. Ons eerste traject is met 260 km niet zo lang. We wilden naar Peñíscola, maar gisteren hoorden we op de valreep over een nieuwe CP in Alcossebre, vlakbij de snelweg, maar rustig gelegen. We hebben voor de zekerheid een plaatsje gereserveerd en bij aankomst treffen we een keurige CP op grind, met alle voorzieningen. Helemaal top! We hebben heerlijk de tijd om nog even in de zon te liggen en het dorp, strand en supermarkt is op loopafstand. Echt weer een plek waar we blij van worden. Zo is het begin van onze terugreis heel relaxed!

Nog een paar dagen

We vinden het heel onhandig dat we maar 1 fiets met ondersteuning hebben om te gebruiken. Boodschappen doen op de fiets kan wel, maar niet gezamenlijk. We proberen het één keer op de fiets zonder batterij/ondersteuning, maar daar blijft het dan ook bij. Het is niet te doen, vooral niet met wind tegen. Het is jammer dat we er niet samen op uit kunnen in de omgeving.
Zondag lopen we voor de laatste keer naar de markt in Albir, want het zit er alweer bijna op voor ons. Er is nu weer veel beweging op de camperplaats, er komen elke dag wel nieuwe mensen bij. Omdat wij naast het doorloopje naar het sanitair en afwasplek staan, zien we regelmatig nieuwe gezichten langs komen. Zo loopt er een man langs en ik zeg tegen Luuk "goh, die man lijkt erg op je neef". We zijn helemaal verbaasd als blijkt dat het inderdaad neef Jean Marie is die al twee dagen hier blijkt te staan samen met zijn vrouw en die al jaren hier blijkt te komen. Hoe toevallig is dat!
Als je van een praatje houd, is onze plek "the place to be", want iedereen komt er langs. Vooral als we een klusje doen of aan het schoonmaken zijn, wordt er een overdaad aan adviezen gegeven.
We zijn ons inmiddels aan het voorbereiden op de terugrit en besluiten om vrijdag al te gaan vertrekken. Het weer is wel lekker, maar niet extreem zonnig en we willen over een week in ieder geval thuis zijn. We wisselen informatie uit met andere camperaars over routes en camperplaatsen. Ieder heeft zo zijn eigen voorkeuren. Helaas voorspellen ze weer vrieskou en neerslag in Frankrijk, dus het hangt er van af of we over Millau of over Lyon gaan. We gaan in ieder geval in twee stappen naar de grens en dan is het toch geen weer meer om lekker buiten te recreëren. Hier is het rond een uur of zeven 's avonds meestal heerlijk. De wind is dan vaak weg en de vogels zingen uit volle borst als we de afwas staan te doen.
Gisteren zijn Ans en Rein weer in Spanje aangekomen en ze fietsen gezellige even bij ons langs. Morgen gaan we samen een hapje eten en dan starten we de motor weer. Vandaag hebben we de camper alvast gevuld met gas en diesel en de banden op spanning gecontroleerd. De nieuwe startaccu doet het in ieder geval goed!

Na zonneschijn weer donkere wolken

Afgelopen woensdag werden we getrakteerd op een stralende dag. Dat kwam goed uit, want Frans en Joke kwamen ons ophalen om gezamenlijk een wandeling te maken en een hapje te eten. Het wordt een topdag in Villajoyosa. In de stralende zon lopen we over de boulevard met aan het eind een stuk natuurgebied waar we naar een oude toren klimmen. Het is een leuke wandeling en met het heldere weer hebben we een schitterend uitzicht op de kust van Campello en Alicante.
Terug aan de boulevard, strijken we neer in restaurant El Pòsit voor een heerlijke lunch met een leuk tapas-menu. We krijgen 8 tapas die er niet heel bijzonder uitzien, maar ook heerlijk smaken. Er zijn hele aparte combinaties van zoet en hartig. Je zou het zelf niet bedenken! Ook het dessert is bijzonder met kleine toetjes van o.a. chocolade, mousse, flan, en een brownie met kokosijs. Echt smullen!
Woensdag is ook de dag, dat de rechtbank uitspraak doet over onze airco-aanvraag en dus een spannende dag voor ons. Omdat de beschikking per post wordt verstuurd, moeten we een dag wachten totdat we het oordeel horen.
We rijden net met de camper bij de garage weg, waar we toch maar een nieuwe startaccu hebben laten installeren, als het telefoontje komt. We zijn door de rechter op alle punten in ons gelijk gesteld en mogen dus overgaan tot het plaatsen van een kleine airco-unit op ons terras/balkon. Ik word er zowaar emotioneel van, maar het heeft dan ook wel heel veel spanning gegeven het afgelopen jaar. Onze dag kan niet meer stuk en we zijn er druk mee om familie en vrienden te informeren over dit grote moment. Hè, hè, we zijn er ongelofelijk blij mee dat die periode kan worden afgesloten.
Vandaag genieten we weer van een heerlijke dag met heel veel zon. Lekker in korte broek een beetje aan het kleurenschema werken met hier en daar een praatje over camperplaatsen op de terugweg. Morgen gaan er weer Nederlanders terug naar huis en wij willen volgende week zaterdag ook gaan rijden. Na een paar uurtjes krijgen we het zelfs een beetje te warm en lopen we nog even naar ons koffietentje in Albir. Na een spontaan kappersbezoek keren we terug op de camperplaats en halen we de mail op.
Ons goede gevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon, want het bestuur van de VvE heeft een extra ledenvergadering uitgeschreven om toestemming te vragen om in hoger beroep te gaan tegen de uitspraak. Nou dat weer! We balen enorm. Bestaat er dan toch geen gerechtigheid?

Klacht uit Nederland

Het leven aan de Costa Blanca kabbelt rustig voort en geeft niet veel aanleiding om een blogbericht te maken. Het weer is ook al niet echt om over naar huis te schrijven, dus waar moeten we het dan over hebben. Vanuit Nederland heeft een trouwe lezer geklaagd over de lage frequentie van blogberichten en ons enkele suggesties gedaan, maar eerst moet ik natuurlijk vertellen dat Henk en Joke afgelopen zaterdag naar huis vertrokken zijn. We vinden het jammer en missen de gezelligheid van een praatje en een drankje met elkaar. Er begint nu wat beweging te komen op de camperplaats waar het gezelschap bestaat uit Noren, Zweden, Fransen, Belgen, Engelsen en Nederlanders. Een open gevallen plek blijft nooit lang leeg en we zien regelmatig dat campers tevergeefs aankloppen en om een plekje vragen. Paco en zijn vrouw regelen het hier allemaal streng en houden alles goed in de gaten. Ook het gebruiken van de wasmachine kan niet zomaar, hiervoor moet gereserveerd worden en loopt alles op volgorde en tijd. Het gevolg is dat het er piekfijn uitziet en netjes blijft. Er zijn zelfs keurige waslijnen aanwezig. Het sanitair is wat verouderd, maar de douches zijn heerlijk en het water superheet. Ook bij het afwassen is er altijd heet water. We hebben dus niets te klagen hier. Het is alleen jammer dat het weer een beetje minder is met af en toe regen, een frisse wind en veel bewolking. Tijdens het fietsen houdt mijn ondersteuning er ineens mee op en krijgen we de accu niet meer aan de praat. In de fietsenwinkel laten we de fiets aan de computer koppelen. Na de computertest is het oordeel van de fietsenmaker dat de accu waarschijnlijk kapot is. Zover waren wij ook al en daar zijn we niet blij mee. De fiets is drie jaar oud en zo'n accu is mega-duur en bovendien niet op voorraad aanwezig hier. Er zit niets anders op dan de komende dagen samen te lopen of met 1 fiets boodschappen te doen.
Als alternatief gaan we daarom maar met de bus naar Benidorm. Ook dat is een ervaring apart met een benauwd ritje door Albir en Alfas en ontelbare stops, zodat we ruim drie kwartier onderweg zijn. Fietsen gaat een stuk sneller! Het is goed winkelweer, en (in tegenstelling tot december/januari zit er niemand op het strand. Je waait er dan ook bijna uit je kleren. Toch zie je op de boulevard altijd mensen in korte broek of dunne zomerjurk, terwijl wij met een trui en een jas aan lopen. Met een chagrijnige kamikaze chauffeur is de terugrit een stuk sneller en aan het eind van de middag zijn we weer terug op honk.
Vandaag wandelen we naar de markt in Altea en werken we goed aan ons stappen-gemiddelde. Het is goed om in beweging te blijven, want zo hier en daar gebeuren er kleine ongelukjes om ons heen. Een mevrouw op de camperplaats heeft een ladder op haar hoofd gekregen en wordt met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Zojuist is onze buurvrouw in een taxi naar de dokter of het ziekenhuis gebracht en iets verderop is een bekende op haar knie gevallen en moet rust houden. Het is een beetje kommer en kwel hier aan de Costa, maar vooralsnog slaan we ons er goed doorheen.