Home is where you park it

De CP in en bij de Champagne was uitstekend! Lekker rustig, geen verkeer en aardedonker. Als we wakker worden is het -9 graden, maar we zien de zon prachtig vuurrood opkomen. We rijden hetzelfde stukje terug naar de snelweg en treffen onderweg nog een bakker voor de laatste Franse baguette. Het wordt weer een goede rit met een droog wegdek en zon. Langs Reims en St. Quentin komen we via Arras op de drukke A1 richting Lille. Wat een verkeer rijdt hier, maar het is dan ook de snelweg naar/van Parijs. We rijden zonder enig oponthoud België in naar onze laatste stop in Machelen. Hier is een keurige camperplaats waar 8 campers kunnen staan achter een slagboom, die open gaat als je € 8,- betaald. De prijs is zelfs inclusief 16 amp. stroom, dus we kunnen de kachel lekker opstoken. Onderweg is het trouwens door de Alde ringverwarming geen een keer koud geweest in de camper. Het is misschien luxe, maar oh zo lekker. We ruimen alvast een beetje op in de camper, zuigen stof en maken schoon. 's Avonds eten we stoofvlees in de Omspanning en moeten we echt weer wennen aan de prijzen. Een glaasje wijn voor € 4,50 is toch wel een heel verschil met Spanje.
We staan als enigen op de CP en slapen prima. Voordat we op zaterdag aan ons laatste stukje richting huis beginnen kuizen we voor de laatste keer het toilet. Het is even spannend of we de CP weer af kunnen komen, maar zodra we de camper voor de slagboom zetten gaat deze gelukkig automatisch open. In Deinze stoppen we nog even bij de Aldi en rijden we via Gent naar Antwerpen en zo de grens naar Nederland weer over. De telefoon kan weer ingesteld worden op de Nederlandse provider en we appen en bellen gelijk naar familie en vrienden. Het laatste stukje gaat over de A27 en aan het eind van de ochtend staan we met de camper voor de deur. Het sjouwen kan beginnen, want alles moet eruit.
Zo is er een einde gekomen aan weer een heerlijke camperreis. In totaal hebben we 6400 km gereden, heel veel moois gezien en genoten van de leuke ontmoetingen. We hebben weer iets bijzonders om op terug te kijken. De camper kan op stal en wij gaan nu een paar maanden thuis genieten.

Late aankomst in de Champagne

En inderdaad, de thermometer geeft 's morgens -7 graden aan. Wij hebben prima geslapen, het is binnen lekker warm en we starten rustig op. Vandaag geen wekker, lekker nog even blijven liggen, rustig ontbijten, het bestelde brood ophalen en na het lozen weer op pad. We zitten vlakbij de snelweg A6 richting Parijs en Dijon, waar we de A31 opgaan. Het glooiende landschap is ineens wit. We zijn erg blij dat het al dagen droog en zonnig is en het is prachtig weer ook om te rijden. Elke dag zo'n 350-400 km is goed te doen en we wisselen af met sturen. We dachten daarom dat we vandaag ook wel wat later konden vertrekken. We eten onze Franse flute onderweg op een parkeerplaats op, lekker met de neus van de camper in de zon. Op de A5 nemen we afslag 22 naar Vendeuvre waar een camperplaats zit op een pleintje waar ook de markt wordt gehouden. We zijn er halverwege de middag. Volgens de omschrijving is er ook elektriciteit, maar dat blijkt een punt op het Sani-station te zijn waar je met een jeton voor € 3,- een uurtje stroom kunt gebruiken. Daar hebben we niets aan, want we willen de stroom de hele nacht kunnen gebruiken voor de verwarming. We hebben namelijk het idee dat het Spaanse gas dat we in de tanks hebben bij deze kou niet zo goed werkt. Er is al een paar keer een waarschuwingslampje gaan branden. We lopen naar de Mairie om te informeren of er een andere oplossing is, er staan immers stroomkasten voor de marktkooplui, maar er is niemand die ons wil helpen. We rijden daarom door naar Troyes, waar we op een parking kunnen staan. Het voelt al niet goed als we de stad binnenrijden, het is druk en het ziet er smerig uit. De parking is helemaal verschrikkelijk. Wat een gekkenhuis is het daar en we weten niet hoe snel we hier weer weg moeten komen. Na een snelle kop koffie in de camper, stellen we de route in op een plek richting Reims. Het is in deze omgeving echt moeilijk om een goed plaatsje te vinden in de winter, zeker als je op zoek bent naar een stroomvoorziening. Onderweg kiezen we op het laatste moment voor een CP, 20 km van de snelweg bij een Champagne boer. Het is nog net niet helemaal donker als we het keurige terrein oprijden waar nog een camper staat en waar een stroompaal is. Opgelucht laten we onze stelpoten zakken, rollen we het snoer uit en rekenen we € 5,- af bij de boer die gelijk (net als wij) zijn luiken dicht doet. Zo is het toch een ander ritje geworden dan we vanochtend dachten.
Uit Spanje krijgen we allemaal berichtjes over het slechte weer aan de Costa. Regen, wind, hagel en sneeuw! We zijn kennelijk net op tijd vertrokken!

Turbulentie onderweg naar Lyon

De schrale wind maakt het voor ons gevoel veel kouder dan de 0 graden die de thermometer aangeeft. We konden gisteren pas halverwege de avond de satellietschotel omhoog doen, omdat het iets minder ging waaien. Ook vanochtend staan we te bibberen bij de betaalautomaat. De camperplek was overigens prima in orde en we hebben heerlijk geslapen. We zitten al snel weer op de A9 om onze reis te vervolgen richting Lyon. Bij de tolpoortjes weten we de prijs voor onze camper naar klasse 2 te praten. Gewoon op de knop drukken en in ons beste frans duidelijk maken dat we een camper zijn. Het scheelt een heleboel, want klasse 2 is bijna de helft van de prijs dan klasse 4. We zijn trots op onszelf.
We begrijpen nu ook dat we zoveel vrachtwagens zien slingeren. Er zijn ongelofelijk veel chauffeurs die met hun mobiele telefoon bezig zijn, onverantwoord! Toch wordt het door de wind ook voor ons weer schudden op de weg. Het voelt een beetje als turbulentie in een vliegtuig. De route rijdt verder fantastisch, de weg is droog en het zonnetje schijnt. Af en toe zijn er wat wegwerkzaamheden, maar we hebben nergens oponthoud. Bij Vienne gaan we even de snelweg af om goedkoper te kunnen tanken. Het is een leuk stukje rijden langs de Rhône en al snel zitten we weer op de snelweg. Bij Lyon ligt in het plaatsje Dardilly camping Internationaal. Het is een van de weinige campings die open is in de winter. De sanitaire voorzieningen zijn verwarmd en als we douchen lijkt het wel of we in de sauna zijn geweest. Ook in de afwasruimte is het subtropisch. De wind valt eindelijk weg en dat maakt het buiten iets dragelijker. Er liggen hier en daar restjes sneeuw op de camping en vannacht gaat de temperatuur naar -7. Dus, luiken dicht, kachel aan en lekker binnen genieten van TV, koffie en een wijntje. Het komt helemaal goed!

Gure tegenwind van Spanje naar Frankrijk

Het leek er op dat er geen treinen meer reden na 12.00 uur vannacht. Maar helaas, midden in de nacht denderen er weer een paar, voor ons gevoel, dwars door de camper. We zijn dus weer vroeg wakker. Buiten is het guur, 1 graad boven nul en er staat een flinke wind die erg koud aanvoelt. Na het verzorgen van water en toilet, schuiven we als eerste de toegangspoort open en vertrekken we. We nemen een stukje N340 om nog even een stop bij de Lidl te houden en verse broodjes te kopen. We moeten wachten totdat de winkel open gaat. Daarna pakken we de tolweg weer op. Het rijdt prima, maar het is ontzettend druk met vrachtwagens. We houden rekening met wat oponthoud bij de grens, ook omdat daar aan de weg gewerkt wordt. Gelukkig kunnen we zo doorrijden en rijden we de bult over bij La Junquera, zo Frankrijk in. Onderweg hebben we behoorlijk last van de harde tegenwind en we zien veel vrachtwagens slingerend over de weg gaan.
Als we stoppen voor koffie en om te tanken (nog goedkoop in Spanje) pakken we ons goed in. Brrrrr, wat is het koud. Het lijkt wel een gure Hollandse wind. Binnen houden we het goed warm en onderweg staat de Alde kachel die de hele camper warm houdt er bij aan. Het zonnetje helpt ook mee om het binnen behaaglijk te houden.
Via de prima tolweg in Frankrijk komen we in Narbonne, waar we parkeren op CP La Narbonette. Het is er keurig voor elkaar en voor € 9,- krijg je er ook nog stroom bij. Lekker om de kachel te kunnen stoken. We lopen 's middags met een gevoelstemperatuur van -6 naar het winkelcentrum, met Carrefour en andere winkels, waar het heerlijk warm is. Iedereen loopt met mutsen en handschoenen, maar die van ons liggen thuis. Niet slim dus.
We zitten nu lekker warm bij de McDonalds voor het 'diner' en de internetverbinding. Gelukkig is het maar 300 meter lopen, maar wel tegen de wind in terug. Brrrrrrrrrrr.

Laagvliegende treinen in Bellvei del Pinedes

De camperplaats stond gisteravond nagenoeg vol. Velen blijven hier toch wel langere tijd staan, maar wij "moeten" door. We zijn de eerste camper die het terrein weer afrijdt, voorzien van nog meer sinaasappelen die Paco ons meegeeft. We nemen de tolweg AP7 richting Valencia en pakken de A7 tot aan Torreblanca om vervolgens weer de AP7 tot Vendrell te nemen. Het kost ons vandaag € 26,95 in totaal, dus dat valt wel mee. Het rijdt een stuk sneller dan de N-wegen en met de harde wind is het ook wel prettig om een beetje ruimte op de weg te hebben. We maken af en toe behoorlijke klappers. De zon schijnt uitbundig en het is binnen heerlijk warm. De buitentemperatuur valt met 16-17 graden ook beslist niet tegen, maar die wind hè....
In Vendrell tanken we diesel en gaan dan op zoek naar camperplaats Bellvei del Pinedes. Het kost moeite, want via de coordinaten komen we op een heel klein weggetje. Dat kan niet de bedoeling zijn. Gelukkig hebben we in Campercontact gelezen dat we via tankstation Repsol er kunnen komen en na wat zoeken lukt dat inderdaad. We zijn de enige camper en parkeren de camper niet in een vak maar zo, dat we uit de wind kunnen zitten. Later komen er nog drie campers bij, die grappig genoeg op dezelfde manier gaan staan. Het zal voorlopig waarschijnlijk de laatste dag zijn om lekker buiten te kunnen zitten, want vanaf nu zien we in de weerberichten alleen maar vrieskou in Frankrijk.
De camperplaats ligt heel rustig, maar de spoorlijnen lopen er vlak langs. Zo zien, en horen we vooral, een paar keer per uur treinen langsrazen. Vooral als de TGV passeert lijkt het alsof we op de startbaan van een vliegveld staan. We hopen maar dat er 's nachts niet gereden wordt.

Onderweg naar het noorden

Het is weer even wennen als de wekker afgaat. We gaan weer op pad en dat betekent vroeger op dan de afgelopen maanden. Geen zondags gekookt eitje bij het ontbijt, maar muesli en een boterham, koffie zetten en weg. We zeggen Laura gedag en Rein en Ans, die lekker nog een paar dagen blijven. De zon schijnt, maar ook vandaag staat er weer een flinke wind. We merken het tijdens het rijden. Via de N332 passeren we Calpe en nemen we afscheid van de Costa Blanca. Het was er weer heerlijk en vinden het maar niets om afscheid te nemen van de omgeving en alle lieve mensen die we er kennen.
Toch voelt het rijden snel weer vertrouwd. Het is maar een korte afstand vandaag. We wilden oorspronkelijk naar camping Kikopark aan het strand, maar gezien de harde wind kiezen we voor camperplaats KM Zero, tussen Oliva en Gandia. Voordat we daar zijn proberen we in Ondara eerst een pompstation te vinden met autogas, maar die blijkt er niet te zijn. Op de CP worden we door Paco hartelijk ontvangen met sinaasappels en hij wijst ons een pompstation net buiten Oliva om gas te tanken, we zijn er net voorbij gereden. We schrijven ons eerst in, zodat onze plek vrijgehouden wordt en rijden dan nog maar even terug. Met de temperaturen die we de komende dagen gaan krijgen willen we wel graag volle gastanks hebben, want de kachel moet kunnen branden. We kunnen naast de camper, redelijk uit de wind, lekker nog even buiten zitten om van het zonnetje te genieten, maar halverwege de middag verdwijnt de zon en gaat iedereen naar binnen. Het is een gure wind. We verkennen lopend het dorpje l'Alqueria de la Comtessa, maar er is niet veel te beleven. We maken kennis met de kerkklokken die elk kwartier de tijd aangeven, maar deze schijnen het 's nachts niet doen, een hele geruststelling.
We hebben een rustige middag en kunnen even afkicken van ons heerlijke verblijf aan de Costa!

Laatste keren

Waarom gaan de dagen zo snel voorbij? Afgelopen maandag moesten we onze huurauto weer inleveren op het vliegveld en gaan we nog even langs bij Addy en Henk, nadat we eerst nog wat zware boodschappen hebben gehaald. Addy en Henk vliegen deze week weer terug naar huis, ook voor hen zit het Spaanse leven er even op. Ans en Rein zijn zo lief om ons op te halen van het vliegveld, geweldig! Ook op dinsdag hebben we een programma, want dan gaan we op de koffie bij Joke en Henk. Op tafel komt een heerlijke, zelfgemaakte, appeltaart en zelfs de slagroom ontbreekt niet. Daarna worden we ook nog getrakteerd op een door Henk zelfgemaakte pizza. We smullen wat af, wat een verwennerij. Ook door het weer worden we verwend. Alle dagen zien we een strakblauwe lucht, met af en toe een frisse wind. Achter ons schermpje bij de camper is het verrukkelijk. We merken dat de zon alweer wat hoger aan de hemel staat, maar er is altijd een uurtje geen zon op onze plek. Dan gaan we meestal maar een boodschap doen of een kop koffie drinken en later in de middag zitten we weer heerlijk buiten.
Voor de laatste keer deze trip gaan we, samen met Ans en Rein, lekker eten bij de Griek. We zitten er gezellig lang te babbelen. Op vrijdag komen Frans en Joke ons halen om samen voor de laatste keer te gaan lunchen bij Vall de Cavall, een heerlijk restaurant bij Gata de Gorges. Omringd door paarden en in een mooie omgeving, genieten we van het gezelschap van onze lieve vrienden. Het is niet leuk om afscheid te nemen, we voelen ons hier thuis, maar aan alles komt een eind. Onze grootste zorg is nu de terugreis. Er is in het noorden van Spanje behoorlijk wat sneeuw gevallen en Frans raadt aan om door het Rhonedal naar huis te rijden. Terug in de camper zoeken we de route op en kijken we naar campings en camperplaatsen onderweg. Het ziet er naar uit dat het een heel koud tochtje gaat worden, maar de weersvooruitzichten geven ook zon op.
Vandaag is het opruimdag, tanken spoelen, schoon water erin, schoonmaken binnen en alles weer netjes in de garage opbergen. Luuk maakt nog een praatje met een Nederlands echtpaar, beiden chauffeur, en ook zij adviseren de route over het Rhonedal. Ze hebben net een foto gekregen van een Ned. chauffeur die met zijn truck in de hoge sneeuw staat in het noordwesten van Spanje. Het is duidelijk, we gaan aan de oostkant van Spanje omhoog en daarna via Lyon, Dijon naar Reims.
Straks voor de laatste keer koffie drinken bij Cappricio en morgen de pootjes weer omhoog en rijden.

Gezelligheid, goede gesprekken en genieten

Voor we het weten is er weer een week voorbij en beginnen we aan onze laatste week op de camping. We hebben heerlijke dagen gehad met veel blauwe luchten en zon, heerlijk. Wat zullen we dat straks gaan missen! We winkelen samen met Anneke in La Marina, Peter zit helaas een beetje in de lappenmand, en rijden nog even naar La Cala. Op woensdag zit ik 's morgens bij de kapper en terwijl de verf in mijn haar trekt, zit ik met mijn snoet in de zon en een kop koffie op het terras bij Martin te genieten. Dat maak je toch niet mee in Nederland. Met weer een lekker geknipt koppie, rijden we door naar Guadalest en maken we een heerlijke wandeling van drie uur rondom het stuwmeer. We nemen eerst het moeilijke stukje, waarbij we door het stroompje water moeten. Het lukt net om met droge voeten over een paar keitjes het water over te steken, zodat we met een gerust hart verder kunnen lopen. Als we rond zijn, ploffen we zeer tevreden neer op een terrasje in Beniarda.
Rein en Ans komen ook weer aan op de camping en we praten gezellig weer bij over van alles en we leren weer wat over het vissersleven en vistechnieken. Henk en Joke komen bij ons op de koffie en we bespreken onze plannen voor de gezamenlijke trip naar Noorwegen. Met Peter en Anneke gaan we gezellig bij de Chinees eten, waar we uren zitten te kletsen. Het is een en al gezelligheid. De ontmoetingen en de gesprekken maken ons verblijf zo bijzonder en dat maakt dat we helemaal geen zin hebben om aan de terugreis te denken.
Tussendoor kopen we wat wijnvoorraad voor thuis, gaat Driekoningen aan ons voorbij en drinken we kopjes koffie op onze favoriete terrasjes.
Vandaag gaan we voor de laatste keer naar de zondagmarkt in Albir en komen Wim en Greet op de fiets bij ons langs. Zo gaat dus nu de laatste week in en morgen brengen we de geleende gasfles terug naar Kees en Tineke om vervolgens de auto weer in te leveren op het vliegveld. A.s. dinsdag zijn we uitgenodigd bij Henk en Joke voor koffie met zelf gebakken appeltaart en pizza. We moeten er dus nog maar even goed van genieten, want voor we het weten moeten we de boel weer inpakken en richting de kou, terug naar Nederland.

Feliz Año 2017

We zitten alweer in het nieuwe jaar, de tijd gaat snel. De laatste decemberweek was een mooie week met veel zon. We worden, net als vorig jaar, door Laura weer verwend met een doos wijn. Ze brengt deze samen met de 'kerstman' rond bij elke camper en caravan. Super toch!
Na het heerlijke en gezellige kerstdiner bij Frans en Joke is voor ons de kerst weer klaar. In Spanje hebben ze immers maar 1 kerstdag. Wij gaan daarom maandag lekker even lopen, maar dan blijkt tot onze verrassing toch dat bijna alle winkels en veel restaurantjes gesloten zijn. Ook hier willen ze kennelijk een tweede kerstdag in gaan voeren. Gelukkig hebben we nog wel wat in de koelkast voor het avondeten. We fietsen naar Benidorm en genieten op een terras in de heerlijke zon van de bedrijvigheid die hier altijd heerst. Er zijn nog mensen die zich in zee wagen en op het strand wordt volop gezond. De een loopt hier in bikini en de ander in zijn winterkleding. We fietsen omhoog en komen terecht op een mooi pad met een prachtig uitzicht over de baai. Jammer genoeg stopt het pad en moeten we dezelfde weg weer terug.
We gaan op dinsdag naar de markt in Altea en slagen er eindelijk in om Luuk zijn verjaardagscadeau te kopen, een smart watch. Door het weer en de feestdagen was er steeds geen markt en heeft hij geduld moeten hebben, wat niet meevalt natuurlijk.
Achter onze camping loopt een wandel/fietspad door de bossen, waarbij je uitkomt in Benidorm. Het heeft een paar stenige stukjes, maar het is leuk om te fietsen. Bij Ciudad Patricia dalen we weer af en komen uit vlakbij camping La Torretta, waar we even langs gaan bij Wim en Greet. Ze hebben niet veel geluk dit jaar, net terug uit Nederland voor een begrafenis en nu is Wim niet lekker en bezig met ziekenhuisonderzoeken.
Op de camping horen we dat er af en toe ook iemand geveld is door de griep. We hopen maar dat het aan onze (camper)deur voorbij gaat. Luuk heeft alleen een beetje last van zijn heup, misschien was de wandeling vorige week in Sella net iets te veel van het goede. Het is daar prachtig om te lopen, door de stilte met ruisend water en (door de heftige regen) een kletterende waterval uit de bergen. Tegen het decor van het witte dorpje loop je hier in een heel andere sfeer dan aan de kust. Het is meer echt Spaans, terwijl het maar 25 km verder ligt. Op de terugweg stoppen we nog even in Finestrat en dan kom je zo weer in de drukte rondom Benidorm uit.
De dagen vliegen voorbij en voor we het weten is het oudejaarsavond. Henk en Joke zouden bij ons komen om daarna gezamenlijk maar Altea te gaan voor de jaarwisseling. Helaas loopt het anders. Henk is met een groep van 40 man gaan fietsen in de bergen en met zijn hoofd op een steen gevallen. Gelukkig met helm op, maar zijn bril is in zijn gezicht gedrukt en het is een waar bloedbad. Hij wordt door Paco naar het ziekenhuis gebracht, waar ze met 10 hechtingen zijn gezicht repareren. Hij is bont en blauw en brengt oudejaarsvond in bed door. Wat een pech! Het verloopt dus allemaal iets anders en we vragen aan Peter en Anneke op zij mee willen rijden naar Altea. Het is daar weer een heel gezellig gebeuren op het plein en we treffen er natuurlijk Frans en Joke, Kees en Tineke en Jan en Jet. Onder het knallende vuurwerk proosten we met zijn allen op het nieuwe jaar en swingen we op live muziek het eerste uurtje van 2017 weg.
Na iets te veel champagne, wordt het nieuwjaarsdag een rustige dag. Addy en Henk zouden op de koffie komen, maar laten aan het begin van de middag weten dat ze nog thuis zijn. Dat wordt dus een andere keer en wij gaan even naar Henk en Joke om te kijken hoe het met de pechvogel is en proosten ook hier weer op het nieuwe jaar. Feliz Año 2017!