Zware klim naar Obidos

We worden verwend met weer een heerlijk warme dag vol zonneschijn. Omdat de CP ook voorzien is van een wasmachine (het ontbreekt ons hier aan niets) eerst maar wat huishoudelijke zaken geregeld. Als de was lekker hangt te wapperen stappen wij op de fiets naar Obidos. We zien de stadsmuren al van veraf op een heuvel liggen. Het laatste stukje gaat steil omhoog en als twee oude postpaarden komen we boven. En dat nog wel op de turbostand! Maar goed, als we de poort doorlopen wordt de inspanning beloond, er ligt een alleraardigst stadje verborgen achter de muren met heel veel winkeltjes en restaurantjes. Het is weliswaar toeristisch, maar toch erg leuk om rond te lopen door de met keien geplaveide straatjes. Het ziet er fleurig uit met bougainville en witte huisjes met blauwe of gele randen. Natuurlijk genieten we ook op een van de terrasjes. We kiezen een plek uit de zon, want het is anders te heet.
Op de terugweg doen we nog even een "abatanado" bij het cafeetje dat vlakbij de camperplaats ligt en dan vlug het zwembad in om af te koelen. Heerlijk!
Vanavond willen we voetballen kijken, maar alle zenders zijn niet meer toegankelijk. We proberen online te heractiveren en schakelen ook het thuisfront in, maar er gebeurt helemaal niets. Jammer, maar helaas. Kennelijk hebben we de maandelijkse signaalactivering gemist of er is iets anders aan de hand. Wellicht wordt het toch lezen de komende tijd in plaats van TV kijken.

Casa Azzurra - Obidos

Het heeft vannacht geregend, maar de grond is nauwelijks nat geworden. We hebben heerlijk geslapen. Vandaag wordt het een ritje van 38 km, dus we doen het rustig aan. We gaan over de tolweg A8 en ik mag vandaag rijden. Voorzien van verse Lidl broodjes slingeren we naar de snelweg met een mooi uitzicht op de nevel die tussen de bomen hangt. Ik merk dat het nog lastig is om goed bij de tolautomaat te stoppen om een kaartje te trekken, maar flink uit het raam hangend lukt het. Het rijdt hier heerlijk rustig en het kost ons maar € 3,70 voor klasse 2, terwijl wij 3 zijn, maar de automaat geeft het zelf aan.
Vanaf de snelweg komen we door een landschap met straatjes dat ons sterk aan Polop doet denken. Ons navigatiemeisje stuurt ons over een hele smalle weg richting Obidos en over een nog smaller bruggetje. Het gaat maar net. Het is hier bosrijk, met fruit- en druiventeelt. We vragen ons af waar we terecht gaan komen als we een grindpad opdraaien en in het midden van niets ons navigatiemeisje meldt dat de bestemming is bereikt. En inderdaad, als we naar rechts kijken zien we een prachtige camperplaats Casa Azzurra met acht verharde plekken, stroom, sanitaire voorzieningen en als klap op de vuurpeil met zwembad. Een en al rust met een geiten, kippen en vogeltjes die fluiten. Van dit soort verrassingen worden we vrolijk. De Portugese vriendin van de Belgische eigenaar heet ons hartelijk welkom en legt alles heel vriendelijk uit. We staan hier prachtig en de zon gaat schijnen. Wat heet, binnen no time is het hier 30 graden en bloedheet, maar o zo lekker! We plonsen in het zwembad en luieren lekker in de zon. Een mede-camperaar legt ons het een en ander uit over ampères, voltage, accu's en het verstellen van de kop van de satellietschotel, zodat we Astra 3 goed kunnen ontvangen. Hij helpt ons er zelfs even mee en we hebben weer een prima beeld. Morgen gaan we op de fiets naar Obidos.

Nazaré, terug naar de kust

Over de IC2-N1 rijden we naar Nazaré en komen onderweg door de plaats Marinha Grande waar we ineens een Aldi tegen komen. Het is altijd handig om met de camper voor de winkel boodschappen te kunnen doen en we houden gelijk een koffiestop. Het landschap verandert en we rijden door een schitterend bosgebied naar ACSI camping Vale Paraiso. De camping ligt een paar kilometer voor Nazaré en daar kunnen we op de fiets naar toe. Er is een prachtig groot wit strand en voor het eerst zien we nu ook winkels met strandspulletjes. We fietsen naar de haven en zien (en ruiken) dat er op het strand vis wordt gedroogd en verkocht. Er liggen ook een paar mooie boten op het strand. Eén ervan was van 1912 tot 1977 de reddingsboot van Nazaré. Een deel van de bevolking loopt hier nog in klederdracht, waarschijnlijk voor de toeristen, maar grappig om te zien. Een paar lagen rokken, vaak een doek om het hoofd geknoopt, soms een wollen sjaal om en lekkere warme wollen kniekousen. De bussen met toeristen rijden af en aan. Er gaat een kabeltreintje naar Sitio, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over de stad en de kust. Wij gaan er op de fiets (op turbostand) heen en genieten in de zon van het zicht op het strand, de kustlijn en de rode daken.
De camping heeft van alles, zoals een zwembad, een heerlijke hete douche, maar ook heel veel bomen. Dit geeft veel schaduw en dat is in juli/augustus waarschijnlijk heerlijk, maar nu niet. We verplaatsen voortdurend onze stoelen om zon op te vangen, want in de schaduw is het maar 17 graden. Daarom gaan we morgen toch weer een stukje verder.

Onze-lieve-Vrouw van Fátima in Coimbra

Ondanks een hele volle camperplaats, slapen we rustig. We hoorden wel muziek vanuit de stad en vandaag horen we dat er een Processie was tot laat in de avond, want Nuestra Senhora de Fátima is in de stad. Het beeld is in 2013 vanuit het Portugese plaatsje Fatima (waar Maria in 1917 aan drie herderskinderen is verschenen) overgebracht naar het Vaticaan, waar de Paus voor 10.000 mensen een mis aan haar heeft opgedragen. In de kroon van het beeld zit de kogel, waarmee Paus Johannes Paulus II is neergeschoten. Hij heeft zijn redding altijd toegeschreven aan de tussenkomst van Maria. Het was de bedoeling dat het beeld in het kader van vredesdoeleinden over de wereld zou reizen met als einddoel Damascus. Dat laatste is niet gelukt en het beeld is sinds een paar dagen in Coimbra. Als we naar boven lopen in de stad om de universiteit te bekijken, horen we zingen. Het komt uit de Kathedraal en ervoor staan drommen mensen en een Pausmobiel. We zijn net op tijd, het beeld wordt naar buiten gedragen onder een prachtig gezang en met witte zakdoeken zwaaiende mensen. De aanbidding is groot en de mensen raken er geëmotioneerd van. Daarna gaat het beeld de Pausmobiel in voor een ritje naar een andere kerk, waar het bezocht kan worden. Het is een aparte belevenis.
We drentelen verder door de straatjes, lunchen op een terras, zien een auto keren in een straatje waar dat echt niet kan en genieten van de aangename sfeer van Coimbra. Het doet een beetje aan Parijs denken, maar dan veel kleiner! Het is prachtig weer en we zoeken nog even verkoeling in het zwembad, dichtbij de camperplaats. Heerlijk relaxen op een ligbedje. Het lijkt wel vakantie!

Tol, Aveiro en Coimbre

Het is nog steeds mistig aan de kust, het is tijd om verder te gaan en we hopen dat het zuidelijker en landinwaarts wat zonniger zal zijn. Via de A1, toch een tolweg, rijden we naar Aveiro. Er lopen twee tolwegen die kant op, maar omdat we geen elektronisch systeem hebben, kiezen we voor de weg waar je gewoon een kaartje kunt trekken. Bij de afslag naar Aveiro betalen we € 7,80 (klasse 3), dus dat valt reuze mee. Hier komen we op de A25 en als we borden langs de weg zien met tax € 0,45 en € 1,25 realiseren we ons dat we nu toch op een weg zitten met een elektronisch tolsysteem. Het is een mooie, stille weg en we zijn rap in Aveiro. Nu maar afwachten of er straks thuis nog een verrassing ligt m.b.t. de kosten. Aveiro wordt ook wel het Venetië van Portugal genoemd en dat begrijpen we als we de kanalen en de kleurrijke, gondelachtige boten zien die er voor de toeristen varen, maar deze varen op de motor. De boegen zijn prachtig beschilderd met leuke afbeeldingen. Het is erg druk en toeristisch. Je kunt je hier op allerlei manieren verplaatsen, met een tuktuk, een treintje, bus of boot. Het is leuk om te zien, maar niet om te blijven. De camperplaats ligt onder de snelweg en ziet er niet prettig uit. Wij gaan door naar Coimbra en kiezen nu voor de zekerheid weer een route zonder tol, het is tenslotte maar 60 km en het rijdt leuk over de Rota do Vinho Barraida, een groen wijngebied.
Coimbra ligt op een heuvel aan de rivier Mondego en is een studentenstad. De universiteit prijkt prominent boven de stad uit en het schijnt behoorlijk klimmen te zijn om daar te komen. Vanaf de camperplaats in Santa Clara, parque Verde (aan de rivier), loop je de brug over langs terrasjes aan het water en ben je zo in de stad. We maken een kort rondje, morgen doen we het klimwerk wel. De zon is inmiddels doorgebroken en het is heerlijk warm met 24 graden. Overal klinkt muziek, de sfeer in de stad is heel prettig en in het park genieten we op een bankje van zumbamuziek en dans. Op de rivier wordt geroeid en "gesupt" (staand peddelen op een plank) en grote groepen kinderen spelen lekker in het park. Het is een en al gezelligheid hier!

Porto is de moeite waard

De bus naar Porto stopt om de hoek bij de camping en na een wilde rit van 30 minuten stappen we midden in het centrum uit. De buschauffeur scheurt als een gek door de kleine straatjes en alles rammelt en klappert, maar we komen gelukkig heelhuids aan. We vinden dat de Portugezen wel erg kamikaze-achtig rijden. Iedereen lijkt te denken "ik eerst". De stad is oud en hier en daar wat vervallen, maar er staan ook prachtige gebouwen en alles is op loopafstand te ontdekken. We lopen eerst de winkelstraat door en dan naar het stadhuis met een groot plein er voor. De studenten houden vandaag een inzameling voor kankerbestrijding. Om de haverklap worden we aangesproken door eerstejaars, onder begeleiding van in zwart geklede derdejaars, studenten. De overdekte Mercado is leuk om te zien met veel bloemen, kruiden, groenten en fruitkraampjes. Het station van Porto is de moeite waard en binnen mooi bekleed met blauwe tegeltjes. Natuurlijk gaan we ook naar de kathedraal (Sé), waar je vanaf het plein een mooi uitzicht over de stad en de Douro hebt. De kerk valt ons binnen een beetje tegen. We lunchen met een glaasje Vinho Verde op een prima terras, lopen naar de rivier, langs de St. Franciscuskerk en dan weer terug naar boven door de kleine straatjes. Uit een gebouw klinkt dansmuziek. Ik neem een kijkje en inderdaad er wordt gedanst, maar helaas mag ik het niet filmen. Door de stad rijden oude trammetjes speciaal voor de toeristen. De bestuurders moeten wel veel geduld hebben, want er staan regelmatig auto's op de rail geparkeerd. Het is even zoeken om het juiste busstation terug te vinden, gelukkig heeft Luuk een goed richtingsgevoel en komen we, na weer een hobbelige busrit aan het eind van de middag weer terug op de camping. Hier is het lekker rustig en kunnen we alle indrukken even op ons laten inwerken.
Vandaag houden we een rustdag en willen we graag naar het strand. Helaas gaat dat niet lukken, want er hangt mist en aan zee is het koud. We rommelen dus maar wat aan, fietsen naar de Lidl en langs de kust zuidwaarts. Ineens zien we een kerkje op een rots in zee. Het is de Capela do Senhor da Pedra (heer van steen), gebouwd in 1686. Jammer dat het zo mistig is, want de golven en het kerkje zouden mooie plaatjes opleveren. Verder maken we plannen voor de komende dagen. Het tolsysteem is behoorlijk ingewikkeld, want op sommige trajecten is er alleen elektronische tol en daar moet je je voor aanmelden. Het zullen dus wel N-wegen worden, dan maar iets langer onderweg.

Wasdag in Porto

We hobbelen door dezelfde straatjes en door dezelfde nauwe bochtjes terug, maar komen daarna op de A28 naar Porto. Is dat even genieten, een stukje snelweg. Helaas staan we al snel stil, er is een gigantische file en over de totaal 23 km naar Porto doen we ruim ruim 2 uur. Aan de zuidwestkant van Porto ligt een aantal campings aan de kust in Vila Nova de Gaia. De eerste camping kunnen we niet bereiken, maar vlakbij vinden we een andere camping genaamd Salgueiras. We staan prachtig, lekker in de luwte van de wind die aan de kust flink voelbaar is en toch heel dicht bij de boulevard. 's Middags fietsen we over het fietspad langs de boulevard naar de jachthaven aan de Douro. We komen daar vlakbij allemaal stokken tegen waar het wasgoed heerlijk in de wind hangt te wapperen. Er blijkt een wasplaats waar de vrouwen op de hand staan te wassen en ze lijken het nog leuk te vinden ook, want er wordt ook nog bij gezongen. Geweldig!
Langs de Douro kijk je heel mooi tegen de stad en de bruggen aan. Er is een leuke wijk achter de haven met typisch Portugese huizen, voorzien van allerlei soorten tegels. We zijn helemaal enthousiast en blijven hier lekker een paar dagen staan.

Portugal, een land van kasseien?

Het is vandaag een dag vol belevenissen. We rijden over de N550 Portugal in, via Tui naar Braga. Onderweg komen we bij Ponte de Lima graniet- en steenhandel tegen. Het is een mooie bosrijke weg die goed te rijden is. Onderweg eerst nog even brood gekocht, bij de Mercadona gestopt en diesel/gas getankt. Braga, de derde grootste stad van Portugal, is druk met verkeer, maar we vinden onze weg naar de parkeerplaats van het, begin 18e eeuwse, bedevaartsoort Bom Jesus do Monte. Er is ruimte genoeg op de parkeerplaats en campers mogen hier ook overnachten. Als we er even staan merken we al snel dat er beukennootjes uit de bomen vallen. Het is af en toe schrikken als ze op het dak kletteren. We gaan met een soort kabelwagen, werkend op een watersysteem, 300 meter de heuvel op en vinden boven een prachtige kerk en een adembenemend uitzicht over Braga. De trappen die naar de top leiden, worden gevormd door 17 terrassen, elk versierd met symbolische fonteinen, allegorische standbeelden en andere barokke decoraties die verschillende thema´s hebben: de Via Sacra, de Vijf Zintuigen, de Deugden, het Plein van Mozes, en, helemaal bovenaan, de acht bijbelse figuren die bij de veroordeling van Jezus aanwezig waren. Bijzonder is om van beneden af omhoog naar de trappen te kijken; de fonteinen van bewerkt graniet op de verschillende terrassen komen mooi uit tegen de witte achtergrond en vormen als het ware een kelk, waar de kerk op rust. We gaan lopend naar beneden.
Omdat we toch niet zo blij zijn met de beukennootjes, besluiten we naar de camping te rijden in de stad. Helaas vinden we die ook niet aantrekkelijk, duur, langs de weg en geen goede plaatsen. Hup dus maar weer verder. We zetten de route op Porto, waar we morgen heen willen en hopen onderweg iets leuks tegen te komen. Bij Trofa gaan we op goed geluk de weg af bij een bord dat naar een camping wijst. We komen op een kleine weg terecht, midden in het boerenland en zetten toch maar een camperplaats in de navigatie. Zo komen we in Vilar de Pinheiro, waar de camperplaats op een industrieterrein ligt. Het ziet er vreselijk uit. Dus, door naar de kust waar camping Orbitur Angeiras ligt. De weg is bekleed met Portugese keitjes en we rammelen door de nauwe straatjes. Passeren gaat soms maar net en soms ook niet. In een onoverzichtelijke bocht waar maar één auto door kan, treffen we een BMW die niet achteruit wil en wij kunnen niet achteruit. Luuk blijft gelukkig kalm en we kunnen net, vlak langs de muur, voorbij de auto komen. Pffff. We zijn blij als we aan het eind van de middag bij de camping komen aangehobbeld. Gelukkig hebben we er een uurtje bij vandaag! Na even zoeken, vinden we een goed plekje en kunnen we met een biertje bijkomen van onze eerste dag in Portugal.

Arcade, laatste stop in Galicië

Ook wij verlaten camping Monte Cabo, er is verder niemand meer. Piet geeft aanwijzingen om de kuil naar boven te nemen en legt een plank neer, zodat we met de achterkant van de camper de weg niet raken. Het lukt prima. We houden een bijzonder gevoel aan dit mooie plekje over, het heeft iets van het TV programma "ik vertrek", al zitten Piet en Elly hier al 19 jaar.
We rijden over de kustweg, een prachtige route door kleine dorpjes en regelmatig mooi zicht op zee. In Combarro houden we op advies van Piet een koffiestop, het is een leuk havenplaatsje met een jachthaven en boulevard met restaurantjes. We zien hier een aantal typische (deels) granieten huisjes op poten staan. Het zijn Espigueiros, mais-opslagplaatsen met ronde stenen boven aan de poten om de muizen tegen te houden.
Langs Pontevedra rijden we naar Arcade, onze laatste stop (voorlopig dan) in Spanje. De camperplaats ligt aan het water, de Ría de Vigo, en we hebben weer een prachtig uitzicht. In de verte zien we de brug van de snelweg bij Vigo liggen. Naast ons komen Engelsen en Nederlanders, dus we staan niet alleen.
Morgen gaan we Portugal in en zal de klok verzet moeten worden. Eigenlijk is het in Galicië natuurlijk ook een uur vroeger, maar de Spaanse regering heeft om economische redenen besloten de tijd in heel Spanje gelijk te houden. Zo leren we nog eens wat onderweg.

Zon, zee, fietsen en genieten

Het is een prachtige dag vandaag, de lucht is strakblauw, de zon schijnt de hele dag en er is weinig wind. We pakken de fiets en gaan naar O Grove, gelegen op een schiereiland. Aan het strand wordt volop gelopen. Het is zondag, het is heerlijk aan zee en de Spanjaarden genieten van een mooie vrije dag, net als wij. Het is een beetje heuvelig, maar met ondersteuning lukt het fietsen goed. O Grove heeft een vissershaven en in de restaurantjes zie je overal Mejillones op de kaart staan. Vis viert de boventoon in deze streek. Dit is echt een dag om ons met een lunch te verwennen op een terras. Als voorgerecht neem ik daarom gegrilde Lagostines en die zijn heerlijk. Luuk houdt het veilig bij een salade. Gelukkig hebben we nog energie over om na de lunch verder te fietsen en over een brug komen we op een eilandje met prachtige huizen, hotels en een kerkje bekleed met allemaal Jakobsschelpen. Het ziet er hier heel luxe uit allemaal. Op de camping wordt het rustig, de Spanjaarden die hier een vaste plek hebben ruimen op en vertrekken weer. We blijven als enige passanten over.

Rust aan de kust op camping Monte Cabo

Het was een heerlijk rustig nachtje op de parkeerplaats. De peuters hebben gistermiddag uitgebreid gespeeld met fietsjes en rolschaatsen racend rond de camper. Het was vermakelijk om te zien en gelukkig zijn ze zonder schade uitgeraasd. We halen vers brood bij de Mercadona en gaan weer op pad. De route gaat over de N555, N640 en AG-41 richting kust. We hebben tot nu toe maar één keer tol betaald, de nationale wegen zijn goed te rijden en leuker. We vragen ons af hoeveel dorpjes er in Spanje zijn, want om de haverklap rijd je weer de bebouwde kom in (al staan er maar een paar huizen). Na een hele mooie groene omgeving, zien we ineens de zee weer. Het is nog niet echt warm 's morgens met een fris windje, maar de zon schijnt en de lucht is blauw, joepie! We rijden naar camping Monte Cabo, gelegen tussen O Grove en Portonovo. Vooraf hebben we geïnformeerd of we er terecht konden en we worden gastvrij ontvangen door Piet en Elly, de Nederlandse eigenaren. We krijgen een prachtige plek met uitzicht op zee. Hup het kleedje, de stoelen en het tafeltje naar buiten en het genieten kan beginnen. De zee ruist zachtjes en het wordt warm. Dit is het helemaal en we blijven de hele dag lekker op de camping. Tijd om de camper schoon te maken en het wasgoed weg te werken, dus we doen niet helemaal niets. We kijken uit naar dolfijnen, het schijnt dat die hier in de baai regelmatig te zien zijn en verder doen we niets, geen oude stenen bekijken en geen sight seeiing vandaag.

Santiago de Compostela

We pakken een stuk snelweg, over de A6 rijden we door de groene bergen. Luuk krijgt toch gelijk, het lijkt Oostenrijk wel. Het weer is niet echt om over naar huis te schrijven. De wolken hangen laag tussen de bergen en het is fris. We gaan Lugo voorbij en horen later dat deze plaats ook veel moois te bieden heeft binnen de stadsmuren. Wij komen terecht op de camperplaats in Guitiriz, een gratis plek met gratis stroom! We staan er eerst alleen, maar later komt er een Franse camper naast ons staan. Het dorpje is ronduit saai, net als het weer. We lopen al dagen in lange broek, trui en jas. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Vandaag wordt het een iets andere dag dan we verwachtten. Ons doel is een paar dagen op de camping in Santiago de Compostela te staan. Lekker met alle voorzieningen, buiten zitten in de zon. De te rijden afstand is maar zo'n 70 km en zo zijn we halverwege de ochtend al op de camping. Maar wat een teleurstelling, het is er erg donker door de bomen en het is blubberig. Het nodigt ons totaal niet uit om daar een paar dagen door te brengen en we rijden vlug weer weg, naar de camperplaats in de stad. Die ziet er een stuk beter uit, het is een parkeerplaats voor bussen en campers, waar je overdag voor € 3,50 mag staan. We kunnen de ca. 1,5 km naar het centrum makkelijk lopen. Op het plein voor de Kathedraal komen de "pelgrims" bij elkaar, ze hebben het gehaald, te voet, met de fiets of zelfs te paard (en wij met de camper). Er heerst een uitbundige sfeer. We willen het museum over de pelgrims bezoeken, maar dat blijkt helaas gesloten. De stad is druk en oud, veel gebouwen kunnen wel een opknapbeurt gebruiken en bij de Kathedraal zijn ze daarmee begonnen, want die staat in de steigers.
Terug in de camper zien we dat veel campers weer vertrekken, terwijl je er voor € 12,- ook mag overnachten. Het spreekt ons ook wel aan om de drukke stad te verlaten en we zoeken een camperplaats op iets buiten Santiago. 8 Km verder komen we in Milladorio. Hier is een gratis CP, maar de campers staan op de naastgelegen parkeerplaats en dat doen wij dus ook maar. Het plaatsje heeft winkeltjes en restaurantjes en een grote Mercadona om de hoek. Wat willen we nog meer. De lucht wordt 's avonds eindelijk weer eens helder, dat gaat de goede kant op.

Wateroverlast buiten en binnen!

Tsjonge, tsjonge, het hield gisteren maar niet op met regenen. Gelukkig konden we met de antenne een wifi-signaal van het restaurant oppikken, zodat we binnen in de camper onze kleindochter Elisa konden feliciteren met haar 10e verjaardag.
Vanochtend is het gelukkig beter al blijft het ook vandaag bepaald niet droog. We rijden over de Camino de Santiago N120 naar Astorga en vandaar over de A6 naar Ponferrado en zien veel "pelgrims" te voet of op de fiets. Er wordt heel wat afgesjokt met de nodige bepakking.
Het landschap is wat vlak en droog, maar in de verte komen de bergen weer in zicht. In Ponferrado vinden we bij de Herberg voor Pelgrims een keurige camperplaats met veel ruimte. We staan er prima. Het plaatsje heeft een oude historische kern met een kasteel, kerk en museum. We lopen er tussen de buien door wat rond, maar het is buiten niet echt heel aangenaam. We gaan dus maar snel terug naar de camper waar ons een zeer onaangename verrassing te wachten staat. Binnen loopt er over de vloer een spoor van water vanuit de douchecel. Het blijkt dat ik voordat we weggingen bij het pakken van de paraplu uit de douche, tegen de kraan ben gekomen die daardoor is gaan lopen. Onder de vloer is het behoorlijk dweilen. We zijn zeker 40-50 liter water kwijt geraakt. Gelukkig staat alles in bakken onder de vloer, maar we hebben er best even werk aan voordat het er weer een beetje droog uitziet. Luuk sjouwt met jerrycans water, zodat we straks kunnen afwassen en douchen. Dit is ook een manier om het warm te krijgen. Nu moeten we maar afwachten of er morgen tijdens het rijden niet nog ergens water tevoorschijn gaat komen.
Onze buren vertellen dat ze uit La Coruña zijn weggevlucht vanwege het weer. Het was daar gisteren helemaal heftig met heel veel wind en de vuilnisbakken vlogen over de weg. Dan hebben we toch een goede keuze gemaakt om wat af te zakken en gelukkig zijn de weerberichten voor de komende dagen beter op onze weg naar Santiago.

Door de Picos naar León

Op de camping in Potes zitten we tot 's avonds laat buiten, gezellig te praten met onze Nederlandse buren. De volgende ochtend staan we vroeg op, zodat we bij de loosplaats terecht kunnen voordat de NKC club begint te bewegen en we in de file moeten aansluiten. Voor negen uur rijden we helemaal verzorgd weg en op naar Riaño. De N621 gaat bergop en we genieten van het prachtige uitzicht op de bergen. Er is geen kip op de weg, maar wel koeien. Als we bijna bij de top zijn lopen ze zomaar op de weg. Een kalf schrikt van ons en begint kris kras voor de camper uit te rennen en even lijkt het of hij tegen ons op wil lopen, maar kiest er dan toch voor om als een berggeit tegen de berg op te springen. Gelukkig komen we zonder schade de kudde voorbij. Onderweg is het met 9 graden koud, maar de zon schijnt en dat geeft een prachtig effect op de mooie bergen.
De top van de berg is bij Pto. de San Glorio op 1609 meter. In de weg (8 procent) zit ook een tunneltje van 3.70 hoog en dat is gelukkig hoog genoeg voor ons. Riaño ligt bergafwaarts tussen een mooi merengebied. We stoppen er om boodschappen te doen, maar het plaatsje is helemaal leeg en doods. In het supermarktje is niets te krijgen, maar bij de slager gelukkig wel. Als ik om kipfilet vraag komt er een hele kip uit de koelcel en de filet wordt er ter plekke uitgesneden en het gehakt wordt gedraaid waar je bij staat. Hoe vers wil je het hebben! Totale kosten € 2,60. We besluiten om via de N625 (een camino de Santiago) door te rijden naar León, een grote plaats met een historische binnenstad. Het landschap is ineens helemaal anders en bijna vlak. Er is in de omgeving geen berg meer te bekennen. Op de speciale camperplaats, midden in het centrum van León, treffen we de laatste gratis plek aan waar je 48 uur mag staan tegenover een winkelcentrum met een Mercadona.
We lopen 's middags de stad in en zien de grote Kathedraal, het prachtige Parador museum/Hostal San Marcus, Casa Botines gebouwd onder architectuur van Gaudi, delen van de oude Romeinse muur van de stad en mooie pleinen, restaurantjes en winkels.
Vandaag is het een hele andere dag. Vannacht is het gaan regenen en het is totaal grijs en zelfs guur. De temperatuur komt niet boven de 13 graden uit. We slapen lekker uit en bezoeken de basiliek San Isidoro en het Palacio del Conde Luna, waar de geschiedenis wordt weergegeven over de koningen van León en oorlogen door de eeuwen heen. Er is ook een stuk muur uit de 3e eeuw. We treffen er Nederlanders die op de fiets onderweg zijn naar Santiago de Compostella, zo'n 2300 km fietsen. Daarna duiken we snel een restaurant in om lekker warm te worden en te lunchen. Het dagmenu met een hapje vooraf, een voorgerecht, soep, hoofdgerecht en dessert smaakt goed, maar de geur van de vissoep met een gebakken gamba en een gegrilde sardine is voor Luuk net iets te veel van het goede. Verzadigd en verkwikt gaan we terug naar de camper, waar het binnen ook maar 14 graden is. We zijn blij met onze goede verwarming en laten de bakken met regen gelaten over ons heen komen. Morgen is het hopelijk beter weer!

Picos de Europa

Vandaag duiken we de Picos de Europa in, een prachtig bergmassief in Cantabrië. Gisteren zagen we door de regen de bergen niet meer liggen, maar vandaag is het wat helderder. Het eerste stukje gaat nog langs de kust en komen we na 6 kilometer in San Vicente, dat erg mooi aan een rivier en aan zee ligt. Via de A8 slaan we af, tanken we diesel en dan begint een schitterende route tussen de rotsen door. Af en toe steken de rotswanden wat uit en is het moeilijk om elkaar te passeren. We rijden heel rustig en laten regelmatig achterop komend verkeer voorbij gaan, wat erg gewaardeerd wordt. Er rijden ook grote bussen op de route en dat geeft ons vertrouwen dat het met onze "bus" ook wel zal lukken. Het is een soort kloof (de maximale hoogte onderweg is 378 meter) en tussen de bergen hangen hier en daar lage wolken. We vinden het geweldig! We bereiken het plaatsje Potes zonder problemen en treffen een toeristisch gebeuren aan. Camping La Viorna ligt iets buiten het plaatsje. Het is een fraaie terrascamping met zwembad en uitzicht op de Picos. Er staat een NKC club met 17 campers die een georganiseerde reis maken van kust tot kust. Het is dus één grote Nederlandse kolonie op de camping. We treffen mensen waarmee we op de camping in Bordeaux hebben gestaan en over de reis hebben gesproken. Hoe toevallig! 's Middags lopen we naar Potes, want een beetje beweging kan geen kwaad. Al voel je met al die terrassen op de camping ook de kuiten al. Morgen komt er nog een spannend stuk naar Riaño.

Op de pelgrimroute

Vandaag rijden we maar een stukje van ruim 20 km. Dat betekent lekker rustig wakker worden en rijklaar maken. De CA131 brengt ons langs de kust naar het plaatsje Comillas. We zien daar een prachtige camperplaats, pal aan de kust, maar de hellingen zijn er behoorlijk schuin. We stoppen iets verder aan de haven van Comillas en spreken daar Engelsen die er al een dag (gratis) staan. Wij steken echter teveel over de weg heen en rijden door naar camping Playa de Oyambre in het Oyambre National Park, tussen Comillas en San Vicente en met uitzicht op de bergen van Picos de Europa. Het is een mooie camperplaats met een bijzonder gastvrije ontvangst, stroom, water en (niet onbelangrijk) een goede wifi verbinding zodat we de foto's aan het blog toe kunnen voegen. Hiervandaan gaan we 's middags op de fiets terug naar Comillas om het plaatsje verder te bekijken. Een mooi tripje met onderweg uitzicht op de Atlantische Oceaan. Er is weinig wind, dus weinig golven en helaas is het vandaag een grijze dag. Ook in Comillas zien we weer mooie historische panden, waaronder El Capricho de Gaudi, met Spaanse en Arabische elementen en La Cárcel, een voormalige lokale gevangenis en nu een herberg voor pelgrims. In het gras zit een aantal wandelaars uit te rusten. Gisteren kwamen we Zweden tegen die al 800 km gelopen hadden en vanaf hier is het nog 456 km naar Santiago de Compostella. Wij nemen ons petje er voor af.
We bekijken het haventje, de marktkraampjes met allerlei handwerkjes en blijven even kijken bij de start van een wielerwedstrijd pal voor het oude stadhuis. Als we weer terug zijn bij de camper begint het te regenen en verandert ons grasveldje in een behoorlijke blubberpoel.

Historische indrukken in Santellana

Op onze berg is het 's morgens wel een beetje fris, maar als de zon er bij komt verdwijnt de nevel en wordt het weer een lekkere warme dag. Na het lozen van grijs en zwart water rollen we weer naar beneden en zitten we zo op de A8, de snelweg richting Santander. Het landschap is fraai en mooi groen. Omdat we wat boodschappen nodig hebben gaan we op goed geluk bij Laredo de weg af en staan we gelijk bij de Lidl voor de deur. Is dat even mazzel. Er komt nog een Nederlandse camper aanrijden en we krijgen gelijk weer reis- en stoptips. Het wordt nog moeilijk kiezen wat we allemaal willen gaan zien. We rijden eerst maar naar Santillana del Mar, een plaatsje net voorbij Santander. We hebben gelezen dat het dorp een openlucht museum is waar je vanaf de camping naar toe kunt lopen. De camping is niet echt goedkoop, maar de plek voor de camper is goed en we kunnen lekker buiten in de zon zitten. Het is ook praktisch om wat te wassen, maar helaas is warm water alleen in de douche aanwezig. Het wordt een beetje onhandig wasje. Santellana is sinds 1943 tot "Conjunto Historico Artistico" verklaard en een van de meest bekende culturele en toeristische centra van Cantabria. Het hele dorp is geplaveid met keitjes. We strompelen langs de kerk, een klooster, stadhuis, plein en fraaie pandjes waarin vooral souvenirswinkels en restaurants zitten. We strijken neer in de tuin van Casa de los Villa, een karakteristiek pand uit de 18e eeuw. Vooral binnen ziet het er prachtig uit. Gelukkig heeft de tijd hier niet stil gestaan en hebben we hier wifi. Zo kunnen we even facetimen met Frans en Joke om onze plannen te bespreken. De twee kilometer verder gelegen grotten van Altamira en de Zoo laten we aan ons voorbij gaan.
's Avonds puzzelen we over de te rijden route. We willen een stukje van de Picos gaan bekijken. Het zal waarschijnlijk Potes worden en via Riaño weer terug naar Gijon aan de kust. Morgen wordt het een klein tripje richting San Vicente.

Een adembenemend uitzicht over Bilbao

Het is een beetje broeierige nacht met een paar regendruppels, maar het is super rustig op de camperplaats. De politie is gisteren een paar keer langs gereden en vanochtend vroeg is er al een schoonmaker in de weer om alles netjes te houden. Op een paar passen van het parkeerterrein halen we een baguette en tegen negen uur zijn we onderweg naar Bilbao. We kiezen deze keer voor de tolweg AP8 en hebben geen idee wat dat ons gaat kosten. Bij Durango moeten we afrekenen en krijgen we een ticket voor € 9,85. De vriendelijke dame heeft klasse 1 voor ons gerekend, terwijl we volgens ons in klasse 2 vallen. Een leuke meevaller dus. We stoppen voor een kop koffie onderweg en trakteren een Duitse beroepschauffeur op een kopje, met een Hollandse stroopwafel. We hebben een leuk gesprek met hem.
Bilbao is een grote stad met veel verkeer. De camperplaats Kobetamendi zit aan de buitenkant en we moeten een stukje klimmen om er te komen. Het is een prachtige plek en we hebben er een geweldig uitzicht over de stad, wat 's avonds met alle lichtjes helemaal fantastisch is. De bus stopt bijna voor de deur en in een half uur zitten we midden in het centrum. We bekijken het oude gedeelte, Casco Viejo, lopen langs de rivier en bekijken het Guggenheim museum aan de buitenkant. Midden in het centrum komen we mensen tegen met wie we op de camping in Bidart hebben gestaan, dat is toch wel heel apart. Er is een groot vierkant plein met karakteristieke gebouwen en heel veel terrasjes met ook hier weer pinchos. Het is alleen al leuk om naar al die lekkere hapjes te kijken.
Helaas functioneert de wifi op de CP niet en kunnen we geen berichtjes versturen en ook weinig informatie opzoeken over onze volgende stop. Dat wordt morgen dus een beetje pionieren.
Dat geeft ons wel meer tijd om vanuit onze camper te genieten van het adembenemende uitzicht over Bilbao.